18) Sūrat Al-Kahf

Printed format

18) سُورَة الكَهف

Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Ал-Хамду Лиллаһи Ал-Лаҙӥнзала `Алá `Абдиһи Ал-Китӓба Ұа Лам Йаҗл Ллаһу `Иұаҗӓ 018-001 Барлық мақтау құлына (Мұхаммед Ғ.С. ға) Құранды түсірген Аллаға тән. Онда ешбір қыңырлық қылмады. الْحَمْدُ‌ لِلَّهِ ‌الَّذِي ‌أَ‌ن‍‍زَلَ عَلَى‌ عَ‍‍بْ‍‍دِهِ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَلَمْ يَ‍‍جْ‍‍عَ‍‍لْ لَّه ُ‌ عِوَجَا‌
Қаййимӓан Лийунҙира Ба'сӓан Шадӥдӓан Мин Ладунһу Ұа Йубашшира Ал-Му'уминӥна Ал-Лаҙӥна Йа`малӱна Аҫ-Ҫӓлихӓти 'Анна Лаһумҗрӓан Хасанӓан 018-002 Өте түзу Құран; Алланың қасынан; Қатты азаппен үрейлендіру, түзу іс істеген мүміндерге, көркем сыйлық барлығын сүйіншілеу үшін (түсірілді). قَ‍‍يِّما ‌ ً‌ لِيُ‍‍ن‍‍ذِ‌ر‍َ‍‌ بَأْسا ‌ ً‌ شَدِيد‌ا ‌ ً‌ مِ‍‍نْ لَدُنْهُ ‌وَيُبَشِّ‍‍ر‍َ‍‌ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَعْمَل‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ ‌أَنَّ لَهُمْ ‌أَجْ‍‍ر‌ا ‌ ً‌ حَسَنا ‌ ً
Мӓкиćӥна Фӥһи 'Абадӓан 018-003 Олар, онда (жаннатта) мәңгі тұрады. مَاكِث‍‍ِ‍ي‍‍نَ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌أَبَد‌ا ‌ ً
Ұа Йунҙира Ал-Лаҙӥна Қӓлӱ Аттаҳаҙа Ал-Лаһу Ұаладӓан 018-004 Сондай-ақ: “Алланың баласы бар” дегендерді ескерту үшін (түсірді). وَيُ‍‍ن‍‍ذِ‌ر‍َ‍‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ قَ‍‍الُو‌ا‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذَ‌ ‌ال‍‍لَّهُ ‌وَلَد‌ا ‌ ً
Ммӓ Лаһум Биһи Мин `Илмин Ұа Лӓ Ли'ӓбӓ'иһим ۚ Кабурат Калиматан Таҳруҗу Мин 'Афұӓһиһим ۚн Йақӱлӱна 'Иллӓ Каҙибӓан 018-005 (Алланың баласы болуына байланысты) не өздерінің не аталарының мәліметі жоқ. Ауыздарынан шыққан сөз тым үлкен. Негізінде олар мүлде өтірік айтады. ‍مَّ‍‍ا‌ لَهُ‍‍مْ بِه ِ‍ِ‍‌ مِنْ عِلْمٍ‌ ‌وَلاَ‌ لِآب‍‍َ‍ائِهِمْ ۚ كَبُ‍رَتْ كَلِمَة‌ ً‌ تَ‍‍خْ‍‍رُجُ مِنْ ‌أَفْوَ‌اهِهِمْ ۚ ‌إِنْ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ‌إِلاَّ‌ كَذِبا‌‌ ً
Фала`аллака Бӓҳи`ун Нафсака `Алá 'Ӓćӓриһимн Лам Йу'уминӱ Биһаҙӓ Ал-Хадӥćи 'Асафӓан 018-006 (Мұхаммед Ғ.С.) енді олар бұл Құранға сенбесе, арттарынан кейіп, өзіңді жоя жаздайсың. فَلَعَلَّكَ بَاخِ‍‍عٌ‌ نَفْسَكَ عَلَ‍‍ى‌ ‌آثَا‌رِهِمْ ‌إِنْ لَمْ يُؤْمِنُو‌ا‌ بِهَذَ‌ا‌ ‌الْحَد‍ِ‍ي‍‍ثِ ‌أَسَفا ‌ ً
ннӓ Җа`алнӓ Мӓ `Алá Ал-'Арđи Зӥнатан Лаһӓ Линаблуұаһум 'Аййуһум 'Ахсану `Амалӓан 018-007 Біз адам баласының қайсысы жақсы амал істейді деп сынау үшін жер үстіндегі нәрселерді жердің көркі қылдық. إِنَّ‍‍ا‌ جَعَلْنَا‌ مَا‌ عَلَى‌ ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ‌زِينَة ً‌ لَهَا‌ لِنَ‍‍بْ‍‍لُوَهُمْ ‌أَيُّهُمْ ‌أَحْسَنُ عَمَلا ‌ ً
Ұа 'Иннӓ Лаҗӓ`илӱна Мӓ `Алайһӓ Ҫа`ӥдӓан Җурузӓан 018-008 Күдіксіз, біз, жер жүзіндегі нәрселерді, әлбетте мүлде шөл топырақ ете аламыз. وَ‌إِنَّ‍‍ا‌ لَجَاعِل‍‍ُ‍ونَ مَا‌ عَلَيْهَا‌ صَ‍‍عِيد‌ا ‌ ً‌ جُرُ‌ز‌ا ‌ ً
м Хасибта 'Анна 'Аҫхӓба Ал-Каһфи Ұа Ар-Рақӥми Кӓнӱ Мин 'Ӓйӓтинӓ `Аҗабӓан 018-009 (Мұхаммед Ғ.С.) үңгірдегілерді және жазуды, таңырқарлық белгілерімізден деп ойладың ба? أَمْ حَسِ‍‍بْ‍‍تَ ‌أَنَّ ‌أَ‍‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابَ ‌الْكَهْفِ ‌وَ‌ال‍رَّ‍قِ‍‍ي‍‍مِ كَ‍‍انُو‌ا‌ مِ‍‍نْ ‌آيَاتِنَا‌ عَجَبا ‌ ً
'Иҙ 'Аұá Ал-Фитйату 'Илá Ал-Каһфи Фақӓлӱ Раббанӓ 'Ӓтинӓ Мин Ладунка Рахматан Ұа Һаййи' Ланӓ Мин 'Амринӓ Рашадӓан 018-010 Сонау заманда жігіттер үнгірге бекінді де: “Раббымыз! Бізге өз қасыңнан игілік бер! Біз үшін бұл ісімізде тура жол әзірле” деді. إِ‌ذْ‌ ‌أَ‌وَ‌ى‌ ‌الْفِتْيَةُ ‌إِلَى‌ ‌الْكَهْفِ فَ‍‍قَ‍‍الُو‌ا‌ ‌‍رَبَّنَ‍‍ا‌ ‌آتِنَا‌ مِ‍‍نْ لَدُ نْ‍‍كَ ‌‍رَحْمَة ً‌ ‌وَهَيِّئْ لَنَا‌ مِنْ ‌أَمْ‍‍رِنَا‌ ‌‍رَشَد‌ا ‌ ً
Фаđарабнӓ `Алá 'Ӓҙӓниһим Фӥ Ал-Каһфи Синӥна `Ададӓан 018-011 Сонда олардың құлақтарына үңгірде неше жыл бойы перде қойдық. فَ‍‍ضَ‍رَبْ‍‍نَا‌ عَلَ‍‍ى‌ ‌آ‌ذَ‌انِهِمْ فِي ‌الْكَهْفِ سِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ عَدَ‌د‌ا ‌ ً
Ćумма Ба`аćнӓһум Лина`лама 'Аййу Ал-Хизбайни 'Ахҫá Лимӓ Лабиćӱ 'Амадӓан 018-012 Сосын екі жақтың қайсысы олардың жатқан мезгілін есептегендігін анықтау үшін оларды ояттық. ثُ‍‍مَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ ‌أَيُّ ‌الْحِزْبَيْنِ ‌أَحْ‍‍صَ‍‍ى‌ لِمَا‌ لَبِثُ‍‍و‌ا‌ ‌أَمَد‌ا ‌ ً
Нахну Нақуҫҫу `Алайка Наба'аһум Бил-Хаққи ۚннаһум Фитйатун 'Ӓманӱ Бираббиһим Ұа Зиднӓһум Һудáан 018-013 (Мұхаммед Ғ.С.) Біз саған олардың хабарын шынайы түрде баян етеміз. Олар Раббыларына шын сенген жігіттер еді де оларға туралықты арттыра түстік. نَحْنُ نَ‍‍قُ‍‍صُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُ‍‍مْ بِ‍الْحَ‍‍قِّ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُمْ فِتْيَة‌‍ٌ‌ ‌آمَنُو‌ا‌ بِ‍رَبِّهِمْ ‌وَ‌زِ‌دْنَاهُمْ هُد‌ى‌‌ ً
Ұа Рабаҭнӓ `Алá Қулӱбиһим 'Иҙ Қӓмӱ Фақӓлӱ Раббунӓ Раббу Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи Лан Над`уұа Мин Дӱниһи 'Илаһӓан ۖ Лақад Қулнӓ 'Иҙӓан Шаҭаҭӓан 018-014 Олардың жүректерін бекемдедік. Сол уақытта олар, тіке тұрып: “Раббымыз, көктер мен жердің Раббы. Одан өзге тәңірге әсте жалбарынбайымыз. Әрине сол уақытта рас көкіп сөйлеген боламыз” деді. وَ‌‍رَبَ‍‍طْ‍‍نَا‌ عَلَى‌ قُ‍‍لُوبِهِمْ ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍امُو‌ا‌ فَ‍‍قَ‍‍الُو‌ا‌ ‌‍رَبُّنَا‌ ‌‍رَبُّ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ لَ‍‍نْ نَ‍‍دْعُوَ‌ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِهِ ‌إِلَها‌‌ ًۖ لَ‍‍قَ‍‍دْ‌ قُ‍‍لْنَ‍‍ا‌ ‌إِ‌ذ‌ا‌‌ ً‌ شَ‍‍طَ‍‍ط‍‍ا‌‌ ً
Һӓ'уулӓ' Қаұмунӓ Аттаҳаҙӱ Мин Дӱниһи 'Ӓлиһатан ۖ Лаұлӓ Йа'тӱна `Алайһим Бисулҭӓнин Баййинин ۖ Фаман 'Аžламу Миммани Афтарá `Алá Ал-Лаһи Каҙибӓан 018-015 “Мына еліміз, Алладан өзге тәңір тұтты. Бұлар, оған байланысты ашық дәлел келтірсе еді? Енді Аллаға өтірік жала қойғаннан залымырақ кім бар?”, – деді. ه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ قَ‍‍وْمُنَا‌ ‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذُ‌و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِهِ ‌آلِهَة ًۖ لَوْلاَ‌ يَأْت‍‍ُ‍ونَ عَلَيْهِ‍‍مْ بِسُلْ‍‍طَ‍‍ان ٍ‌ بَيِّن‌‍ٍۖ فَمَنْ ‌أَ‍‍ظْ‍‍لَمُ مِ‍‍مَّ‍‍نِ ‌افْتَ‍رَ‌ى‌ عَلَى‌ ‌ال‍‍لَّهِ كَذِبا‌‌ ً
Ұа 'Иҙ А`тазалтумӱһум Ұа Мӓ Йа`будӱна 'Иллӓ Ал-Лаһа Фа'ұӱ 'Илá Ал-Каһфи Йаншур Лакум Раббукум Мин Рахматиһи Ұа Йуһаййи' Лакум Мин 'Амрикум Мирфақӓан 018-016 (Олар, өзара): “Әйтеу елдеріңнен де олардың Алладан өзге табынғандарынан да айрылдыңдар; енді үңгірге бекініңдер. Сендерге Раббыларың рахметін шашсын! Сондай-ақ сендер үшін істеріңде оңайлық әзірлесін”. وَ‌إِ‌ذْ‌ ‌اعْتَزَلْتُمُوهُمْ ‌وَمَا‌ يَعْبُد‍ُ‍‌ونَ ‌إِلاَّ‌ ‌ال‍‍لَّهَ فَأْ‌وُ‌و‌ا‌ ‌إِلَى‌ ‌الْكَهْفِ يَ‍‍ن‍‍شُرْ‌ لَكُمْ ‌‍رَبُّكُ‍‍مْ مِ‍‍نْ ‌‍رَحْمَتِه ِ‍ِ‍‌ ‌وَيُهَيِّئْ لَكُ‍‍مْ مِنْ ‌أَمْ‍‍رِكُ‍‍مْ مِرفَ‍‍ق‍‍ا ‌ ً
