17) Sūrat Al-'Isrā'

Printed format

17) سُورَة الإسرَاء

Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Субхӓна Ал-Лаҙӥ 'Асрá Би`абдиһи Лайлӓан Мина Ал-Масҗиди Ал-Харӓми 'Илá Ал-Масҗиди Ал-'Ақҫá Ал-Лаҙӥ Бӓракнӓ Хаұлаһу Линурийаһу Мин 'Ӓйӓтинӓннаһу Һуұа Ас-Самӥ Ал-Баҫӥру ۚ 017-001 Құлын (Мұхаммед Ғ.С. ды) бір түні өзіне белгілерімізді көрсету үшін Месжід Ақсаға апарған Алла, әр түрлі кемшіліктен пәк. Шәксіз Ол, естуші, білуші. سُ‍‍بْ‍‍ح‍‍َ‍انَ ‌الَّذِي ‌أَسْ‍رَ‌ى‌ بِعَ‍‍بْ‍‍دِه ِ‍ِ‍‌ لَيْلا‌ ً‌ مِنَ ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الْحَرَ‍‌امِ ‌إِلَى‌ ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الأَ‍قْ‍‍‍‍صَ‍‍ى‌ ‌الَّذِي بَا‌‍رَكْنَا‌ حَوْلَه ُ‌ لِنُ‍‍رِيَه ُ‌ مِ‍‌‍نْ ‌آيَاتِنَ‍‍ا‌ ‌إِنَّ‍‍ه ُ‌ هُوَ‌ ‌ال‍‍سَّم‍‍ِ‍ي‍‍عُ ‌الْبَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‍ُ‍‌
Ұа 'Ӓтайнӓ Мӱсá Ал-Китӓба Ұа Җа`алнӓһу Һудáан Либанӥ 'Исрӓ'ӥла 'Аллӓ Таттаҳиҙӱ Мин Дӱнӥ Ұа Кӥлӓан 017-002 Мұса (Ғ.С.) ға Кітап бердік те оны Исраил ұрпақтарына: “Менен өзгені ие тұтпаңдар!”,-деп жолбасшы қылдық. وَ‌آتَيْنَا‌ مُوسَى‌ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَجَعَلْن‍‍َ‍اه ُ‌ هُد‌ى ‌ ً‌ لِبَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌أَلاَّ‌ تَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌و‌ا‌ مِ‍‍نْ ‌دُ‌ونِي ‌وَكِيلا ‌ ً
Ҙуррӥйата Ман Хамалнӓ Ма`а Нӱхин ۚннаһу Кӓна `Абдӓан Шакӱрӓан 017-003 Әй Нұх (Ғ.С.) пен бірге (кемеге) түсіргендеріміздің ұрпақтары! Күдіксіз ол, шүкір етуші бір құл еді. ذُ‌رِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا‌ مَعَ ن‍‍ُ‍وح‌‍ٍۚ ‌إِنَّ‍‍ه ُ‌ ك‍‍َ‍انَ عَ‍‍بْ‍‍د‌ا‌‌ ً‌ شَكُو‌ر‌ا‌‌ ً
Ұа Қаđайнӓ 'Илá Банӥ 'Исрӓ'ӥла Фӥ Ал-Китӓби Латуфсидунна Фӥ Ал-'Арđи Марратайни Ұа Лата`лунна `Улӱұӓан Кабӥрӓан 017-004 Кітапта Исраил ұлдарына: “Әрине жер жүзінде екі рет бұзғыншылық қылып, өте тәкаппарланасыңдар” деп ескерттік. وَ‍‍قَ‍‍ضَ‍‍يْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَى‌ بَنِ‍‍ي ‌إسْر‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ فِي ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ مَ‍رَّتَيْنِ ‌وَلَتَعْلُ‍‍نَّ عُلُوّ‌ا ‌ ً‌ كَبِير‌ا ‌ ً
Фа'иҙӓ Җӓ'а Ұа`ду 'Ӱлӓһумӓ Ба`аćнӓ `Алайкум `Ибӓдӓан Ланӓ 'Ӱлӥ Ба'син Шадӥдин Фаҗӓсӱ Ҳилӓла Ад-Дийӓри ۚ Ұа Кӓна Ұа`дӓан Маф`ӱлӓан 017-005 Екі уәденің алғашқысы келген кезде, оларға, қатты жауынгер құлдарымды жібердік те олар үйлердің араларына дейін кірді. Бұл орындалатын уәде еді. فَإِ‌ذَ‌ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌وَعْدُ‌ ‌أ‍ُ‍‌ولاَهُمَا‌ بَعَثْنَا‌ عَلَيْكُمْ عِبَا‌د‌ا‌‌ ً‌ لَنَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌ولِي بَأْس‌‍ٍ‌ شَد‍ِ‍ي‍‍د‌‌ٍ‌ فَجَاسُو‌اخِ‍‍لاَلَ ‌ال‍‍دِّي‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ۚ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌وَعْد‌ا‌‌ ً‌ مَفْعُولا‌‌ ً
Ćумма Рададнӓ Лакуму Ал-Каррата `Алайһим Ұа 'Амдаднӓкум Би'амұӓлин Ұа Банӥна Ұа Җа`алнӓкум 'Акćара Нафӥрӓан 017-006 Сонсоң сендерді оларға үстем қылдық. Әрі сендерді малдар, балалар арқылы қуаттап, сан жағынан да молайттық. ثُ‍‍مَّ ‌‍رَ‌دَ‌دْنَا‌ لَكُمُ ‌الْكَ‍رَّةَ عَلَيْهِمْ ‌وَ‌أَمْدَ‌دْنَاكُ‍‍مْ بِأَمْو‍َ‍‌الٍ‌ ‌وَبَن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَجَعَلْنَاكُمْ ‌أَكْثَ‍رَ‌ نَفِير‌ا ‌ ً
'Ин 'Ахсантум 'Ахсантум Ли'нфусикум ۖ Ұа 'Ин 'Аса'тум Фалаһӓ ۚ Фа'иҙӓ Җӓ'а Ұа`ду Ал-'Ӓҳирати Лийасӱ'ӱ Ұуҗӱһакум Ұа Лийадҳулӱ Ал-Масҗида Камӓ Даҳалӱһу 'Аұұала Марратин Ұа Лийутаббирӱ Мӓ `Алаұ Татбӥрӓан 017-007 Егер игілік істесеңдер, өздерің үшін; Жамандық істесеңдер тағы өздеріңе тән. Екінші уәделі мезгіл келген кезде; беттеріңді бұзып, қынжылту үшін және алғашқы кіргендеріндей Месжід Ақсаға кіріп, тас талқан қылулары үшін (жібердік). إِنْ ‌أَحْسَ‍‌‍ن‍‍تُمْ ‌أَحْسَ‍‌‍ن‍‍تُمْ لِأ‌ن‍‍فُسِكُمْ ۖ ‌وَ‌إِنْ ‌أَسَأْتُمْ فَلَهَا‌ ۚ فَإِ‌ذَ‌ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌وَعْدُ‌ ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ لِيَس‍‍ُ‍و‌ء‍ُ‍‌و‌ا‌ ‌وُجُوهَكُمْ ‌وَلِيَ‍‍دْ‍‍خُ‍‍لُو‌ا‌الْمَسْجِدَ‌ كَمَا‌ ‌دَ‍‍خَ‍‍ل‍‍ُ‍وهُ‍‍~ُ ‌أَ‌وَّلَ مَ‍رَّةٍ‌ ‌وَلِيُتَبِّرُ‌و‌ا‌ مَا‌ عَلَوْ‌ا‌ تَتْبِير‌ا‌‌ ً
`Асá Раббукумн Йархамакум ۚ Ұа 'Ин `Удтумднӓ ۘ Ұа Җа`алнӓ Җаһаннама Лилкӓфирӥна Хаҫӥрӓан 017-008 Мүмкін Раббыларың мәрхамет етер. Егер қайталасаңдар, Біз де қайта жазалаймыз. Сондай-ақ жаһаннамды кәпірлерге зіндан қылдық. عَسَى‌ ‌‍رَبُّكُمْ ‌أَنْ يَرْحَمَكُمْ ۚ ‌وَ‌إِنْ عُ‍‍دْتُمْ عُ‍‍دْنَا‌ ۘ ‌وَجَعَلْنَا‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ لِلْكَافِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ حَ‍‍صِ‍‍ير‌ا‌‌ ً
нна Һӓҙӓ Ал-Қур'ӓна Йаһдӥ Лиллатӥ Һийа 'Ақұаму Ұа Йубашширу Ал-Му'уминӥна Ал-Лаҙӥна Йа`малӱна Аҫ-Ҫӓлихӓти 'Анна Лаһумҗрӓан Кабӥрӓан 017-009 Негізінде осы Құран ең тура жолға салады. Әрі дұрыс іс істеген мүміндер үшін әрине зор сыйлық бар екендігін сүйіншілейді. إِنَّ هَذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ ‌أَ‍قْ‍‍وَمُ ‌وَيُبَشِّ‍‍ر‍ُ‍‌ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَعْمَل‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ ‌أَنَّ لَهُمْ ‌أَجْ‍‍ر‌ا ‌ ً‌ كَبِير‌ا ‌ ً
Ұа 'Анна Ал-Лаҙӥна Лӓ Йу'уминӱна Бил-'Ӓҳирати 'А`таднӓ Лаһум `Аҙӓбӓан 'Алӥмӓан 017-010 Рас ақыретке сенбегендер үшін күйзелтуші азап әзірледік. وَ‌أَنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍الآ‍‍خِ‍رَةِ ‌أَعْتَ‍‍دْنَا‌ لَهُمْ عَذَ‌ابا ‌ ً‌ ‌أَلِيما ‌ ً
Ұа Йад Ал-'Инсӓну Биш-Шарри Ду`ӓ'аһу Бил-Ҳайри ۖ Ұа Кӓна Ал-'Инсӓну `Аҗӱлӓан 017-011 Адам баласы жамандықты жақсылық тілегендей тілейді. Негізінен адам баласы тым шыдамсыз. وَيَ‍‍دْعُ ‌الإِ‌ن‍‍س‍‍َ‍انُ بِ‍ال‍‍شَّرِّ‌ ‌دُع‍‍َ‍ا‌ءَه ُ‌ بِ‍الْ‍‍خَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۖ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌الإِ‌ن‍‍س‍‍َ‍انُ عَجُولا‌‌ ً
Ұа Җа`алнӓ Ал-Лайла Ұа Ан-Наһӓра 'Ӓйатайни ۖ Фамахаұнӓ 'Ӓйата Ал-Лайли Ұа Җа`алнӓ 'Ӓйата Ан-Наһӓри Мубҫиратан Литабтағӱ Фаđлӓан Мин Раббикум Ұа Лита`ламӱ `Адада Ас-Синӥна Ұа Ал-Хисӓба ۚ Ұа Кулла Шай'ин Фаҫҫалнӓһу Тафҫӥлӓан 017-012 Күн мен түнді екі белгі жасадық. Сонда түн белгісін кетіріп, күндізді; Раббыларыңның кеңшілігінен несібе іздеулерің және жылдардың санын; заманның есебін білулерің үшін жарық қылдық. Сондай-ақ әр нәрсені ашық баян еттік. وَجَعَلْنَا‌ ‌ال‍‍لَّيْلَ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ ‌آيَتَيْنِ ۖ فَمَحَوْنَ‍‍ا‌ ‌آيَةَ ‌ال‍‍لَّيْلِ ‌وَجَعَلْنَ‍‍ا‌ ‌آيَةَ ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ مُ‍‍بْ‍‍‍‍صِ‍رَة ً‌ لِتَ‍‍بْ‍‍تَ‍‍غُ‍‍و‌ا‌ فَ‍‍ضْ‍‍لا‌ ً‌ مِ‍‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ ‌وَلِتَعْلَمُو‌ا‌ عَدَ‌دَ‌ ‌ال‍‍سِّن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الْحِس‍‍َ‍ابَ ۚ ‌وَكُلَّ شَيْء‌‌ٍ‌ فَ‍‍صَّ‍‍لْن‍‍َ‍اه ُ‌ تَفْ‍‍صِ‍‍يلا‌‌ ً
Ұа Кулла 'Инсӓнин 'Алзамнӓһу Ҭӓраһу Фӥ `Унуқиһи ۖ Ұа Нуҳриҗу Лаһу Йаұма Ал-Қийӓмати Китӓбӓан Йалқӓһу Маншӱрӓан 017-013 Әр адамның қылығын мойнына қоямыз. Сондай-ақ қиямет күні оның кітабын шығарамыз. Оған ашылған түрде кездеседі. وَكُلَّ ‌إِ‌ن‍‍س‍‍َ‍انٍ ‌أَلْزَمْن‍‍َ‍اه ُطَ‍‍ائِ‍رَه ُ‌ فِي عُنُ‍‍قِ‍‍ه ِ‍ِ‍‌ ۖ ‌وَنُ‍‍خْ‍‍رِجُ لَه ُ‌ يَوْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ كِتَابا‌‌ ً‌ يَلْ‍‍قَ‍‍اه ُ‌ مَ‍‌‍ن‍‍شُو‌ر‌ا‌‌ ً
