Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Wa A ş -Ş ā ffā ti Ş affāan
037-001. سوگند به صف بستگان، كه صفى [با شكوه] بستهاند،
وَالصَّ ا فَّا تِ صَ فّاً
Fālzzājir ā ti Zaj rā an
037-002. و به زجركنندگان، كه به سختى زجر مىكنند،
فَالزَّاجِرَ ا تِ زَجْ راً
Fālttāliyā ti Dh ikrā an
037-003. و به تلاوت كنندگان [آيات الهى]،
فَالتَّالِيَا تِ ذِكْراً
'Inn a 'Ilahakum Lawāĥid un
037-004. كه قطعا معبود شما يگانه است.
إِنّ َ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ
Ra bbu A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Wa Mā Baynahumā Wa Ra bbu A l-Mash ār iq i
037-005. پروردگار آسمانها و زمين، و آنچه ميان آن دو است، و پروردگار خاورها.
رَ بُّ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَ بُّ ا لْمَشَار ِقِ
'Inn ā Zayyann ā A s-Samā 'a A d-Dun yā Bizīnatin A l-Kawākib
037-006. ما آسمان اين دنيا را به زيور اختران آراستيم.
إِنَّ ا زَيَّنَّ ا ا ل سَّمَا ءَ ا ل دُّنْ يَا بِزِينَةٍ ا لْكَوَاكِب
Wa Ĥifžāan Min Kulli Sh ayţ ā nin Mār id in
037-007. و [آن را] از هر شيطان سركشى نگاه داشتيم.
وَحِفْظ ا ً مِن ْ كُلِّ شَيْطَ ا نٍ مَار ِدٍ
Lā Yassamm a`ū na 'Ilá A l-Mala'i A l-'A`lá Wa Yuq dh afū na Min Kulli Jānib in
037-008. [به طورى كه] نمىتوانند به انبوه [فرشتگان] عالم بالا گوش فرا دهند، و از هر سوى پرتاب مىشوند.
لاَ يَسَّمَّ عُو نَ إِلَى ا لْمَلَإِ ا لأَعْلَى وَيُقْ ذَفُو نَ مِن ْ كُلِّ جَانِبٍ
Duĥūrā an ۖ Wa Lahum `Adh ā bun Wa A ş ib un
037-009. با شدت به دور رانده مىشوند، و برايشان عذابى دايم است.
دُحُورا ً ۖ وَلَهُمْ عَذَا بٌ وَا صِ بٌ
'Illā Man Kh aţ ifa A l-Kh aţ fata Fa'atba`ahu Sh ihā bun Th āq ibunā
037-010. مگر كسى كه [از سخن بالاييان] يكباره استراق سمع كند، كه شهابى شكافنده از پى او مىتازد.
إِلاَّ مَن ْ خَ طِ فَ ا لْخَ طْ فَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَا بٌ ثَاقِ باٌ
Fāstaftihim 'Ahum 'Ash addu Kh alq āan 'Am Man Kh alaq nā ۚ 'Inn ā Kh alaq nāhum Min Ţ ī nin Lāzib in
037-011. پس، [از كافران] بپرس: آيا ايشان [از نظر] آفرينش سخت ترند، يا كسانى كه [در آسمانها] خلق كرديم؟ ما آنان را از گلى چسبنده پديد آورديم.
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَ لْق اً أَمْ مَن ْ خَ لَقْ نَا ۚ إِنَّ ا خَ لَقْ نَاهُمْ مِن ْ طِ ي نٍ لاَزِبٍ
Bal `Ajib ta Wa Yaskh arū na
037-012. بلكه عجب مىدارى، و [آنها] ريشخند مىكنند.
بَلْ عَجِبْ تَ وَيَسْخَ رُونَ
Wa 'Idh ā Dh ukkirū Lā Yadh kurū na
037-013. و چون پند داده شوند عبرت نمىگيرند.
وَإِذَا ذُكِّرُوا لاَ يَذْكُرُونَ
Wa 'Idh ā Ra 'aw 'Āyatan Yastaskh irū na
037-014. و چون آيتى ببينند، به ريشخند مىپردازند.
وَإِذَا رَ أَوْا آيَة ً يَسْتَسْخِ رُونَ
Wa Q ālū 'In Hādh ā 'Illā Siĥru n Mubī nun
037-015. و مىگويند: اين جز سحرى آشكار نيست.