Ұа Тарá Аш-Шамса 'Иҙӓ Ҭала`ат Тазӓұарун Каһфиһим Ҙӓта Ал-Йамӥни Ұа 'Иҙӓ Ғарабат Тақриđуһум Ҙӓта Аш-Шимӓли Ұа Һум Фӥ Фаҗұатин Минһу ۚ Ҙӓлика Мин 'Ӓйӓти Ал-Лаһи ۗ Ман Йаһди Ал-Лаһу Фаһуұа Ал-Муһтади ۖ Ұа Ман Йуđлил Фалан Таҗида Лаһу Ұалӥйӓан Муршидӓан 018-017 (Мұхаммед Ғ.С.) қарасаң; күн шыққан сәтте, үңгірлерінің оң жағынан ауытқығанын, күн батқан сәтте оларды сол жақта қалдырғанын көрер едің. Олар үңгірдің кең бір жерінде. Бұл Алланың белгілерінен. Алла кімді оңғарса, сол тура жолда. Ал кімді адастырса, сонда оған әсте көмекші, жетекші таба алмайсың. وَتَ‍رَ‌ى‌ ‌ال‍‍شَّمْسَ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ طَ‍‍لَعَ‍‍تْ تَزَ‌ا‌وَ‌رُ‌ عَ‍‌‍نْ كَهْفِهِمْ ‌ذ‍َ‍‌اتَ ‌الْيَم‍‍ِ‍ي‍‍نِ ‌وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ غَ‍رَبَ‍‍تْ تَ‍‍قْ‍‍رِ‍‍ضُ‍‍هُمْ ‌ذ‍َ‍‌اتَ ‌ال‍‍شِّم‍‍َ‍الِ ‌وَهُمْ فِي فَ‍‍جْ‍‍وَةٍ‌ مِنْهُ ۚ ‌ذَلِكَ مِ‍‌‍نْ ‌آي‍‍َ‍اتِ ‌ال‍‍لَّهِ ۗ مَ‍‍نْ يَهْدِ‌ ‌ال‍‍لَّهُ فَهُوَ‌ ‌الْمُهْتَدِ‌ ۖ ‌وَمَ‍‍نْ يُ‍‍ضْ‍‍لِلْ فَلَ‍‌‍نْ تَجِدَ‌ لَه ُ‌ ‌وَلِيّا‌‌ ً‌ مُرْشِد‌ا‌‌ ً
Ұа Тахсабуһум 'Айқӓžӓан Ұа Һум Руқӱдун ۚ Ұа Нуқаллибуһум Ҙӓта Ал-Йамӥни Ұа Ҙӓта Аш-Шимӓли ۖ Ұа Калбуһум Бӓсиҭун Ҙирӓ`айһи Бил-Ұаҫӥди ۚ Лаұи Аҭҭала`та `Алайһим Лаұаллайта Минһум Фирӓрӓан Ұа Ламули'та Минһум Ру`бӓан 018-018 Олар, ояу деп ойлайсың; негізінен олар ұйқыда еді. Оларды оңға, солға аунататын едік. Иттері, екі аяғын көсілген бойда босағада. Егер оларды көрсең, олардан ішіңе қорқу толып, бұрылып қашар едің. وَتَحْسَبُهُمْ ‌أَيْ‍‍قَ‍‍اظ‍‍ا‌‌ ً‌ ‌وَهُمْ ‌رُ‍‍قُ‍‍و‌د‌ٌۚ ‌وَنُ‍‍قَ‍‍لِّبُهُمْ ‌ذ‍َ‍‌اتَ ‌الْيَم‍‍ِ‍ي‍‍نِ ‌وَ‌ذ‍َ‍‌اتَ ‌ال‍‍شِّم‍‍َ‍الِ ۖ ‌وَكَلْبُهُ‍‍مْ بَاسِ‍‍ط‌‍ٌ‌ ‌ذِ‌‍رَ‌اعَيْهِ بِ‍الْوَ‍‍صِ‍‍ي‍‍دِ‌ ۚ لَوِ‌ ‌ا‍طَّ‍‍لَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِ‍رَ‌ا‌ر‌ا‌‌ ً‌ ‌وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ ‌رُعْبا‌‌ ً
Ұа Каҙалика Ба`аćнӓһум Лийатасӓ'алӱ Байнаһум ۚ Қӓла Қӓ'илун Минһум Кам Лабиćтум ۖ Қӓлӱ Лабиćнӓ Йаұмӓан 'Аұ Ба`đа Йаұмин ۚ Қӓлӱ Раббукум 'А`ламу Бимӓ Лабиćтум Фӓб`аćӱ 'Ахадакум Биұариқикум Һаҙиһи 'Илá Ал-Мадӥнати Фалйанžур 'Аййуһӓ 'Азкá Ҭа`ӓмӓан Фалйа'тикум Биризқин Минһу Ұа Лӥаталаҭҭаф Ұа Лӓ Йуш`иранна Бикум 'Ахадӓан 018-019 Осылайша оларды, өзара бір-бірінен сұрасулары үшін ояттық. Олардан бір айтушы: “Қанша жатып қалдыңдар?”,-деді. Олар: “Бір күн немесе күннің бір бөлімі жатып, тұрдық” деді. “Қанша жатып, тұрғандарыңды Раббыларың жақсы біледі. Мына ақшаларыңмен біреуіңді қалаға жіберіңдер. Сонда тамақтың қайсысы жақсы, көріп, сендерге одан қорек келтірсін. Сондай-ақ сыпайылық істеп, сендерді ешбіреуге сездірмесін” десті. وَكَذَلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَس‍‍َ‍ا‌ءَلُو‌ا‌ بَيْنَهُمْ ۚ قَ‍‍الَ قَ‍‍ائِلٌ‌ مِنْهُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ ۖ قَ‍‍الُو‌ا‌ لَبِثْنَا‌ يَوْما‌‌ ً‌ ‌أَ‌وْ‌ بَعْ‍‍ضَ يَوْم‌‍ٍۚ قَ‍‍الُو‌ا‌ ‌‍رَبُّكُمْ ‌أَعْلَمُ بِمَا‌ لَبِثْتُمْ فَ‍‍ابْ‍‍عَثُ‍‍و‌ا‌ ‌أَحَدَكُ‍‍مْ بِوَ‌رِ‍‍قِ‍‍كُمْ هَذِهِ ‌إِلَى‌ ‌الْمَدِينَةِ فَلْيَ‍‌‍ن‍‍ظُ‍‍رْ‌ ‌أَيُّهَ‍‍ا‌ ‌أَ‌زْكَى‌ طَ‍‍عَاما‌‌ ً‌ فَلْيَأْتِكُ‍‍مْ بِ‍‍رِ‌زْ‍‍قٍ‌ مِنْهُ ‌وَلْيَتَلَ‍‍طَّ‍‍فْ ‌وَلاَ‌ يُشْعِ‍رَنَّ بِكُمْ ‌أَحَد‌ا‌‌ ً
ннаһумн Йаžһарӱ `Алайкум Йарҗумӱкум 'Аұ Йу`ӥдӱкум Фӥ Миллатиһим Ұа Лан Туфлихӱ 'Иҙӓан 'Абадӓан 018-020 “Өйткені, егер қала халқы сендерге ықпал жүргізсе, не сендерді таспен атады немесе діндеріне қайтарады. Ол уақытта үнемі құтыла алмайсыңдар…” إِنَّ‍‍هُمْ ‌إِنْ يَ‍‍ظْ‍‍هَرُ‌و‌ا‌ عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ ‌أَ‌وْ‌ يُعِيدُ‌وكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ ‌وَلَ‍‍نْ تُفْلِحُ‍‍و‌ا‌ ‌إِ‌ذ‌ا ‌ ً‌ ‌أَبَد‌ا ‌ ً
Ұа Каҙалика 'А`ćарнӓ `Алайһим Лийа`ламӱнна Ұа`да Ал-Лаһи Хаққун Ұа 'Анна Ас-Сӓ`ата Лӓ Райба Фӥһӓ 'Иҙ Йатанӓза`ӱна Байнаһуммраһум ۖ Фақӓлӱ Абнӱ `Алайһим Бунйӓнӓан ۖ Раббуһум 'А`ламу Биһим ۚ Қӓла Ал-Лаҙӥна Ғалабӱ `Алáмриһим Ланаттаҳиҙанна `Алайһим Масҗидӓан 018-021 Осылайша, Алланың уәдесінің шындығын, қияметтің шәксіздігін әлемнің білуі үшін оларды, бұларға мәлімдедік. Сол кезде бұлар; өзара олар жөнінде тартысуда еді. Кейі: “Олардың үстіне үй салыңдар ” деді. Раббылары оларды жақсы біледі. Ал бұлардың іс басындағылары: “Әрине олардың үстіне мешіт жасап алайық” деді. وَكَذَلِكَ ‌أَعْثَرْنَا‌ عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌وَعْدَ‌ ‌ال‍‍لَّهِ حَ‍‍قٌّ‌ ‌وَ‌أَنَّ ‌ال‍‍سَّاعَةَ لاَ‌ ‌‍رَيْبَ فِيهَ‍‍ا‌ ‌إِ‌ذْ‌ يَتَنَا‌زَع‍‍ُ‍ونَ بَيْنَهُمْ ‌أَمْ‍رَهُمْ ۖ فَ‍‍قَ‍‍الُو‌ا‌ابْ‍‍نُو‌ا‌ عَلَيْهِ‍‍مْ بُ‍‍نْ‍‍يَانا‌‌ ًۖ ‌‍رَبُّهُمْ ‌أَعْلَمُ بِهِمْ ۚ قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ غَ‍‍لَبُو‌ا‌ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَمْ‍‍رِهِمْ لَنَتَّ‍‍خِ‍‍ذَنَّ عَلَيْهِ‍‍مْ مَسْجِد‌ا‌‌ ً
Сайақӱлӱна Ćалӓćатун Рӓби`уһум Калбуһум Ұа Йақӱлӱна Ҳамсатун Сӓдисуһум Калбуһум Раҗмӓан Бил-Ғайби ۖ Ұа Йақӱлӱна Саб`атун Ұа Ćӓминуһум Калбуһум ۚ Қул Раббӥ 'А`ламу Би`иддатиһим Мӓ Йа`ламуһум 'Иллӓ Қалӥлун ۗ Фалӓ Тумӓри Фӥһим 'Иллӓ Мирӓн Žӓһирӓан Ұа Лӓ Тастафти Фӥһим Минһум 'Ахадӓан 018-022 Бұлар көрмей-ақ мөлшерменен: “Олар үшеу, төртіншісі иттері” деп, кейі: “Олар бесеу, алтыншысы иттері” деп, кейі: “Жоқ, олар жетеу, сегізіншісі иттері” дейді. “Олардың санын Раббым жақсы біледі. Адамдардың өте азы ғана біледі” де. Оның үшін олар жайында тартысып, олар үшін ешбіреуінен дәнеңе сұрама. سَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ثَلاَثَة ٌ‌ ‌‍رَ‌ابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ ‌وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ خَ‍‍مْسَة‌‍ٌ‌ سَا‌دِسُهُمْ كَلْبُهُمْ ‌‍رَجْ‍‍ما‌‌ ً‌ بِ‍الْ‍‍غَ‍‍يْبِ ۖ ‌وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ سَ‍‍بْ‍‍عَةٌ‌ ‌وَثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ ۚ قُ‍‍لْ ‌‍رَبِّ‍‍ي ‌أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِ‍‍مْ مَا‌ يَعْلَمُهُمْ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍ل‍‍ِ‍ي‍‍ل‌‍ٌۗ فَلاَ‌ تُم‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ فِيهِمْ ‌إِلاَّ‌ مِر‍َ‍‌ا‌ء‌‌ ًظَ‍‍اهِر‌ا‌‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ تَسْتَفْتِ فِيهِ‍‍مْ مِنْهُمْ ‌أَحَد‌ا‌‌ ً
Ұа Лӓ Тақӱланна Лишай'ин 'Иннӥ Фӓ`илун Ҙӓлика Ғадӓан 018-023 Еш нәрсені: “Осыны ертең істеймін” деп айтпа. وَلاَ‌ تَ‍‍قُ‍‍ولَ‍‍نَّ لِشَيْء ‌ٍ‌ ‌إِنِّ‍‍ي فَ‍‍اعِل ‍ٌ‌ ‌ذَلِكَ غَ‍‍د‌ا ‌ ً
'Иллӓн Йашӓ Ал-Лаһу ۚ Ұа Аҙкур Раббака 'Иҙӓ Насӥта Ұа Қул `Асáн Йаһдийани Раббӥ Ли'қраба Мин Һӓҙӓ Рашадӓан 018-024 Бірақ: “Алла қаласа (жасаймын)” (де). Ұмытқан заман “Раббыңды есіңе ал да туралыққа жақынырақ жолға салуынан үміткермін” де. إِلاَّ‌ ‌أَنْ يَش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌ال‍‍لَّهُ ۚ ‌وَ‌ا‌ذْكُ‍‍ر‍ْ‍‌ ‌‍رَبَّكَ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ نَس‍‍ِ‍ي‍‍تَ ‌وَ‍‍قُ‍‍لْ عَسَ‍‍ى‌ ‌أَنْ يَهْدِيَنِ ‌‍رَبِّي لِأ‍قْ‍‍‍رَبَ مِنْ هَذَ‌ا‌ ‌‍رَشَد‌ا‌‌ ً
Ұа Лабиćӱ Фӥ Каһфиһим Ćалӓćа Миӓ'атин Синӥна Ұа Аздӓдӱ Тис`ӓан 018-025 Олар үңгірлерінде үш жүз жыл жатты. Тоғыз (жыл) арттырды. وَلَبِثُو‌ا‌ فِي كَهْفِهِمْ ثَلاَثَ مِائَة ‍ٍ‌ سِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌ا‌زْ‌دَ‌ا‌دُ‌و‌ا‌ تِسْعا ‌ ً