Ақра' Китӓбака Кафá Бинафсика Ал-Йаұма `Алайка Хасӥбӓан 017-014 “Кітабыңды оқы. Бүгін есеп беру тұрғысынан өз-өзіңе жетесің” (делінді) ‍ا‍قْ‍‍‍رَ‌أْ‌ كِتَابَكَ كَفَى‌ بِنَفْسِكَ ‌الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبا ‌ ً
Мани Аһтадá Фа'иннамӓ Йаһтадӥ Линафсиһи ۖ Ұа Ман Đалла Фа'иннамӓ Йаđиллу `Алайһӓ ۚ Ұа Лӓ Тазиру Ұӓзиратун Ұизраҳрá ۗ Ұа Мӓ Куннӓ Му`аҙҙибӥна Хаттá Наб`аćа Расӱлӓан 017-015 Кім тура жолда жүрсе, шын мәнінде өзі үшін тура жолда жүреді. Ал кім адасса, сонда ол өз зиянына ғана адасады. Ешкім басқаның күнәсін көтермейді. Біз бір пайғамбар жібермейінше ешкімге азап қылмаймыз. مَنِ ‌اهْتَدَ‌ى‌ فَإِنَّ‍‍مَا‌ يَهْتَدِي لِنَفْسِه ِ‍ِ‍‌ ۖ ‌وَمَ‍‌‍نْ ضَ‍‍لَّ فَإِنَّ‍‍مَا‌ يَ‍‍ضِ‍‍لُّ عَلَيْهَا‌ ۚ ‌وَلاَ‌ تَزِ‌ر‍ُ‍‌ ‌وَ‌ا‌زِ‌‍رَةٌ‌ ‌وِ‌زْ‌‍رَ‌ ‌أُ‍‍خْ‍رَ‌ى‌ ۗ ‌وَمَا‌ كُ‍‍نَّ‍‍ا‌ مُعَذِّب‍‍ِ‍ي‍‍نَ حَتَّى‌ نَ‍‍بْ‍‍عَثَ ‌‍رَسُولا‌‌ ً
Ұа 'Иҙӓраднӓн Нуһлика Қарйатан 'Амарнӓ Мутрафӥһӓ Фафасақӱ Фӥһӓ Фахаққа `Алайһӓ Ал-Қаұлу Фадаммарнӓһӓ Тадмӥрӓан 017-016 Қашан бір өлкені жоқ еткіміз келсе, олардың дәулет мастарына әмір етеміз. Сонда олар оған қарсы келеді. Сондықтан оларға деген сөз (үкім) шындыққа айналады. Сөйтіп оларды негізінен жоқ етеміз. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَ‌‍رَ‌دْنَ‍‍ا‌ ‌أَنْ نُهْلِكَ قَ‍‍رْيَةً ‌أَمَرْنَا‌ مُتْ‍رَفِيهَا‌ فَفَسَ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ فِيهَا‌ فَحَ‍‍قَّ عَلَيْهَا‌ ‌الْ‍‍قَ‍‍وْلُ فَدَمَّ‍‍رْنَاهَا‌ تَ‍‍دْمِير‌ا ‌ ً
Ұа Кам 'Аһлакнӓ Мина Ал-Қурӱни Мин Ба`ди Нӱхин ۗ Ұа Кафá Бираббика Биҙунӱби `Ибӓдиһи Ҳабӥрӓан Баҫӥрӓан 017-017 Нұх (Ғ.С.) тан соң ғасырлар бойы қаншалағанды жоқ еттік. (Мұхаммед Ғ.С. ) Раббың құлдарының қылмыстарын білу, көруде жетіп асады. وَكَمْ ‌أَهْلَكْنَا‌ مِنَ ‌الْ‍‍قُ‍‍ر‍ُ‍‌ونِ مِ‍‍نْ بَعْدِ‌ ن‍‍ُ‍وحٍۗ ‌وَكَفَى‌ بِ‍رَبِّكَ بِذُن‍‍ُ‍وبِ عِبَا‌دِه ِ‍ِ‍‌ خَ‍‍بِير‌ا‌‌ ً‌ بَ‍‍صِ‍‍ير‌ا‌‌ ً
Ман Кӓна Йурӥду Ал-`Ӓҗилата `Аҗҗалнӓ Лаһу Фӥһӓ Мӓ Нашӓ'у Лиман Нурӥду Ćумма Җа`алнӓ Лаһу Җаһаннама Йаҫлӓһӓ Маҙмӱмӓан Мадхӱрӓан 017-018 Кім дүниені қаласа, Біз де қалаған кісімізге дүниеде қалағанымызды береміз Сонсоң оны жаһаннамға саламыз. Ол, оған қорланып, мәрхаметке зақ болған түрде кіреді. مَ‍‍نْ ك‍‍َ‍انَ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا‌ لَه ُ‌ فِيهَا‌ مَا‌ نَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ لِمَ‍‍نْ نُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ثُ‍‍مَّ جَعَلْنَا‌ لَه ُ‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ يَ‍‍صْ‍‍لاَهَا‌ مَذْمُوما ‌ ً‌ مَ‍‍دْحُو‌ر‌ا ‌ ً
Ұа Ман 'Арӓда Ал-'Ӓҳирата Ұа Са`á Лаһӓ Са`йаһӓ Ұа Һуұа Му'уминун Фа'ӱлӓ'ика Кӓна Са`йуһум Машкӱрӓан 017-019 Ал кім мүмін болған түрде, ақыретті қалап, сол үшін тырысса, міне солардың тырысулары шүкірге (қабылдануға) лайық. وَمَنْ ‌أَ‌رَ‍‌ا‌دَ‌ ‌الآ‍‍خِ‍رَةَ ‌وَسَعَى‌ لَهَا‌ سَعْيَهَا‌ ‌وَهُوَ‌ مُؤْمِن ‍ٌ‌ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ك‍‍َ‍انَ سَعْيُهُ‍‍مْ مَشْكُو‌ر‌ا ‌ ً
Куллӓан Нумидду Һӓ'уулӓ' Ұа Һӓ'уулӓ' Мин `АҭӓРаббика ۚ Ұа Мӓ Кӓна `АҭӓРаббика Махžӱрӓан 017-020 (Мұхаммед Ғ.С.) дүние тілеген бұларға да ақырет тілеген оларға да Раббыңның мәрхаметінен береміз. Негізінен Раббыңның берері тыйылмайды. كُلاّ‌ ً‌ نُمِدُّ‌ ه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ ‌وَه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ مِنْ عَ‍‍طَ‍‍ا‌ءِ‌ ‌‍رَبِّكَ ۚ ‌وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ عَ‍‍طَ‍‍ا‌ءُ‌ ‌‍رَبِّكَ مَحْ‍‍ظُ‍‍و‌ر‌ا‌‌ ً
Анžур Кайфа Фаđđалнӓ Ба`đаһум `Алá Ба`đин ۚ Ұа Лал'ӓҳирату 'Акбару Дараҗӓтин Ұа 'Акбару Тафđӥлӓан 017-021 Олардың кейбіреулерін, кейбіреулерінен қалайша үстем қылғанымызға қара! Әрине ақырет, дәрежелер тұрғысынан тағы ірі, артықшылық жағынан да тағы зор. ‍ان‍‍ظُ‍‍رْ‌ كَيْفَ فَ‍‍ضَّ‍‍لْنَا‌ بَعْ‍‍ضَ‍‍هُمْ عَلَى‌ بَعْ‍‍ضٍۚ ‌وَلَلآ‍‍خِ‍رَةُ ‌أَكْبَرُ‌ ‌دَ‌‍رَج‍‍َ‍اتٍ‌ ‌وَ‌أَكْبَرُ‌ تَفْ‍‍ضِ‍‍يلا‌‌ ً
Лӓ Таҗ`ал Ма`а Ал-Лаһи 'Илаһӓан 'Ӓҳара Фатақ`уда Маҙмӱмӓан Маҳҙӱлӓан 017-022 Алламен бірге басқа тәңір жасама! Онда қорланған түрде отырып қаласың. لاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍عَلْ مَعَ ‌ال‍‍لَّهِ ‌إِلَها ‌ ً‌ ‌آ‍‍خَ‍رَ‌ فَتَ‍‍قْ‍‍عُدَ‌ مَذْمُوما ‌ ً‌ مَ‍‍خْ‍‍ذُ‌ولا ‌ ً
Ұа Қаđá Раббука 'Аллӓ Та`будӱ 'Иллӓ 'Ӥйӓһу Ұа Бил-Ұӓлидайни 'Ихсӓнӓан ۚммӓ Йаблуғанна `Индака Ал-Кибара 'Ахадуһумӓ 'Аұ Килӓһумӓ Фалӓ Тақул Лаһумӓ 'Уффин Ұа Лӓ Танһарһумӓ Ұа Қул Лаһумӓ Қаұлӓан Карӥмӓан 017-023 Раббың, өзіне ғана ғибадат етулеріңді, әке-шешеге жақсылық қылуларыңды әмір етті. Ал егер ол екеуінің бірі немесе екеуі де жандарыңда кәрілікке жетсе: “Түһ” деме (кейіс білдірме). Сондай-ақ ол екеуін зекіме де, ол екеуіне сыпайы сөз сөйле. وَ‍‍قَ‍‍ضَ‍‍ى‌ ‌‍رَبُّكَ ‌أَلاَّ‌ تَعْبُدُ‌و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌إِيّ‍‍َ‍اه ُ‌ ‌وَبِالْوَ‌الِدَيْنِ ‌إِحْسَانا‌‌ ًۚ ‌إِمَّ‍‍ا‌ يَ‍‍بْ‍‍لُ‍‍غَ‍‍نَّ عِ‍‌‍نْ‍‍دَكَ ‌الْكِبَ‍رَ‌ ‌أَحَدُهُمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌وْ‌ كِلاَهُمَا‌ فَلاَ‌ تَ‍‍قُ‍‍لْ لَهُمَ‍‍ا‌ ‌أُفٍّ‌ ‌وَلاَ‌ تَنْهَرْهُمَا‌ ‌وَ‍‍قُ‍‍لْ لَهُمَا‌ قَ‍‍وْلا‌‌ ً‌ كَ‍‍رِيما‌‌ ً
Ұа Аҳфиđ Лаһумӓ Җанӓха Аҙ-Ҙулли Мина Ар-Рахмати Ұа Қул Ррабби Архамһумӓ Камӓ Раббайӓнӥ Ҫағӥрӓан 017-024 Ол екеуіне кішірейіп мәрхамет құшағын жай да: “Раббым! Ол екеуі мені кішкентайда тәрбиелегендей Сен де оларды мәхаметіңе бөлей көр!”,-де. وَ‌ا‍خْ‍‍فِ‍‍ضْ لَهُمَا‌ جَن‍‍َ‍احَ ‌ال‍‍ذُّلِّ مِنَ ‌ال‍رَّحْمَةِ ‌وَ‍‍قُ‍‍لْ ‌‍رَّبِّ ‌ا‌رْحَمْهُمَا‌ كَمَا‌ ‌‍رَبَّيَانِي صَ‍‍غِ‍‍ير‌ا ‌ ً
Раббукум 'А`ламу Бимӓ Фӥ Нуфӱсикум ۚн Такӱнӱ Ҫӓлихӥна Фа'иннаһу Кӓна Лил'аұұӓбӥна Ғафӱрӓан 017-025 Раббыларың іштеріңдегі нәрселерді жақсы біледі. Егер игілерден болсаңдар, негізінде Алла, бойсұнушыларды жарылқайды. رَبُّكُمْ ‌أَعْلَمُ بِمَا‌ فِي نُفُوسِكُمْ ۚ ‌إِ‌نْ تَكُونُو‌اصَ‍‍الِ‍‍ح‍‍ِ‍ي‍‍نَ فَإِنَّ‍‍ه ُ‌ ك‍‍َ‍انَ لِلأَ‌وَّ‌اب‍‍ِ‍ي‍‍نَ غَ‍‍فُو‌ر‌ا‌‌ ً
Ұа 'Ӓти Ҙӓ Ал-Қурбá Хаққаһу Ұа Ал-Мискӥна Ұа Абна Ас-Сабӥли Ұа Лӓ Тубаҙҙир Табҙӥрӓан 017-026 Туысы жақындарға, міскіндерге, жолда қалғандарға міндетті түрде қарайласыңдар. Және мүлде ысырап қылмаңдар. وَ‌آتِ ‌ذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْبَى‌ حَ‍‍قَّ‍‍ه ُ‌ ‌وَ‌الْمِسْك‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌ابْ‍‍نَ ‌ال‍‍سَّب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌وَلاَ‌ تُبَذِّ‌رْ‌ تَ‍‍بْ‍‍ذِير‌ا ‌ ً
нна Ал-Мубаҙҙирӥна Кӓнӱҳұӓна Аш-Шайӓҭӥни ۖ Ұа Кӓна Аш-Шайҭӓну Лираббиһи Кафӱрӓан 017-027 Шынында ысырапқорлар шайтанның туысы. Ал шайтан, Раббыңа өте қарсы. إِنَّ ‌الْمُبَذِّ‌ر‍ِ‍ي‍‍نَ كَ‍‍انُ‍‍و‌ا‌ ‌إِ‍‍خْ‍‍و‍َ‍‌انَ ‌ال‍‍شَّيَاطِ‍‍ي‍‍نِ ۖ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انُ لِ‍رَبِّه ِ‍ِ‍‌ كَفُو‌ر‌ا‌‌ ً
Ұа 'Иммӓ Ту`риđанна `Анһуму АбтиғӓРахматин Мин Раббика Тарҗӱһӓ Фақул Лаһум Қаұлӓан Майсӱрӓан 017-028 Раббыңның мәрхаметін іздеп, үміт еткен түрде жалтақтасаң, (қолыңда болмағандықтан бере алмасаң) онда оларға сыпайы сөйле. وَ‌إِمَّ‍‍ا‌ تُعْ‍‍رِ‍‍ضَ‍‍نَّ عَنْهُمُ ‌ابْ‍‍تِ‍‍غَ‍‍ا‌ءَ‌ ‌‍رَحْمَةٍ‌ مِ‍‍نْ ‌‍رَبِّكَ تَرْجُوهَا‌ فَ‍‍قُ‍‍لْ لَهُمْ قَ‍‍وْلا‌ ً‌ مَيْسُو‌ر‌ا ‌ ً