وَقَ الُو ا إِن ْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُبِينٌ
'A'idh ā Mitnā Wa Kunn ā Turā bāan Wa `Ižāmāan 'A'inn ā Lamab `ūth ū na
037-016. آيا چون مرديم و خاك و استخوانهاى [خرد] گرديديم، آيا راستى برانگيخته مىشويم؟
أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّ ا تُرَ ابا ً وَعِظَ اماً أَئِنَّ ا لَمَبْ عُوثُونَ
'Awa'ā bā 'uunā A l-'Awwalū na
037-017. و همين طور پدران اوليه ما؟!
أَوَآبَا ؤُنَا ا لأَوَّلُونَ
Q ul Na`am Wa 'An tum Dākh irū na
037-018. بگو: آرى، در حالى كه شما خواريد.
قُ لْ نَعَمْ وَأَنْ تُمْ دَاخِ رُونَ
Fa'inn amā Hiya Zaj ra tun Wāĥidatun Fa'idh ā Hum Yan žurū na
037-019. و آن تنها يك فرياد است و بس، و بناگاه آنان به تماشا خيزند.
فَإِنَّ مَا هِيَ زَجْ رَ ةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَن ظُ رُونَ
Wa Q ālū Yā Waylanā Hādh ā Yaw mu A d-Dī ni
037-020. و مىگويند: اى واى بر ما، اين است روز جزا.
وَقَ الُوا يَاوَيْلَنَا هَذَا يَوْ مُ ا ل دِّينِ
Hādh ā Yaw mu A l-Faş li A l-Ladh ī Kun tum Bihi Tukadh dh ibū na
037-021. اين است همان روز داورى كه آن را تكذيب مىكرديد.
هَذَا يَوْ مُ ا لْفَصْ لِ ا لَّذِي كُن تُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
A ĥsh urū A l-Ladh ī na Ž alamū Wa 'Azwājahum Wa Mā Kānū Ya`budū na
037-022. كسانى را كه ستم كردهاند، با هم رديفانشان و آنچه غير از خدا مىپرستيدهاند،
ا حْشُرُوا ا لَّذِي نَ ظَ لَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ
Min Dū ni A ll ā hi Fāhdūhum 'Ilá Ş ir ā ţ i A l-Jaĥī mi
037-023. گرد آوريد، و به سوى راه جهنم رهبرىشان كنيد.
مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِ رَ ا طِ ا لْجَحِيمِ
Wa Q ifūhum ۖ 'Inn ahum Mas'ū lū na
037-024. و بازداشتشان نماييد كه آنها مسؤولند.
وَقِ فُوهُمْ ۖ إِنَّ هُمْ مَسْئُ ولُونَ
Mā Lakum Lā Tanāş arū na
037-025. شما را چه شده است، كه همديگر را يارى نمىكنيد؟!
مَا لَكُمْ لاَ تَنَاصَ رُونَ
Bal Humu A l-Yaw ma Mustaslimū na
037-026. [نه،] بلكه امروز آنان از در تسليم درآمدگانند.
بَلْ هُمُ ا لْيَوْ مَ مُسْتَسْلِمُونَ
Wa 'Aq bala Ba`đuhum `Alá Ba`đin Yatasā 'alū na
037-027. و بعضى روى به بعضى ديگر مىآورند [و] از يكديگر مىپرسند.
وَأَقْ بَلَ بَعْضُ هُمْ عَلَى بَعْض ٍ يَتَسَا ءَلُونَ
Q ālū 'Inn akum Kun tum Ta'tūnanā `Ani A l-Yamī ni
037-028. [و] مىگويند: شما [ظاهرا] از در راستى با ما درمىآمديد [و خود را حق به جانب مىنموديد].
قَ الُو ا إِنَّ كُمْ كُن تُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ ا لْيَمِينِ
Q ālū Bal Lam Takūnū Mu'uminī na
037-029. [متهمان] مىگويند: [نه،] بلكه با ايمان نبوديد.
قَ الُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
Wa Mā Kā na Lanā `Alaykum Min Sulţ ā nin ۖ Bal Kun tum Q awmāan Ţ āgh ī na
037-030. و ما را بر شما هيچ تسلطى نبود، بلكه خودتان سركش بوديد.
