Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
'Alif-Lām -Mīm
002-001 الٓمٓ
أَلِف-لَام-مِيم
Dh ālika A l-Kitā bu Lā Ra y ba ۛ Fī hi ۛ Hudan Lilmuttaq ī na
002-002 ھيءُ ڪتاب، جنھن ۾ ڪو شڪ ڪونھي، اُنھن خدا ترسن کي سِڌو رستو ڏيکاريندڙ آھي،
ذَلِكَ ا لْكِتَا بُ لاَ رَ يْ بَ ۛ فِي هِ ۛ هُد ى ً لِلْمُتَّقِ ينَ
Al-Ladh ī na Yu'uminū na Bil-Gh y bi Wa Yuq īmū na A ş -Ş alāata Wa Mimm ā Ra zaq m Yun fiq ū na
002-003 جيڪي اڻ ڏٺي تي ايمان آڻيندا آھن ۽ نماز پڙھندا آھن ۽ کين جيڪي رزق ڏنوسين تنھن مان خرچيندا آھن.
ا لَّذِي نَ يُؤْمِنُو نَ بِا لْغَ يْ بِ وَيُقِ يمُو نَ ا ل صَّ لاَةَ وَمِمَّ ا رَ زَقْ نَاهُمْ يُن فِقُ ونَ
Wa A l-Ladh ī na Yu'uminū na Bimā 'Un zila 'Ilay ka Wa Mā 'Un zila Min Q ab lika Wa Bil-'Ākh ra ti Hum Yūq inū na
002-004 ۽ اُھي (اي پيغمبر) جيڪو (قرآن) تو ڏانھن لاٿو ويو ۽ جيڪي توکان اڳ (ٻـين پيغمبرن تي) لاٿو ويو تنھن کي مڃيندا آھن ۽ اُھي آخرت تي يقين رکندا آھن.
وَالَّذِي نَ يُؤْمِنُو نَ بِمَا أُنْ زِلَ إِلَيْ كَ وَمَا أُنْ زِلَ مِن ْ قَ بْ لِكَ وَبِالآخِ رَ ةِ هُمْ يُوقِ نُونَ
'Ūlā 'ika `Alá Hudan Min Ra bbihim ۖ Wa 'Ūlā 'ika Humu A l-Mufliĥū na
002-005 اِھي ئي (انھيءَ) سڌي واٽ تي آھن جا سندن پالڻھار کان (ڏسيل) آھي ۽ اِھي ئي ڇوٽڪاري وارا آھن.
أُ وْلَا ئِكَ عَلَى هُد ى ً مِن ْ رَ بِّهِمْ ۖ وَأُ وْلَا ئِكَ هُمُ ا لْمُفْلِحُونَ
'Inn a A l-Ladh ī na Kafarū Sawā 'un `Alayhim 'A 'An dh artahum 'Am Lam Tun dh ir hum Lā Yu'uminū na
002-006 بيشڪ جن انڪار ڪيو تن تي (اي پيغمبر!) تنھنجو کين ڊيڄارين يا نه ڊيڄارين (سو) ھڪجھڙو آھي اِھي ايمان نه آڻيندا.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ كَفَرُوا سَوَا ءٌ عَلَيْهِمْ أَ أَن ذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُن ذِر ْهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ
Kh A ll āhu `Alá Q ulūbihim Wa `Alá Sam `ihim ۖ Wa `Alá 'Ab ş ār ihim Gh sh āwatun ۖ Wa Lahum `Adh ā bun `Ažī mun
002-007 الله سندن دلين تي ۽ سندن ڪنن تي مُھر ھنئي آھي، ۽ سندن اکين تي ڇَوڙُ (چڙھيل) آھي ۽ اُنھن لاءِ وڏو عذاب آھي.
خَ تَمَ ا للَّ هُ عَلَى قُ لُوبِهِمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَى أَبْ صَ ار ِهِمْ غِ شَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَا بٌ عَظِ يمٌ
Wa Mina A n -Nā si Man Yaq ū lu 'Āmann ā Bill āhi Wa Bil-Yaw mi A l-'Ākh r m Bimu'uminī na
002-008 ۽ماڻھن مان ڪي (اھڙا) آھن جي چوندا آھن ته الله ۽ قيامت جي ڏينھن کي مڃيوسين ۽ حقيقت ۾ اُھي مؤمن نه آھن.
وَمِنَ ا ل نّ َا سِ مَن ْ يَقُ و لُ آمَنَّ ا بِا للَّ هِ وَبِالْيَوْ مِ ا لآخِ رِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ
Yukh ū na A ll āha Wa A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa Mā Yakh ū na 'Illā 'An fusahum Wa Mā Yash `urū na
002-009 الله ۽ مومنن کي دلبو ڏيندا آھن، ۽ حالانڪ پاڻ کان سواءِ (ٻئي ڪنھن کي) دلبو نه ڏيندا آھن ۽ نه سمجھندا آھن.
يُخَ ادِعُو نَ ا للَّ هَ وَا لَّذِي نَ آمَنُوا وَمَا يَخْ دَعُو نَ إِلاّ أَن فُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ
Fī Q ulūbihim Mara đun Fazādahumu A ll āhu Mara đāan ۖ Wa Lahum `Adh ā bun 'Alī mun Bimā Kānū Yakdh ibū na
002-010 سندن دلين ۾ (منافقيءَ جي) بيماري آھي پوءِ الله سندين بيماري وڌائي، ۽ انھيءَ ڪري جو (ھو) ڪُوڙ ڳالھائيندا آھن انھن لاءِ ڏکوئيندڙ عذاب آھي.
فِي قُ لُوبِهِمْ مَرَ ض ٌ فَزَادَهُمُ ا للَّ هُ مَرَ ض ا ً ۖ وَلَهُمْ عَذَا بٌ أَلِي مٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ
Wa 'Idh ā Q ī la Lahum Lā Tufsidū Fī A l-'Arđi Q ālū 'Inn amā Naĥnu Muş liĥū na
002-011 ۽ جڏھن کين چئبو آھي ته مُلڪ ۾ فساد نه وجھو، چوندا آھن ته اسين سڌاريندڙ ئي آھيون.
وَإِذَا قِ ي لَ لَهُمْ لاَ تُفْسِدُوا فِي ا لأَرْضِ قَ الُو ا إِنَّ مَا نَحْنُ مُصْ لِحُونَ
'Alā 'Inn ahum Humu A l-Mufsidū na Wa Lakin Lā Yash `urū na
002-012 خبردار! اِھي پاڻ فسادي آھن پر نه سمجھندا آھن.
أَلاَ إِنَّ هُمْ هُمُ ا لْمُفْسِدُو نَ وَلَكِن ْ لاَ يَشْعُرُونَ
Wa 'Idh ā Q ī la Lahum 'Āminū Kamā 'Āmana A n -Nā su Q ālū 'Anu'uminu Kamā 'Āmana A s-Sufahā 'u ۗ 'Alā 'Inn ahum Humu A s-Sufahā 'u Wa Lakin Lā Ya`lamū na
002-013 ۽ جڏھن کين چئبو آھي ته جھڙي طرح ٻـين ماڻھن ايمان آندو آھي (تھڙي طرح اوھين به) ايمان آڻيو (تڏھن) چوندا آھن ته جئن بي سمجھن ايمان آندو آھي تئن ايمان آڻيون ڇا؟ خبردار، اُھي ئي بي سمجھ آھن پر نه ڄاڻندا آھن.
وَإِذَا قِ ي لَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ ا ل نّ َا سُ قَ الُو ا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ ا ل سُّفَهَا ءُ ۗ أَلاَ إِنَّ هُمْ هُمُ ا ل سُّفَهَا ءُ وَلَكِن ْ لاَ يَعْلَمُونَ
Wa 'Idh ā Laq ū A l-Ladh ī na 'Āmanū Q ālū 'Āmann ā Wa 'Idh ā Kh Sh ayāţ īnihim Q ālū 'Inn ā Ma`akum 'Inn amā Naĥnu Mustahzi'ū na
002-014 ۽ جڏھن مؤمنن کي ملندا آھن (تڏھن) چوندا آھن ته اسان ايمان آندو آھي، ۽ جڏھن پنھنجن شيطانن (سردارن) کي ھيڪلو ملندا آھن (تڏھن) چوندا آھن ته اسين (پر ۾) اوھان سان آھيون اسين (مؤمنن سان) رڳو چٿر ڪندڙ آھيون.
وَإِذَا لَقُ وا ا لَّذِي نَ آمَنُوا قَ الُو ا آمَنَّ ا وَإِذَا خَ لَوْا إِلَى شَيَاطِ ينِهِمْ قَ الُو ا إِنَّ ا مَعَكُمْ إِنَّ مَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُ ونَ
Al-Lahu Yastahzi'u Bihim Wa Yamudduhum Fī Ţ ugh m Ya`mahū na
002-015 الله ساڻن چٿر ڪندو آھي ۽ انھن کي پنھنجي سرڪشي ۾ ڊيگھ ڏيندو آھي جو عقل جا انڌا آھن.
ا للَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُ غْ يَانِهِمْ يَعْمَهُونَ
'Ūlā 'ika A l-Ladh ī na A sh tara w A đ-Đ alālata Bil-Hudá Famā Ra biĥat Tijāra tuhum Wa Mā Kānū Muhtadī na
002-016 اِھي اُھي آھن جن ھدايت جي بدران گمراھي ڳڌي، پوءِ سندن واپار کين فائدو نه ڏنو ۽ نڪي اُھي ھدايت وارا ٿيا.
أُ وْلَا ئِكَ ا لَّذِي نَ ا رَ وُا ا ل ضَّ لاَلَةَ بِا لْهُدَى فَمَا رَ بِحَتْ تِجَارَ تُهُمْ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ
Math aluhum Kamath ali A l-Ladh ī A q ada Nārā an Falamm ā 'Ađā 'at Mā Ĥawlahu Dh ahaba A ll āhu Binūr ihim Wa Tara kahum Fī Ž ulumā tin Lā Yub ş irū na
002-017 سندن مثال انھيءَ جي مثال جھڙو آھي جنھن باھ ٻاري، پوءِ جنھن مھل باھ پنھنجي آس پاس کي روشن ڪيو (تنھن مھل) الله سندن سوجھرو اجھايو ۽ کين اونداھيءَ ۾ ڇڏي ڏنائين جو نه ڏسن.
مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ ا لَّذِي ا قَ دَ نَارا ً فَلَمَّ ا أَضَ ا ءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ ا للَّ هُ بِنُور ِهِمْ وَتَرَ كَهُمْ فِي ظُ لُمَا تٍ لاَ يُبْ صِ رُونَ
Ş umm un Bukmun `Um yun Fahum Lā Yarji`ū na
002-018 (اُھي) ٻوڙا، گونگا، انڌا آھن پوءِ اُھي نه موٽندا.
صُ مّ ٌ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لاَ يَرْجِعُونَ
'Aw Kaş ayyibin Mina A s-Samā 'i Fī hi Ž ulumā tun Wa Ra `dun Wa Barq un Yaj `alū na 'Aş ābi`ahum Fī 'Ādh ānihim Mina A ş -Ş awā`iq i Ĥadh ara A l-Maw ti Wa ۚ A ll āhu Muĥīţ un Bil-Kāfir ī na
002-019 يا (سندن مثال اُنھي) آسماني برسات (وارن) جھڙو آھي جنھن ۾ اونداھيون ۽ گوڙ ۽ وڄ ھجي، اُھي پنھنجيون آڱريون پنھنجن ڪنن ۾، ڪڙڪن کان موت جي ڀَو ڪري وجھن، ۽ الله ڪافرن کي گھيرو ڪندڙ آھي.
أَوْ كَصَ يِّبٍ مِنَ ا ل سَّمَا ءِ فِي هِ ظُ لُمَا تٌ وَرَ عْدٌ وَبَرْق ٌ يَجْ عَلُو نَ أَصَ ابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ مِنَ ا ل صَّ وَاعِقِ حَذَرَ ا لْمَوْ تِ ۚ وَا للَّهُ مُحِي ط ٌ بِا لْكَافِر ِينَ
Yakā du A l-Barq u Yakh ţ afu 'Ab ş āra hum ۖ Kullamā 'Ađā 'a Lahum Mash aw Fī hi Wa 'Idh ā 'Ažlama `Alayhim Q āmū ۚ Wa Law Sh ā 'a A ll āhu Ladh ahaba Bisam `ihim Wa 'Ab ş ār ihim ۚ 'Inn a A ll āha `Alá Kulli Sh ay 'in Q adī r un
002-020 وڄ سندن اکين (جي سوجھري کي) اُمالڪ کسڻ تي ھُجي، جڏھن انھن لاءِ چمڪي ته منجھس ھلن ٿا، ۽ جڏھن مٿن اوندھ ڪري تڏھن بيھي رھن ٿا، ۽ جيڪڏھن الله گھري ته سندن اکيون ۽ سندن ڪن ضرور وڃائي ڇڏي، بيشڪ الله سڀ ڪنھن شيء تي وس وارو آھي.
يَكَا دُ ا لْبَرْقُ يَخْ طَ فُ أَبْ صَ ارَ هُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَ ا ءَ لَهُمْ مَشَوْا فِي هِ وَإِذَا أَظْ لَمَ عَلَيْهِمْ قَ امُوا ۚ وَلَوْ شَا ءَ ا للَّ هُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْ صَ ار ِهِمْ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَ دِيرٌ
Yā 'Ayyuhā A n -Nā su A `budū Ra bbakumu A l-Ladh ī Kh q akum Wa A l-Ladh ī na Min Q ab likum La`allakum Tattaq ū na
002-021 اي ماڻھؤ پنھنجي انھيءَ پالڻھار جي عبادت ڪريو جنھن اوھان کي ۽ جي اوھان کان اڳ هُئا تن کي پيدا ڪيوته مانَ اوھين ڊڄو.
يَا أَيُّهَا ا ل نّ َا سُ ا عْبُدُوا رَ بَّكُمُ ا لَّذِي خَ لَقَ كُمْ وَا لَّذِي نَ مِن ْ قَ بْ لِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُ ونَ
Al-Ladh ī Ja`ala Lakumu A l-'Arđa Fir āsh āan Wa A s-Samā 'a Binā 'an Wa 'An zala Mina A s-Samā 'i Mā 'an Fa'akh ra ja Bihi Mina A th -Th amar ā ti R izq āan Lakum ۖ Falā Taj `alū Lill ā h 'An dādāan Wa 'An tum Ta`lamū na
002-022 جنھن اوھان لاءِ زمين کي وڇاڻو بڻايو ۽ آسمان کي ڇت، ۽ (مينھن جو) پاڻي آسمان کان وسايائين پوءِ اُن سان (ھر جنس جي) ميون منجھاناوھان لاءِ روزي پيدا ڪيائين، پوءِ اوھين ڄاڻ ھوندي الله سان ڪنھن کي شريڪ نه ڪريو.
ا لَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ا لأَرْضَ فِرَ اشا ً وَا ل سَّمَا ءَ بِنَا ء ً وَأَنْ زَلَ مِنَ ا ل سَّمَا ءِ مَا ء ً فَأَخْ رَ جَ بِهِ مِنَ ا ل ثَّمَرَ ا تِ ر ِزْق ا ً لَكُمْ ۖ فَلاَ تَجْ عَلُوا لِلَّهِ أَن دَادا ً وَأَنْ تُمْ تَعْلَمُونَ
Wa 'In Kun tum Fī Ra y bin Mimm ā Nazzalnā `Alá `Ab dinā Fa'tū Bisūra tin Min Mith lihi Wa A d `ū Sh uhadā 'akum Min Dū ni A ll ā hi 'In Kun tum Ş ādiq ī na
002-023 ۽ پنھنجي ٻانھي (ﷴ ﷺ) تي جيڪو (قرآن) لاٿوسون تنھن کان جيڪڏھن اوھين شڪ ۾ آھيوته جھڙيس ڪائي سُورة بڻائي آڻيو، ۽ الله کان سواءِ پنھنجا مددگار (به) سڏيو جيڪڏھن سچا آھيو.
وَإِن ْ كُن تُمْ فِي رَ يْ بٍ مِمَّ ا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْ دِنَا فَأْتُوا بِسُورَ ةٍ مِن ْ مِثْلِهِ وَا د ْعُوا شُهَدَا ءَكُمْ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ إِن ْ كُن تُمْ صَ ادِقِ ينَ
Fa'in Lam Taf`alū Wa Lan Taf`alū Fa A q ū A n -Nā ra A llatī Waq ūduhā A n -Nā su Wa A l-Ĥijāra tu ۖ 'U`iddat Lilkāfir ī na
002-024 پوءِ جيڪڏھن نه ڪندؤ، ۽ ڪري به ڪڏھن نه سگھندؤ، ته انھيءَ باھ کان ڊڄو جنھن جو ٻل ماڻھو ۽ پھڻ آھن، اُھا نه مڃيندڙن لاءِ تيار ڪئي وئي آھي.
فَإِن ْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَن ْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُ وا ا ل نّ َا رَ ا لَّتِي وَقُ ودُهَا ا ل نّ َا سُ وَا لْحِجَارَ ةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِر ِينَ
Wa Bash sh ir A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa `Amilū A ş -Ş āliĥā ti 'Ann a Lahum Jann ā tin Taj r ī Min Taĥtihā A l-'Anhā ru ۖ Kullamā Ru ziq ū Minhā Min Th amara tin R izq āan ۙ Q ālū Hādh ā A l-Ladh ī Ru ziq n Q ab lu ۖ Wa 'Utū Bihi Mutash ābihāan ۖ Wa Lahum Fīhā 'Azwā jun Muţ ahhara tun ۖ Wa Hum Fīhā Kh ū na
002-025 ۽ جن ايمان آندو ۽ چڱا ڪم ڪيا تن کي ھيءَ خوشخبري ڏي ته انھن لاءِ بھشت آھن جن جي ھيٺان واھيون پيون وھن، جڏھن اُن مان ڪو به ميوو کاڄ لاءِ ڏنو پيو ويندن (تنھن مھل) پيا چوندا ته ھيءُ (ميوو) اُھو آھي جو اڳ اسان کي ڏنو ويو ھو ۽ اُھو (شڪل ۾) ھڪ جھڙو (پيو) ڏبن، ۽ انھن لاءِ منجھس پاڪ زالون آھن ۽ اُھي منجھس سدائين رھڻ وارا آھن.
وَبَشِّرِ ا لَّذِي نَ آمَنُوا وَعَمِلُوا ا ل صَّ الِحَا تِ أَنّ َ لَهُمْ جَنّ َا تٍ تَجْ ر ِي مِن ْ تَحْتِهَا ا لأَنْ هَا رُ ۖ كُلَّمَا رُزِقُ وا مِنْ هَا مِن ْ ثَمَرَ ةٍ ر ِزْق ا ً ۙ قَ الُوا هَذَا ا لَّذِي رُزِقْ نَا مِن ْ قَ بْ لُ ۖ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِها ً ۖ وَلَهُمْ فِيهَا أَزْوَا جٌ مُطَ هَّرَ ةٌ ۖ وَهُمْ فِيهَا خَ الِدُونَ
'Inn a A ll āha Lā Yastaĥyī 'An Yađr iba Math alāan Mā Ba`ūđatan Famā Fawq ahā ۚ Fa'amm ā A l-Ladh ī na 'Āmanū Faya`lamū na 'Ann ahu A l-Ĥaq q u Min Ra bbihim ۖ Wa 'Amm ā A l-Ladh ī na Kafarū Fayaq ūlū na Mādh ā 'Ar ā da A ll āhu Bihadh ā Math alāan ۘ Yuđillu Bihi Kath īr āan Wa Yahdī Bihi Kath īr āan ۚ Wa Mā Yuđillu Bihi~ 'Illā A l-Fāsiq ī na
002-026 الله مڇر ۽ اُن کان وڌيڪ جي مثال ڏيڻ کان حياء ئي نه ڪندوآھي، پوءِ جن ايمان آندو آھي سي (پڪ) ڄاڻندا آھن ته اُھو سندن پالڻھار وٽان (آيل) سچ آھي، ۽ جن انڪار ڪيو سي چوندا آھن ته ھن مثال ڏيڻ ۾ الله جو ڇا مطلب آھي؟ (الله) ان مثال (ڏيڻ) سببان گھڻن کي ڀلائيندو آھي ۽ ان سببان گھڻن کي سڌورستو ڏيکاريندو آھي، اُن سان اھڙن بي دينن کانسواءِ (ٻي ڪنھين کي) نه ڀلائيندو آھي.
إِنّ َ ا للَّ هَ لاَ يَسْتَحْيِي أَن ْ يَضْ ر ِبَ مَثَلا ً مَا بَعُوضَ ة ً فَمَا فَوْقَ هَا ۚ فَأَمَّ ا ا لَّذِي نَ آمَنُوا فَيَعْلَمُو نَ أَنَّ هُ ا لْحَقُّ مِن ْ رَ بِّهِمْ ۖ وَأَمَّ ا ا لَّذِي نَ كَفَرُوا فَيَقُ ولُو نَ مَاذَا أَرَ ا دَ ا للَّ هُ بِهَذَا مَثَلا ً ۘ يُضِ لُّ بِهِ كَثِير ا ً وَيَهْدِي بِهِ كَثِير ا ً ۚ وَمَا يُضِ لُّ بِهِ إِلاَّ ا لْفَاسِقِ ينَ
Al-Ladh ī na Yan q uđū na `Ahda A ll āhi Min Ba`di Mīth āq ihi Wa Yaq ţ a`ū na Mā 'Amara A ll āhu Bihi~ 'An Yūş ala Wa Yufsidū na Fī A l-'Arđi ۚ 'Ūlā 'ika Humu A l-Kh ū na
002-027 جيڪي الله جو انجام ان جي پڪي ڪرڻ کانپوءِ ڀڃندا آھن، ۽ الله جن ڪمن جي ڳنڍڻ جو حڪم ڪيو آھي تن کي ڇنندا آھن ۽ مُلڪ ۾ فساد وجھندا آھن، اُھي ئي ڇيئي وارا آھن.
ا لَّذِي نَ يَن قُ ضُ و نَ عَهْدَ ا للَّ هِ مِن ْ بَعْدِ مِيثَاقِ هِ وَيَقْ طَ عُو نَ مَا أَمَرَ ا للَّ هُ بِهِ أَن ْ يُوصَ لَ وَيُفْسِدُو نَ فِي ا لأَرْضِ ۚ أُ وْلَا ئِكَ هُمُ ا لْخَ اسِرُونَ
Kay fa Takfurū na Bill āhi Wa Kun tum 'Am wātāan Fa'aĥyākum ۖ Th umm a Yumītukum Th umm a Yuĥyīkum Th umm a 'Ilay hi Turja`ū na
002-028 اوھين ھن ھوندي به الله کي ڪھڙي طرح نه ٿا مڃيو؟ جو بي ساھا ھُيؤ پوءِ اوھان کي جيئرو ڪيائين، وري اوھان کي ماريندو، وري اوھان کي جياريندو ۽ وري ڏانھس موٽايا ويندؤ.
كَيْ فَ تَكْفُرُو نَ بِا للَّ هِ وَكُن تُمْ أَمْوَاتا ً فَأَحْيَاكُمْ ۖ ثُمّ َ يُمِيتُكُمْ ثُمّ َ يُحْيِيكُمْ ثُمّ َ إِلَيْ هِ تُرْجَعُونَ
Huwa A l-Ladh ī Kh q a Lakum Mā Fī A l-'Arđi Jamī`āan Th umm a A á 'Ilá A s-Samā 'i Fasawwāhunn a Sab `a Samāwā tin ۚ Wa Huwa Bikulli Sh ay 'in `Alī mun
002-029 اُھو (الله) آھي جنھن توھان (جي فائدي) لاءِ جيڪي مڙيئي (شيون) زمين ۾ آھن سي پيدا ڪيون، وري آسمان ڏانھن متوجه ٿيو پوءِ اُنھن کي ست آسمان ڪري برابر بيھاريائين، ۽ اُھو (الله) سڀڪنھن شيءِ کي ڄاڻندڙ آھي.
هُوَ ا لَّذِي خَ لَقَ لَكُمْ مَا فِي ا لأَرْضِ جَمِيعا ً ثُمّ َ ا ى إِلَى ا ل سَّمَا ءِ فَسَوَّاهُنّ َ سَبْ عَ سَمَاوَا تٍ ۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْ ءٍ عَلِيمٌ
Wa 'Idh Q ā la Ra bbuka Lilmalā 'ikati 'Inn ī Jā`ilun Fī A l-'Arđi Kh n ۖ Q ālū 'Ataj `alu Fīhā Man Yufsidu Fīhā Wa Yasfiku A d-Dimā 'a Wa Naĥnu Nusabbiĥu Biĥam dika Wa Nuq addisu Laka ۖ Q ā la 'Inn ī 'A`lamu Mā Lā Ta`lamū na
002-030 ۽ (اي پيغمبر) جڏھن تنھنجي پالڻھار ملائڪن کي چيو ته آءٌ زمين ۾ ھڪ نائب مُقرر ڪرڻ وارو آھيان، (تڏھن) چيائون ته ڇا منجھس اھڙي کي ٿو پيدا ڪرين جو منجھس فساد ڪندو ۽ (ناحق) رت ھاريندو، ۽ اسين تنھنجي ساراہ سان (تنھنجي) پاڪائي واکاڻيون ٿا ۽ توکي پاڪ ڪري مڃيون ٿا، فرمايائين ته جيڪي آءٌ ڄاڻندو آھيان سو توھان نٿا ڄاڻو.
وَإِذْ قَ ا لَ رَ بُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّ ي جَاعِلٌ فِي ا لأَرْضِ خَ لِيفَة ً ۖ قَ الُو ا أَتَجْ عَلُ فِيهَا مَن ْ يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ ا ل دِّمَا ءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَ دِّسُ لَكَ ۖ قَ ا لَ إِنِّ ي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ
Wa `Allama 'Ādama A l-'Asmā 'a Kullahā Th umm a `Ara đahum `Alá A l-Malā 'ikati Faq ā la 'An bi'ūnī Bi'asmā 'i Hā 'uulā ' 'In Kun tum Ş ādiq ī na
002-031 ۽ (الله) آدم کي سڀني شين جا نالا سيکاريا وري اُھي شيون ملائڪن جي آڏوڪيائين پوءِ فرمايائين ته جيڪڏھن سچا آھيو ته ھنن جا نالا ڏسيوم.
وَعَلَّمَ آدَمَ ا لأَسْمَا ءَ كُلَّهَا ثُمّ َ عَرَ ضَ هُمْ عَلَى ا لْمَلاَئِكَةِ فَقَ ا لَ أَنْ بِئُ ونِي بِأَسْمَا ءِ هَا ؤُلاَء إِن ْ كُن تُمْ صَ ادِقِ ينَ
Q ālū Sub ĥānaka Lā `Ilma Lanā 'Illā Mā `Allam tanā ۖ 'Inn aka 'An ta A l-`Alī mu A l-Ĥakī mu
002-032 چيائون ته تون پاڪ آھين جيڪي اسان کي ڄاڻايو اٿيئي تنھن کانسواءِ اسان کي (ٻي) ڪا خبر نه آھي، بيشڪ تون ئي ڄاڻندڙ حڪمت وارو آھين.
قَ الُوا سُبْ حَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا إِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّ كَ أَنْ تَ ا لْعَلِي مُ ا لْحَكِيمُ
Q ā la Yā 'Ādamu 'An bi'hum Bi'asmā 'ihim ۖ Falamm ā 'An ba'ahum Bi'asmā 'ihim Q ā la 'Alam 'Aq ul Lakum 'Inn ī 'A`lamu Gh y ba A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Wa 'A`lamu Mā Tub dū na Wa Mā Kun tum Taktumū na
002-033 (الله) چيو ته اي آدم انھن جا نالا کين ڏس، پوءِ جڏھن کين انھن جا نالا ڏسيائين (تڏھن الله) چيو ته اوھان کي نه چيو ھوم ڇا ته آءٌ آسمانن ۽ زمين جو ڳجھ ڄاڻندو آھيان ۽ جيڪي پڌرو ڪيو ٿا ۽ جيڪي لڪايو ٿا سو به ڄاڻندو آھيان.
قَ ا لَ يَا آدَمُ أَنْ بِئْهُمْ بِأَسْمَا ئِهِمْ ۖ فَلَمَّ ا أَنْ بَأَهُمْ بِأَسْمَا ئِهِمْ قَ ا لَ أَلَمْ أَقُ لْ لَكُمْ إِنِّ ي أَعْلَمُ غَ يْ بَ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْ دُو نَ وَمَا كُن تُمْ تَكْتُمُونَ
Wa 'Idh Q ulnā Lilmalā 'ikati A sjudū Li'dama Fasajadū 'Illā 'Ib lī sa 'Abá Wa A ra Wa Kā na Mina A l-Kāfir ī na
002-034 ۽ جڏھن ملائڪن کي چيوسون ته آدم کي سجدو ڪريو تڏھن شيطان ڌاران (ٻـين) سجدو ڪيو، ھن انڪار ڪيو ۽ ھٺ ڪيائين ۽ ڪافرن مان ٿيو.
وَإِذْ قُ لْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ ا سْجُدُوا لِأدَمَ فَسَجَدُو ا إِلاَّ إِبْ لِي سَ أَبَى وَا رَ وَكَا نَ مِنَ ا لْكَافِر ِينَ
Wa Q ulnā Yā 'Ādamu A skun 'An ta Wa Zawjuka A l-Jann ata Wa Kulā Minhā Ra gh y th u Sh i'tumā Wa Lā Taq ra bā Hadh ihi A sh -Sh ajara ta Fatakūnā Mina A ž-Ž ālimī na
002-035 ۽ چيوسون ته اي آدم تون ۽ تنھنجي زال بھشت ۾ ٽڪو ۽ جتان وڻيوَ تتان مزي سان کائو، ۽ ھن وڻ کي ويجھا نه وڃجو نه ته ظالمن (جي شمار) مان ٿيندؤ.
وَقُ لْنَا يَا آدَمُ ا سْكُن ْ أَنْ تَ وَزَوْجُكَ ا لْجَنَّ ةَ وَكُلاَ مِنْ هَا رَ غَ داً حَيْ ثُ شِئْتُمَا وَلاَ تَقْ رَ بَا هَذِهِ ا ل شَّجَرَ ةَ فَتَكُونَا مِنَ ا ل ظَّ الِمِينَ
Fa'azallahumā A sh -Sh ayţ ā nu `Anhā Fa'akh ra jahumā Mimm ā Kānā Fī hi ۖ Wa Q ulnā A ţ ū Ba`đukum Liba`đin `Adū wun ۖ Wa Lakum Fī A l-'Arđi Mustaq arru n Wa Matā `un 'Ilá Ĥī nin
002-036 پوءِ شيطان اُتاھون انھن کي ٿيڙيو پوءِ جنھن (مزي) ۾ ھئا تنھن مان کين (ٻاھر) ڪڍيائين، ۽ چيوسون ته (بھشت مان) نڪري ھيٺ ٿيو اوھين ھڪ ٻئي جا ويري آھيو، ۽ اوھان لاءِ ڪنھن وقت تائين زمين ۾ رھڪ جو ھنڌ ۽ (گذران جو) سامان (ٺھرايل) آھي.
فَأَزَلَّهُمَا ا ل شَّيْطَ ا نُ عَنْ هَا فَأَخْ رَ جَهُمَا مِمَّ ا كَانَا فِي هِ ۖ وَقُ لْنَا ا طُ وا بَعْضُ كُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي ا لأَرْضِ مُسْتَقَ رٌّ وَمَتَا عٌ إِلَى حِينٍ
Fatalaq q á 'Ādamu Min Ra bbihi Kalimā tin Fatā ba `Alay hi ۚ 'Inn ahu Huwa A t-Tawwā bu A r-Ra ĥī mu
002-037 پوءِ آدم پنھنجي پالڻھار وٽان ڪي لفظ سکيا پوءِ (الله) سندس توبه قبول ڪئي، بيشڪ اُھوئي توبه قبوليندڙ مھربان آھي.
فَتَلَقَّ ى آدَمُ مِن ْ رَ بِّهِ كَلِمَا تٍ فَتَا بَ عَلَيْ هِ ۚ إِنَّ هُ هُوَ ا ل تَّوَّا بُ ا ل رَّ حِيمُ
Q ulnā A ţ ū Minhā Jamī`āan ۖ Fa'imm ā Ya'tiyann akum Minn ī Hudan Faman Tabi`a Hudā ya Falā Kh w fun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanū na
002-038 چيوسين ته منجھانئس سڀ لھي ھيٺ وڃو، پوءِ جڏھن مون وٽان اوھان وٽ ڪا ھدايت اچي تڏھن جيڪي منھنجي ھدايت تي ھلندا تن کي ڪو ڀؤ ڪونھي ۽ نڪي اُھي غمگين رھندا.
قُ لْنَا ا طُ وا مِنْ هَا جَمِيعا ً ۖ فَإِمَّ ا يَأْتِيَنَّ كُمْ مِنِّ ي هُد ى ً فَمَن ْ تَبِعَ هُدَا يَ فَلاَ خَ وْ فٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ
Wa A l-Ladh ī na Kafarū Wa Kadh dh abū Bi'āyātinā 'Ūlā 'ika 'Aş ĥā bu A n -Nā r i ۖ Hum Fīhā Kh ū na
002-039 ۽ جن نه مڃيو ۽ اسانجي آيتن کي ڪُوڙو ڄاتو سي دوزخي آھن، اُھي منجھس سدائين رھڻ وارا آھن.
وَالَّذِي نَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُ وْلَا ئِكَ أَصْ حَا بُ ا ل نّ َا ر ِ ۖ هُمْ فِيهَا خَ الِدُونَ
Yā Banī 'Isrā 'ī la A dh kurū Ni`matiya A llatī 'An`am tu `Alaykum Wa 'Awfū Bi`ahdī 'Ū fi Bi`ahdikum Wa 'Īyā ya Fārhabū ni
002-040 اي يعقوب جي اولاد اُھو منھنجو ڳڻ ياد ڪريو جيڪو مون توھان تي ڪيو ۽ منھنجو انجام پاڙيو ته آءٌ (به) اوھان جو انجام پاڙيان ۽ رڳو مون کان ڊپ رکو.
يَا بَنِي إِسْرَا ئِي لَ ا ذْكُرُوا نِعْمَتِيَ ا لَّتِي أَنْ عَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُو فِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّا يَ فَارْهَبُونِ
Wa 'Āminū Bimā 'An zaltu Muş addiq āan Limā Ma`akum Wa Lā Takūnū 'Awwala Kāfir n Bihi ۖ Wa Lā Tash tarū Bi'āyātī Th amanāan Q alīlāan Wa 'Īyā ya Fa A q ū ni
002-041 ۽ (اي بني اسرائيل) جيڪو اوھان وٽ آھي (يعني توريت) تنھن کي سچو ڪندڙ جيڪو (قرآن ﷴ ﷺ تي) لاٿم تنھنکي مڃيو ۽ ان جا پھريان منڪر نه ٿيو، ۽ منھنجي آيتن کي (دنيا جي) ٿوري ملھ سان نه وڪڻو، ۽ رڳو مون کا ڊڄو.
وَآمِنُوا بِمَا أَن زَلْتُ مُصَ دِّق ا ً لِمَا مَعَكُمْ وَلاَ تَكُونُو ا أَوَّلَ كَافِر ٍ بِهِ ۖ وَلاَ تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنا ً قَ لِيلا ً وَإِيَّا يَ فَاتَّقُ ونِ
Wa Lā Talbisū A l-Ĥaq q a Bil-Bāţ ili Wa Taktumū A l-Ĥaq q a Wa 'An tum Ta`lamū na
002-042 ۽ سچ کي ڪوڙ سان نه ملايو ۽ نڪي اوھين ڄاڻ ھوندي به سچ لڪايو.
وَلاَ تَلْبِسُوا ا لْحَقَّ بِا لْبَاطِ لِ وَتَكْتُمُوا ا لْحَقَّ وَأَنْ تُمْ تَعْلَمُونَ
Wa 'Aq īmū A ş -Ş alāata Wa 'Ātū A z-Zakāata Wa A A r-Rā ki`ī na
002-043 ۽ نماز پڙھو ۽ زڪوٰة ڏيو ۽ رڪوع ڪندڙن سان گڏجي رڪوع ڪيو.
وَأَقِ يمُوا ا ل صَّ لاَةَ وَآتُوا ا ل زَّكَا ةَ وَا ا مَعَ ا ل رَّ اكِعِينَ
'Ata'murū na A n -Nā sa Bil-Bir r i Wa Tan saw na 'An fusakum Wa 'An tum Tatlū na A l-Kitā ba ۚ 'Afalā Ta`q ilū na
002-044 ماڻھن کي چڱائيءَ جو حڪم ڪريو ٿا ۽ پاڻ کي وساريو ٿا؟ ھن ھوندي به جو توھين ڪتاب پڙھو ٿا، پوءِ ڇو نه ٿا سمجھو؟
أَتَأْمُرُو نَ ا ل نّ َا سَ بِا لْبِر ِّ وَتَن سَوْ نَ أَن فُسَكُمْ وَأَنْ تُمْ تَتْلُو نَ ا لْكِتَا بَ ۚ أَفَلاَ تَعْقِ لُونَ
Wa A ş -Ş ab r i Wa A ş -Ş alāati ۚ Wa 'Inn ahā Lakabīra tun 'Illā `Alá A l-Kh sh i`ī na
002-045 ۽ صبر ۽ نماز سان مدد وٺو، ۽ اُھا انھن آزي ڪندڙن کانسواءِ ٻـين کي ضرور ڏکي (لڳندي) آھي.
وَاسْتَعِينُوا بِا ل صَّ بْ ر ِ وَا ل صَّ لاَةِ ۚ وَإِنَّ هَا لَكَبِيرَ ةٌ إِلاَّ عَلَى ا لْخَ اشِعِينَ
Al-Ladh ī na Yažunn ū na 'Ann ahum Mulāq ū Ra bbihim Wa 'Ann ahum 'Ilay hi Rā ji`ū na
002-046 جيڪي پڪ ڀائيندا آھن ته اُھي پنھنجيپالڻھار کي ملڻ وارا آھن ۽ اُھي ڏانھس موٽڻ وارا آھن.
ا لَّذِي نَ يَظُ نّ ُو نَ أَنَّ هُمْ مُلاَقُ و رَ بِّهِمْ وَأَنَّ هُمْ إِلَيْ هِ رَ اجِعُونَ
Yā Banī 'Isrā 'ī la A dh kurū Ni`matiya A llatī 'An`am tu `Alaykum Wa 'Ann ī Fađđaltukum `Alá A l-`Ālamī na
002-047 اي بني اسرائيلو اُھو منھنجو ڳڻ ياد ڪريو جيڪو مون اوھان تي ڪيو ۽ مون اوھان کي جھان (وارن) تي سڳورو ڪيو.
يَا بَنِي إِسْرَا ئِي لَ ا ذْكُرُوا نِعْمَتِيَ ا لَّتِي أَنْ عَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّ ي فَضَّ لْتُكُمْ عَلَى ا لْعَالَمِينَ
Wa A q ū Yawmāan Lā Taj zī Nafsun `An Nafsin Sh ay'ā an Wa Lā Yuq Sh afā`atun Wa Lā Yu'ukh dh u Minhā `Ad lun Wa Lā Hum Yun ş arū na
002-048 ۽ اُنھيءَ ڏينھن کان ڊڄو جنھن ۾ ڪو (به) ڪنھين کان ڪجھ به ٽاري نه سگھندو ۽ نڪي کانئس ڪا پارت قبول ڪبي ۽ نڪي کانئس ڪو عِوض وٺبو نڪي کين مدد ڏبي.
وَاتَّقُ وا يَوْما ً لاَ تَجْ زِي نَفْسٌ عَن ْ نَفْسٍ شَيْ ئا ً وَلاَ يُقْ بَلُ مِنْ هَا شَفَاعَةٌ وَلاَ يُؤْخَ ذُ مِنْ هَا عَد ْلٌ وَلاَ هُمْ يُن صَ رُونَ
Wa 'Idh Najjaynākum Min 'Ā li Fir `aw na Yasūmūnakum Sū 'a A l-`Adh ā bi Yudh abbiĥū na 'Ab nā 'akum Wa Yastaĥyū na Nisā 'akum ۚ Wa Fī Dh ālikum Balā 'un Min Ra bbikum `Ažī mun
002-049 ۽ (ھي ڳڻ به ياد ڪريو) ته جڏھن اوھان کي فرعون جي ماڻھن کان ڇڏايوسون جي اوھان کي ڏاڍو ايذاءُ چکائيندا ھئا، جو اوھان جا پُٽ ڪھندا ھئا ۽ اوھان جون ڌيئرون جيئريون ڇڏيندا ھئا، ۽ اُن ۾ اوھان جي پالڻھار کان اوھان لاءِ وڏي پرک ھُئي.
وَإِذْ نَجَّيْنَاكُمْ مِن ْ آلِ فِر ْعَوْ نَ يَسُومُونَكُمْ سُو ءَ ا لْعَذَا بِ يُذَبِّحُو نَ أَبْ نَا ءَكُمْ وَيَسْتَحْيُو نَ نِسَا ءَكُمْ ۚ وَفِي ذَلِكُمْ بَلاَءٌ مِن ْ رَ بِّكُمْ عَظِ يمٌ
Wa 'Idh Fara q A l-Baĥra Fa'an jaynākum Wa 'Agh ra q ā 'Ā la Fir `aw na Wa 'An tum Tan žurū na
002-050 ۽ (ياد ڪريو ته) جڏھن اوھان لاءِ سمنڊ کي چيريوسون پوءِ اوھان کي (ٻڏڻ کان) بچايوسون ۽ فرعون جي ماڻھن کي ٻوڙيوسون ۽ اوھين ڏسندا رھيؤ.
وَإِذْ فَرَ قْ نَا بِكُمُ ا لْبَحْرَ فَأَنْ جَيْنَاكُمْ وَأَغْ رَ قْ نَا آلَ فِر ْعَوْ نَ وَأَنْ تُمْ تَن ظُ رُونَ
Wa 'Idh Wā`ad nā Mūsá 'Arba`ī na Laylatan Th umm a A kh dh tumu A l-`Ij la Min Ba`dihi Wa 'An tum Ž ālimū na
002-051 ۽ (ياد ڪريو ته) جڏھن موسىٰ کي چاليھن راتين جو انجام ڏنوسون وري ان (جي وڃڻ) کانپوءِ گابي کي (خدا ڪري) ورتؤ ۽ اوھين ظلم ڪندڙ ھيؤ.
وَإِذْ وَا د ْنَا مُوسَى أَرْبَعِي نَ لَيْلَة ً ثُمّ َ ا خَ ذْتُمُ ا لْعِجْ لَ مِن ْ بَعْدِهِ وَأَنْ تُمْ ظَ الِمُونَ
Th umm a `Afawnā `An kum Min Ba`di Dh ālika La`allakum Tash kurū na
002-052 وري اُن کان پوءِ اوھان کان ٽارو ڪيوسون ته مان اوھين شڪرانو ڪريو.
ثُمّ َ عَفَوْنَا عَنْ كُمْ مِن ْ بَعْدِ ذَلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
Wa 'Idh 'Ātaynā Mūsá A l-Kitā ba Wa A l-Furq ā na La`allakum Tahtadū na
002-053 ۽ (ياد ڪريو ته) جڏھن موسىٰ کي ڪتاب ۽ (سچ ۽ ڪوڙجي وچ ۾) سنڌو وجھندڙ ڏنوسين ته مان اوھين ھدايت وارا ٿيو.
وَإِذْ آتَيْنَا مُوسَى ا لْكِتَا بَ وَا لْفُرْقَ ا نَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
Wa 'Idh Q ā la Mūsá Liq awmihi Yā Q aw mi 'Inn akum Ž alam tum 'An fusakum Biā ttikh dh ikumu A l-`Ij la Fatūbū 'Ilá Bār i'ikum Fāq ū 'An fusakum Dh ālikum Kh y ru n Lakum `In da Bār i'ikum Fatā ba `Alaykum ۚ 'Inn ahu Huwa A t-Tawwā bu A r-Ra ĥī mu
002-054 ۽ (ياد ڪريوته) جڏھن موسىٰ پنھنجي قوم کي چيو ته اي منھنجي قوم اوھان گابي کي خُدا ڪري وٺڻ سببان پاڻ تي ظلم ڪيو آھي تنھنڪري پنھنجي پالڻھار ڏانھن موٽو ۽ پاڻ کي ڪُھو، اھو اوھان لاءِ توھان جي پيدا ڪندڙ وٽ چڱو آھي، پوءِ اوھان تي ٻاجھ ڪيائين، بيشڪ اُھو ئي معافي ڏيندڙ مھربان آھي.