Ұа Лӓ Таҗ`ал Йадака Мағлӱлатан 'Илá `Унуқика Ұа Лӓ Табсуҭһӓ Кулла Ал-Басҭи Фатақ`уда Малӱмӓан Махсӱрӓан 017-029 Қолыңды мүлде мойныңа байлаулы қылма да бүтіндей ашпа (өте сараң болма да бір-ақ берме). Онда сөгіске ұшырап, таршылықта қаласың. وَلاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍عَلْ يَدَكَ مَ‍‍غْ‍‍لُولَة ً‌ ‌إِلَى‌ عُنُ‍‍قِ‍‍كَ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍بْ‍‍سُ‍‍طْ‍‍هَا‌ كُلَّ ‌الْبَسْ‍‍طِ فَتَ‍‍قْ‍‍عُدَ‌ مَلُوما ‌ ً‌ مَحْسُو‌ر‌ا ‌ ً
нна Раббака Йабсуҭу Ар-Ризқа Лиман Йашӓ'у Ұа Йақдиру ۚннаһу Кӓна Би`ибӓдиһи Ҳабӥрӓан Баҫӥрӓан 017-030 Шынында Раббың қалаған кісісіне несібесін кеңітіп, тарылтады. Күдіксіз Ол құлдарынан толық хабар алушы, көруші. إِنَّ ‌‍رَبَّكَ يَ‍‍بْ‍‍سُ‍‍طُ ‌ال‍‍رِّ‌زْ‍‍قَ لِمَ‍‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌وَيَ‍‍قْ‍‍دِ‌ر‍ُ‍‌ ۚ ‌إِنَّ‍‍ه ُ‌ ك‍‍َ‍انَ بِعِبَا‌دِه ِ‍ِ‍‌ خَ‍‍بِير‌ا‌‌ ً‌ بَ‍‍صِ‍‍ير‌ا‌‌ ً
Ұа Лӓ Тақтулӱ 'Аұлӓдакум Ҳашйата 'Имлӓқин ۖ Нахну Нарзуқуһум Ұа 'Ӥйӓкум ۚнна Қатлаһум Кӓна Ҳиҭ'ӓан Кабӥрӓан 017-031 Бір де кедейшіліктен қорқып, баларыңды өлтірмеңдер. Біз оларды да сендерді де қоректендіреміз. Расында оларды өлтіру зор қателік. وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍تُلُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌وْلاَ‌دَكُمْ خَ‍‍شْيَةَ ‌إِمْلاَ‍‍قٍۖ نَحْنُ نَرْ‌زُ‍‍قُ‍‍هُمْ ‌وَ‌إِيَّاكُمْ ۚ ‌إِنَّ قَ‍‍تْلَهُمْ ك‍‍َ‍انَ خِ‍‍طْ‍‍ئا‌‌ ً‌ كَبِير‌ا‌‌ ً
Ұа Лӓ Тақрабӱ Аз-Зинá ۖннаһу Кӓна Фӓхишатан Ұа Сӓ'а Сабӥлӓан 017-032 Зинаға жоламаңдар. Өйткені, Ол анық арсыздық және жаман жол. وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍‍رَبُو‌ا‌ال‍‍زِّنَ‍‍ىۖ ‌إِنَّ‍‍ه ُ‌ ك‍‍َ‍انَ فَ‍‍احِشَة ً‌ ‌وَس‍‍َ‍ا‌ءَ‌ سَبِيلا‌‌ ً
Ұа Лӓ Тақтулӱ Ан-Нафса Аллатӥ Харрама Ал-Лаһу 'Иллӓ Бил-Хаққи ۗ Ұа Ман Қутила Маžлӱмӓан Фақад Җа`алнӓ Лиұалӥйиһи Сулҭӓнӓан Фалӓ Йусриф Фӥ Ал-Қатли ۖннаһу Кӓна Манҫӱрӓан 017-033 Алла, арам еткен кісіні өлтірмеңдер! Бірақ тиісті болса өлтіріледі. Ал біреу жазықсыз өлтірсе, сонда өліктің иесін ерікті еттік. Өлтіруде шектен аспасын. Өйткені, оған жәрдем етіледі (өш әперіледі). وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍تُلُو‌ا‌ال‍‍نَّ‍‍فْسَ ‌الَّتِي حَ‍رَّمَ ‌ال‍‍لَّهُ ‌إِلاَّ‌ بِ‍الْحَ‍‍قِّ ۗ ‌وَمَ‍‌‍نْ قُ‍‍تِلَ مَ‍‍ظْ‍‍لُوما‌‌ ً‌ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ جَعَلْنَا‌ لِوَلِيِّه ِ‍ِ‍‌ سُلْ‍‍طَ‍‍انا‌‌ ً‌ فَلاَ‌ يُسْ‍‍رِفْ فِي ‌الْ‍‍قَ‍‍تْلِ ۖ ‌إِنَّ‍‍ه ُ‌ ك‍‍َ‍انَ مَ‍‌‍ن‍‍صُ‍‍و‌ر‌ا‌‌ ً
Ұа Лӓ Тақрабӱ Мӓла Ал-Йатӥми 'Иллӓ Би-Атӥ Һийа 'Ахсану Хаттá Йаблуға 'Ашуддаһу ۚ Ұа 'Аұфӱ Бил-`Аһди ۖнна Ал-`Аһда Кӓна Мас'ӱлӓан 017-034 Жетімнің малына жоламаңдар. Бірақ ол, ержеткенге дейін жақсылап шығысуға болады. Сертті орындаңдар. Сөз жоқ, уәде сұралады. وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍‍رَبُو‌ا‌ م‍‍َ‍الَ ‌الْيَت‍‍ِ‍ي‍‍مِ ‌إِلاَّ‌ بِ‍الَّتِي هِيَ ‌أَحْسَنُ حَتَّى‌ يَ‍‍بْ‍‍لُ‍‍غَ ‌أَشُدَّه ُۚ ‌وَ‌أَ‌وْفُو‌ا‌ بِ‍الْعَهْدِ‌ ۖ ‌إِنَّ ‌الْعَهْدَ‌ ك‍‍َ‍انَ مَسْئ‍‍ُ‍‍ولا‌‌ ً
Ұа 'Аұфӱ Ал-Кайла 'Иҙӓ Килтум Ұа Зинӱ Бил-Қисҭӓси Ал-Мустақӥми ۚ Ҙӓлика Ҳайрун Ұа 'Ахсану Та'ұӥлӓан 017-035 Өлшегенде тура өлшеп, тура таразымен тартыңдар! Осы қайырлы нәтиже тұрғысынан да жақсы. وَ‌أَ‌وْفُو‌ا‌الْكَيْلَ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ كِلْتُمْ ‌وَ‌زِنُو‌ا‌ بِ‍الْ‍‍قِ‍‍سْ‍‍طَ‍‍اسِ ‌الْمُسْتَ‍‍قِ‍‍ي‍‍مِ ۚ ‌ذَلِكَ خَ‍‍يْر‌ٌ‌ ‌وَ‌أَحْسَنُ تَأْ‌وِيلا‌‌ ً
Ұа Лӓ Тақфу Мӓ Лайса Лака Биһи `Илмун ۚнна Ас-Сам`а Ұа Ал-Баҫара Ұа Ал-Фу'уӓда Куллу 'Ӱлӓ'ика Кӓна `Анһу Мас'ӱлӓан 017-036 Өзің білмеген бір нәрсенің соңына түспе. Расында, құлақ, көз және жүрек олардың барлығы одан сұралады. وَلاَ‌ تَ‍‍قْ‍‍فُ مَا‌ لَيْسَ لَكَ بِه ِ‍ِ‍‌ عِلْم‌‍ٌۚ ‌إِنَّ ‌ال‍‍سَّمْعَ ‌وَ‌الْبَ‍‍صَ‍رَ‌ ‌وَ‌الْفُؤ‍َ‍‌ا‌دَ‌ كُلُّ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ك‍‍َ‍انَ عَنْهُ مَسْئ‍‍ُ‍‍ولا‌‌ ً
Ұа Лӓ Тамши Фӥ Ал-'Арđи Марахӓан ۖннака Лан Таҳриқа Ал-'Арđа Ұа Лан Таблуға Ал-Җибӓла Ҭӱлӓан 017-037 Жер жүзінде дандайсып жүрме. Өйткені, сен жерді әсте жара алмайсың да бой жағынан да тауларға жете алмайсың. وَلاَ‌ تَمْشِ فِي ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ مَ‍رَحا‌‌ ًۖ ‌إِنَّ‍‍كَ لَ‍‌‍نْ تَ‍‍خْ‍‍رِ‍‍قَ ‌الأَ‌رْ‍‍ضَ ‌وَلَ‍‌‍نْ تَ‍‍بْ‍‍لُ‍‍غَ ‌الْجِب‍‍َ‍الَ طُ‍‍ولا‌‌ ً
Куллу Ҙӓлика Кӓна Саййи'уһунда Раббика Макрӱһӓан 017-038 Осы барлық жаман нәрселер, Раббыңның қасында жек көрілген. كُلُّ ‌ذَلِكَ ك‍‍َ‍انَ سَيِّئُه ُ‌ عِ‍‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّكَ مَكْرُ‌وها ‌ ً
Ҙӓлика Миммӓ 'Аұхá 'Илайка Раббука Мина Ал-Хикмати ۗ Ұа Лӓ Таҗ`ал Ма`а Ал-Лаһи 'Илаһӓан 'Ӓҳара Фатулқá Фӥ Җаһаннама Малӱмӓан Мадхӱрӓан 017-039 (Мұхаммед Ғ.С.) міне осы, Раббыңның саған уахи еткен хикметінен; Алла мен бірге басқа тәңір жасама: Сөгіс берілген, мәрхаметтен қуылған түрде тозаққа тасталасың. ذَلِكَ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَ‌وْحَ‍‍ى‌ ‌إِلَيْكَ ‌‍رَبُّكَ مِنَ ‌الْحِكْمَةِ ۗ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍عَلْ مَعَ ‌ال‍‍لَّهِ ‌إِلَها‌‌ ً‌ ‌آ‍‍خَ‍رَ‌ فَتُلْ‍‍قَ‍‍ى‌ فِي جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ مَلُوما‌‌ ً‌ مَ‍‍دْحُو‌ر‌ا‌‌ ً
'Афа'аҫфӓкум Раббукум Бил-Банӥна Ұа Аттаҳаҙа Мина Ал-Малӓ'икати 'Инӓćӓан ۚннакум Латақӱлӱна Қаұлӓан `Аžӥмӓан 017-040 Раббыларың сендерге ұлдарды арнап, өзіне періштелерден қыз етіп алды ма? Шынында әлбетте ауыр сөз сөйлейсіңдер. أَفَأَ‍‍صْ‍‍فَاكُمْ ‌‍رَبُّكُ‍‍مْ بِ‍الْبَن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذَ‌ مِنَ ‌الْمَلاَئِكَةِ ‌إِنَاثا‌‌ ًۚ ‌إِنَّ‍‍كُمْ لَتَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ قَ‍‍وْلاً‌ عَ‍‍ظِ‍‍يما‌‌ ً
Ұа Лақад Ҫаррафнӓ Фӥ Һӓҙӓ Ал-Қур'ӓни Лийаҙҙаккарӱ Ұа Мӓ Йазӥдуһум 'Иллӓ Нуфӱрӓан 017-041 Расында бұл Құранды насихат үшін қайта-қайта баян еттік. Дегенмен олардың жиреніштерін ғана арттырды. وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ صَ‍رَّفْنَا‌ فِي هَذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ لِيَذَّكَّرُ‌و‌ا‌ ‌وَمَا‌ يَزِيدُهُمْ ‌إِلاَّ‌ نُفُو‌ر‌ا ‌ ً
Қул Лаұ Кӓна Ма`аһу 'Ӓлиһатун Камӓ Йақӱлӱна 'Иҙӓан Лӓбтағаұ 'Илá Ҙӥ Ал-`Арши Сабӥлӓан 017-042 (Мұхаммед Ғ.С.): “Егер Алла мен бірге олардың айтқандарындай тәңір болса еді, онда әрине ғаршының иесіне бір жол іздер еді. قُ‍‍لْ لَوْ‌ ك‍‍َ‍انَ مَعَهُ ‌آلِهَة ‍ٌ‌ كَمَا‌ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ‌إِ‌ذ‌ا ‌ ً‌ لاَبْ‍‍تَ‍‍غَ‍‍وْ‌ا‌ ‌إِلَى‌ ‌ذِي ‌الْعَرْشِ سَبِيلا ‌ ً
Субхӓнаһу Ұа Та`ӓлá `Аммӓ Йақӱлӱна `Улӱұӓан Кабӥрӓан 017-043 Алла (Т.) олардың айтқан нәрселерінен пәк, үстем, ірі. سُ‍‍بْ‍‍حَانَه ُ‌ ‌وَتَعَالَى‌ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ عُلُوّ‌ا ‌ ً‌ كَبِير‌ا ‌ ً