وَمَا كَا نَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِن ْ سُلْطَ ا ن ٍ ۖ بَلْ كُن تُمْ قَ وْما ً طَ اغِ ينَ
Faĥaq q a `Alaynā Q aw lu Ra bbinā ۖ 'Inn ā Ladh ā 'iq ū na
037-031. پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد؛ ما واقعا بايد [عذاب را] بچشيم.
فَحَقّ َ عَلَيْنَا قَ وْ لُ رَ بِّنَا ۖ إِنَّ ا لَذَا ئِقُ ونَ
Fa'agh waynākum 'Inn ā Kunn ā Gh āwī na
037-032. و شما را گمراه كرديم، زيرا خودمان گمراه بوديم.
فَأَغْ وَيْنَاكُمْ إِنَّ ا كُنَّ ا غَ اوِينَ
Fa'inn ahum Yawma'idh in Fī A l-`Adh ā bi Mush tar ikū na
037-033. پس در حقيقت، آنان در آن روز در عذاب شريك يكديگرند.
فَإِنَّ هُمْ يَوْمَئِذٍ فِي ا لْعَذَا بِ مُشْتَر ِكُونَ
'Inn ā Kadh ālika Naf`alu Bil-Muj r imī na
037-034. [آرى،] ما با مجرمان چنين رفتار مىكنيم.
إِنَّ ا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِا لْمُجْ ر ِمِينَ
'Inn ahum Kānū 'Idh ā Q ī la Lahum Lā 'Ilā ha 'Illā A l-Lahu Yastakbirū na
037-035. چرا كه آنان بودند كه وقتى به ايشان گفته مىشد: خدايى جز خداى يگانه نيست، تكبر مىورزيدند.
إِنَّ هُمْ كَانُو ا إِذَا قِ ي لَ لَهُمْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ ا للَّ هُ يَسْتَكْبِرُونَ
Wa Yaq ūlū na 'A'inn ā Latār ikū 'Ālihatinā Lish ā`ir in Maj nū nin
037-036. و مىگفتند: آيا ما براى شاعرى ديوانه دست از خدايانمان برداريم؟
وَيَقُ ولُو نَ أَئِنَّ ا لَتَار ِكُو ا آلِهَتِنَا لِشَاعِر ٍ مَجْ نُونٍ
Bal Jā 'a Bil-Ĥaq q i Wa Ş addaq a A l-Mursalī na
037-037. ولى نه، [او] حقيقت را آورده، و فرستادگان را تصديق كرده است.
بَلْ جَا ءَ بِا لْحَقِّ وَصَ دَّقَ ا لْمُرْسَلِينَ
'Inn akum Ladh ā 'iq ū A l-`Adh ā bi A l-'Alī mi
037-038. در واقع شما، عذاب پر درد را خواهيد چشيد.
إِنَّ كُمْ لَذَا ئِقُ و ا لْعَذَا بِ ا لأَلِيمِ
Wa Mā Tuj zaw na 'Illā Mā Kun tum Ta`malū na
037-039. و جز آنچه مىكرديد جزا نمىيابيد.
وَمَا تُجْ زَوْ نَ إِلاَّ مَا كُن تُمْ تَعْمَلُونَ
'Illā `Ibā da A ll āhi A l-Mukh laş ī na
037-040. مگر بندگان پاكدل خدا.
إِلاَّ عِبَا دَ ا للَّ هِ ا لْمُخْ لَصِ ينَ
'Ūlā 'ika Lahum R izq un Ma`lū mun
037-041. آنان روزى معين خواهند داشت.
أُ وْلَا ئِكَ لَهُمْ ر ِزْق ٌ مَعْلُومٌ
Fawākihu ۖ Wa Hum Mukra mū na
037-042. [انواع] ميوهها، و آنان مورد احترام خواهند بود.
فَوَاكِهُ ۖ وَهُمْ مُكْرَ مُونَ
Fī Jann ā ti A n -Na`ī mi
037-043. در باغهاى پر نعمت.
فِي جَنّ َا تِ ا ل نَّ عِيمِ
`Alá Suru r in Mutaq ābilī na
037-044. برسريرها (تخت ها) در برابر همديگر [مىنشينند].
عَلَى سُرُرٍ مُتَقَ ابِلِينَ
Yuţ ā fu `Alayhim Bika'sin Min Ma`ī nin
037-045. با جامى از باده ناب، پيرامونشان به گردش درمىآيند.
يُطَ ا فُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِن ْ مَعِينٍ
Bayđā 'a Ladh dh atin Lilsh sh ār ibī na
037-046. [بادهاى] سخت سپيد كه نوشندگان را لذتى [خاص] مىدهد.