وَإِذْ قَ ا لَ مُوسَى لِقَ وْمِهِ يَا قَ وْ مِ إِنَّ كُمْ ظَ لَمْتُمْ أَن فُسَكُمْ بِا تِّخَ اذِكُمُ ا لْعِجْ لَ فَتُوبُو ا إِلَى بَار ِئِكُمْ فَاقْ تُلُو ا أَن فُسَكُمْ ذَلِكُمْ خَ يْ رٌ لَكُمْ عِنْ دَ بَار ِئِكُمْ فَتَا بَ عَلَيْكُمْ ۚ إِنَّ هُ هُوَ ا ل تَّوَّا بُ ا ل رَّ حِيمُ
Wa 'Idh Q ultum Yā Mūsá Lan Nu'umina Laka Ĥattá Nará A ll āha Jahra tan Fa'akh dh atkumu A ş -Ş ā`iq atu Wa 'An tum Tan žurū na
002-055 ۽ (ياد ڪريو ته) جڏھن اوھان چيو ته اي موسىٰ جيستائين الله چٽو (نه) ڏسنداسون تيستائين توکي ڪڏھن به نه مڃينداسون پوءِ اوھان تي وڄ اچي ڪڙڪي ۽ اوھين ڏسندا رھيؤ.
وَإِذْ قُ لْتُمْ يَا مُوسَى لَن ْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّى نَرَ ى ا للَّ هَ جَهْرَ ة ً فَأَخَ ذَتْكُمُ ا ل صَّ اعِقَ ةُ وَأَنْ تُمْ تَن ظُ رُونَ
Th umm a Ba`ath nākum Min Ba`di Mawtikum La`allakum Tash kurū na
002-056 وري اوھان جي مرڻ کان پوءِ اوھان کي جيئرو ڪيوسون ته مانَ اوھين شڪرانو ڪريو.
ثُمّ َ بَعَثْنَاكُمْ مِن ْ بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
Wa Ž allalnā `Alaykumu A l-Gh ā ma Wa 'An zalnā `Alaykumu A l-Mann a Wa A s-Salwá ۖ Kulū Min Ţ ayyibā ti Mā Ra zaq m ۖ Wa Mā Ž alamūnā Wa Lakin Kānū 'An fusahum Yažlimū na
002-057 ۽ اوھان تي ڪڪر جي ڇانوَ ڪئي سون ۽ اوھان تي مَنّ ۽ سلوىٰ لاٿاسون، ته جيڪي اوھان کي سٺين شين مان رزق ڏنوسين سو کائو، ۽ اسان تي (ڪي) ظلم نه ڪيائون پر پاڻ تي ظلم ڪندا ھئا.
وَظَ لَّلْنَا عَلَيْكُمُ ا لْغَ مَا مَ وَأَن زَلْنَا عَلَيْكُمُ ا لْمَنّ َ وَا ل سَّلْوَى ۖ كُلُوا مِن ْ طَ يِّبَا تِ مَا رَ زَقْ نَاكُمْ ۖ وَمَا ظَ لَمُونَا وَلَكِن ْ كَانُو ا أَن فُسَهُمْ يَظْ لِمُونَ
Wa 'Idh Q ulnā A d kh dh ihi A l-Q aryata Fakulū Minhā Ĥay th u Sh i'tum Ra gh n Wa A d kh A l-Bā ba Sujjadāan Wa Q ūlū Ĥiţ ţ atun Nagh r Lakum Kh ţ āyākum ۚ Wa Sanazī du A l-Muĥsinī na
002-058 ۽ جڏھن چيوسون ته ھِن ڳوٺ ۾ گھِڙو پوءِ منجھانئس جتان وڻيوَ تتان مزي سان کائو ۽ دروازي کان سجدو ڪندڙ ٿي لنگھو ۽ چئو ته اسان جا ڏوھ بخش ته اوھان جون مدايون اوھان کي بخشيون، ۽ چڱائي ڪندڙن کي سگھو وڌائينداسون.
وَإِذْ قُ لْنَا ا د ْخُ لُوا هَذِهِ ا لْقَ رْيَةَ فَكُلُوا مِنْ هَا حَيْ ثُ شِئْتُمْ رَ غَ دا ً وَا د ْخُ لُوا ا لْبَا بَ سُجَّدا ً وَقُ ولُوا حِطَّ ةٌ نَغْ فِر ْ لَكُمْ خَ طَ ايَاكُمْ ۚ وَسَنَزِي دُ ا لْمُحْسِنِينَ
Fabaddala A l-Ladh ī na Ž alamū Q awlāan Gh y ra A l-Ladh ī Q ī la Lahum Fa'an zalnā `Alá A l-Ladh ī na Ž alamū R ij zāan Mina A s-Samā 'i Bimā Kānū Yafsuq ū na
002-059 پوءِ ظالمن جيڪي کين چيو ويو تنھن ڳالھ کي مٽائي ٻيو چيو پوءِ اُنھن ظالمن تي سندن بڇڙي ھجڻ سببان آسمان کان عذابلاٿوسون.
فَبَدَّلَ ا لَّذِي نَ ظَ لَمُوا قَ وْلاً غَ يْ رَ ا لَّذِي قِ ي لَ لَهُمْ فَأَن زَلْنَا عَلَى ا لَّذِي نَ ظَ لَمُوا ر ِجْ زا ً مِنَ ا ل سَّمَا ءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُ ونَ
Wa 'Idh A q á Mūsá Liq awmihi Faq ulnā A r ib Bi`aş ā ka A l-Ĥajara ۖ Fān fajara t Minhu A th natā `Ash ra ta `Aynāan ۖ Q ad `Alima Kullu 'Unā sin Mash ra bahum ۖ Kulū Wa A sh ra bū Min R izq i A ll ā hi Wa Lā Ta`th aw Fī A l-'Arđi Mufsidī na
002-060 ۽ (ياد ڪر ته) جڏھن موسىٰ پنھنجي قوم لاءِ پاڻي گھريو تڏھن چيوسون ته پنھنجي لٺ پھڻ کي ھڻ، پوءِ منجھانئس ٻارھن واھيون ڦاٽي نڪتيون، سڀڪنھن ماڻھو بيشڪ پنھنجو تڙ سُڃاتو، (چيوسون ته) الله جي رزق مان کائو پيو ۽ زمين ۾ فسادي ٿي بگيڙ نه وجھو.
وَإِذْ ا قَ ى مُوسَى لِقَ وْمِهِ فَقُ لْنَا ا ضْ ر ِب ْ بِعَصَ ا كَ ا لْحَجَرَ ۖ فَان فَجَرَ تْ مِنْ هُ ا رَ ةَ عَيْنا ً ۖ قَ د ْ عَلِمَ كُلُّ أُنَا سٍ مَشْرَ بَهُمْ ۖ كُلُوا وَا رَ بُوا مِن ْ ر ِزْقِ ا للَّ هِ وَلاَ تَعْثَوْا فِي ا لأَرْضِ مُفْسِدِينَ
Wa 'Idh i Q ultum Yā Mūsá Lan Naş bir a `Alá Ţ a`ā min Wāĥidin Fād `u Lanā Ra bbaka Yukh r ij Lanā Mimm ā Tun bitu A l-'Arđu Min Baq Q ith th ā 'ihā Wa Fūmihā Wa `Adasihā Wa Baş alihā ۖ Q ā la 'Atastab dilū na A l-Ladh ī Huwa 'Ad ná Bial-Ladh ī Huwa Kh y ru n ۚ A ţ ū Miş rā an Fa'inn a Lakum Mā Sa'altum ۗ Wa Đ ur ibat `Alayhimu A dh -Dh illatu Wa A l-Maskanatu Wa Bā 'ū Bigh n Mina A ll āhi ۗ Dh ālika Bi'ann ahum Kānū Yakfurū na Bi'āyā ti A ll ā hi Wa Yaq ū na A n -Nabīyī na Bigh y r i A l-Ĥaq q i ۗ Dh ālika Bimā `Aş aw Wa Kānū Ya`tadū na
002-061 ۽ جڏھن چيوَ ته اي موسىٰ ھڪ طعام تي ڪڏھن به صبر نه ڪنداسون تنھنڪري پنھنجي پالڻھار کان اسان لاءِ (دُعا) گھر ته زمين جيڪو پنھنجو ساڳ ۽ پنھنجا بادرنگ ۽ پنھنجي ڪڻڪ ۽ پنھنجي مُھري ۽ پنھنجا بصر ڄمائيندي آھي سي اسان لاءِ پيدا ڪري، چيائين ته جيڪي چڱيون آھن سي سادين سان ڇو ٿا مٽايو؟ (جي نٿا رھو ته) ڪنھن شھر ۾ لھي وڃو ۽ پوءِ جيڪي گھرو ٿا سو سڀ اوھان لاءِ (اُتي موجود) آھي، خواري ۽ محتاجي مٿن ھنئي وئي ۽ الله جي ڏمر ھيٺ وريا، ھِيءُ ھن ڪري آھي جو اُنھن الله جي حڪمن کي نه ٿي مڃيو ۽ پيغمبرن کي ناحق ٿي ڪُٺائون، اھو ڪم بي فرمانيءَ سببان ٿي ڪيائون ۽ حد کان لنگھندڙ ھوا.
وَإِذِ قُ لْتُمْ يَا مُوسَى لَن ْ نَصْ بِر َ عَلَى طَ عَا مٍ وَاحِدٍ فَاد ْعُ لَنَا رَ بَّكَ يُخْ ر ِج ْ لَنَا مِمَّ ا تُنْ بِتُ ا لأَرْضُ مِن ْ بَقْ لِهَا وَقِ ثَّا ئِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَ لِهَا ۖ قَ ا لَ أَتَسْتَبْ دِلُو نَ ا لَّذِي هُوَ أَد ْنَى بِا لَّذِي هُوَ خَ يْ رٌ ۚ ا طُ وا مِصْ را ً فَإِنّ َ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ ۗ وَضُ ر ِبَتْ عَلَيْهِمُ ا ل ذِّلَّةُ وَا لْمَسْكَنَةُ وَبَا ءُ وا بِغَ ضَ بٍ مِنَ ا للَّ هِ ۗ ذَلِكَ بِأَنَّ هُمْ كَانُوا يَكْفُرُو نَ بِآيَا تِ ا للَّ هِ وَيَقْ تُلُو نَ ا ل نَّ بِيِّي نَ بِغَ يْ ر ِ ا لْحَقِّ ۗ ذَلِكَ بِمَا عَصَ وْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ
'Inn a A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa A l-Ladh ī na Hādū Wa A n -Naş ārá Wa A ş -Ş ābi'ī na Man 'Āmana Bill āhi Wa A l-Yaw mi A l-'Ākh r Ş āliĥāan Falahum 'Aj ru hum `In da Ra bbihim Wa Lā Kh w fun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanū na
002-062 مؤمنن ۽ يھودين ۽ نصارن ۽ صابين منجھان جن الله ۽ قيامت جي ڏينھن کي مڃيو ۽ چڱا ڪم ڪيا تن لاءِ سندن پالڻھار وٽ سندن اجر آھي، ۽ کين نڪي ڀؤ آھي ۽ نڪي اُھي غمگين رھندا.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ آمَنُوا وَا لَّذِي نَ هَادُوا وَا ل نَّ صَ ارَ ى وَا ل صَّ ابِئِي نَ مَن ْ آمَنَ بِا للَّ هِ وَا لْيَوْ مِ ا لآخِ رِ وَعَمِلَ صَ الِحا ً فَلَهُمْ أَجْ رُهُمْ عِنْ دَ رَ بِّهِمْ وَلاَ خَ وْ فٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ
Wa 'Idh 'Akh dh nā Mīth āq akum Wa Ra fa`nā Fawq akumu A ţ -Ţ ū ra Kh dh ū Mā 'Ātaynākum Biq ūwatin Wa A dh kurū Mā Fī hi La`allakum Tattaq ū na
002-063 ۽ جڏھن اوھان کانانجام ورتوسين ۽ اوھان جي مٿان (جبل) طور کي کڙو ڪيوسون، (تڏھن چيوسون ته) جيڪو (توريت) اوھانکي ڏنوسون سوگھو وٺو ۽ جيڪي منجھس آھي سو ياد ڪريو مانَ اوھين ڊڄو.
وَإِذْ أَخَ ذْنَا مِيثَاقَ كُمْ وَرَ فَعْنَا فَوْقَ كُمُ ا ل طُّ و رَ خُ ذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُ وَّةٍ وَا ذْكُرُوا مَا فِي هِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُ ونَ
Th umm a Tawallaytum Min Ba`di Dh ālika ۖ Falawlā Fađlu A ll āhi `Alaykum Wa Ra ĥmatuhu Lakun tum Mina A l-Kh r ī na
002-064 وري اُن کانپوءِ اوھين ڦريؤ، پوءِ جڏھن اوھان تي الله جو فضل ۽ سندس ٻاجھ نه ٿئي ھا ته اوھين ضرور ڇيئي وارن مان ٿيو ھا.
ثُمّ َ تَوَلَّيْتُمْ مِن ْ بَعْدِ ذَلِكَ ۖ فَلَوْلاَ فَضْ لُ ا للَّ هِ عَلَيْكُمْ وَرَ حْمَتُهُ لَكُن تُمْ مِنَ ا لْخَ اسِر ِينَ
Wa Laq ad `Alim tumu A l-Ladh ī na A n kum Fī A s-Sab ti Faq ulnā Lahum Kūnū Q ira datan Kh ī na
002-065 ۽ انھن کي بيشڪ ڄاتو اٿو جي اوھان مان ڇنڇر بابت حد کان لنگھيا پوءِ کين چيوسين ته خوار ڀولڙا ٿيو.
وَلَقَ د ْ عَلِمْتُمُ ا لَّذِي نَ ا نْ كُمْ فِي ا ل سَّبْ تِ فَقُ لْنَا لَهُمْ كُونُوا قِ رَ دَةً خَ اسِئِ ينَ
Faja`alnāhā Nakālāan Limā Bay na Yadayhā Wa Mā Kh n Lilmuttaq ī na
002-066 پوءِ اُن (قصّه) کي اُن ڳوٺ جي آس پاس وارن ۽ اُنھن جي پوين لاءِ عبرت ۽ خُدا ترسن لاءِ نصيحت ڪئي سون.
فَجَعَلْنَاهَا نَكَالا ً لِمَا بَيْ نَ يَدَيْهَا وَمَا خَ لْفَهَا وَمَوْعِظَ ة ً لِلْمُتَّقِ ينَ
Wa 'Idh Q ā la Mūsá Liq awmihi~ 'Inn a A ll āha Ya'muru kum 'An Tadh baĥū Baq ara tan ۖ Q ālū 'Atattakh dh unā Huzūan ۖ Q ā la 'A`ūdh u Bill āhi~ 'An 'Akū na Mina A l-Jāhilīn
002-067 ۽ جڏھن موسىٰ پنھنجي قوم کي چيو ته الله اوھان کي ڳـئون ڪُھڻ جو حڪم ڪري ٿو، (تڏھن) چيائون ته تون اسان سان چٿر ڪرڻ لڳين ٿو ڇا؟ (موسىٰ) چيو ته آءٌ الله کان جاھلن مان ھجڻ جي پناہ گُھران ٿو.
وَإِذْ قَ ا لَ مُوسَى لِقَ وْمِهِ إِنّ َ ا للَّ هَ يَأْمُرُكُمْ أَن ْ تَذْبَحُوا بَقَ رَ ة ً ۖ قَ الُو ا أَتَتَّخِ ذُنَا هُزُو ا ً ۖ قَ ا لَ أَعُو ذُ بِا للَّ هِ أَن ْ أَكُو نَ مِنَ ا لْجَاهِلِين
Q ālū A d `u Lanā Ra bbaka Yubay yin Lanā Mā Hiya ۚ Q ā la 'Inn ahu Yaq ū lu 'Inn ahā Baq ara tun Lā Fār iđun Wa Lā Bikru n `Awā nun Bay na Dh ālika ۖ Fāf`alū Mā Tu'umarū na
002-068 چيائون ته اسان لاءِ پنھنجي پالڻھار کان دُعا گھر ته اسان لاءِ چٽائي ڪري ته اُھا (ڳـئون) ڪھڙي (قسم جي) آھي، (موسىٰ) چيو ته الله چوي ٿو ته اُھا ڳـئون نڪي پوڙھي ۽ نڪي جوان آھي، اِنھي وچ ۾ وچٿري آھي، پوءِ جيڪي اوھان کي حڪم ڏنو ويو سو ڪريو.
قَ الُوا ا د ْعُ لَنَا رَ بَّكَ يُبَيِّن ْ لَنَا مَا هِيَ ۚ قَ ا لَ إِنَّ هُ يَقُ و لُ إِنَّ هَا بَقَ رَ ة ٌ لاَ فَار ِض ٌ وَلاَ بِكْرٌ عَوَا نٌ بَيْ نَ ذَلِكَ ۖ فَافْعَلُوا مَا تُؤْمَرُونَ
Q ālū A d `u Lanā Ra bbaka Yubay yin Lanā Mā Lawnuhā ۚ Q ā la 'Inn ahu Yaq ū lu 'Inn ahā Baq ara tun Ş afrā 'u Fāq i`un Lawnuhā Tasurru A n -Nāžir ī na
002-069 چيائون ته پنھنجي پالڻھار کان اسان لاءِ دُعا گُھرته اسان لاءِ چٽائي ڪري ته ان جورنگ ڪھڙو آھي، (موسىٰ) چيو ته الله چوي ٿو ته اُھا ڳـئون ھيڊي ڪڪڙي آھي سندس رنگ ڳوڙھو ھيڊو آھي ڏسندڙن کي سُرھائي ڏيندي آھي.
قَ الُوا ا د ْعُ لَنَا رَ بَّكَ يُبَيِّن ْ لَنَا مَا لَوْنُهَا ۚ قَ ا لَ إِنَّ هُ يَقُ و لُ إِنَّ هَا بَقَ رَ ةٌ صَ فْرَا ءُ فَاقِ ع ٌ لَوْنُهَا تَسُرُّ ا ل نَّ اظِ ر ِينَ
Q ālū A d `u Lanā Ra bbaka Yubay yin Lanā Mā Hiya 'Inn a A l-Baq ara Tash ābaha `Alaynā Wa 'Inn ā 'In Sh ā 'a A ll āhu Lamuhtadū na
002-070 چيائون ته پنھنجي پالڻھار کان اسان لاءِ دُعا گھر ته اسان لاءِ چٽائي ڪري ته اُھا (ڳـئون) ڪھڙي (پارين) آھي ڇوته ڳـئون اسان وٽ (پاڻ جھڙين ۾) گڏيل آھي، ۽ جيڪڏھن الله گھريو ته اسين ضرور لھنداسين.
قَ الُوا ا د ْعُ لَنَا رَ بَّكَ يُبَيِّن ْ لَنَا مَا هِيَ إِنّ َ ا لْبَقَ رَ تَشَابَهَ عَلَيْنَا وَإِنَّ ا إِن ْ شَا ءَ ا للَّ هُ لَمُهْتَدُونَ
Q ā la 'Inn ahu Yaq ū lu 'Inn ahā Baq ara tun Lā Dh alū lun Tuth ī r u A l-'Arđa Wa Lā Tasq ī A l-Ĥarth a Musallamatun Lā Sh iyata Fīhā ۚ Q ālū A l-'Ā na Ji'ta Bil-Ĥaq q i ۚ Fadh abaĥūhā Wa Mā Kādū Yaf`alū na
002-071 (موسىٰ) چيو ته الله چوي ٿو ته اُھا اھڙي ڳـئون آھي (جو) نڪي وھو آھي جو ھر کيڙي ۽ نڪي پوک پياري، اڻ وڍ آھي منجھس ڪو دٻڪ ڪونھي، چيائون ته ھاڻي تو پورو پار آندو، پوءِ اُن کي ڪُٺائون ۽ (انھي ڪم) ڪرڻ تي نه ھوا.
قَ ا لَ إِنَّ هُ يَقُ و لُ إِنَّ هَا بَقَ رَ ة ٌ لاَ ذَلُو لٌ تُثِي رُ ا لأَرْضَ وَلاَ تَسْقِ ي ا لْحَرْثَ مُسَلَّمَة ٌ لاَ شِيَةَ فِيهَا ۚ قَ الُوا ا لآنَ جِئْتَ بِا لْحَقِّ ۚ فَذَبَحُوهَا وَمَا كَادُوا يَفْعَلُونَ
Wa 'Idh Q ataltum Nafsāan Fa A ra 'tum Fīhā Wa ۖ A ll āhu Mukh r ijun Mā Kun tum Taktumū na
002-072 ۽ جڏھن ھڪ شخص کي ڪُٺوَ تڏھن ان (جي ماريندڙ) بابت تڪرار ڪيوَ، ۽ جيڪي لڪائيندا آھيو سو الله پڌرو ڪندڙ آھي.
وَإِذْ قَ تَلْتُمْ نَفْسا ً فَادَّارَ أْتُمْ فِيهَا ۖ وَا للَّهُ مُخْ ر ِجٌ مَا كُن تُمْ تَكْتُمُونَ
Faq ulnā A r ibū hu Biba`đihā ۚ Kadh ālika Yuĥyī A l-Lahu A l-Mawtá Wa Yur īkum 'Āyātihi La`allakum Ta`q ilū na
002-073 پوءِ چيوسين ته سندس (گوشت جو) ڪُجھ ڀاڱو اُن (مئل) کي ھڻو، اھڙي طرح الله مئلن کي جياريندو آھي ۽ اوھان کي پنھنجيون نشانيون ڏيکاريندو آھي ته مانَ اوھين سمجھو.
فَقُ لْنَا ا ضْ ر ِبُو هُ بِبَعْضِ هَا ۚ كَذَلِكَ يُحْيِي ا للَّهُ ا لْمَوْتَى وَيُر ِيكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِ لُونَ
Th umm a Q asat Q ulūbukum Min Ba`di Dh ālika Fahiya Kālĥijāra ti 'Aw 'Ash addu Q aswatan ۚ Wa 'Inn a Mina A l-Ĥijāra ti Lamā Yatafajjaru Minhu A l-'Anhā ru ۚ Wa 'Inn a Minhā Lamā Yash sh aq q aq u Fayakh ru ju Minhu A l-Mā 'u ۚ Wa 'Inn a Minhā Lamā Yahbiţ u Min Kh sh yati A ll ā hi ۗ Wa Mā A l-Lahu Bigh mm ā Ta`malū na
002-074 وري ان کانپوءِ اوھان جون دليون ڏاڍيون ٿيون پوءِ پھڻ وانگر بلڪ ڏاڍيون سخت آھن، ۽ پھڻن مان ڪي اھڙا (به) آھن جو منجھائن واھيون ڦاٽي نڪرنديون آھن، ۽ منجھائن ڪو ڦاٽندو آھي پوءِ منجھانئس پاڻي نڪرندوآھي، ۽ منجھائس ڪو الله جي ڀؤ کان ڪرندو آھي، ۽ جيڪي ڪندا آھيو تنھن کان الله بيخبر نه آھي.
ثُمّ َ قَ سَتْ قُ لُوبُكُمْ مِن ْ بَعْدِ ذَلِكَ فَهِيَ كَالْحِجَارَ ةِ أَوْ أَشَدُّ قَ سْوَة ً ۚ وَإِنّ َ مِنَ ا لْحِجَارَ ةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْ هُ ا لأَنْ هَا رُ ۚ وَإِنّ َ مِنْ هَا لَمَا يَشَّقَّ قُ فَيَخْ رُجُ مِنْ هُ ا لْمَا ءُ ۚ وَإِنّ َ مِنْ هَا لَمَا يَهْبِطُ مِن ْ خَ شْيَةِ ا للَّ هِ ۗ وَمَا ا للَّهُ بِغَ افِلٍ عَمَّ ا تَعْمَلُونَ
'Afataţ ū na 'An Yu'uminū Lakum Wa Q ad Kā na Far ī q un Minhum Yasma`ū na Kalā ma A ll āhi Th umm a Yuĥarr ifūnahu Min Ba`di Mā `Aq alū hu Wa Hum Ya`lamū na
002-075 (اي مسلمانؤ! اوھين يھودين ۾) پاڻ لاءِ فرمانبردار ھجڻ جو ھِن ھوندي به اڃان آسرو رکو ٿا ڇا؟ جو بيشڪ منجھائن ھڪ ٽولي اِھڙي آھي جو الله جو ڪلام ٻڌندا آھن وري ان جي سمجھڻ کان پوءِ اُھي ڄاڻ ھوندي ان کي مٽائيندا آھن.
أَفَتَطْ مَعُو نَ أَن ْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَ د ْ كَا نَ فَر ِي ق ٌ مِنْ هُمْ يَسْمَعُو نَ كَلاَمَ ا للَّ هِ ثُمّ َ يُحَرِّفُونَهُ مِن ْ بَعْدِ مَا عَقَ لُو هُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
Wa 'Idh ā Laq ū A l-Ladh ī na 'Āmanū Q ālū 'Āmann ā Wa 'Idh ā Kh m 'Ilá Ba`đin Q ālū 'Atuĥaddith ūnahum Bimā Fataĥa A ll āhu `Alaykum Liyuĥā jjūkum Bihi `In da Ra bbikum ۚ 'Afalā Ta`q ilū na
002-076 ۽ جڏھن مؤمنن کي ملندا آھن تڏھن چوندا آھن ته مڃيوسين، ۽ جڏھن ھڪ ٻئي کي ھيڪلو ملندا آھن (تڏھن پاڻ ۾) چوندا آھن ته جيڪي الله اوھان تي کوليو آھي تنھن جي ڳالھ ساڻن ڇو ڪندا آھيو ته اِن سببان اوھان جي پالڻھار وٽ اوھان تي حجت وٺندا رھن، اوھين ڇونه سمجھندا آھيو؟
وَإِذَا لَقُ وا ا لَّذِي نَ آمَنُوا قَ الُو ا آمَنَّ ا وَإِذَا خَ لاَ بَعْضُ هُمْ إِلَى بَعْض ٍ قَ الُو ا أَتُحَدِّثُونَهُمْ بِمَا فَتَحَ ا للَّ هُ عَلَيْكُمْ لِيُحَا جُّوكُمْ بِهِ عِنْ دَ رَ بِّكُمْ ۚ أَفَلاَ تَعْقِ لُونَ
'Awalā Ya`lamū na 'Ann a A ll āha Ya`lamu Mā Yusir rū na Wa Mā Yu`linū na
002-077 نه ڄاڻندا آھن ڇا ته جيڪي لڪائيندا آھن ۽ جيڪي پڌرو ڪندا آھن سو الله ڄاڻندو آھي.
أَوَلاَ يَعْلَمُو نَ أَنّ َ ا للَّ هَ يَعْلَمُ مَا يُسِر ُّو نَ وَمَا يُعْلِنُونَ
Wa Minhum 'Umm īyū na Lā Ya`lamū na A l-Kitā ba 'Illā 'Amānī ya Wa 'In Hum 'Illā Yažunn ū na
002-078 ۽ منجھائن ڪي اڻ پڙھيا آھن جي ڪوڙن خيالن کانسواءِ ڪتاب کي نه ڄاڻندا آھن ۽ اُھي رڳو اٽڪل ھلندا آھن.
وَمِنْ هُمْ أُمِّ يُّو نَ لاَ يَعْلَمُو نَ ا لْكِتَا بَ إِلاَّ أَمَانِيَّ وَإِن ْ هُمْ إِلاَّ يَظُ نُّ ونَ
Faway lun Lilladh ī na Yaktubū na A l-Kitā ba Bi'aydīhim Th umm a Yaq ūlū na Hādh ā Min `In di A ll ā hi Liyash tarū Bihi Th amanāan Q alīlāan ۖ Faway lun Lahum Mimm ā Katabat 'Aydīhim Wa Way lun Lahum Mimm ā Yaksibū na
002-079 پوءِ اُنھن لاءِ خرابي آھي جيڪي پنھنجو ھٿراڌو ڪتاب لکندا آھن، موٽي (ماڻھن کي) چوندا آھن ته ھيءُ الله وٽان (آيو) آھي ھِن لاءِ ته ان سان (دنيا جو) ٿورو ملھ وٺن، پوءِ جيڪي سندن ھٿن لکيو تنھن سببان انھن لاءِ خرابي آھي ۽ جيڪي ڪمائيندا آھن تنھن سببان(پڻ) انھن لاءِ خرابي آھي.
فَوَيْ ل ٌ لِلَّذِي نَ يَكْتُبُو نَ ا لْكِتَا بَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمّ َ يَقُ ولُو نَ هَذَا مِن ْ عِنْ دِ ا للَّ هِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنا ً قَ لِيلا ً ۖ فَوَيْ ل ٌ لَهُمْ مِمَّ ا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَوَيْ ل ٌ لَهُمْ مِمَّ ا يَكْسِبُونَ
Wa Q ālū Lan Tamassanā A n -Nā ru 'Illā 'Ayyāmāan Ma`dūdatan ۚ Q ul 'Ā ttakh dh tum `In da A ll āhi `Ahdāan Falan Yukh A ll āhu `Ahdahu~ ۖ 'Am Taq ūlū na `Alá A ll āhi Mā Lā Ta`lamū na
002-080 ۽ چون ٿا ته باھ ڳڻيلن ڏينھن کان سواءِ اسان کي ڪڏھن نه ڇھندي. اي (پيغمبرکين) چئو ته الله وٽان اھڙو انجام ورتو اٿوَ ڇا؟ ته الله پنھنجي انجام کي ڪڏھن نه ڦيريندو يا الله تي اڻ ڄاتو (ڪوڙ) ڳالھائيندا آھيو.
وَقَ الُوا لَن ْ تَمَسَّنَا ا ل نّ َا رُ إِلاَّ أَيَّاما ً مَعْدُودَة ً ۚ قُ لْ أَا تَّخَ ذْتُمْ عِنْ دَ ا للَّ هِ عَهْدا ً فَلَن ْ يُخْ لِفَ ا للَّ هُ عَهْدَهُ~ ُ ۖ أَمْ تَقُ ولُو نَ عَلَى ا للَّ هِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ
Balá Man Kasaba Sayyi'atan Wa 'Aĥāţ at Bihi Kh ţ ī 'atuhu Fa'ūlā 'ika 'Aş ĥā bu A n -Nā r i ۖ Hum Fīhā Kh ū na
002-081 ھائو جن مدائي ڪمائي ۽ سندن بڇڙائي کين ويڙھي وئي سي دوزخي آھن، اُھي منجھس سدائين رھڻ وارا آھن.
بَلَى مَن ْ كَسَبَ سَيِّئَة ً وَأَحَاطَ تْ بِهِ خَ ط ِي ئَتُهُ فَأُ وْلَا ئِكَ أَصْ حَا بُ ا ل نّ َا ر ِ ۖ هُمْ فِيهَا خَ الِدُونَ
Wa A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa `Amilū A ş -Ş āliĥā ti 'Ūlā 'ika 'Aş ĥā bu A l-Jann ati ۖ Hum Fīhā Kh ū na
002-082 ۽ جن ايمان آندو ۽ چڱا ڪم ڪيا سي بھشتي آھن، اُھي منجھس سدائين رھڻ وارا آھن.
وَالَّذِي نَ آمَنُوا وَعَمِلُوا ا ل صَّ الِحَا تِ أُ وْلَا ئِكَ أَصْ حَا بُ ا لْجَنَّ ةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَ الِدُونَ
Wa 'Idh 'Akh dh nā Mīth ā q a Banī 'Isrā 'ī la Lā Ta`budū na 'Illā A l-Laha Wa Bil-Wāliday ni 'Iĥsānāan Wa Dh ī A l-Q urbá Wa A l-Yatām á Wa A l-Masākī ni Wa Q ūlū Lilnn ā si Ĥusnāan Wa 'Aq īmū A ş -Ş alāata Wa 'Ātū A z-Zakāata Th umm a Tawallaytum 'Illā Q alīlāan Min kum Wa 'An tum Mu`r iđū na
002-083 ۽ جڏھن بني اسرائيلن کان انجام ورتوسين ته الله کانسواءِ ٻئي ڪنھن جي عبادت نه ڪريو، ۽ ماءُ پيءُ ۽ مِٽن ۽ ڇورن (ٻارن) ۽ مسڪينن سان چڱائي ڪريو ۽ ماڻھن سان مِٺو ڳالھايو ۽ نماز پڙھو ۽ زڪوٰة ڏيو، وري اوھان منجھان ٿورن کانسواءِ (سڀ) ڦِري ويؤ ۽ اوھين منھن موڙيندا ھيؤ.
وَإِذْ أَخَ ذْنَا مِيثَا قَ بَنِي إِسْرَا ئِي لَ لاَ تَعْبُدُو نَ إِلاَّ ا للَّ هَ وَبِالْوَالِدَيْ نِ إِحْسَانا ً وَذِي ا لْقُ رْبَى وَا لْيَتَامَى وَا لْمَسَاكِي نِ وَقُ ولُوا لِلنّ َا سِ حُسْنا ً وَأَقِ يمُوا ا ل صَّ لاَةَ وَآتُوا ا ل زَّكَا ةَ ثُمّ َ تَوَلَّيْتُمْ إِلاَّ قَ لِيلا ً مِنْ كُمْ وَأَنْ تُمْ مُعْر ِضُ ونَ
Wa 'Idh 'Akh dh nā Mīth āq akum Lā Tasfikū na Dimā 'akum Wa Lā Tukh r ijū na 'An fusakum Min Diyār ikum Th umm a 'Aq ra rtum Wa 'An tum Tash /hadū na
002-084 ۽ جڏھن اوھان کان انجام ورتوسون ته پنھنجا خون نه ڪندؤ ۽ نڪي پنھنجي قوم کي پنھنجن ديسن مان لڏائيندؤ پوءِ باسيوَ ۽ (ان جا) اوھين گواھ آھيو.
وَإِذْ أَخَ ذْنَا مِيثَاقَ كُمْ لاَ تَسْفِكُو نَ دِمَا ءَكُمْ وَلاَ تُخْ ر ِجُو نَ أَن فُسَكُمْ مِن ْ دِيَار ِكُمْ ثُمّ َ أَقْ رَ رْتُمْ وَأَنْ تُمْ تَشْهَدُونَ
Th umm a 'An tum Hā 'uulā ' Taq ū na 'An fusakum Wa Tukh r ijū na Far īq āan Min kum Min Diyār ihim Tažāharū na `Alayhim Bil-'Ith mi Wa A l-`Ud wā ni Wa 'In Ya'tūkum 'Usārá Tufādūhum Wa Huwa Muĥarra mun `Alaykum 'Ikh rā juhum ۚ 'A Fatu'uminū na Biba`đi A l-Kitā bi Wa Takfurū na ۚ Biba`đin Famā Jazā 'u Man Yaf`alu Dh ālika Min kum 'Illā Kh n Fī A l-Ĥayāati ۖ A d-Dun yā Wa Yaw ma A l-Q iyāmati Yura ddū na 'Ilá 'Ash addi ۗ A l-`Adh ā bi Wa Mā A l-Lahu Bigh mm ā Ta`malū na
002-085 (تنھن کان) پوءِ اوھين اھڙا ٿيا آھيو جو پنھنجي قوم کي ڪُھو ٿا ۽ پنھنجي قوم مان ھڪ ٽوليءَ تي ايذاء ۽ ڏاڍ ڪرڻ لاءِ (پاڻ ۾) ھڪ ٻئي کي مدد ڏئي کين سندن ديس مان لڏايو ٿا، ۽ جيڪڏھن(ڪي) باندي ٿي اوھان وٽ ايندا آھن ته چَٽي ڀري کين ڇڏائيندا آھيو ھن ھوندي جو اُھو سندن لوڌڻ اوھان تي حرام ٿيل آھي، پوءِ ڇاکون ڪي (حڪم) ڪتاب (توريت) جا مڃيندا آھيو ۽ ڪي نه مڃيندا آھيو؟ پوءِ اوھان مان جيڪو اھڙو ڪم ڪري تنھن جي سزا دنيا جي حياتيءَ ۾ خواريءَ کانسواءِ ڪانه آھي، ۽ قيامت جي ڏينھن سخت عذاب ڏانھن ورايا ويندا، ۽ جيڪي ڪندا آھيو تنھن کان الله بي خبر نه آھي.
ثُمّ َ أَنْ تُمْ هَا ؤُلاَء تَقْ تُلُو نَ أَن فُسَكُمْ وَتُخْ ر ِجُو نَ فَر ِيق ا ً مِنْ كُمْ مِن ْ دِيَار ِهِمْ تَظَ اهَرُو نَ عَلَيْهِمْ بِا لإِثْمِ وَا لْعُد ْوَا نِ وَإِن ْ يَأْتُوكُمْ أُسَارَ ى تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّ مٌ عَلَيْكُمْ إِخْ رَ اجُهُمْ ۚ أَ فَتُؤْمِنُو نَ بِبَعْضِ ا لْكِتَا بِ وَتَكْفُرُو نَ ۚ بِبَعْض ٍ فَمَا جَزَا ءُ مَن ْ يَفْعَلُ ذَلِكَ مِنْ كُمْ إِلاَّ خِ زْيٌ فِي ا لْحَيَا ةِ ۖ ا ل دُّنْ يَا وَيَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ يُرَ دُّو نَ إِلَى أَشَدِّ ۗ ا لْعَذَا بِ وَمَا ا للَّهُ بِغَ افِلٍ عَمَّ ا تَعْمَلُونَ
'Ūlā 'ika A l-Ladh ī na A sh tara w A l-Ĥayāata A d-Dun yā Bil-'Ākh ra ti ۖ Falā Yukh A l-`Adh ā bu Wa Lā Hum Yun ş arū na
002-086 اِھي اُھي آھن جن آخرت جي بدران دنيا جي حياتي ڳڌي، پوءِ کانئن عذاب ھلڪو نه ڪيو ويندو ۽ نڪي کين مدد ڏبي.
أُ وْلَا ئِكَ ا لَّذِي نَ ا رَ وُا ا لْحَيَا ةَ ا ل دُّنْ يَا بِا لآخِ رَ ةِ ۖ فَلاَ يُخَ فَّفُ عَنْ هُمُ ا لْعَذَا بُ وَلاَ هُمْ يُن صَ رُونَ
Wa Laq ad 'Ātaynā Mūsá A l-Kitā ba Wa Q affaynā Min Ba`dihi Bir -Ru suli ۖ Wa 'Ātaynā `Īsá A b na Maryama A l-Bayyinā ti Wa 'Ayyad nā hu Birū ĥi A l-Q udusi ۗ 'Afakullamā Jā 'akum Ra sū lun Bimā Lā Tahwá 'An fusukum A m Fafar īq āan Kadh dh ab tum Wa Far īq āan Taq n
002-087 ۽ بيشڪ مُوسىٰ کي ڪتاب (توريت) ڏنوسون ۽ اُن کان پوءِ (ٻيا) پيغمبر ھڪ ٻئي پٺيان موڪلياسون، ۽ عيسىٰ پٽ مريم کي پڌرا مُعجزا ڏناسون ۽ کين پاڪ روح سان مدد ڏني سون، پوءِ جڏھن به ڪنھن پيغمبر اوھان وٽ اُھي حُڪم آندا ٿي جن کي اوھان جي دلين نٿي گھريو تڏھن اوھان (ان جي مڃڻ کان) وڏائي ڪئي، پوءِ (پيغمبرن جي) ھڪ ٽولي کي ڪُوڙو ڄاتوَ، ۽ ٻئي کي ڪُٺَوَ.
وَلَقَ د ْ آتَيْنَا مُوسَى ا لْكِتَا بَ وَقَ فَّيْنَا مِن ْ بَعْدِهِ بِا ل رُّسُلِ ۖ وَآتَيْنَا عِيسَى ا بْ نَ مَرْيَمَ ا لْبَيِّنَا تِ وَأَيَّد ْنَا هُ بِرُو حِ ا لْقُ دُسِ ۗ أَفَكُلَّمَا جَا ءَكُمْ رَ سُو لٌ بِمَا لاَ تَهْوَى أَن فُسُكُمْ ا ر ِيق ا ً كَذَّبْ تُمْ وَفَر ِيق ا ً تَقْ تُلُون
Wa Q ālū Q ulūbunā Gh n ۚ Bal La`anahumu A ll āhu Bikufr ihim Faq alīlāan Mā Yu'uminū na
002-088 ۽ چون ٿا ته اسان جون دليون ڍڪيل آھن، (نه) بلڪ الله سندن ڪفر سببان مٿن لعنت ڪئي آھي پوءِ ٿورا ايمان آڻيندا.
وَقَ الُوا قُ لُوبُنَا غُ لْفٌ ۚ بَلْ لَعَنَهُمُ ا للَّ هُ بِكُفْر ِهِمْ فَقَ لِيلا ً مَا يُؤْمِنُونَ
Wa Lamm ā Jā 'ahum Kitā bun Min `In di A ll ā hi Muş addiq un Limā Ma`ahum Wa Kānū Min Q ab lu Yastaftiĥū na `Alá A l-Ladh ī na Kafarū Falamm ā Jā 'ahum Mā `Ara fū Kafarū Bihi ۚ Fala`natu A ll āhi `Alá A l-Kāfir ī na
002-089 ۽ جڏھن الله وٽان ڪتاب (قرآن) انھي (توريت) جو سچو ڪندڙ آين جيڪو وٽن آھي۽ (ھن کان) اڳ ڪافرن تي سوڀ جون (دعائون) گھرندا ھئا، پوءِ جڏھن وٽن آيو جنھن کي سڃاتائون تڏھن ان جو انڪار ڪيائون، پوءِ ڪافرن تي الله جي لعنت آھي.
وَلَمَّ ا جَا ءَهُمْ كِتَا بٌ مِن ْ عِنْ دِ ا للَّ هِ مُصَ دِّق ٌ لِمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِن ْ قَ بْ لُ يَسْتَفْتِحُو نَ عَلَى ا لَّذِي نَ كَفَرُوا فَلَمَّ ا جَا ءَهُمْ مَا عَرَ فُوا كَفَرُوا بِهِ ۚ فَلَعْنَةُ ا للَّ هِ عَلَى ا لْكَافِر ِينَ
Bi'sa Mā A sh tara w Bihi~ 'An fusahum 'An Yakfurū Bimā 'An zala A ll āhu Bagh n Yunazzila A ll āhu Min Fađlih `Alá Man Yash ā 'u Min ۖ `Ibādihi Fabā 'ū Bigh ۚ Gh n Wa Lilkāfir ī na `Adh ā bun Muhī nun
002-090 اُھو بڇڙو (سودو) آھي جنھن ۾ پاڻ ڏئي جيڪي الله (ﷴ ﷺ تي) لاٿو آھي تنھن جو نه مڃڻ ھن (ڳالھ) جي ساڙ ڪري ڳڌائون ته الله پنھنجي ٻانھن مان جنھن تي گھرندو آھي تنھن تي پنھنجي ٻاجھ سان ڪتاب لاھيندو آھي، پوءِ (الله جي) ڏمر تي ڏمر ھيٺ وريا، ۽ ڪافرن لاءِ خواري ڏيندڙ عذاب آھي.
بِئْسَ مَا ا رَ وْا بِهِ أَن فُسَهُمْ أَن ْ يَكْفُرُوا بِمَا أَن زَلَ ا للَّ هُ بَغْ ياً أَن ْ يُنَزِّلَ ا للَّ هُ مِن ْ فَضْ لِه عَلَى مَن ْ يَشَا ءُ مِن ْ ۖ عِبَادِهِ فَبَا ءُ وا بِغَ ضَ بٍ عَلَى ۚ غَ ضَ بٍ وَلِلْكَافِر ِي نَ عَذَا بٌ مُهِينٌ
Wa 'Idh ā Q ī la Lahum 'Āminū Bimā 'An zala A ll āhu Q ālū Nu'uminu Bimā 'Un zila `Alaynā Wa Yakfurū na Bimā Warā 'ahu Wa Huwa A l-Ĥaq q u Muş addiq āan Limā Ma`ahum ۗ Q ul Falima Taq ū na 'An biyā 'a A ll āhi Min Q ab lu 'In Kun tum Mu'uminī na
002-091 ۽ جڏھن کين چئبو آھي ته جيڪو (قرآن) الله لاٿو تنھن کي مڃيو تڏھن چون ٿا ته جيڪو (توريت) اسان تي لٿل آھي تنھن کي مڃيندا آھيون ۽ جيڪي ان کانسواءِ آھي تنھن کي نه مڃيندا آھن، ۽ (حقيقت ڪري) اھو (قرآن) سچو آھي جيڪو (توريت) وٽن آھي تنھنجو سچو ڪندڙ (به) آھي، (اي پيغمبر) چؤ ته جيڪڏھن (توريت جا) مڃيندڙ آھيو ته الله جي پيغمبرن کي ڇو ڪُٺوَ.
وَإِذَا قِ ي لَ لَهُمْ آمِنُوا بِمَا أَن زَلَ ا للَّ هُ قَ الُوا نُؤْمِنُ بِمَا أُن زِلَ عَلَيْنَا وَيَكْفُرُو نَ بِمَا وَرَا ءَهُ وَهُوَ ا لْحَقُّ مُصَ دِّق ا ً لِمَا مَعَهُمْ ۗ قُ لْ فَلِمَ تَقْ تُلُو نَ أَنْ بِيَا ءَ ا للَّ هِ مِن ْ قَ بْ لُ إِن ْ كُن تُمْ مُؤْمِنِينَ
Wa Laq ad Jā 'akum Mūsá Bil-Bayyinā ti Th umm a A kh dh tumu A l-`Ij la Min Ba`dihi Wa 'An tum Ž ālimū na
002-092 بيشڪ مُوسىٰ اوھان وٽ چٽا معجزا آندا وري کانئس پوءِ گابي کي (خدا ڪري) ورتوَ ۽ اوھين ظالم آھيو.