Тусаббиху Лаһу Ас-Самӓұӓту Ас-Саб`у Ұа Ал-'Арđу Ұа Ман Фӥһинна ۚ Ұа 'Ин Мин Шай'ин 'Иллӓ Йусаббиху Бихамдиһи Ұа Лакин Лӓ Тафқаһӱна Тасбӥхаһум ۗннаһу Кӓна Халӥмӓан Ғафӱрӓан 017-044 Жеті көк және жер, сондай-ақ ондағы болғандар, Аланы пәктейді. Оны пәктеп, мақтамайтын еш нәрсе жоқ. Бірақ сендер олардың тасбихтарын (пәктеулерін) түсіне алмайсыңдар. Шынында Алла өте жұмсақ, аса жарылқаушы. تُسَبِّحُ لَهُ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتُ ‌ال‍‍سَّ‍‍بْ‍‍عُ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍‍ضُ ‌وَمَ‍‌‍نْ فِيهِ‍‍نَّ ۚ ‌وَ‌إِنْ مِ‍‌‍نْ شَيْء‌‌ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ يُسَبِّحُ بِحَمْدِه ِ‍ِ‍‌ ‌وَلَكِ‍‍نْ لاَ‌ تَفْ‍‍قَ‍‍ه‍‍ُ‍ونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ ‌إِنَّ‍‍ه ُ‌ ك‍‍َ‍انَ حَلِيما‌‌ ًغَ‍‍فُو‌ر‌ا‌‌ ً
Ұа 'Иҙӓ Қара'та Ал-Қур'ӓна Җа`алнӓ Байнака Ұа Байна Ал-Лаҙӥна Лӓ Йу'уминӱна Бил-'Ӓҳирати Хиҗӓбӓан Мастӱрӓан 017-045 (Мұхаммед Ғ.С.) сен қашан Құран оқысаң сенімен ақыретке сенбегендердің арасына көмес бір перде жасаймыз. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ قَ‍رَ‌أْتَ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنَ جَعَلْنَا‌ بَيْنَكَ ‌وَبَيْنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍الآ‍‍خِ‍رَةِ حِجَابا ‌ ً‌ مَسْتُو‌ر‌ا ‌ ً
Ұа Җа`алнӓ `Алá Қулӱбиһим 'Акиннатан 'Ан Йафқаһӱһу Ұа Фӥ 'Ӓҙӓниһим Ұақрӓан Ұа 'Иҙӓ ۚ Ҙакарта Раббака Фӥ Ал-Қур'ӓни Ұахдаһу Ұа Ллаұ `Алáдбӓриһим Нуфӱрӓан 017-046 Олардың жүректеріне Құранды түсінулеріне кедергі және құлақтарына қаға беріс жасадық. Құранда Раббыңды бір ғана деп еске алған кезіңде, олар жирен түрде арттарына бұрылып кете береді. وَجَعَلْنَا‌ عَلَى‌ قُ‍‍لُوبِهِمْ ‌أَكِ‍‍نَّ‍‍ةً ‌أَنْ يَفْ‍‍قَ‍‍ه‍‍ُ‍وه ُ‌ ‌وَفِ‍‍ي ‌آ‌ذَ‌انِهِمْ ‌وَ‍قْ‍‍ر‌ا‌‌ ًۚ ‌وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌ذَكَرْتَ ‌‍رَبَّكَ فِي ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ ‌وَحْدَه ُ‌ ‌وَلَّوْ‌ا‌ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَ‌دْبَا‌رِهِمْ نُفُو‌ر‌ا‌‌ ً
Нахну 'А`ламу Бимӓ Йастами`ӱна Биһи 'Иҙ Йастами`ӱна 'Илайка Ұа 'Иҙ Һум Наҗұá 'Иҙ Йақӱлу Аž-Žӓлимӱна 'Ин Таттаби`ӱна 'Иллӓ Раҗулӓан Масхӱрӓан 017-047 Біз, олар сені тыңдағанда, қайтып тыңдағандарын және өзара сыбырласқанда залымдардың: “Сендер, жадыланған біреуге ғана ілесесіңдер” дегендіктерін жақсы білеміз. نَحْنُ ‌أَعْلَمُ بِمَا‌ يَسْتَمِع‍‍ُ‍ونَ بِهِ ‌إِ‌ذْ‌ يَسْتَمِع‍‍ُ‍ونَ ‌إِلَيْكَ ‌وَ‌إِ‌ذْ‌ هُمْ نَ‍‍جْ‍‍وَ‌ى‌ ‌إِ‌ذْ‌ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِم‍‍ُ‍ونَ ‌إِنْ تَتَّبِع‍‍ُ‍ونَ ‌إِلاَّ‌ ‌‍رَجُلا‌ ً‌ مَسْحُو‌ر‌ا ‌ ً
Анžур Кайфа Đарабӱ Лака Ал-'Амćӓла Фаđаллӱ Фалӓ Йастаҭӥ`ӱна Сабӥлӓан 017-048 Қара! Олар қандай мысалдар берді (ақын, сиқыршы, бақсы, жынды деді). Олар, сөйтіп адасты. Олар енді жол таба алмайды. ‍ان‍‍ظُ‍‍رْ‌ كَيْفَ ضَ‍رَبُو‌ا‌ لَكَ ‌الأَمْث‍‍َ‍الَ فَ‍‍ضَ‍‍لُّو‌ا‌ فَلاَ‌ يَسْتَ‍‍طِ‍‍يع‍‍ُ‍ونَ سَبِيلا ‌ ً
Ұа Қӓлӱ 'А'иҙӓ Куннӓ `Иžӓмӓан Ұа Руфӓтӓан 'А'иннӓ Ламаб`ӱćӱна Ҳалқӓан Җадӥдӓан 017-049 Олар: “Біз, сүйектер және қоқыс болған кезде, жаңа бір жаратылыспен қайта тірілеміз бе?”,-деді. وَ‍‍قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَئِذَ‌ا‌ كُ‍‍نَّ‍‍ا‌ عِ‍‍ظَ‍‍اما ‌ ً‌ ‌وَ‌رُفَاتا ‌ ً‌ ‌أَئِ‍‍نَّ‍‍ا‌ لَمَ‍‍بْ‍‍عُوث‍‍ُ‍ونَ خَ‍‍لْ‍‍ق‍‍ا ‌ ً‌ جَدِيد‌ا ‌ ً
Қул Кӱнӱ Хиҗӓратан 'Аұ Хадӥдӓан 017-050 (Мұхаммед Ғ.С.) оларға: “Тас болыңдар” де. قُ‍‍لْ كُونُو‌ا‌ حِجَا‌‍رَةً ‌أَ‌وْ‌ حَدِيد‌ا ‌ ً
'Аұ Ҳалқӓан Миммӓ Йакбуру Фӥ Ҫудӱрикум ۚ Фасайақӱлӱна Ман Йу`ӥдунӓ ۖ Қули Ал-Лаҙӥ Фаҭаракум 'Аұұала Марратин ۚ Фасайунғиđӱна 'Илайка Ру'ӱсаһум Ұа Йақӱлӱна Матá Һуұа ۖ Қул `Асáн Йакӱна Қарӥбӓан 017-051 “Әлде тіпті ойларыңдағы ең зор жаратылыс болыңдар (қайта тірілтілесіңдер). ”Сонда олар: “Бізді кім қайта тірілтеді?”,-дейді. “Жақында болатын шығар” де. أَ‌وْ‌ خَ‍‍لْ‍‍ق‍‍ا‌‌ ً‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَكْبُرُ‌ فِي صُ‍‍دُ‌و‌رِكُمْ ۚ فَسَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ مَ‍‍نْ يُعِيدُنَا‌ ۖ قُ‍‍لِ ‌الَّذِي فَ‍‍طَ‍رَكُمْ ‌أَ‌وَّلَ مَ‍رَّة‌‍ٍۚ فَسَيُنْ‍‍غِ‍‍ضُ‍‍ونَ ‌إِلَيْكَ ‌رُ‌ء‍ُ‍‌وسَهُمْ ‌وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ مَتَى‌ هُوَ‌ ۖ قُ‍‍لْ عَسَ‍‍ى‌ ‌أَنْ يَك‍‍ُ‍ونَ قَ‍‍رِيبا‌‌ ً
Йаұма Йад`ӱкум Фатастаҗӥбӱна Бихамдиһи Ұа Таžуннӱна 'Ин Лабиćтум 'Иллӓ Қалӥлӓан 017-052 Сендерді шақырған күні, Оны дәріптей қабылдап, (қабірде) аз ғана жаттық деп ойлайсыңдар. يَوْمَ يَ‍‍دْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيب‍‍ُ‍ونَ بِحَمْدِه ِ‍ِ‍‌ ‌وَتَ‍‍ظُ‍‍نّ‍‍ُ‍ونَ ‌إِنْ لَبِثْتُمْ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلا ‌ ً
Ұа Қул Ли`ибӓдӥ Йақӱлӱ Аллатӥ Һийа 'Ахсану ۚнна Аш-Шайҭӓна Йанзағу Байнаһум ۚнна Аш-Шайҭӓна Кӓна Лил'инсӓни `Адӱұӓан Мубӥнӓан 017-053 Құлдарыма айт! “Ең сыпайы түрде сөйлесін. Өйткені, шайтан араларына бұзақылық салар. Расында шайтан адамдар үшін ашық дұшпан”. وَ‍‍قُ‍‍لْ لِعِبَا‌دِي يَ‍‍قُ‍‍ولُو‌ا‌الَّتِي هِيَ ‌أَحْسَنُ ۚ ‌إِنَّ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انَ يَ‍‌‍ن‍‍زَ‍‍غُ بَيْنَهُمْ ۚ ‌إِنَّ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انَ ك‍‍َ‍انَ لِلإِ‌ن‍‍س‍‍َ‍انِ عَدُ‌وّ‌ا‌‌ ً‌ مُبِينا‌‌ ً
Раббукум 'А`ламу Бикум ۖн Йаша' Йархамкум 'Аұ 'Ин Йаша' Йу`аҙҙибкум ۚ Ұа Мӓ 'Арсалнӓка `Алайһим Ұа Кӥлӓан 017-054 Раббыларың сендерді жақсы біледі. Қаласа, мәрхамет етеді де қаласа, азап етеді. Сені оларға қорғаушы етіп, жібермедік. رَبُّكُمْ ‌أَعْلَمُ بِكُمْ ۖ ‌إِنْ يَشَأْ‌ يَرْحَمْكُمْ ‌أَ‌وْ‌ ‌إِنْ يَشَأْ‌ يُعَذِّبْ‍‍كُمْ ۚ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌رْسَلْن‍‍َ‍اكَ عَلَيْهِمْ ‌وَكِيلا‌‌ ً
Ұа Раббука 'А`ламу Биман Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи ۗ Ұа Лақад Фаđđалнӓ Ба`đа Ан-Набӥйӥна `Алá Ба`đин ۖ Ұа 'Ӓтайнӓ Дӓұӱда Забӱрӓан 017-055 Раббың көктер мен жердегі әркімді жақсы біледі. Расында пайғамбардың біреулерінен, біреулерін артық қылдық. Сондай-ақ Дәуітке Зәбүрді бердік. وَ‌‍رَبُّكَ ‌أَعْلَمُ بِمَ‍‌‍نْ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ۗ ‌وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ فَ‍‍ضَّ‍‍لْنَا‌ بَعْ‍‍ضَ ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ عَلَى‌ بَعْ‍‍ضٍۖ ‌وَ‌آتَيْنَا‌ ‌دَ‌ا‌و‍ُ‍‌و‌دَ‌ ‌زَبُو‌ر‌ا‌‌ ً
Қули Ад Ал-Лаҙӥна За`амтум Мин Дӱниһи Фалӓ Йамликӱна Кашфа Аđ-Đурри `Анкум Ұа Лӓ Тахұӥлӓан 017-056 (Мұхаммед Ғ.С.) оларға: “Алладан өзге (тәңір деп) ойлағандарыңды шақырыңдар. Олардың, қиыншылықтарыңды айықтыруға, сендерден бұрып, жіберуге шамалары келмейді” де. قُ‍‍لِ ‌ا‌دْعُو‌ا‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌زَعَمْتُ‍‍مْ مِ‍‍نْ ‌دُ‌ونِه ِ‍ِ‍‌ فَلاَ‌ يَمْلِك‍‍ُ‍ونَ كَشْفَ ‌ال‍‍ضُّ‍‍رِّ‌ عَ‍‍ن‍‍كُمْ ‌وَلاَ‌ تَحْوِيلا ‌ ً
'Ӱлӓ'ика Ал-Лаҙӥна Йад`ӱна Йабтағӱна 'Илá Раббиһиму Ал-Ұасӥлата 'Аййуһумқрабу Ұа Йарҗӱна Рахматаһу Ұа Йаҳӓфӱна `Аҙӓбаһу ۚнна `Аҙӓба Раббика Кӓна Махҙӱрӓан 017-057 Олардың сиынғандары; Раббыларына қайсылары жақын боламыз деп, құлшылық арқылы ізденеді. Рахметінен үміт етіп, азабынан қорқады. Негізінде Раббыңның азабы сескенуге тиісті. أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَ‍‍دْع‍‍ُ‍ونَ يَ‍‍بْ‍‍تَ‍‍غُ‍‍ونَ ‌إِلَى‌ ‌‍رَبِّهِمُ ‌الْوَسِيلَةَ ‌أَيُّهُمْ ‌أَ‍قْ‍‍‍رَبُ ‌وَيَرْج‍‍ُ‍ونَ ‌‍رَحْمَتَه ُ‌ ‌وَيَ‍‍خَ‍‍اف‍‍ُ‍ونَ عَذَ‌ابَهُ‍‍~ُ ۚ ‌إِنَّ عَذ‍َ‍‌ابَ ‌‍رَبِّكَ ك‍‍َ‍انَ مَحْذُ‌و‌ر‌ا‌‌ ً