بَيْضَ ا ءَ لَذَّةٍ لِلشَّار ِبِينَ
Lā Fīhā Gh aw lun Wa Lā Hum `Anhā Yun zafū na
037-047. نه در آن فساد عقل است، و نه ايشان از آن به بدمستى [و فرسودگى] مىافتند.
لاَ فِيهَا غَ وْ لٌ وَلاَ هُمْ عَنْ هَا يُن زَفُونَ
Wa `In dahum Q āş ir ā tu A ţ -Ţ arfi `Ī nun
037-048. و نزدشان [دلبرانى] فروهشته نگاه و فراخ ديده باشند.
وَعِنْ دَهُمْ قَ اصِ رَ ا تُ ا ل طَّ رْفِ عِينٌ
Ka'ann ahunn a Bayđun Maknū nun
037-049. [از شدت سپيدى] گويى تخم شتر مرغ [زير پر] ند.
كَأَنَّ هُنّ َ بَيْ ض ٌ مَكْنُونٌ
Fa'aq bala Ba`đuhum `Alá Ba`đin Yatasā 'alū na
037-050. پس برخى شان به برخى روى نموده، و از همديگر پرس وجو مىكنند.
فَأَقْ بَلَ بَعْضُ هُمْ عَلَى بَعْض ٍ يَتَسَا ءَلُونَ
Q ā la Q ā 'ilun Minhum 'Inn ī Kā na Lī Q ar ī nun
037-051. گويندهاى از آنان مىگويد: راستى من [در دنيا] همنشينى داشتم،
قَ ا لَ قَ ا ئِلٌ مِنْ هُمْ إِنِّ ي كَا نَ لِي قَ ر ِينٌ
Yaq ū lu 'A'inn aka Lamina A l-Muş addiq ī na
037-052. [كه به من] مىگفت: آيا واقعا تو از باور دارندگانى؟
يَقُ و لُ أَئِنَّ كَ لَمِنَ ا لْمُصَ دِّقِ ينَ
'A'idh ā Mitnā Wa Kunn ā Turā bāan Wa `Ižāmāan 'A'inn ā Lamadīnū na
037-053. آيا وقتى مرديم و خاك و [مشتى] استخوان شديم، آيا واقعا جزا مىيابيم؟
أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّ ا تُرَ ابا ً وَعِظَ اماً أَئِنَّ ا لَمَدِينُونَ
Q ā la Hal 'An tum Muţ ţ ali`ū na
037-054. [مؤمن] مىپرسد: آيا شما اطلاع داريد [كجاست]؟
قَ ا لَ هَلْ أَنْ تُمْ مُطَّ لِعُونَ
Fā ţ ţ ala`a Fara 'ā hu Fī Sawā 'i A l-Jaĥī mi
037-055. پس اطلاع حاصل مىكند، و او را در ميان آتش مىبيند.
فَاطَّ لَعَ فَرَ آهُ فِي سَوَا ءِ ا لْجَحِيمِ
Q ā la Ta-Allā hi 'In Kid ta Laturdī ni
037-056. [و] مىگويد: به خدا سوگند، چيزى نمانده بود كه تو مرا به هلاكت اندازى.
قَ ا لَ تَاللَّهِ إِن ْ كِد ْتَ لَتُرْدِينِ
Wa Lawlā Ni`matu Ra bbī Lakun tu Mina A l-Muĥđar ī na
037-057. و اگر رحمت پروردگارم نبود، هرآينه من [نيز] از احضارشدگان بودم.
وَلَوْلاَ نِعْمَةُ رَ بِّي لَكُن تُ مِنَ ا لْمُحْضَ ر ِينَ
'Afamā Naĥnu Bimayyitī na
037-058. [و از روى شوق مىگويد:] آيا ديگر روى مرگ نمىبينيم،
أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ
'Illā Mawtatanā A l-'Ūlá Wa Mā Naĥnu Bimu`adh dh abī na
037-059. جز همان مرگ نخستين خود؟ و ما هرگز عذاب نخواهيم شد؟!
إِلاَّ مَوْتَتَنَا ا لأُ ولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
'Inn a Hādh ā Lahuwa A l-Faw zu A l-`Ažī mu
037-060. راستى كه اين، همان كاميابى بزرگ است.