Қули Ал-Лаһу 'А`ламу Бимӓ Лабиćӱ ۖ Лаһу Ғайбу Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи ۖбҫир Биһи Ұа 'Асми` ۚ Мӓ Лаһум Мин Дӱниһи Мин Ұа Лӥйин Ұа Лӓ Йушрику Фӥ Хукмиһи 'Ахадӓан 018-026 “Олардың қанша жатқанын Алла жақсы біледі. Көктер мен жердегі көместі білу Оған тән. Ол нендей толық көруші, естуші. Оларға Алладан өзге бір көмекші жоқ. Ол, өз үкіміне ешкімді ортақ қылмайды” де. قُ‍‍لِ ‌ال‍‍لَّهُ ‌أَعْلَمُ بِمَا‌ لَبِثُو‌اۖ لَه ُغَ‍‍يْبُ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ۖ ‌أَبْ‍‍‍‍صِ‍‍رْ‌ بِه ِ‍ِ‍‌ ‌وَ‌أَسْمِعْ ۚ مَا‌ لَهُ‍‍مْ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِه ِ‍ِ‍‌ مِ‍‍نْ ‌وَلِيٍّ‌ ‌وَلاَ‌ يُشْ‍‍رِكُ فِي حُكْمِهِ ‌أَحَد‌ا‌‌ ً
Ұа Атлу Мӓ 'Ӱхийа 'Илайка Мин Китӓби Раббика ۖ Лӓ Мубаддила Ликалимӓтиһи Ұа Лан Таҗида Мин Дӱниһи Мултахадӓан 018-027 Раббыңның Кітабынан саған уахи етілгенді оқы. Оның сөздерін ешбір ауыстырушы жоқ. Әрі Одан өзге паналайтын орын да таба алмайсың. وَ‌اتْلُ مَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌وحِيَ ‌إِلَيْكَ مِ‍‌‍نْ كِت‍‍َ‍ابِ ‌‍رَبِّكَ ۖ لاَ‌ مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِه ِ‍ِ‍‌ ‌وَلَ‍‌‍نْ تَجِدَ‌ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِه ِ‍ِ‍‌ مُلْتَحَد‌ا‌‌ ً
Ұа Аҫбир Нафсака Ма`а Ал-Лаҙӥна Йад`ӱна Раббаһум Бил-Ғадӓати Ұа Ал-`Ашӥйи Йурӥдӱна Ұаҗһаһу Ұа Лӓ ۖ Та`ду `Айнӓка `Анһум Турӥду Зӥната Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ Ұа Лӓ ۖ Туҭи` Ман 'Ағфалнӓ Қалбаһун Ҙикринӓ Ұа Аттаба`а Һаұӓһу Ұа Кӓна 'Амруһу Фуруҭӓан 018-028 (Мұхаммед Ғ.С.) таңертең, кешке Раббыларына, Оның дидарын іздеп, жалбарынғандармен бірге өзің де сабыр ет. Дүние тіршілігінің сәнін қалап көзіңді басқаға аударма. Сондай-ақ Біз; жүрегін, Бізді еске алудан кәперсізденген, әуесіне ерген және ісі шектен асқан біреулерге бағынба. وَ‌ا‍صْ‍‍بِرْ‌ نَفْسَكَ مَعَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَ‍‍دْع‍‍ُ‍ونَ ‌‍رَبَّهُ‍‍مْ بِ‍الْ‍‍غَ‍‍د‍َ‍‌اةِ ‌وَ‌الْعَشِيِّ يُ‍‍رِيد‍ُ‍‌ونَ ‌وَجْ‍‍هَه ُۖ ‌وَلاَ‌ تَعْدُ‌ عَيْن‍‍َ‍اكَ عَنْهُمْ تُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌زِينَةَ ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّنْ‍‍يَا‌ ۖ ‌وَلاَ‌ تُ‍‍طِ‍‍عْ مَنْ ‌أَغْ‍‍فَلْنَا‌ قَ‍‍لْبَه ُ‌ عَ‍‌‍نْ ‌ذِكْ‍‍رِنَا‌ ‌وَ‌اتَّبَعَ هَو‍َ‍‌اه ُ‌ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌أَمْرُه ُ‌ فُرُ‍‍ط‍‍ا‌‌ ً
Ұа Қули Ал-Хаққу Мин Раббикум ۖ Фаман Шӓ'а Фалйу'умин Ұа Ман Шӓ'а Фалйакфур ۚннӓ 'А`таднӓ Лилžžӓлимӥна Нӓрӓан 'Ахӓҭа Биһим Сурӓдиқуһӓ ۚ Ұа 'Ин Йастағӥćӱ Йуғӓćӱ Бимӓн Кӓлмуһли Йашұӥ Ал-Ұуҗӱһа ۚ Би'са Аш-Шарӓбу Ұа Сӓ'ат Муртафақӓан 018-029 “Бұл ақиқат (Құран) Раббыларыңнан” де. Сонда кім қаласа сенсін. Расында Біз, залымдар үшін дуалдары қоршап алатын тозақ оты әзірледік. Егер олар су сұрап жалбарса, еріген Кен тәрізді беттерді қуыратын бір су беріледі. Ол нендей жаман сусын, әм нендей жаман орын. وَ‍‍قُ‍‍لِ ‌الْحَ‍‍قُّ مِ‍‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ ۖ فَمَ‍‌‍نْ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ فَلْيُؤْمِ‍‍نْ ‌وَمَ‍‌‍نْ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ فَلْيَكْفُرْ‌ ۚ ‌إِنَّ‍‍ا‌ ‌أَعْتَ‍‍دْنَا‌ لِل‍‍ظَّ‍‍الِم‍‍ِ‍ي‍‍نَ نَا‌ر‌ا‌‌ ً‌ ‌أَح‍‍َ‍اطَ بِهِمْ سُ‍رَ‌ا‌دِ‍‍قُ‍‍هَا‌ ۚ ‌وَ‌إِنْ يَسْتَ‍‍غِ‍‍يثُو‌ا‌ يُ‍‍غَ‍‍اثُو‌ا‌ بِم‍‍َ‍ا‌ء‌‌ٍ‌ كَ‍الْمُهْلِ يَشْوِي ‌الْوُج‍‍ُ‍وه َ‍َ‍‌ ۚ بِئْسَ ‌ال‍‍شَّرَ‍‌ابُ ‌وَس‍‍َ‍ا‌ءَتْ مُرْتَفَ‍‍ق‍‍ا‌‌ ً
нна Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Ұа `Амилӱ Аҫ-Ҫӓлихӓти 'Иннӓ Лӓ Нуđӥ`у 'Аҗра Ман 'Ахсана `Амалӓан 018-030 Иман келтіріп, дұрыс іс істегендердің және жақсы амал істеген кісінің еңбегін жоймаймыз. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَعَمِلُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ ‌إِنَّ‍‍ا‌ لاَ‌ نُ‍‍ضِ‍‍ي‍‍عُ ‌أَجْ‍‍‍رَ‌ مَنْ ‌أَحْسَنَ عَمَلا ‌ ً
'Ӱлӓ'ика Лаһум Җаннӓту `Аднин Таҗрӥ Мин Тахтиһиму Ал-'Анһӓру Йухаллаұна Фӥһӓ Мин 'Асӓұира Мин Ҙаһабин Ұа Йалбасӱна Ćийӓбӓан Ҳуđрӓан Мин Сундусин Ұа 'Истабрақин Муттаки'ӥна Фӥһӓ `Алá Ал-'Арӓ'ики ۚ Ни`ма Аć-Ćаұӓбу Ұа Хасунат Муртафақӓан 018-031 Міне, олар үшін астарынан өзендер ағатын Ғадын жаннаты бар. Олар онда алтыннан білезіктермен безенеді; олар жұқалы-қалыңды жасыл жібектен киімдер киеді де олар онда, диванға сүйенеді. Нендей жақсы сауап, нендей әлбет жастанатын орын! أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ لَهُمْ جَ‍‍نّ‍‍َ‍اتُ عَ‍‍دْن‌‍ٍ‌ تَ‍‍جْ‍‍رِي مِ‍‌‍نْ تَحْتِهِمُ ‌الأَنْه‍‍َ‍ا‌رُ‌ يُحَلَّوْنَ فِيهَا‌ مِنْ ‌أَسَا‌وِ‌ر‍َ‍‌ مِ‍‌‍نْ ‌ذَهَبٍ‌ ‌وَيَلْبَس‍‍ُ‍ونَ ثِيَابا‌‌ ًخُ‍‍ضْ‍‍ر‌ا‌‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ سُ‍‌‍ن‍‍دُسٍ‌ ‌وَ‌إِسْتَ‍‍بْ‍‍‍رَ‍قٍ‌ مُتَّكِئ‍‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَا‌ عَلَى‌ ‌الأَ‌ر‍َ‍‌ائِكِ ۚ نِعْمَ ‌ال‍‍ثَّو‍َ‍‌ابُ ‌وَحَسُنَتْ مُرْتَفَ‍‍ق‍‍ا‌‌ ً
Ұа Аđриб Лаһум Маćалӓан Раҗулайни Җа`алнӓ Ли'хадиһимӓ Җаннатайни Мин 'А`нӓбин Ұа Хафафнӓһумӓ Бинаҳлин Ұа Җа`алнӓ Байнаһумӓ Зар`ӓан 018-032 (Мұхаммед Ғ.С.) оларға екі адамның мысалын баян ет: Біреуіне жүзімдерден екі бақша қылдық. Әрі екі бақшаның арасын құрма ағаштарымен қоршап; екі бақшаның арасына егіндер өндірдік. وَ‌ا‍ضْ‍‍رِبْ لَهُ‍‍مْ مَثَلا‌ ً‌ ‌‍رَجُلَيْنِ جَعَلْنَا‌ لِأحَدِهِمَا‌ جَ‍‍نَّ‍‍تَيْنِ مِنْ ‌أَعْن‍‍َ‍ابٍ‌ ‌وَحَفَفْنَاهُمَا‌ بِنَ‍‍خْ‍‍لٍ‌ ‌وَجَعَلْنَا‌ بَيْنَهُمَا‌ ‌زَ‌رْعا ‌ ً
Килтӓ Ал-Җаннатайни 'Ӓтат 'Укулаһӓ Ұа Лам Таžлим Минһу Шай'ӓан ۚ Ұа Фаҗҗарнӓ Ҳилӓлаһумӓ Наһарӓан 018-033 Екі бақша да жемістерін берді. Одан ешнәрсе кемітпеді. Араларынан бұлақ ағыздық. كِلْتَا‌ ‌الْجَ‍‍نَّ‍‍تَيْنِ ‌آتَتْ ‌أُكُلَهَا‌ ‌وَلَمْ تَ‍‍ظْ‍‍لِ‍‍مْ مِنْهُ شَيْئا‌‌ ًۚ ‌وَفَجَّرْنَا‌ خِ‍‍لاَلَهُمَا‌ نَهَر‌ا‌‌ ً
Ұа Кӓна Лаһу Ćамарун Фақӓла Лиҫӓхибиһи Ұа Һуұа Йухӓұируһу 'Анӓ 'Акćару Минка Мӓлӓан Ұа 'А`аззу Нафарӓан 018-034 Оның басқа кірімі де бар еді. Сонда ол, жолдасымен сөйлескенде: “Мен сенен мал жағынан молшылықта, әм бас жағынан да үстеммін” деді. وَك‍‍َ‍انَ لَه ُ‌ ثَمَر ‌ٌ‌ فَ‍‍قَ‍‍الَ لِ‍‍صَ‍‍احِبِه ِ‍ِ‍‌ ‌وَهُوَ‌ يُحَا‌وِ‌رُهُ‍‍~ُ ‌أَنَ‍‍ا‌ ‌أَكْثَرُ‌ مِ‍‍نْ‍‍كَ مَالا‌ ً‌ ‌وَ‌أَعَزُّ‌ نَفَر‌ا ‌ ً
Ұа Даҳала Җаннатаһу Ұа Һуұа Žӓлимун Линафсиһи Қӓла Мӓ 'Аžунну 'Ан Табӥда Һаҙиһи 'Абадӓан 018-035 Ол өзіне зұлымдық еткен түрде бақшасына кірді де: “Тіпті бұны жоқ болады деп ойламаймын” деді. وَ‌دَ‍‍خَ‍‍لَ جَ‍‍نَّ‍‍تَه ُ‌ ‌وَهُوَ‌ ظَ‍‍الِ‍‍م ٌ‌ لِنَفْسِه ِ‍ِ‍‌ قَ‍‍الَ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‍‍ظُ‍‍نُّ ‌أَنْ تَب‍‍ِ‍ي‍‍دَ‌ هَذِهِ ‌أَبَد‌ا ‌ ً
Ұа Мӓ 'Аžунну Ас-Сӓ`ата Қӓ'иматан Ұа Ла'ин Рудидту 'Илá Раббӥ Ла'аҗиданна Ҳайрӓан Минһӓ Мунқалабӓан 018-036 “Әрі қияметтің болатындығын да ойламаймын деді. Мүбада Раббыма қайтарылсам, әрине бұдан да орын табамын” (деді). وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‍‍ظُ‍‍نُّ ‌ال‍‍سَّاعَةَ قَ‍‍ائِمَة ً‌ ‌وَلَئِ‍‍نْ ‌رُ‌دِ‌دْتُ ‌إِلَى‌ ‌‍رَبِّي لَأَجِدَنَّ خَ‍‍يْر‌ا ‌ ً‌ مِنْهَا‌ مُ‍‍ن‍‍قَ‍‍لَبا ‌ ً