Ұа 'Ин Мин Қарйатин 'Иллӓ Нахну Муһликӱһӓ Қабла Йаұми Ал-Қийӓмати 'Аұ Му`аҙҙибӱһӓ `Аҙӓбӓан Шадӥдӓан ۚ Кӓна Ҙӓлика Фӥ Ал-Китӓби Масҭӱрӓан 017-058 Біз қиямет күнінен бұрын жоқ етпеген немесе қатты азапқа ұшыратпаған ешбір кент болмас. Бұлар, Кітапта (Лаухыл Махфұзда ) жазулы. وَ‌إِنْ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍رْيَة‌‍ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ نَحْنُ مُهْلِكُوهَا‌ قَ‍‍بْ‍‍لَ يَوْمِ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ‌أَ‌وْ‌ مُعَذِّبُوهَا‌ عَذَ‌ابا‌‌ ً‌ شَدِيد‌ا‌‌ ًۚ ك‍‍َ‍انَ ‌ذَلِكَ فِي ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ مَسْ‍‍طُ‍‍و‌ر‌ا‌‌ ً
Ұа Мӓ Мана`анӓн Нурсила Бил-'Ӓйӓти 'Иллӓн Каҙҙаба Биһӓ Ал-'Аұұалӱна ۚ Ұа 'Ӓтайнӓ Ćамӱда Ан-Нӓқата Мубҫиратан Фаžаламӱ Биһӓ ۚ Ұа Мӓ Нурсилу Бил-'Ӓйӓти 'Иллӓ Таҳұӥфӓан 017-059 Біздің мұғжизалар жібермеуіміз бұрынғылардың мұғжизаны жасынға шығаруы ғана болды. Сондай-ақ Сәмүд еліне көрнеу түрде аруана жібердік. Бірақ оған зұлымдық қылып, өлтірді. Негізінде мұғжизаларымызды үрейлендіру үшін ғана жібереміз. وَمَا‌ مَنَعَنَ‍‍ا‌ ‌أَنْ نُرْسِلَ بِ‍الآي‍‍َ‍اتِ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ كَذَّبَ بِهَا‌ ‌الأَ‌وَّل‍‍ُ‍ونَ ۚ ‌وَ‌آتَيْنَا‌ ثَم‍‍ُ‍و‌دَ‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍اقَ‍‍ةَ مُ‍‍بْ‍‍‍‍صِ‍رَة‌ ً‌ فَ‍‍ظَ‍‍لَمُو‌ا‌ بِهَا‌ ۚ ‌وَمَا‌ نُرْسِلُ بِ‍الآي‍‍َ‍اتِ ‌إِلاَّ‌ تَ‍‍خْ‍‍وِيفا‌‌ ً
Ұа 'Иҙ Қулнӓ Лака 'Инна Раббака 'Ахӓҭа Бинӓси ۚ Ұа Мӓ Җа`алнӓ Ар-Ру'уйӓ Аллатӥрайнӓка 'Иллӓ Фитнатан Лилннӓси Ұа Аш-Шаҗарата Ал-Мал`ӱната Фӥ Ал-Қур'ӓни ۚ Ұа Нуҳаұұифуһум Фамӓ Йазӥдуһум 'Иллӓ Ҭуғйӓнӓан Кабӥрӓан 017-060 (Мұхаммед Ғ.С. ) бір кезде саған: “Негізінде Раббың адамдарды баураған” деген едік. Саған Миғражда біз көрсеткенді және Құрандағы қарғалған ағашты адамдарға бір сынақ қылдық (өйткені, Миғраж уақиғасына да, тозақтағы Заққұм ағашына да сенбеген). Оларды қорқытуымыз, зор қателесуді ғана арттырады. وَ‌إِ‌ذْ‌ قُ‍‍لْنَا‌ لَكَ ‌إِنَّ ‌‍رَبَّكَ ‌أَح‍‍َ‍اطَ بِ‍ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ۚ ‌وَمَا‌ جَعَلْنَا‌ ‌ال‍‍رُّ‌ؤْيَا‌ ‌الَّتِ‍‍ي ‌أَ‌‍رَيْن‍‍َ‍اكَ ‌إِلاَّ‌ فِتْنَة ً‌ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَ‌ال‍‍شَّجَ‍رَةَ ‌الْمَلْعُونَةَ فِي ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ ۚ ‌وَنُ‍‍خَ‍‍وِّفُهُمْ فَمَا‌ يَزِيدُهُمْ ‌إِلاَّ‌ طُ‍‍غْ‍‍يَانا‌‌ ً‌ كَبِير‌ا‌‌ ً
Ұа 'Иҙ Қулнӓ Лилмалӓ'икати Асҗудӱ Ли'дама Фасаҗадӱ 'Иллӓблӥса Қӓла 'А'асҗуду Лиман Ҳалақта Ҭӥнӓан 017-061 Сол уақытта періштелерге: “Адамға сәжде қылыңдар!”,-дедік. Сонда олар дереу сәжде қылды. Бірақ Ібіліс сәжде қылмай: “Балшықтан жаратқаныңа сәжде қыламын ба?”,-деді. وَ‌إِ‌ذْ‌ قُ‍‍لْنَا‌ لِلْمَلاَئِكَةِ ‌اسْجُدُ‌و‌ا‌ لِأ‌دَمَ فَسَجَدُ‌و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌إِبْ‍‍ل‍‍ِ‍ي‍‍سَ قَ‍‍الَ ‌أَ‌أَسْجُدُ‌ لِمَنْ خَ‍‍لَ‍‍قْ‍‍تَ طِ‍‍ينا ‌ ً
Қӓла 'Ара'айтака Һӓҙӓ Ал-Лаҙӥ Каррамта `Алаййа Ла'ин 'Аҳҳартанӥ 'Илá Йаұми Ал-Қийӓмати Ла'ахтаниканна Ҙуррӥйатаһу 'Иллӓ Қалӥлӓан 017-062 Ібіліс: “Осы, менен ардақты қылғаныңды көрдің бе? Егер мені қиямет күніне дейін кешіктірсең, әлбетте ұрпақтарыңның өте азынан басқасын қырыма бір аламын” деді. قَ‍‍الَ ‌أَ‌‍رَ‌أَيْتَكَ هَذَ‌ا‌ ‌الَّذِي كَ‍رَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ ‌أَ‍‍خَّ‍‍رْتَنِ‍‍ي ‌إِلَى‌ يَوْمِ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ لَأَحْتَنِكَ‍‍نَّ ‌ذُ‌رِّيَّتَهُ‍‍~ُ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلا ‌ ً
Қӓла Аҙ/һаб Фаман Таби`ака Минһум Фа'инна Җаһаннама Җазӓ'уукум Җазӓн Маұфӱрӓан 017-063 (Алла): “Кет! Енді олардан кім саған ерсе, сонда рас жазаларың жаһаннам болады. Толық бір жаза” деді. قَ‍‍الَ ‌ا‌ذْهَ‍‍بْ فَمَ‍‍نْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ جَز‍َ‍‌ا‌ؤُكُمْ جَز‍َ‍‌ا‌ء‌ ً‌ مَوْفُو‌ر‌ا ‌ ً
Ұа Астафзиз Мани Астаҭа`та Минһум Биҫаұтика Ұа 'Аҗлиб `Алайһим Биҳайлика Ұа Раҗилика Ұа Шӓрик/һум Фӥ Ал-'Амұли Ұа Ал-'Аұлӓди Ұа `Ид/һум ۚ Ұа Мӓ Йа`идуһуму Аш-Шайҭӓну 'Иллӓ Ғурӱрӓан 017-064 “Олардан шамаң келгенін даусыңмен әуліктір. Және оларға, атты, жаяу түрде келіп, байбаламдап, дүрліктір. Сондай-ақ олардың малдарына, балаларына (арамдық араластырып) ортақ бол. Оларға жалған уәде бер.” Негізінде шайтан оларға алдаудан басқа уәде бере алмайды. وَ‌اسْتَفْزِ‌زْ‌ مَنِ ‌اسْتَ‍‍طَ‍‍عْتَ مِنْهُ‍‍مْ بِ‍‍صَ‍‍وْتِكَ ‌وَ‌أَجْ‍‍لِ‍‍بْ عَلَيْهِ‍‍مْ بِ‍‍خَ‍‍يْلِكَ ‌وَ‌‍رَجِلِكَ ‌وَشَا‌رِكْهُمْ فِي ‌الأَمْو‌الِ ‌وَ‌الأَ‌ولاَ‌دِ‌ ‌وَعِ‍‍دْهُمْ ۚ ‌وَمَا‌ يَعِدُهُمُ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انُ ‌إِلاَّ‌ غُ‍‍رُ‌و‌ر‌ا‌‌ ً
нна `Ибӓдӥ Лайса Лака `Алайһим Сулҭӓнун ۚ Ұа Кафá Бираббика Ұа Кӥлӓан 017-065 “Шынайы құлдарым болса, оларға ықпалың жүрмейді. Раббым уәкілдікте жетік.” إِنَّ عِبَا‌دِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْ‍‍طَ‍‍انٌۚ ‌وَكَفَى‌ بِ‍رَبِّكَ ‌وَكِيلا‌‌ ً
Раббукуму Ал-Лаҙӥ Йузҗӥ Лакуму Ал-Фулка Фӥ Ал-Бахри Литабтағӱ Мин Фаđлиһи ۚннаһу Кӓна Бикум Рахӥмӓан 017-066 Раббыларың сондай Алла; өзінің кеңшілігінен несібе іздеулерің үшін теңізде кеме жүргізеді. Өйткені, Ол, сендерге өте мейірімді. رَبُّكُمُ ‌الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ ‌الْفُلْكَ فِي ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ لِتَ‍‍بْ‍‍تَ‍‍غُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ فَ‍‍ضْ‍‍لِهِ ۚ ‌إِنَّ‍‍ه ُ‌ ك‍‍َ‍انَ بِكُمْ ‌‍رَحِيما‌‌ ً
Ұа 'Иҙӓ Массакуму Аđ-Đурру Фӥ Ал-Бахри Đалла Ман Тад`ӱна 'Иллӓ 'Ӥйӓһу ۖ Фаламмӓ Наҗҗӓкум 'Илá Ал-Барри 'А`раđтум ۚ Ұа Кӓна Ал-'Инсӓну Кафӱрӓан 017-067 Сендер теңізде бір қиыншылыққа душар болған сәтте, Алладан басқа сиынғандарың жоқ болады. Ал енді сендерді құтқарып, қырға шығарса, жалт бересіңдер. Негізінде адам баласы тым нәсүкір. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ مَسَّكُمُ ‌ال‍‍ضُّ‍‍رُّ‌ فِي ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ ضَ‍‍لَّ مَ‍‌‍نْ تَ‍‍دْع‍‍ُ‍ونَ ‌إِلاَّ‌ ‌إِيّ‍‍َ‍اه ُۖ فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ نَجَّاكُمْ ‌إِلَى‌ ‌الْبَرِّ‌ ‌أَعْ‍رَ‍ضْ‍‍تُمْ ۚ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌الإِ‌نْ‍‍س‍‍َ‍انُ كَفُو‌ر‌ا‌‌ ً
'Афа'аминтумн Йаҳсифа Бикум Җӓниба Ал-Барри 'Аұ Йурсила `Алайкум Хӓҫибӓан Ćумма Лӓ Таҗидӱ Лакум Ұа Кӥлӓан 017-068 Алланың құрылықта да сендерді жерге жұттыруынан немесе сендерге тасты боран жіберуінен қауіпсізсіңдер ме? Соңыра өздеріңе бір болысушы таба алмайсыңдар. أَفَأَمِ‍‍ن‍‍تُمْ ‌أَنْ يَ‍‍خْ‍‍سِفَ بِكُمْ جَانِبَ ‌الْبَرِّ‌ ‌أَ‌وْ‌ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِ‍‍با ‌ ً‌ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ تَجِدُ‌و‌ا‌ لَكُمْ ‌وَكِيلا ‌ ً
м 'Аминтумн Йу`ӥдакум Фӥһи Тӓратан 'Уҳрá Файурсила `Алайкум Қӓҫифӓан Мина Ар-Рӥхи Файуғриқакум Бимӓ Кафартум ۙ Ćумма Лӓ Таҗидӱ Лакум `Алайнӓ Биһи Табӥ`ӓан 017-069 Не сендерді қайтадан теңізге қайтарып, қарсылықтарыңның салдарынан бір құйын жіберіп, суға батыруынан бейбітсіңдер ме? Сонда сендерге болысып, бізді қуалаушы таба алмайсыңдар. أَمْ ‌أَمِ‍‌‍ن‍‍تُمْ ‌أَنْ يُعِيدَكُمْ ف‍‍ِ‍ي‍‍ه ِ‍ِ‍‌ تَا‌‍رَةً ‌أُ‍‍خْ‍رَ‌ى‌ فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَ‍‍اصِ‍‍فا‌‌ ً‌ مِنَ ‌ال‍‍رّ‍ِ‍ي‍‍حِ فَيُ‍‍غْ‍‍رِ‍‍قَ‍‍كُ‍‍مْ بِمَا‌ كَفَرْتُمْ ۙ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ تَجِدُ‌و‌ا‌ لَكُمْ عَلَيْنَا‌ بِه ِ‍ِ‍‌ تَبِيعا‌‌ ً