إِنّ َ هَذَا لَهُوَ ا لْفَوْ زُ ا لْعَظِ يمُ
Limith li Hādh ā Falya`mali A l-`Āmilū na
037-061. براى چنين [پاداشى] بايد كوشندگان بكوشند.
لِمِثْلِ هَذَا فَلْيَعْمَلِ ا لْعَامِلُونَ
'Adh alika Kh ay ru n Nuzulāan 'Am Sh ajara tu A z-Zaq q ū mi
037-062. آيا از نظر پذيرايى اين بهتر است يا درخت زقوم؟!
أَذَلِكَ خَ يْ رٌ نُزُلاً أَمْ شَجَرَ ةُ ا ل زَّقُّ ومِ
'Inn ā Ja`alnāhā Fitnatan Lilžžālimī na
037-063. در حقيقت، ما آن را براى ستمگران [مايه آزمايش و] عذابى گردانيديم.
إِنَّ ا جَعَلْنَاهَا فِتْنَة ً لِلظَّ الِمِينَ
'Inn ahā Sh ajara tun Takh ru ju Fī 'Aş li A l-Jaĥī mi
037-064. آن درختى است كه از قعر آتش سوزان مىرويد؛
إِنَّ هَا شَجَرَ ةٌ تَخْ رُجُ فِي أَصْ لِ ا لْجَحِيمِ
Ţ al`uhā Ka'ann ahu Ru 'ū su A sh -Sh ayāţ ī ni
037-065. ميوهاش گويى چون كلههاى شياطين است.
طَ لْعُهَا كَأَنَّ هُ رُءُو سُ ا ل شَّيَاطِ ينِ
Fa'inn ahum La'ā kilū na Minhā Famāli'ū na Minhā A l-Buţ ū na
037-066. پس [دوزخيان] حتما از آن مىخورند و شكمها را از آن پر مىكنند،
فَإِنَّ هُمْ لَآكِلُو نَ مِنْ هَا فَمَالِئُو نَ مِنْ هَا ا لْبُطُ ونَ
Th umm a 'Inn a Lahum `Alayhā Lash awbāan Min Ĥamī min
037-067. سپس ايشان را بر سر آن، آميغى (مخلوطی) از آب جوشان است؛
ثُمّ َ إِنّ َ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبا ً مِن ْ حَمِيمٍ
Th umm a 'Inn a Marji`ahum La'ilá A l-Jaĥī mi
037-068. آنگاه بازگشتشان بىگمان به سوى دوزخ است.
ثُمّ َ إِنّ َ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى ا لْجَحِيمِ
'Inn ahum 'Alfaw 'Ābā 'ahum Đ ā llī na
037-069. آنها پدران خود را گمراه يافتند،
إِنَّ هُمْ أَلْفَوْا آبَا ءَهُمْ ضَ ا لِّينَ
Fahum `Alá 'Āth ār ihim Yuhra `ū na
037-070. پس ايشان به دنبال آنها مىشتابند.
فَهُمْ عَلَى آثَار ِهِمْ يُهْرَ عُونَ
Wa Laq ad Đ alla Q ab lahum 'Akth aru A l-'Awwalī na
037-071. و قطعا پيش از آنها، بيشتر پيشينيان به گمراهى افتادند.
وَلَقَ د ْ ضَ لَّ قَ بْ لَهُمْ أَكْثَرُ ا لأَوَّلِينَ
Wa Laq ad 'Arsalnā Fīhim Mun dh ir ī na
037-072. و حال آنكه مسلما در ميانشان هشدار دهندگانى فرستاديم.
وَلَقَ د ْ أَرْسَلْنَا فِيهِمْ مُن ذِر ِينَ
Fān žur Kay fa Kā na `Āq ibatu A l-Mun dh ar ī na
037-073. پس ببين فرجام هشدار دادهشدگان چگونه بود.
فَان ظُ رْ كَيْ فَ كَا نَ عَاقِ بَةُ ا لْمُن ذَر ِينَ
'Illā `Ibā da A ll āhi A l-Mukh laş ī na
037-074. به استثناى بندگان پاكدل خدا.
إِلاَّ عِبَا دَ ا للَّ هِ ا لْمُخْ لَصِ ينَ
Wa Laq ad Nādānā Nūĥun Falani`ma A l-Mujībū na
037-075. و نوح، ما را ندا داد، و چه نيك اجابت كننده بوديم.