Қӓла Лаһу Ҫӓхибуһу Ұа Һуұа Йухӓұируһу 'Акафарта Биал-Лаҙӥ Ҳалақака Мин Турӓбин Ćумма Мин Нуҭфатин Ćумма Саұұӓка Раҗулӓан 018-037 Жолдасы оған сөйлесіп тұрып: “Сені топырақтан, сонан кейін бір тамшы судан жаратып, сонан соң Адам еткен Аллаға қарсы келесің бе?”,- (деді). قَ‍‍الَ لَه ُصَ‍‍احِبُه ُ‌ ‌وَهُوَ‌ يُحَا‌وِ‌رُهُ‍‍~ُ ‌أَكَفَرْتَ بِ‍الَّذِي خَ‍‍لَ‍‍قَ‍‍كَ مِ‍‍نْ تُرَ‍‌اب ‍ٍ‌ ثُ‍‍مَّ مِ‍‍نْ نُ‍‍طْ‍‍فَة ‍ٍ‌ ثُ‍‍مَّ سَوّ‍َ‍‌اكَ ‌‍رَجُلا ‌ ً
Лакиннӓ Һуұа Ал-Лаһу Раббӥ Ұа Лӓ 'Ушрику Бираббӥ 'Ахадӓан 018-038 “Бірақ, менің Раббым, Ол Алла; Раббыма ешбіреуді серік қоспаймын”. لَكِ‍‍نَّ‍‍ا‌ هُوَ‌ ‌ال‍‍لَّهُ ‌‍رَبِّي ‌وَلاَ‌ ‌أُشْ‍‍رِكُ بِ‍رَبِّ‍‍ي ‌أَحَد‌ا ‌ ً
Ұа Лаұлӓ 'Иҙ Даҳалта Җаннатака Қулта Мӓ Шӓ Ал-Лаһу Лӓ Қӱұата 'Иллӓ Бил-Лаһи ۚн Тарани 'Анӓқалла Минка Мӓлӓан Ұа Ұаладӓан 018-039 “Өз бақшаңа кірген сәтте; Бұл Алланың қалауы, Алладан басқа ешбір қуат жоқ неге демедің? Тіпті мені мал және бала жағынан өзіңнен кем көрсең де”. وَلَوْلاَ‌ ‌إِ‌ذْ‌ ‌دَ‍‍خَ‍‍لْتَ جَ‍‍نَّ‍‍تَكَ قُ‍‍لْتَ مَا‌ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌ال‍‍لَّهُ لاَ‌ قُ‍‍وَّةَ ‌إِلاَّ‌ بِ‍ال‍‍لَّهِ ۚ ‌إِ‌نْ تَ‍رَنِ ‌أَنَ‍‍ا‌ ‌أَ‍‍قَ‍‍لَّ مِ‍‌‍نْ‍‍كَ مَالا‌ ً‌ ‌وَ‌وَلَد‌ا‌‌ ً
Фа`асá Раббӥн Йу'утийанӥ Ҳайрӓан Мин Җаннатика Ұа Йурсила `Алайһӓ Хусбӓнӓан Мина Ас-Самӓ'и Фатуҫбиха Ҫа`ӥдӓан Залақӓан 018-040 “Раббымның: Маған сенің бақшаңнан жақсырағын беруі, сенікінің үстіне көктен апат жіберіліп, мүлде қақ топыраққа айналуы мүмкін”. فَعَسَى‌ ‌‍رَبِّ‍‍ي ‌أَنْ يُؤْتِيَنِي خَ‍‍يْر‌ا ‌ ً‌ مِ‍‍نْ جَ‍‍نَّ‍‍تِكَ ‌وَيُرْسِلَ عَلَيْهَا‌ حُسْبَانا ‌ ً‌ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ فَتُ‍‍صْ‍‍بِحَ صَ‍‍عِيد‌ا ‌ ً‌ ‌زَلَ‍‍ق‍‍ا ‌ ً
'Аұ Йуҫбиха Мӓ'ууһӓ Ғаұрӓан Фалан Тастаҭӥ`а Лаһу Ҭалабӓан 018-041 “Немесе бақшаңның суы тартылып, оны әсте іздеп таба алмассың”. أَ‌وْ‌ يُ‍‍صْ‍‍بِحَ م‍‍َ‍ا‌ؤُهَا‌ غَ‍‍وْ‌ر‌ا ‌ ً‌ فَلَ‍‍نْ تَسْتَ‍‍طِ‍‍ي‍‍عَ لَه ُطَ‍‍لَبا ‌ ً
Ұа 'Ухӥҭа Биćамариһи Фа'аҫбаха Йуқаллибу Каффайһи `Алá Мӓнфақа Фӥһӓ Ұа Һийа Ҳӓұийатун `Алá `Урӱшиһӓ Ұа Йақӱлу Йӓ Лайтанӥ Лам 'Ушрик Бираббӥ 'Ахадӓан 018-042 Оның еңбектері еш болып, бақшасына өкініп, екі алақанын ұйқалауға айналды да: “Әттеген-ай! Раббыма ешкімді серік қоспасам еді” деді. وَ‌أُح‍‍ِ‍ي‍‍طَ بِثَمَ‍‍رِه ِ‍ِ‍‌ فَأَ‍‍صْ‍‍بَحَ يُ‍‍قَ‍‍لِّبُ كَفَّيْهِ عَلَى‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَن‍‍فَ‍‍قَ فِيهَا‌ ‌وَهِيَ خَ‍‍ا‌وِيَةٌ عَلَى‌ عُرُ‌وشِهَا‌ ‌وَيَ‍‍قُ‍‍ولُ يَالَ‍‍يْتَنِي لَمْ ‌أُشْ‍‍رِكْ بِ‍رَبِّ‍‍ي ‌أَحَد‌ا ‌ ً
Ұа Лам Такун Лаһу Фи'атун Йанҫурӱнаһу Мин Дӱни Ал-Лаһи Ұа Мӓ Кӓна Мунтаҫирӓан 018-043 Оған Алладан өзге жәрдем етер бір топ жоқ. Сондай-ақ өзін де құтқара алмады. وَلَمْ تَكُ‍‍نْ لَه ُ‌ فِئَةٌ‌ يَ‍‍ن‍‍صُ‍‍رُ‌ونَه ُ‌ مِ‍‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌ال‍‍لَّهِ ‌وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ مُ‍‍ن‍‍تَ‍‍صِ‍‍ر‌ا ‌ ً
Һунӓлика Ал-Ұалӓйату Лиллаһи Ал-Хаққи ۚ Һуұа Ҳайрун Ćаұӓбӓан Ұа Ҳайрун `Уқбӓан 018-044 Сол жерде иелік шынайы Аллаға тән. Ол, сыйлық беру тұрғысынан жақсы әрі нәтиже жағынан да қайырлы. هُنَالِكَ ‌الْوَلاَيَةُ لِلَّهِ ‌الْحَ‍‍قِّ ۚ هُوَ‌ خَ‍‍يْر‌‌ٌ‌ ثَوَ‌ابا‌‌ ً‌ ‌وَ‍‍خَ‍‍يْرٌ‌ عُ‍‍قْ‍‍با‌‌ ً
Ұа Аđриб Лаһум Маćала Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ Камӓ'ин 'Анзалнӓһу Мина Ас-Самӓ'и Фӓҳталаҭа Биһи Набӓту Ал-'Арđи Фа'аҫбаха Һашӥмӓан Таҙрӱһу Ар-Рийӓху ۗ Ұа Кӓна Ал-Лаһу `Алá Кулли Шай'ин Муқтадирӓан 018-045 (Мұхаммед Ғ.С.) оларға дүние тірлігінен мысал бер: (Дүние тірлігі) көктен біз жаудырған жаңбыр арқылы жердің өсімдіктері бір-біріне араласып, құлпырып, одан құрғақ үгіндіге айналып, оны желдер ұшырып кеткен тәрізді. Сондай-ақ Алла, әр нәрседен үстем күш иесі. وَ‌ا‍ضْ‍‍رِبْ لَهُ‍‍مْ مَثَلَ ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّنْ‍‍يَا‌ كَم‍‍َ‍ا‌ءٍ‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلْن‍‍َ‍اه ُ‌ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ فَ‍‍ا‍خْ‍‍تَلَ‍‍طَ بِه ِ‍ِ‍‌ نَب‍‍َ‍اتُ ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ فَأَ‍‍صْ‍‍بَحَ هَشِيما‌‌ ً‌ تَذْ‌ر‍ُ‍‌وهُ ‌ال‍‍رِّي‍‍َ‍احُ ۗ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌ال‍‍لَّهُ عَلَى‌ كُلِّ شَيْء‌ٍ‌ مُ‍‍قْ‍‍تَدِ‌ر‌ا‌‌ ً
Ал-Мӓлу Ұа Ал-Банӱна Зӥнату Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ Ұа ۖ Ал-Бӓқийӓту Аҫ-Ҫӓлихӓту Ҳайрун `Инда Раббика Ćаұӓбӓан Ұа Ҳайрун 'Амалӓан 018-046 Мал мен балалар, дүние тіршілігінің сәні. Ал бақи қалатын жақсылықтар болса, Раббыңның қасында; табыс бойынша да жақсы әрі үміт тұрғысынан да жақсы. الْم‍‍َ‍الُ ‌وَ‌الْبَن‍‍ُ‍ونَ ‌زِينَةُ ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّنْ‍‍يَا‌ ۖ ‌وَ‌الْبَاقِ‍‍ي‍‍َ‍اتُ ‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتُ خَ‍‍يْرٌ‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّكَ ثَوَ‌ابا‌‌ ً‌ ‌وَ‍‍خَ‍‍يْرٌ‌ ‌أَمَلا‌‌ ً
Ұа Йаұма Нусаййиру Ал-Җибӓла Ұа Тарá Ал-'Арđа Бӓризатан Ұа Хашарнӓһум Фалам Нуғӓдир Минһум 'Ахадӓан 018-047 Қиямет күні, тауларды жүргіземіз де жерді жап-жазық көресің. Және де Адам баласын; олардан ешкімді тастамай жинаймыз. وَيَوْمَ نُسَيِّ‍‍ر‍ُ‍‌ ‌الْجِب‍‍َ‍الَ ‌وَتَ‍رَ‌ى‌ ‌الأَ‌رْ‍‍ضَ بَا‌رِ‌زَة ً‌ ‌وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُ‍‍غَ‍‍ا‌دِ‌رْ‌ مِنْهُمْ ‌أَحَد‌ا ‌ ً
Ұа `Уриđӱ `Алá Раббика Ҫаффӓан Лақад Җи'тумӱнӓ Камӓ Ҳалақнӓкум 'Аұұала Марратин ۚ Бал За`амтум 'Аллан Наҗла Лакум Маұ`идӓан 018-048 Олар, Раббыңның құзырына қатарланып келтіріледі. Оларға: “Бастапқыда жаратқанымыз тәрізде келдіңдер, тіпті сендерге бір уәделі мерзім белгілемедік деп, ойладыңдар” (делінеді). وَعُ‍‍رِ‍‍ضُ‍‍و‌ا‌ عَلَى‌ ‌‍رَبِّكَ صَ‍‍فّا‌‌ ً‌ لَ‍‍قَ‍‍دْ‌ جِئْتُمُونَا‌ كَمَا‌ خَ‍‍لَ‍‍قْ‍‍نَاكُمْ ‌أَ‌وَّلَ مَ‍رَّة ٍۚ بَلْ ‌زَعَمْتُمْ ‌أَلَّ‍‍نْ نَ‍‍جْ‍‍عَلَ لَكُ‍‍مْ مَوْعِد‌ا‌‌ ً
Ұа Ұуđи`а Ал-Китӓбу Фатарá Ал-Муҗримӥна Мушфиқӥна Миммӓ Фӥһи Ұа Йақӱлӱна Йӓ Ұайлатанӓ Мӓли Һӓҙӓ Ал-Китӓби Лӓ Йуғӓдиру Ҫағӥратан Ұа Лӓ Кабӥратан 'Иллӓ 'Ахҫӓһӓ ۚ Ұа Ұаҗадӱ Мӓ `Амилӱ Хӓđирӓан ۗ Ұа Лӓ Йаžлиму Раббука 'Ахадӓан 018-049 Амал дәптері алдарына қойылады. Сонда күнәкарлардың одан қорыққанын көресің. Олар: “Абырым-ай! Бізге нендей өкініш! Мына кітапта кішкенені де, үлкенді де тастамай-ақ түгендепті” дейді. Сондай-ақ олар істегендерін дайын түрде табады. Раббың ешкімге әділетсіздік қылмайды. وَ‌وُ‍‍ضِ‍‍عَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابُ فَتَ‍رَ‌ى‌ ‌الْمُ‍‍جْ‍‍رِم‍‍ِ‍ي‍‍نَ مُشْفِ‍‍قِ‍‍ي‍‍نَ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍ه ِ‍ِ‍‌ ‌وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ يَا‌وَيْلَتَنَا‌ م‍‍َ‍الِ هَذَ‌ا‌ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لاَ‌ يُ‍‍غَ‍‍ا‌دِ‌ر‍ُ‍‌ صَ‍‍غِ‍‍ي‍رَة ً‌ ‌وَلاَ‌ كَبِي‍رَة‌ ً‌ ‌إِلاَّ‌ ‌أَحْ‍‍صَ‍‍اهَا‌ ‌وَ‌وَجَدُ‌و‌اۚ مَا‌ عَمِلُو‌ا‌ حَاضِ‍‍ر‌ا‌‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ ۗ يَ‍‍ظْ‍‍لِمُ ‌‍رَبُّكَ ‌أَحَد‌ا‌‌ ً