Ұа Лақад Каррамнӓ Банӥ 'Ӓдама Ұа Хамалнӓһум Фӥ Ал-Барри Ұа Ал-Бахри Ұа Разақнӓһум Мина Аҭ-Ҭаййибӓти Ұа Фаđđалнӓһум `Алá Каćӥрин Мимман Ҳалақнӓ Тафđӥлӓан 017-070 Расында Адам баласын ардақтадық. Сондай-ақ оларды құрылықта да, теңізде де көліктендірдік. Әрі оларды жақсы нәрселермен қоректендірдік. Әм оларды жаратқандарымыздың көбінен не құрлым артық жараттық. وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ كَ‍رَّمْنَا‌ بَنِ‍‍ي ‌آ‌دَمَ ‌وَحَمَلْنَاهُمْ فِي ‌الْبَرِّ‌ ‌وَ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌‍رَ‌زَ‍قْ‍‍نَاهُ‍‍مْ مِنَ ‌ال‍‍طَّ‍‍يِّب‍‍َ‍اتِ ‌وَفَ‍‍ضَّ‍‍لْنَاهُمْ عَلَى‌ كَث‍‍ِ‍ي‍‍ر‌ٍ‌ مِ‍‍مَّ‍‍نْ خَ‍‍لَ‍‍قْ‍‍نَا‌ تَفْ‍‍ضِ‍‍يلا ‌ ً
Йаұма Над`ӱ Кулла 'Унӓсин Би'имӓмиһим ۖ Фаман 'Ӱтийа Китӓбаһу Бийамӥниһи Фа'ӱлӓ'ика Йақра'ӱна Китӓбаһум Ұа Лӓ Йуžламӱна Фатӥлӓан 017-071 (Мұхаммед Ғ.С.) бір күні бүкіл адам баласын бастықтарымен бірге шақырамыз. Сонда кімнің кітабы оңынан берілсе, міне солар, кітаптарын оқиды. Оларға қылдай қиянат болмайды. يَوْمَ نَ‍‍دْعُو‌ كُلَّ ‌أُن‍‍َ‍اس ٍ‌ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ ‌أ‍ُ‍‌وتِيَ كِتَابَه ُ‌ بِيَمِينِه ِ‍ِ‍‌ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ يَ‍‍قْ‍‍‍رَ‌ء‍ُ‍‌ونَ كِتَابَهُمْ ‌وَلاَ‌ يُ‍‍ظْ‍‍لَم‍‍ُ‍ونَ فَتِيلا‌‌ ً
Ұа Ман Кӓна Фӥ Һаҙиһи 'А`мá Фаһуұа Фӥ Ал-'Ӓҳирати 'А`мá Ұа 'Аđаллу Сабӥлӓан 017-072 Бұл дүниеде шындықты көрмегендер, ақыретте соқыр әрі жолдан адасқан болды. وَمَ‍‍نْ ك‍‍َ‍انَ فِي هَذِهِ ‌أَعْمَى‌ فَهُوَ‌ فِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ‌أَعْمَى‌ ‌وَ‌أَ‍‍ضَ‍‍لُّ سَبِيلا ‌ ً
Ұа 'Ин Кӓдӱ Лайафтинӱнака `Ани Ал-Лаҙӥ 'Аұхайнӓ 'Илайка Литафтарийа `Алайнӓ Ғайраһу ۖ Ұа 'Иҙӓан Лӓттаҳаҙӱка Ҳалӥлӓан 017-073 (Мұхаммед Ғ.С.) олар сені, саған уахи еткенімізден басқа нәрсені, бізге жала жапсыртып бұзуға жақындады. Сол уақытта олар, сені дос тұтады. وَ‌إِ‌نْ كَ‍‍ا‌دُ‌و‌ا‌ لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ ‌الَّذِي ‌أَ‌وْحَيْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَيْكَ لِتَفْتَ‍‍رِيَ عَلَيْنَا‌ غَ‍‍يْ‍رَه ُۖ ‌وَ‌إِ‌ذ‌ا‌‌ ً‌ لاَتَّ‍‍خَ‍‍ذ‍ُ‍‌وكَ خَ‍‍لِيلا‌‌ ً
Ұа Лаұлӓн Ćаббатнӓка Лақад Кидтта Таркану 'Илайһим Шай'ӓан Қалӥлӓан 017-074 Егер біз сені бекемдемесек еді, әрине оларға біраз бейімдеуге жақындар едің. وَلَوْلاَ‌ ‌أَنْ ثَبَّتْن‍‍َ‍اكَ لَ‍‍قَ‍‍دْ‌ كِ‍‍دْتَّ تَرْكَنُ ‌إِلَيْهِمْ شَيْئا ‌ ًقَ‍‍لِيلا ‌ ً
'Иҙӓан Ла'аҙақнӓка Đи`фа Ал-Хайӓати Ұа Đи`фа Ал-Мамӓти Ćумма Лӓ Таҗиду Лака `Алайнӓ Наҫӥрӓан 017-075 Егер ондай болса, саған тіршілікте де, қайтыс болғаннан кейін де әлбетте еселеп азап таттырар едік. Сосын өзіңе, бізге қарсы жәрдемші таба алмас едің. إِ‌ذ‌ا ‌ ً‌ لَأَ‌ذَ‍قْ‍‍ن‍‍َ‍اكَ ضِ‍‍عْفَ ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌وَ‍‍ضِ‍‍عْفَ ‌الْمَم‍‍َ‍اتِ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ تَجِدُ‌ لَكَ عَلَيْنَا‌ نَ‍‍صِ‍‍ير‌ا ‌ ً
Ұа 'Ин Кӓдӱ Лайастафиззӱнака Мина Ал-'Арđи Лийуҳриҗӱка Минһӓ ۖ Ұа 'Иҙӓан Лӓ Йалбаćӱна Ҳилӓфака 'Иллӓ Қалӥлӓан 017-076 (Мұхаммед Ғ.С.) олар сені, түрткі салып, жерден (Меккеден) шығара жаздады. Сонда олар, сенен кейін өте аз тұрады. وَ‌إِ‌نْ كَ‍‍ا‌دُ‌و‌ا‌ لَيَسْتَفِزُّ‌ونَكَ مِنَ ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ لِيُ‍‍خْ‍‍رِج‍‍ُ‍وكَ مِنْهَا‌ ۖ ‌وَ‌إِ‌ذ‌ا‌‌ ً‌ لاَ‌ يَلْبَث‍‍ُ‍ونَ خِ‍‍لاَفَكَ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلا‌‌ ً
Сунната Ман Қад 'Арсалнӓ Қаблака Мин Русулинӓ ۖ Ұа Лӓ Таҗиду Лисуннатинӓ Тахұӥлӓан 017-077 Расында сенен бұрын жіберген елшілерімізде де жол осы еді (елшілерді қуғандар, опа таппаған еді). Біздің жолымызда ешбір өзгеріс таппайсың. سُ‍‍نَّ‍‍ةَ مَ‍‌‍نْ قَ‍‍دْ‌ ‌أَ‌رْسَلْنَا‌ قَ‍‍بْ‍‍لَكَ مِ‍‍نْ ‌رُسُلِنَا‌ ۖ ‌وَلاَ‌ تَجِدُ‌ لِسُ‍‍نَّ‍‍تِنَا‌ تَحْوِيلا‌‌ ً
қими Аҫ-Ҫалӓата Лидулӱки Аш-Шамси 'Илá Ғасақи Ал-Лайли Ұа Қур'ӓна Ал-Фаҗри ۖнна Қур'ӓна Ал-Фаҗри Кӓна Маш/һӱдӓан 017-078 Түс қиғаннан, түннің қараңғылығына дейін намаз оқы (бесін, екінті, ақшам және жашыйық намаздары). Әрі таң намазын оқы. Күдіксіз таң намазына періштелер де қатынасады. أَ‍‍قِ‍‍مِ ‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ لِدُل‍‍ُ‍وكِ ‌ال‍‍شَّمْسِ ‌إِلَى‌ غَ‍‍سَ‍‍قِ ‌ال‍‍لَّيْلِ ‌وَ‍‍قُ‍‍رْ‌آنَ ‌الْفَ‍‍جْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۖ ‌إِنَّ قُ‍‍رْ‌آنَ ‌الْفَ‍‍جْ‍‍ر‍ِ‍‌ ك‍‍َ‍انَ مَشْهُو‌د‌ا‌‌ ً
Ұа Мина Ал-Лайли Фатаһаҗҗад Биһи Нӓфилатан Лака `Асáн Йаб`аćака Раббука Мақӓмӓан Махмӱдӓан 017-079 (Мұхаммед Ғ.С.) Түннен оянып (Құранмен) өзіңе тән нәпіл оқы. Раббыңның сені бір мақтаулы орынға жеткізуінен үміт етіледі. وَمِنَ ‌ال‍‍لَّيْلِ فَتَهَجَّ‍‍دْ‌ بِه ِ‍ِ‍‌ نَافِلَة ً‌ لَكَ عَسَ‍‍ى‌ ‌أَنْ يَ‍‍بْ‍‍عَثَكَ ‌‍رَبُّكَ مَ‍‍قَ‍‍اما ‌ ً‌ مَحْمُو‌د‌ا ‌ ً
Ұа Қул Рабби 'Адҳилнӥ Мудҳала Ҫидқин Ұа 'Аҳриҗнӥ Муҳраҗа Ҫидқин Ұа Аҗл Лӥ Мин Ладунка Сулҭӓнӓан Наҫӥрӓан 017-080 (Мұхаммед Ғ.С.): “Раббым! Мені (кірер жеріме) шындықпен кіргіз де (шығар жерімнен) шындықпен шығар. Әрі маған өз қасыңнан жеңіс көмек ет” де. وَ‍‍قُ‍‍لْ ‌‍رَبِّ ‌أَ‌دْ‍‍خِ‍‍لْنِي مُ‍‍دْ‍‍خَ‍‍لَ صِ‍‍دْ‍‍قٍ‌ ‌وَ‌أَ‍‍خْ‍‍رِجْ‍‍نِي مُ‍‍خْ‍رَجَ صِ‍‍دْ‍‍قٍ‌ ‌وَ‌اجْ‍‍عَ‍‍لْ لِي مِ‍‍نْ لَدُ نْ‍‍كَ سُلْ‍‍طَ‍‍انا ‌ ً‌ نَ‍‍صِ‍‍ير‌ا ‌ ً
Ұа Қул Җӓ Ал-Хаққу Ұа Заһақа Ал-Бӓҭилу ۚнна Ал-Бӓҭила Кӓна Заһӱқӓан 017-081 “Ақиқат келді. Негізсіз нәрселер жойылды. Сөзсіз, бекер нәрселер жойылады” де. وَ‍‍قُ‍‍لْ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌الْحَ‍‍قُّ ‌وَ‌زَهَ‍‍قَ ‌الْبَاطِ‍‍لُ ۚ ‌إِنَّ ‌الْبَاطِ‍‍لَ ك‍‍َ‍انَ ‌زَهُوق‍‍ا‌‌ ً
Ұа Нуназзилу Мина Ал-Қур'ӓни Мӓ Һуұа Шифӓн Ұа Рахматун Лилму'уминӥна ۙ Ұа Лӓ Йазӥду Аž-Žӓлимӥна 'Иллӓ Ҳасӓрӓан 017-082 Құраннан, мүміндерге, шипа және рахмет түсіреміз. Ол, залымдардың зиянын тым арттыра түседі. وَنُنَزِّلُ مِنَ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ مَا‌ هُوَ‌ شِف‍‍َ‍ا‌ء‌ٌ‌ ‌وَ‌‍رَحْمَة ٌ‌ لِلْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ۙ ‌وَلاَ‌ يَز‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِم‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌إِلاَّ‌ خَ‍‍سَا‌ر‌ا‌‌ ً
Ұа 'Иҙӓ 'Ан`амнӓ `Алá Ал-'Инсӓни 'А`раđа Ұа На'á Биҗӓнибиһи ۖ Ұа 'Иҙӓ Массаһу Аш-Шарру Кӓна Йа'ӱсӓан 017-083 Біз адам баласына нығмет берген кезде, жалтайып, бір жағына қыңырайып алды. Қашан оған бір сәтсіздік жетсе, мүлде күдер үзеді. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَنْعَمْنَا‌ عَلَى‌ ‌الإِ‌ن‍‍س‍‍َ‍انِ ‌أَعْ‍رَ‍ضَ ‌وَنَأَ‌ى‌ بِجَانِبِه ِ‍ِ‍‌ ۖ ‌وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ مَسَّهُ ‌ال‍‍شَّرُّ‌ ك‍‍َ‍انَ يَئ‍‍ُ‍‍وسا‌‌ ً
Қул Куллун Йа`малу `Алá Шӓкилатиһи Фараббукум 'А`ламу Биман Һуұа 'Аһдá Сабӥлӓан 017-084 (Мұхаммед Ғ.С.): “Әркім өз жөн көргенін істейді. Сонда Раббың, кімнің тура жолда екенін жақсы біледі” де. قُ‍‍لْ كُلٌّ‌ يَعْمَلُ عَلَى‌ شَاكِلَتِه ِ‍ِ‍‌ فَ‍رَبُّكُمْ ‌أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ‌ ‌أَهْدَ‌ى‌ سَبِيلا ‌ ً
