Wa Qālū Qulūbunā Fī 'Akinnatin Mimmā Tad`ūnā 'Ilayhi Wa Fī 'Ādhāninā Waqrun Wa Min Bayninā Wa Baynika Ĥijābun Fā`mal 'Innanā `Āmilūna
041-005. و گفتند: دلهاى ما، از آنچه ما را به سوى آن مىخوانى سختمحجوب و مهجور است (در گوشمان فرو نميرود)، و در گوشهاى ما سنگينى، و ميان ما و تو پردهاى است؛ پس تو كار خود را بكن، ما [هم] كار خود را مىكنيم.
Qul 'Innamā 'Anā Basharun Mithlukum Yūĥá 'Ilayya 'Annamā 'Ilahukum 'Ilahun Wāĥidun Fāstaqīmū 'Ilayhi Wa Astaghfirūhu ۗ Wa Waylun Lilmushrikīna
041-006. بگو: من بشرى چون شمايم، جز اينكه به من وحى مىشود كه خداى شما خدايى يگانه است. پس مستقيما به سوى او بشتابيد، و از او آمرزش بخواهيد. و واى بر مشركان.
Wa Ja`ala Fīhā Rawāsiya Min Fawqihā Wa Bāraka Fīhā Wa Qaddara Fīhā 'Aqwātahā Fī 'Arba`ati 'Ayyāmin Sawā'an Lilssā'ilīna
041-010. و در [زمين] از فراز آن [لنگرآسا] كوهها نهاد، و در آن خير فراوان پديد آورد، و مواد خوراكى آن را در چهار روز (مرحله) اندازه گيرى كرد، [كه] براى خواهندگان درست [و متناسب با نيازهايشان] است.
Faqađāhunna Sab`a Samāwātin Fī Yawmayni Wa 'Awĥá Fī Kulli Samā'in 'Amrahā ۚ Wa Zayyannā As-Samā'a Ad-Dunyā Bimaşābīĥa Wa Ĥifžāan ۚ Dhālika Taqdīru Al-`Azīzi Al-`Alīmi
041-012. پس آنها را [به صورت] هفت آسمان در دو هنگام مقرر داشت، و در هر آسمانى كار [مربوط به] آن را وحى فرمود، و آسمان [اين] دنيا را به چراغها آذين كرديم. و [آن را نيك] نگاه داشتيم. اين است اندازه گيرى آن نيرومند دانا.
'Idh Jā'at/humu Ar-Rusulu Min Bayni 'Aydīhim Wa Min Khalfihim 'Allā Ta`budū 'Illā Al-Laha ۖ Qālū Law Shā'a Rabbunā La'anzala Malā'ikatan Fa'innā Bimā 'Ursiltum Bihi Kāfirūna
041-014. چون فرستادگان [ما] از پيش رو و از پشت سرشان بر آنان آمدند، [و گفتند:] زنهار جز خدا را مپرستيد. گفتند: اگر پروردگار ما مىخواست قطعا فرشتگانى فرو مىفرستاد، پس ما به آنچه بدان فرستاده شدهايد كافريم.
Fa'ammā `Ādun Fāstakbarū Fī Al-'Arđi Bighayri Al-Ĥaqqi Wa Qālū Man 'Ashaddu Minnā Qūwatan ۖ 'Awalam Yaraw 'Anna Allāha Al-Ladhī Khalaqahum Huwa 'Ashaddu MinhumQūwatan ۖ Wa Kānū Bi'āyātinā Yajĥadūna
041-015. و اما عاديان، به ناحق در زمين سر برافراشتند و گفتند: از ما نيرومندتر كيست؟ آيا ندانستهاند كه آن خدايى كه خلقشان كرده، خود از ايشان نيرومندتر است؟ و در نتيجه آيات ما را انكار مىكردند.
041-016. پس بر آنان تندبادى توفنده در روزهايى شوم فرستاديم، تا در زندگى دنيا عذاب رسوايى را بدانان بچشانيم، و قطعا عذاب آخرت، رسوا كننده تر است؛ و آنان يارى نخواهند شد.
041-017. و اما ثموديان، پس آنان را راهبرى كرديم، و[لى] كوردلى را بر هدايت ترجيح دادند، پس به [كيفر] آنچه مرتكب مىشدند، صاعقه عذاب خفت آور آنان را فرو گرفت.