Ұа 'Иҙ Қулнӓ Лилмалӓ'икати Асҗудӱ Ли'дама Фасаҗадӱ 'Иллӓблӥса Кӓна Мина Ал-Җинни Фафасақа `Ан 'Амри Раббиһи ۗ 'Афататтаҳиҙӱнаһу Ұа Ҙуррӥйатаһу 'Аұлийӓ'а Мин Дӱнӥ Ұа Һум Лакум `Адӱұун ۚ Би'са Лилžžӓлимӥна Бадалӓан 018-050 (Мұхаммед Ғ.С.) сол уақытта періштелерге: “Адамға сәжде қылыңдар” деген едік. Ібілістен басқа бүкіл періштелер сәжде қылған еді. Жыннан болған ол, Раббының әмірінен бас тартты. Сонда да Менен өзге оны және ұрпақтарын дос етіп, аласыңдар ма? Олар болса, сендерге дұшпан. Залымдар үшін нендей жаман өзгеріс! وَ‌إِ‌ذْ‌ قُ‍‍لْنَا‌ لِلْمَلاَئِكَةِ ‌اسْجُدُ‌و‌ا‌ لِأ‌دَمَ فَسَجَدُ‌و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌إِبْ‍‍ل‍‍ِ‍ي‍‍سَ ك‍‍َ‍انَ مِنَ ‌الْجِ‍‍نِّ فَفَسَ‍‍قَ عَنْ ‌أَمْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌‍رَبِّهِ ۗ ‌أَفَتَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌ونَه ُ‌ ‌وَ‌ذُ‌رِّيَّتَهُ‍‍~ُ ‌أَ‌وْلِي‍‍َ‍ا‌ءَ‌ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِي ‌وَهُمْ لَكُمْ عَدُ‌وّ‌ٌۚ بِئْسَ لِل‍‍ظَّ‍‍الِم‍‍ِ‍ي‍‍نَ بَدَلا‌‌ ً
Мӓ 'Аш/һадтуһум Ҳалқа Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи Ұа Лӓ Ҳалқа 'Анфусиһим Ұа Мӓ Кунту Муттаҳиҙа Ал-Муđиллӥна `Аđудӓан 018-051 Мен жер, көкті жаратқанда және олардың өздерін жаратқанда, оларды керек қылмадым. Сондай-ақ ешқашан аздырушыларды көмекші еткен емеспін. مَ‍‍ا‌ ‌أَشْهَ‍‍دْتُهُمْ خَ‍‍لْ‍‍قَ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ‌وَلاَ‌ خَ‍‍لْ‍‍قَ ‌أَن‍‍فُسِهِمْ ‌وَمَا‌ كُ‍‍ن‍‍تُ مُتَّ‍‍خِ‍‍ذَ‌ ‌الْمُ‍‍ضِ‍‍لّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ عَ‍‍ضُ‍‍د‌ا ‌ ً
Ұа Йаұма Йақӱлу Нӓдӱ Шуракӓ'ийа Ал-Лаҙӥна За`амтум Фада`аұһум Фалам Йастаҗӥбӱ Лаһум Ұа Җа`алнӓ Байнаһум Маұбиқӓан 018-052 Қиямет күні (Алла кәпірлерге): “Өздеріңнің, Менің серіктерім деп ойлағандарыңды шақырыңдар” дейді. Сонда оларды шақырады. Бірақ олар өздеріне жауап бермейді. Сондай-ақ олардың араларына бір кәтерлі орын жасаймыз. وَيَوْمَ يَ‍‍قُ‍‍ولُ نَا‌دُ‌و‌ا‌ شُ‍رَك‍‍َ‍ائ‍‍ِ‍‍يَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُو‌ا‌ لَهُمْ ‌وَجَعَلْنَا‌ بَيْنَهُ‍‍مْ مَوْبِ‍‍ق‍‍ا ‌ ً
Ұа Ра'á Ал-Муҗримӱна Анӓра Фаžаннӱннаһум Муұӓқи`ӱһӓ Ұа Лам Йаҗидӱ `Анһӓ Маҫрифӓан 018-053 Күнәкарлар тозақ отын көріп, сонда өздерінің оған түсетіндіктерін сезеді. Бірақ, одан бұрылар жер таба алмайды. وَ‌‍رَ‌أَ‌ى‌ ‌الْمُ‍‍جْ‍‍رِم‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ فَ‍‍ظَ‍‍نُّ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ‍‍هُ‍‍مْ مُوَ‌اقِ‍‍عُوهَا‌ ‌وَلَمْ يَجِدُ‌و‌ا‌ عَنْهَا‌ مَ‍‍صْ‍‍رِفا ‌ ً
Ұа Лақад Ҫаррафнӓ Фӥ Һӓҙӓ Ал-Қур'ӓни Лилннӓси Мин Кулли Маćалин ۚ Ұа Кӓна Ал-'Инсӓну 'Акćара Шай'ин Җадалӓан 018-054 Расында осы Құранды Адам баласы үшін әр нәрсені ашық-ашық баян еттік. Ал Адам баласы, көп нәрселерде жанжалшыл. وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ صَ‍رَّفْنَا‌ فِي هَذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ مِ‍‌‍نْ كُلِّ مَثَلٍۚ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌الإِ‌ن‍‍س‍‍َ‍انُ ‌أَكْثَ‍رَ‌ شَيْء‌‌ٍ‌ جَدَلا‌‌ ً
Ұа Мӓ Мана`а Анӓса 'Ан Йу'уминӱ 'Иҙ Җӓ'аһуму Ал-Һудá Ұа Йастағфирӱ Раббаһум 'Иллӓн Та'тийаһум Суннату Ал-'Аұұалӥна 'Аұ Йа'тийаһуму Ал-`Аҙӓбу Қубулӓан 018-055 Қашан да Адам баласына тура жетекші келсе, оларды иман келтірулеріне және Раббыларынан жарылқау тілеулеріне кедергі болған нәрсе, бұрынғыларға келген апаттың өздеріне келуін немесе азаптың қарсы алдарына келуін тосулары. وَمَا‌ مَنَعَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ ‌أَنْ يُؤْمِنُ‍‍و‌ا‌ ‌إِ‌ذْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمُ ‌الْهُدَ‌ى‌ ‌وَيَسْتَ‍‍غْ‍‍فِرُ‌و‌ا‌ ‌‍رَبَّهُمْ ‌إِلاَّ‌ ‌أَنْ تَأْتِيَهُمْ سُ‍‍نَّ‍‍ةُ ‌الأَ‌وَّل‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَ‌وْ‌ يَأْتِيَهُمُ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابُ قُ‍‍بُلا ‌ ً
Ұа Мӓ Нурсилу Ал-Мурсалӥна 'Иллӓ Мубашширӥна Ұа Мунҙирӥна ۚ Ұа Йуҗӓдилу Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Бил-Бӓҭили Лийудхиđӱ Биһи Ал-Хаққа ۖ Ұа Аттаҳаҙӱ 'Ӓйӓтӥ Ұа Мӓнҙирӱ Һузӱан 018-056 Негізінде елшілерді қуандыру, қорқыту үшін ғана жібердік. Кәпірлер, бос нәрселер арқылы шындықты төмендетуге жағаласады. Әрі апаттарымызды және ескерткен нәрселерімізді тәлкекке алады. وَمَا‌ نُرْسِلُ ‌الْمُرْسَل‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌إِلاَّ‌ مُبَشِّ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَمُ‍‌‍ن‍‍ذِ‌ر‍ِ‍ي‍‍نَ ۚ ‌وَيُجَا‌دِلُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ بِ‍الْبَاطِ‍‍لِ لِيُ‍‍دْحِ‍‍ضُ‍‍و‌ا‌ بِهِ ‌الْحَ‍‍قَّ ۖ ‌وَ‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذُ‌و‌ا‌ ‌آيَاتِي ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌نْ‍‍ذِ‌رُ‌و‌ا‌ هُزُ‌و‌ا‌‌ ً
Ұа Ман 'Аžламу Мимман Ҙуккира Би'ӓйӓти Раббиһи Фа'а`раđа `Анһӓ Ұа Насийа Мӓ Қаддамат Йадӓһу ۚннӓ Җа`алнӓ `Алá Қулӱбиһим 'Акиннатан 'Ан Йафқаһӱһу Ұа Фӥ 'Ӓҙӓниһим Ұақрӓан Ұа 'Ин ۖ Тад`уһум 'Илá Ал-Һудá Фалан Йаһтадӱ 'Иҙӓан 'Абадӓан 018-057 Раббыларының аяттары арқылы үгіттеліп, одан бет бұрған және бұрынғы өз қолымен істегендерін ұмытқан кісілерден кім залымырақ? Расында олардың жүректеріне оны түсінбейтін қалтқы және де құлақтарына кереңдік пайда қылдық. (Мұхаммед Ғ.С.) оларды туралыққа шақырсаң да әрине мүлде жолға келмейді. وَمَنْ ‌أَ‍‍ظْ‍‍لَمُ مِ‍‍مَّ‍‍‌‍نْ ‌ذُكِّ‍‍ر‍َ‍‌ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌‍رَبِّه ِ‍ِ‍‌ فَأَعْ‍رَ‍ضَ عَنْهَا‌ ‌وَنَسِيَ مَا‌ قَ‍‍دَّمَتْ يَد‍َ‍‌اهُ‍‍~ُ ۚ ‌إِنَّ‍‍ا‌ جَعَلْنَا‌ عَلَى‌ قُ‍‍لُوبِهِمْ ‌أَكِ‍‍نَّ‍‍ةً ‌أَنْ يَفْ‍‍قَ‍‍ه‍‍ُ‍وه ُ‌ ‌وَفِ‍‍ي ‌آ‌ذَ‌انِهِمْ ‌وَ‍قْ‍‍ر‌ا‌‌ ًۖ ‌وَ‌إِ‌نْ تَ‍‍دْعُهُمْ ‌إِلَى‌ ‌الْهُدَ‌ى‌ فَلَ‍‍نْ يَهْتَدُ‌و‌ا‌ ‌إِ‌ذ‌ا‌‌ ً‌ ‌أَبَد‌ا‌‌ ً
Ұа Раббука Ал-Ғафӱру Ҙӱ Ар-Рахмати ۖ Лаұ Йу'уӓҳиҙуһум Бимӓ Касабӱ Ла`аҗҗала Лаһуму Ал-`Аҙӓба ۚ Бал Лаһум Маұ`идун Лан Йаҗидӱ Мин Дӱниһи Маұ'илӓан 018-058 Раббың өте жарылқаушы, мәрхамет иесі. Егер оларды қылықтарының салдарынан қолға алатын болса, әрине оларға азапты тездетер еді. Дегенмен олар үшін белгілі бір мерзім бар. О заман олар, Алладан өзге паналайтын жер таба алмайды. وَ‌‍رَبُّكَ ‌الْ‍‍غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌رُ‌ ‌ذُ‌و‌ ‌ال‍رَّحْمَةِ ۖ لَوْ‌ يُؤ‍َ‍‌اخِ‍‍ذُهُ‍‍مْ بِمَا‌ كَسَبُو‌ا‌ لَعَجَّلَ لَهُمُ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابَ ۚ بَ‍‍لْ لَهُ‍‍مْ مَوْعِد‌ٌ‌ لَ‍‍نْ يَجِدُ‌و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِه ِ‍ِ‍‌ مَوْئِلا‌‌ ً
Ұа Тилка Ал-Қурá 'Аһлакнӓһум Ламмӓ Žаламӱ Ұа Җа`алнӓ Лимаһликиһим Маұ`идӓан 018-059 Олар зұлымдық еткен заманда, сол кенттерді жоқ еттік. Солардың жоқ етілулері үшін де мерзім белгілеген едік. وَتِلْكَ ‌الْ‍‍قُ‍رَ‌ى‌ ‌أَهْلَكْنَاهُمْ لَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ظَ‍‍لَمُو‌ا‌ ‌وَجَعَلْنَا‌ لِمَهْلِكِهِ‍‍مْ مَوْعِد‌ا ‌ ً
Ұа 'Иҙ Қӓла Мӱсá Лифатӓһу Лӓбраху Хаттáблуға Маҗма`а Ал-Бахрайни 'Аұ 'Амđийа Хуқубӓан 018-060 Сол уақытта Мұса (Ғ.С.) жігітіне: “Екі теңіздің қосылған жеріне дейін тоқтамаймын. Немесе жүріспен жылдар өткіземін” деді. وَ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَ مُوسَى‌ لِفَت‍‍َ‍اهُ لاَ‌ ‌أَبْ‍‍‍رَحُ حَتَّ‍‍ى‌ ‌أَبْ‍‍لُ‍‍غَ مَ‍‍جْ‍‍مَعَ ‌الْبَحْ‍رَيْنِ ‌أَ‌وْ‌ ‌أَمْ‍‍ضِ‍‍يَ حُ‍‍قُ‍‍با ‌ ً