وَلَقَ د ْ نَادَانَا نُو حٌ فَلَنِعْمَ ا لْمُجِيبُونَ
Wa Najjaynā hu Wa 'Ahlahu Mina A l-Karbi A l-`Ažī mi
037-076. و او و كسانش را از اندوه بزرگ رهانيديم.
وَنَجَّيْنَا هُ وَأَهْلَهُ مِنَ ا لْكَرْبِ ا لْعَظِ يمِ
Wa Ja`alnā Dh urr īyatahu Humu A l-Bāq ī na
037-077. و [تنها] نسل او را باقى گذاشتيم.
وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ ا لْبَاقِ ينَ
Wa Tara knā `Alay hi Fī A l-'Ākh ir ī na
037-078. و در ميان آيندگان، [آوازه نيك] او را بر جاى گذاشتيم.
وَتَرَ كْنَا عَلَيْ هِ فِي ا لآخِ ر ِينَ
Salā mun `Alá Nūĥin Fī A l-`Ālamī na
037-079. درود بر نوح در ميان جهانيان.
سَلاَمٌ عَلَى نُو حٍ فِي ا لْعَالَمِينَ
'Inn ā Kadh ālika Naj zī A l-Muĥsinī na
037-080. ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مىدهيم.
إِنَّ ا كَذَلِكَ نَجْ زِي ا لْمُحْسِنِينَ
'Inn ahu Min `Ibādinā A l-Mu'uminī na
037-081. به راستى، او از بندگان مؤمن ما بود.
إِنَّ هُ مِن ْ عِبَادِنَا ا لْمُؤْمِنِينَ
Th umm a 'Agh ra q nā A l-'Ākh ar ī na
037-082. سپس ديگران را غرق كرديم.
ثُمّ َ أَغْ رَ قْ نَا ا لآخَ ر ِينَ
Wa 'Inn a Min Sh ī`atihi La'ib rā hī ma
037-083. و بىگمان ابراهيم از پيروان اوست.
وَإِنّ َ مِن ْ شِيعَتِهِ لَإِبْ رَ اهِيمَ
'Idh Jā 'a Ra bbahu Biq albin Salī min
037-084. آنگاه كه با دلى پاك به [پيشگاه] پروردگارش آمد.
إِذْ جَا ءَ رَ بَّهُ بِقَ لْبٍ سَلِيمٍ
'Idh Q ā la Li'abī hi Wa Q awmihi Mādh ā Ta`budū na
037-085. چون به پدر[خوانده] و قوم خود گفت: چه مىپرستيد؟
إِذْ قَ ا لَ لِأَبِي هِ وَقَ وْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ
'A'ifkāan 'Ālihatan Dū na A ll āhi Tur īdū na
037-086. آيا غير از خدا، به دروغ، خدايانى [ديگر] مىخواهيد؟!
أَئِفْكا ً آلِهَة ً دُو نَ ا للَّ هِ تُر ِيدُونَ
Famā Ž ann ukum Bira bbi A l-`Ālamī na
037-087. پس گمانتان به پروردگار جهانهان چيست؟
فَمَا ظَ نُّ كُمْ بِرَ بِّ ا لْعَالَمِينَ
Fanažara Nažra tan Fī A n -Nujū mi
037-088. پس نظرى به ستارگان افكند،
فَنَظَ رَ نَظْ رَ ة ً فِي ا ل نُّ جُومِ
Faq ā la 'Inn ī Saq ī mun
037-089. و گفت: من كسالت دارم.
فَقَ ا لَ إِنِّ ي سَقِ يمٌ
Fatawallaw `Anhu Mud bir ī na
037-090. پس پشت كنان از او روى برتافتند.
فَتَوَلَّوْا عَنْ هُ مُد ْبِر ِينَ
Farā gh a 'Ilá 'Ālihatihim Faq ā la 'Alā Ta'kulū na
037-091. تا نهانى به سوى خدايانشان رفت، و [به ريشخند] گفت: آيا غذا نمىخوريد؟
فَرَ ا غَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَ ا لَ أَلاَ تَأْكُلُونَ
Mā Lakum Lā Tan ţ iq ū na
037-092. شما را چه شده كه سخن نمىگوييد؟!
مَا لَكُمْ لاَ تَن طِ قُ ونَ
Farā gh a `Alayhim Đ arbāan Bil-Yamī ni
037-093. پس با دست راست بر سر آنها زدن گرفت.