وَلَقَ د ْ جَا ءَكُمْ مُوسَى بِا لْبَيِّنَا تِ ثُمّ َ ا خَ ذْتُمُ ا لْعِجْ لَ مِن ْ بَعْدِهِ وَأَنْ تُمْ ظَ الِمُونَ
Wa 'Idh 'Akh dh nā Mīth āq akum Wa Ra fa`nā Fawq akumu A ţ -Ţ ū ra Kh dh ū Mā 'Ātaynākum Biq ūwatin Wa A ۖ Q ālū Sami`nā Wa `Aş aynā Wa 'Ush r ibū Fī Q ulūbihimu A l-`Ij la Bikufr ihim ۚ Q ul Bi'samā Ya'muru kum Bihi~ 'Īmānukum 'In Kun tum Mu'uminī na
002-093 ۽ جڏھن اوھان کان انجام ورتوسون ۽ اوھان جي مٿان طُور (جبل) کڙو ڪيوسون، (چيوسون ته) جيڪو اوھان کي ڏنوسون (يعني توريت) سو سوگھو وٺو ۽ ٻڌو، تڏھن چيائونته ٻڌوسون ۽ نه مڃيوسون، ۽ انھن جي دلين ۾ سندن ڪفر سببان گابي جي پريت وڌي وئي، (اي پيغمبر کين) چؤ ته اوھان جو ايمان اوھان کي جنھن شيءِ جو حڪم ڪندو آھي سا بڇڙي آھي جيڪڏھن اوھين (توريت) جا مڃيندڙ آھيو.
وَإِذْ أَخَ ذْنَا مِيثَاقَ كُمْ وَرَ فَعْنَا فَوْقَ كُمُ ا ل طُّ و رَ خُ ذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُ وَّةٍ وَا ا ۖ قَ الُوا سَمِعْنَا وَعَصَ يْنَا وَأُشْر ِبُوا فِي قُ لُوبِهِمُ ا لْعِجْ لَ بِكُفْر ِهِمْ ۚ قُ لْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمَانُكُمْ إِن ْ كُن تُمْ مُؤْمِنِينَ
Q ul 'In Kānat Lakumu A d-Dā ru A l-'Ākh ra tu `In da A ll āhi Kh ş atan Min Dū ni A n -Nā si Fatamann aw A l-Maw ta 'In Kun tum Ş ādiq ī na
002-094 (اي پيغمبرکين) چؤ ته جيڪڏھن آخرت جو گَھرُ الله وٽ ٻـين ماڻھن کان سواءِ خلاصو اوھان لاءِ آھي ته جيڪڏھن (پنھنجي چوڻ ۾) سچا آھيو ته موت گھرو.
قُ لْ إِن ْ كَانَتْ لَكُمُ ا ل دَّا رُ ا لآخِ رَ ةُ عِنْ دَ ا للَّ هِ خَ الِصَ ة ً مِن ْ دُو نِ ا ل نّ َا سِ فَتَمَنَّ وْا ا لْمَوْ تَ إِن ْ كُن تُمْ صَ ادِقِ ينَ
Wa Lan Yatamann aw hu 'Abadāan Bimā Q addamat 'Aydīhim Wa ۗ A ll āhu `Alī mun Biž-Ž ālimī na
002-095 ۽ جيڪي ڪرتوت سندن ھٿن اڳي موڪليا آھن تن سببان اُن (موت) کي ڪڏھن به نه گھرندا، ۽ الله ظالمن کي (چڱي طرح) ڄاڻندڙ آھي.
وَلَن ْ يَتَمَنَّ وْ هُ أَبَدا ً بِمَا قَ دَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ۗ وَا للَّهُ عَلِي مٌ بِا ل ظَّ الِمِينَ
Wa Latajidann ahum 'Aĥra ş a A n -Nā si `Alá Ĥayāatin Wa Mina A l-Ladh ī na 'Ash ra kū ۚ Yawaddu 'Aĥaduhum Law Yu`amm aru 'Alfa Sanatin Wa Mā Huwa Bimuzaĥziĥihi Mina A l-`Adh ā bi 'An Yu`amm ara Wa ۗ A ll āhu Baş ī r un Bimā Ya`malū na
002-096 ۽ (اي پيغمبر) انھن (يھودين) کي جيئڻ تي ماڻھن ۽ مشرڪن کان وڌيڪ حرص وارو لھندين، منجھائن ھر ڪو گھرندو آھي ته جيڪر ھزار ورہيه جياريو وڃي ھا، ۽ اھو (ايڏو جيئڻ) کيس عذاب کان پري ڪرڻ وارو نه آھي، ۽ جيڪي ڪندا آھن تنھن کي الله ڏسندڙ آھي.
وَلَتَجِدَنَّ هُمْ أَحْرَ صَ ا ل نّ َا سِ عَلَى حَيَا ةٍ وَمِنَ ا لَّذِي نَ أَشْرَ كُوا ۚ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّ رُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ ا لْعَذَا بِ أَن ْ يُعَمَّ رَ ۗ وَا للَّهُ بَصِ ي رٌ بِمَا يَعْمَلُونَ
Q ul Man Kā na `Adūwāan Lijib r ī la Fa'inn ahu Nazzalahu `Alá Q albika Bi'idh ni A ll ā hi Muş addiq āan Limā Bay na Yaday hi Wa Hudan Wa Bush rá Lilmu'uminī na
002-097 (اي پيغمبرکين) چئو ته جيڪو جبرائيل جو ويري ٿيندو (سو الله جو ويري آھي) ڇوته جبرائيل قرآن کي الله جي حڪم سان تنھنجي دل تي لاٿو آھي جيڪي کانئس اڳي آھي تنھن کي سچو ڪندڙ آھي ۽ مؤمنن لاءِ ھدايت ۽ خوشخبري آھي.
قُ لْ مَن ْ كَا نَ عَدُوّا ً لِجِبْ ر ِي لَ فَإِنَّ هُ نَزَّلَهُ عَلَى قَ لْبِكَ بِإِذْنِ ا للَّ هِ مُصَ دِّق ا ً لِمَا بَيْ نَ يَدَيْ هِ وَهُد ى ً وَبُشْرَ ى لِلْمُؤْمِنِينَ
Man Kā na `Adūwāan Lill ā h Wa Malā 'ikatihi Wa Ru sulihi Wa Jib r ī la Wa Mīkā la Fa'inn a A ll āha `Adū wun Lilkāfir ī na
002-098 جيڪو الله ۽ سندس ملائڪن ۽ سندس پيغمبرن ۽ جبرائيل ۽ ميڪائيل جو ويري بڻبو ته بيشڪ الله(به اھڙن) ڪافرن جو ويري آھي.
مَن ْ كَا نَ عَدُوّا ً لِلَّهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْ ر ِي لَ وَمِيكَا لَ فَإِنّ َ ا للَّ هَ عَدُوٌّ لِلْكَافِر ِينَ
Wa Laq ad 'An zalnā 'Ilay ka 'Āyā tin Bayyinā tin ۖ Wa Mā Yakfuru Bihā 'Illā A l-Fāsiq ū na
002-099 ۽ (اي پيغمبر) بي شڪ تو ڏانھن صاف آيتون موڪليون سون، ۽ بي دينن کانسواءِ ڪوبه اُن جو منڪر نه ٿيندو.
وَلَقَ د ْ أَن زَلْنَا إِلَيْ كَ آيَا ت ٍ بَيِّنَا تٍ ۖ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلاَّ ا لْفَاسِقُ ونَ
'Awakullamā `Āhadū `Ahdāan Nabadh ahu Far ī q un Minhum ۚ Bal 'Akth aru hum Lā Yu'uminū na
002-100 جڏھن به ڪو انجام ٻڌائون ٿي ته ان کي ڇو منجھائن ھڪ ٽوليءَ ڀڳو ٿي، بلڪ منجھائن گھڻا ايمان نه آڻيندا آھن.
أَوَكُلَّمَا عَاهَدُوا عَهْدا ً نَبَذَهُ فَر ِي ق ٌ مِنْ هُمْ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ
Wa Lamm ā Jā 'ahum Ra sū lun Min `In di A ll ā hi Muş addiq un Limā Ma`ahum Nabadh a Far ī q un Mina A l-Ladh ī na 'Ūtū A l-Kitā ba Kitā ba A ll āhi Warā 'a Ž uhūr ihim Ka'ann ahum Lā Ya`lamū na
002-101 ۽ جڏھن پيغمبر (مُحمّدﷺ) انھي (يعني توريت) جو سچو ڪندڙ جيڪو وٽن آھي الله وٽان آين (تڏھن) جن کي ڪتاب (توريت) ڏنو ويو تن مان ھڪ ٽوليءَ الله جي ڪتاب کي پنھنجن پُٺين پويان اُڇليو ڄڻڪ اُھي ڄاڻندا ئي نه آھن.
وَلَمَّ ا جَا ءَهُمْ رَ سُو لٌ مِن ْ عِنْ دِ ا للَّ هِ مُصَ دِّق ٌ لِمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَر ِي ق ٌ مِنَ ا لَّذِي نَ أُ وتُوا ا لْكِتَا بَ كِتَا بَ ا للَّ هِ وَرَا ءَ ظُ هُور ِهِمْ كَأَنَّ هُمْ لاَ يَعْلَمُونَ
Wa A A sh -Sh ayāţ ī nu `Alá Mulki Sulaymā na ۖ Wa Mā Kafara Sulaymā nu Wa Lakinn a A sh -Sh ayāţ ī na Kafarū Yu`allimū na A n -Nā sa A s-Siĥra Wa Mā 'Un zila `Alá A l-Malakay ni Bibābila Hārū ta Wa Mārū ta ۚ Wa Mā Yu`allimā ni Min 'Aĥadin Ĥattá Yaq ūlā 'Inn amā Naĥnu Fitnatun Falā Takfur ۖ Fayata`allamū na Minhumā Mā Yufarr iq ū na Bihi Bay na A l-Mar'i Wa Zawjihi ۚ Wa Mā Hum Biđā rr ī na Bihi Min 'Aĥadin 'Illā Bi'idh ni A ll ā hi ۚ Wa Yata`allamū na Mā Yađurru hum Wa Lā Yan fa`uhum ۚ Wa Laq ad `Alimū Lamani A sh tar ā hu Mā Lahu Fī A l-'Ākh ra ti Min Kh ā q in ۚ Wa Labi'sa Mā Sh ara w Bihi~ 'An fusahum ۚ Law Kānū Ya`lamū na
002-102 ۽ اُھي (يھودي توريت جي پيروي ڇڏي) اھڙن (باطل علمن) جي پٺيان لڳا جيڪي سليمان جي واري ۾ شيطان پڙھندا ھوا، ۽ سليمان (جادو ڪرڻ جو) ڪفر نه ڪيو پر شيطانن ڪفر ڪيو جو ماڻھن کي جادو سيکاريندا ھوا، ۽ پڻ (جادوءَ کي اسماء الٰهيه ساڻ بيجا استعمال ڪرڻ جي پٺيان پيا) جيڪي (اسماء الٰهيه جا اسرار) ٻن ملائڪن ھاروت ۽ ماروت تي بابل (شھر) ۾ نازل ٿيا ھئا، ۽ اُھي ٻئي (انھن سڳورن علمن مان) ڪجھ به ايسين ڪنھن ھڪڙي کي نه سيکاريندا ھوا جيسين (ھي) چوندا ھئا ته اسين رڳو پرکه آھيون تنھنڪري (انکي بيجا ڪم ۾ آڻي) ڪافر نه بڻج (جو ناجائز ڪمن لاءِ اسماءِ الٰهي ڪم آڻڻ ڪفر آھي)پوءِ کانئن اُھو سکندا هُئا جنھن سان مڙس ۽ سندس زال جي وچ ۾ ڦيٽو وجھندا هُئا، ۽ اُھي اُن سان ڪنھين ھڪڙي کي الله جي حڪم ڌاران ڏکوئيندڙ نه هُئا، جيڪا کين ڏکوئيندي ۽ فائدو نه ڏيندي سا سکندا هُئا، ۽ بيشڪ ڄاتائون ٿي ته جنھن اُھا ڳڌي تنھن کي آخرت ۾ ڪو نصيب نه آھي، ۽ جنھن سان پاڻ کي وڪيائون سا ضرور بڇڙي آھي، جيڪر ڄاڻن ھا (ته پاڻ پلين ھا).
وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو ا ل شَّيَاطِ ي نُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَا نَ ۖ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَا نُ وَلَكِنّ َ ا ل شَّيَاطِ ي نَ كَفَرُوا يُعَلِّمُو نَ ا ل نّ َا سَ ا ل سِّحْرَ وَمَا أُن زِلَ عَلَى ا لْمَلَكَيْ نِ بِبَابِلَ هَارُو تَ وَمَارُو تَ ۚ وَمَا يُعَلِّمَا نِ مِن ْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُ ولاَ إِنَّ مَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلاَ تَكْفُرْ ۖ فَيَتَعَلَّمُو نَ مِنْ هُمَا مَا يُفَرِّقُ و نَ بِهِ بَيْ نَ ا لْمَرْءِ وَزَوْجِهِ ۚ وَمَا هُمْ بِضَ ا رِّي نَ بِهِ مِن ْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ ا للَّ هِ ۚ وَيَتَعَلَّمُو نَ مَا يَضُ رُّهُمْ وَلاَ يَن فَعُهُمْ ۚ وَلَقَ د ْ عَلِمُوا لَمَنِ ا رَ ا هُ مَا لَهُ فِي ا لآخِ رَ ةِ مِن ْ خَ لاَق ٍ ۚ وَلَبِئْسَ مَا شَرَ وْا بِهِ أَن فُسَهُمْ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ
Wa Law 'Ann ahum 'Āmanū Wa A q aw Lamath ūbatun Min `In di A ll ā hi Kh y ru n ۖ Law Kānū Ya`lamū na
002-103 ۽ جيڪڏھن اُھي (يھودي) ايمان آڻين ھا ۽ پرھيزگار بڻجن ھا ته الله وٽان ضرور چڱو بدلو (ملين ھا)، جيڪڏھن ڄاڻن ھا.
وَلَوْ أَنَّ هُمْ آمَنُوا وَا قَ وْا لَمَثُوبَةٌ مِن ْ عِنْ دِ ا للَّ هِ خَ يْ رٌ ۖ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ
Yā 'Ayyuhā A l-Ladh ī na 'Āmanū Lā Taq ūlū Rā `inā Wa Q ūlū A n žurnā Wa A ۗ Wa Lilkāfir ī na `Adh ā bun 'Alī mun
002-104 اي ايمان وارؤ (پيغمبر کي عرض ڪرڻ مھل) راعِنا (جو لفظ) نه چئو ۽ اُنظرنا (جو لفظ) چئو ۽ (اھو حڪم دل سان) ٻڌو، ۽ ڪافرن لاءِ ڏکوئيندڙ عذاب آھي.
يَا أَيُّهَا ا لَّذِي نَ آمَنُوا لاَ تَقُ ولُوا رَ اعِنَا وَقُ ولُوا ا ن ظُ رْنَا وَا ا ۗ وَلِلْكَافِر ِي نَ عَذَا بٌ أَلِيمٌ
Mā Yawaddu A l-Ladh ī na Kafarū Min 'Ahli A l-Kitā bi Wa Lā A l-Mush r ikī na 'An Yunazzala `Alaykum Min Kh y r in Min Ra bbikum Wa ۗ A ll āhu Yakh ş ş u Bira ĥmatihi Man Yash ā 'u Wa ۚ A ll āhu Dh ū A l-Fađli A l-`Ažī mi
002-105 نڪي ڪو ڪتاب وارن ڪافرن مان ۽ نڪي ڪو مشرڪن مان اوھان جي پالڻھار کان اوھان تي ڪنھن چڱائيءَ جو لھڻ گھرندو آھي، ۽ الله پنھنجي ٻاجھ سان جنھن کي وڻيس تنھن کي چونڊيندو آھي، ۽ الله وڏي فضل وارو آھي.
مَا يَوَدُّ ا لَّذِي نَ كَفَرُوا مِن ْ أَهْلِ ا لْكِتَا بِ وَلاَ ا لْمُشْر ِكِي نَ أَن ْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِن ْ خَ يْ رٍ مِن ْ رَ بِّكُمْ ۗ وَا للَّهُ يَخْ تَصّ ُ بِرَ حْمَتِهِ مَن ْ يَشَا ءُ ۚ وَا للَّهُ ذُو ا لْفَضْ لِ ا لْعَظِ يمِ
Mā Nan sakh n sihā Na'ti Bikh y r in Minhā 'Aw Mith lihā ۗ 'Alam Ta`lam 'Ann a A ll āha `Alá Kulli Sh ay 'in Q adī r un
002-106 (اي پيغمبر) جي ڪا آيت منسوخ ڪندا آھيون يا (تنھنجي دل تان) اُھا وسارائيندا آھيون ته انھي کان چڱي يا جھڙيس آڻيندا آھيون. نه ڄاڻندو آھين ڇا ته الله سڀڪنھن شيء تي وس وارو آھي؟
مَا نَن سَخْ مِن ْ آيَةٍ أَوْ نُن سِهَا نَأْتِ بِخَ يْ رٍ مِنْ هَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنّ َ ا للَّ هَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَ دِيرٌ
'Alam Ta`lam 'Ann a A ll āha Lahu Mulku A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi ۗ Wa Mā Lakum Min Dū ni A ll ā hi Min Wa Lī yin Wa Lā Naş ī r n
002-107 (اي پيغمبر) نه ڄاڻندوآھين ڇا ته آسمانن ۽ زمين جي بادشاھي الله جي آھي، ۽ الله کانسواءِ اوھان جو نڪو سنڀاليندڙ ۽ نڪو واھرو آھي؟
أَلَمْ تَعْلَمْ أَنّ َ ا للَّ هَ لَهُ مُلْكُ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ ۗ وَمَا لَكُمْ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ مِن ْ وَلِيٍّ وَلاَ نَصِ ير ٍ
'Am Tur īdū na 'An Tas'alū Ra sūlakum Kamā Su'ila Mūsá Min Q ab lu ۗ Wa Man Yatabaddali A l-Kufra Bil-'Īmā ni Faq ad Đ alla Sawā 'a A s-Sabī li
002-108 (اي مسلمانؤ) اوھين پنھنجي پيغمبر کان ايئن سوال ڪرڻ ڇو ٿا گھرو جيئن اڳ (يھودين) موسىٰ کان پڇيو ھو؟ ۽ جيڪو ايمان کي ڪفر سان مٽائيندو سو بيشڪ سِڌيءَ واٽ کان ڀُلو.
أَمْ تُر ِيدُو نَ أَن ْ تَسْأَلُوا رَ سُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَى مِن ْ قَ بْ لُ ۗ وَمَن ْ يَتَبَدَّلِ ا لْكُفْرَ بِا لإِيمَا نِ فَقَ د ْ ضَ لَّ سَوَا ءَ ا ل سَّبِيلِ
Wadda Kath ī r un Min 'Ahli A l-Kitā bi Law Yaru ddūnakum Min Ba`di 'Īmānikum Kuffārā an Ĥasadāan Min `In di 'An fusihim Min Ba`di Mā Tabayyana Lahumu A l-Ĥaq q u ۖ Fā`fū Wa A ş faĥū Ĥattá Ya'tiya A ll āhu Bi'am r ihi~ ۗ 'Inn a A ll āha `Alá Kulli Sh ay 'in Q adī r un
002-109 ڪتاب وارن مان گھڻا گھرندا آھن ته جيڪر اوھان جي ايمان آڻڻ کان پوءِ به اوھان کي ساڙ سببان جو سندين دلين ۾ آھي کين جو حق پڌرو ٿي چڪو آھي ان کانپوءِ به موٽائي ڪافر ڪن، پوءِ ايسين ٽري وڃو ۽ مُڙي وڃو جيسين الله پنھنجو حڪم موڪلي، ڇو ته الله سڀ ڪنھن شيء تي وس وارو آھي.
وَدَّ كَثِي رٌ مِن ْ أَهْلِ ا لْكِتَا بِ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ مِن ْ بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّاراً حَسَدا ً مِن ْ عِنْ دِ أَن فُسِهِمْ مِن ْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ ا لْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَا صْ فَحُوا حَتَّى يَأْتِيَ ا للَّ هُ بِأَمْر ِهِ ۗ إِنّ َ ا للَّ هَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَ دِيرٌ
Wa 'Aq īmū A ş -Ş alāata Wa 'Ātū A z-Zakāata ۚ Wa Mā Tuq addimū Li'n fusikum Min Kh y r in Tajidū hu `In da A ll āhi ۗ 'Inn a A ll āha Bimā Ta`malū na Baş ī r un
002-110 ۽ (اي مسلمانؤ) نماز پڙھو ۽ زڪوٰت ڏيو، ۽ جيڪا چڱائي پاڻ لاءِ اڳي موڪليندؤ سا الله وٽ لھندؤ جيڪي اوھان ڪندا آھيو تنھن کي الله ڏسندڙ آھي.
وَأَقِ يمُوا ا ل صَّ لاَةَ وَآتُوا ا ل زَّكَا ةَ ۚ وَمَا تُقَ دِّمُوا لِأن فُسِكُمْ مِن ْ خَ يْ رٍ تَجِدُو هُ عِنْ دَ ا للَّ هِ ۗ إِنّ َ ا للَّ هَ بِمَا تَعْمَلُو نَ بَصِ يرٌ
Wa Q ālū Lan Yad kh A l-Jann ata 'Illā Man Kā na Hūdāan 'Aw Naş ārá ۗ Tilka 'Amānīyuhum ۗ Q ul Hātū Burhānakum 'In Kun tum Ş ādiq īn
002-111 ۽ (يھودي ۽ نصارىٰ) چون ٿا ته يھودين ۽ نصارن کانسواءِ بھشت ۾ ڪوئي نه گھڙندو. اِھي سندن سڌون آھن. (اي پيغمبر کين) چئو ته جيڪڏھن سچا آھيو ته پنھنجو ڪو دليل آڻيو.
وَقَ الُوا لَن ْ يَد ْخُ لَ ا لْجَنَّ ةَ إِلاَّ مَن ْ كَا نَ هُوداً أَوْ نَصَ ارَ ى ۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُ لْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِن ْ كُن تُمْ صَ ادِق ِ ين
Balá Man 'Aslama Waj hahu Lill ā h Wa Huwa Muĥsinun Falahu~ 'Aj ru hu `In da Ra bbihi Wa Lā Kh w fun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanū na
002-112 ھائو، جنھن پنھنجو مُنھن الله لاءِ نواڙيو ۽ اُھو ڀلارو ھوندو تنھن لاءِ سندس پالڻھار وٽ سندس اجر آھي، ۽ نڪي کين ڀؤ آھي ۽ نڪي اُھي غمگين رھندا.
بَلَى مَن ْ أَسْلَمَ وَجْ هَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ~ ُ أَجْ رُهُ عِنْ دَ رَ بِّهِ وَلاَ خَ وْ فٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ
Wa Q ālati A l-Yahū du Laysati A n -Naş ārá `Alá Sh ay 'in Wa Q ālati A n -Naş ārá Laysati A l-Yahū du `Alá Sh ay 'in Wa Hum Yatlū na A l-Kitā ba ۗ Kadh ālika Q ā la A l-Ladh ī na Lā Ya`lamū na Mith la Q awlihim ۚ Fa-Allā hu Yaĥkumu Baynahum Yaw ma A l-Q iyāmati Fīmā Kānū Fī hi Yakh ū na
002-113 ۽يھودي چون ٿا ته نصارىٰ ڪنھن دين تي نه آھن، ۽ نصارىٰ چون ٿا ته يھودي ڪنھن دين تي نه آھن ۽ (حقيقت ڪري) اُھي ڪتاب (توريت ۽ انجيل) پڙھندا آھن، اھڙي طرح جيڪي نه ڄاڻندا آھن سي (به) سندن چوڻ جھڙو چوندا آھن. پر الله قيامت جي ڏينھن سندن وچ ۾ جنھن (ڳالھ) بابت جھڳڙو ڪندا آھن تنھن جو نبيرو ڪندو.
وَقَ الَتِ ا لْيَهُو دُ لَيْسَتِ ا ل نَّ صَ ارَ ى عَلَى شَيْ ءٍ وَقَ الَتِ ا ل نَّ صَ ارَ ى لَيْسَتِ ا لْيَهُو دُ عَلَى شَيْ ءٍ وَهُمْ يَتْلُو نَ ا لْكِتَا بَ ۗ كَذَلِكَ قَ ا لَ ا لَّذِي نَ لاَ يَعْلَمُو نَ مِثْلَ قَ وْلِهِمْ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِي هِ يَخْ تَلِفُونَ
Wa Man 'Ažlamu Mimm an Mana`a Masājida A ll āhi 'An Yudh kara Fīhā A smuhu Wa Sa`á Fī Kh rā bihā ۚ 'Ūlā 'ika Mā Kā na Lahum 'An Yad kh ā 'Ilā Kh ā 'ifī na ۚ Lahum Fī A d-Dun yā Kh n Wa Lahum Fī A l-'Ākh ra ti `Adh ā bun `Ažī mun
002-114 ۽ ڪير اُن کان وڌيڪ ظالم آھي جنھن الله جي مسجدين کي منجھس سندس نالي جي ياد ڪرڻ کان جھليو ۽ انھن (مسجدين) جي ڦٽائڻ ۾ ڪوشش ڪيائين؟ اھڙن کي انھن (مسجدين) ۾ ڊڄندڙ ٿي گھڙڻ ڌاران (ٻئي طرح گھڙڻ) نه جڳائيندو آھي، انھن لاءِ دُنيا ۾ خواري آھي ۽ انھن لاءِ آخرت ۾ وڏو عذاب آھي.
وَمَن ْ أَظْ لَمُ مِمَّ ن ْ مَنَعَ مَسَاجِدَ ا للَّ هِ أَن ْ يُذْكَرَ فِيهَا ا سْمُهُ وَسَعَى فِي خَ رَ ابِهَا ۚ أُ وْلَا ئِكَ مَا كَا نَ لَهُمْ أَن ْ يَد خُ لُوهَا إلا خَ ا ئِفِي نَ ۚ لَهُمْ فِي ا ل دُّنْ يَا خِ زْيٌ وَلَهُمْ فِي ا لآخِ رَ ةِ عَذَا بٌ عَظِ يمٌ
Wa Lill ā h A l-Mash r iq u Wa A l-Magh r ibu ۚ Fa'aynamā Tuwallū Fath amm a Waj hu A ll āhi 'Inn a ۚ A ll āha Wāsi`un `Alī mun
002-115 ۽ اوڀر ۽ اولھ الله جو آھي، پوءِ جاڏي پنھنجي مھاڙ کي ڦيرايو تاڏي الله جي سامھانئي آھي، ڇو ته الله (مھرباني ۾) ڪشادگي وارو ڄاڻندڙ آھي.
وَلِلَّهِ ا لْمَشْر ِقُ وَا لْمَغْ ر ِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمّ َ وَجْ هُ ا للَّ هِ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ
Wa Q ālū A kh dh a A ll āhu Waladāan ۗ Sub ĥānahu ۖ Bal Lahu Mā Fī A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi ۖ Kullun Lahu Q ānitū na
002-116 ۽ (ڪافر) چون ٿا ته الله پنھنجي لاءِ اولاد ورتو آھي. (نه) اھو پاڪ آھي، بلڪ جيڪي آسمانن ۽ زمين ۾ آھي سو سندس (مِلڪ) آھي، مڙيئي سندس فرمانبردار آھن.
وَقَ الُوا ا خَ ذَ ا للَّ هُ وَلَدا ً ۗ سُبْ حَانَهُ ۖ بَلْ لَهُ مَا فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ ۖ كُلّ ٌ لَهُ قَ انِتُونَ
Badī `u A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi ۖ Wa 'Idh ā Q ađá 'Am rā an Fa'inn amā Yaq ū lu Lahu Kun Fayakū nu
002-117 آسمانن ۽ زمين جو ٺاھيندڙ آھي، ۽ جڏھن ڪوئي ڪم ڪندو آھي تڏھن رڳو چوندو آھي ته ٿيء ته ٿي پوندو آھي.
بَدِي عُ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ ۖ وَإِذَا قَ ضَ ى أَمْرا ً فَإِنَّ مَا يَقُ و لُ لَهُ كُن ْ فَيَكُونُ
Wa Q ā la A l-Ladh ī na Lā Ya`lamū na Lawlā Yukallimunā A l-Lahu 'Aw Ta'tīnā 'Āyatun ۗ Kadh ālika Q ā la A l-Ladh ī na Min Q ab lihim Mith la Q awlihim ۘ Tash ābahat Q ulūbuhum ۗ Q ad Bayyann ā A l-'Āyā ti Liq aw min Yūq inū na
002-118 ۽ جيڪي نه ڄاڻندا آھن سي چوندا آھن ته اللهاسان سان ڇو نه ڳالھائيندو آھي يا ڪا نشاني اسان وٽ ڇو نه ايندي آھي؟ اھڙي طرح جيڪي کانئن اڳ هُئا تن سندن چوڻ وانگر چيو، سندن دليون ھڪ جھڙيون آھن، بيشڪ انھيءَ قوم لاءِ نشانيون بيان ڪيون اٿئون جيڪي ويساھ رکندا آھن.
وَقَ ا لَ ا لَّذِي نَ لاَ يَعْلَمُو نَ لَوْلاَ يُكَلِّمُنَا ا للَّهُ أَوْ تَأْتِينَا آيَةٌ ۗ كَذَلِكَ قَ ا لَ ا لَّذِي نَ مِن ْ قَ بْ لِهِمْ مِثْلَ قَ وْلِهِمْ ۘ تَشَابَهَتْ قُ لُوبُهُمْ ۗ قَ د ْ بَيَّنَّ ا ا لآيَا تِ لِقَ وْ مٍ يُوقِ نُونَ
'Inn ā 'Arsalnā ka Bil-Ĥaq q i Bash īr āan Wa Nadh īr āan ۖ Wa Lā Tus'alu `An 'Aş ĥā bi A l-Jaĥī mi
002-119 (اي پيغمبر) بيشڪ اسان توکي سچ سان خوشخبري ڏيندڙ ۽ ڊيڄاريندڙ ڪري موڪليو ۽ (تون) دوزخين بابت نه پڇبين.
إِنَّ ا أَرْسَلْنَا كَ بِا لْحَقِّ بَشِير ا ً وَنَذِير ا ً ۖ وَلاَ تُسْأَلُ عَن ْ أَصْ حَا بِ ا لْجَحِيمِ
Wa Lan Tarđá `An ka A l-Yahū du Wa Lā A n -Naş ārá Ĥattá Tattabi`a Millatahum ۗ Q ul 'Inn a Hudá A ll āhi Huwa A l-Hudá ۗ Wa La'ini A ā 'ahum Ba`da A l-Ladh ī Jā 'aka Mina A l-`Ilmi ۙ Mā Laka Mina A ll āhi Min Wa Lī yin Wa Lā Naş ī r n
002-120 ۽ (اي پيغمبر) يھودي ايسين توکان ڪڏھن راضي نه ٿيندا ۽ نڪي نصارىٰ جيسين تون سندن دين جي تابعداري ڪرين، (کين) چؤ ته الله جي ھدايت اھا (اسلام) جي ھدايت آھي، ۽ (اي پيغمبر) تو وٽ جو علم آيو آھي تنھن کان پوءِ به جيڪڏھن (تون) سندن سَڌن جي تابعداري ڪندين ته تو لاءِ الله وٽان نڪو سنڀاليندڙ ۽ نڪو واھرو ٿيندو.
وَلَن ْ تَرْضَ ى عَنْ كَ ا لْيَهُو دُ وَلاَ ا ل نَّ صَ ارَ ى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُ لْ إِنّ َ هُدَى ا للَّ هِ هُوَ ا لْهُدَى ۗ وَلَئِنِ ا َا ءَهُمْ بَعْدَ ا لَّذِي جَا ءَكَ مِنَ ا لْعِلْمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ ا للَّ هِ مِن ْ وَلِيٍّ وَلاَ نَصِ ير ٍ
Al-Ladh ī na 'Ātaynāhumu A l-Kitā ba Yatlūnahu Ĥaq q a Tilāwatihi~ 'Ūlā 'ika Yu'uminū na Bihi ۗ Wa Man Yakfur Bihi Fa'ūlā 'ika Humu A l-Kh ū na
002-121 جن کي ڪتاب ڏنوسون سي ان کي اھڙي طرح پڙھندا آھن جھڙو سندس پڙھڻ جو حق آھي، اھي ان کي مڃيندا آھن، ۽ جيڪي اُن کي نه مڃيندا سي ئي ڇيئي وارا آھن.
ا لَّذِي نَ آتَيْنَاهُمُ ا لْكِتَا بَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاَوَتِهِ أُ وْلَا ئِكَ يُؤْمِنُو نَ بِهِ ۗ وَمَن ْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُ وْلَا ئِكَ هُمُ ا لْخَ اسِرُونَ
Yā Banī 'Isrā 'ī la A dh kurū Ni`matiya A llatī 'An`am tu `Alaykum Wa 'Ann ī Fađđaltukum `Alá A l-`Ālamī na
002-122 اي بني اسرائيلؤ اُھي مُنھنجا ڳُڻ ياد ڪريو جيڪي مون اوھان تي ڪيا ۽ مون جھان (وارن) تي اوھان کي سڳورو ڪيو.
يَا بَنِي إِسْرَا ئِي لَ ا ذْكُرُوا نِعْمَتِيَ ا لَّتِي أَنْ عَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّ ي فَضَّ لْتُكُمْ عَلَى ا لْعَالَمِينَ
Wa A q ū Yawmāan Lā Taj zī Nafsun `An Nafsin Sh ay'ā an Wa Lā Yuq d lun Wa Lā Tan fa`uhā Sh afā`atun Wa Lā Hum Yun ş arū na
002-123 ۽ انھيءَ ڏينھن کا ڊڄو جنھن ۾ ڪو جيءُ ڪنھن جيءَ کان ڪجھ به نه ٽاري سگھندو ۽ نڪي کانئس ڪو بدلو قبول ڪبو ۽ نڪي کيسڪا پارت نفعو ڏيندي ۽ نڪي کين مدد ڏبي.
وَاتَّقُ وا يَوْما ً لاَ تَجْ زِي نَفْسٌ عَن ْ نَفْسٍ شَيْ ئا ً وَلاَ يُقْ بَلُ مِنْ هَا عَد ْلٌ وَلاَ تَن فَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلاَ هُمْ يُن صَ رُونَ
Wa 'Idh A b talá 'Ib rā hī ma Ra bbuhu Bikalimā tin Fa'atamm ahunn a ۖ Q ā la 'Inn ī Jā`iluka Lilnn ā si 'Imāmāan ۖ Q ā la Wa Min Dh urr īyatī ۖ Q ā la Lā Yanā lu `Ahdī A ž-Ž ālimī na
002-124 ۽ جڏھن ابراھيمؑ کي سندس پالڻھار ڪن ڳالھين سان پرکيو پوءِ اُھي پوريون ڪيائين، ۽ (الله) فرمايو ته آءٌ توکي ماڻھن لاءِ امام مُقرّر ڪرڻ وارو آھيان، (تڏھن ابراھيم) چيو ته منھنجي اولاد مان به (امام ڪندين؟ الله) فرمايو ته ظالمن کي اھو منھنجو انجام نه پھچندو.
وَإِذْ ا بْ تَلَى إِبْ رَ اهِي مَ رَ بُّهُ بِكَلِمَا تٍ فَأَتَمَّ هُنّ َ ۖ قَ ا لَ إِنِّ ي جَاعِلُكَ لِلنّ َا سِ إِمَاما ً ۖ قَ ا لَ وَمِن ْ ذُرِّيَّتِي ۖ قَ ا لَ لاَ يَنَا لُ عَهْدِي ا ل ظَّ الِمِينَ
Wa 'Idh Ja`alnā A l-Bay ta Math ābatan Lilnn ā si Wa 'Am nāan Wa A kh dh ū Min Maq ā mi 'Ib rā hī ma Muş allan ۖ Wa `Ahid nā 'Ilá 'Ib rā hī ma Wa 'Ismā`ī la 'An Ţ ahhir ā Baytiya Lilţ ţ ā 'ifī na Wa A l-`Ākifī na Wa A r-Ru kka`i A s-Sujū di
002-125 ۽ جڏھن بيت الله کي ماڻھن جي موٽڻ جو ماڳ ۽ امن جو ھنڌ مقرر ڪيوسون، ۽ (ھن امت کي حُڪم ڪيوسون) ته مقام ابراھيم کي (به) نماز پڙھڻ جي جاءِ ڪري وٺو، ۽ ابراھيم ۽ اسمٰعيل کي وصيّت ڪئي سون ته منھنجي گھر کي طواف ڪندڙن ۽ اعتڪاف وارن ۽ رڪوع (۽) سجدي ڪندڙن لاءِ پاڪ رکو.
وَإِذْ جَعَلْنَا ا لْبَيْ تَ مَثَابَة ً لِلنّ َا سِ وَأَمْنا ً وَا خِ ذُوا مِن ْ مَقَ ا مِ إِبْ رَ اهِي مَ مُصَ لّى ً ۖ وَعَهِد ْنَا إِلَى إِبْ رَ اهِي مَ وَإِسْمَاعِي لَ أَن ْ طَ هِّرَ ا بَيْتِيَ لِلطَّ ا ئِفِي نَ وَا لْعَاكِفِي نَ وَا ل رُّكَّعِ ا ل سُّجُودِ
Wa 'Idh Q ā la 'Ib rā hī mu Ra bbi A j `al Hādh ā Baladāan 'Āmināan Wa A rzuq u Mina A th -Th amar ā ti Man 'Āmana Minhum Bill āhi Wa A l-Yaw mi A l-'Ākh r ۖ Q ā la Wa Man Kafara Fa'umatti`uhu Q alīlāan Th umm a 'Ađţ arru hu~ 'Ilá `Adh ā bi A n -Nā r i ۖ Wa Bi'sa A l-Maş ī r u
002-126 ۽ جڏھن ابراھيم چيو ته اي منھنجا پالڻھار ھن شھر (مڪي) کي امن جو ھنڌ ڪر ۽ سندس رھندڙن مان انھن کي ميون جي روزي ڏي جيڪي منجھائن الله ۽ قيامت جي ڏينھن کي مڃين، (تڏھن الله) فرمايو ته جنھن نه مڃيو (تنھن کي به) پوءِ اُن کي (حياتيءَ جا) ٿورڙا ڏينھن آسودو ڪندس وري کيس باھ جي عذاب ڏانھن بيوس ڪندس، ۽ اُھا بُڇڙي جاءِ آھي.
وَإِذْ قَ ا لَ إِبْ رَ اهِي مُ رَ بِّ ا جْ عَلْ هَذَا بَلَدا ً آمِنا ً وَا رْزُق ْ أَهْلَهُ مِنَ ا ل ثَّمَرَ ا تِ مَن ْ آمَنَ مِنْ هُمْ بِا للَّ هِ وَا لْيَوْ مِ ا لآخِ رِ ۖ قَ ا لَ وَمَن ْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَ لِيلا ً ثُمّ َ أَضْ طَ رُّهُ~ ُ إِلَى عَذَا بِ ا ل نّ َا ر ِ ۖ وَبِئْسَ ا لْمَصِ يرُ
Wa 'Idh Yarfa`u 'Ib rā hī mu A l-Q awā`ida Mina A l-Bay ti Wa 'Ismā`ī lu Ra bbanā Taq abbal Minn ā ۖ 'Inn aka 'An ta A s-Samī `u A l-`Alī mu
002-127 ۽ جڏھن ابراھيم ۽ اسمٰعيل بيت (الله) جا بنياد اوساريندا هُئا (تڏھن چوندا هُئا ته) اي اسان جا پالڻھار (ھيءُ پورھيو)اسان کان قبول ڪر، ڇوته تون ئي ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آھين.
وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْ رَ اهِي مُ ا لْقَ وَاعِدَ مِنَ ا لْبَيْ تِ وَإِسْمَاعِي لُ رَ بَّنَا تَقَ بَّلْ مِنَّ ا ۖ إِنَّ كَ أَنْ تَ ا ل سَّمِي عُ ا لْعَلِيمُ
Ra bbanā Wa A j `alnā Muslimay ni Laka Wa Min Dh urr īyatinā 'Umm atan Muslimatan Laka Wa 'Ar inā Manāsikanā Wa Tub `Alaynā ۖ 'Inn aka 'An ta A t-Tawwā bu A r-Ra ĥī mu
002-128 ۽ اسان جا پالڻھار اسان کي پنھنجو فرمانبردار ڪر ۽ اسان جي اولاد مان (به) ھڪ ٽوليءَ کي پنھنجو فرمانبردار ڪر، ۽ اسان کي اسان جي حج جا ارڪان سيکار ۽ اسان جون (خطائون) معاف ڪر، ڇو ته تون ئي وڏو معاف ڪندڙ مھربان آھين.
رَ بَّنَا وَا جْ عَلْنَا مُسْلِمَيْ نِ لَكَ وَمِن ْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّ ة ً مُسْلِمَة ً لَكَ وَأَر ِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُب ْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّ كَ أَنْ تَ ا ل تَّوَّا بُ ا ل رَّ حِيمُ
Ra bbanā Wa A b `ath Fīhim Ra sūlāan Minhum Yatlū `Alayhim 'Āyātika Wa Yu`allimuhumu A l-Kitā ba Wa A l-Ĥikmata Wa Yuzakkīhim ۚ 'Inn aka 'An ta A l-`Azī zu A l-Ĥakī mu
002-129 ۽ اي اسان جا پالڻھار منجھانئن ھڪ پيغمبر منجھن موڪل جو تنھنجون آيتون مٿن پڙھي ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت سيکاري ۽ کين سڌاري، ڇو ته تون ئي غالب حڪمت وارو آھين.
رَ بَّنَا وَا بْ عَثْ فِيهِمْ رَ سُولا ً مِنْ هُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ ا لْكِتَا بَ وَا لْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّ كَ أَنْ تَ ا لْعَزِي زُ ا لْحَكِيمُ
Wa Man Yargh n Millati 'Ib rā hī ma 'Illā Man Safiha Nafsahu ۚ Wa Laq adi A ş ţ afaynā hu Fī A d-Dun yā ۖ Wa 'Inn ahu Fī A l-'Ākh ra ti Lamina A ş -Ş āliĥī na
002-130 ۽ جنھن پاڻ کي بي سمجھ ڪيو تنھن کانسواءِ (ٻيو) ڪير ابراھيم جي دين کان مُڙندو، ۽ بيشڪ کيس دنيا ۾ چونڊيو سون، ۽ اُھو آخرت ۾ ضرور ڀلارن مان آھي.
وَمَن ْ يَرْغَ بُ عَن ْ مِلَّةِ إِبْ رَ اهِي مَ إِلاَّ مَن ْ سَفِهَ نَفْسَهُ ۚ وَلَقَ دِ ا صْ طَ فَيْنَا هُ فِي ا ل دُّنْ يَا ۖ وَإِنَّ هُ فِي ا لآخِ رَ ةِ لَمِنَ ا ل صَّ الِحِينَ
'Idh Q ā la Lahu Ra bbuhu~ 'Aslim ۖ Q ā la 'Aslam tu Lira bbi A l-`Ālamī na
002-131 جڏھن کيس سندس پالڻھار چيو ته منھنجا حڪم مڃ (تڏھن) چيائين ته جھان جي پالڻھار جا (سڀ) حڪم مڃيم.
إِذْ قَ ا لَ لَهُ رَ بُّهُ~ ُ أَسْلِمْ ۖ قَ ا لَ أَسْلَمْتُ لِرَ بِّ ا لْعَالَمِينَ
Wa Waş ş á Bihā 'Ib rā hī mu Banī hi Wa Ya`q ū bu Yā Banī ya 'Inn a A ll āha A ş ţ afá Lakumu A d-Dī na Falā Tamūtunn a 'Illā Wa 'An tum Muslimū na
002-132 ۽ ابراھيم ۽ يعقوب پنھنجي پٽن کي ان ڳالھ جي وصيت ڪئي، ته اي اسانجا اولاد (ھن) دين کي الله اوھان لاءِ چونڊيو آھي پوءِ اوھين مسلمان ھجڻ کانسواءِ نه مرجو.