Фаламмӓ Балағӓ Маҗма`а Байниһимӓ Насийӓ Хӱтаһумӓ Фа Аттаҳаҙа Сабӥлаһу Фӥ Ал-Бахри Сарабӓан 018-061 Екеуі екі теңіздің құйғанына жеткен кезде, балықтарын ұмытты. Сонда балық, сырғып барып, теңізден жол алды. فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ بَلَ‍‍غَ‍‍ا‌ مَ‍‍جْ‍‍مَعَ بَيْنِهِمَا‌ نَسِيَا‌ حُوتَهُمَا‌ فَ‍‍اتَّ‍‍خَ‍‍ذَ‌ سَبِيلَه ُ‌ فِي ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ سَ‍رَبا ‌ ً
Фаламмӓ Җӓұазӓ Қӓла Лифатӓһу 'Ӓтинӓ Ғадӓ'анӓ Лақад Лақӥнӓ Мин Сафаринӓ Һӓҙӓ Наҫабӓан 018-062 Екеуі ілгерілеп барған кезде, Мұса (Ғ.С.) жігітіне: “Азығымызды әкелші; әрине осы сапарымызда шаршадық” деді. فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ جَا‌وَ‌زَ‌ا‌ قَ‍‍الَ لِفَت‍‍َ‍اهُ ‌آتِنَا‌ غَ‍‍د‍َ‍‌ا‌ءَنَا‌ لَ‍‍قَ‍‍دْ‌ لَ‍‍قِ‍‍ينَا‌ مِ‍‍نْ سَفَ‍‍رِنَا‌ هَذَ‌ا‌ نَ‍‍صَ‍‍با ‌ ً
Қӓла 'Ара'айта 'Иҙ 'Аұайнӓ 'Илá Аҫ-Ҫаҳрати Фа'иннӥ Насӥту Ал-Хӱта Ұа Мӓнсӓнӥһу 'Иллӓ Аш-Шайҭӓну 'Ан 'Аҙкураһу ۚ Ұа Аттаҳаҙа Сабӥлаһу Фӥ Ал-Бахри `Аҗабӓан 018-063 “Көрдің бе? Тасқа дем алғанда, балықты ұмытқан екенмін. Маған оны айтуды шайтан-ақ ұмыттырды. Ол таңғажайып түрде теңізде жол алды” деді. قَ‍‍الَ ‌أَ‌‍رَ‌أَيْتَ ‌إِ‌ذْ‌ ‌أَ‌وَيْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَى‌ ‌ال‍‍صَّ‍‍خْ‍رَةِ فَإِنِّ‍‍ي نَس‍‍ِ‍ي‍‍تُ ‌الْح‍‍ُ‍وتَ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍سَان‍‍ِ‍ي‍‍هُ‍‍~ُ ‌إِلاَّ‌ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انُ ‌أَنْ ‌أَ‌ذْكُ‍رَه ُۚ ‌وَ‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذَ‌ سَبِيلَه ُ‌ فِي ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ عَجَبا‌‌ ً
Қӓла Ҙӓлика Мӓ Куннӓ Набғи ۚ Фӓртаддӓ `Алá 'Ӓćӓриһимӓ Қаҫаҫӓан 018-064 (Мұса Ғ.С.): “Міне іздегеніміз осы” деп, екеуі ізінше қайта қайтты. قَ‍‍الَ ‌ذَلِكَ مَا‌ كُ‍‍نَّ‍‍ا‌ نَ‍‍بْ‍‍‍‍غِ ۚ فَ‍‍ا‌رْتَدَّ‌ا‌ عَلَ‍‍ى‌ ‌آثَا‌رِهِمَا‌ قَ‍‍صَ‍‍ص‍‍ا‌‌ ً
Фаұаҗадӓ `Абдӓан Мин `Ибӓдинӓ 'Ӓтайнӓһу Рахматан Мин `Индинӓ Ұа `Алламнӓһу Мин Ладуннӓ `Илмӓан 018-065 Сонда екеуі; өз тарапымыздан игілік беріп, өз қасымыздан ғылым үйреткен құлдарымыздан бірін тапты. فَوَجَدَ‌ا‌ عَ‍‍بْ‍‍د‌ا ‌ ً‌ مِنْ عِبَا‌دِنَ‍‍ا‌ ‌آتَيْن‍‍َ‍اه ُ‌ ‌‍رَحْمَة ً‌ مِنْ عِ‍‍نْ‍‍دِنَا‌ ‌وَعَلَّمْن‍‍َ‍اه ُ‌ مِ‍‍نْ لَدُنَّ‍‍ا‌ عِلْما ‌ ً
Қӓла Лаһу Мӱсá Һал 'Аттаби`ука `Алáн Ту`аллимани Миммӓ `Уллимта Рушдӓан 018-066 Мұса (Ғ.С.) ол кісіге: “Саған үйретілген даналықтан маған да үйретуің үшін саған ерейін бе?”,-деді. قَ‍‍الَ لَه ُ‌ مُوسَى‌ هَلْ ‌أَتَّبِعُكَ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَنْ تُعَلِّمَنِ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ عُلِّمْتَ ‌رُشْد‌ا ‌ ً
Қӓла 'Иннака Лан Тастаҭӥ`а Ма`ийа Ҫабрӓан 018-067 “Расында сен менімен бірге болуға шыдай алмайсың” деді. قَ‍‍الَ ‌إِنَّ‍‍كَ لَ‍‍نْ تَسْتَ‍‍طِ‍‍ي‍‍عَ مَعِيَ صَ‍‍بْ‍‍ر‌ا ‌ ً
Ұа Кайфа Таҫбиру `Алá Мӓ Лам Тухиҭ Биһи Ҳубрӓан 018-068 “Ішкі сырын толық білмейтін нәрсеге қалай сабыр ете аласың?”,-(деді). وَكَيْفَ تَ‍‍صْ‍‍بِ‍‍ر‍ُ‍‌ عَلَى‌ مَا‌ لَمْ تُحِ‍‍ط‍ْ بِه ِ‍ِ‍‌ خُ‍‍بْ‍‍ر‌ا ‌ ً
Қӓла Сатаҗидунӥн Шӓ Ал-Лаһу Ҫӓбирӓан Ұа Лӓ 'А`ҫӥ Лака 'Амрӓан 018-069 (Мұса Ғ.С.): “Алла қаласа, мені сабырлы табарсың. Сондай-ақ саған ешбір істе қарсы келмеймін” деді. قَ‍‍الَ سَتَجِدُنِ‍‍ي ‌إِنْ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌ال‍‍لَّهُ صَ‍‍ابِر‌ا ‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ ‌أَعْ‍‍صِ‍‍ي لَكَ ‌أَمْر‌ا ‌ ً
Қӓла Фа'ини Аттаба`танӥ Фалӓ Тас'алнӥ `Ан Шай'ин Хаттá 'Ухдиćа Лака Минһу Ҙикрӓан 018-070 “Ал онда маған ілессең, саған айтпайынша, менен еш нәрсе сұрама” деді. قَ‍‍الَ فَإِنِ ‌اتَّبَعْتَنِي فَلاَ‌ تَسْأَلْنِي عَ‍‍نْ شَيْءٍ‌ حَتَّ‍‍ى‌ ‌أُحْدِثَ لَكَ مِنْهُ ‌ذِكْر‌ا ‌ ً
Фӓнҭалақӓ Хаттá 'Иҙӓ Ракибӓ Фӥ Ас-Сафӥнати Ҳарақаһӓ ۖ Қӓла 'Аҳарақтаһӓ Литуғриқа 'Аһлаһӓ Лақад Җи'та Шай'ӓан 'Имрӓан 018-071 Сөйтіп, екеуі жолға шықты да кемеге түсіп, оны тесе бастады. (Мұса Ғ.С.): “Кемедегілерді суға батыру үшін тестің бе? Рас орынсыз істедің” деді. فَ‍‍ان‍‍طَ‍‍لَ‍‍قَ‍‍ا‌ حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌‍رَكِبَا‌ فِي ‌ال‍‍سَّفِينَةِ خَ‍رَ‍قَ‍‍هَا‌ ۖ قَ‍‍الَ ‌أَ‍‍خَ‍رَ‍قْ‍‍تَهَا‌ لِتُ‍‍غْ‍‍رِ‍‍قَ ‌أَهْلَهَا‌ لَ‍‍قَ‍‍دْ‌ جِئْتَ شَيْئا‌‌ ً‌ ‌إِمْر‌ا‌‌ ً
Қӓла 'Аламқул 'Иннака Лан Тастаҭӥ`а Ма`ийа Ҫабрӓан 018-072 (О кісі): “Мен саған менімен бірге әсте сабыр ете алмайсың демедім бе?” деді. قَ‍‍الَ ‌أَلَمْ ‌أَ‍‍قُ‍‍لْ ‌إِنَّ‍‍كَ لَ‍‍نْ تَسْتَ‍‍طِ‍‍ي‍‍عَ مَعِيَ صَ‍‍بْ‍‍ر‌ا ‌ ً
Қӓла Лӓ Ту'уӓҳиҙнӥ Бимӓ Насӥту Ұа Лӓ Турһиқнӥ Мин 'Амрӥ `Усрӓан 018-073 (Мұса Ғ.С.): “Ұмытқан нәрсемді есепке алма. Маған ісімде қолайсыздық тудырма” деді. قَ‍‍الَ لاَ‌ تُؤ‍َ‍‌اخِ‍‍ذْنِي بِمَا‌ نَس‍‍ِ‍ي‍‍تُ ‌وَلاَ‌ تُرْهِ‍‍قْ‍‍نِي مِنْ ‌أَمْ‍‍رِي عُسْر‌ا ‌ ً
Фӓнҭалақӓ Хаттá 'Иҙӓ Лақийӓ Ғулӓмӓан Фақаталаһу Қӓла 'Ақаталта Нафсӓан Закӥйатан Биғайри Нафсин Лақад Җи'та Шай'ӓан Нукрӓан 018-074 Екеуі тағы жолға шықты. Бір ұл бала кездесіп еді, (о кісі) оны өлтірді. (Мұса Ғ.С.): “Кісі өлтірмеген жазықсыз біреуді өлтірдің бе? Рас жаман іс істедің” деді. فَ‍‍ا ن‍‍طَ‍‍لَ‍‍قَ‍‍ا‌ حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ لَ‍‍قِ‍‍يَا‌ غُ‍‍لاَما ‌ ً‌ فَ‍‍قَ‍‍تَلَه ُقَ‍‍الَ ‌أَ‍‍قَ‍‍تَلْتَ نَفْسا ‌ ً‌ ‌زَكِيَّة ً‌ بِ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ نَفْس ‍ٍ‌ لَ‍‍قَ‍‍دْ‌ جِئْتَ شَيْئا ‌ ً‌ نُكْر‌ا ‌ ً
Қӓла 'Аламқул Лака 'Иннака Лан Тастаҭӥ`а Ма`ийа Ҫабрӓан 018-075 “Сен менімен бірге жүруге әсте шыдай алмайсың демедім бе?”, – деді. قَ‍‍الَ ‌أَلَمْ ‌أَ‍‍قُ‍‍لْ لَكَ ‌إِنَّ‍‍كَ لَ‍‍نْ تَسْتَ‍‍طِ‍‍ي‍‍عَ مَعِيَ صَ‍‍بْ‍‍ر‌ا ‌ ً
Қӓла 'Ин Са'алтука `Ан Шай'ин Ба`даһӓ Фалӓ Туҫӓхибнӥ ۖ Қад Балағта Мин Ладуннӥ `Уҙрӓан 018-076 “Егер бұдан кейін бір нәрсе сұрасам, тіпті мені жолдас қылма. Рас менен саған сылтау табылды” деді. قَ‍‍الَ ‌إِ‌نْ سَأَلْتُكَ عَ‍‌‍نْ شَيْء‌ٍ‌ بَعْدَهَا‌ فَلاَ‌ تُ‍‍صَ‍‍احِ‍‍بْ‍‍نِي ۖ قَ‍‍دْ‌ بَلَ‍‍غْ‍‍تَ مِ‍‍نْ لَدُنِّ‍‍ي عُذْ‌ر‌ا‌‌ ً
Фӓнҭалақӓ Хаттá 'Иҙӓ 'Атайӓ 'Аһла Қарйатин Астаҭ`амӓ 'Аһлаһӓ Фа'абаұ 'Ан Йуđаййифӱһумӓ Фаұаҗадӓ Фӥһӓ Җидӓрӓан Йурӥду 'Ан Йанқаđđа Фа'ақӓмаһу ۖ Қӓла Лаұ Ши'та Лӓттаҳаҙта `Алайһи 'Аҗрӓан 018-077 Сонда екеуі тағы жүріп, бір Кент халқына барып, тұрғындарынан тамақ сұрады. Олар, екеуін қонақ қылудан бас тартты. Сонда екеуі, ол жердегі жығылғалы тұрған тамды көріп, оны жөндеді. (Мұса Ғ.С.): “Егер қаласаң, бұған жалақы алар едің” деді. فَ‍‍ان‍‍طَ‍‍لَ‍‍قَ‍‍ا‌ حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَتَيَ‍‍ا‌ ‌أَهْلَ قَ‍‍رْيَة‌‍ٍ‌اسْتَ‍‍طْ‍‍عَمَ‍‍ا‌ ‌أَهْلَهَا‌ فَأَبَوْ‌ا‌ ‌أَنْ يُ‍‍ضَ‍‍يِّفُوهُمَا‌ فَوَجَدَ‌ا‌ فِيهَا‌ جِدَ‌ا‌ر‌ا‌‌ ً‌ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌أَنْ يَ‍‌‍ن‍‍قَ‍‍ضَّ‍‍ فَأَ‍‍قَ‍‍امَه ُۖ قَ‍‍الَ لَوْ‌ شِئْتَ لاَتَّ‍‍خَ‍‍ذْتَ عَلَيْهِ ‌أَجْ‍‍ر‌ا‌‌ ً