Wa Qālū Lijulūdihim Lima Shahidtum `Alaynā ۖ Qālū 'Anţaqanā Al-Lahu Al-Ladhī 'Anţaqa Kulla Shay'in Wa Huwa Khalaqakum 'Awwala Marratin Wa 'Ilayhi Turja`ūna
041-021. و به پوست [بدن] خود مىگويند: چرا بر ضد ما شهادت داديد؟ مىگويند: همان خدايى كه هر چيزى را به زبان درآورده، ما را گويا گردانيده است. و او، نخستين بار شما را آفريد، و به سوى او برگردانيده مىشويد.
Wa Mā Kuntum Tastatirūna 'An Yash/hada `Alaykum Sam`ukum Wa Lā 'Abşārukum Wa Lā Julūdukum Wa LakinŽanantum 'Anna Allāha Lā Ya`lamu Kathīrāan Mimmā Ta`malūna
041-022. و [شما] از اينكه مبادا گوش و ديدگان و پوستتان بر ضد شما گواهى دهند، [گناهانتان را] پوشيده نمىداشتيد، ليكن گمان داشتيد كه خدا بسيارى از آنچه را كه مىكنيد نمىداند.
Wa Qayyađnā LahumQuranā'a Fazayyanū Lahum Mā Bayna 'Aydīhim Wa Mā Khalfahum Wa Ĥaqqa `Alayhimu Al-Qawlu Fī 'UmaminQadKhalat MinQablihim Mina Al-Jinni Wa Al-'Insi ۖ 'Innahum Kānū Khāsirīna
041-025. و براى آنان دمسازانى گذاشتيم، و آنچه در دسترس ايشان و آنچه در پى آنان بود در نظرشان زيبا جلوه دادند؛ و فرمان [عذاب] در ميان امتهايى از جن و انس كه پيش از آنان، روزگار به سر برده بودند بر ايشان واجب آمد، چرا كه آنها زيانكاران بودند.
Wa Qāla Al-Ladhīna Kafarū Rabbanā 'Arinā Al-Ladhayni 'Ađallānā Mina Al-Jinni Wa Al-'Insi Naj`alhumā Taĥta 'Aqdāminā Liyakūnā Mina Al-'Asfalīna
041-029. و كسانى كه كفر ورزيدند گفتند: پروردگارا، آن دو [گمراه گرى] از جن و انس كه ما را گمراه كردند به ما نشان ده، تا آنها را زير قدمهايمان بگذاريم تا زبون شوند.
041-030. در حقيقت، كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست؛ سپس ايستادگى كردند، فرشتگان بر آنان فرود مىآيند [و مىگويند] هان، بيم مداريد و غمين مباشيد، و به بهشتى كه وعده يافته بوديد شاد باشيد.
Wa Min 'Āyātihi Al-Laylu Wa An-Nahāru Wa Ash-Shamsu Wa Al-Qamaru ۚ Lā Tasjudū Lilshshamsi Wa Lā Lilqamari Wa Asjudū Lillāh Al-Ladhī Khalaqahunna 'In Kuntum 'Īyāhu Ta`budūna
041-037. و از نشانههاى [حضور] او شب و روز و خورشيد و ماه است. نه براى خورشيد سجده كنيد و نه براى ماه. و اگر تنها او را مىپرستيد، آن خدايى را سجده كنيد كه آنها را خلق كرده است.
Wa Min 'Āyātihi~ 'Annaka Tará Al-'Arđa Khāshi`atan Fa'idhā 'Anzalnā `Alayhā Al-Mā'a Ahtazzat Wa Rabat ۚ 'Inna Al-Ladhī 'Aĥyāhā Lamuĥyī Al-Mawtá ۚ 'Innahu `Alá Kulli Shay'inQadīrun
041-039. و از [ديگر] نشانههاى او، اين است كه تو زمين را فسرده مىبينى، و چون باران بر آن فروريزيم، به جنبش درآيد، و بردمد. آرى همان كسى كه آن را زندگى بخشيد، قطعا زنده كننده مردگان است. در حقيقت او بر هر چيزى تواناست.
041-040. كسانى كه در [فهم و ارائه] آيات ما كژ مىروند بر ما پوشيده نيستند. آيا كسى كه در آتش افكنده مىشود بهتر است، يا كسى كه روز قيامت آسوده خاطر مىآيد؟ هر چه مىخواهيد بكنيد، كه او به آنچه انجام مىدهيد بيناست.