Ұа Йас'алӱнака `Ани Ар-Рӱхи ۖ Қули Ар-Рӱху Мин 'Амри Раббӥ Ұа Мӓ 'Ӱтӥтум Мина Ал-`Илми 'Иллӓ Қалӥлӓан 017-085 (Мұхаммед Ғ.С.) олар сенен (рух) жан туралы сұрайды: “Ол, Раббымның әмірінен. Сендерге өте аз мәлімет берілді” де. وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ ‌ال‍‍رّ‍ُ‍‌وحِ ۖ قُ‍‍لِ ‌ال‍‍رّ‍ُ‍‌وحُ مِنْ ‌أَمْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌‍رَبِّي ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌وتِيتُ‍‍مْ مِنَ ‌الْعِلْمِ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلا‌‌ ً
Ұа Ла'ин Ши'нӓ Ланаҙ/һабанна Биал-Лаҙӥ 'Аұхайнӓ 'Илайка Ćумма Лӓ Таҗиду Лака Биһи `Алайнӓ Ұа Кӥлӓан 017-086 Әрине қаласақ, саған уахи еткен Құранды алып алар едік. Кейін Бізге қарсы бір жар таба алмас едің. وَلَئِ‍‍نْ شِئْنَا‌ لَنَذْهَبَ‍‍نَّ بِ‍الَّذِي ‌أَ‌وْحَيْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَيْكَ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ تَجِدُ‌ لَكَ بِه ِ‍ِ‍‌ عَلَيْنَا‌ ‌وَكِيلا ‌ ً
'Иллӓ Рахматан Мин Раббика ۚнна Фаđлаһу Кӓна `Алайка Кабӥрӓан 017-087 Бірақ Раббыңның мәрхаметі бойынша қалдырдық. Өйткені, саған, Раббыңның кеңшілігі тым зор. إِلاَّ‌ ‌‍رَحْمَة ً‌ مِ‍‍نْ ‌‍رَبِّكَ ۚ ‌إِنَّ فَ‍‍ضْ‍‍لَه ُ‌ ك‍‍َ‍انَ عَلَيْكَ كَبِير‌ا‌‌ ً
Қул Ла'ини Аҗтама`ати Ал-'Инсу Ұа Ал-Җинну `Алáн Йа'тӱ Бимиćли Һӓҙӓ Ал-Қур'ӓни Лӓ Йа'тӱна Бимиćлиһи Ұа Лаұ Кӓна Ба`đуһум Либа`đин Žаһӥрӓан 017-088 (Мұхаммед Ғ.С.): “Егер адамдар, жындар осы Құранның ұқсасын келтіруге жиналса, тіпті олар, бір-біріне көмекші болса да келтіре алмайды” де. قُ‍‍لْ لَئِنِ ‌اجْ‍‍تَمَعَتِ ‌الإِن‍‍سُ ‌وَ‌الْجِ‍‍نُّ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَنْ يَأْتُو‌ا‌ بِمِثْلِ هَذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ لاَ‌ يَأْت‍‍ُ‍ونَ بِمِثْلِه ِ‍ِ‍‌ ‌وَلَوْ‌ ك‍‍َ‍انَ بَعْ‍‍ضُ‍‍هُمْ لِبَعْ‍‍ض ‍ٍظَ‍‍هِير‌ا ‌ ً
Ұа Лақад Ҫаррафнӓ Лилннӓси Фӥ Һӓҙӓ Ал-Қур'ӓни Мин Кулли Маćалин Фа'абá 'Акćару Анӓси 'Иллӓ Куфӱрӓан 017-089 Расында Біз бұл Құранда адам баласы үшін әр нәрсенің мысалын ашалап, баян еттік. Сонда да адамдардың көбі, бас тартып, мүлде қарсы келді. وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ صَ‍رَّفْنَا‌ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ فِي هَذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ مِ‍‍نْ كُلِّ مَثَل ‍ٍ‌ فَأَبَ‍‍ى‌ ‌أَكْثَرُ‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌إِلاَّ‌ كُفُو‌ر‌ا ‌ ً
Ұа Қӓлӱ Лан Ну'умина Лака Хаттá Тафҗура Ланӓ Мина Ал-'Арđи Йанбӱ`ӓан 017-090 Олар: “Бұл жерден сен бізге, бастау ағызғанға дейін саған әсте сенбейміз” деді. وَ‍‍قَ‍‍الُو‌ا‌ لَ‍‍نْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّى‌ تَفْجُ‍رَ‌ لَنَا‌ مِنَ ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ يَ‍‍نْ‍‍بُوعا ‌ ً
'Аұ Такӱна Лака Җаннатун Мин Наҳӥлин Ұа `Инабин Фатуфаҗҗира Ал-'Анһӓра Ҳилӓлаһӓ Тафҗӥрӓан 017-091 “Немесе сенің құрмадан, жүзімнен бір бақшаң болсын. Сонда оның араларынан өзендер ағызып қоярсың”. أَ‌وْ‌ تَك‍‍ُ‍ونَ لَكَ جَ‍‍نَّ‍‍ةٌ‌ مِ‍‍نْ نَ‍‍خِ‍‍ي‍‍لٍ‌ ‌وَعِنَب ‍ٍ‌ فَتُفَجِّ‍‍ر‍َ‍‌ ‌الأَنه‍‍َ‍ا‌‍رَخِ‍‍لاَلَهَا‌ تَفْجِير‌ا ‌ ً
'Аұ Тусқиҭа Ас-Самӓ'а Камӓ За`амта `Алайнӓ Кисафӓан 'Аұ Та'тийа Бил-Лаһи Ұа Ал-Малӓ'икати Қабӥлӓан 017-092 “Не ойлағаныңдай аспанды үстімізге кесек түрінде түсірерсің. Яки Алланы, періштелерді бетпе-бет келтірерсің.” أَ‌وْ‌ تُسْ‍‍قِ‍‍طَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءَ‌ كَمَا‌ ‌زَعَمْتَ عَلَيْنَا‌ كِسَفا ‌ ً‌ ‌أَ‌وْ‌ تَأْتِيَ بِ‍ال‍‍لَّهِ ‌وَ‌الْمَلاَئِكَةِ قَ‍‍بِيلا ‌ ً
'Аұ Йакӱна Лака Байтун Мин Зуҳруфин 'Аұ Тарқá Фӥ Ас-Самӓ'и Ұа Лан Ну'умина Лируқӥйика Хаттá Туназзила `Алайнӓ Китӓбӓан Нақра'ууһу ۗ Қул Субхӓна Раббӥ Һал Кунту 'Иллӓ Башарӓан Расӱлӓан 017-093 “Не болмаса, алтыннан бір үйің болсын. Яки аспанға шығарсың. Сонда да бізге оқитын бір Кітап түсірмейінше, көкке шыққандығыңа әсте сенбейміз” деді. (Мұхаммед Ғ.С.): “Раббымды пәктеймін! Мен бір адам баласы Пайғамбар ғанамын” де. أَ‌وْ‌ يَك‍‍ُ‍ونَ لَكَ بَيْتٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌زُ‍‍خْ‍‍رُفٍ ‌أَ‌وْ‌ تَرْ‍‍قَ‍‍ى‌ فِي ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌وَلَ‍‍نْ نُؤْمِنَ لِرُ‍‍قِ‍‍يِّكَ حَتَّى‌ تُنَزِّلَ عَلَيْنَا‌ كِتَابا‌‌ ً‌ نَ‍‍قْ‍‍‍رَ‌ؤُه ُۗ قُ‍‍لْ سُ‍‍بْ‍‍ح‍‍َ‍انَ ‌‍رَبِّي هَلْ كُ‍‌‍ن‍‍تُ ‌إِلاَّ‌ بَشَر‌ا‌‌ ً‌ ‌‍رَسُولا‌‌ ً
Ұа Мӓ Мана`а Анӓса 'Ан Йу'уминӱ 'Иҙ Җӓ'аһуму Ал-Һудá 'Иллӓн Қӓлӱ 'Аба`аćа Ал-Лаһу Башарӓан Расӱлӓан 017-094 Адам баласына Пайғамбар, тура жол (Құран) келтірген кезде, олардың: “Алла адамды пайғамбар қылып, жіберді ме?”, – деген сөздері ғана иман келтірулеріне бөгет болды. وَمَا‌ مَنَعَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ ‌أَنْ يُؤْمِنُ‍‍و‌ا‌ ‌إِ‌ذْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمُ ‌الْهُدَ‌ى‌ ‌إِلاَّ‌ ‌أَنْ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَبَعَثَ ‌ال‍‍لَّهُ بَشَر‌ا ‌ ً‌ ‌‍رَسُولا ‌ ً
Қул Лаұ Кӓна Фӥ Ал-'Арđи Малӓ'икатун Йамшӱна Муҭма'иннӥна Ланаззалнӓ `Алайһим Мина Ас-Самӓ'и Малакӓан Расӱлӓан 017-095 (Мұхаммед Ғ.С.): “Егер жер жүзінде бейбіт жүргендер, періштелер болса еді, әрине оларға көктен періште елші жіберер едік” дегенді айт. قُ‍‍لْ لَوْ‌ ك‍‍َ‍انَ فِي ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ مَلاَئِكَةٌ‌ يَمْش‍‍ُ‍ونَ مُ‍‍طْ‍‍مَئِ‍‍نّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ لَنَزَّلْنَا‌ عَلَيْهِ‍‍مْ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ مَلَكا ‌ ً‌ ‌‍رَسُولا ‌ ً
Қул Кафá Бил-Лаһи Шаһӥдӓан Байнӥ Ұа Байнакум ۚннаһу Кӓна Би`ибӓдиһи Ҳабӥрӓан Баҫӥрӓан 017-096 Оларға: “Алла сендер мен менің арамда куәлік тұрғысынан жетіп асады. Шын мәнінде Ол, құлдарынан толық хабар алушы, аса қырағы” де. قُ‍‍لْ كَفَى‌ بِ‍ال‍‍لَّهِ شَهِيد‌ا‌‌ ً‌ بَيْنِي ‌وَبَيْنَكُمْ ۚ ‌إِنَّ‍‍ه ُ‌ ك‍‍َ‍انَ بِعِبَا‌دِه ِ‍ِ‍‌ خَ‍‍بِير‌ا‌‌ ً‌ بَ‍‍صِ‍‍ير‌ا‌‌ ً
Ұа Ман Йаһди Ал-Лаһу Фаһуұа Ал-Муһтади ۖ Ұа Ман Йуđлил Фалан Таҗида Лаһум 'Аұлийӓ'а Мин Дӱниһи ۖ Ұа Нахшуруһум Йаұма Ал-Қийӓмати `Алá Ұаҗӱһиһиммйӓан Ұа Букмӓан Ұа Ҫуммӓан ۖ Ма'ұӓһум Җаһаннаму ۖ Кулламӓ Ҳабат Зиднӓһум Са`ӥрӓан 017-097 Алла кімді оңғарса, сонда ол тура жолда. Алла кімді адастырса, оған Алладан өзге жәрдемші таба алмайсың. Біз оларды қиямет күні, бетімен жер басқан, сақау және саңырау түрде жинаймыз. Орындары тозақ, толастаған сайын оларға жалынын арттыра түсеміз. وَمَ‍‍نْ يَهْدِ‌ ‌ال‍‍لَّهُ فَهُوَ‌ ‌الْمُهْتَدِ‌ ۖ ‌وَمَ‍‍نْ يُ‍‍ضْ‍‍لِلْ فَلَ‍‌‍نْ تَجِدَ‌ لَهُمْ ‌أَ‌وْلِي‍‍َ‍ا‌ءَ‌ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِه ِ‍ِ‍‌ ۖ ‌وَنَحْشُرُهُمْ يَوْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ عَلَى‌ ‌وَجُوهِهِمْ عُمْيا‌‌ ً‌ ‌وَبُكْما‌‌ ً‌ ‌وَ‍‍صُ‍‍مّ‍‍ا‌‌ ًۖ مَأْ‌وَ‌اهُمْ جَهَ‍‍نَّ‍‍مُ ۖ كُلَّمَا‌ خَ‍‍بَتْ ‌زِ‌دْنَاهُمْ سَعِير‌ا‌‌ ً
Ҙӓлика Җазӓ'ууһум Би'аннаһум Кафарӱ Би'ӓйӓтинӓ Ұа Қӓлӱ 'А'иҙӓ Куннӓ `Иžӓмӓан Ұа Руфӓтӓан 'А'иннӓ Ламаб`ӱćӱна Ҳалқӓан Җадӥдӓан 017-098 Бұл олардың сазайы. Өйткені, олар аяттарымызға қарсы келді. Және: “Біз сүйектер тіпті қоқым топырақ болып кеткен кезде; жаңадан жаратылып, тірілеміз бе?”, – деді. ذَلِكَ جَز‍َ‍‌ا‌ؤُهُ‍‍مْ بِأَنَّ‍‍هُمْ كَفَرُ‌و‌ا‌ بِآيَاتِنَا‌ ‌وَ‍‍قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَئِذَ‌ا‌ كُ‍‍نَّ‍‍ا‌ عِ‍‍ظَ‍‍اما ‌ ً‌ ‌وَ‌رُفَاتا ‌ ً‌ ‌أَئِ‍‍نَّ‍‍ا‌ لَمَ‍‍بْ‍‍عُوث‍‍ُ‍ونَ خَ‍‍لْ‍‍ق‍‍ا ‌ ً‌ جَدِيد‌ا ‌ ً