Қӓла Һӓҙӓ Фирӓқу Байнӥ Ұа Байника ۚ Са'унабби'ука Бита'ұӥли Мӓ Лам Тастаҭи` `Алайһи Ҫабрӓан 018-078 “Міне осы, мені мен сен екеуміздің арамыздың айрылуы. Ал енді саған сабыр ете алмаған нәрселеріңнің сырын айтайын” деді. قَ‍‍الَ هَذَ‌ا‌ فِرَ‍‌اقُ بَيْنِي ‌وَبَيْنِكَ ۚ سَأُنَبِّئُكَ بِتَأْ‌و‍ِ‍ي‍‍لِ مَا‌ لَمْ تَسْتَ‍‍طِ‍‍عْ عَلَيْهِ صَ‍‍بْ‍‍ر‌ا‌‌ ً
ммӓ Ас-Сафӥнату Факӓнат Лимасӓкӥна Йа`малӱна Фӥ Ал-Бахри Фа'арадту 'Ан 'А`ӥбаһӓ Ұа Кӓна Ұарӓ'аһум Маликун Йа'ҳуҙу Кулла Сафӥнатин Ғаҫбӓан 018-079 “Кеме теңізде кәсіп істеген кембағалдардікі еді. Оны ақаулы еткім келді. Өйткені, ар жақтарында, әр (мықты) кемені тартып алатын патша бар еді”. أَمَّ‍‍ا‌ ‌ال‍‍سَّفِينَةُ فَكَانَتْ لِمَسَاك‍‍ِ‍ي‍‍نَ يَعْمَل‍‍ُ‍ونَ فِي ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ فَأَ‌‍رَ‌دْتُ ‌أَنْ ‌أَعِيبَهَا‌ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌وَ‌ر‍َ‍‌ا‌ءَهُ‍‍مْ مَلِكٌ‌ يَأْ‍‍خُ‍‍ذُ‌ كُلَّ سَفِينَةٍ غَ‍‍صْ‍‍با ‌ ً
Ұа 'Аммӓ Ал-Ғулӓму Факӓна 'Абаұӓһу Му'уминайни Фаҳашӥнӓн Йурһиқаһумӓ Ҭуғйӓнӓан Ұа Куфрӓан 018-080 “Ал баланың мүмін әке-шешесі бар еді. Оның, әке-шешесін бас тарттыруға, қарсылыққа зорлауынан қорықтық”. وَ‌أَمَّ‍‍ا‌ ‌الْ‍‍غُ‍‍لاَمُ فَك‍‍َ‍انَ ‌أَبَو‍َ‍‌اه ُ‌ مُؤْمِنَيْنِ فَ‍‍خَ‍‍شِينَ‍‍ا‌ ‌أَنْ يُرْهِ‍‍قَ‍‍هُمَا‌ طُ‍‍غْ‍‍يَانا ‌ ً‌ ‌وَكُفْر‌ا ‌ ً
Фа'араднӓн Йубдилаһумӓ Раббуһумӓ Ҳайрӓан Минһу Закӓатан Ұа 'Ақраба Рухмӓан 018-081 “Раббылары, оның орнына өздеріне одан тағы таза, тағы мәрхаметті бір бала беруін қаладық”. فَأَ‌‍رَ‌دْنَ‍‍ا‌ ‌أَنْ يُ‍‍بْ‍‍دِلَهُمَا‌ ‌‍رَبُّهُمَا‌ خَ‍‍يْر‌ا ‌ ً‌ مِنْهُ ‌زَك‍‍َ‍اة ً‌ ‌وَ‌أَ‍قْ‍‍‍رَبَ ‌رُحْما ‌ ً
Ұа 'Аммӓ Ал-Җидӓру Факӓна Лиғулӓмайни Йатӥмайни Фӥ Ал-Мадӥнати Ұа Кӓна Тахтаһу Канзун Лаһумӓ Ұа Кӓна 'Абӱһумӓ Ҫӓлихӓан Фа'арӓда Раббука 'Ан Йаблуғӓ 'Ашуддаһумӓ Ұа Йастаҳриҗӓ Канзаһумӓ Рахматан Мин Раббика ۚ Ұа Мӓ Фа`алтуһу `Ан 'Амрӥ ۚ Ҙӓлика Та'ұӥлу Мӓ Лам Тасҭи` `Алайһи Ҫабрӓан 018-082 “Ал енді там; бұл қаладағы екі жетім баланікі болып, оның астында ол екеуіне тән қазына бар еді. Сондай-ақ әке-шешелері түзу кісі болғандықтан Раббың, ол екеуі ержетіп, қазыналарын шығарып алуын қалады. Бұл Раббыңнан бір мәрхамет еді. Сондай-ақ бұны мен өздігімнен істемедім. Міне осы, сенің сабыр ете алмаған істерің”. وَ‌أَمَّ‍‍ا‌ ‌الْجِد‍َ‍‌ا‌رُ‌ فَك‍‍َ‍انَ لِ‍‍غُ‍‍لاَمَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي ‌الْمَدِينَةِ ‌وَك‍‍َ‍انَ تَحْتَه ُ‌ كَ‍‌‍ن‍‍ز‌ٌ‌ لَهُمَا‌ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌أَبُوهُمَا‌ صَ‍‍الِ‍‍حا‌‌ ً‌ فَأَ‌رَ‍‌ا‌دَ‌ ‌‍رَبُّكَ ‌أَنْ يَ‍‍بْ‍‍لُ‍‍غَ‍‍ا‌ ‌أَشُدَّهُمَا‌ ‌وَيَسْتَ‍‍خْ‍‍رِجَا‌ كَ‍‌‍ن‍‍زَهُمَا‌ ‌‍رَحْمَة ً‌ مِ‍‍نْ ‌‍رَبِّكَ ۚ ‌وَمَا‌ فَعَلْتُه ُ‌ عَنْ ‌أَمْ‍‍رِي ۚ ‌ذَلِكَ تَأْ‌و‍ِ‍ي‍‍لُ مَا‌ لَمْ تَسْ‍‍طِ‍‍عْ عَلَيْهِ صَ‍‍بْ‍‍ر‌ا‌‌ ً
Ұа Йас'алӱнака `Ан Ҙӥ Ал-Қарнайни ۖ Қул Са'атлӱ `Алайкум Минһу Ҙикрӓан 018-083 (Мұхаммед Ғ.С.) олар сенен Зұлқарнайынды сұрайды: “Сендерге оның жайын түсіндірейін” де. وَيَسْأَلُونَكَ عَ‍‌‍نْ ‌ذِي ‌الْ‍‍قَ‍‍رْنَيْنِ ۖ قُ‍‍لْ سَأَتْلُو‌ عَلَيْكُ‍‍مْ مِنْهُ ‌ذِكْر‌ا‌‌ ً
ннӓ Макканнӓ Лаһу Фӥ Ал-'Арđи Ұа 'Ӓтайнӓһу Мин Кулли Шай'ин Сабабӓан 018-084 Негізінде Зұлқарнайынды жер жүзінде күшке ие қылдық. Өзіне әр істе қолайлық бердік. إِنَّ‍‍ا‌ مَكَّ‍‍نَّ‍‍ا‌ لَه ُ‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ ‌وَ‌آتَيْن‍‍َ‍اه ُ‌ مِ‍‍نْ كُلِّ شَيْء ‌ٍ‌ سَبَبا ‌ ً
Фа'атба`а Сабабӓан 018-085 О да бір шара қолданды. فَأَتْبَعَ سَبَبا ‌ ً
Хаттá 'Иҙӓ Балаға Мағриба Аш-Шамси Ұаҗадаһӓ Тағрубу Фӥ `Айнин Хами'атин Ұа Ұаҗада `Индаһӓ Қаұмӓан ۗ Қулнӓ Йӓ Ҙӓ Ал-Қарнайни 'Иммӓн Ту`аҙҙиба Ұа 'Иммӓн Таттаҳиҙа Фӥһим Хуснӓан 018-086 Тіпті күн бататын жерге жеткен сәтте, оны қара балшықты бұлаққа батқан түрде көрді. Сондай-ақ сол маңнан бір ел тапты. “Әй Зұлқарнайын, не (ол елді) азаптарсың немесе оларға жақсылық істерсің” дедік. حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ بَلَ‍‍غَ مَ‍‍غْ‍‍رِبَ ‌ال‍‍شَّمْسِ ‌وَجَدَهَا‌ تَ‍‍غْ‍‍رُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ‌ ‌وَ‌وَجَدَ‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَهَا‌ قَ‍‍وْما‌‌ ًۗ قُ‍‍لْنَا‌ يَا‌ذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قَ‍‍رْنَيْنِ ‌إِمَّ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ تُعَذِّبَ ‌وَ‌إِمَّ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ تَتَّ‍‍خِ‍‍ذَ‌ فِيهِمْ حُسْنا‌‌ ً
Қӓла 'Аммӓ Ман Žалама Фасаұфа Ну`аҙҙибуһу Ćумма Йурадду 'Илá Раббиһи Файу`аҙҙибуһу `Аҙӓбӓан Нукрӓан 018-087 Оларға: “Енді кім зұлымдық қылса, оны жазаландырамыз. Сосын Раббына айдалып, Раббы оған қатты жаза береді” деді. قَ‍‍الَ ‌أَمَّ‍‍ا‌ مَ‍‍نْ ظَ‍‍لَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُه ُ‌ ثُ‍‍مَّ يُ‍رَ‌دُّ‌ ‌إِلَى‌ ‌‍رَبِّه ِ‍ِ‍‌ فَيُعَذِّبُه ُ‌ عَذَ‌ابا ‌ ً‌ نُكْر‌ا ‌ ً
Ұа 'Аммӓ Ман 'Ӓмана Ұа `Амила Ҫӓлихӓан Фалаһу Җазӓ'ан Ал-Хуснá ۖ Ұа Санақӱлу Лаһу Мин 'Амринӓ Йусрӓан 018-088 “Ал енді кім иман келтіріп, түзу іс істесе, оған жақсы сыйлық бар. Сондай-ақ жеңіл іс бұйырамыз”. وَ‌أَمَّ‍‍ا‌ مَ‍‌‍نْ ‌آمَنَ ‌وَعَمِلَ صَ‍‍الِ‍‍حا‌‌ ً‌ فَلَه ُ‌ جَز‍َ‍‌ا‌ء‌‌ ً‌الْحُسْنَى‌ ۖ ‌وَسَنَ‍‍قُ‍‍ولُ لَه ُ‌ مِنْ ‌أَمْ‍‍رِنَا‌ يُسْر‌ا‌‌ ً
Ćумма 'Атба`а Сабабӓан 018-089 Бұдан кейін (шығысқа қарай) шара қолданды. ثُ‍‍مَّ ‌أَتْبَعَ سَبَبا ‌ ً
Хаттá 'Иҙӓ Балаға Маҭли`а Аш-Шамси Ұаҗадаһӓ Таҭлу`у `Алá Қаұмин Лам Наҗл Лаһум Мин Дӱниһӓ Ситрӓан 018-090 Тіпті күн шығатын жерге жеткен кезде, оның бір елдің үстінде туғанын көрді. Ол елге күннен өзге перде жасамаған едік. حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ بَلَ‍‍غَ مَ‍‍طْ‍‍لِعَ ‌ال‍‍شَّمْسِ ‌وَجَدَهَا‌ تَ‍‍طْ‍‍لُعُ عَلَى‌ قَ‍‍وْم ‍ٍ‌ لَمْ نَ‍‍جْ‍‍عَ‍‍لْ لَهُ‍‍مْ مِ‍‍نْ ‌دُ‌ونِهَا‌ سِتْر‌ا ‌ ً
Каҙӓлика Ұа Қад 'Ахаҭнӓ Бимӓ Ладайһи Ҳубрӓан 018-091 Осындай еді. Расында оның не істегенін толық білеміз. كَذَلِكَ ‌وَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ‌أَحَ‍‍طْ‍‍نَا‌ بِمَا‌ لَدَيْهِ خُ‍‍بْ‍‍ر‌ا ‌ ً
Ćумма 'Атба`а Сабабӓан 018-092 Содан кейін тағы да бір шара қолданды. ثُ‍‍مَّ ‌أَتْبَعَ سَبَبا ‌ ً
Хаттá 'Иҙӓ Балаға Байна Ас-Саддайни Ұаҗада Мин Дӱниһимӓ Қаұмӓан Лӓ Йакӓдӱна Йафқаһӱна Қаұлӓан 018-093 Тіпті екі таудың арасына жеткен кезде, сөзді түсіне алмайтын бір ел тапты. حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ بَلَ‍‍غَ بَيْنَ ‌ال‍‍سَّدَّيْنِ ‌وَجَدَ‌ مِ‍‍نْ ‌دُ‌ونِهِمَا‌ قَ‍‍وْما ‌ ً‌ لاَ‌ يَكَا‌د‍ُ‍‌ونَ يَفْ‍‍قَ‍‍ه‍‍ُ‍ونَ قَ‍‍وْلا ‌ ً
Қӓлӱ Йӓ Ҙӓ Ал-Қарнайни 'Инна Йа'җӱҗа Ұа Ма'җӱҗа Муфсидӱна Фӥ Ал-'Арđи Фаһал Наҗ`алу Лака Ҳарҗӓан `Алáн Таҗ`ала Байнанӓ Ұа Байнаһум Саддӓан 018-094 Олар: “Әй Зұлқарнайын! Яжұж, Мажұж бұл жерде бұзақылық істеуде. Саған салық төлесек, олар мен біздің арамызға бір бөгет жасайсың ба?” деді. قَ‍‍الُو‌ا‌ يَا‌ذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قَ‍‍رْنَيْنِ ‌إِنَّ يَأْج‍‍ُ‍وجَ ‌وَمَأْج‍‍ُ‍وجَ مُفْسِد‍ُ‍‌ونَ فِي ‌الأَ‌رْ‍‍ضِ فَهَلْ نَ‍‍جْ‍‍عَلُ لَكَ خَ‍‍رْجا ‌ ً‌ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَنْ تَ‍‍جْ‍‍عَلَ بَيْنَنَا‌ ‌وَبَيْنَهُمْ سَدّ‌ا ‌ ً