Wa Law Ja`alnāhu Qur'ānāan 'A`jamīyāan Laqālū Lawlā Fuşşilat 'Āyātuhu~ ۖ 'A'a`jamīyun Wa `Arabīyun ۗ Qul Huwa Lilladhīna 'Āmanū Hudan Wa Shifā'un Wa ۖ Al-Ladhīna Lā Yu'uminūna Fī 'Ādhānihim Waqrun Wa Huwa `Alayhim `Aman 'Ūlā'ika ۚ Yunādawna Min Makānin Ba`īdin
041-044. و اگر [اين كتاب را،] قرآنى غير عربى گردانيده بوديم، قطعا مىگفتند: چرا آيههاى آن روشن بيان نشده؟ كتابى غير عربى و [مخاطب آن] عرب زبان؟ بگو: اين [كتاب] براى كسانى كه ايمان آوردهاند رهنمود و درمانى است، و كسانى كه ايمان نمىآورند، در گوشهايشان سنگينى است، و قرآن برايشان نامفهوم است، و [گويى] آنان را از جايى دور ندا مىدهند.
Wa Laqad 'Ātaynā Mūsá Al-Kitāba Fākhtulifa Fīhi ۗ Wa Lawlā Kalimatun Sabaqat MinRabbika Laquđiya Baynahum ۚ Wa 'Innahum Lafī Shakkin Minhu Murībin
041-045. و به راستى موسى را كتاب [تورات] داديم، پس در آن اختلاف واقع شد؛ و اگر از جانب پروردگارت فرمان [مهلت] سبقت نگرفته بود، قطعا ميانشان داورى شده بود؛ و در حقيقت، آنان در باره آن به شكى سخت دچارند.
'Ilayhi Yuraddu `Ilmu As-Sā`ati ۚ Wa Mā Takhruju MinThamarātin Min 'Akmāmihā Wa Mā Taĥmilu Min 'Unthá Wa Lā Tađa`u 'Illā Bi`ilmihi ۚ Wa Yawma Yunādīhim 'Ayna Shurakā'īQālū 'Ādhannāka Mā Minnā MinShahīdin
041-047. دانستن هنگام رستاخيز، فقط منحصر به اوست. و ميوهها از غلافهايشان بيرون نمىآيند، و هيچ مادينهاى بار نمىگيرد و بار نمىگذارد، مگر آنكه او به آن علم دارد. و روزى كه [خدا] آنان را ندا مىدهد: شريكان من كجايند؟ مىگويند: با بانگ رسا به تو مىگوييم كه هيچ گواهى از ميان ما نيست.
Wa La'in 'Adhaqnāhu Raĥmatan Minnā Min Ba`di Đarrā'a Massat/hu Layaqūlanna Hādhā Lī Wa Mā 'Ažunnu As-Sā`ata Qā'imatan Wa La'inRuji`tu 'Ilá Rabbī 'Inna Lī `Indahu Lalĥusná ۚ Falanunabbi'anna Al-Ladhīna Kafarū Bimā `Amilū Wa Lanudhīqannahum Min `Adhābin Ghalīžin
041-050. و اگر از جانب خود، رحمتى پس از زيانى كه به او رسيده است بچشانيم، قطعا خواهد گفت: من سزاوار آنم، و گمان ندارم كه رستاخيز برپا شود، و اگر هم به سوى پروردگارم بازگردانيده شوم، قطعا نزد او برايم خوبى خواهد بود. پس بدون شك، كسانى را كه كفران كردهاند، به آنچه انجام دادهاند آگاه خواهيم كرد. و مسلما از عذابى سخت به آنان خواهيم چشانيد.
Qul 'Ara'aytum 'In Kāna Min `Indi Allāhi Thumma Kafartum Bihi Man 'Ađallu Mimman Huwa Fī Shiqāqin Ba`īdin
041-052. بگو: به من خبر دهيد، اگر [قرآن] از نزد خدا [آمده] باشد و آن را انكار كرده باشيد، چه كسى گمراه تر از آن كس خواهد بود كه به مخالفتى دور و دراز [دچار] آمده باشد؟
041-053. به زودى نشانههاى خود را، در افقها [ى گوناگون] و در دلهايشان بديشان خواهيم نمود، تا برايشان روشن گردد كه او خود حق است. آيا كافى نيست كه پروردگارت خود شاهد هر چيزى است؟