وَوَصَّ ى بِهَا إِبْ رَ اهِي مُ بَنِي هِ وَيَعْقُ و بُ يَا بَنِيَّ إِنّ َ ا للَّ هَ ا صْ طَ فَى لَكُمُ ا ل دِّي نَ فَلاَ تَمُوتُنّ َ إِلاَّ وَأَنْ تُمْ مُسْلِمُونَ
'Am Kun tum Sh uhadā 'a 'Idh Ĥađara Ya`q ū ba A l-Maw tu 'Idh Q ā la Libanī hi Mā Ta`budū na Min Ba`dī Q ālū Na`budu 'Ilahaka Wa 'Ilaha 'Ābā 'ika 'Ib rā hī ma Wa 'Ismā`ī la Wa 'Isĥā q a 'Ilahāan Wāĥidāan Wa Naĥnu Lahu Muslimū na
002-133 (اي ڪتاب وارؤ) اوھين تڏھن حاضر ھيؤ ڇا؟ جڏھن يعقوب کي موت ويجھو ٿيو جڏھن پنھنجن پٽن کي چيائين ته مون کان پوءِ ڪنھن جي عبادت ڪندؤ؟ (تڏھن) چيائون ته تنھنجي خُدا ۽ تنھنجيپيءُ ڏاڏي ابراھيم ۽ اسمٰعيل ۽ اسحٰق جي خدا جي جو اڪيلو خدا آھي عبادت ڪنداسون، ۽ اسين سندس حڪم مڃيندڙ آھيون.
أَمْ كُن تُمْ شُهَدَا ءَ إِذْ حَضَ رَ يَعْقُ و بَ ا لْمَوْ تُ إِذْ قَ ا لَ لِبَنِي هِ مَا تَعْبُدُو نَ مِن ْ بَعْدِي قَ الُوا نَعْبُدُ إِلَهَكَ وَإِلَهَ آبَا ئِكَ إِبْ رَ اهِي مَ وَإِسْمَاعِي لَ وَإِسْحَا قَ إِلَها ً وَاحِدا ً وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ
Tilka 'Umm atun Q ad Kh ۖ Lahā Mā Kasabat Wa Lakum Mā Kasab tum ۖ Wa Lā Tus'alū na `Amm ā Kānū Ya`malū na
002-134 اھا ٽولي بيشڪ گذري وئي، جيڪي انھن ڪمايو سو انھن لاءِ آھي ۽ جيڪي اوھان ڪمايو سو اوھان لاءِ آھي ۽ جيڪي (اُھي) ڪندا تنھن بابت اوھين نه پڇبؤ.
تِلْكَ أُمَّ ةٌ قَ د ْ خَ لَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْ تُمْ ۖ وَلاَ تُسْأَلُو نَ عَمَّ ا كَانُوا يَعْمَلُونَ
Wa Q ālū Kūnū Hūdāan 'Aw Naş ārá Tahtadū ۗ Q ul Bal Millata 'Ib rā hī ma Ĥanīfāan ۖ Wa Mā Kā na Mina A l-Mush r ikī na
002-135 ۽ (ڪتاب وارا مسلمانن کي) چون ٿا ته يھودي يا نصارىٰ ٿيو ته ھدايت وارا ٿيندؤ. (اي پيغمبر کين) چؤ ته اسين ابراھيم حنيف (ھڪ طرفي) جي دين جا تابعدار آھيون، ۽ اُھو مشرڪن مان نه ھو.
وَقَ الُوا كُونُوا هُوداً أَوْ نَصَ ارَ ى تَهْتَدُوا ۗ قُ لْ بَلْ مِلَّةَ إِبْ رَ اهِي مَ حَنِيفا ً ۖ وَمَا كَا نَ مِنَ ا لْمُشْر ِكِينَ
Q ūlū 'Āmann ā Bill āhi Wa Mā 'Un zila 'Ilaynā Wa Mā 'Un zila 'Ilá 'Ib rā hī ma Wa 'Ismā`ī la Wa 'Isĥā q a Wa Ya`q ū ba Wa A l-'Asbā ţ i Wa Mā 'Ūtiya Mūsá Wa `Īsá Wa Mā 'Ūtiya A n -Nabīyū na Min Ra bbihim Lā Nufarr iq u Bay na 'Aĥadin Minhum Wa Naĥnu Lahu Muslimū na
002-136 (کين) چئو ته الله کي مڃيو اٿئون ۽ (پڻ) جيڪو (قرآن) اسان ڏانھن لاٿو ويو ۽ جيڪي (صحيفا) ابراھيم ۽ اسمٰعيل ۽ اسحٰق ۽ يعقوب ۽ يعقوب جي اولاد ڏانھن لاٿا ويا آھن ۽ جيڪي موسىٰ ۽ عيسىٰ کي ڏنو ويو ۽ جيڪي ٻـين پيغمبرن کي سندن پالڻھار کان ڏنو ويو، تنھن (سڀ کي مڃيون ٿا) منجھائن ڪنھن ھڪ جي وچ ۾ وِٿي نه ٿا ڀانيون، ۽ اسين اُن (ھڪ الله) کي مڃيندڙ آھيون.
قُ ولُو ا آمَنَّ ا بِا للَّ هِ وَمَا أُن زِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُن زِلَ إِلَى إِبْ رَ اهِي مَ وَإِسْمَاعِي لَ وَإِسْحَا قَ وَيَعْقُ و بَ وَا لأَسْبَا طِ وَمَا أُ وتِيَ مُوسَى وَعِيسَى وَمَا أُ وتِيَ ا ل نَّ بِيُّو نَ مِن ْ رَ بِّهِمْ لاَ نُفَرِّقُ بَيْ نَ أَحَدٍ مِنْ هُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ
Fa'in 'Āmanū Bimith li Mā 'Āman tum Bihi Faq adi A ۖ Wa 'In Tawallaw Fa'inn amā Hum Fī Sh iq ā q in ۖ Fasayakfīkahumu A ll āhu ۚ Wa Huwa A s-Samī `u A l-`Alī mu
002-137 پوءِ جيڪڏھن الله کي اوھان جي مڃڻ جھڙو مڃين ته بيشڪ ھدايت وارا ٿيندا، ۽ جيڪڏھن ڦرندا ته اُھي ڦيٽي ۾ ئي پوندا، پوءِ الله توکي انھن (جي شر) کان ڪافي ٿيندو، ۽ اھو ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آھي.
فَإِن ْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَن تُمْ بِهِ فَقَ دِ ا ۖ وَإِن ْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ مَا هُمْ فِي شِقَ ا ق ٍ ۖ فَسَيَكْفِيكَهُمُ ا للَّ هُ ۚ وَهُوَ ا ل سَّمِي عُ ا لْعَلِيمُ
Ş ib gh A ll āhi ۖ Wa Man 'Aĥsanu Mina A ll āhi Ş ib gh n ۖ Wa Naĥnu Lahu `Ābidū na
002-138 الله (پنھنجي دين جي رنگ سان)اسان کي رنڱيو آھي، ۽ رڱڻ ۾ الله کان وڌيڪ چڱو ڪير آھي؟ ۽ اسين سندس عبادت ڪندڙ آھيون.
صِ بْ غَ ةَ ا للَّ هِ ۖ وَمَن ْ أَحْسَنُ مِنَ ا للَّ هِ صِ بْ غَ ة ً ۖ وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ
Q ul 'Atuĥā jjūnanā Fī A l-Lahi Wa Huwa Ra bbunā Wa Ra bbukum Wa Lanā 'A`mālunā Wa Lakum 'A`mālukum Wa Naĥnu Lahu Mukh ş ū na
002-139 (اي پيغمبر کين) چؤ ته الله (جي دين) بابت اسان سان تڪرار ڪريو ٿا ڇا؟ ۽ (حقيقت ڪري) اُھو اسانجو پالڻھار ۽ اوھانجو پالڻھار آھي، ۽ اسان لاءِ اسانجا ڪم ۽ اوھان لاءِ اوھان جا ڪرتوت آھن، ۽ سندس نِلا ٻانھا آھيون.
قُ لْ أَتُحَا جُّونَنَا فِي ا للَّهِ وَهُوَ رَ بُّنَا وَرَ بُّكُمْ وَلَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُخْ لِصُ ونَ
'Am Taq ūlū na 'Inn a 'Ib rā hī ma Wa 'Ismā`ī la Wa 'Isĥā q a Wa Ya`q ū ba Wa A l-'Asbā ţ a Kānū Hūdāan 'Aw Naş ārá ۗ Q ul 'A'an tum 'A`lamu 'Ami A ll ā hu ۗ Wa Man 'Ažlamu Mimm an Katama Sh ahādatan `In dahu Mina A ll āhi ۗ Wa Mā A l-Lahu Bigh mm ā Ta`malū na
002-140 يا چئو ٿا ته ابراھيم ۽ اسمٰعيل ۽ اسحٰق ۽ يعقوب ۽ يعقوب جو اولاد يھودي يا نصارىٰ هُئا. (اي پيغمبر کين) چؤ ته اوھين وڌيڪ ڄاڻندڙ آھيو يا الله (وڌيڪ ڄاڻندڙ آھي)؟ ۽ جيڪو اھڙي شاھدي لڪائي جا الله وٽان وٽس ھجي تنھن کان وڌيڪ ظالم ڪير آھي؟ ۽ جيڪي ڪندا آھيو تنھن کان الله بيخبر نه آھي.
أَمْ تَقُ ولُو نَ إِنّ َ إِبْ رَ اهِي مَ وَإِسْمَاعِي لَ وَإِسْحَا قَ وَيَعْقُ و بَ وَا لأَسْبَا طَ كَانُوا هُوداً أَوْ نَصَ ارَ ى ۗ قُ لْ أَأَنْ تُمْ أَعْلَمُ أَمِ ا للَّ هُ ۗ وَمَن ْ أَظْ لَمُ مِمَّ ن ْ كَتَمَ شَهَادَةً عِنْ دَهُ مِنَ ا للَّ هِ ۗ وَمَا ا للَّهُ بِغَ افِلٍ عَمَّ ا تَعْمَلُونَ
Tilka 'Umm atun Q ad Kh ۖ Lahā Mā Kasabat Wa Lakum Mā Kasab tum ۖ Wa Lā Tus'alū na `Amm ā Kānū Ya`malū na
002-141 اِھا ٽولي بيشڪ گذري وئي، جيڪي ڪمايائون سو انھن لاءِ آھي ۽ جيڪي اوھان ڪمايو سو اوھان لاءِ آھي، ۽ جيڪي اُھي ڪندا هُئا تنھن بابت (اوھين) نه پڇيا ويندؤ.
تِلْكَ أُمَّ ةٌ قَ د ْ خَ لَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْ تُمْ ۖ وَلاَ تُسْأَلُو نَ عَمَّ ا كَانُوا يَعْمَلُونَ
Sayaq ū lu A s-Sufahā 'u Mina A n -Nā si Mā Wa Llāhum `An Q ib latihimu A llatī Kānū `Alayhā ۚ Q ul Lill ā h A l-Mash r iq u Wa A l-Magh r ibu ۚ Yahdī Man Yash ā 'u 'Ilá Ş ir āţ in Mustaq ī min
002-142 ماڻھن منجھان ڪي بي سمجھ سگھو چوندا ته اُنھن (يعني مسلمانن) کي سندن اُھو قبلو جنھن ڏي (نماز پڙھندا) ھئا تنھن کان ڪھڙيءَ ڳالھ ڦيرايوَ؟ (اي پيغمبر کين) چؤ ته اوڀر ۽ اولھ الله جو آھي، جنھن کي گھرندو آھي تنھن کي سِڌيءَ واٽ ڏانھن دڳ ڏيکاريندو آھي.
سَيَقُ و لُ ا ل سُّفَهَا ءُ مِنَ ا ل نّ َا سِ مَا وَلاَّهُمْ عَن ْ قِ بْ لَتِهِمُ ا لَّتِي كَانُوا عَلَيْهَا ۚ قُ لْ لِلَّهِ ا لْمَشْر ِقُ وَا لْمَغْ ر ِبُ ۚ يَهْدِي مَن ْ يَشَا ءُ إِلَى صِ رَ ا ط ٍ مُسْتَقِ يمٍ
Wa Kadh alika Ja`alnākum 'Umm atan Wasaţ āan Litakūnū Sh uhadā 'a `Alá A n -Nā si Wa Yakū na A r-Ra sū lu `Alaykum Sh ahīdāan ۗ Wa Mā Ja`alnā A l-Q ib lata A llatī Kun ta `Alayhā 'Illā Lina`lama Man Yattabi`u A r-Ra sū la Mimm an Yan q alibu `Alá `Aq ibay hi ۚ Wa 'In Kānat Lakabīra tan 'Illā `Alá A l-Ladh ī na Hadá A ll āhu ۗ Wa Mā Kā na A ll āhu Liyuđī `a 'Īmānakum ۚ 'Inn a A ll āha Bin -Nā si Lara 'ū fun Ra ĥī mun
002-143 ۽ (جھڙي طرحاوھان جو قبلو ڀلو ڪيوسين) اھڙيءَ طرح اوھان کي ڀلي ٽولي ڪئي سون ته ماڻھن تي شاھد ھجو ۽ پيغمبر (ﷴ ﷺ) اوھان تي شاھد ھجي، ۽ (اي پيغمبر) جنھن (طرف) تي (اڳي) ھئين تنھن کي قبلو مقرر نه ڪيو ھو سون مگر ھن لاءِ ته جيڪو پيغمبر جي پٺيان لڳي تنھن کي اُنھيءَ کان نکيڙيون جيڪو پنھنجين کڙين (ڀر پوءِ) تي ڦري، ۽ بيشڪ (اِھو) جن کي الله ھدايت ڪئي تن کان سواءِ (ٻـين) تي ضرور ڏکيو آھي، ۽ الله جو شان اھڙو نه آھي جو اوھان جي ايمان کي وڃائي، ڇو ته الله ماڻھن سان ضرور شفقت ڪندڙ مھربان آھي.
وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّ ة ً وَسَط ا ً لِتَكُونُوا شُهَدَا ءَ عَلَى ا ل نّ َا سِ وَيَكُو نَ ا ل رَّ سُو لُ عَلَيْكُمْ شَهِيدا ً ۗ وَمَا جَعَلْنَا ا لْقِ بْ لَةَ ا لَّتِي كُن تَ عَلَيْهَا إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَن ْ يَتَّبِعُ ا ل رَّ سُو لَ مِمَّ ن ْ يَن قَ لِبُ عَلَى عَقِ بَيْ هِ ۚ وَإِن ْ كَانَتْ لَكَبِيرَ ة ً إِلاَّ عَلَى ا لَّذِي نَ هَدَى ا للَّ هُ ۗ وَمَا كَا نَ ا للَّ هُ لِيُضِ ي عَ إِيمَانَكُمْ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ بِا ل نّ َا سِ لَرَ ءُو ف ٌ رَ حِيمٌ
Q ad Nará Taq alluba Waj hika Fī A s-Samā 'i Falanuwalliyann aka ۖ Q ib latan Tarđāhā Fawalli Waj haka ۚ Sh aţ ra A l-Masjidi A l-Ĥar ā mi Wa Ĥay th u Mā ۚ Kun tum Fawallū Wujūhakum Sh aţ ra hu Wa 'Inn a A l-Ladh ī na ۗ 'Ūtū A l-Kitā ba Laya`lamū na 'Ann ahu A l-Ĥaq q u Min Ra bbihim Wa Mā A l-Lahu ۗ Bigh mm ā Ya`malū na
002-144 (اي پيغمبر) آسمان ڏانھن تنھنجو منھن (ھرھر) ڦيرائڻ بيشڪ ڏسون ٿا، پوءِ جنھن قبلي کي پسند ڪرين ٿو (اوڏانھن) توکي ضرور ڦيرائينداسين، پوءِ (اي پيغمبر) پنھنجي مُنھن کي تعظيم واريءَ مسجد ڏانھن ڦيراءِ، ۽ (اي مسلمانؤ) اوھين جتي ھجو تتي پنھنجا منھن اوڏانھن ڦيرايو، ۽ جن کي ڪتاب ڏنو ويو آھي سي ضرور ڄاڻن ٿا ته اِھو (ڦيرائڻ) سندن پالڻھار وٽان بلڪل سچ آھي، ۽ جيڪي ڪندا آھن تنھن کان الله بي خبر نه آھي.
قَ د ْ نَرَ ى تَقَ لُّبَ وَجْ هِكَ فِي ا ل سَّمَا ءِ ۖ فَلَنُوَلِّيَنَّ كَ قِ بْ لَة ً تَرْضَ اهَا ۚ فَوَلِّ وَجْ هَكَ شَطْ رَ ا لْمَسْجِدِ ا لْحَرَ ا مِ ۚ وَحَيْ ثُ مَا كُن تُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْ رَ هُ ۗ وَإِنّ َ ا لَّذِي نَ أُ وتُوا ا لْكِتَا بَ لَيَعْلَمُو نَ أَنَّ هُ ا لْحَقُّ مِن ْ رَ بِّهِمْ ۗ وَمَا ا للَّهُ بِغَ افِلٍ عَمَّ ا يَعْمَلُونَ
Wa La'in 'Atay ta A l-Ladh ī na 'Ūtū A l-Kitā ba Bikulli 'Āyatin Mā Tabi`ū Q ib lataka ۚ Wa Mā 'An ta Bitābi`in Q ib latahum ۚ Wa Mā Ba`đuhum Bitābi`in Q ib lata Ba`đin ۚ Wa La'ini A ā 'ahum Min Ba`di Mā Jā 'aka Mina A l-`Ilmi ۙ 'Inn aka 'Idh āan Lamina A ž-Ž ālimī na
002-145 ۽ (قسم آھي) ته جن کي ڪتاب ڏنو ويو آھي تن وٽ جيڪڏھن (تون) سڀ دليل آڻين ته (به) تنھنجي قبلي جي تابعداري نه ڪندا، ۽ نڪي تون سندن قبليجي تابعداري ڪندڙ آھين، ۽ نڪي اُنھن مان ڪي ڪن جي قبلي جي تابعداري ڪندڙ آھن، ۽ (قسم آھي) ته ان کانپوءِ جو تو وٽ علم آيو جيڪڏھن سندن سَڌن جي تابعداري ڪندين ته تون اُن مھل ظالمن مان آھين.
وَلَئِن ْ أَتَيْ تَ ا لَّذِي نَ أُ وتُوا ا لكِتَا بَ بِكُلِّ آيَةٍ مَا تَبِعُوا قِ بْ لَتَكَ ۚ وَمَا أَنْ تَ بِتَابِعٍ قِ بْ لَتَهُمْ ۚ وَمَا بَعْضُ هُمْ بِتَابِعٍ قِ بْ لَةَ بَعْض ٍ ۚ وَلَئِنِ ا َا ءَهُمْ مِن ْ بَعْدِ مَا جَا ءَكَ مِنَ ا لْعِلْمِ ۙ إِنَّ كَ إِذا ً لَمِنَ ا ل ظَّ الِمِينَ
Al-Ladh ī na 'Ātaynāhumu A l-Kitā ba Ya`r ifūnahu Kamā Ya`r ifū na 'Ab nā 'ahum ۖ Wa 'Inn a Far īq āan Minhum Layaktumū na A l-Ĥaq q a Wa Hum Ya`lamū na
002-146 جن کي ڪتاب (توريت) ڏنوسون سي اُن (قبلي جي ڦير) کي اِئين سڃاڻندا آھن جئن پنھنجن پٽن کي سڃاڻندا آھن، ۽ منجھانئن ڪا ٽولي ڄاڻ ھوندي بيشڪ سچ کي لڪائيندي آھي.
ا لَّذِي نَ آتَيْنَاهُمُ ا لْكِتَا بَ يَعْر ِفُونَهُ كَمَا يَعْر ِفُو نَ أَبْ نَا ءَهُمْ ۖ وَإِنّ َ فَر ِيق ا ً مِنْ هُمْ لَيَكْتُمُو نَ ا لْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
Al-Ĥaq q u Min Ra bbika ۖ Falā Takūnann a Mina A l-Mum tar ī na
002-147 اِھو تنھنجي پالڻھار وٽان سچ آھي تنھنڪري تون شڪ وارن مان بنھ نه ٿيءُ.
ا لْحَقُّ مِن ْ رَ بِّكَ ۖ فَلاَ تَكُونَنّ َ مِنَ ا لْمُمْتَر ِينَ
Wa Likullin Wij hatun Huwa Muwallīhā ۖ Fāstabiq ū A l-Kh r ā ti ۚ 'Ay na Mā Takūnū Ya'ti Bikumu A ll āhu Jamī`āan ۚ 'Inn a A ll āha `Alá Kulli Sh ay 'in Q adī r un
002-148 ۽ سڀ ڪنھن لاءِ (ڪو) ھڪڙو قبلو آھي جنھن ڏانھن اُھو مھاڙ ڪندو آھي پوءِ چڱاين ڏانھن اڳرائي ڪريو، جتي ھوندؤ (اُتان) الله اُوھان کي گڏ ڪري آڻيندو، ڇوته الله سڀ ڪنھن شيء تي وس وارو آھي.
وَلِكُلٍّ وِجْ هَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا ۖ فَاسْتَبِقُ وا ا لْخَ يْرَ ا تِ ۚ أَيْ نَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ ا للَّ هُ جَمِيعا ً ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَ دِيرٌ
Wa Min Ĥay th u Kh ra j ta Fawalli Waj haka Sh aţ ra A l-Masjidi A l-Ĥar ā mi Wa 'Inn ahu ۖ Lalĥaq q u Min Ra bbika Wa Mā ۗ A l-Lahu Bigh mm ā Ta`malū na
002-149 ۽ (اي پيغمبر) جتان (به) نڪرين ته پنھنجو منھن تعظيم واريءَ مسجد ڏانھن ڦيراءِ، ۽ بيشڪ اِھو (ڦيرائڻ) تنھنجي پالڻھار وٽان بلڪل سچ آھي، ۽ جيڪي ڪندا آھيو تنھن کان الله بي خبر نه آھي.
وَمِن ْ حَيْ ثُ خَ رَ جْ تَ فَوَلِّ وَجْ هَكَ شَطْ رَ ا لْمَسْجِدِ ا لْحَرَ ا مِ ۖ وَإِنَّ هُ لَلْحَقُّ مِن ْ رَ بِّكَ ۗ وَمَا ا للَّهُ بِغَ افِلٍ عَمَّ ا تَعْمَلُونَ
Wa Min Ĥay th u Kh ra j ta Fawalli Waj haka Sh aţ ra A l-Masjidi A l-Ĥar ā mi Wa Ĥay th u ۚ Mā Kun tum Fawallū Wujūhakum Sh aţ ra hu Li'allā Yakū na Lilnn ā si `Alaykum Ĥujjatun 'Illā A l-Ladh ī na Ž alamū Minhum Falā Takh sh awhum Wa A kh sh awnī Wa Li'atimm a Ni`matī `Alaykum Wa La`allakum Tahtadū na
002-150 ۽ جتان (به) نڪرين ته پنھنجو منھن تعظيم واريءَ مسجد ڏانھن ڦيراءِ، ۽ جتي ھجو (تتي) پنھنجا منھن ان ڏانھن ڦيرايو (ھن لاءِ) ته منجھانئن جن ظلم ڪيو تن کان سواءِ ٻـين ماڻھن کي اوھان تي ڪا حجت نه رھي، پوءِ کانئن نهڊڄو، ۽ (ھن لاءِ) ته (آءٌ) پنھنجي نعمت اوھان تي پوري ڪريان ۽ مانَ اوھين ھدايت وارا ٿيو.
وَمِن ْ حَيْ ثُ خَ رَ جْ تَ فَوَلِّ وَجْ هَكَ شَطْ رَ ا لْمَسْجِدِ ا لْحَرَ ا مِ ۚ وَحَيْ ثُ مَا كُن تُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْ رَ هُ لِئَلاَّ يَكُو نَ لِلنّ َا سِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلاَّ ا لَّذِي نَ ظَ لَمُوا مِنْ هُمْ فَلاَ تَخْ شَوْهُمْ وَا خْ شَوْنِي وَلِأَتِمّ َ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
Kamā 'Arsalnā Fīkum Ra sūlāan Min kum Yatlū `Alaykum 'Āyātinā Wa Yuzakkīkum Wa Yu`allimukumu A l-Kitā ba Wa A l-Ĥikmata Wa Yu`allimukum Mā Lam Takūnū Ta`lamū na
002-151 جھڙيءَ طرح اوھان تي نعمت پوري ڪئي سون (تھڙيءَ طرح) اوھان منجھان پيغمبر اوھان ۾ موڪليوسون جو اسان جون آيتون اوھان تي پڙھندڙ آھي ۽ اوھان کي پاڪ ڪندو آھي ۽ اوھان کي ڪتاب ۽ حڪمت سيکاريندو آھي ۽ جيڪي نه ڄاڻندا ھيؤ سو (پڻ) اوھان کي سيکاريندو آھي.
كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَ سُولا ً مِنْ كُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ ا لْكِتَا بَ وَا لْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ
Fādh kurūnī 'Adh kurkum Wa A sh kurū Lī Wa Lā Takfurū ni
002-152 تنھنڪري مون کي ياد ڪريو ته آءٌ اوھان کي ياد ڪريان ۽ منھن جو شڪر ڪريو ۽ منھن جي بي شڪري نه ڪريو.
فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَا شْكُرُوا لِي وَلاَ تَكْفُرُونِ
Yā 'Ayyuhā A l-Ladh ī na 'Āmanū A ş -Ş ab r i Wa A ş -Ş alāati ۚ 'Inn a A ll āha Ma`a A ş -Ş ābir ī na
002-153 اي مؤمنؤ صبر ۽ نماز سان مدد وٺو، ڇوته الله صابرن سان آھي.
يَا أَيُّهَا ا لَّذِي نَ آمَنُوا ا ا بِا ل صَّ بْ ر ِ وَا ل صَّ لاَةِ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ مَعَ ا ل صَّ ابِر ِينَ
Wa Lā Taq ūlū Liman Yuq ī li A ll ā hi 'Am wā tun ۚ Bal 'Aĥyā 'un Wa Lakin Lā Tash `urū na
002-154 ۽ جيڪي الله جي واٽ ۾ ڪُسن تن کي مئل نه چئو، بلڪ (اُھي) جيئرا آھن پر اوھين نه ٿا پروڙيو.
وَلاَ تَقُ ولُوا لِمَن ْ يُقْ تَلُ فِي سَبِي لِ ا للَّ هِ أَمْوَا تٌ ۚ بَلْ أَحْيَا ءٌ وَلَكِن ْ لاَ تَشْعُرُونَ
Wa Lanab luwann akum Bish ay 'in Mina A l-Kh w fi Wa A l-Jū `i Wa Naq ş in Mina A l-'Am w li Wa A l-'An fusi Wa A th -Th amar ā ti ۗ Wa Bash sh ir A ş -Ş ābir ī na
002-155 ۽ اوھان کي ڀوَ ۽ بک ۽ مالن جي ۽ جندن جي ۽ ميون جي گھٽتائيءَ مان ڪنھن شيء سان ضرور پرکينداسون، ۽ (اي پيغمبر) اُنھن صابرن کي خُوشخبري ڏي.
وَلَنَبْ لُوَنَّ كُمْ بِشَيْ ءٍ مِنَ ا لْخَ وْ فِ وَا لْجُو عِ وَنَقْ ص ٍ مِنَ ا لأَمْوالِ وَا لأَن فُسِ وَا ل ثَّمَرَ ا تِ ۗ وَبَشِّرِ ا ل صَّ ابِر ِينَ
Al-Ladh ī na 'Idh ā 'Aş ābat/hum Muş ībatun Q ālū 'Inn ā Lill ā h Wa 'Inn ā 'Ilay hi Rā ji`ū na
002-156 جن کي جڏھن ڪا اوکائي پھچي ٿي (تڏھن) چون ٿا ته اسين الله جا (ٻانھا) آھيون ۽ اسين ان ڏانھن موٽندڙ آھيون.
ا لَّذِي نَ إِذَا أَصَ ابَتْهُمْ مُصِ يبَةٌ قَ الُو ا إِنَّ ا لِلَّهِ وَإِنَّ ا إِلَيْ هِ رَ اجِعُونَ
'Ūlā 'ika `Alayhim Ş alawā tun Min Ra bbihim Wa Ra ĥmatun ۖ Wa 'Ūlā 'ika Humu A l-Muhtadū na
002-157 اُنھن تي سندن پالڻھار وٽان مھربانيون ۽ ٻاجھ آھي، ۽ اِھي ئي سڌيءَ واٽ وارا آھن.
أُ وْلَا ئِكَ عَلَيْهِمْ صَ لَوَا تٌ مِن ْ رَ بِّهِمْ وَرَ حْمَةٌ ۖ وَأُ وْلَا ئِكَ هُمُ ا لْمُهْتَدُونَ
'Inn a A ş -Ş afā Wa A l-Marwata Min Sh a`ā 'ir A ll ā hi ۖ Faman Ĥajja A l-Bay ta 'Aw A ra Falā Junā ĥa `Alay hi 'An Yaţ ţ awwafa Bihimā ۚ Wa Man Taţ awwa`a Kh rā an Fa'inn a A ll āha Sh ākir un `Alī mun
002-158 صفا ۽ مروہ (جبل) الله (جي عبادت) جي نشانين مان آھن، پوءِ جيڪوبيت الله جو حج ڪري يا عمرو بجاءِ آڻي تنھن کي ٻنھي جي طواف ڪرڻ ۾ گناھ نه آھي، ۽ جيڪو وڌيڪ چڱائي ڪندو (تنھن جي الله قبول ڪندو) ڇو ته الله قبول ڪندڙ ڄاڻندڙ آھي.
إِنّ َ ا ل صَّ فَا وَا لْمَرْوَةَ مِن ْ شَعَا ئِرِ ا للَّ هِ ۖ فَمَن ْ حَجَّ ا لْبَيْ تَ أَوْ ا رَ فَلاَ جُنَا حَ عَلَيْ هِ أَن ْ يَطَّ وَّفَ بِهِمَا ۚ وَمَن ْ تَطَ وَّعَ خَ يْرا ً فَإِنّ َ ا للَّ هَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ
'Inn a A l-Ladh ī na Yaktumū na Mā 'An zalnā Mina A l-Bayyinā ti Wa A l-Hudá Min Ba`di Mā Bayyann ā hu Lilnn ā si Fī A l-Kitā bi ۙ 'Ūlā 'ika Yal`anuhumu A ll āhu Wa Yal`anuhumu A l-Lā`inū na
002-159 جيڪي پڌريون ڳالھيون ۽ ھدايتون لاٿيون اٿئون تن کي جيڪي (ماڻھو) اُن کانپوءِ جي اُنھن کي ماڻھن لاءِ ڪتاب (توريت) ۾ ظاھر ڪيوسون، لڪائيندا آھن تن تي الله لعنت ڪندو آھي ۽ لعنت ڪندڙ (به) انھن تي لعنت ڪندا آھن.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ يَكْتُمُو نَ مَا أَن زَلْنَا مِنَ ا لْبَيِّنَا تِ وَا لْهُدَى مِن ْ بَعْدِ مَا بَيَّنّ َا هُ لِلنّ َا سِ فِي ا لْكِتَا بِ ۙ أُ وْلَا ئِكَ يَلْعَنُهُمُ ا للَّ هُ وَيَلْعَنُهُمُ ا ل لاَّعِنُونَ
'Illā A l-Ladh ī na Tābū Wa 'Aş laĥū Wa Bayyanū Fa'ūlā 'ika 'Atū bu `Alayhim ۚ Wa 'Anā A t-Tawwā bu A r-Ra ĥī mu
002-160 پر جن توبه ڪئي ۽ (پاڻ) سڌاريائون ۽ بيان ڪيائون تن تي (ٻاجھ سان) موٽندس، ۽ آءٌ ڏاڍو ٻاجھ سان موٽندڙ مھربان آھيان.
إِلاَّ ا لَّذِي نَ تَابُوا وَأَصْ لَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُ وْلَا ئِكَ أَتُو بُ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنَا ا ل تَّوَّا بُ ا ل رَّ حِيمُ
'Inn a A l-Ladh ī na Kafarū Wa Mātū Wa Hum Kuffā ru n 'Ūlā 'ika `Alayhim La`natu A ll āhi Wa A l-Malā 'ikati Wa A n -Nā si 'Aj ma`ī na
002-161 جن ڪفر ڪيو ۽ اُھي ڪافر ٿي مُئا تن تي الله ۽ ملائڪن ۽ مڙني ماڻھن جي لعنت آھي.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّا رٌ أُ وْلَا ئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ ا للَّ هِ وَا لْمَلاَئِكَةِ وَا ل نّ َا سِ أَجْ مَعِينَ
Kh ī na Fīhā ۖ Lā Yukh A l-`Adh ā bu Wa Lā Hum Yun žarū na
002-162 اُن لعنت ۾ سدائين رھڻ وارا آھن، کانئن عذاب ھلڪو نه ڪبو ۽ نڪي کين مھلت ڏبي.
خَ الِدِي نَ فِيهَا ۖ لاَ يُخَ فَّفُ عَنْ هُمُ ا لْعَذَا بُ وَلاَ هُمْ يُن ظَ رُونَ
Wa 'Ilahukum 'Ilahun Wāĥidun ۖ Lā 'Ilā ha 'Illā Huwa A r-Ra ĥmā nu A r-Ra ĥī mu
002-163 ۽ اوھان جو خدا اڪيلو خدا آھي، ان کانسواءِ ڪوئي عبادت جو لائق نه آھي، (اُھو) ٻاجھارو مھربان آھي.
وَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ ۖ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ ا ل رَّ حْمَنُ ا ل رَّ حِيمُ
'Inn a Fī Kh q i A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Wa A kh ā fi A l-Lay li Wa A n -Nahā r i Wa A l-Fulki A llatī Taj r ī Fī A l-Baĥr i Bimā Yan fa`u A n -Nā sa Wa Mā 'An zala A ll āhu Mina A s-Samā 'i Min Mā 'in Fa'aĥyā Bihi A l-'Arđa Ba`da Mawtihā Wa Bath th a Fīhā Min Kulli Dā bbatin Wa Taş r ī fi A r-R iyā ĥi Wa A s-Saĥā bi A l-Musakh kh r i Bay na A s-Samā 'i Wa A l-'Arđi La'ā yā tin Liq aw min Ya`q ilū na
002-164 آسمانن ۽ زمين جي بڻائڻ (۾)، ۽ رات ۽ ڏينھن جي ڦيرگھير (۾)، ۽ ٻيڙيون جي اُنھيءَ (سامان) سان جو ماڻھن کي نفعو ڏيندو آھي درياءَ ۾ ترنديون آھن تن (۾)، ۽ جيڪي آسمان کان (مينھن جو) پاڻي الله وسايو پوءِ اُن سان زمين کي ان جي وسامڻ کانپوءِ آبادڪيائين تنھن (۾)، ۽ اُن (زمين) ۾ سڀ جنس جا جانور پکيڙيائين تنھن (۾)، ۽ ھوائن جي گھلڻ (۾)، ۽ آسمانن ۽ زمين جي وچ ۾ نوايلن ڪڪرن ۾، سمجھ واريءَ قوم لاءِ ضرور نشانيون آھن.
إِنّ َ فِي خَ لْقِ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ وَا خْ تِلاَفِ ا ل لَّيْ لِ وَا ل نَّ هَا ر ِ وَا لْفُلْكِ ا لَّتِي تَجْ ر ِي فِي ا لْبَحْر ِ بِمَا يَن فَعُ ا ل نّ َا سَ وَمَا أَن زَلَ ا للَّ هُ مِنَ ا ل سَّمَا ءِ مِن ْ مَا ءٍ فَأَحْيَا بِهِ ا لأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِن ْ كُلِّ دَا بَّةٍ وَتَصْ ر ِي فِ ا ل رِّيَا حِ وَا ل سَّحَا بِ ا لْمُسَخَّ ر ِ بَيْ نَ ا ل سَّمَا ءِ وَا لأَرْضِ لَآيَا تٍ لِقَ وْ مٍ يَعْقِ لُونَ
Wa Mina A n -Nā si Man Yattakh dh u Min Dū ni A ll ā hi 'An dādāan Yuĥibbūnahum Kaĥubbi A ll ā hi Wa ۖ A l-Ladh ī na 'Āmanū 'Ash addu Ĥubbāan Lill ā h ۗ Wa Law Yará A l-Ladh ī na Ž alamū 'Idh Yara w na A l-`Adh ā ba 'Ann a A l-Q ūwata Lill ā h Jamī`āan Wa 'Ann a A ll āha Sh adī du A l-`Adh ā bi
002-165 ۽ ماڻھن مان ڪي (اھڙا) آھن جي الله کانسواءِ (ٻـين کي) الله جھڙو ڪري وٺندا آھن الله جي پيار وانگر پيارو رکندا اٿن، ۽ جن ايمان آندو سي الله جي دوستيءَ ۾ ڏاڍا زور آھن، ۽ جن ظلم ڪيو سي جيڪڏھن (ھن ڳالھ کي ھاڻي) سمجھن ته جنھن مھل (قيامت جي ڏينھن) عذاب ڏسندا (۽ سمجھندا) ته سموري سگھ الله کي آھي ۽ الله سخت عذاب ڪرڻ وارو آھي (ته جيڪر ڏاڍا پشيمان ٿين).
وَمِنَ ا ل نّ َا سِ مَن ْ يَتَّخِ ذُ مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ أَن دَادا ً يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ ا للَّ هِ ۖ وَا لَّذِي نَ آمَنُو ا أَشَدُّ حُبّا ً لِلَّهِ ۗ وَلَوْ يَرَ ى ا لَّذِي نَ ظَ لَمُو ا إِذْ يَرَ وْ نَ ا لْعَذَا بَ أَنّ َ ا لْقُ وَّةَ لِلَّهِ جَمِيعا ً وَأَنّ َ ا للَّ هَ شَدِي دُ ا لْعَذَابِ
'Idh Tabarra 'a A l-Ladh ī na A ttubi`ū Mina A l-Ladh ī na A Ra 'aw A l-`Adh ā ba Wa Taq aţ ţ a`at Bihimu A l-'Asbā bu
002-166 جنھن مھل اڳواڻ پٺيان لڳندڙن کان بيزار ٿيندا ۽ عذاب کي ڏسندا ۽ سندن (سڀ) لاڳاپا ڇڄندا،
إِذْ تَبَرَّ أَ ا لَّذِي نَ ا تُّبِعُوا مِنَ ا لَّذِي نَ ا ا وَرَ أَوْا ا لْعَذَا بَ وَتَقَ طَّ عَتْ بِهِمُ ا لأَسْب ابُ
Wa Q ā la A l-Ladh ī na A nn a Lanā Karra tan Fanatabarra 'a Minhum Kamā Tabarra 'ū Minn ā ۗ Kadh ālika Yur īhimu A ll āhu 'A`mālahum Ĥasar ā tin `Alayhim ۖ Wa Mā Hum Bikh r ijī na Mina A n -Nā r i
002-167 ۽ (تنھن مھل) پٺيءَ لڳندڙ چوندا ته جيڪر اسان کي (وري دنيا ۾) موٽڻو ھجي ھا ته کانئن ائين بيزار ٿيون ھا جئن اسان کان بيزار ٿيا آھن، اھڙي طرح الله سندن ڪرتوتن کي مٿن پشيمانيون بڻائي ڏيکاريندو، ۽ اُھي باھ مان نڪرڻ وارا نه آھن.
وَقَ ا لَ ا لَّذِي نَ ا ا لَوْ أَنّ َ لَنَا كَرَّ ة ً فَنَتَبَرَّ أَ مِنْ هُمْ كَمَا تَبَرَّ ءُ وا مِنَّ ا ۗ كَذَلِكَ يُر ِيهِمُ ا للَّ هُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَ ا تٍ عَلَيْهِمْ ۖ وَمَا هُمْ بِخَ ار ِجِي نَ مِنَ ا ل نَّ ار ِ
Yā 'Ayyuhā A n -Nā su Kulū Mimm ā Fī A l-'Arđi Ĥalālāan Ţ ayyibāan Wa Lā Tattabi`ū Kh ţ uwā ti A sh -Sh ayţ ā ni ۚ 'Inn ahu Lakum `Adū wun Mubīn
002-168 اي ماڻھؤ جيڪي شيون زمين ۾ آھن تن مان پاڪ حلال کائو، ۽ شيطان جي وکن تي نه ھلو، ڇوته اُھو اوھان جو پڌرو ويري آھي.
يَا أَيُّهَا ا ل نّ َا سُ كُلُوا مِمَّ ا فِي ا لأَرْضِ حَلالا ً طَ يِّبا ً وَلاَ تَتَّبِعُوا خُ طُ وَا تِ ا ل شَّيْطَ ا نِ ۚ إِنَّ هُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِ ين
'Inn amā Ya'muru kum Bis-Sū 'i Wa A l-Faĥsh ā 'i Wa 'An Taq ūlū `Alá A ll āhi Mā Lā Ta`lamū na
002-169 (شيطان) رڳو اوھان کي بڇڙائيءَ ۽ بيحيائيءَ جو حڪم ڪري ٿو ۽ ھيءُ ته جيڪي ڳالھيون نه ڄاڻندا آھيو سي الله جي نسبت ۾ چئو.
إِنَّ مَا يَأْمُرُكُمْ بِا ل سُّو ءِ وَا لْفَحْشَا ءِ وَأَن ْ تَقُ ولُوا عَلَى ا للَّ هِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ
Wa 'Idh ā Q ī la Lahum A ā 'An zala A ll āhu Q ālū Bal Nattabi`u Mā 'Alfaynā `Alay hi 'Ābā 'anā ۗ 'Awalaw Kā na 'Ābā 'uuhum Lā Ya`q ilū na Sh ay'ā an Wa Lā Yahtadū na
002-170 ۽ جڏھن کين چئجي ٿو ته جيڪي الله لاٿو تنھن جي تابعداري ڪريو (تڏھن) چون ٿا ته (نه) بلڪ جنھن تي پنھنجن پئن ڏاڏن کي ڏٺوسون تنھن جي پٺيان لڳنداسون، جيتوڻيڪ سندن ابا ڏاڏا ڪجھ به نه ڄاڻندا هُئا ۽ نڪي سڌيءَ واٽ تي هُئا.
وَإِذَا قِ ي لَ لَهُمْ ا ا مَا أَن زَلَ ا للَّ هُ قَ الُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْ هِ آبَا ءَنَا ۗ أَوَلَوْ كَا نَ آبَا ؤُهُمْ لاَ يَعْقِ لُو نَ شَيْ ئا ً وَلاَ يَهْتَدُونَ
Wa Math alu A l-Ladh ī na Kafarū Kamath ali A l-Ladh ī Yan`iq u Bimā Lā Yasma`u 'Illā Du`ā 'an Wa Nidā 'an ۚ Ş umm un Bukmun `Um yun Fahum Lā Ya`q ilū na
002-171 ۽ ڪافرن (کي سڏيندڙ) جو مثال اُن ماڻھوءَ جي مثال وانگر آھي جو اھڙِيءَ شي کي واڪو ڪري ٻڌائي جا سڏ ۽ ڪوڪ کانسواءِ (ڪجھ) نه ٻڌي. (ڪافر) ٻوڙا، گونگا، انڌا آھن تنھنڪري اُھي (ڪجھ به) نه ٿا سمجھن.
وَمَثَلُ ا لَّذِي نَ كَفَرُوا كَمَثَلِ ا لَّذِي يَنْ عِقُ بِمَا لاَ يَسْمَعُ إِلاَّ دُعَا ء ً وَنِدَا ء ً ۚ صُ مّ ٌ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لاَ يَعْقِ لُونَ
Yā 'Ayyuhā A l-Ladh ī na 'Āmanū Kulū Min Ţ ayyibā ti Mā Ra zaq m Wa A sh kurū Lill ā h 'In Kun tum 'Īyā hu Ta`budū na
002-172 اي مؤمنؤ جيڪا اوھان کي روزي ڏني سون تنھن مان سٺيون شيون کائو ۽ جيڪڏھن اوھين نلو الله جي عبادت ڪندڙ آھيو ته سندس شڪرانو ادا ڪريو.
يَا أَيُّهَا ا لَّذِي نَ آمَنُوا كُلُوا مِن ْ طَ يِّبَا تِ مَا رَ زَقْ نَاكُمْ وَا شْكُرُوا لِلَّهِ إِن ْ كُن تُمْ إِيَّا هُ تَعْبُدُونَ
'Inn amā Ĥarra ma `Alaykumu A l-Maytata Wa A d-Dama Wa Laĥma A l-Kh n zī r ā 'Uhilla Bihi Ligh y r i A ll ā hi ۖ Famani A đţ urra Gh y ra Bāgh n Wa Lā `Ā din Falā 'Ith ma `Alay hi ۚ 'Inn a A ll āha Gh ū ru n Ra ĥī mun
002-173 اوھان تي رڳو مُئل ۽ رَت ۽ سُوئر جو ماس ۽ جنھن شي تي الله کانسواءِ ٻئي جو نالو پڪارجي سا حرام ڪيائين، پوءِ جيڪو نڪي بي فرماني ڪندڙ ۽ نڪي حد کان لنگھندڙ ٿي لاچار ٿئي (۽ کائي) تنھن تي گناہ نه آھي، ڇوته الله بخشڻھار مھربان آھي.