فَرَ ا غَ عَلَيْهِمْ ضَ رْبا ً بِا لْيَمِينِ
Fa'aq balū 'Ilay hi Yaziffū na
037-094. تا دوان دوان سوى او روىآور شدند.
فَأَقْ بَلُو ا إِلَيْ هِ يَزِفُّونَ
Q ā la 'Ata`budū na Mā Tanĥitū na
037-095. [ابراهيم] گفت: آيا آنچه را مىتراشيد، مىپرستيد؟
قَ ا لَ أَتَعْبُدُو نَ مَا تَنْ حِتُونَ
Wa A ll āhu Kh alaq akum Wa Mā Ta`malū na
037-096. با اينكه خدا، شما و آنچه را كه برمىسازيد، آفريده است.
وَا للَّ هُ خَ لَقَ كُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ
Q ālū A b nū Lahu Bun yānāan Fa'alq ū hu Fī A l-Jaĥī mi
037-097. گفتند: برايش [كوره] خانهاى بسازيد، و در آتشش بيندازيد.
قَ الُوا ا بْ نُوا لَهُ بُنْ يَانا ً فَأَلْقُ و هُ فِي ا لْجَحِيمِ
Fa'arā dū Bihi Kaydāan Faja`alnāhumu A l-'Asfalī na
037-098. پس خواستند به او نيرنگى زنند، و[لى] ما آنان را پست گردانيديم.
فَأَرَ ادُوا بِهِ كَيْدا ً فَجَعَلْنَاهُمُ ا لأَسْفَلِينَ
Wa Q ā la 'Inn ī Dh āhibun 'Ilá Ra bbī Sayahdī ni
037-099. و [ابراهيم] گفت: من به سوى پروردگارم رهسپارم، زودا كه مرا راه نمايد.
وَقَ ا لَ إِنِّ ي ذَاهِبٌ إِلَى رَ بِّي سَيَهْدِينِ
Ra bbi Hab Lī Mina A ş -Ş āliĥī na
037-100. اى پروردگار من، مرا [فرزندى] از شايستگان بخش.
رَ بِّ هَب ْ لِي مِنَ ا ل صَّ الِحِينَ
Fabash sh arnā hu Bigh ulā min Ĥalī min
037-101. پس او را به پسرى بردبار مژده داديم.
فَبَشَّرْنَا هُ بِغُ لاَمٍ حَلِيمٍ
Falamm ā Balagh a Ma`ahu A s-Sa`ya Q ā la Yā Bunay ya 'Inn ī 'Ará Fī A l-Manā mi 'Ann ī 'Adh baĥuka Fān žur Mādh ā Tará ۚ Q ā la Yā 'Abati A f`al Mā Tu'umaru ۖ Satajidunī 'In Sh ā 'a A ll āhu Mina A ş -Ş ābir ī na
037-102. و وقتى با او به جايگاه "سعى" رسيد گفت: اى پسرك من، من در خواب [چنين] مىبينم كه تو را سر مىبرم، پس ببين چه به نظرت مىآيد. گفت: اى پدر من، آنچه را مامورى بكن، ان شاء الله مرا از شكيبايان خواهى يافت.
فَلَمَّ ا بَلَغَ مَعَهُ ا ل سَّعْيَ قَ ا لَ يَابُنَيَّ إِنِّ ي أَرَ ى فِي ا لْمَنَا مِ أَنِّ ي أَذْبَحُكَ فَان ظُ رْ مَاذَا تَرَ ى قَ ا لَ ۚ يَا أَبَتِ ا فْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي ۖ إِن ْ شَا ءَ ا للَّ هُ مِنَ ا ل صَّ ابِر ِينَ
Falamm ā 'Aslamā Wa Tallahu Liljabī ni
037-103. پس وقتى هر دو تن دردادند [و همديگر را بدرود گفتند] و [پسر] را به پيشانى بر خاك افكند،
فَلَمَّ ا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ
Wa Nādaynā hu 'An Yā 'Ib rā hī mu
037-104. او را ندا داديم: كه اى ابراهيم،
وَنَادَيْنَا هُ أَن ْ يَا إِبْ رَ اهِيمُ
Q ad Ş addaq ta A r-Ru 'uyā ۚ 'Inn ā Kadh ālika Naj zī A l-Muĥsinī na
037-105. رؤيا [ى خود] را حقيقت بخشيدى. ما نيكوكاران را چنين پاداش مىدهيم.