Қӓла Мӓ Маккананӥ Фӥһи Раббӥ Ҳайрун Фа'а`ӥнӱнӥ Биқӱұатин 'Аҗ`ал Байнакум Ұа Байнаһум Радмӓан 018-095 Зұлқарнайын: “Раббымның маған бергені бес артық. Сендер маған күш көмегін қылыңдар да сендер мен олардың арасына бір бөгет жасайын” деді. قَ‍‍الَ مَا‌ مَكَّنَنِي ف‍‍ِ‍ي‍‍ه ِ‍ِ‍‌ ‌‍رَبِّي خَ‍‍يْر ‌ٌ‌ فَأَعِينُونِي بِ‍‍قُ‍‍وَّةٍ ‌أَجْ‍‍عَلْ بَيْنَكُمْ ‌وَبَيْنَهُمْ ‌‍رَ‌دْما ‌ ً
'Ӓтӱнӥ Зубара Ал-Хадӥди ۖ Хаттá 'Иҙӓ Сӓұá Байна Аҫ-Ҫадафайни Қӓла Анфуҳӱ ۖ Хаттá 'Иҙӓ Җа`алаһу Нӓрӓан Қӓла 'Ӓтӱнӥ 'Уфриғ `Алайһи Қиҭрӓан 018-096 “Маған темір тақтайлар әкеліңдер” деді. Екі беттің арасы теңелген кезде: “Көріктеңдер” деді. Ол от болған сәтте: “Маған еріген мыс әкеліңдер, үстіне құяйын” деді. آتُونِي ‌زُبَ‍رَ‌الْحَد‍ِ‍ي‍‍دِ‌ ۖ حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ سَا‌وَ‌ى‌ بَيْنَ ‌ال‍‍صَّ‍‍دَفَيْنِ قَ‍‍الَ ‌ان‍‍فُ‍‍خُ‍‍و‌اۖ حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ جَعَلَه ُ‌ نَا‌ر‌ا‌‌ ًقَ‍‍الَ ‌آتُونِ‍‍ي ‌أُفْ‍‍رِ‍‍غْ عَلَيْهِ قِ‍‍طْ‍‍ر‌ا‌‌ ً
Фамӓ Асҭӓ`ӱн Йаžһарӱһу Ұа Мӓ Астаҭӓ`ӱ Лаһу Нақбӓан 018-097 Сонда олар, оны аса алмады да тесе алмады. فَمَا‌ ‌اسْ‍‍طَ‍‍اعُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنْ يَ‍‍ظْ‍‍هَر‍ُ‍‌وه ُ‌ ‌وَمَا‌ ‌اسْتَ‍‍طَ‍‍اعُو‌ا‌ لَه ُ‌ نَ‍‍قْ‍‍با ‌ ً
Қӓла Һӓҙӓ Рахматун Мин Раббӥ ۖ Фа'иҙӓ Җӓ'а Ұа`ду Раббӥ Җа`алаһу Даккӓۖ Ұа Кӓна Ұа`ду Раббӥ Хаққӓан 018-098 (Зұлқарнайын): “Бұл Раббымнан бір мәрхамет. Қашан Раббымның уәдесі (қиямет) келсе, оны жермен-жексен қылады. Сондай-ақ Раббымның уәдесі хақ” деді. قَ‍‍الَ هَذَ‌ا‌ ‌‍رَحْمَةٌ‌ مِ‍‍نْ ‌‍رَبِّي ۖ فَإِ‌ذَ‌ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌وَعْدُ‌ ‌‍رَبِّي جَعَلَه ُ‌ ‌دَكّ‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ۖ ‌وَك‍‍َ‍انَ ‌وَعْدُ‌ ‌‍رَبِّي حَ‍‍قّ‍‍ا‌‌ ً
Ұа Таракнӓ Ба`đаһум Йаұма'иҙин Йамӱҗу Фӥ Ба`đин ۖ Ұа Нуфиҳа Фӥ Аҫ-Ҫӱри Фаҗама`нӓһум Җаман 018-099 Қиямет күні, оларды бір-біріне қосылған түрде қоямыз да Сұр үріліп, оларды тұтас жинаймыз. وَتَ‍رَكْنَا‌ بَعْ‍‍ضَ‍‍هُمْ يَوْمَئِذ‌ٍ‌ يَم‍‍ُ‍وجُ فِي بَعْ‍‍ضٍۖ ‌وَنُفِ‍‍خَ فِي ‌ال‍‍صُّ‍‍و‌ر‍ِ‍‌ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعا‌‌ ً
Ұа `Араđнӓ Җаһаннама Йаұма'иҙин Лилкӓфирӥна `Арđӓан 018-100 Ол күні тозақты кәпірлерге айқын көрсетеміз. وَعَ‍رَ‍ضْ‍‍نَا‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ يَوْمَئِذ‌ٍ‌ لِلْكَافِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ عَرْ‍‍ض‍‍ا ‌ ً
Ал-Лаҙӥна Кӓнат 'А`йунуһум Фӥ Ғиҭӓ'ин `Ан Ҙикрӥ Ұа Кӓнӱ Лӓ Йастаҭӥ`ӱна Саман 018-101 Олар насихатымнан көздері перделі және құлақтары ести алмайтындар. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَ‍‍انَتْ ‌أَعْيُنُهُمْ فِي غِ‍‍طَ‍‍ا‌ءٍ‌ عَ‍‍نْ ‌ذِكْ‍‍رِي ‌وَكَانُو‌ا‌ لاَ‌ يَسْتَ‍‍طِ‍‍يع‍‍ُ‍ونَ سَمْعا ‌ ً
'Афахасиба Ал-Лаҙӥна Кафарӱн Йаттаҳиҙӱ `Ибӓдӥ Мин Дӱнӥ 'Аұлийӓۚннӓ 'А`таднӓ Җаһаннама Лилкӓфирӥна Нузулӓан 018-102 Кәпірлер, Мені қойып құлдарымды ие етуді ойлай ма? Расында тозақты, кәпірлерге қонақ үй етіп, әзірледік. أَفَحَسِبَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ ‌أَنْ يَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌و‌ا‌ عِبَا‌دِي مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِ‍‍ي ‌أَ‌وْلِي‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ۚ ‌إِنَّ‍‍ا‌ ‌أَعْتَ‍‍دْنَا‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ لِلْكَافِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ نُزُلا‌‌ ً
Қул Һал Нунабби'укум Бил-'Аҳсарӥна 'А`мӓлӓан 018-103 (Мұхаммед Ғ.С.): “Сендерге қылығы бойынша зиянға ұшыраушылардың хабарын берейін бе?”, – де. قُ‍‍لْ هَلْ نُنَبِّئُكُ‍‍مْ بِ‍الأَ‍‍خْ‍‍سَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَعْمَالا ‌ ً
Ал-Лаҙӥна Đалла Са`йуһум Фӥ Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ Ұа Һум Йахсабӱна 'Аннаһум Йухсинӱна Ҫун`ӓан 018-104 Олар дүниедегі еңбектері зая кеткендер. Өздері болса: “Рас жақсы іс істедік” деп ойлайды. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ضَ‍‍لَّ سَعْيُهُمْ فِي ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّنْ‍‍يَا‌ ‌وَهُمْ يَحْسَب‍‍ُ‍ونَ ‌أَنَّ‍‍هُمْ يُحْسِن‍‍ُ‍ونَ صُ‍‍نْعا ‌ ً
'Ӱла'ика Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Би'ӓйӓти Раббиһим Ұа Лиқӓ'иһи Фахабиҭат 'А`мӓлуһум Фалӓ Нуқӥму Лаһум Йаұма Ал-Қийӓмати Ұазнӓан 018-105 Міне олар, Раббыларының аяттарына, әрі Раббыларына жолығуға қарсы келгендер. Сондықтан еңбектері еш болған. Сонда оларға қиямет күні еш мән бермейміз. أ‍ُ‍‌ولَئِكَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌‍رَبِّهِمْ ‌وَلِ‍‍قَ‍‍ائِه ِ‍ِ‍‌ فَحَبِ‍‍طَ‍‍تْ ‌أَعْمَالُهُمْ فَلاَ‌ نُ‍‍قِ‍‍ي‍‍مُ لَهُمْ يَوْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ‌وَ‌زْنا ‌ ً
Ҙӓлика Җазӓ'ууһум Җаһаннаму Бимӓ Кафарӱ Ұа Аттаҳаҙӱ 'Ӓйӓтӥ Ұа Русулӥ Һузӱан 018-106 Олар қарсы келіп, аяттарымызды, елшілерімізді тәлкекке алғандықтары себепті жазалары тозақ. ذَلِكَ جَز‍َ‍‌ا‌ؤُهُمْ جَهَ‍‍نَّ‍‍مُ بِمَا‌ كَفَرُ‌و‌ا‌ ‌وَ‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذُ‌و‌ا‌ ‌آيَاتِي ‌وَ‌رُسُلِي هُزُ‌و‌ا ‌ ً
нна Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Ұа `Амилӱ Аҫ-Ҫӓлихӓти Кӓнат Лаһум Җаннӓту Ал-Фирдаұси Нузулӓан 018-107 Расында иман келтіріп, түзу іс істегендер үшін Пердәуіс жаннаты, қонақ үй болады. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَعَمِلُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ كَ‍‍انَتْ لَهُمْ جَ‍‍نّ‍‍َ‍اتُ ‌الْفِرْ‌دَ‌وْسِ نُزُلا ‌ ً
Ҳӓлидӥна Фӥһӓ Лӓ Йабғӱна `Анһӓ Хиұалӓан 018-108 Олар онда мәңгі қалады да, өздері одан ауысуды қаламайды. خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَا‌ لاَ‌ يَ‍‍بْ‍‍‍‍غُ‍‍ونَ عَنْهَا‌ حِوَلا ‌ ً
Қул Лаұ Кӓна Ал-Бахру Мидӓдӓан Ликалимӓти Раббӥ Ланафида Ал-Бахру Қабла 'Ан Танфада Калимӓту Раббӥ Ұа Лаұ Җи'нӓ Бимиćлиһи Мададӓан 018-109 (Мұхаммед Ғ.С.): “Егер Раббымның сөздері (жазылу) үшін теңіз сия болса, тағы бір сондайды көмекке әкелсек те, әлбетте Раббымның сөздері таусылудан бұрын теңіз таусылар еді” де. قُ‍‍لْ لَوْ‌ ك‍‍َ‍انَ ‌الْبَحْرُ‌ مِدَ‌ا‌د‌ا ‌ ً‌ لِكَلِم‍‍َ‍اتِ ‌‍رَبِّي لَنَفِدَ‌ ‌الْبَحْرُ‌ قَ‍‍بْ‍‍لَ ‌أَنْ تَ‍‍ن‍‍فَدَ‌ كَلِم‍‍َ‍اتُ ‌‍رَبِّي ‌وَلَوْ‌ جِئْنَا‌ بِمِثْلِه ِ‍ِ‍‌ مَدَ‌د‌ا ‌ ً
Қул 'Иннамӓ 'Анӓ Башарун Миćлукум Йӱхá 'Илаййа 'Аннамӓ 'Илаһукум 'Илаһун Ұӓхидун ۖ Фаман Кӓна Йарҗӱ ЛиқӓРаббиһи Фалйа`мал `Амалӓан Ҫӓлихӓан Ұа Лӓ Йушрик Би`ибӓдати Раббиһи 'Ахадӓан 018-110 “Шынында мен де сендер сияқты адаммын. Маған Тәңірлерің бір-ақ Тәңір екендігі уәһи етілуде. Сондай-ақ кім Раббына жолығуды үміт етсе, сонда түзу іс істеп, Раббына істеген құлшылығында; Оған ешкімді ортақ етпесін” де. قُ‍‍لْ ‌إِنَّ‍‍مَ‍‍ا‌ ‌أَنَا‌ بَشَر‌ٌ‌ مِثْلُكُمْ يُوحَ‍‍ى‌ ‌إِلَيَّ ‌أَنَّ‍‍مَ‍‍ا‌ ‌إِلَهُكُمْ ‌إِلَه ٌ‌ٌ‌ ‌وَ‌احِد‌‌ٌۖ فَمَ‍‌‍نْ ك‍‍َ‍انَ يَرْجُو‌ا‌ لِ‍‍قَ‍‍ا‌ءَ‌ ‌‍رَبِّه ِ‍ِ‍‌ فَلْيَعْمَلْ عَمَلا‌‌ ًصَ‍‍الِ‍‍حا‌‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ يُشْ‍‍رِكْ بِعِبَا‌دَةِ ‌‍رَبِّهِ ‌أَحَد‌ا‌‌ ً
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Next Sūrah