إِنَّ مَا حَرَّ مَ عَلَيْكُمُ ا لْمَيْتَةَ وَا ل دَّمَ وَلَحْمَ ا لْخِ ن زِي ر ِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَ يْ ر ِ ا للَّ هِ ۖ فَمَنِ ا ضْ طُ رَّ غَ يْ رَ بَا غ ٍ وَلاَ عَا دٍ فَلاَ إِثْمَ عَلَيْ هِ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ غَ فُو رٌ رَ حِيمٌ
'Inn a A l-Ladh ī na Yaktumū na Mā 'An zala A ll āhu Mina A l-Kitā bi Wa Yash tarū na Bihi Th amanāan Q alīlāan ۙ 'Ūlā 'ika Mā Ya'kulū na Fī Buţ ūnihim 'Illā A n -Nā ra Wa Lā Yukallimuhumu A ll āhu Yaw ma A l-Q iyāmati Wa Lā Yuzakkīhim Wa Lahum `Adh ā bun 'Alī mun
002-174 الله ڪتاب مان جيڪي لاٿو سو جيڪي ماڻھو لڪائيندا آھن ۽ اُن جي بدلي ٿورو ملھ وٺندا آھن اِھي پنھنجن پيٽن ۾ باھ کانسواءِ نه کائيندا آھن ۽الله ساڻن قيامت جي ڏينھن نه ڳالھائيندو ۽ نڪي کين سنواريندو، ۽ اُنھن لاءِ ڏکوئيندڙ عذاب آھي.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ يَكْتُمُو نَ مَا أَن زَلَ ا للَّ هُ مِنَ ا لْكِتَا بِ وَيَشْتَرُو نَ بِهِ ثَمَنا ً قَ لِيلاً ۙ أُ وْلَا ئِكَ مَا يَأْكُلُو نَ فِي بُطُ ونِهِمْ إِلاَّ ا ل نّ َا رَ وَلاَ يُكَلِّمُهُمُ ا للَّ هُ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ وَلاَ يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَا بٌ أَلِيمٌ
'Ūlā 'ika A l-Ladh ī na A sh tara w A đ-Đ alālata Bil-Hudá Wa A l-`Adh ā ba Bil-Magh ra ti ۚ Famā 'Aş bara hum `Alá A n -Nā r i
002-175 اِھي (اُھي) آھن جن ھدايت جي بدران گمراھي ۽ بخشش جي بدران عذاب ڳڌو، پوءِ عجب آھي ته کين (دوزخ جي) باہ تي ڪھڙيءَ (ڳالھ) صبر ڪرايو.
أُ وْلَا ئِكَ ا لَّذِي نَ ا رَ وْا ا ل ضَّ لاَلَةَ بِا لْهُدَى وَا لْعَذَا بَ بِا لْمَغْ فِرَ ةِ ۚ فَمَا أَصْ بَرَ هُمْ عَلَى ا ل نَّ ار ِ
Dh ālika Bi'ann a A ll āha Nazzala A l-Kitā ba Bil-Ĥaq q i ۗ Wa 'Inn a A l-Ladh ī na A kh A l-Kitā bi Lafī Sh iq ā q in Ba`ī d in
002-176 اِھو ھِن ڪري (آھي) جو الله سچ سان ڪتاب (توريت) لاٿو، ۽ جن ڪتاب بابت تڪرار ڪيو سي ضرور وڏي ڦيٽي ۾ آھن.
ذَلِكَ بِأَنّ َ ا للَّ هَ نَزَّلَ ا لْكِتَا بَ بِا لْحَقِّ ۗ وَإِنّ َ ا لَّذِي نَ ا خْ تَلَفُوا فِي ا لْكِتَا بِ لَفِي شِقَ ا ق ٍ بَعِيدٍ
Lay sa A l-Bir ra 'An Tuwallū Wujūhakum Q ibala A l-Mash r iq i Wa A l-Magh r ibi Wa Lakinn a A l-Bir ra Man 'Āmana Bill āhi Wa A l-Yaw mi A l-'Ākh r A l-Malā 'ikati Wa A l-Kitā bi Wa A n -Nabīyī na Wa 'Ātá A l-Mā la `Alá Ĥubbihi Dh awī A l-Q urbá Wa A l-Yatām á Wa A l-Masākī na Wa A b na A s-Sabī li Wa A s-Sā 'ilī na Wa Fī A r-R iq ā bi Wa 'Aq ā ma A ş -Ş alāata Wa 'Ātá A z-Zakāata Wa A l-Mūfū na Bi`ahdihim 'Idh ā `Āhadū Wa ۖ A ş -Ş ābir ī na Fī A l-Ba'sā 'i Wa A đ-Đ arrā 'i Wa Ĥī na A l-Ba'si ۗ 'Ūlā 'ika A l-Ladh ī na Ş adaq ū ۖ Wa 'Ūlā 'ika Humu A l-Muttaq ū na
002-177 اوڀر ۽ اولھ ڏانھن اوھان جو پنھنجن مُنھَن کي ڦيرائڻ ڪا چڱائي نه آھي پر (اصل) چڱائي (ان لاءِ) آھي جنھن الله ۽ قيامت جي ڏينھن ۽ ملائڪن ۽ ڪتابن ۽ پيغمبرن کي مڃيو، ۽ جنھن (ماڻھوءَ پنھنجو) مال اُن جي پيار ھوندي (به) مٽيءَ وارن ۽ ڇورن ۽ مسڪينن ۽ مسافرن ۽ سوال ڪندڙن کي ۽ ٻانھَن جي گردنين (آجي ڪرڻ) ۾ ڏنو، ۽ نماز پڙھيائين ۽ زڪوٰة ڏنائين، ۽ (اُھي ماڻھو جي) جڏھن انجام ڪندا آھن تڏھن پنھنجو انجام پاڙيندا آھن، ۽ سڃائيءَ ۽ اوکائيءَ ۾ ۽ جنگ مھل صبر ڪرڻ وارا آھن، اِھي سچا آھن، ۽ اِھي ئي پرھيزگار آھن.
لَيْ سَ ا لْبِر َّ أَن ْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِ بَلَ ا لْمَشْر ِقِ وَا لْمَغْ ر ِبِ وَلَكِنّ َ ا لْبِر َّ مَن ْ آمَنَ بِا للَّ هِ وَا لْيَوْ مِ ا لآخِ رِ وَا لْمَلاَئِكَةِ وَا لْكِتَا بِ وَا ل نَّ بِيِّي نَ وَآتَى ا لْمَا لَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي ا لْقُ رْبَى وَا لْيَتَامَى وَا لْمَسَاكِي نَ وَا بْ نَ ا ل سَّبِي لِ وَا ل سَّا ئِلِي نَ وَفِي ا ل رِّقَ ا بِ وَأَقَ ا مَ ا ل صَّ لاَةَ وَآتَى ا ل زَّكَا ةَ وَا لْمُوفُو نَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَا ل صَّ ابِر ِي نَ فِي ا لْبَأْسَا ءِ وَا ل ضَّ رَّا ءِ وَحِي نَ ا لْبَأْسِ ۗ أُ وْلَا ئِكَ ا لَّذِي نَ صَ دَقُ وا ۖ وَأُ وْلَا ئِكَ هُمُ ا لْمُتَّقُ ونَ
Yā 'Ayyuhā A l-Ladh ī na 'Āmanū Kutiba `Alaykumu A l-Q iş ā ş u Fī A l-Q atlá ۖ A l-Ĥurru Bil-Ĥurr i Wa A l-`Ab du Bil-`Ab di Wa A l-'Un th á Bil-'Un th á ۚ Faman `Ufiya Lahu Min 'Akh ī hi Sh ay 'un Fa A ā `un Bil-Ma`rū fi Wa 'Adā 'un 'Ilay hi Bi'iĥsā nin ۗ Dh ālika Takh ī fun Min Ra bbikum Wa Ra ĥmatun ۗ Famani A Dh ālika Falahu `Adh ā bun 'Alī mun
002-178 اي مؤمنؤ خون ٿيلن بابت اوھان تي بدلي وٺڻ ۾ برابري لازم ڪئي ويئي، (جئن ته) آجي جي عيوض آجو ٻانھي جي عيوض ٻانھو ۽ زال جي عيوض زال آھي، پوءِ جنھن کي سندس ڀاءُ جي طرفانڪجھ ڇڏيو وڃي ته پوءِ (خون بھا وٺڻ ۾) چڱيءَ ريت سان (ان جي) پويان پوڻ گھرجي ۽ ان (وارث) ڏانھن (خون جي بھا) چڱيءَ ريت سان پھچائڻ گھرجي، اِھو (حڪم) اوھان جي پالڻھار وٽان ھلڪائي ۽ ٻاجھ آھي، پوءِ جيڪو ھن (حڪم) کانپوءِ حد کان لنگھندو تنھن لاءِ ڏکوئيندڙ عذاب آھي.
يَا أَيُّهَا ا لَّذِي نَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ ا لْقِ صَ ا صُ فِي ا لْقَ تْلَى ۖ ا لْحُرُّ بِا لْحُرِّ وَا لْعَبْ دُ بِا لْعَبْ دِ وَا لأُن ثَى بِا لأُن ثَى ۚ فَمَن ْ عُفِيَ لَهُ مِن ْ أَخِ ي هِ شَيْ ءٌ فَاتِّبَا عٌ بِا لْمَعْرُو فِ وَأَدَا ءٌ إِلَيْ هِ بِإِحْسَا نٍ ۗ ذَلِكَ تَخْ فِي فٌ مِن ْ رَ بِّكُمْ وَرَ حْمَةٌ ۗ فَمَنِ ا هُ عَذَا بٌ أَلِيمٌ
Wa Lakum Fī A l-Q iş ā ş i Ĥayāatun Yā 'Ūlī A l-'Albā bi La`allakum Tattaq ū na
002-179 اي ڌيان وارؤ اوھان لاءِ قصاص (وٺڻ) ۾ حياتي آھي ته مانَ اوھين پرھيزگاري ڪريو.
وَلَكُمْ فِي ا لْقِ صَ ا صِ حَيَا ةٌ يَا أُ وْلِي ا لأَلْبَا بِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُ ونَ
Kutiba `Alaykum 'Idh ā Ĥađara 'Aĥadakumu A l-Maw tu 'In Tara ka Kh rā an A l-Waş īyatu Lilwāliday ni Wa A l-'Aq ra bī na Bil-Ma`rū fi ۖ Ĥaq q āan `Alá A l-Muttaq ī na
002-180 جڏھن اوھان مان (ڪنھن) ھڪ کي موت ويجھو ٿئي (اُھو) جيڪڏھن (ڪُجھ) مال ڇڏي ته تڏھن اوھان تي ماءُ پيءُ ۽ مِٽن لاءِ چڱائيءَ سان وصيّت ڪرڻ لازم ڪئي ويئي، اِھو پرھيزگارن تي لازم آھي.
كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَ رَ أَحَدَكُمُ ا لْمَوْ تُ إِن ْ تَرَ كَ خَ يْرا ً ا لْوَصِ يَّةُ لِلْوَالِدَيْ نِ وَا لأَقْ رَ بِي نَ بِا لْمَعْرُو فِ ۖ حَقّ اً عَلَى ا لْمُتَّقِ ينَ
Faman Baddalahu Ba`damā Sami`ahu Fa'inn amā 'Ith muhu `Alá A l-Ladh ī na Yubaddilūnahu~ ۚ 'Inn a A ll āha Samī `un `Alī mun
002-181 پوءِ جيڪو اُن (وصيّت) کي اُن جي ٻڌڻ کانپوءِ ڦيرائيندو ته اُن (ڦيرائڻ) جو گُناہ اُن جي ڦيرائيندڙن کانسواءِ ٻـين تي نه آھي، ڇوته الله ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آھي.
فَمَن ْ بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ فَإِنَّ مَا إِثْمُهُ عَلَى ا لَّذِي نَ يُبَدِّلُونَهُ~ ُ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ سَمِي عٌ عَلِيمٌ
Faman Kh ā fa Min Mūş in Janafāan 'Aw 'Ith māan Fa'aş laĥa Baynahum Falā 'Ith ma `Alay hi ۚ 'Inn a A ll āha Gh ū ru n Ra ĥī mun
002-182 پوءِ جيڪو وصيّت ڪندڙ جي طرفداري يا گناہ ڄاڻي سو انھن (وصيّت ڪيل ۽ وارثن) جي وچ ۾ پرچاءُ ڪري ته مٿس گناہ نه آھي، ڇوته الله بخشڻھار مھربان آھي.
فَمَن ْ خَ ا فَ مِن ْ مُو ص ٍ جَنَفاً أَوْ إِثْما ً فَأَصْ لَحَ بَيْنَهُمْ فَلاَ إِثْمَ عَلَيْ هِ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ غَ فُو رٌ رَ حِيمٌ
Yā 'Ayyuhā A l-Ladh ī na 'Āmanū Kutiba `Alaykumu A ş -Ş iyā mu Kamā Kutiba `Alá A l-Ladh ī na Min Q ab likum La`allakum Tattaq ū na
002-183 اي مؤمنؤ جئن اوھان کان اڳين تي (روزا) فرض ڪيا ويا ھئا تئن اوھان تي (به) روزا فرض ڪيا ويا آھن ته مانَ اوھين پرھيزگاري ڪريو.
يَا أَيُّهَا ا لَّذِي نَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ ا ل صِّ يَا مُ كَمَا كُتِبَ عَلَى ا لَّذِي نَ مِن ْ قَ بْ لِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُ ونَ
'Ayyāmāan Ma`dūdā tin ۚ Faman Kā na Min kum Mar īđāan 'Aw `Alá Safar in Fa`iddatun Min 'Ayyā min 'Ukh ra ۚ Wa `Alá A l-Ladh ī na Yuţ īq ūnahu Fid yatun Ţ a`ā mu Miskī nin ۖ Faman Taţ awwa`a Kh rā an Fahuwa Kh y ru n Lahu ۚ Wa 'An Taş ūmū Kh y ru n Lakum ۖ 'In Kun tum Ta`lamū na
002-184 (روزا) ڳڻيل ڏينھن آھن، پوءِ اوھان مانجيڪو بيمار (ھجي) يا مسافريءَ تي ھجي (تنھن تي) ٻـين ڏينھن مان ڳڻي رکڻ (لازم) آھي، ۽ جن کي (مسڪين جي کاڌي ڏيڻ جي) سگھ آھي تن تي ھڪ مسڪين جو کاڌو فديه (يعني فطرانو ڏيڻ) لازم آھي، پوءِ جيڪو چڱائي وڌيڪ ڪندو تنھن لاءِ اُھا ڀلي آھي، ۽ جيڪڏھن عِلم وارا آھيو (ته اوھين سمجھي چڪا ھوندؤ) اوھان جو روزو رکڻ اوھان لاءِ ڀلو آھي.
أَيَّاما ً مَعْدُودَا تٍ ۚ فَمَن ْ كَا نَ مِنْ كُمْ مَر ِيض اً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِن ْ أَيَّا مٍ أُخَ رَ ۚ وَعَلَى ا لَّذِي نَ يُطِ يقُ ونَهُ فِد ْيَةٌ طَ عَا مُ مِسْكِي نٍ ۖ فَمَن ْ تَطَ وَّعَ خَ يْرا ً فَهُوَ خَ يْ رٌ لَهُ ۚ وَأَن ْ تَصُ ومُوا خَ يْ رٌ لَكُمْ ۖ إِن ْ كُن تُمْ تَعْلَمُونَ
Sh ahru Ra mađā na A l-Ladh ī 'Un zila Fī hi A l-Q ur'ā nu Hudan Lilnn ā si Wa Bayyinā tin Mina A l-Hudá Wa A l-Furq ā ni ۚ Faman Sh ahida Min kumu A sh -Sh ahra Falyaş um hu ۖ Wa Man Kā na Mar īđāan 'Aw `Alá Safar in Fa`iddatun Min 'Ayyā min 'Ukh ra ۗ Yur ī du A ll āhu Bikumu A l-Yusra Wa Lā Yur ī du Bikumu A l-`Usra Wa Litukmilū A l-`Iddata Wa Litukabbirū A ll aha `Alá Mā Hadākum Wa La`allakum Tash kurū na
002-185 رمضان جو مھينو اھڙو (ڀلو) آھي جنھن ۾ قرآن لاٿو ويو جو ماڻھن لاءِ سڌو رستو ڏيکاريندڙ آھي ۽ (اُن ۾) ھدايت ڪرڻ ۽ (سچ ۽ ڪوڙ جي وچ ۾) سَنڌي وجھڻ جون چٽيون ڳالھيون آھن، پوءِ اوھان مان جيڪو اُنھيءَ مھيني ۾ (گھر ۾) حاضر ھجي تنھن کي اُن ۾ روزو رکڻ گهرجي، ۽ جيڪو بيمار ھُجي يا سفر تي (ھُجي) تنھن کي ٻـين ڏينھن مان (اوترو) ڳاڻاٽو (لازم) آھي. الله اوھان تي آساني ڪرڻ گھرندو آھي ۽ اوھان تي (ڪا) اوکائي ڪرڻ نه گھرندو آھي، ۽ (گھرندو آھي) ته اوھين ڳَڻ پوري ڪريو ۽ جيڪا اوھان کي ھدايت ڪيائين تنھن تي الله کي وڏائيندا رھو ۽ مانَ اوھين شُڪرانو ڪريو.
شَهْرُ رَ مَضَ ا نَ ا لَّذِي أُن زِلَ فِي هِ ا لْقُ رْآنُ هُد ى ً لِلنّ َا سِ وَبَيِّنَا تٍ مِنَ ا لْهُدَى وَا لْفُرْقَ ا نِ ۚ فَمَن ْ شَهِدَ مِنْ كُمُ ا ل شَّهْرَ فَلْيَصُ مْهُ ۖ وَمَن ْ كَا نَ مَر ِيض اً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِن ْ أَيَّا مٍ أُخَ رَ ۗ يُر ِي دُ ا للَّ هُ بِكُمُ ا لْيُسْرَ وَلاَ يُر ِي دُ بِكُمُ ا لْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا ا لْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا ا للَّ هَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
Wa 'Idh ā Sa'alaka `Ibādī `Ann ī Fa'inn ī Q ar ī bun ۖ 'Ujī bu Da`wata A d-Dā `i 'Idh ā Da`ā ni ۖ Falyastajībū Lī Wa Līu'uminū Bī La`allahum Yarsh udū na
002-186 ۽ (اي پيغمبر) جڏھن مُنھنجا ٻانھا توکان مُنھنجي پُڇا ڪن (تڏھن چؤ) ته آءٌ ويجھو آھيان، جڏھن (ڪو) مُون کي سڏي ٿو تڏھن سڏيندڙ جو سڏ ورنايان ٿوتنھنڪري مُنھنجو حُڪم قبول ڪرڻ گھرجين ۽ مون تي ايمان آڻڻ گھرجين ته مانَ اُھي سُڌرن.
وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّ ي فَإِنِّ ي قَ ر ِي بٌ ۖ أُجِي بُ دَعْوَةَ ا ل دَّا عِ إِذَا دَعَا نِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ
'Uĥilla Lakum Laylata A ş -Ş iyā mi A r-Ra fath u 'Ilá Nisā 'ikum ۚ Hunn a Libā sun Lakum Wa 'An tum Libā sun Lahunn a ۗ `Alima A ll āhu 'Ann akum Kun tum Takh ū na 'An fusakum Fatā ba `Alaykum Wa `Afā `An kum ۖ Fāl'ā na Bāsh irūhunn a Wa A b tagh A ll āhu Lakum ۚ Wa Kulū Wa A sh ra bū Ĥattá Yatabayyana Lakumu A l-Kh ţ u A l-'Ab yađu Mina A l-Kh ţ i A l-'Aswadi Mina A l-Faj r i ۖ Th umm a 'Atimm ū A ş -Ş iyā ma 'Ilá A l-Lay li ۚ Wa Lā Tubāsh irūhunn a Wa 'An tum `Ākifū na Fī A l-Masājidi ۗ Tilka Ĥudū du A ll āhi Falā Taq ra būhā ۗ Kadh ālika Yubayyinu A ll āhu 'Āyātihi Lilnn ā si La`allahum Yattaq ū na
002-187 روزي جي رات ۾ اوھان لاءِ پنھنجين زالن سان صُحبت ڪرڻ حلال ڪئي ويئي، (جو) اُھي اوھان جو ڍڪ آھن ۽ اوھين اُنھن جو ڍڪ آھيو. الله ڄاتو ته اوھين پاڻ سان خيانت ڪندا ھيؤ پوءِ اوھان تي (ٻاجھ سان) موٽيو ۽ اوھان کي معاف ڪيائين، پوءِ ھاڻي ساڻن صُحبت ڪريو ۽ الله اوھان لاءِ جيڪي (اولاد) لکيو آھي تنھن جي طلب ڪريو ۽ (ايستائين) کائو ۽ پيئو جيستائين ڪاري ڌاڳي کان باکه جو اڇو ڌاڳو اوھان لاءِ پڌرو ٿئي، پوءِ روزو رات توڻي پورو ڪريو، ۽ جنھن حالت ۾ اوھين مسجدين ۾ اعتڪاف وارا ھجو ته اُنھن (زالن) سان صُحبت نه ڪريو. اِھي الله جون حدون آھن پوءِ اُنھن کي ويجھا نه وڃو، اھڙيءَ طرح الله ماڻھن لاءِ پنھنجا حُڪم پڌرا ڪندو آھي ته مانَ اُھي پرھيزگاري ڪن.
أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ ا ل صِّ يَا مِ ا ل رَّ فَثُ إِلَى نِسَا ئِكُمْ ۚ هُنّ َ لِبَا س ٌ لَكُمْ وَأَنْ تُمْ لِبَا س ٌ لَهُنّ َ ۗ عَلِمَ ا للَّ هُ أَنَّ كُمْ كُن تُمْ تَخْ تَانُو نَ أَن فُسَكُمْ فَتَا بَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنْ كُمْ ۖ فَالآنَ بَاشِرُوهُنّ َ وَا بْ تَغُ وا مَا كَتَبَ ا للَّ هُ لَكُمْ ۚ وَكُلُوا وَا رَ بُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ ا لْخَ يْ طُ ا لأَبْ يَضُ مِنَ ا لْخَ يْ طِ ا لأَسْوَدِ مِنَ ا لْفَجْ ر ِ ۖ ثُمّ َ أَتِمُّ وا ا ل صِّ يَا مَ إِلَى ا ل لَّيْ لِ ۚ وَلاَ تُبَاشِرُوهُنّ َ وَأَنْ تُمْ عَاكِفُو نَ فِي ا لْمَسَاجِدِ ۗ تِلْكَ حُدُو دُ ا للَّ هِ فَلاَ تَقْ رَ بُوهَا ۗ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ ا للَّ هُ آيَاتِهِ لِلنّ َا سِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُ ونَ
Wa Lā Ta'kulū 'Am wālakum Baynakum Bil-Bāţ ili Wa Tud lū Bihā 'Ilá A l-Ĥukkā mi Lita'kulū Far īq āan Min 'Am wā li A n -Nā si Bil-'Ith mi Wa 'An tum Ta`lamū na
002-188 ۽ اوھين پنھنجا مال پاڻ ۾ ناحق سان نه کائو ۽ اُن (مال) کي حاڪمن ڏانھن ھن لاءِ (وڍيءَ طور) نه پھچايو ته ماڻھن جي مال مان ڪجھ (ڀاڱو) ڏوھ سان کائو ھن ھوندي به جو اوھين ڄاڻندا آھيو.
وَلاَ تَأْكُلُو ا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِا لْبَاطِ لِ وَتُد ْلُوا بِهَا إِلَى ا لْحُكَّا مِ لِتَأْكُلُوا فَر ِيق ا ً مِن ْ أَمْوَا لِ ا ل نّ َا سِ بِا لإِثْمِ وَأَنْ تُمْ تَعْلَمُونَ
Yas'alūnaka `Ani A l-'Ahillati ۖ Q ul Hiya Mawāq ī tu Lilnn ā si Wa A l-Ĥajji ۗ Wa Lay sa A l-Bir ru Bi'an Ta'tū A l-Buyū ta Min Ž uhūr ihā Wa Lakinn a A l-Bir ra Mani A q á ۗ Wa 'Tū A l-Buyū ta Min 'Ab wābihā ۚ Wa A q ū A ll aha La`allakum Tufliĥū na
002-189 (اي پيغمبر) توکان چنڊن (يعني مھينن) بابت پڇن ٿا، چؤ ته اِھي ماڻھن ۽ حج لاءِ وقت مُقرر ٿيل آھن،۽ چڱائي (ھن ۾) نه آھي ته (احرام جي حالت ۾) گھرن ۾ سندن پٺين پاسن کان اچو پر (اصل) چڱائي (اُنھيءَ لاءِ) آھي جيڪو (الله کان) ڊڄي، ۽ گھرن ۾ سندن درن کان اچو، ۽ الله کان ڊڄو ته مانَ اوھين ڇٽو.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ ا لأَهِلَّةِ ۖ قُ لْ هِيَ مَوَاقِ ي تُ لِلنّ َا سِ وَا لْحَجِّ ۗ وَلَيْ سَ ا لْبِر ُّ بِأَن ْ تَأْتُوا ا لْبُيُو تَ مِن ْ ظُ هُور ِهَا وَلَكِنّ َ ا لْبِر َّ مَنِ ا قَ ى ۗ وَأْتُوا ا لْبُيُو تَ مِن ْ أَبْ وَابِهَا ۚ وَا قُ وا ا للَّ هَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
Wa Q ātilū Fī Sabī li A ll ā hi A l-Ladh ī na Yuq ātilūnakum Wa Lā Ta`tadū ۚ 'Inn a A ll āha Lā Yuĥibbu A l-Mu`tadī na
002-190 جيڪي اوھان سان وڙھن تن سان الله جي واٽ ۾ وڙھو ۽ حد کان نه لنگھو، ڇوته الله حد کان لنگھندڙن کي پيارو نه رکندو آھي.
وَقَ اتِلُوا فِي سَبِي لِ ا للَّ هِ ا لَّذِي نَ يُقَ اتِلُونَكُمْ وَلاَ تَعْتَدُو ا ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ لاَ يُحِبُّ ا لْمُعْتَدِينَ
Wāq m Ĥay th u Th aq iftumūhum Wa 'Akh r ijūhum Min Ĥay th u 'Akh ra jūkum Wa ۚ A l-Fitnatu 'Ash addu Mina A l-Q atli ۚ Wa Lā Tuq ātilūhum `In da A l-Masjidi A l-Ĥar ā mi Ĥattá Yuq ātilūkum Fī hi ۖ Fa'in Q ātalūkum Fāq m ۗ Kadh ālika Jazā 'u A l-Kāfir ī na
002-191 ۽ جتي لَھونِ اتي ڪُھونِ ۽ جتان اوھان کي لوڌيائون اُتان لوڌيونِ ۽ فتنو (يعني شرڪ) ويڙھ کان ڏاڍو (بڇڙو) آھي، ۽ اوھين تعظيم واريءَ مسجد وٽ (ايسين) نه وڙھونِ جيسين منجھس اوھان سان (نه) وڙھن. پوءِ جيڪڏھن اوھان سان وڙھن ته اُنھن کي ماريو، ڪافرن جي سزا اِئين آھي.
وَاقْ تُلُوهُمْ حَيْ ثُ ثَقِ فْتُمُوهُمْ وَأَخْ ر ِجُوهُمْ مِن ْ حَيْ ثُ أَخْ رَ جُوكُمْ ۚ وَا لْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ ا لْقَ تْلِ ۚ وَلاَ تُقَ اتِلُوهُمْ عِنْ دَ ا لْمَسْجِدِ ا لْحَرَ ا مِ حَتَّى يُقَ اتِلُوكُمْ فِي هِ ۖ فَإِن ْ قَ اتَلُوكُمْ فَاقْ تُلُوهُمْ ۗ كَذَلِكَ جَزَا ءُ ا لْكَافِر ِينَ
Fa'ini A n tahaw Fa'inn a A ll āha Gh ū ru n Ra ĥī mun
002-192 ۽ جيڪڏھن بس ڪن (ته اوھين به بس ڪريو ڇو) ته الله بخشڻھار مھربا ن آھي.
فَإِنِ ا ن تَهَوْا فَإِنّ َ ا للَّ هَ غَ فُو رٌ رَ حِيمٌ
Wa Q ātilūhum Ĥattá Lā Takū na Fitnatun Wa Yakū na A d-Dī nu Lill ā h ۖ Fa'ini A n tahaw Falā `Ud wā na 'Illā `Alá A ž-Ž ālimī na
002-193 ۽ ايستائين اُنھن سان وڙھو جيستائين فتنو (يعني شرڪ) نه رھي ۽ خاص الله جو دين ٿئي، پوءِ جيڪڏھن بس ڪن ته ظالمن کانسواءِ ڪنھين تي وڌيڪ ھلت ڪرڻ نه جڳائي.
وَقَ اتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَكُو نَ فِتْنَةٌ وَيَكُو نَ ا ل دِّي نُ لِلَّهِ ۖ فَإِنِ ا ن تَهَوْا فَلاَ عُد ْوَا نَ إِلاَّ عَلَى ا ل ظَّ الِمِينَ
Ash -Sh ahru A l-Ĥar ā mu Bish -Sh ahr i A l-Ĥar ā mi Wa A l-Ĥuru mā tu Q iş āş un ۚ Famani A m Fā`tadū `Alay hi Bimith li Mā A m ۚ Wa A q ū A ll aha Wa A ū 'Ann a A ll āha Ma`a A l-Muttaq ī na
002-194 تعظيم وارو مھينو تعظيم واري مھيني جي بدلي آھي ۽ تعظيمون (ھڪ ٻئي جون) آڙ پاڙ آھن، پوءِ جيڪو اوھان تي وڌيڪ ھلت ڪري تنھن تي اوتري وڌيڪ ھلت ڪريو جيتري اوھان تي وڌيڪ ھلت ڪيائين، ۽ الله کان ڊڄو ۽ڄاڻو ته الله پرھيزگارن ساڻ آھي.
ا ل شَّهْرُ ا لْحَرَ ا مُ بِا ل شَّهْر ِ ا لْحَرَ ا مِ وَا لْحُرُمَا تُ قِ صَ ا ص ٌ ۚ فَمَنِ ا ا عَلَيْ هِ بِمِثْلِ مَا ا ۚ وَا قُ وا ا للَّ هَ وَا و ا أَنّ َ ا للَّ هَ مَعَ ا لْمُتَّقِ ينَ
Wa 'An fiq ū Fī Sabī li A ll ā hi Wa Lā Tulq ū Bi'aydīkum 'Ilá A t-Tahlukati ۛ Wa 'Aĥsinū ۛ 'Inn a A ll āha Yuĥibbu A l-Muĥsinī na
002-195 ۽ الله جي واٽ ۾ خرچيو ۽ (پاڻ کي) پنھنجي ھٿن سان ھلاڪت ۾ نه وجھو، ۽ چڱائي ڪريو، ڇوته الله چڱائي ڪندڙن کي دوست رکندو آھي.
وَأَن فِقُ وا فِي سَبِي لِ ا للَّ هِ وَلاَ تُلْقُ وا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى ا ل تَّهْلُكَةِ ۛ وَأَحْسِنُو ا ۛ إِنّ َ ا للَّ هَ يُحِبُّ ا لْمُحْسِنِينَ
Wa 'Atimm ū A l-Ĥajja Wa A l-`Um ra ta Lill ā h ۚ Fa'in 'Uĥş ir tum Famā A ra Mina A l-Had yi ۖ Wa Lā Taĥliq ū Ru 'ū sakum Ĥattá Yab lugh A l-Had yu Maĥillahu ۚ Faman Kā na Min kum Mar īđāan 'Aw Bihi~ 'Adh an Min Ra 'sihi Fafid yatun Min Ş iyā min 'Aw Ş adaq atin 'Aw Nusukin ۚ Fa'idh ā 'Amin tum Faman Tamatta`a Bil-`Um ra ti 'Ilá A l-Ĥajji Famā A ra Mina A l-Had yi ۚ Faman Lam Yajid Faş iyā mu Th alāth ati 'Ayyā min Fī A l-Ĥajji Wa Sab `atin 'Idh ā Ra ja`tum ۗ Tilka `Ash ara tun Kāmilatun ۗ Dh ālika Liman Lam Yakun 'Ahluhu Ĥāđir ī A l-Masjidi A l-Ĥar ā mi ۚ Wa A q ū A ll aha Wa A ū 'Ann a A ll āha Sh adī du A l-`Iq ā bi
002-196 ۽ حج ۽ عُمرو الله (جي راضپي) لاءِ پورو ڪريو، پوءِ جيڪڏھن روڪيا وڃو ته جا قرباني آسانيءَ سان لڀي (سا لازم آھي)، ۽ پنھنجا مٿا تيسين نه ڪوڙايو جيسين قرباني پنھنجيءَ جاءِ تي (نه) پھچي. پوءِ اوھان مان جيڪو بيمار ھجي يا سندس مٿي ۾ اھنج ھجي (ته جي وقت کان اڳيئي ئي ڪوڙايائين) ته روزا يا خيرات يا قرباني عوض ڏيڻ (لازم) آھي، پوءِ جڏھن بي ڀَوَا ٿيو تڏھن جيڪو فائدو وٺي (يعني) عمري کي حج سان (گڏي) سو جا قرباني آسانيءَ سان لڀي (سا ڪري). پوءِ جيڪو (قرباني) نه لھي (تنھن تي) حج (جي ڏينھن) ۾ ٽي ڏينھن روزا لازم آھن ۽ ست تڏھن جڏھن (سفرکان) موٽو، اِھي پورا ڏھ (روزا) آھن، اِھو (حُڪم) اُنھيءَ لاءِ آھي جنھنجو ڪٽنب تعظيم واريءَ مسجد جي ويجھو رھندڙ نه ھجي، ۽ الله کان ڊڄو ۽ ڄاڻو ته الله ڏاڍو عذاب ڪندڙ آھي.
وَأَتِمُّ وا ا لْحَجَّ وَا لْعُمْرَ ةَ لِلَّهِ ۚ فَإِن ْ أُحْصِ ر ْتُمْ فَمَا ا رَ مِنَ ا لْهَد ْيِ ۖ وَلاَ تَحْلِقُ وا رُءُ وسَكُمْ حَتَّى يَبْ لُغَ ا لْهَد ْيُ مَحِلَّهُ ۚ فَمَن ْ كَا نَ مِنْ كُمْ مَر ِيض اً أَوْ بِهِ أَذى ً مِن ْ رَ أْسِهِ فَفِد ْيَةٌ مِن ْ صِ يَا مٍ أَوْ صَ دَقَ ةٍ أَوْ نُسُكٍ ۚ فَإِذَا أَمِن تُمْ فَمَن ْ تَمَتَّعَ بِا لْعُمْرَ ةِ إِلَى ا لْحَجِّ فَمَا ا رَ مِنَ ا لْهَد ْيِ ۚ فَمَن ْ لَمْ يَجِد ْ فَصِ يَا مُ ثَلاَثَةِ أَيَّا مٍ فِي ا لْحَجِّ وَسَبْ عَةٍ إِذَا رَ جَعْتُمْ ۗ تِلْكَ عَشَرَ ةٌ كَامِلَةٌ ۗ ذَلِكَ لِمَن ْ لَمْ يَكُن ْ أَهْلُهُ حَاضِ ر ِي ا لْمَسْجِدِ ا لْحَرَ ا مِ ۚ وَا قُ وا ا للَّ هَ وَا و ا أَنّ َ ا للَّ هَ شَدِي دُ ا لْعِقَ ابِ
Al-Ĥajju 'Ash /huru n Ma`lūmā tun ۚ Faman Fara đa Fīhinn a A l-Ĥajja Falā Ra fath a Wa Lā Fusū q a Wa Lā Jidā la Fī A l-Ĥajji ۗ Wa Mā Taf`alū Min Kh y r in Ya`lam hu A ll āhu ۗ Wa Tazawwadū Fa'inn a Kh y ra A z-Zā di A t-Taq ۚ Wa A q ūnī Yā 'Ūlī A l-'Albā bi
002-197 حج (جو وقت) معلوم مھينا آھن، پوءِ جنھن منجھن (احرام ٻڌڻ سان پاڻتي) حج فرض ڪيو ته حج ۾ نه جماع جائز آھي ۽ نه گار ۽ نه جھيڙو، ۽ جيڪا چڱائي ڪريوٿا تنھن کي الله ڄاڻندڙ آھي، ۽ سَمر کڻو ڇو ته ڀلو سَمر پرھيزگاري آھي، ۽ ڌيان وارؤ مون کان ڊڄو.
ا لْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومَا تٌ ۚ فَمَن ْ فَرَ ضَ فِيهِنّ َ ا لْحَجَّ فَلاَ رَ فَثَ وَلاَ فُسُو قَ وَلاَ جِدَا لَ فِي ا لْحَجِّ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِن ْ خَ يْ رٍ يَعْلَمْهُ ا للَّ هُ ۗ وَتَزَوَّدُوا فَإِنّ َ خَ يْ رَ ا ل زَّا دِ ا ل تَّقْ وَى ۚ وَا قُ ونِي يَا أُ وْلِي ا لأَلْبَابِ
Lay sa `Alaykum Junāĥun 'An Tab tagh n Min Ra bbikum ۚ Fa'idh ā 'Afađtum Min `Ara fā tin Fādh kurū A ll aha `In da A l-Mash `ar i A l-Ĥar ā mi ۖ Wa A dh kurū hu Kamā Hadākum Wa 'In Kun tum Min Q ab lihi Lamina A đ-Đ ā llī na
002-198 (حج ۾) پنھنجي پالڻھار کان روزيءَ گھرڻ ۾ اوھان تي ڪو گناھ ڪونھي، پوءِ جڏھن عَرفات کان موٽو تڏھن مَشۡعَرالۡحَرام (يعني مزدلفہ) وٽ الله کي ياد ڪريو، ۽ جئن اوھان کي سڌو رستو ڏيکاريائين تئن اوھين (به) کيس ياد ڪريو، ۽ بيشڪ اُن کان اڳ (اوھين) اڻڄاڻن مان ھيؤ.
لَيْ سَ عَلَيْكُمْ جُنَا حٌ أَن ْ تَبْ تَغُ وا فَضْ لا ً مِن ْ رَ بِّكُمْ ۚ فَإِذَا أَفَضْ تُمْ مِن ْ عَرَ فَا تٍ فَاذْكُرُوا ا للَّ هَ عِنْ دَ ا لْمَشْعَر ِ ا لْحَرَ ا مِ ۖ وَا ذْكُرُو هُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِن ْ كُن تُمْ مِن ْ قَ بْ لِهِ لَمِنَ ا ل ضَّ ا لِّينَ
Th umm a 'Afīđū Min Ĥay th u 'Afā đa A n -Nā su Wa A gh A ll aha ۚ 'Inn a A ll āha Gh ū ru n Ra ĥī mun
002-199 پوءِ (اوھين) اُتان (عرفات کان) موٽو جتان عام ماڻھو موٽن ٿا ۽ الله کان بخشش گھرو، ڇوته الله بخشڻھار مھربان آھي.
ثُمّ َ أَفِيضُ وا مِن ْ حَيْ ثُ أَفَا ضَ ا ل نّ َا سُ وَا غْ فِرُوا ا للَّ هَ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ غَ فُو رٌ رَ حِيمٌ
Fa'idh ā Q ađaytum Manāsikakum Fādh kurū A ll aha Kadh ikr ikum 'Ābā 'akum 'Aw 'Ash adda Dh ikrā an ۗ Famina A n -Nā si Man Yaq ū lu Ra bbanā 'Ātinā Fī A d-Dun yā Wa Mā Lahu Fī A l-'Ākh ra ti Min Kh ā q n
002-200 پوءِ جڏھن پنھنجي حج جا اَرڪان پُورا ڪريو تڏھن (مِنىٰ ۾) اوھين پنھنجن اَبن ڏاڏن جي ياد ڪرڻ وانگر بلڪ (اُن کان وڌيڪ) گھڻي قدر الله کي ياد ڪريو. پوءِ ماڻھن مان ڪي (اھڙا) آھن جي چوندا آھن ته اسان جا پالڻھار اسان کي دنيا ۾ (ئي چڱائي) ڏي تن کي آخرت ۾ (ڪا) چڱائي نصيب نه آھي.
فَإِذَا قَ ضَ يْتُمْ مَنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا ا للَّ هَ كَذِكْر ِكُمْ آبَا ءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرا ً ۗ فَمِنَ ا ل نّ َا سِ مَن ْ يَقُ و لُ رَ بَّنَا آتِنَا فِي ا ل دُّنْ يَا وَمَا لَهُ فِي ا لآخِ رَ ةِ مِن ْ خَ لاَقٍ
Wa Minhum Man Yaq ū lu Ra bbanā 'Ātinā Fī A d-Dun yā Ĥasanatan Wa Fī A l-'Ākh ra ti Ĥasanatan Wa Q inā `Adh ā ba A n -Nā r i
002-201 ۽ منجھائن ڪي (اھڙا) آھن جي چوندا آھن ته اي اسان جا پالڻھار اسان کي دنيا ۾ (به) چڱائي ۽ آخرت ۾ (به) چڱائي ڏي ۽ اسان کي باھ جي عذاب کان بچاءِ.
وَمِنْ هُمْ مَن ْ يَقُ و لُ رَ بَّنَا آتِنَا فِي ا ل دُّنْ يَا حَسَنَة ً وَفِي ا لآخِ رَ ةِ حَسَنَة ً وَقِ نَا عَذَا بَ ا ل نَّ ار ِ
'Ūlā 'ika Lahum Naş ī bun Mimm ā Kasabū Wa ۚ A ll āhu Sar ī `u A l-Ĥisā bi
002-202 اُھي ماڻھو جيڪي ڪمايائون تنھن مان کين نصيب آھي، ۽ الله سگھو حساب ڪندڙ آھي.
أُ وْلَا ئِكَ لَهُمْ نَصِ ي بٌ مِمَّ ا كَسَبُوا ۚ وَا للَّهُ سَر ِي عُ ا لْحِسَابِ
Wa A dh kurū A ll aha Fī 'Ayyā min Ma`dūdā tin ۚ Faman Ta`ajjala Fī Yawmay ni Falā 'Ith ma `Alay hi Wa Man Ta'akh kh ra Falā 'Ith ma `Alay hi ۚ Limani A q á ۗ Wa A q ū A ll aha Wa A ū 'Ann akum 'Ilay hi Tuĥsh arū na
002-203 ۽ ڳڻيلن ڏينھن (مِنىٰوارن) ۾ الله کي ياد ڪريو، پوءِ جيڪو ٻن ڏينھن ۾ تڪڙو نڪري تنھن تي گناھ ڪونھي، ۽ جيڪو دير ڪري تنھن تي (به) گناھ نه آھي (اھو حُڪم) اُن لاءِ آھي جيڪو پرھيزگاري ڪري، ۽ الله کان ڊڄو ۽ ڄاڻو ته اوھين ڏانھس گڏ ڪيا ويندؤ.
وَاذْكُرُوا ا للَّ هَ فِي أَيَّا مٍ مَعْدُودَا تٍ ۚ فَمَن ْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْ نِ فَلاَ إِثْمَ عَلَيْ هِ وَمَن ْ تَأَخَّ رَ فَلاَ إِثْمَ عَلَيْ هِ ۚ لِمَنِ ا قَ ى ۗ وَا قُ وا ا للَّ هَ وَا و ا أَنَّ كُمْ إِلَيْ هِ تُحْشَرُونَ
Wa Mina A n -Nā si Man Yu`jibuka Q awluhu Fī A l-Ĥayāati A d-Dun yā Wa Yush /hidu A ll āha `Alá Mā Fī Q albihi Wa Huwa 'Aladdu A l-Kh ş ā mi
002-204 ۽ ماڻھن مان ڪو (اِھڙو) آھي جو سندس ڳالھائڻ دنيا جي حياتيءَ ۾ توکي عجب ۾ وجھندو آھي ۽ جيڪي سندس دل ۾ آھي تنھن تي الله کي شاھد ڪندو آھي ھن ھوندي به جو اُھو وڏو جھيڙاگر آھي.
وَمِنَ ا ل نّ َا سِ مَن ْ يُعْجِبُكَ قَ وْلُهُ فِي ا لْحَيَا ةِ ا ل دُّنْ يَا وَيُشْهِدُ ا للَّ هَ عَلَى مَا فِي قَ لْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ ا لْخِ صَ امِ
Wa 'Idh ā Tawallá Sa`á Fī A l-'Arđi Liyufsida Fīhā Wa Yuhlika A l-Ĥarth a Wa A n -Nasla Wa ۗ A ll āhu Lā Yuĥibbu A l-Fasā da
002-205 ۽ جڏھن توکان موٽندو آھي تڏھن ملڪ ۾ ھن لاءِ ڪوشش ڪندو آھي ته منجھس فساد وجھي ۽ پوک ۽ نسل ناس ڪري، ۽ الله فساد کي پسند نه ڪندو آھي.
وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي ا لأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ ا لْحَرْثَ وَا ل نَّ سْلَ ۗ وَا للَّهُ لاَ يُحِبُّ ا لْفَسَادَ
Wa 'Idh ā Q ī la Lahu A q i A ll ā ha 'Akh dh at/hu A l-`Izzatu Bil-'Ith mi ۚ Faĥasbuhu Jahann amu ۚ Wa Labi'sa A l-Mihā du
002-206 ۽ جڏھن اُن کي چئبو آھي ته الله کان ڊڄ تڏھن وڏائي کيس گناہ تي آڪڙائيندي آھي پوءِ کيس (سزا) دوزخ بس آھي، ۽ اُھو ضرور بڇڙو ھنڌ آھي.
وَإِذَا قِ ي لَ لَهُ ا قِ ا للَّ هَ أَخَ ذَتْهُ ا لْعِزَّةُ بِا لإِثْمِ ۚ فَحَسْبُهُ جَهَنَّ مُ ۚ وَلَبِئْسَ ا لْمِهَادُ
Wa Mina A n -Nā si Man Yash r ī Nafsahu A b tigh ā 'a Marđāati A ll ā hi Wa ۗ A ll āhu Ra 'ū fun Bil-`Ibā di
002-207 ماڻھن مان ڪو اھڙو آھي جو الله جي راضپي حاصل ڪرڻ لاءِ پاڻ کي وڪڻندو آھي، ۽ الله ٻانھن تي مھربان آھي.
وَمِنَ ا ل نّ َا سِ مَن ْ يَشْر ِي نَفْسَهُ ا بْ تِغَ ا ءَ مَرْضَ ا ةِ ا للَّ هِ ۗ وَا للَّهُ رَ ءُو فٌ بِا لْعِبَادِ
Yā 'Ayyuhā A l-Ladh ī na 'Āmanū A d kh A s-Silmi Kā ffatan Wa Lā Tattabi`ū Kh ţ uwā ti A sh -Sh ayţ ā ni ۚ 'Inn ahu Lakum `Adū wun Mubī nun
002-208 اي ايمان وارؤ پورا اسلام ۾ داخل ٿيو، ۽ شيطان جي وِکن تي نه ھلو، ڇوته اُھو اوھان جو پڌرو ويري آھي.
يَا أَيُّهَا ا لَّذِي نَ آمَنُوا ا د ْخُ لُوا فِي ا ل سِّلْمِ كَافَّة ً وَلاَ تَتَّبِعُوا خُ طُ وَا تِ ا ل شَّيْطَ ا نِ ۚ إِنَّ هُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ
Fa'in Zalaltum Min Ba`di Mā Jā 'atkumu A l-Bayyinā tu Fā`lamū 'Ann a A ll āha `Azī zun Ĥakī mun
002-209 پوءِ جيڪڏھن اوھين ان کانپوءِ جو اوھان وٽ چٽا دليل آيا (اِسلام کان) ٿڙندؤ ته ڄاڻو ته الله غالِب حڪمت وارو آھي.
فَإِن ْ زَلَلْتُمْ مِن ْ بَعْدِ مَا جَا ءَتْكُمُ ا لْبَيِّنَا تُ فَاعْلَمُو ا أَنّ َ ا للَّ هَ عَزِي زٌ حَكِيمٌ
Hal Yan žurū na 'Illā 'An Ya'tiyahumu A ll āhu Fī Ž ulalin Mina A l-Gh ā mi Wa A l-Malā 'ikatu Wa Q uđiya A l-'Am ru ۚ Wa 'Ilá A ll āhi Turja`u A l-'Umū ru
002-210 (ڪافر)ھن کان سواءِ انتظار نه ڪندا آھن ته الله (جو عذاب) جُھڙ جي پاڇن ۾ وٽن اچي ۽ ملائڪ (به) ۽ ڪم فيصل ڪيو وڃي، ۽ الله ڏانھن سڀ ڪم موٽايا ويندا آھن.
هَلْ يَن ظُ رُو نَ إِلاَّ أَن ْ يَأْتِيَهُمُ ا للَّ هُ فِي ظُ لَلٍ مِنَ ا لْغَ مَا مِ وَا لْمَلاَئِكَةُ وَقُ ضِ يَ ا لأَمْرُ ۚ وَإِلَى ا للَّ هِ تُرْجَعُ ا لأُمُورُ
Sal Banī 'Isrā 'ī la Kam 'Ātaynāhum Min 'Āyatin Bayyinatin ۗ Wa Man Yubaddil Ni`mata A ll āhi Min Ba`di Mā Jā 'at/hu Fa'inn a A ll āha Sh adī du A l-`Iq ā bi
002-211 (اي پيغمبر) بني اِسرائيلن کان پُڇا ڪر ته کين ڪيتريون چٽيون نشانيون ڏنيون سين، ۽ جيڪي الله جي نعمت کي پاڻ وٽ اچڻ کانپوءِ مٽائيندو ته بيشڪ الله سخت عذاب ڪندڙ آھي.
سَلْ بَنِي إِسْرَا ئِي لَ كَمْ آتَيْنَاهُمْ مِن ْ آيَة ٍ بَيِّنَةٍ ۗ وَمَن ْ يُبَدِّلْ نِعْمَةَ ا للَّ هِ مِن ْ بَعْدِ مَا جَا ءَتْهُ فَإِنّ َ ا للَّ هَ شَدِي دُ ا لْعِقَ ابِ
Zuyyina Lilladh ī na Kafarū A l-Ĥayāatu A d-Dun yā Wa Yaskh ū na Mina A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa ۘ A l-Ladh ī na A q aw Fawq ahum Yaw ma A l-Q iyāmati Wa ۗ A ll āhu Yarzuq u Man Yash ā 'u Bigh y r i Ĥisā b in
002-212 ڪافرن لاءِ دُنيا جي حياتي سينگاري ويئي ۽ مؤمنن سان ٺـٺوليون ڪندا آھن، ۽ جيڪي پرھيزگار آھن سي قيامت جي ڏينھن اُنھن (ڪافرن) جي مٿئون ھوندا، ۽ الله جنھن کي گھرندو آھي تنھن کي اَڻ ڳڻي روزي ڏيندو آھي.
زُيِّنَ لِلَّذِي نَ كَفَرُوا ا لْحَيَا ةُ ا ل دُّنْ يَا وَيَسْخَ رُو نَ مِنَ ا لَّذِي نَ آمَنُوا ۘ وَا لَّذِي نَ ا قَ وْا فَوْقَ هُمْ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ ۗ وَا للَّهُ يَرْزُقُ مَن ْ يَشَا ءُ بِغَ يْ ر ِ حِسَابٍ
Kā na A n -Nā su 'Umm atan Wāĥidatan Faba`ath a A ll āhu A n -Nabīyī na Mubash sh ir ī na Wa Mun dh ir ī na Wa 'An zala Ma`ahumu A l-Kitā ba Bil-Ĥaq q i Liyaĥkuma Bay na A n -Nā si Fīmā A kh ī hi ۚ Wa Mā A kh ī hi 'Illā A l-Ladh ī na 'Ūtū hu Min Ba`di Mā Jā 'at/humu A l-Bayyinā tu Bagh n Baynahum ۖ Fahadá A ll āhu A l-Ladh ī na 'Āmanū Limā A kh ī hi Mina A l-Ĥaq q i Bi'idh nihi Wa ۗ A ll āhu Yahdī Man Yash ā 'u 'Ilá Ş ir āţ in Mustaq ī min
002-213 سڀ ماڻھو ھڪ ٽولي هُئا، پوءِ (ڦري اِختلاف ۾ پيا تنھنڪري) الله پيغمبرن کي خوشخبري ڏيندڙ ۽ ڊيڄاريندڙ ڪري موڪليو، ۽ ساڻن سچ سان ڪتاب ھن لاءِ لاٿائين ته (اُھو ڪتاب) ماڻھن جي وچ ۾ جنھن (ڳالھ) بابت جھڳڙو ڪندا آھن (تنھن بابت) نبيرو ڪري، ۽ اُنھيءَ بابت (ٻئي ڪنھن به) تڪرار نه ڪيو پر جن کي اُھو (ڪتاب) ڏنو ويو تن پڌرن حڪمن اچڻ کانپوءِ پاڻ ۾ ساڙ پيل سببان (تڪرار ڪيو)، پوءِ الله اُھا سچي ڳالھ جنھن بابت جھڳڙو ڪيائون تنھن ڏانھن پنھنجي حُڪم سان مؤمنن کي سڌو رستو ڏيکاريو، ۽ الله جنھن کي گھرندوآھي تنھن کي سڌو رستو ڏيکاريندو آھي.
كَا نَ ا ل نّ َا سُ أُمَّ ة ً وَاحِدَة ً فَبَعَثَ ا للَّ هُ ا ل نَّ بِيِّي نَ مُبَشِّر ِي نَ وَمُن ذِر ِي نَ وَأَن زَلَ مَعَهُمُ ا لْكِتَا بَ بِا لْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْ نَ ا ل نّ َا سِ فِيمَا ا خْ تَلَفُوا فِي هِ ۚ وَمَا ا خْ تَلَفَ فِي هِ إِلاَّ ا لَّذِي نَ أُ وتُو هُ مِن ْ بَعْدِ مَا جَا ءَتْهُمُ ا لْبَيِّنَا تُ بَغْ يا ً بَيْنَهُمْ ۖ فَهَدَى ا للَّ هُ ا لَّذِي نَ آمَنُوا لِمَا ا خْ تَلَفُوا فِي هِ مِنَ ا لْحَقِّ بِإِذْنِهِ ۗ وَا للَّهُ يَهْدِي مَن ْ يَشَا ءُ إِلَى صِ رَ ا ط ٍ مُسْتَقِ يمٍ
'Am Ĥasib tum 'An Tad kh A l-Jann ata Wa Lamm ā Ya'tikum Math alu A l-Ladh ī na Kh n Q ab likum ۖ Massat/humu A l-Ba'sā 'u Wa A đ-Đ arrā 'u Wa Zulzilū Ĥattá Yaq ū la A r-Ra sū lu Wa A l-Ladh ī na 'Āmanū Ma`ahu Matá Naş ru A ll āhi ۗ 'Alā 'Inn a Naş ra A ll āhi Q ar ī b un
002-214 (اي مسلمانؤ اوھين) ھن ھوندي به بھشت ۾ گھڙڻ جو گمان ڪندا آھيو ڇا؟ جو اڃان اوھان کي اُنھن جي حالت نه آئي آھي جيڪي اوھان کان اڳ گذريا، جن کي سڃائي ۽ ڏُک پُھتو ۽ ايستائين لوڌيا ويا جيستائين پيغمبر ۽ جي مؤمن ساڻس هُئا (تن دُعا گُھري) چيو ٿي ته الله جي مدد ڪڏھن پھچندي؟ (چيو وين ته) ھوشيار رھو ته الله جي مدد ويجھي آھي.
أَمْ حَسِبْ تُمْ أَن ْ تَد ْخُ لُوا ا لْجَنَّ ةَ وَلَمَّ ا يَأْتِكُمْ مَثَلُ ا لَّذِي نَ خَ لَوْا مِن ْ قَ بْ لِكُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ ا لْبَأْسَا ءُ وَا ل ضَّ رَّا ءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّى يَقُ و لَ ا ل رَّ سُو لُ وَا لَّذِي نَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَى نَصْ رُ ا للَّ هِ ۗ أَلاَ إِنّ َ نَصْ رَ ا للَّ هِ قَ ر ِيبٌ
Yas'alūnaka Mādh ā Yun fiq ū na ۖ Q ul Mā 'An faq m Min Kh y r in Falilwāliday ni Wa A l-'Aq ra bī na Wa A l-Yatām á Wa A l-Masākī ni Wa A b ni A s-Sabī li ۗ Wa Mā Taf`alū Min Kh y r in Fa'inn a A ll āha Bihi `Alī mun
002-215 (اي پيغمبر) توکان پڇن ٿا ته (اُھي) ڇا خرچين؟ (کين) چؤ ته جيڪو مال خرچي سو ماءُ پيءُ ۽ مائٽن ۽ ڇورن (ٻارن) ۽ مسڪينن ۽ مسافرن کي (ڏيڻ) جڳائي، ۽ جيڪا چڱائي ڪندؤ (سا لھندؤ) ڇوته الله اُنکي ڄاڻندڙ آھي.
يَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُن فِقُ و نَ ۖ قُ لْ مَا أَن فَقْ تُمْ مِن ْ خَ يْ رٍ فَلِلْوَالِدَيْ نِ وَا لأَقْ رَ بِي نَ وَا لْيَتَامَى وَا لْمَسَاكِي نِ وَا بْ نِ ا ل سَّبِي لِ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِن ْ خَ يْ رٍ فَإِنّ َ ا للَّ هَ بِهِ عَلِيمٌ
Kutiba `Alaykumu A l-Q itā lu Wa Huwa Kurhun Lakum ۖ Wa `Asá 'An Takra hū Sh ay'ā an Wa Huwa Kh y ru n Lakum ۖ Wa `Asá 'An Tuĥibbū Sh ay'ā an Wa Huwa Sh arru n Lakum Wa ۗ A ll āhu Ya`lamu Wa 'An tum Lā Ta`lamū na
002-216 (اي مؤمنؤ) اوھان تي (ڪافرن سان) ويڙھ ڪرڻ فرض ڪئي ويئي آھي ۽ اُھا اوھان کي ناخوش لڳندي آھي، ۽ شايد (اوھين) ڪنھن شي کي ناخوش ڀانيو ۽ (حقيقت ڪري) اُھا اوھان لاءِ ڀلي ھُجي، ۽ شايد ڪنھن شي کي پيارو رکو ۽ اُھا اوھان لاءِ بڇڙي ھجي، ۽ الله ڄاڻندو آھي ۽ اوھين نه ڄاڻندا آھيو.
كُتِبَ عَلَيْكُمُ ا لْقِ تَا لُ وَهُوَ كُرْه ٌ لَكُمْ ۖ وَعَسى أَن ْ تَكْرَ هُوا شَيْ ئا ً وَهُوَ خَ يْ رٌ لَكُمْ ۖ وَعَسَى أَن ْ تُحِبُّوا شَيْ ئا ً وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ ۗ وَا للَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْ تُمْ لاَ تَعْلَمُونَ
Yas'alūnaka `Ani A sh -Sh ahr i A l-Ĥar ā mi Q itā lin Fī hi ۖ Q ul Q itā lun Fī hi Kabī r un ۖ Wa Ş addun `An Sabī li A ll ā hi Wa Kufru n Bihi Wa A l-Masjidi A l-Ĥar ā mi Wa 'Ikh r ā ju 'Ahlihi Minhu 'Akbaru `In da A ll āhi Wa ۚ A l-Fitnatu 'Akbaru Mina A l-Q atli ۗ Wa Lā Yazālū na Yuq ātilūnakum Ĥattá Yaru ddūkum `An Dīnikum 'Ini A ţ ā`ū ۚ Wa Man Yartadid Min kum `An Dīnihi Fayamut Wa Huwa Kāfir un Fa'ūlā 'ika Ĥabiţ at 'A`māluhum Fī A d-Dun yā Wa A l-'Ākh ra ti ۖ Wa 'Ūlā 'ika 'Aş ĥā bu A n -Nā r i ۖ Hum Fīhā Kh ū na
002-217 (اي پيغمبر) توکان تعظيم وارن مھينن ۾ وڙھڻ بابت پُڇن ٿا، چؤ ته مَنجھن ويڙھ ڪرڻ وَڏو گناھ آھي، ۽ الله جي واٽ کان جھلڻ ۽ الله کي نه مڃڻ ۽ تعظيم واريءَ مسجد کانروڪڻ، ۽ سندس رھڻ وارن کي منجھائنس لوڌڻ الله وٽ (اُن کان) تمام وڏو گناھ آھي، ۽ فتنو (يعني شرڪ) خون ڪرڻ کان بلڪل وڏو ڏوھ آھي. ۽ (ڪافر) جيڪڏھن پڄي سگھندا ته اوھان سان ايستائين سدائين پيا وڙھندا جيستائين اوھان کي اوھان جي دين (اسلام) کان ڦيرائين، ۽ اوھان مان جيڪي پنھنجي دين کان ڦرندا پوءِ اُھي ڪافر ٿي مرندا تن جي ڪئي ڪمائي دُنيا ۽ آخرت ۾ ڪُٽ ٿي ويئي، ۽ اُھي دوزخي آھن، اُھي منجھس سدائين رھڻ وارا آھن.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ ا ل شَّهْر ِ ا لْحَرَ ا مِ قِ تَا لٍ فِي هِ ۖ قُ لْ قِ تَا لٌ فِي هِ كَبِي رٌ ۖ وَصَ دٌّ عَن ْ سَبِي لِ ا للَّ هِ وَكُفْرٌ بِهِ وَا لْمَسْجِدِ ا لْحَرَ ا مِ وَإِخْ رَ ا جُ أَهْلِهِ مِنْ هُ أَكْبَرُ عِنْ دَ ا للَّ هِ ۚ وَا لْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ ا لْقَ تْلِ ۗ وَلاَ يَزَالُو نَ يُقَ اتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَن ْ دِينِكُمْ إِنِ ا طَ اعُوا ۚ وَمَن ْ يَرْتَدِد ْ مِنْ كُمْ عَن ْ دِينِهِ فَيَمُتْ وَهُوَ كَافِرٌ فَأُ وْلَا ئِكَ حَبِطَ تْ أَعْمَالُهُمْ فِي ا ل دُّنْ يَا وَا لآخِ رَ ةِ ۖ وَأُ وْلَا ئِكَ أَصْ حَا بُ ا ل نّ َا ر ِ ۖ هُمْ فِيهَا خَ الِدُونَ
'Inn a A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa A l-Ladh ī na Hājarū Wa Jāhadū Fī Sabī li A ll ā hi 'Ūlā 'ika Yarjū na Ra ĥmata A ll āhi Wa ۚ A ll āhu Gh ū ru n Ra ĥī mun
002-218 جن ايمان آندو ۽ جن الله جي واٽ ۾ وطن ڇڏيو ۽ جھاد ڪيو سي الله جي ٻاجھ جا اميدوار آھن، ۽ الله بخشڻھار مھربان آھي.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ آمَنُوا وَا لَّذِي نَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِي لِ ا للَّ هِ أُ وْلَا ئِكَ يَرْجُو نَ رَ حْمَةَ ا للَّ هِ ۚ وَا للَّهُ غَ فُو رٌ رَ حِيمٌ
Yas'alūnaka `Ani A l-Kh m r i Wa A l-Maysir ۖ Q ul Fīhimā 'Ith mun Kabī r un Wa Manāfi`u Lilnn ā si Wa 'Ith muhumā 'Akbaru Min Naf`ihimā ۗ Wa Yas'alūnaka Mādh ā Yun fiq ū na Q uli A l-`Afwa ۗ Kadh ālika Yubayyinu A ll āhu Lakumu A l-'Āyā ti La`allakum Tatafakkarū na
002-219 (اي پيغمبر) توکان شراب ۽ جؤا بابت پڇن ٿا، چؤ ته اُنھن ۾ وڏو گناھ ۽ ماڻھن لاءِ (ڪجھ) فائدا آھن، ۽ سندن فائدي کان اُنھن جو گناھ تمام وڏو آھي. ۽ (پڻ) توکان پڇن ٿا ته (اُھي) ڇا خرچين، چؤ ته (گھرج کان) وڌيڪ (خرچيو) اھڙيءَ طرح الله اوھان لاءِ آيتون بيان ڪندو آھي ته مانَ اوھين ڌيان رکو.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ ا لْخَ مْر ِ وَا لْمَيْسِرِ ۖ قُ لْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِي رٌ وَمَنَافِعُ لِلنّ َا سِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِن ْ نَفْعِهِمَا ۗ وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُن فِقُ و نَ قُ لِ ا لْعَفْوَ ۗ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ ا للَّ هُ لَكُمُ ا لآيَا تِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ
Fī A d-Dun yā Wa A l-'Ākh ra ti ۗ Wa Yas'alūnaka `Ani A l-Yatām á ۖ Q ul 'Iş lāĥun Lahum Kh y ru n ۖ Wa 'In Tukh ţ ūhum Fa'ikh m Wa ۚ A ll āhu Ya`lamu A l-Mufsida Mina A l-Muş liĥi ۚ Wa Law Sh ā 'a A ll āhu La'a`natakum ۚ 'Inn a A ll āha `Azī zun Ĥakī mun
002-220 دنيا ۽ آخرت (جي ڪمن) ۾، ۽ (اي پيغمبر) توکان يتيمن بابت پڇن ٿا، چؤ ته اُنھن لاءِ سڌار ڀلي آھي، جيڪڏھن کين (کاڌي پيتي ۾ پاڻ سان) گڏيو ته اوھان جا ڀائر آھن، ۽ الله بگاڙيندڙ کي سڌاريندڙ کانڄاڻندو آھي، ۽ جيڪڏھن الله گھري ھا ته اوھان کي سختيءَ ۾ وجھي ھا، ڇوته الله غالب حڪمت وارو آھي.
فِي ا ل دُّنْ يَا وَا لآخِ رَ ةِ ۗ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ ا لْيَتَامَى ۖ قُ لْ إِصْ لاَح ٌ لَهُمْ خَ يْ رٌ ۖ وَإِن ْ تُخَ الِطُ وهُمْ فَإِخْ وَانُكُمْ ۚ وَا للَّهُ يَعْلَمُ ا لْمُفْسِدَ مِنَ ا لْمُصْ لِحِ ۚ وَلَوْ شَا ءَ ا للَّ هُ لَأَعْنَتَكُمْ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ عَزِي زٌ حَكِيمٌ
Wa Lā Tan kiĥū A l-Mush r ikā ti Ĥattá Yu'uminn a ۚ Wa La'amatun Mu'uminatun Kh y ru n Min Mush r ikatin Wa Law 'A`jabatkum ۗ Wa Lā Tun kiĥū A l-Mush r ikī na Ĥattá Yu'uminū ۚ Wa La`ab dun Mu'uminun Kh y ru n Min Mush r ikin Wa Law 'A`jabakum ۗ 'Ūlā 'ika Yad `ū na 'Ilá A n -Nā r i Wa ۖ A ll āhu Yad `ū 'Ilá A l-Jann ati Wa A l-Magh ra ti Bi'idh nihi ۖ Wa Yubayyinu 'Āyātihi Lilnn ā si La`allahum Yatadh akkarū na
002-221 ۽ (اي مسلمانؤ ايستائين) مشرڪياڻين کي نه پرڻيو جيستائين ايمان آڻين، ۽ بيشڪ مؤمنياڻي ٻانھي مشرڪياڻيءَ کان ڀلي آھي جيتوڻيڪ اوھان کي (مشرڪياڻي) زيادہ وڻي، ۽ اوھين (ايسين) مشرڪن کي نه پرڻايو جيسين ايمان آڻين، ۽ بيشڪ مؤمن ٻانھو مُشرڪ کان ڀلو آھي جيتوڻيڪ اوھان کي (مشرڪ) زيادہ وڻي، اِھي (مُشرڪ) باھ ڏانھن سڏيندا آھن، ۽ الله پنھنجي ارادي مُوجب بھشت ۽ بخشش ڏانھن سڏيندو آھي، ۽ پنھنجون آيتون ماڻھن لاءِ بيان ڪندو آھي ته مانَ اُھي نصيحت وٺن.
وَلاَ تَن كِحُوا ا لْمُشْر ِكَا تِ حَتَّى يُؤْمِنّ َ ۚ وَلَأَمَةٌ مُؤْمِنَةٌ خَ يْ رٌ مِن ْ مُشْر ِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ ۗ وَلاَ تُن كِحُوا ا لْمُشْر ِكِي نَ حَتَّى يُؤْمِنُوا ۚ وَلَعَبْ دٌ مُؤْمِنٌ خَ يْ رٌ مِن ْ مُشْر ِكٍ وَلَوْ أَعْجَبَكُمْ ۗ أُ وْلَا ئِكَ يَد ْعُو نَ إِلَى ا ل نّ َا ر ِ ۖ وَا للَّهُ يَد ْعُو إِلَى ا لْجَنَّ ةِ وَا لْمَغْ فِرَ ةِ بِإِذْنِهِ ۖ وَيُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنّ َا سِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ
Wa Yas'alūnaka `Ani A l-Maĥī đi ۖ Q ul Huwa 'Adh an Fā`tazilū A n -Nisā ' Fī A l-Maĥī đi ۖ Wa Lā Taq ra būhunn a Ĥattá Yaţ ۖ Fa'idh ā Taţ ahharna Fa'tūhunn a Min Ĥay th u 'Amara kumu A ll āhu ۚ 'Inn a A ll āha Yuĥibbu A t-Tawwābī na Wa Yuĥibbu A l-Mutaţ ahhir ī na
002-222 ۽ (اي پيغمبر) توکان حيض (جي حڪم) بابت پُڇن ٿا، چؤ ته اُھا پليتي آھي تنھنڪري زالن کان حيض ۾ پري ٿيو ۽ ايستائين کين ويجھا نه وڃو جيستائين پاڪ ٿين، پوءِ جڏھن بلڪل پاڪ ٿين تڏھن جنھن واٽ کان الله اوھان کي موڪل ڏني آھي (اُنھيءَ کان) اُنھن ڏانھن اچو، ڇوته الله توبه ڪندڙن کي دوست رکندو آھي ۽ (پڻ) پاڪائي ڪندڙن کي دوست رکندو آھي.
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ ا لْمَحِي ضِ ۖ قُ لْ هُوَ أَذى ً فَاعْتَزِلُوا ا ل نِسَا ء فِي ا لْمَحِي ضِ ۖ وَلاَ تَقْ رَ بُوهُنّ َ حَتَّى يَطْ هُرْنَ ۖ فَإِذَا تَطَ هَّرْنَ فَأْتُوهُنّ َ مِن ْ حَيْ ثُ أَمَرَ كُمُ ا للَّ هُ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ يُحِبُّ ا ل تَّوَّابِي نَ وَيُحِبُّ ا لْمُتَطَ هِّر ِينَ
Nisā 'uukum Ĥarth un Lakum Fa'tū Ĥarth akum 'Ann á Sh i'tum ۖ Wa Q addimū Li'n fusikum ۚ Wa A q ū A ll aha Wa A ū 'Ann akum Mulāq ū hu ۗ Wa Bash sh ir A l-Mu'uminī na
002-223 اوھان جو زالون اوھان لاءِ پوک آھن، پوءِ پنھنجيءَ پوک ڏانھن جئن وڻيوَ تئن اچو، ۽ پاڻ لاءِ (چڱا ڪم) اڳي موڪليو، ۽ الله کان ڊڄو ۽ ڄاڻو تهاوھين ساڻس ملاقي ٿيندڙ آھيو، ۽ مُؤمنن کي خوشخبري ڏي.
نِسَا ؤُكُمْ حَرْث ٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّ ى شِئْتُمْ ۖ وَقَ دِّمُوا لِأن فُسِكُمْ ۚ وَا قُ وا ا للَّ هَ وَا و ا أَنَّ كُمْ مُلاَقُ و هُ ۗ وَبَشِّرِ ا لْمُؤْمِنِينَ
Wa Lā Taj `alū A ll aha `Urđatan Li'ymānikum 'An Tabarrū Wa Tattaq ū Wa Tuş liĥū Bay na A n -Nā si Wa ۗ A ll āhu Samī `un `Alī mun
002-224 ۽ اوھين پنھنجن قسمن لاءِ چڱائي ڪرڻ ۽ پرھيزگاري ڪرڻ ۽ ماڻھن جي وچ ۾ صُلح ڪرائڻ کان (پاسو ڪرڻ واسطي) الله جو اِسم پيش نه ڪريو، ۽ الله ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آھي.
وَلاَ تَجْ عَلُوا ا للَّ هَ عُرْضَ ة ً لِأيْ مَانِكُمْ أَن ْ تَبَرُّوا وَتَتَّقُ وا وَتُصْ لِحُوا بَيْ نَ ا ل نّ َا سِ ۗ وَا للَّهُ سَمِي عٌ عَلِيمٌ
Lā Yu'uākh dh ukumu A ll āhu Bil-Lagh ī 'Aymānikum Wa Lakin Yu'uākh dh ukum Bimā Kasabat Q ulūbukum Wa ۗ A ll āhu Gh ū ru n Ĥalī mun
002-225 الله اوھان کي اوھان جي اجاين قسمن کڻڻ ۾ نه وٺندو آھي پر اوھان جي دلين جيڪا نيت ڪئي آھي تنھن تي پڪڙيندو آھي، ۽ الله بخشڻھار بُردبار آھي.
لاَ يُؤَ اخِ ذُكُمُ ا للَّ هُ بِا ل لَّغْ وِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَكِن ْ يُؤَ اخِ ذُكُمْ بِمَا كَسَبَتْ قُ لُوبُكُمْ ۗ وَا للَّهُ غَ فُو رٌ حَلِيمٌ
Lilladh ī na Yu'ulū na Min Nisā 'ihim Tara bbuş u 'Arba`ati 'Ash /hur in ۖ Fa'in Fā 'ū Fa'inn a A ll āha Gh ū ru n Ra ĥī mun
002-226 جيڪي پنھنجي زالن (جي صُحبت) کان قسم کڻن تن کي چار مھينا ترسڻو آھي، پوءِ جيڪڏھن (اُنھن ڏانھن اُن وقت ۾) موٽيا ته (ڀلي موٽن) ڇوته الله بخشڻھار مھربان آھي.
لِلَّذِي نَ يُؤْلُو نَ مِن ْ نِسَا ئِهِمْ تَرَ بُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِن ْ فَا ءُ وا فَإِنّ َ ا للَّ هَ غَ فُو رٌ رَ حِيمٌ
Wa 'In `Azamū A ţ -Ţ alā q a Fa'inn a A ll āha Samī `un `Alī mun
002-227 ۽ جيڪڏھن طلاق جو پڪو ارادو ڪيائون (ته ڀلي ڪن) ڇوته الله ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آھي.
وَإِن ْ عَزَمُوا ا ل طَّ لاَقَ فَإِنّ َ ا للَّ هَ سَمِي عٌ عَلِيمٌ
Wa A l-Muţ allaq ā tu Yatara bbaş na Bi'an fusihinn a Th alāth ata Q urū 'in ۚ Wa Lā Yaĥillu Lahunn a 'An Yaktum na Mā Kh q a A ll āhu Fī 'Arĥāmihinn a 'In Kunn a Yu'uminn a Bill āhi Wa A l-Yaw mi A l-'Ākh r ۚ Wa Bu`ūlatuhunn a 'Aĥaq q u Bira ddihinn a Fī Dh ālika 'In 'Arā dū 'Iş lāĥāan ۚ Wa Lahunn a Mith lu A l-Ladh ī `Alayhinn a Bil-Ma`rū fi ۚ Wa Lilrr ijā li `Alayhinn a Dara jatun Wa ۗ A ll āhu `Azī zun Ĥakī mun
002-228 ۽ طلاق ڏنلون زالون پاڻ کي (ٻئي نڪاح ڪرڻ کان) ٽي حيض جھلين، ۽ جيڪڏھن الله ۽ قيامت جي ڏينھن کي مڃينديون آھن ته الله سندن ڳڀيرڻن ۾ جيڪي (ٻار يا حيض) پيدا ڪيو آھي سو کين لڪائڻ روا نه آھي، ۽ اِن (مدت) ۾ سندن مڙس جيڪڏھن سڌارو گھرن ته سندن موٽائڻ جا وڌيڪ حقدار آھن، ۽ جھڙا (مُڙس جا حق) اُنھن (زالن) تي آھن تھڙا اُنھن (زالن) جا (حق مڙسن تي) چڱيءَ ريت سان آھن، مُڙسن کي مٿن وڏو مانُ (يعني حڪومت) آھي، ۽ الله غالبحڪمت وارو آھي.
وَالْمُطَ لَّقَ ا تُ يَتَرَ بَّصْ نَ بِأَن فُسِهِنّ َ ثَلاَثَةَ قُ رُو ءٍ ۚ وَلاَ يَحِلُّ لَهُنّ َ أَن ْ يَكْتُمْنَ مَا خَ لَقَ ا للَّ هُ فِي أَرْحَامِهِنّ َ إِن ْ كُنّ َ يُؤْمِنّ َ بِا للَّ هِ وَا لْيَوْ مِ ا لآخِ رِ ۚ وَبُعُولَتُهُنّ َ أَحَقُّ بِرَ دِّهِنّ َ فِي ذَلِكَ إِن ْ أَرَ ادُو ا إِصْ لاَحا ً ۚ وَلَهُنّ َ مِثْلُ ا لَّذِي عَلَيْهِنّ َ بِا لْمَعْرُو فِ ۚ وَلِل رِّجَا لِ عَلَيْهِنّ َ دَرَ جَةٌ ۗ وَا للَّهُ عَزِي زٌ حَكِيمٌ
Aţ -Ţ alā q u Marra tā ni ۖ Fa'im sā kun Bima`rū fin 'Aw Tasr īĥun Bi'iĥsā nin ۗ Wa Lā Yaĥillu Lakum 'An Ta'kh dh ū Mimm ā 'Ātaytumūhunn a Sh ay'ā an 'Illā 'An Yakh ā 'Allā Yuq īmā Ĥudū da A ll āhi ۖ Fa'in Kh m 'Allā Yuq īmā Ĥudū da A ll āhi Falā Junā ĥa `Alayhimā Fīmā A i ۗ Tilka Ĥudū du A ll āhi Falā Ta`tadūhā ۚ Wa Man Yata`adda Ĥudū da A ll āhi Fa'ūlā 'ika Humu A ž-Ž ālimū na
002-229 طلاق (رجعي پورا) ٻه ڀيرا آھي، پوءِ چڱيءَ طرح سان جھلڻ يا اِحسان سان ڇڏڻ (لازم) آھي، ۽ جيڪو کين ڏنو اَٿوَ تنھن مان ڪجھ (ورائي) وٺڻ اوھان کي ھن (حالت) کان سواءِ حلال نه آھي جو ٻئي الله جي حدن کي نه پوري ڪرڻ کان ڊڄن، پوءِ جيڪڏھن (اي مسلمانؤ) اوھين ڊڄو ته ٻئي الله جي حدن کي پورو ڪري نه سگھندا ته (زال) جيڪا شي عيوض ۾ ڏئي تنھن (جي ڏيڻ وٺڻ) ۾ ٻنھي تي گناھ نه آھي. اِھي الله جون حدون آھن اُنھن کان لنگھي نه وڃو، ۽ جيڪي الله جي حدن کان لنگھي ويندا سي ئي ظالم آھن.
ا ل طَّ لاَقُ مَرَّ تَا نِ ۖ فَإمْسَا كٌ بِمَعْرُو فٍ أَوْ تَسْر ِي حٌ بِإِحْسَا نٍ ۗ وَلاَ يَحِلُّ لَكُمْ أَن ْ تَأْخُ ذُوا مِمَّ ا آتَيْتُمُوهُنّ َ شَيْ ئا ً إِلاَّ أَن ْ يَخَ افَا أَلاَّ يُقِ يمَا حُدُو دَ ا للَّ هِ ۖ فَإِن ْ خِ فْتُمْ أَلاَّ يُقِ يمَا حُدُو دَ ا للَّ هِ فَلاَ جُنَا حَ عَلَيْهِمَا فِيمَا ا هِ ۗ تِلْكَ حُدُو دُ ا للَّ هِ فَلاَ تَعْتَدُوهَا ۚ وَمَن ْ يَتَعَدَّ حُدُو دَ ا للَّ هِ فَأُ وْلَا ئِكَ هُمُ ا ل ظَّ الِمُونَ
Fa'in Ţ allaq ahā Falā Taĥillu Lahu Min Ba`du Ĥattá Tan kiĥa Zawjāan Gh ra hu ۗ Fa'in Ţ allaq ahā Falā Junā ĥa `Alayhimā 'An Yatarā ja`ā 'In Ž ann ā 'An Yuq īmā Ĥudū da A ll āhi ۗ Wa Tilka Ĥudū du A ll āhi Yubayyinuhā Liq aw min Ya`lamū na
002-230 پوءِ جيڪڏھن اُن کي (ٽين) طلاق (به) ڏنائين ته اُن کانپوءِ (اُھا زال) اُن کي (ايستائين) حلال نه ٿيندي جيستائين (اُھا) ٻيو مُڙس پرڻي، پوءِ جيڪڏھن (اُن به) کيس طلاق ڏني ته جيڪڏھن ٻئي (ڄڻا) الله جي حدن کي قائم رکي سگھڻ (جي پڪ) ڀانئين ٿا ته (تڏھن پاڻ ۾ نڪاح ڪري) موٽن ته ٻنھي تي گناھ نه آھي، ۽ اِھي اَلله جون حدون آھن اُنھن کي اُن قوم لاءِ بيان ڪندو آھي جي ڄاڻندا آھن.
فَإِن ْ طَ لَّقَ هَا فَلاَ تَحِلُّ لَهُ مِن ْ بَعْدُ حَتَّى تَن كِحَ زَوْجاً غَ يْرَ هُ ۗ فَإِن ْ طَ لَّقَ هَا فَلاَ جُنَا حَ عَلَيْهِمَا أَن ْ يَتَرَ اجَعَا إِن ْ ظَ نَّ ا أَن ْ يُقِ يمَا حُدُو دَ ا للَّ هِ ۗ وَتِلْكَ حُدُو دُ ا للَّ هِ يُبَيِّنُهَا لِقَ وْ مٍ يَعْلَمُونَ
Wa 'Idh ā Ţ allaq A n -Nisā ' Fabalagh nn a Fa'am sikūhunn a Bima`rū fin 'Aw Sarr iĥūhunn a Bima`rū fin ۚ Wa Lā Tum sikūhunn a Đ ir ārā an Lita`tadū ۚ Wa Man Yaf`al Dh ālika Faq ad Ž alama Nafsahu ۚ Wa Lā Tattakh dh ū 'Āyā ti A ll ā hi Huzūan ۚ Wa A dh kurū Ni`mata A ll āhi `Alaykum Wa Mā 'An zala `Alaykum Mina A l-Kitā bi Wa A l-Ĥikmati Ya`ižukum Bihi ۚ Wa A q ū A ll aha Wa A ū 'Ann a A ll āha Bikulli Sh ay 'in `Alī mun
002-231 ۽ جڏھن زالن کي (ٻه ڀيرا) طلاق ڏيو پوءِ اُھي پنھنجي (عدت جي) مدي کي (اچي) پھچڻ لڳن ته (تڏھن يا) اُنھن کي چڱيءَ ريت سان رکو يا اُنھن کي چڱيءَ ريتسان ڇڏيو، ۽ ڏکوئڻ لاءِ کين نه جھليو نه زيادتي ڪريو، ۽ جيڪو ائين ڪندو تنھن بيشڪ پاڻ تي ظلم ڪيو، ۽ الله جي حُڪمن کي ٺـٺوليون ڪري نه وٺو، ۽ پاڻ تي الله جي نعمت ياد ڪريو ۽ جيڪي اوھان تي ڪتاب ۽ دانائيءَ مان لاٿائين جنھن سان اوھان کي نصيحت ڏيندو آھي (اُھو احسان به ياد ڪريو)، ۽ الله کان ڊڄو ۽ ڄاڻو ته الله سڀڪنھن شيء کي ڄاڻندڙ آھي.
وَإِذَا طَ لَّقْ تُمُ ا ل نِسَا ء فَبَلَغْ نَ أَجَلَهُنّ َ فَأَمْسِكُوهُنّ َ بِمَعْرُو فٍ أَوْ سَرِّحُوهُنّ َ بِمَعْرُو فٍ ۚ وَلاَ تُمْسِكُوهُنّ َ ضِ رَ ارا ً لِتَعْتَدُوا ۚ وَمَن ْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَقَ د ْ ظَ لَمَ نَفْسَهُ ۚ وَلاَ تَتَّخِ ذُو ا آيَا تِ ا للَّ هِ هُزُو ا ً ۚ وَا ذْكُرُوا نِعْمَةَ ا للَّ هِ عَلَيْكُمْ وَمَا أَن زَلَ عَلَيْكُمْ مِنَ ا لْكِتَا بِ وَا لْحِكْمَةِ يَعِظُ كُمْ بِهِ ۚ وَا قُ وا ا للَّ هَ وَا و ا أَنّ َ ا للَّ هَ بِكُلِّ شَيْ ءٍ عَلِيمٌ
Wa 'Idh ā Ţ allaq A n -Nisā ' Fabalagh nn a Falā Ta`đulūhunn a 'An Yan kiĥna 'Azwājahunn a 'Idh ā Tarā đaw Baynahum Bil-Ma`rū fi ۗ Dh ālika Yū`ažu Bihi Man Kā na Min kum Yu'uminu Bill āhi Wa A l-Yaw mi A l-'Ākh r ۗ Dh ālikum 'Azká Lakum Wa 'Aţ ru Wa ۗ A ll āhu Ya`lamu Wa 'An tum Lā Ta`lamū na
002-232 ۽ جڏھن زالن کي طلاق ڏيو پوءِ پنھنجي (عدت جي) مُدّت کي پھچن ته کين پنھنجن مُڙسن سان پرڻجڻ کان نه جھليو جڏھن ته پاڻ ۾ چڱيءَ ريت سان راضي ٿين، اِھو (حُڪم) آھي جيڪو اوھان مان الله ۽ قيامت جي ڏينھن کي مڃي تنھن کي اُن سان نصيحت ڏجي ٿي، اِھو (حُڪم) اوھان کي صاف ڪندڙ ۽ بلڪل پاڪ ڪندڙ آھي، ۽ الله ڄاڻندو آھي ۽ اوھين نه ڄاڻندا آھيو.
وَإِذَا طَ لَّقْ تُمُ ا ل نِسَا ء فَبَلَغْ نَ أَجَلَهُنّ َ فَلاَ تَعْضُ لُوهُنّ َ أَن ْ يَن كِحْنَ أَزْوَاجَهُنّ َ إِذَا تَرَ اضَ وْا بَيْنَهُمْ بِا لْمَعْرُو فِ ۗ ذَلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَن ْ كَا نَ مِنْ كُمْ يُؤْمِنُ بِا للَّ هِ وَا لْيَوْ مِ ا لآخِ رِ ۗ ذَلِكُمْ أَزْكَى لَكُمْ وَأَطْ هَرُ ۗ وَا للَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْ تُمْ لاَ تَعْلَمُونَ
Wa A l-Wālidā tu Yurđi`na 'Awlādahunn a Ĥawlay ni Kāmilay ni ۖ Liman 'Ar ā da 'An Yutimm a A r-Ra đā`ata ۚ Wa `Alá A l-Mawlū di Lahu R izq uhunn a Wa Kiswatuhunn a Bil-Ma`rū fi ۚ Lā Tukallafu Nafsun 'Illā Wus`ahā ۚ Lā Tuđā rra Wa A -Datun Biwaladihā Wa Lā Mawlū dun Lahu Biwaladihi ۚ Wa `Alá A l-Wār ith i Mith lu Dh ālika ۗ Fa'in 'Arā dā Fiş ālāan `An Tarā đin Minhumā Wa Tash āwur in Falā Junā ĥa `Alayhimā ۗ Wa 'In 'Ara d tum 'An Tastarđi`ū 'Awlādakum Falā Junā ĥa `Alaykum 'Idh ā Sallam tum Mā 'Ātaytum Bil-Ma`rū fi ۗ Wa A q ū A ll aha Wa A ū 'Ann a A ll āha Bimā Ta`malū na Baş ī r un
002-233 ۽ مائر پنھنجن ويائن کي پورا ٻه ورھيه ٿڃ پيارين (اِھو حُڪم) اُنھيءَ لاءِ آھي جيڪو ٿڃ پيارڻ جي مُدّت پُوري ڪرڻ گُھري، ۽ اُنھن (مائرن) جي خوراڪ ۽ اُنھن جي پوشاڪ ھليءَ چليءَ وانگر پيءُ تي آھي، ڪنھن کي سندس وس کان وڌيڪ تڪليف نه ٿي ڏجي، ماءُ کي وياءُ سببان تڪليف نه ٿي ڏجي ۽ نڪي پيءُ کي وياءُ سببان (تڪليف ڏجي)، ۽ وارث تي (به) اھڙو ئي (حق) آھي،پوءِ جيڪڏھن ٻئي پنھنجي رضامندي ۽ صَلاح سان (ٻار جي ٿڃ) ڇڏائڻ گھرن ته مٿن گناھ نه آھي، ۽ جيڪڏھن پنھنجي اولاد کي (ٻئي کان) کير پيارڻ گھرو ته جڏھن اوھان ھليءَ چليءَ وانگر (پياريندڙ کي) جيڪي ڏيڻو ڪيو سو پھچايو تڏھن اوھان تي ڪو گناھ نه آھي، ۽ الله کان ڊڄو ۽ ڄاڻو ته جيڪي اوھين ڪندا آھيو سو الله ڏسندڙ آھي.