'Аұалам Йараұ 'Анна Ал-Лаһа Ал-Лаҙӥ Ҳалақа Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđа Қӓдирун `Алáн Йаҳлуқа Миćлаһум Ұа Җа`ала Лаһум 'Аҗалӓан Лӓ Райба Фӥһи Фа'абá Аž-Žӓлимӱна 'Иллӓ Куфӱрӓан 017-099 Олар шынында көктер мен жерді жаратқан Алланың; өздері сияқтыларды да жаратуға күші жететіндігін көрмей ме? (Алла) олар үшін бір белгілі мерзім жасаған; онда әсте шек жоқ. Сонда да залымдар бас тартып, мүлде қарсы келді. أَ‌وَلَمْ يَ‍رَ‌وْ‌ا‌ ‌أَنَّ ‌ال‍‍لَّهَ ‌الَّذِي خَ‍‍لَ‍‍قَ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍‍ضَ قَ‍‍ا‌دِ‌رٌ‌ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَنْ يَ‍‍خْ‍‍لُ‍‍قَ مِثْلَهُمْ ‌وَجَعَلَ لَهُمْ ‌أَجَلا‌ ً‌ لاَ‌ ‌‍رَيْبَ ف‍‍ِ‍ي‍‍ه ِ‍ِ‍‌ فَأَبَى‌ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِم‍‍ُ‍ونَ ‌إِلاَّ‌ كُفُو‌ر‌ا ‌ ً
Қул Лаұ 'Антум Тамликӱна Ҳазӓ'ина Рахмати Раббӥ 'Иҙӓан Ла'амсактум Ҳашйата Ал-'Инфӓқи ۚ Ұа Кӓна Ал-'Инсӓну Қатӱрӓан 017-100 (Мұхаммед Ғ.С.) оларға: “Егер сендер Раббымның рахметінің қазынасына ие болсаңдар, сол уақытта да оның жұмсалып кетуінен қорқып, әрине үнемшілік істер едіңдер. Өйткені, адам баласы тым сараң” де. قُ‍‍لْ لَوْ‌ ‌أَ‌ن‍‍تُمْ تَمْلِك‍‍ُ‍ونَ خَ‍‍ز‍َ‍‌ائِنَ ‌‍رَحْمَةِ ‌‍رَبِّ‍‍ي ‌إِ‌ذ‌ا‌‌ ً‌ لَأَمْسَكْتُمْ خَ‍‍شْيَةَ ‌الإِ‌ن‍‍ف‍‍َ‍اقِ ۚ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌الإِ‌نْ‍‍س‍‍َ‍انُ قَ‍‍تُو‌ر‌ا‌‌ ً
Ұа Лақад 'Ӓтайнӓ Мӱсá Тис`а 'Ӓйӓтин Баййинӓтин ۖ Фӓс'л Банӥ 'Исрӓ'ӥла 'Иҙ Җӓ'аһум Фақӓла Лаһу Фир`аұну 'Иннӥ Ла'аžуннука Йӓмӱсá Масхӱрӓан 017-101 Расында Мұса (Ғ.С.) ға тоғыз ашық мұғжиза берген едік. (Мұхаммед Ғ.С.) Исраил ұрпақтарынан сұра: Мұса оларға келген кезде, Перғауын: “Әй Мұса! Әрине сені сиқырлаған деп ойлаймын” деген еді. وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ‌آتَيْنَا‌ مُوسَى‌ تِسْعَ ‌آي‍‍َ‍ات ٍ‌ بَيِّن‍‍َ‍ات‌‍ٍۖ فَ‍‍اسْألْ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌إِ‌ذْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمْ فَ‍‍قَ‍‍الَ لَه ُ‌ فِرْعَوْنُ ‌إِنِّ‍‍ي لَأَ‍‍ظُ‍‍نُّ‍‍كَ يَامُوسَى‌ مَسْحُو‌ر‌ا‌‌ ً
Қӓла Лақад `Алимта Мӓнзала Һӓ'уулӓ' 'Иллӓ Раббу Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи Баҫӓра Ұа 'Иннӥ Ла'аžуннука Йӓ Фир`аұну Маćбӱрӓан 017-102 Мұса (Ғ.С.): “Расында сен бұлардың; көктер мен жердің Раббы түсірген көрнеу мұғжизалары бар екенін білесің. Әй Перғауын? Шын мәнінде мен, сені типыл болады деп ойлаймын”, – деген еді. قَ‍‍الَ لَ‍‍قَ‍‍دْ‌ عَلِمْتَ مَ‍‍ا‌ ‌أَن‍‍زَلَ ه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ ‌إِلاَّ‌ ‌‍رَبُّ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ بَ‍‍صَ‍‍ائِ‍‍ر‍َ‍‌ ‌وَ‌إِنِّ‍‍ي لَأَ‍‍ظُ‍‍نُّ‍‍كَ يَافِرْعَوْنُ مَثْبُو‌ر‌ا ‌ ً
Фа'арӓда 'Ан Йастафиззаһум Мина Ал-'Арđи Фа'ағрақнӓһу Ұа Ман Ма`аһу Җамӥ`ӓан 017-103 Ақыр (Перғауын) Исраил ұрпақтарын мемлекеттен шығарғысы келді. Сонда оны, онымен бірге болғандарды суға батырып жібердік. فَأَ‌رَ‍‌ا‌دَ‌ ‌أَنْ يَسْتَفِزَّهُ‍‍مْ مِنَ ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ فَأَغْ‍رَ‍قْ‍‍ن‍‍َ‍اه ُ‌ ‌وَمَ‍‍نْ مَعَه ُ‌ جَمِيعا ‌ ً
Ұа Қулнӓ Мин Ба`диһи Либанӥ 'Исрӓ'ӥла Аскунӱ Ал-'Арđа Фа'иҙӓ Җӓ'а Ұа`ду Ал-'Ӓҳирати Җи'нӓ Бикум Лафӥфӓан 017-104 Одан кейін Исраил ұрпақтарына: “Бұл жерге (Мысырға) орналасыңдар. Қашан қиямет уәдесі келсе, сендерді жинап әкелеміз” дедік. وَ‍‍قُ‍‍لْنَا‌ مِ‍‍نْ بَعْدِه ِ‍ِ‍‌ لِبَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌اسْكُنُو‌ا‌الأَ‌رْ‍‍ضَ فَإِ‌ذَ‌ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌وَعْدُ‌ ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ جِئْنَا‌ بِكُمْ لَفِيفا ‌ ً
Ұа Бил-Хаққи 'Анзалнӓһу Ұа Бил-Хаққи Назала ۗ Ұа Мӓ 'Арсалнӓка 'Иллӓ Мубашширӓан Ұа Наҙӥрӓан 017-105 Біз Құранды шындықпен түсірдік. Ол, шындық бойынша түсті. (Мұхаммед Ғ.С.) сені қуанту, ескерту үшін ғана жібердік. وَبِالْحَ‍‍قِّ ‌أَ‌ن‍‍زَلْن‍‍َ‍اه ُ‌ ‌وَبِالْحَ‍‍قِّ نَزَلَ ۗ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌رْسَلْن‍‍َ‍اكَ ‌إِلاَّ‌ مُبَشِّر‌ا‌‌ ً‌ ‌وَنَذِير‌ا‌‌ ً
Ұа Қур'ӓнӓан Фарақнӓһу Литақра'аһу `Алá Анӓси `Алá Мукćин Ұа Наззалнӓһу Танзӥлӓан 017-106 Біз Құранды адамдарға тоқырап оқуың үшін бөлімдерге айырып, аз-аздап түсірдік. وَ‍‍قُ‍‍رْ‌آ ن‍‍ا ‌ ً‌ فَ‍رَ‍قْ‍‍ن‍‍َ‍اه ُ‌ لِتَ‍‍قْ‍‍‍رَ‌أَه ُ‌ عَلَى‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ عَلَى‌ مُكْثٍ‌ ‌وَنَزَّلْن‍‍َ‍اه ُ‌ تَ‍‍ن‍‍زِيلا ‌ ً
Қул 'Ӓминӱ Биһи 'Аұ Лӓ Ту'уминӱ ۚнна Ал-Лаҙӥна 'Ӱтӱ Ал-`Илма Мин Қаблиһи 'Иҙӓ Йутлá `Алайһим Йаҳиррӱна Лил'аҙқӓни Суҗҗадӓан 017-107 “(Мұхаммед Ғ.С.): Құранға мейлі сеніңдер мейлі сенбеңдер; бұдан бұрын өздеріне ғылым берілгендер, оларға Құран оқылған заман, етпеттерінен сәждеге жығылады. قُ‍‍لْ ‌آمِنُو‌ا‌ بِهِ ‌أَ‌وْ‌ لاَ‌ تُؤْمِنُ‍‍و‌اۚ ‌إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الْعِلْمَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِهِ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ يُتْلَى‌ عَلَيْهِمْ يَ‍‍خِ‍‍رّ‍ُ‍‌ونَ لِلأَ‌ذْ‍‍قَ‍‍انِ سُجَّد‌ا‌‌ ً
Ұа Йақӱлӱна Субхӓна Раббинӓн Кӓна Ұа`ду Раббинӓ Ламаф`ӱлӓан 017-108 Олар: “Раббымызды пәктейміз. Әрине Раббымыздың уәдесі орындалады” дейді. وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ سُ‍‍بْ‍‍ح‍‍َ‍انَ ‌‍رَبِّنَ‍‍ا‌ ‌إِنْ ك‍‍َ‍انَ ‌وَعْدُ‌ ‌‍رَبِّنَا‌ لَمَفْعُولا ‌ ً
Ұа Йаҳиррӱна Лил'аҙқӓни Йабкӱна Ұа Йазӥдуһум Ҳушӱ`ӓан 017-109 Олар жылап, етпеттерінен түседі. Бұл олардың ықыласын арттырады. وَيَ‍‍خِ‍‍رّ‍ُ‍‌ونَ لِلأَ‌ذْ‍‍قَ‍‍انِ يَ‍‍بْ‍‍ك‍‍ُ‍ونَ ‌وَيَزِيدُهُمْ خُ‍‍شُوعا ‌ ً
Қул Ад Ал-Лаһа 'Аұ Ад Ар-Рахмана ۖ 'Аййӓанан Ммӓ Тад`ӱ Фалаһу Ал-'Асмӓ Ал-Хуснá ۚ Ұа Лӓ Таҗһар Биҫалӓтика Ұа Лӓ Туҳӓфит Биһӓ Ұа Абтағи Байна Ҙӓлика Сабӥлӓан 017-110 (Мұхаммед Ғ.С.) оларға: “Мейлі Алла деп немесе Рахман деп атаңдар. Қайсысымен атасаңдар да ең көркем аттар Оған тән” де. Намазда жариялап та, құпиялап та оқыма да осының арасындағы жолды ұста. قُ‍‍لْ ‌ا‌دْعُو‌ا‌ال‍‍لَّهَ ‌أَ‌وْ‌ ‌ا‌دْعُو‌ا‌ال‍رَّحْمَنَ ۖ ‌أَيًّا‌ ًمَّ‍‍ا‌ تَ‍‍دْعُو‌ا‌ فَلَهُ ‌الأَسْم‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌الْحُسْنَى‌ ۚ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍هَرْ‌ بِ‍‍صَ‍‍لاَتِكَ ‌وَلاَ‌ تُ‍‍خَ‍‍افِتْ بِهَا‌ ‌وَ‌ابْ‍‍تَ‍‍غِ بَيْنَ ‌ذَلِكَ سَبِيلا‌‌ ً
Ұа Қули Ал-Хамду Лиллаһи Ал-Лаҙӥ Лам Йаттаҳиҙ Ұаладӓан Ұа Лам Йакун Лаһу Шарӥкун Фӥ Ал-Мулки Ұа Лам Йакун Лаһу Ұа Лӥйун Мина Аҙ-Ҙулли ۖ Ұа Каббирһу Такбӥрӓан 017-111 “Барлық мақтау, бала иемденбеген әрі мүлкінде еш серігі болмаған сондай-ақ әлсіздіктен көмекшісі болмаған Аллаға лайық” де. Және Оны, өте ұлықта. وَ‍‍قُ‍‍لِ ‌الْحَمْدُ‌ لِلَّهِ ‌الَّذِي لَمْ يَتَّ‍‍خِ‍‍ذْ‌ ‌وَلَد‌ا‌‌ ً‌ ‌وَلَمْ يَكُ‍‍نْ لَه ُ‌ شَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍ك‌‍ٌ‌ فِي ‌الْمُلْكِ ‌وَلَمْ يَكُ‍‍نْ لَه ُ‌ ‌وَلِيٌّ‌ مِنَ ‌ال‍‍ذُّلِّ ۖ ‌وَكَبِّرْهُ تَكْبِير‌ا‌‌ ً
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Next Sūrah