وَالْوَالِدَا تُ يُرْضِ عْنَ أَوْلاَدَهُنّ َ حَوْلَيْ نِ كَامِلَيْ نِ ۖ لِمَن ْ أَرَ ا دَ أَن ْ يُتِمّ َ ا ل رَّ ضَ اعَةَ ۚ وَعَلَى ا لْمَوْلُو دِ لَهُ ر ِزْقُ هُنّ َ وَكِسْوَتُهُنّ َ بِا لْمَعْرُو فِ ۚ لاَ تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَهَا ۚ لاَ تُضَ ا رَّ وَا لِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلاَ مَوْلُو دٌ لَهُ بِوَلَدِهِ ۚ وَعَلَى ا لْوَار ِثِ مِثْلُ ذَلِكَ ۗ فَإِن ْ أَرَ ادَا فِصَ الاً عَن ْ تَرَ ا ض ٍ مِنْ هُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلاَ جُنَا حَ عَلَيْهِمَا ۗ وَإِن ْ أَرَ د ْتُمْ أَن ْ تَسْتَرْضِ عُو ا أَوْلاَدَكُمْ فَلاَ جُنَا حَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُمْ مَا آتَيْتُمْ بِا لْمَعْرُو فِ ۗ وَا قُ وا ا للَّ هَ وَا و ا أَنّ َ ا للَّ هَ بِمَا تَعْمَلُو نَ بَصِ يرٌ
Wa A l-Ladh ī na Yutawaffaw na Min kum Wa Yadh arū na 'Azwājāan Yatara bbaş na Bi'an fusihinn a 'Arba`ata 'Ash /hur in Wa `Ash rā an ۖ Fa'idh ā Balagh nn a Falā Junā ĥa `Alaykum Fīmā Fa`alna Fī 'An fusihinn a Bil-Ma`rū fi Wa ۗ A ll āhu Bimā Ta`malū na Kh ī r un
002-234 ۽ اوھان مان جيڪي مرن ۽ زالون ڇڏين ته اُھي (زالون) پاڻ کي چار مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ترسائين، پوءِ جڏھن پنھنجيءَ (عدّت جي) مُدّت کي پُھچن تڏھن جيڪي ھليءَ چليءَ وانگر (يعني شرعي نڪاح) پنھنجي حق ۾ ڪن تنھن ۾ اوھان تي ڪو گناھ ڪونھي، ۽ جيڪي اوھين ڪندا آھيو تنھن جي الله خبر رکندڙ آھي.
وَالَّذِي نَ يُتَوَفَّوْ نَ مِنْ كُمْ وَيَذَرُو نَ أَزْوَاجا ً يَتَرَ بَّصْ نَ بِأَن فُسِهِنّ َ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرا ً ۖ فَإِذَا بَلَغْ نَ أَجَلَهُنّ َ فَلاَ جُنَا حَ عَلَيْكُمْ فِيمَا فَعَلْنَ فِي أَن فُسِهِنّ َ بِا لْمَعْرُو فِ ۗ وَا للَّهُ بِمَا تَعْمَلُو نَ خَ بِيرٌ
Wa Lā Junā ĥa `Alaykum Fīmā `Arra đtum Bihi Min Kh ţ A n -Nisā ' 'Aw 'Aknan tum Fī 'An fusikum ۚ `Alima A ll āhu 'Ann akum Satadh kurūnahunn a Wa Lakin Lā Tuwā`idūhunn a Sir rā an 'Illā 'An Taq ūlū Q awlāan Ma`rūfāan ۚ Wa Lā Ta`zimū `Uq A n -Nikā ĥi Ĥattá Yab lugh A l-Kitā bu 'Ajalahu ۚ Wa A ū 'Ann a A ll āha Ya`lamu Mā Fī 'An fusikum Fāĥdh arū hu ۚ Wa A ū 'Ann a A ll āha Gh ū ru n Ĥalī mun
002-235 ۽ زالن جي سڱ ڇڪائڻ بابت (عدت ۾) جيڪي آڇ ڪريو يا دلين ۾ لڪايو تنھن ۾ اوھان تي گناھ نه آھي، الله ڄاتو آھي اوھين اُنھن (زالن) کي سگھو ئي ياد ڪندؤ پر رواجيءَ طرح چئي چوڻ کانسواءِ کين ڳجھو انجام نه ڏيو، ۽ نڪي ايستائين نڪاح جي پڪي نيت ڪريو جيستائين عدت پنھنجيءَ مدت کي پھچي، ۽ ڄاڻو ته جيڪي اوھان جي دلين ۾ آھي سو الله ڄاڻندو آھي تنھنڪري کانئس ڊڄو، ۽ ڄاڻو ته الله بخشڻھار بُردبار آھي.
وَلاَ جُنَا حَ عَلَيْكُمْ فِيمَا عَرَّ ضْ تُمْ بِهِ مِن ْ خِ طْ بَةِ ا ل نِسَا ء أَوْ أَكْنَن تُمْ فِي أَن فُسِكُمْ ۚ عَلِمَ ا للَّ هُ أَنَّ كُمْ سَتَذْكُرُونَهُنّ َ وَلَكِن ْ لاَ تُوَاعِدُوهُنّ َ سِر ّا ً إِلاَّ أَن ْ تَقُ ولُوا قَ وْلا ً مَعْرُوفا ً ۚ وَلاَ تَعْزِمُوا عُقْ دَةَ ا ل نِّ كَا حِ حَتَّى يَبْ لُغَ ا لْكِتَا بُ أَجَلَهُ ۚ وَا و ا أَنّ َ ا للَّ هَ يَعْلَمُ مَا فِي أَن فُسِكُمْ فَاحْذَرُو هُ ۚ وَا و ا أَنّ َ ا للَّ هَ غَ فُو رٌ حَلِيمٌ
Lā Junā ĥa `Alaykum 'In Ţ allaq A n -Nisā ' Mā Lam Tamassūhunn a 'Aw Tafr iđū Lahunn a Far īđatan ۚ Wa Matti`ūhunn a `Alá A l-Mūsi`i Q adaru hu Wa `Alá A l-Muq r Q adaru hu Matā`āan Bil-Ma`rū fi ۖ Ĥaq q āan `Alá A l-Muĥsinī na
002-236 جيڪڏھن زالن کي (اُنھيءَ وقت)طلاق ڏيو جڏھن اڃا کين ھٿ نه لاتو اَٿوَ يا اُنھن لاءِ ڪابين مُقرر نه ڪيو اَٿوَ ته اوھان تي گناھ ڪونھي، ۽ کين نفعي وٺڻ لاءِ ھليءَ چليءَ وانگر جورو ڏيو، آسودي تي پنھنجي وس آھر ۽ سڃي تي پنھنجي وس آھر آھي، (اِھو ڪم) ڀلارن تي لازم آھي.
لاَ جُنَا حَ عَلَيْكُمْ إِن ْ طَ لَّقْ تُمُ ا ل نِسَا ء مَا لَمْ تَمَسُّوهُنّ َ أَوْ تَفْر ِضُ وا لَهُنّ َ فَر ِيضَ ة ً ۚ وَمَتِّعُوهُنّ َ عَلَى ا لْمُوسِعِ قَ دَرُهُ وَعَلَى ا لْمُقْ تِرِ قَ دَرُهُ مَتَاعا ً بِا لْمَعْرُو فِ ۖ حَقّ اً عَلَى ا لْمُحْسِنِينَ
Wa 'In Ţ allaq nn a Min Q ab li 'An Tamassūhunn a Wa Q ad Fara đtum Lahunn a Far īđatan Faniş fu Mā Fara đtum 'Illā 'An Ya`fū na 'Aw Ya`fuwa A l-Ladh ī Biyadihi `Uq A n -Nikā ĥi ۚ Wa 'An Ta`fū 'Aq ra bu Lilttaq ۚ Wa Lā Tan saw A l-Fađla Baynakum ۚ 'Inn a A ll āha Bimā Ta`malū na Baş ī r un
002-237 ۽ جيڪڏھن کين ھٿ لائڻ کان اڳ ھن حالت ۾ انھن کي طلاق ڏيو جو ڪابين مُقرّر ڪيو اٿو تنھن جو اَڌ (ڏيڻ لازم آھي) پر جي (زالون) بخشين يا جنھن جي ھٿ ۾ نڪاح جي ڳنڍ آھي (يعني مڙس) سو بخشي (يعني پورو ڏي)، ۽ اوھان جو بخشڻ پرھيزگاريءَ کي ڏاڍو ويجھو آھي، ۽ اوھين پاڻ ۾ نيڪيءَ کي نه وساريو، ڇوته جيڪي ڪندا آھيو سو الله ڏسندڙ آھي.
وَإِن ْ طَ لَّقْ تُمُوهُنّ َ مِن ْ قَ بْ لِ أَن ْ تَمَسُّوهُنّ َ وَقَ د ْ فَرَ ضْ تُمْ لَهُنّ َ فَر ِيضَ ة ً فَنِصْ فُ مَا فَرَ ضْ تُمْ إِلاَّ أَن ْ يَعْفُو نَ أَوْ يَعْفُوَ ا لَّذِي بِيَدِهِ عُقْ دَةُ ا ل نِّ كَا حِ ۚ وَأَن ْ تَعْفُو ا أَقْ رَ بُ لِلتَّقْ وَى ۚ وَلاَ تَن سَوْا ا لْفَضْ لَ بَيْنَكُمْ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ بِمَا تَعْمَلُو نَ بَصِ يرٌ
Ĥāfižū `Alá A ş -Ş alawā ti Wa A ş -Ş alāati A l-Wusţ á Wa Q ūmū Lill ā h Q ānitī na
002-238 سڀني نمازن تي ۽ (خصوصاً) وچين نماز تي نگھباني ڪريو، ۽ الله لاءِ فرمانبردار ٿي بيھو.
حَافِظُ وا عَلَى ا ل صَّ لَوَا تِ وَا ل صَّ لاَةِ ا لْوُسْطَ ى وَقُ ومُوا لِلَّهِ قَ انِتِينَ
Fa'in Kh m Far ijālāan 'Aw Ru kbānāan ۖ Fa'idh ā 'Amin tum Fādh kurū A ll aha Kamā `Allamakum Mā Lam Takūnū Ta`lamū na
002-239 پوءِ جيڪڏھن دشمنن کان ڊڄو ته پيادا ٿي يا سوار ٿي (اشارن سان نماز پڙھو)، پوءِ جڏھن بي ڀَوَا ٿيو تڏھن جئن اوھان کي (نماز جا ارڪان) جي نه ڄاڻندا ھيؤ سيکاريائين تئن (سڀني رڪنن جي بجا آوريءَ سان) الله کي ياد ڪريو.
فَإِن ْ خِ فْتُمْ فَر ِجَالاً أَوْ رُكْبَانا ً ۖ فَإِذَا أَمِن تُمْ فَاذْكُرُوا ا للَّ هَ كَمَا عَلَّمَكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ
Wa A l-Ladh ī na Yutawaffaw na Min kum Wa Yadh arū na 'Azwājāan Waş īyatan Li'zwājihim Matā`āan 'Ilá A l-Ĥaw li Gh y ra 'Ikh r ā jin ۚ Fa'in Kh ra j na Falā Junā ĥa `Alaykum Fī Mā Fa`alna Fī 'An fusihinn a Min Ma`rū fin Wa ۗ A ll āhu `Azī zun Ĥakī mun
002-240 ۽ اوھان مان جيڪي مرن ۽ زالون ڇڏين، تن کي ھڪ ورھيه تائين پنھنجين زالن لاءِ (کين) فائدي ڏيڻ (۽) نه لوڌڻ جي وصيّت ڪرڻ لازم آھي، پوءِ جيڪڏھن(اُھي) نڪرن ته جيڪي پنھنجي حق ۾ (شريعت جي) دستور مُوجب ڪن تنھن ۾ اوھان تي گُناھ نه آھي، ۽ الله غالب حِڪمت وارو آھي.
وَالَّذِي نَ يُتَوَفَّوْ نَ مِنْ كُمْ وَيَذَرُو نَ أَزْوَاجا ً وَصِ يَّة ً لِأزْوَاجِهِمْ مَتَاعا ً إِلَى ا لْحَوْ لِ غَ يْ رَ إِخْ رَ ا جٍ ۚ فَإِن ْ خَ رَ جْ نَ فَلاَ جُنَا حَ عَلَيْكُمْ فِي مَا فَعَلْنَ فِي أَن فُسِهِنّ َ مِن ْ مَعْرُو فٍ ۗ وَا للَّهُ عَزِي زٌ حَكِيمٌ
Wa Lilmuţ allaq ā ti Matā `un Bil-Ma`rū fi ۖ Ĥaq q āan `Alá A l-Muttaq ī na
002-241 ۽ طلاق ڏنلن لاءِ ھليءَ چليءَ وانگر پرھيزگارن تي خرچ لازم آھي.
وَلِلْمُطَ لَّقَ ا تِ مَتَا عٌ بِا لْمَعْرُو فِ ۖ حَقّ اً عَلَى ا لْمُتَّقِ ينَ
Kadh ālika Yubayyinu A ll āhu Lakum 'Āyātihi La`allakum Ta`q ilū na
002-242 اِھڙيءَ طرح الله پنھنجا حُڪم اوھان لاءِ پَڌرا ڪري ٿو ته مانَ اوھين سمجھو.
كَذَلِكَ يُبَيِّنُ ا للَّ هُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِ لُونَ
'Alam Tara 'Ilá A l-Ladh ī na Kh ra jū Min Diyār ihim Wa Hum 'Ulū fun Ĥadh ara A l-Maw ti Faq ā la Lahumu A ll āhu Mūtū Th umm a 'Aĥyāhum ۚ 'Inn a A ll āha Ladh ū Fađlin `Alá A n -Nā si Wa Lakinn a 'Akth ara A n -Nā si Lā Yash kurū na
002-243 (اي ڏسندڙ) اُنھن ڏانھن نه ڏٺو اٿئي ڇا؟ جيڪي پنھنجي ديس مان موت جي ڀؤ کان نڪتا ۽ اُھي (ڪيئي) ھزار هُئا، پوءِ الله اُنھن کي فرمايو ته مرو (ته مري ويا)، وري کين جياريائين، ڇوته الله ماڻھن تي وڏي فضل ڪرڻ وارو آھي پر گھڻا ماڻھو شڪر نه ڪندا آھن.
أَلَمْ تَرَ إِلَى ا لَّذِي نَ خَ رَ جُوا مِن ْ دِيَار ِهِمْ وَهُمْ أُلُو فٌ حَذَرَ ا لْمَوْ تِ فَقَ ا لَ لَهُمُ ا للَّ هُ مُوتُوا ثُمّ َ أَحْيَاهُمْ ۚ إِنّ َ ا للَّ هَ لَذُو فَضْ لٍ عَلَى ا ل نّ َا سِ وَلَكِنّ َ أَكْثَرَ ا ل نّ َا سِ لاَ يَشْكُرُونَ
Wa Q ātilū Fī Sabī li A ll ā hi Wa A ū 'Ann a A ll āha Samī `un `Alī mun
002-244 ۽ (اي مُسلمانؤ) الله جي واٽ ۾ (ڪافرن سان) ويڙھ ڪريو ۽ ڄاڻو ته الله ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آھي.
وَقَ اتِلُوا فِي سَبِي لِ ا للَّ هِ وَا و ا أَنّ َ ا للَّ هَ سَمِي عٌ عَلِيمٌ
Man Dh ā A l-Ladh ī Yuq r iđu A ll āha Q arđāan Ĥasanāan Fayuđā`ifahu Lahu~ 'Ađ`āfāan Kath īra tan Wa ۚ A ll āhu Yaq b suţ u Wa 'Ilay hi Turja`ū na
002-245 اُھو ڪير آھي جو الله کي چڱو قرض اُڌارو ڏئي؟ ته (الله) اُن لاءِ گھڻي قدر وڌائي، ۽ (رزق) الله تنگ ڪري ٿو ۽ (الله) ڪشادو ڪري ٿو، ۽ ڏانھنس موٽايا ويندؤ.
مَن ْ ذَا ا لَّذِي يُقْ ر ِضُ ا للَّ هَ قَ رْض اً حَسَنا ً فَيُضَ اعِفَهُ لَهُ~ ُ أَضْ عَافا ً كَثِيرَ ة ً ۚ وَا للَّهُ يَقْ بِضُ وَيَبْ سُطُ وَإِلَيْ هِ تُرْجَعُونَ
'Alam Tara 'Ilá A l-Mala'i Min Banī 'Isrā 'ī la Min Ba`di Mūsá 'Idh Q ālū Linabī yin Lahum A b `ath Lanā Malikāan Nuq ātil Fī Sabī li A ll ā hi ۖ Q ā la Hal `Asaytum 'In Kutiba `Alaykumu A l-Q itā lu 'Allā Tuq ātilū ۖ Q ālū Wa Mā Lanā 'Allā Nuq ātila Fī Sabī li A ll ā hi Wa Q ad 'Ukh r ij nā Min Diyār inā Wa 'Ab nā 'inā ۖ Falamm ā Kutiba `Alayhimu A l-Q itā lu Tawallaw 'Illā Q alīlāan Minhum Wa ۗ A ll āhu `Alī mun Biž-Ž ālimī na
002-246 موسىٰؑ کان پوءِ بني اِسرائيلن جي ٽوليءَ ڏانھن نه ڏٺو اٿيئي ڇا؟ جڏھن پنھنجي پيغمبر کي چيائون ته اسان لاءِ ڪو بادشاھ مُقرّر ڪر ته الله جي واٽ ۾ ويڙھ ڪريون، (تڏھن پيغمبر) چيو ته جيڪڏھن اوھان تي ويڙھ لازم ٿي ته اوھين وڙھڻ کي ويجھا نه ويندؤ،چيائون ته اسان کي ڇا (ٿيو) آھي جو الله جي واٽ ۾ اِنھيءَ ھوندي به نه وڙھنداسون جو (اسين) پنھنجن ديسن ۽ پنھنجن اولادن مان لوڌيا ويا آھيون، پوءِ جڏھن مٿن ويڙھ لازم ڪئي ويئي تڏھن منجھانئن ٿورڙن کانسواءِ (سڀ) ڦري ويا، ۽ الله ظالمن کي ڄاڻندڙ آھي.
أَلَمْ تَرَ إِلَى ا لْمَلَإ مِن ْ بَنِي إِسْرَا ئِي لَ مِن ْ بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَ الُوا لِنَبِيٍّ لَهُمْ ا بْ عَثْ لَنَا مَلِكا ً نُقَ اتِلْ فِي سَبِي لِ ا للَّ هِ ۖ قَ ا لَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِن ْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ ا لْقِ تَا لُ أَلاَّ تُقَ اتِلُوا ۖ قَ الُوا وَمَا لَنَا أَلاَّ نُقَ اتِلَ فِي سَبِي لِ ا للَّ هِ وَقَ د ْ أُخْ ر ِجْ نَا مِن ْ دِيَار ِنَا وَأَبْ نَا ئِنَا ۖ فَلَمَّ ا كُتِبَ عَلَيْهِمُ ا لْقِ تَا لُ تَوَلَّوْا إِلاَّ قَ لِيلا ً مِنْ هُمْ ۗ وَا للَّهُ عَلِي مٌ بِا ل ظَّ الِمِينَ
Wa Q ā la Lahum Nabīyuhum 'Inn a A ll āha Q ad Ba`ath a Lakum Ţ ālū ta Malikāan ۚ Q ālū 'Ann á Yakū nu Lahu A l-Mulku `Alaynā Wa Naĥnu 'Aĥaq q u Bil-Mulki Minhu Wa Lam Yu'uta Sa`atan Mina A l-Mā li ۚ Q ā la 'Inn a A ll āha A ş ţ afā hu `Alaykum Wa Zādahu Basţ atan Fī A l-`Ilmi Wa A l-Jismi Wa ۖ A ll āhu Yu'utī Mulkahu Man Yash ā 'u Wa ۚ A ll āhu Wāsi`un `Alī mun
002-247 ۽ سندن پيغمبر کين چيو ته الله طالوت کي اوھان لاءِ بادشاہ مُقرّر ڪيو آھي، چيائون ته اُن جي بادشاھي اسان تي ڪئن ٿيندي ھن حالت ۾ جو اسين کانئس بادشاھيءَ جا وڌيڪ حقدار آھيون ۽ مال مان گھڻائي نه ڏني ويئي اٿس. (پيغمبر کين) چيو ته الله اُن کي اوھان تي پسند ڪيو آھي ۽ کيس عِلم ۽ جسم ۾ گھڻو وڌايو اٿس، ۽ الله جنھن کي گھُرندو آھي تنھن کي پنھنجو مُلڪ ڏيندو آھي، ۽ الله (مھربانيءَ ۾) ڪشادگيءَ وارو ڄاڻندڙ آھي.
وَقَ ا لَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنّ َ ا للَّ هَ قَ د ْ بَعَثَ لَكُمْ طَ الُو تَ مَلِكا ً ۚ قَ الُو ا أَنَّ ى يَكُو نُ لَهُ ا لْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِا لْمُلْكِ مِنْ هُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَة ً مِنَ ا لْمَا لِ ۚ قَ ا لَ إِنّ َ ا للَّ هَ ا صْ طَ فَا هُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَ ة ً فِي ا لْعِلْمِ وَا لْجِسْمِ ۖ وَا للَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَن ْ يَشَا ءُ ۚ وَا للَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ
Wa Q ā la Lahum Nabīyuhum 'Inn a 'Āyata Mulkihi~ 'An Ya'tiyakumu A t-Tābū tu Fī hi Sakīnatun Min Ra bbikum Wa Baq īyatun Mimm ā Tara ka 'Ā lu Mūsá Wa 'Ā lu Hārū na Taĥmiluhu A l-Malā 'ikatu ۚ 'Inn a Fī Dh ālika La'ā yatan Lakum 'In Kun tum Mu'uminī na
002-248 ۽ کين سندن پيغمبر چيو ته اُن جي بادشاھيءَ جي نشاني اوھان وٽ صندوق جو اچڻ آھي جنھن ۾ اوھان جي پالڻھار کان ھڪ دِل جو آرام ۽ جيڪي مُوسىٰ جي خاندان ۽ ھارون جي خاندان (تبرڪ) ڇڏيو تنھن جي بچت آھي اُن کي مَلائِڪ کڻي ايندا، ڇوته اُن ۾ اوھان لاءِ بي شڪ (وڏي) نشاني آھي جيڪڏھن اوھين مڃيندڙ آھيو.
وَقَ ا لَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنّ َ آيَةَ مُلْكِهِ أَن ْ يَأْتِيَكُمُ ا ل تَّابُو تُ فِي هِ سَكِينَةٌ مِن ْ رَ بِّكُمْ وَبَقِ يَّةٌ مِمَّ ا تَرَ كَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُو نَ تَحْمِلُهُ ا لْمَلاَئِكَةُ ۚ إِنّ َ فِي ذَلِكَ لَآيَة ً لَكُمْ إِن ْ كُن تُمْ مُؤْمِنِينَ
Falamm ā Faş ala Ţ ālū tu Bil-Junū di Q ā la 'Inn a A ll āha Mub talīkum Binahar in Faman Sh ar iba Minhu Falay sa Minn ī Wa Man Lam Yaţ m hu Fa'inn ahu Minn ī 'Illā Mani A gh ra fa Gh n Biyadihi ۚ Fash ar ibū Minhu 'Illā Q alīlāan Minhum ۚ Falamm ā Jāwazahu Huwa Wa A l-Ladh ī na 'Āmanū Ma`ahu Q ālū Lā Ţ āq ata Lanā A l-Yaw ma Bijālū ta Wa Junūdihi ۚ Q ā la A l-Ladh ī na Yažunn ū na 'Ann ahum Mulāq ū A ll ahi Kam Min Fi'atin Q alīlatin Gh n Kath īra tan Bi'idh ni A ll ā hi Wa ۗ A ll āhu Ma`a A ş -Ş ābir ī na
002-249 پوءِ جڏھن طالُوت لشڪر سوڌو نڪتو (تڏھن لشڪر کي) چيائين تهالله نديءَ جي پاڻيءَ سان توھان کي پرکيندڙ آھي، پوءِ جيڪو منجھانئس پيئندو سو منھنجو نه آھي، ۽ جيڪو منجھانئس نه چکندو سواءِ ھِن جي جو پنھنجي ھٿ سان لَپ ڀري (پيئي) سو بيشڪ مُنھنجو آھي. پوءِ منجھانئن ٿورڙن کانسواءِ (سڀني) اُن مان پيتو، پوءِ جنھن مھل اُھو (طالوت) ۽ سندس سنگتي مُؤمن اُن (نديءَ) کان لنگھيا (تنھن مھل پيئندڙن) چيو ته اَڄ اسان کي جالوت ۽ سندس لشڪر سان (وڙھڻ جي) سگھ نه آھي، (۽ تنھن مھل) جيڪي پڪو ڀروسو رکندا هُئا ته اُھي الله کي ملندا تن چيو ته ڪيتريون ٿوريون ٽوليون گھڻن ٽولين تي الله جي حُڪم سان غالب ٿي ويون آھن، ۽ الله صابرن ساڻ آھي.
فَلَمَّ ا فَصَ لَ طَ الُو تُ بِا لْجُنُو دِ قَ ا لَ إِنّ َ ا للَّ هَ مُبْ تَلِيكُمْ بِنَهَرٍ فَمَن ْ شَر ِبَ مِنْ هُ فَلَيْ سَ مِنِّ ي وَمَن ْ لَمْ يَطْ عَمْهُ فَإِنَّ هُ مِنِّ ي إِلاَّ مَنِ ا غْ تَرَ فَ غُ رْفَة ً بِيَدِهِ ۚ فَشَر ِبُوا مِنْ هُ إِلاَّ قَ لِيلا ً مِنْ هُمْ ۚ فَلَمَّ ا جَاوَزَهُ هُوَ وَا لَّذِي نَ آمَنُوا مَعَهُ قَ الُوا لاَ طَ اقَ ةَ لَنَا ا لْيَوْ مَ بِجَالُو تَ وَجُنُودِهِ ۚ قَ ا لَ ا لَّذِي نَ يَظُ نّ ُو نَ أَنَّ هُمْ مُلاَقُ و ا للَّهِ كَمْ مِن ْ فِئَةٍ قَ لِيلَةٍ غَ لَبَتْ فِئَة ً كَثِيرَ ة ً بِإِذْنِ ا للَّ هِ ۗ وَا للَّهُ مَعَ ا ل صَّ ابِر ِينَ
Wa Lamm ā Bara zū Lijālū ta Wa Junūdihi Q ālū Ra bbanā 'Afr igh Ş ab rā an Wa Th abbit 'Aq A n ş urnā `Alá A l-Q aw mi A l-Kāfir ī na
002-250 ۽ جنھن مھل (اُھي طالُوتي) جالُوت ۽ سندس لشڪر (جي وڙھڻ) لاءِ نڪتا (تنھن مھل) چيائون ته اي اسان جا پالڻھار اسان تي صبر پلٽ ۽ اسان جان پير ثابت رَک ۽ ڪافر ٽوليءَ تي اسان کي سوڀ ڏئي.
وَلَمَّ ا بَرَ زُوا لِجَالُو تَ وَجُنُودِهِ قَ الُوا رَ بَّنَا أَفْر ِغْ عَلَيْنَا صَ بْ را ً وَثَبِّتْ أَقْ دَامَنَا وَا نْ صُ رْنَا عَلَى ا لْقَ وْ مِ ا لْكَافِر ِينَ
Fahazamūhum Bi'idh ni A ll ā hi Wa Q atala Dāwū du Jālū ta Wa 'Ātā hu A ll āhu A l-Mulka Wa A l-Ĥikmata Wa `Allamahu Mimm ā Yash ā 'u ۗ Wa Lawlā Daf`u A ll āhi A n -Nā sa Ba`đahum Biba`đin Lafasadati A l-'Arđu Wa Lakinn a A ll āha Dh ū Fađlin `Alá A l-`Ālamī na
002-251 پوءِ الله جي حُڪم سان کين ڀڄايائون، ۽ دائُود جالُوت کي ڪُٺو ۽ الله اُن (دائُود) کي بادشاھي ۽ حِڪمت ڏِني ۽ جيڪي اُن لاءِ گھريائين سو سيکاريائين، ۽ جيڪڏھن الله جو ٽارڻ ھڪڙن ماڻھن سان ٻـين کي نه ھُجي ھا ته زمين ضرور خراب ٿئي ھا پر الله جھان (وارن) تي ڀلائي ڪرڻوارو آھي.
فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ ا للَّ هِ وَقَ تَلَ دَاوُو دُ جَالُو تَ وَآتَا هُ ا للَّ هُ ا لْمُلْكَ وَا لْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّ ا يَشَا ءُ ۗ وَلَوْلاَ دَفْعُ ا للَّ هِ ا ل نّ َا سَ بَعْضَ هُمْ بِبَعْض ٍ لَفَسَدَتِ ا لأَرْضُ وَلَكِنّ َ ا للَّ هَ ذُو فَضْ لٍ عَلَى ا لْعَالَمِينَ
Tilka 'Āyā tu A ll āhi Natlūhā `Alay ka Bil-Ĥaq q i ۚ Wa 'Inn aka Lamina A l-Mursalī na
002-252 اِھي الله جا حُڪم آھن ھي توتي سَچ سان پڙھون ٿا، ۽ تون ضرور پيغمبرن مان آھين.
تِلْكَ آيَا تُ ا للَّ هِ نَتْلُوهَا عَلَيْ كَ بِا لْحَقِّ ۚ وَإِنَّ كَ لَمِنَ ا لْمُرْسَلِينَ
Tilka A r-Ru sulu Fađđalnā Ba`đahum `Alá Ba`đin ۘ Minhum Man Kallama A ll āhu ۖ Wa Ra fa`a Ba`đahum Dara jā tin ۚ Wa 'Ātaynā `Īsá A b na Maryama A l-Bayyinā ti Wa 'Ayyad nā hu Birū ĥi A l-Q udusi ۗ Wa Law Sh ā 'a A ll āhu Mā A q A l-Ladh ī na Min Ba`dihim Min Ba`di Mā Jā 'at/humu A l-Bayyinā tu Wa Lakini A kh m Man 'Āmana Wa Minhum Man Kafara ۚ Wa Law Sh ā 'a A ll āhu Mā A q nn a A ll āha Yaf`alu Mā Yur ī du
002-253 اِھي پيغمبر آھن اُنھن مان ھڪڙن کي ٻـين کان ڀلو ڪيوسون، منجھانئن ڪن سان الله ڳالھايو ۽ ڪن کي درجن ۾ وڏو ڪيائين، ۽ عيسىٰ پٽ مريم جي کي چٽا مُعجزا ڏناسون ۽ کيس پاڪ رُوح سان مدد ڏني سون، ۽ جيڪڏھن الله گُھري ھا ته جيڪي (ماڻھو) اُنھن (پيغمبرن) کان پوءِ هُئا سي پاڻ وٽ چِٽن مُعجزن اچڻ پڄاڻان (پاڻ ۾) نه وڙھن ھا پر اختلاف ۾ پيا پوءِ منجھانئن ڪن ايمان آندو ۽ منجھانئن ڪن ڪفر ڪيو، ۽ جيڪڏھن الله گھري ھا ته (پاڻ ۾) نه وڙھن ھا، پر الله جيڪي گھرندو آھي سو ڪندو آھي.
تِلْكَ ا ل رُّسُلُ فَضَّ لْنَا بَعْضَ هُمْ عَلَى بَعْض ٍ ۘ مِنْ هُمْ مَن ْ كَلَّمَ ا للَّ هُ ۖ وَرَ فَعَ بَعْضَ هُمْ دَرَ جَا تٍ ۚ وَآتَيْنَا عِيسَى ا بْ نَ مَرْيَمَ ا لْبَيِّنَا تِ وَأَيَّد ْنَا هُ بِرُو حِ ا لْقُ دُسِ ۗ وَلَوْ شَا ءَ ا للَّ هُ مَا ا قْ تَتَلَ ا لَّذِي نَ مِن ْ بَعْدِهِمْ مِن ْ بَعْدِ مَا جَا ءَتْهُمُ ا لْبَيِّنَا تُ وَلَكِنِ ا خْ تَلَفُوا فَمِنْ هُمْ مَن ْ آمَنَ وَمِنْ هُمْ مَن ْ كَفَرَ ۚ وَلَوْ شَا ءَ ا للَّ هُ مَا ا قْ تَتَلُوا وَلَكِنّ َ ا للَّ هَ يَفْعَلُ مَا يُر ِيدُ
Yā 'Ayyuhā A l-Ladh ī na 'Āmanū 'An fiq ū Mimm ā Ra zaq m Min Q ab li 'An Ya'tiya Yaw mun Lā Bay `un Fī hi Wa Lā Kh n Wa Lā Sh afā`atun Wa ۗ A l-Kāfirū na Humu A ž-Ž ālimū na
002-254 اي مؤمنؤ جيڪي اوھان کي ڏنوسون تنھن مان اُن ڏينھن جي اچڻ کان اڳ خرچ ڪريو جنھن ۾ نه ڪو واپار ۽ نه ڪا ياراڻي آھي ۽ نه ڪا پارت ھلندي، ۽ ڪافر ئي ظالم آھن.
يَا أَيُّهَا ا لَّذِي نَ آمَنُو ا أَن فِقُ وا مِمَّ ا رَ زَقْ نَاكُمْ مِن ْ قَ بْ لِ أَن ْ يَأْتِيَ يَوْ م ٌ لاَ بَيْ عٌ فِي هِ وَلاَ خُ لَّةٌ وَلاَ شَفَاعَةٌ ۗ وَا لْكَافِرُو نَ هُمُ ا ل ظَّ الِمُونَ
Al-Lahu Lā 'Ilā ha 'Illā Huwa A l-Ĥay yu A l-Q ayyū mu ۚ Lā Ta'kh dh uhu Sinatun Wa Lā Naw mun ۚ Lahu Mā Fī A s-Samāwā ti Wa Mā Fī A l-'Arđi ۗ Man Dh ā A l-Ladh ī Yash fa`u `In dahu~ 'Illā Bi'idh nihi ۚ Ya`lamu Mā Bay na 'Aydīhim Wa Mā Kh m ۖ Wa Lā Yuĥīţ ū na Bish ay 'in Min `Ilmihi~ 'Illā Bimā Sh ā 'a ۚ Wasi`a Kursīyuhu A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđa ۖ Wa Lā Ya'ū duhu Ĥifžuhumā ۚ Wa Huwa A l-`Alī yu A l-`Ažī mu
002-255 الله (اُھو آھي جو) اُن کان سواءِ ڪو عبادت جي لائق نه آھي، (اُھو سدائين) جيئرو (جھانن کي) بيھڪ ڏيندڙ آھي، کيس نڪي پنڪي ۽ نڪي ننڊ وٺندي آھي، جيڪي آسمانن ۾ آھي ۽ جيڪي زمين ۾ آھي سو (سڀ) سندس (ملڪيت) آھي. ڪير آھي جو سندس موڪل ڌاران وٽس پارت ڪري سگھي؟ جيڪي اُنھن (مخلوقن) جي اڳيان آھي ۽جيڪي سندن پوئتان آھي سو (سڀ) ڄاڻندو آھي، ۽ جيڪي گھري تنھن کان سواءِ سندس علم مان ڪنھن ذري کي (اُھي) گھيرو ڪري نه سگھندا آھن، سندس (بادشاھيءَ جي) ڪرسيءَ آسمانن ۽ زمين کي لپيٽيو آھي، ۽ اُنھن جي سنڀال کيس نه ٿڪائيندي آھي، ۽ اُھو (سڀ کان) مٿاھون وڏي وڏائيءَ وارو آھي.
ا للَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ ا لْحَيُّ ا لْقَ يُّو مُ ۚ لاَ تَأْخُ ذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْ م ٌ ۚ لَهُ مَا فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَمَا فِي ا لأَرْضِ ۗ مَن ْ ذَا ا لَّذِي يَشْفَعُ عِنْ دَهُ~ ُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ ۚ يَعْلَمُ مَا بَيْ نَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَ لْفَهُمْ ۖ وَلاَ يُحِيطُ و نَ بِشَيْ ءٍ مِن ْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَا ءَ ۚ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضَ ۖ وَلاَ يَئُ ودُهُ حِفْظُ هُمَا ۚ وَهُوَ ا لْعَلِيُّ ا لْعَظِ يمُ
Lā 'Ikr ā ha Fī A d-Dī ni ۖ Q ad Tabayyana A r-Ru sh du Mina A l-Gh y yi ۚ Faman Yakfur Biţ -Ţ āgh ū ti Wa Yu'umin Bill āhi Faq adi A m saka Bil-`Urwati A l-Wuth q á Lā A n fiş ā ma Lahā Wa ۗ A ll āhu Samī `un `Alī mun
002-256 دين مڃائڻ ۾ ڪا زبردستي نه آھي، (ڇوته) بيشڪ گمراھيءَ کان ھدايت (جدا ٿي) پڌري ٿي آھي، تنھنڪري جيڪو طاغوت (يعني خُدا کانسواءِ ٻـين معبودن) کي نه مڃي ۽ الله کي مڃي تنھن بيشڪ اھڙي مُحڪم ڪڙي کي ورتو، جنھن کي ڇڄڻ نه آھي، ۽ الله ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آھي.
لاَ إِكْرَ ا هَ فِي ا ل دِّي نِ ۖ قَ د ْ تَبَيَّنَ ا ل رُّشْدُ مِنَ ا لغَ يِّ ۚ فَمَن ْ يَكْفُرْ بِا ل طَّ اغُ و تِ وَيُؤْمِن ْ بِا للَّ هِ فَقَ دِ ا ا لْعُرْوَةِ ا لْوُثْقَ ى لاَ ا ن فِصَ ا مَ لَهَا ۗ وَا للَّهُ سَمِي عٌ عَلِيمٌ
Al-Lahu Wa Lī yu A l-Ladh ī na 'Āmanū Yukh r ijuhum Mina A ž-Ž ulumā ti 'Ilá A n -Nūr Wa ۖ A l-Ladh ī na Kafarū 'Awliyā 'uuhumu A ţ -Ţ āgh ū tu Yukh r ijūnahum Mina A n -Nūr 'Ilá A ž-Ž ulumā ti ۗ 'Ūlā 'ika 'Aş ĥā bu A n -Nā r i ۖ Hum Fīhā Kh ū na
002-257 الله مؤمنن جو سنڀاليندڙ آھي کين اونداھين مان سوجھري ڏانھن ڪڍندو آھي، ۽ جيڪي ڪافر آھن تن جا مددگار (خُدا کانسواءِ جن جي عبادت ڪن ٿا سي) بت آھن کين سوجھري مان اونداھين ڏانھن ڪڍندا آھن، اُھي دوزخي آھن، اُھي منجھس سدائين رھڻ وارا آھن.
ا للَّهُ وَلِيُّ ا لَّذِي نَ آمَنُوا يُخْ ر ِجُهُمْ مِنَ ا ل ظُّ لُمَا تِ إِلَى ا ل نُّ ور ۖ وَا لَّذِي نَ كَفَرُو ا أَوْلِيَا ؤُهُمُ ا ل طَّ اغُ و تُ يُخْ ر ِجُونَهُمْ مِنَ ا ل نُّ ور إِلَى ا ل ظُّ لُمَا تِ ۗ أُ وْلَا ئِكَ أَصْ حَا بُ ا ل نّ َا ر ِ ۖ هُمْ فِيهَا خَ الِدُونَ
'Alam Tara 'Ilá A l-Ladh ī Ĥā jja 'Ib rā hī ma Fī Ra bbihi~ 'An 'Ātā hu A ll āhu A l-Mulka 'Idh Q ā la 'Ib rā hī mu Ra bbī A l-Ladh ī Yuĥyī Wa Yumī tu Q ā la 'Anā 'Uĥyī Wa 'Umī tu ۖ Q ā la 'Ib rā hī mu Fa'inn a A ll āha Ya'tī Bish -Sh am si Mina A l-Mash r iq i Fa'ti Bihā Mina A l-Magh r ibi Fabuhita A l-Ladh ī Kafara Wa ۗ A ll āhu Lā Yahdī A l-Q aw ma A ž-Ž ālimī na
002-258 (اي پيغمبر) تو اُنھن ڏانھن نه ڏٺو ڇا؟ جنھن پنھنجي پالڻھار بابت ابراھيم سان (انھيءَ مغروريءَ سبب) تڪرار ڪيو جو الله کيس بادشاھي ڏني ھئي، جڏھن ابراھيم چيو ته منھنجو پالڻھار اُھو آھي جو جياريندو آھي ۽ ماريندو آھي، (ڪافر) چيو ته آءٌ (به) جياريان ٿو ۽ماريان ٿو. ابراھيم چيو ته الله سج کي اوڀر کان اوڀاريندو آھي تنھنڪري (تون) اُن کي اولھ کان اوڀار پوءِ ڪافر ھَڪو ٻَڪو ٿي ويو، ۽ الله ظالم ٽوليءَ کي سڌو رستو نه ڏيکاريندو آھي.
أَلَمْ تَرَ إِلَى ا لَّذِي حَا جَّ إِبْ رَ اهِي مَ فِي رَ بِّهِ أَن ْ آتَا هُ ا للَّ هُ ا لْمُلْكَ إِذْ قَ ا لَ إِبْ رَ اهِي مُ رَ بِّي ا لَّذِي يُحْيِي وَيُمِي تُ قَ ا لَ أَنَا أُحْيِي وَأُمِي تُ ۖ قَ ا لَ إِبْ رَ اهِي مُ فَإِنّ َ ا للَّ هَ يَأْتِي بِا ل شَّمْسِ مِنَ ا لْمَشْر ِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ ا لْمَغْ ر ِبِ فَبُهِتَ ا لَّذِي كَفَرَ ۗ وَا للَّهُ لاَ يَهْدِي ا لْقَ وْ مَ ا ل ظَّ الِمِينَ
'Aw Kā lladh ī Marra `Alá Q aryatin Wa Hiya Kh sh ihā Q ā la 'Ann á Yuĥyī Hadh ihi A ll ā hu Ba`da Mawtihā ۖ Fa'amātahu A ll āhu Miā 'ata `Ā min Th umm a Ba`ath ahu ۖ Q ā la Kam Labith ta ۖ Q ā la Labith tu Yawmāan 'Aw Ba`đa Yaw min ۖ Q ā la Bal Labith ta Miā 'ata `Ā min Fān žur 'Ilá Ţ a`āmika Wa Sh arā bika Lam Yatasann ah ۖ Wa A n žur 'Ilá Ĥimār ika Wa Linaj `alaka 'Āyatan Lilnn ā si ۖ Wa A n žur 'Ilá A l-`Ižā mi Kay fa Nun sh izuhā Th umm a Naksūhā Laĥmāan ۚ Falamm ā Tabayyana Lahu Q ā la 'A`lamu 'Ann a A ll āha `Alá Kulli Sh ay 'in Q adī r un
002-259 يا اِنھيءَ طرح اُنھي (پيغمبر) کي (ڏٺئي ڇا؟) جو ھڪ ڳوٺ وٽان ھن حالت ۾ لنگھيو جو اُھو پنھنجي ڇتين سوڌو ڊٺل ھو، (ڏسي ڪري) چيائين ته ھن کي الله ڪھڙي طرح سندس ڦٽڻ کانپوءِ وسائيندو، پوءِ الله کيس سؤ ورھيه ماريو وري کيس (جياري) کڙو ڪيائين، الله چيو ته ڪيترو رھينءِ؟ چيائين ته ھڪ ڏينھن يا ڪجھ پھر دير ڪئي اٿم، الله چيو ته بلڪ سؤ ورھيه دير ڪئي اٿيئي پوءِ پنھنجي طعام ۽ پاڻيءَ ڏانھن نھار جو اُھو نه سينواريو آھي، ۽ پنھنجي (مئل) گڏھ ڏانھن نھار (ته جياري توکي ڏيکاريون) ۽ (اِھو ھِن لاءِ ڪيوسين) ته توکي ماڻھن لاءِ نشاني ڪريون ۽ (ھاڻي گڏھ جي) ھڏن ڏانھن ڏس ته کين ڪئن چوريون ٿا وري اُنھن (ھڏن) کي گوشت پھرايون ٿا. پوءِ جنھن مھل ان تي (اِھو حال) پڌرو ٿيو (تڏھن) چيائين ته ڄاڻان ٿو ته الله سڀ ڪنھن شيءِ تي وس وارو آھي.
أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَى قَ رْيَةٍ وَهِيَ خَ اوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَ ا لَ أَنَّ ى يُحْيِي هَذِهِ ا للَّ هُ بَعْدَ مَوْتِهَا ۖ فَأَمَاتَهُ ا للَّ هُ مِائَةَ عَا مٍ ثُمّ َ بَعَثَهُ ۖ قَ ا لَ كَمْ لَبِثْتَ ۖ قَ ا لَ لَبِثْتُ يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْ مٍ ۖ قَ ا لَ بَلْ لَبِثْتَ مِائَةَ عَا مٍ فَان ظُ رْ إِلَى طَ عَامِكَ وَشَرَ ابِكَ لَمْ يَتَسَنَّ هْ ۖ وَا ن ظُ رْ إِلَى حِمَار ِكَ وَلِنَجْ عَلَكَ آيَة ً لِلنّ َا سِ ۖ وَا ن ظُ رْ إِلَى ا لْعِظَ ا مِ كَيْ فَ نُن شِزُهَا ثُمّ َ نَكْسُوهَا لَحْما ً ۚ فَلَمَّ ا تَبَيَّنَ لَهُ قَ ا لَ أَعْلَمُ أَنّ َ ا للَّ هَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَ دِيرٌ
Wa 'Idh Q ā la 'Ib rā hī mu Ra bbi 'Ar inī Kay fa Tuĥyī A l-Mawtá ۖ Q ā la 'Awalam Tu'umin ۖ Q ā la Balá Wa Lakin Liyaţ nn a Q albī ۖ Q ā la Fakh dh 'Arba`atan Mina A ţ -Ţ ay r i Faş urhunn a 'Ilay ka Th umm a A j `al `Alá Kulli Jabalin Minhunn a Juz'ā an Th umm a A d `uhunn a Ya'tīnaka Sa`yāan ۚ Wa A m 'Ann a A ll āha `Azī zun Ĥakī mun
002-260 ۽ (ياد ڪر) جڏھن ابراھيم چيو ته اي مُنھنجا پالڻھار مون کي ڏيکار ته ڪھڙي طرح مئلن کي جياريندو آھين، (الله) چيو تهنه ٿو وسھين ڇا؟ (ابراھيم) چيو ته ھائو (وسھان ٿو) پر ھن لاءِ ته منھنجي دل کي تسلّىٰ ٿئي. (الله) چيو ته چار پکي وٺ پوءِ کين پاڻ وٽ ذرا ذرا ڪر پوءِ منجھانئن ڪو ڀاڱو ھر ھڪ جبل تي رک وري کين سڏ ته توڏانھن ڊوڙندا ايندا، ۽ ڄاڻ ته الله غالب حڪمت وارو آھي.
وَإِذْ قَ ا لَ إِبْ رَ اهِي مُ رَ بِّ أَر ِنِي كَيْ فَ تُحْيِي ا لْمَوْتَى ۖ قَ ا لَ أَوَلَمْ تُؤْمِن ْ ۖ قَ ا لَ بَلَى وَلَكِن ْ لِيَطْ مَئِنّ َ قَ لْبِي ۖ قَ ا لَ فَخُ ذْ أَرْبَعَة ً مِنَ ا ل طَّ يْ ر ِ فَصُ رْهُنّ َ إِلَيْ كَ ثُمّ َ ا جْ عَلْ عَلَى كُلِّ جَبَلٍ مِنْ هُنّ َ جُزْءا ً ثُمّ َ ا د ْعُهُنّ َ يَأْتِينَكَ سَعْيا ً ۚ وَا نّ َ ا للَّ هَ عَزِي زٌ حَكِيمٌ
Math alu A l-Ladh ī na Yun fiq ū na 'Am wālahum Fī Sabī li A ll ā hi Kamath ali Ĥabbatin 'An batat Sab `a Sanābila Fī Kulli Sun bulatin Miā 'atu Ĥabbatin Wa ۗ A ll āhu Yuđā`ifu Liman Yash ā 'u Wa ۗ A ll āhu Wāsi`un `Alī mun
002-261 جيڪي (ماڻھو) پنھنجا مال الله جي واٽ ۾ خرچيندا آھن تن جو مثال اُنھيءَ داڻي جي مثال وانگر آھي جو ست سنگ ڄمائي ھر ھڪ سنگ ۾ سڀ داڻو ھجي، ۽ الله جنھن کي گھرندو آھي (تنھن کي) ٻيڻو ڏيندو آھي، ۽ الله (مھربانيءَ ۾) ڪشادگي وارو ڄاڻندڙ آھي.
مَثَلُ ا لَّذِي نَ يُن فِقُ و نَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِي لِ ا للَّ هِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْ بَتَتْ سَبْ عَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْ بُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ۗ وَا للَّهُ يُضَ اعِفُ لِمَن ْ يَشَا ءُ ۗ وَا للَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ
Al-Ladh ī na Yun fiq ū na 'Am wālahum Fī Sabī li A ll ā hi Th umm a Lā Yutbi`ū na Mā 'An faq ū Mann āan Wa Lā 'Adh an ۙ Lahum 'Aj ru hum `In da Ra bbihim Wa Lā Kh w fun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanū na
002-262 جيڪي (ماڻھو) پنھنجو مال الله جي واٽ ۾ خرچيندا آھن وري پنھنجي ڏيڻ پٺيان نڪي ٿورو رکندا آھن ۽ نڪي ايذائيندا آھن تن لاءِ سندن پالڻھار وٽ سندن ثواب آھي، ۽ نڪي کين ڪو ڀؤ آھي ۽ نڪي اُھي غمگين رھندا.
ا لَّذِي نَ يُن فِقُ و نَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِي لِ ا للَّ هِ ثُمّ َ لاَ يُتْبِعُو نَ مَا أَن فَقُ وا مَنّ ا ً وَلاَ أَذى ً ۙ لَهُمْ أَجْ رُهُمْ عِنْ دَ رَ بِّهِمْ وَلاَ خَ وْ فٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ
Q aw lun Ma`rū fun Wa Magh ra tun Kh y ru n Min Ş adaq atin Yatba`uhā 'Adh an Wa ۗ A ll āhu Gh ī yun Ĥalī mun
002-263 مِٺو ڳالھائڻ ۽ معاف ڪرڻ اُنھيءَ خيرات کان ڀَلو آھي جنھن جي پٺيان ايذاءُ ھُجي، ۽ الله بي پرواہ بُردبار آھي.
قَ وْ لٌ مَعْرُو فٌ وَمَغْ فِرَ ةٌ خَ يْ رٌ مِن ْ صَ دَقَ ةٍ يَتْبَعُهَا أَذى ً ۗ وَا للَّهُ غَ نِيٌّ حَلِيمٌ
Yā 'Ayyuhā A l-Ladh ī na 'Āmanū Lā Tub ţ ilū Ş adaq ātikum Bil-Mann i Wa A l-'Adh á Kā lladh ī Yun fiq u Mālahu R i'ā 'a A n -Nā si Wa Lā Yu'uminu Bill āhi Wa A l-Yaw mi A l-'Ākh r ۖ Famath aluhu Kamath ali Ş afwā nin `Alay hi Tur ā bun Fa'aş ābahu Wa A n Fatara kahu Ş aldāan ۖ Lā Yaq ū na `Alá Sh ay 'in Mimm ā Kasabū Wa ۗ A ll āhu Lā Yahdī A l-Q aw ma A l-Kāfir ī na
002-264 اي مؤمنؤ پنھنجين خيراتن کي اِحسان رکڻ ۽ ايذائڻ سان اُنھيءَ ماڻھوءَ وانگر نه وڃايو جيڪو پنھنجو مال ماڻھن جي ڏيکاري لاءِ خرچي ۽ الله ۽ قيامت جي ڏينھن کي نه مڃي، پوءِ سندس مثال (اُنھيءَ) لسي پھڻ وانگرآھي جنھن تي ٿوري مٽي (پيل) ھجي ۽ مٿس وڏو مينھن وسي پوءِ ڇنڊي ڇڏيس، (ته رياء وارن) جيڪي ڪمايو تنھن مان ڪنھن ذري تي (اُھي) وس وارا نه ٿيندا، ۽ الله ڪافر ٽوليءَ کي سڌو رستو نه ڏيکاريندو آھي.
يَا أَيُّهَا ا لَّذِي نَ آمَنُوا لاَ تُبْ طِ لُوا صَ دَقَ اتِكُمْ بِا لْمَنّ ِ وَا لأَذَى كَالَّذِي يُن فِقُ مَالَهُ ر ِئَا ءَ ا ل نّ َا سِ وَلاَ يُؤْمِنُ بِا للَّ هِ وَا لْيَوْ مِ ا لآخِ رِ ۖ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَ فْوَا نٍ عَلَيْ هِ تُرَ ا بٌ فَأَصَ ابَهُ وَا ٌ فَتَرَ كَهُ صَ لْدا ً ۖ لاَ يَقْ دِرُو نَ عَلَى شَيْ ءٍ مِمَّ ا كَسَبُوا ۗ وَا للَّهُ لاَ يَهْدِي ا لْقَ وْ مَ ا لْكَافِر ِينَ
Wa Math alu A l-Ladh ī na Yun fiq ū na 'Am wālahumu A b tigh ā 'a Marđāati A ll ā hi Wa Tath bītāan Min 'An fusihim Kamath ali Jann atin Bira b watin 'Aş ābahā Wa A n Fa'ā tat 'Ukulahā Đ i`fay ni Fa'in Lam Yuş ib hā Wa A n Faţ allun Wa ۗ A ll āhu Bimā Ta`malū na Baş ī r un
002-265 ۽ جيڪي پنھنجن مالن کي الله جي رضامندي حاصل ڪرڻ ۽ پنھنجين دلين ۾ پڪي يقين پيدا ڪرڻ لاءِ خرچيندا آھن تن جو مثال ھڪ باغ وانگر آھي جو دڙي تي ھجي اُن تي وڏڦڙو مينھن وسي ۽ پنھنجو ڦر ٻيڻو ڪري، پر جيڪڏھن مٿس وڏڦڙو مينھن نه وسي ته ماڪ بس ھجيس، ۽ جيڪي ڪندا آھيو سو الله ڏسندڙ آھي.
وَمَثَلُ ا لَّذِي نَ يُن فِقُ و نَ أَمْوَالَهُمُ ا بْ تِغَ ا ءَ مَرْضَ ا ةِ ا للَّ هِ وَتَثْبِيتا ً مِن ْ أَنْ فُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّ ة ٍ بِرَ بْ وَةٍ أَصَ ابَهَا وَا ٌ فَآتَتْ أُكُلَهَا ضِ عْفَيْ نِ فَإِن ْ لَمْ يُصِ بْ هَا وَا ٌ فَطَ لٌّ ۗ وَا للَّهُ بِمَا تَعْمَلُو نَ بَصِ يرٌ
'Ayawaddu 'Aĥadukum 'An Takū na Lahu Jann atun Min Nakh ī lin Wa 'A`nā bin Taj r ī Min Taĥtihā A l-'Anhā ru Lahu Fīhā Min Kulli A th -Th amar ā ti Wa 'Aş ābahu A l-Kibaru Wa Lahu Dh urr īyatun Đ u`afā 'u Fa'aş ābahā 'I`ş ā ru n Fī hi Nā ru n Fāĥtara q at ۗ Kadh ālika Yubayyinu A ll āhu Lakumu A l-'Āyā ti La`allakum Tatafakkarū na
002-266 اوھان مان ڪو ھڪ (دل سان) گھرندو آھي ڇا؟ ته اُن کي کجين ۽ ڊاکن جو ھڪ باغ ھجي جنھن جي ھيٺان واھيون وھنديون ھجن اُن لاءِ منجھس سڀ ڪنھن (جنس جا) ميوا ھجن ۽ کيس پوڙھائي اچي وٺي ۽ ان کي ھيڻو اولاد ھجي، پوءِ اُن (باغ) کي (اھڙو) واچوڙو لڳي جنھن ۾ باھه ھجي تنھنڪري (سندس باغ) سڙي وڃي، اھڙي طرح الله اوھان لاءِ (چٽيون) نشانيون بيان ڪندو آھي ته مانَ اوھين سمجھو.
أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَن ْ تَكُو نَ لَهُ جَنَّ ةٌ مِن ْ نَخِ ي لٍ وَأَعْنَا بٍ تَجْ ر ِي مِن ْ تَحْتِهَا ا لأَنْ هَا رُ لَهُ فِيهَا مِن ْ كُلِّ ا ل ثَّمَرَ ا تِ وَأَصَ ابَهُ ا لْكِبَرُ وَلَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُ عَفَا ءُ فَأَصَ ابَهَا إِعْصَ ا رٌ فِي هِ نَا رٌ فَاحْتَرَ قَ تْ ۗ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ ا للَّ هُ لَكُمُ ا لآيَا تِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ
Yā 'Ayyuhā A l-Ladh ī na 'Āmanū 'An fiq ū Min Ţ ayyibā ti Mā Kasab tum Wa Mimm ā 'Akh ra j nā Lakum Mina A l-'Arđi ۖ Wa Lā Tayamm amū A l-Kh th a Minhu Tun fiq ū na Wa Lastum Bi'ākh dh ī hi 'Illā 'An Tugh ī hi ۚ Wa A ū 'Ann a A ll āha Gh ī yun Ĥamī d un
002-267 اي مؤمنؤ جيڪي ڪمايوَ تنھن مان (۽ پڻ) جيڪي اوھان لاءِ زمين مان پيدا ڪيوسين تنھن مان ڪي سٺيون شيون (خدا ڪارڻ) خرچ ڪيو، ۽ ان مان خراب شيء خرچ ڪرڻ جي نيت ھن ھوندي نه ڪريو جو(پاڻ) اُن ۾ پنھنجين اکين ٻوٽڻ کانسواءِ کيس وٺڻ وارا نه ھجو، ۽ ڄاڻو ته الله بي پرواہ ساراھيل آھي.
يَا أَيُّهَا ا لَّذِي نَ آمَنُو ا أَن فِقُ وا مِن ْ طَ يِّبَا تِ مَا كَسَبْ تُمْ وَمِمَّ ا أَخْ رَ جْ نَا لَكُمْ مِنَ ا لأَرْضِ ۖ وَلاَ تَيَمَّ مُوا ا لْخَ بِي ثَ مِنْ هُ تُن فِقُ و نَ وَلَسْتُمْ بِآخِ ذِي هِ إِلاَّ أَن ْ تُغْ مِضُ وا فِي هِ ۚ وَا و ا أَنّ َ ا للَّ هَ غَ نِيٌّ حَمِيدٌ
Ash -Sh ayţ ā nu Ya`idukumu A l-Faq ra Wa Ya'muru kum Bil-Faĥsh ā 'i Wa ۖ A ll āhu Ya`idukum Magh ra tan Minhu Wa Fađlāan Wa ۗ A ll āhu Wāsi`un `Alī mun
002-268 (اي مسلمانؤ) شيطان اوھان کي سڃائيءَ جو ڀؤ ڏيندو آھي ۽ اوھان کي بي حيائيءَ (جي ڪمن) جو حڪم ڪندو آھي، ۽ الله اوھان کي پنھنجي پاران بخشش ۽ ڀلائيءَ جو وعدو ڏيندو آھي، ۽ الله (مھربانيءَ ۾) ڪشادگيءَ وارو ڄاڻندڙ آھي.
ا ل شَّيْطَ ا نُ يَعِدُكُمُ ا لْفَقْ رَ وَيَأْمُرُكُمْ بِا لْفَحْشَا ءِ ۖ وَا للَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْ فِرَ ة ً مِنْ هُ وَفَضْ لا ً ۗ وَا للَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ
Yu'utī A l-Ĥikmata Man Yash ā 'u ۚ Wa Man Yu'uta A l-Ĥikmata Faq ad 'Ūtiya Kh rā an Kath īr āan ۗ Wa Mā Yadh dh akkaru 'Illā 'Ūlū A l-'Albā bi
002-269 جنھن کي گھرندو آھي تنھن کي سمجھ ڏيندو آھي، ۽ جنھن کي سمجھ ڏني ويئي تنھن کي بيشڪ گھڻي چڱائِي ڏِني ويئي، ۽ سمجھ وارن کانسواءِ ٻيو ڪو نصيحت نه مڃيندو آھي.
يُؤْتِي ا لْحِكْمَةَ مَن ْ يَشَا ءُ ۚ وَمَن ْ يُؤْتَ ا لْحِكْمَةَ فَقَ د ْ أُ وتِيَ خَ يْرا ً كَثِير ا ً ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُ وْلُوا ا لأَلْبَابِ
Wa Mā 'An faq m Min Nafaq atin 'Aw Nadh artum Min Nadh r in Fa'inn a A ll āha Ya`lamuhu ۗ Wa Mā Lilžžālimī na Min 'An ş ā r in
002-270 ۽ (اي مسلمانؤ) جيڪي اوھان مال خرچيو يا باس باسيو تنھن کي الله ڄاڻندو آھي، ۽ ظالمن جو ڪو مددگار نه آھي.
وَمَا أَن فَقْ تُمْ مِن ْ نَفَقَ ةٍ أَوْ نَذَرْتُمْ مِن ْ نَذْرٍ فَإِنّ َ ا للَّ هَ يَعْلَمُهُ ۗ وَمَا لِلظَّ الِمِي نَ مِن ْ أَن صَ ارٍ
'In Tub dū A ş -Ş adaq ā ti Fani`imm ā Hiya ۖ Wa 'In Tukh A l-Fuq arā 'a Fahuwa Kh y ru n Lakum ۚ Wa Yukaffir u `An kum Min Sayyi'ātikum Wa ۗ A ll āhu Bimā Ta`malū na Kh ī r un
002-271 جيڪڏھن خيراتون پڌريون ڪري ڏيندؤ ته اُھي (ڪھڙيون نه) چڱيون آھن، ۽ جيڪڏھن اُنھن کي ڳجھو ڪندؤ ۽ اُھي محتاجن کي ڏيندؤ ته اُھي اوھان لاءِ (ويتر) ڀليون آھن، ۽ الله اوھان جا ڪي گناہ اوھان کان ميٽيندو، ۽ جيڪي اوھان ڪندا آھيو تنھن جي الله خبر رکندڙ آھي.
إِن ْ تُبْ دُوا ا ل صَّ دَقَ ا تِ فَنِعِمَّ ا هِيَ ۖ وَإِن ْ تُخْ فُوهَا وَتُؤْتُوهَا ا لْفُقَ رَا ءَ فَهُوَ خَ يْ رٌ لَكُمْ ۚ وَيُكَفِّر ُ عَنْ كُمْ مِن ْ سَيِّئَ اتِكُمْ ۗ وَا للَّهُ بِمَا تَعْمَلُو نَ خَ بِيرٌ
Lay sa `Alay ka Hudāhum Wa Lakinn a A ll āha Yahdī Man Yash ā 'u ۗ Wa Mā Tun fiq ū Min Kh y r in Fali'an fusikum ۚ Wa Mā Tun fiq ū na 'Illā A b tigh ā 'a Waj hi A ll ā hi Wa Mā ۚ Tun fiq ū Min Kh y r in Yuwaffa 'Ilaykum Wa 'An tum Lā Tužlamū na
002-272 (اي پيغمبر) توتي اُنھن (ڪافرن) کي ھدايت (يعني دل ۾ اثر پيدا) ڪرڻ لازم نه آھي پر الله جنھن کي گھرندو آھي تنھن کي ھدايت ڪندو آھي ۽ جيڪي ڪجھ مال خرچيندا آھيو سواوھان لاءِ آھي، ۽ الله جي رضامندي طلبڻ کانسواءِ (اوھين) خرچ نه ڪريو، ۽ جيڪي ڪجھ مال خرچيو (اُن جو ثواب) اوھان کي پورو ڏبو ۽ اوھان تي ظلم نه ڪبو.
لَيْ سَ عَلَيْ كَ هُدَاهُمْ وَلَكِنّ َ ا للَّ هَ يَهْدِي مَن ْ يَشَا ءُ ۗ وَمَا تُن فِقُ وا مِن ْ خَ يْ رٍ فَلِأَن فُسِكُمْ ۚ وَمَا تُن فِقُ و نَ إِلاَّ ا بْ تِغَ ا ءَ وَجْ هِ ا للَّ هِ ۚ وَمَا تُن فِقُ وا مِن ْ خَ يْ رٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْ تُمْ لاَ تُظْ لَمُونَ
Lilfuq arā 'i A l-Ladh ī na 'Uĥş irū Fī Sabī li A ll ā hi Lā Yastaţ ī`ū na Đ arbāan Fī A l-'Arđi Yaĥsabuhumu A l-Jāhilu 'Agh ā 'a Mina A t-Ta`affufi Ta`r ifuhum Bisīmāhum Lā Yas'alū na A n -Nā sa 'Ilĥāfāan ۗ Wa Mā Tun fiq ū Min Kh y r in Fa'inn a A ll āha Bihi `Alī mun
002-273 اھڙن فقيرن کي (خيرات ڏيڻ لازم آھي) جيڪي الله جي واٽ ۾ روڪيل آھن (واپار لاءِ) مُلڪ ۾ سفر ڪري نه سگھندا آھن، ناواقف (سندن) بي طمعي سببان کين آسودا ڀائيندا آھن، سندين پيشانين مان کين سڃاڻندو آھين، چنبڙي ماڻھن کان نه پنندا آھن، ۽ جيڪي ڪجھ مال خرچيندا آھيو سو الله ڄاڻندڙ آھي.
لِلفُقَ رَا ءِ ا لَّذِي نَ أُحْصِ رُوا فِي سَبِي لِ ا للَّ هِ لاَ يَسْتَطِ يعُو نَ ضَ رْبا ً فِي ا لأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ ا لْجَاهِلُ أَغْ نِيَا ءَ مِنَ ا ل تَّعَفُّفِ تَعْر ِفُهُمْ بِسِيمَاهُمْ لاَ يَسْأَلُو نَ ا ل نّ َا سَ إِلْحَافا ً ۗ وَمَا تُن فِقُ وا مِن ْ خَ يْ رٍ فَإِنّ َ ا للَّ هَ بِهِ عَلِيمٌ
Al-Ladh ī na Yun fiq ū na 'Am wālahum Bil-Lay li Wa A n -Nahā r i Sir rā an Wa `Alāniyatan Falahum 'Aj ru hum `In da Ra bbihim Wa Lā Kh w fun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanū na
002-274 جيڪي پنھنجا مال رات جو ۽ ڏينھن جو ڳجھو ۽ پَڌرو خرچيندا آھن تن لاءِ سندن پالڻھار وٽ سندن اَجر آھي، ۽ نڪي کين ڪو ڀؤ آھي ۽ نڪي اُھي غمگين رھندا.
ا لَّذِي نَ يُن فِقُ و نَ أَمْوَالَهُمْ بِا ل لَّيْ لِ وَا ل نَّ هَا ر ِ سِر ّا ً وَعَلاَنِيَة ً فَلَهُمْ أَجْ رُهُمْ عِنْ دَ رَ بِّهِمْ وَلاَ خَ وْ فٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ
Al-Ladh ī na Ya'kulū na A r-R ibā Lā Yaq ūmū na 'Illā Kamā Yaq ū mu A l-Ladh ī Yatakh ţ uhu A sh -Sh ayţ ā nu Mina A l-Massi ۚ Dh ālika Bi'ann ahum Q ālū 'Inn amā A l-Bay `u Mith lu A r-R ibā ۗ Wa 'Aĥalla A ll āhu A l-Bay `a Wa Ĥarra ma A r-R ibā ۚ Faman Jā 'ahu Maw`ižatun Min Ra bbihi Fān tahá Falahu Mā Salafa Wa 'Am ru hu~ 'Ilá A ll āhi ۖ Wa Man `Ā da Fa'ūlā 'ika 'Aş ĥā bu A n -Nā r i ۖ Hum Fīhā Kh ū na
002-275 جيڪي وياج کائيندا آھن سي (قبرن مان) رڳو اُنھيءَ (ماڻھوءَ) جي اُٿڻ جھڙو اُٿندا جنھن کي جِنّ اثر سببان چريو ڪيو ھجي، اِھو ھن ڪري آھي جو اُھي (وياج خور) چون ٿا ته واپار وياج جھڙو ئي آھي، ھن ھوندي جو الله واپار کي حلال ڪيو آھي ۽ وياج کي حرام ڪيو آھي، پوءِ جنھن کي پنھنجي پالڻھار وٽان نصيحت آئي ۽ (وياج) ڇڏيائين تنھن لاءِ جيڪي اڳي ڪيائين سو (ھينئر معاف) آھي، ۽ (آخرت ۾) سندس ڪم الله ڏانھن (سونپيل) آھي، ۽ جن ھيءَ عادت نه ڇڏي سيدوزخي آھن، اُھي منجھس سدائين رھڻ وارا آھن.
ا لَّذِي نَ يَأْكُلُو نَ ا ل رِّبَا لاَ يَقُ ومُو نَ إِلاَّ كَمَا يَقُ و مُ ا لَّذِي يَتَخَ بَّطُ هُ ا ل شَّيْطَ ا نُ مِنَ ا لْمَسِّ ۚ ذَلِكَ بِأَنَّ هُمْ قَ الُو ا إِنَّ مَا ا لْبَيْ عُ مِثْلُ ا ل رِّبَا ۗ وَأَحَلَّ ا للَّ هُ ا لْبَيْ عَ وَحَرَّ مَ ا ل رِّبَا ۚ فَمَن ْ جَا ءَهُ مَوْعِظَ ةٌ مِن ْ رَ بِّهِ فَان تَهَى فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ~ ُ إِلَى ا للَّ هِ ۖ وَمَن ْ عَا دَ فَأُ وْلَا ئِكَ أَصْ حَا بُ ا ل نّ َا ر ِ ۖ هُمْ فِيهَا خَ الِدُونَ
Yam ĥaq u A ll āhu A r-R ibā Wa Yurbī A ş -Ş adaq ā ti Wa ۗ A ll āhu Lā Yuĥibbu Kulla Kaffā r in 'Ath ī min
002-276 الله وياج (جو کٽيو) ناس ڪري ڇڏيندو آھي ۽ خيراتن کي وڌائيندو آھي، ۽ الله سڀ ڪنھن بي شڪر گنھگار کي دوست نه رکندو آھي.
يَمْحَقُ ا للَّ هُ ا ل رِّبَا وَيُرْبِي ا ل صَّ دَقَ ا تِ ۗ وَا للَّهُ لاَ يُحِبُّ كُلَّ كَفَّا رٍ أَثِيمٍ
'Inn a A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa `Amilū A ş -Ş āliĥā ti Wa 'Aq āmū A ş -Ş alāata Wa 'Ātaw A z-Zakāata Lahum 'Aj ru hum `In da Ra bbihim Wa Lā Kh w fun `Alayhim Wa Lā Hum Yaĥzanū na
002-277 جن ايمان آندو ۽ چڱا ڪم ڪيا ۽ نماز پڙھيائون ۽ زڪوٰة ڏنائون تن لاءِ سندن پالڻھار وٽ سندن اَجر آھي، ۽ نڪي کين ڪو ڀؤ آھي ۽ نڪي اُھي غمگين رھندا.
إِنّ َ ا لَّذِي نَ آمَنُوا وَعَمِلُوا ا ل صَّ الِحَا تِ وَأَقَ امُوا ا ل صَّ لاَةَ وَآتَوْا ا ل زَّكَا ةَ لَهُمْ أَجْ رُهُمْ عِنْ دَ رَ بِّهِمْ وَلاَ خَ وْ فٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ
Yā 'Ayyuhā A l-Ladh ī na 'Āmanū A q ū A ll aha Wa Dh arū Mā Baq iya Mina A r-R ibā 'In Kun tum Mu'uminī na
002-278 اي ايمان وارؤ الله کان ڊڄو ۽ جيڪڏھن اوھين (الله ۽ رسول کي) مڃيندڙ آھيو ته جيڪي وياج مان رھيل آھي سو ڇڏيو.
يَا أَيُّهَا ا لَّذِي نَ آمَنُوا ا قُ وا ا للَّ هَ وَذَرُوا مَا بَقِ يَ مِنَ ا ل رِّبَا إِن ْ كُن تُمْ مُؤْمِنِينَ
Fa'in Lam Taf`alū Fa'dh anū Biĥarbin Mina A ll āhi Wa Ra sūlihi ۖ Wa 'In Tub tum Falakum Ru 'ū su 'Am wālikum Lā Tažlimū na Wa Lā Tužlamū na
002-279 پوءِ جيڪڏھن (ائين) نه ڪندؤ ته الله ۽ سندس رسول جي پاران اوھان کي جنگ جي سُڌ ھجي، ۽ جيڪڏھن توبه ڪيوَ ته اوھان لاءِ اوھان جي مالن جي موڙي آھي، نڪي وڌيڪ وٺو ۽ نڪي اوھان کي گھٽ ڏبو.
فَإِن ْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ ا للَّ هِ وَرَ سُولِهِ ۖ وَإِن ْ تُبْ تُمْ فَلَكُمْ رُءُو سُ أَمْوَالِكُمْ لاَ تَظْ لِمُو نَ وَلاَ تُظْ لَمُونَ
Wa 'In Kā na Dh ū `Usra tin Fanažira tun 'Ilá Maysara tin ۚ Wa 'An Taş addaq ū Kh y ru n Lakum ۖ 'In Kun tum Ta`lamū na
002-280 ۽ جيڪڏھن (قرضي) سڃو ھجي ته سگھ تائين مُھلت ڏيڻ لازم آھي، ۽ جيڪڏھن اوھين ڄاڻندا آھيو ته اوھان جو (قرض) بخشڻ اوھان لاءِ ڀلو آھي.
وَإِن ْ كَا نَ ذُو عُسْرَ ةٍ فَنَظِ رَ ةٌ إِلَى مَيْسَرَ ةٍ ۚ وَأَن ْ تَصَ دَّقُ وا خَ يْ رٌ لَكُمْ ۖ إِن ْ كُن تُمْ تَعْلَمُونَ
Wa A q ū Yawmāan Turja`ū na Fī hi 'Ilá A ll āhi ۖ Th umm a Tuwaffá Kullu Nafsin Mā Kasabat Wa Hum Lā Yužlamū na
002-281 ۽ (اي ماڻھو) اُنھيءَ ڏينھن کان ڊڄو جنھن ۾ الله ڏانھن موٽايا ويندؤ، پوءِ سڀڪنھن ماڻھوءَ کي جيڪي ڪمايائين تنھن جو پورو بدلو ڏبو ۽ اُنھن تي ظلم نه ڪبو.
وَاتَّقُ وا يَوْما ً تُرْجَعُو نَ فِي هِ إِلَى ا للَّ هِ ۖ ثُمّ َ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لاَ يُظْ لَمُونَ
Yā 'Ayyuhā A l-Ladh ī na 'Āmanū 'Idh ā Tadāyan tum Biday nin 'Ilá 'Ajalin Musamm an Fāktubū hu ۚ Wa Līaktub Baynakum Kātibun Bil-`Ad li ۚ Wa Lā Ya'ba Kātibun 'An Yaktuba Kamā `Allamahu A ll āhu ۚ Falyaktub Wa Līum lili A l-Ladh ī `Alay hi A l-Ĥaq q u Wa Līattaq i A ll ā ha Ra bbahu Wa Lā Yab kh Sh ay'ā an ۚ Fa'in Kā na A l-Ladh ī `Alay hi A l-Ĥaq q u Safīhāan 'Aw Đ a`īfāan 'Aw Lā Yastaţ ī `u 'An Yumilla Huwa Falyum lil Walīyuhu Bil-`Ad li ۚ Wa A sh /hidū Sh ahīday ni Min R ijālikum ۖ Fa'in Lam Yakūnā Ra julay ni Fara julun Wa A m ra 'atā ni Mimm an Tarđaw na Mina A sh -Sh uhadā 'i 'An Tađilla 'Iĥdāhumā Fatudh akkir a 'Iĥdāhumā A l-'Ukh ۚ Wa Lā Ya'ba A sh -Sh uhadā 'u 'Idh ā Mā Du`ū ۚ Wa Lā Tas'amū 'An Taktubū hu Ş agh r āan 'Aw Kabīr āan 'Ilá 'Ajalihi ۚ Dh ālikum 'Aq ţ u `In da A ll āhi Wa 'Aq sh sh ahādati Wa 'Ad ná 'Allā Tartābū ۖ 'Illā 'An Takū na Tijāra tan Ĥāđira tan Tudīrūnahā Baynakum Falay sa `Alaykum Junāĥun 'Allā Taktubūhā ۗ Wa 'Ash /hidū 'Idh ā Tabāya`tum ۚ Wa Lā Yuđā rra Kātibun Wa Lā Sh ahī dun ۚ Wa 'In Taf`alū Fa'inn ahu Fusū q un Bikum ۗ Wa A q ū A ll aha ۖ Wa Yu`allimukumu A ll āhu Wa ۗ A ll āhu Bikulli Sh ay 'in `Alī mun
002-282 اي مؤمنؤ جڏھن ڪنھن ٺھرايل (مُدت) تائين قرض جو معاملو ڪريو تڏھن اُن کي لکو، ۽ اوھان جي وچ ۾ لکندڙکي انصاف سان لکڻ گھرجي، ۽ جئن کيس الله سيکاريو تئن لکندڙ لکڻ کان انڪار نه ڪري پوءِ لکڻ گھرجيس، ۽ جنھن تي قرض آھي سو (مطلب) بيان ڪري ۽ پنھنجي پالڻھار الله کان ڊڄڻ گھرجيس ۽ منجھانئس ڪُجھ نه گھٽائي، پوءِ جنھن تي قرض آھي سو جيڪڏھن اَٻوجھ يا ھيڻو ھجي يا بيان نه ڪري سگھي ته سندس سنڀاليندڙ کي اِنصاف سان بيان ڪرڻ گھرجي، ۽ پنھنجن (مسلمانن) مڙسن مان ٻه گواھ شاھد ڪريو، پوءِ جيڪڏھن ٻه مڙس نه ھجن ته ھڪ مڙس ۽ ٻه زالون (اُنھن) شاھدن مان جيڪي اوھان کي وڻن (شاھد ڪريو ھن لاءِ) ته جي اُنھن (ٻنھي) مان ھڪڙي وساريندي ته اُنھن مان ٻي کيس ياد ڏياريندي، ۽ جڏھن شاھد (شاھديءَ ڏانھن) سڏيا وڃن ته انڪار نه ڪن، ۽ اُن جي مدت تائين ٿوري يا گھڻي (قرض) جي لکي ڏيڻ کان نه ٿڪجو، اِھو (لکڻ) الله وٽ انصاف کي تمام ويجھو ۽ شاھديءَ لاءِ بلڪل بيھڪ وارو آھي ۽ اوھان جي شڪ ۾ نه پوڻ کي (به) ڏاڍو ويجھو آھي پر جيڪڏھن اوھان جو واپار رُوبرو ھجي جو اوھين ھٿون ھٿ پاڻ ۾ پيا ڪريو ته اُن جي نه لکڻ ۾ اوھان تي ڪو گناھ نه آھي، ۽ جڏھن ڳنھو وڪڻو ته شاھد ڪريو، ۽ لکندڙ ۽ شاھد کي نه ڏکوئجي، ۽ جيڪڏھن (اھڙو ڪم) ڪندؤ ته اُھو اوھان کي گُناہ آھي، ۽ اللهکان ڊڄو، ۽ الله اوھان کي سيکاري ٿو، ۽ الله سڀڪنھن شيء کي ڄاڻندڙ آھي.
يَا أَيُّهَا ا لَّذِي نَ آمَنُو ا إِذَا تَدَايَن تُمْ بِدَيْ نٍ إِلَى أَجَلٍ مُسَمّ ى ً فَاكْتُبُو هُ ۚ وَلْيَكْتُب ْ بَيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِا لْعَد ْلِ ۚ وَلاَ يَأْبَ كَاتِبٌ أَن ْ يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ ا للَّ هُ ۚ فَلْيَكْتُب ْ وَلْيُمْلِلِ ا لَّذِي عَلَيْ هِ ا لْحَقُّ وَلْيَتَّقِ ا للَّ هَ رَ بَّهُ وَلاَ يَبْ خَ سْ مِنْ هُ شَيْ ئا ً ۚ فَإِن ْ كَا نَ ا لَّذِي عَلَيْ هِ ا لْحَقُّ سَفِيهاً أَوْ ضَ عِيفاً أَوْ لاَ يَسْتَطِ ي عُ أَن ْ يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِا لْعَد ْلِ ۚ وَا ا شَهِيدَيْ نِ مِن ْ ر ِجَالِكُمْ ۖ فَإِن ْ لَمْ يَكُونَا رَ جُلَيْ نِ فَرَ جُلٌ وَا رَ أَتَا نِ مِمَّ ن ْ تَرْضَ وْ نَ مِنَ ا ل شُّهَدَا ءِ أَن ْ تَضِ لَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَكِّر َ إِحْدَاهُمَا ا لأُخْ رَ ى ۚ وَلاَ يَأْبَ ا ل شُّهَدَا ءُ إِذَا مَا دُعُوا ۚ وَلاَ تَسْأَمُو ا أَن ْ تَكْتُبُو هُ صَ غِ ير اً أَوْ كَبِير ا ً إِلَى أَجَلِهِ ۚ ذَلِكُمْ أَقْ سَطُ عِنْ دَ ا للَّ هِ وَأَقْ وَمُ لِلشَّهَادَةِ وَأَد ْنَى أَلاَّ تَرْتَابُو ا ۖ إِلاَّ أَن ْ تَكُو نَ تِجَارَ ةً حَاضِ رَ ة ً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ فَلَيْ سَ عَلَيْكُمْ جُنَا حٌ أَلاَّ تَكْتُبُوهَا ۗ وَأَشْهِدُو ا إِذَا تَبَايَعْتُمْ ۚ وَلاَ يُضَ ا رَّ كَاتِبٌ وَلاَ شَهِي دٌ ۚ وَإِن ْ تَفْعَلُوا فَإِنَّ هُ فُسُو ق ٌ بِكُمْ ۗ وَا قُ وا ا للَّ هَ ۖ وَيُعَلِّمُكُمُ ا للَّ هُ ۗ وَا للَّهُ بِكُلِّ شَيْ ءٍ عَلِيمٌ
Wa 'In Kun tum `Alá Safar in Wa Lam Tjidū Kātibāan Far ihā nun Maq n ۖ Fa'in 'Amina Ba`đukum Ba`đāan Falyu'uaddi A l-Ladh ī A 'utumina 'Amānatahu Wa Līattaq i A ll ā ha Ra bbahu ۗ Wa Lā Taktumū A sh -Sh ahādata ۚ Wa Man Yaktum hā Fa'inn ahu~ 'Āth imun Q albuhu Wa ۗ A ll āhu Bimā Ta`malū na `Alī mun
002-283 ۽ جيڪڏھن اوھين مسافريءَ ۾ ھُجو ۽ لکندڙ نه لھو ته ھٿڻ گروي وٺڻ لازم آھي، پوءِ جيڪڏھن اوھان مان ھڪڙا ٻـين تي اعتبار رکن ته جنھن تي اعتبار رکيو ويو تنھن کي پنھنجي امانت (يعني قرض) ادا ڪرڻ گھرجي ۽ پنھنجي پالڻھار الله کان ڊڄڻ گھرجي، ۽ شاھدي نه لڪايو، ۽ جيڪو اُن کي لڪائيندو ته بيشڪ سندس دل ڏوھارڻ آھي، ۽ جيڪي اوھين ڪندا آھيو سو الله ڄاڻندڙ آھي.
وَإِن ْ كُن تُمْ عَلَى سَفَرٍ وَلَمْ تجِدُوا كَاتِبا ً فَر ِهَا نٌ مَقْ بُوضَ ةٌ ۖ فَإِن ْ أَمِنَ بَعْضُ كُمْ بَعْض ا ً فَلْيُؤَدِّ ا لَّذِي ا ؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْيَتَّقِ ا للَّ هَ رَ بَّهُ ۗ وَلاَ تَكْتُمُوا ا ل شَّهَادَةَ ۚ وَمَن ْ يَكْتُمْهَا فَإِنَّ هُ~ ُ آثِمٌ قَ لْبُهُ ۗ وَا للَّهُ بِمَا تَعْمَلُو نَ عَلِيمٌ
Lill ā h Mā Fī A s-Samāwā ti Wa Mā Fī A l-'Arđi ۗ Wa 'In Tub dū Mā Fī 'An fusikum 'Aw Tukh ū hu Yuĥāsib kum Bihi A ll ā hu ۖ Fayagh r u Liman Yash ā 'u Wa Yu`adh dh ibu Man Yash ā 'u Wa ۗ A ll āhu `Alá Kulli Sh ay 'in Q adī r un
002-284 جيڪي آسمانن ۾ آھي ۽ جيڪي زمين ۾ آھي سا الله جي ئي (ملڪيت) آھي، ۽ جيڪي اوھان جي دلين ۾ آھي سو جيڪڏھن پڌرو ڪريو توڻي اُھو لڪايو (ته به) الله اوھان سان اُن جو حساب ڪندو، پوءِ جنھن لاءِ گھرندو تنھن کي بخشيندو، ۽ جنھن لاءِ گھرندو تنھن کي عذاب ڪندو، ۽ الله سڀڪنھن شيءِ تي وس وارو آھي.
لِلَّهِ مَا فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَمَا فِي ا لأَرْضِ ۗ وَإِن ْ تُبْ دُوا مَا فِي أَن فُسِكُمْ أَوْ تُخْ فُو هُ يُحَاسِبْ كُمْ بِهِ ا للَّ هُ ۖ فَيَغْ فِر ُ لِمَن ْ يَشَا ءُ وَيُعَذِّبُ مَن ْ يَشَا ءُ ۗ وَا للَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَ دِيرٌ
'Ā mana A r-Ra sū lu Bimā 'Un zila 'Ilay hi Min Ra bbihi Wa A l-Mu'uminū na ۚ Kullun 'Āmana Bill āhi Wa Malā 'ikatihi Wa Kutubihi Wa Ru sulihi Lā Nufarr iq u Bay na 'Aĥadin Min Ru sulihi ۚ Wa Q ālū Sami`nā Wa 'Aţ a`nā ۖ Gh rā naka Ra bbanā Wa 'Ilay ka A l-Maş ī r u
002-285 پيغمبر (ﷴ ﷺ) ڏانھن جيڪي سندس پالڻھار کان لاٿو ويو سو اُن مڃيو آھي ۽ مؤمنن (به)، سڀڪنھن الله ۽ سندس ملائڪن ۽ سندس ڪتابن ۽ سندس رسولن کي مڃيو آھي، (چون ٿا ته) سندس پيغمبرن مان ڪنھن ھڪ (جي مڃڻ) ۾ فرق نه ڪندا آھيون، ۽ چيائون ته ٻڌوسون ۽ سندس (حُڪم) مڃيوسون، اي اسان جا پالڻھار تنھنجي بخشش گھرون ٿا۽ تو ڏانھن موٽڻو آھي.
آمَنَ ا ل رَّ سُو لُ بِمَا أُن زِلَ إِلَيْ هِ مِن ْ رَ بِّهِ وَا لْمُؤْمِنُو نَ ۚ كُلٌّ آمَنَ بِا للَّ هِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْ نَ أَحَدٍ مِن ْ رُسُلِهِ ۚ وَقَ الُوا سَمِعْنَا وَأَطَ عْنَا ۖ غُ فْرَ انَكَ رَ بَّنَا وَإِلَيْ كَ ا لْمَصِ يرُ
Lā Yukallifu A ll āhu Nafsāan 'Illā Wus`ahā ۚ Lahā Mā Kasabat Wa `Alayhā Mā A ۗ Ra bbanā Lā Tu'uākh dh nā 'In Nasīnā 'Aw 'Akh ţ a'nā ۚ Ra bbanā Wa Lā Taĥmil `Alaynā 'Iş rā an Kamā Ĥamaltahu `Alá A l-Ladh ī na Min Q ab linā ۚ Ra bbanā Wa Lā Tuĥamm ilnā Mā Lā Ţ āq ata Lanā Bihi ۖ Wa A `fu `Ann ā Wa A gh r Lanā Wa A m nā ۚ 'An ta Mawlānā Fān ş urnā `Alá A l-Q aw mi A l-Kāfir ī na
002-286 الله ڪنھن کي سندس وس ڌاران تڪليف نه ڏيندو آھي، جيڪي (چڱو) ڪمايائين سو سندس (فائدي) لاءِ آھي ۽ جيڪي (بڇڙو) ڪمايائين سو مٿس آھي، اي اسان جا پالڻھار جيڪڏھن وساريون يا چوڪ ڪريون ته اسان کي نه پڪڙ، ۽ اي اسان جا پالڻھار اسان تي اھڙو بار نه رک جھڙو اسان کان اڳين تي رکيو ھيئي، ۽ اي اسان جا پالڻھار (جنھن بار) جي کڻڻ جي اسان کي سگھ ڪانھي سو اسان تي نه رک، ۽ اسان کي معاف ڪر، ۽ اسان کي بخش، ۽ اسان تي مِھر ڪر، تون اسان جو سائين آھين تنھنڪري اسان کي ڪافر ٽوليءَ تي سوڀ ڏي.
لاَ يُكَلِّفُ ا للَّ هُ نَفْسا ً إِلاَّ وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا ا ۗ رَ بَّنَا لاَ تُؤَ اخِ ذْنَا إِن ْ نَسِينَا أَوْ أَخْ طَ أْنَا ۚ رَ بَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْ را ً كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى ا لَّذِي نَ مِن ْ قَ بْ لِنَا ۚ رَ بَّنَا وَلاَ تُحَمِّ لْنَا مَا لاَ طَ اقَ ةَ لَنَا بِهِ ۖ وَا عْفُ عَنَّ ا وَا غْ فِر ْ لَنَا وَا ا ۚ أَنْ تَ مَوْلاَنَا فَان صُ رْنَا عَلَى ا لْقَ وْ مِ ا لْكَافِر ِينَ
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