قَ د صَ دَّقْ تَ ا ل رُّؤْيَا ۚ إِنَّ ا كَذَلِكَ نَجْ زِي ا لْمُحْسِنِينَ
'Inn a Hādh ā Lahuwa A l-Balā 'u A l-Mubī nu
037-106. راستى كه اين، همان آزمايش آشكار بود.
إِنّ َ هَذَا لَهُوَ ا لْبَلاَءُ ا لْمُبِينُ
Wa Fadaynā hu Bidh ib ĥin `Ažī min
037-107. و او را در ازاى قربانى بزرگى باز رهانيديم.
وَفَدَيْنَا هُ بِذِبْ حٍ عَظِ يمٍ
Wa Tara knā `Alay hi Fī A l-'Ākh ir ī na
037-108. و در [ميان] آيندگان، براى او [آوازه نيك] به جاى گذاشتيم.
وَتَرَ كْنَا عَلَيْ هِ فِي ا لآخِ ر ِينَ
Salā mun `Alá 'Ib rā hī ma
037-109. درود بر ابراهيم.
سَلاَمٌ عَلَى إِبْ رَ اهِيمَ
Kadh ālika Naj zī A l-Muĥsinī na
037-110. نيكوكاران را چنين پاداش مىدهيم.
كَذَلِكَ نَجْ زِي ا لْمُحْسِنِينَ
'Inn ahu Min `Ibādinā A l-Mu'uminī na
037-111. در حقيقت، او از بندگان با ايمان ما بود.
إِنَّ هُ مِن ْ عِبَادِنَا ا لْمُؤْمِنِينَ
Wa Bash sh arnā hu Bi'isĥā q a Nabīyāan Mina A ş -Ş āliĥī na
037-112. و او را به اسحاق كه پيامبرى از [جمله] شايستگان است، مژده داديم.
وَبَشَّرْنَا هُ بِإِسْحَا قَ نَبِيّا ً مِنَ ا ل صَّ الِحِينَ
Wa Bāra knā `Alay hi Wa `Alá 'Isĥā q a ۚ Wa Min Dh urr īyatihimā Muĥsinun Wa Ž ālimun Linafsihi Mubī nun
037-113. و به او و به اسحاق بركت داديم، و از نسل آن دو برخى نيكوكار و [برخى] آشكارا به خود ستمكار بودند.
وَبَارَ كْنَا عَلَيْ هِ وَعَلَى إِسْحَا قَ ۚ وَمِن ْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَ الِم ٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ
Wa Laq ad Manann ā `Alá Mūsá Wa Hārū na
037-114. و در حقيقت، بر موسى و هارون منت نهاديم.
وَلَقَ د ْ مَنَنَّ ا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
Wa Najjaynāhumā Wa Q awmahumā Mina A l-Karbi A l-`Ažī mi
037-115. و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ رهانيديم.
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَ وْمَهُمَا مِنَ ا لْكَرْبِ ا لْعَظِ يمِ
Wa Naş arnāhum Fakānū Humu A l-Gh ālibī na
037-116. و آنان را يارى داديم، تا ايشان غالب آمدند.
وَنَصَ رْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ ا لْغَ الِبِينَ
Wa 'Ātaynāhumā A l-Kitā ba A l-Mustabī na
037-117. و آن دو را كتاب روشن داديم.
وَآتَيْنَاهُمَا ا لْكِتَا بَ ا لْمُسْتَبِينَ
Wa Hadaynāhumā A ş -Ş ir ā ţ a A l-Mustaq ī ma
037-118. و هر دو را به راه راست هدايت كرديم.
وَهَدَيْنَاهُمَا ا ل صِّ رَ ا طَ ا لْمُسْتَقِ يمَ
Wa Tara knā `Alayhimā Fī A l-'Ākh ir ī na
037-119. و براى آن دو در [ميان] آيندگان، [نام نيك] به جاى گذاشتيم.
وَتَرَ كْنَا عَلَيْهِمَا فِي ا لآخِ ر ِينَ
Salā mun `Alá Mūsá Wa Hārū na
037-120. درود بر موسى و هارون.
سَلاَمٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
'Inn ā Kadh ālika Naj zī A l-Muĥsinī na
037-121. ما نيكوكاران را چنين پاداش مىدهيم.
إِنَّ ا كَذَلِكَ نَجْ زِي ا لْمُحْسِنِينَ
'Inn ahumā Min `Ibādinā A l-Mu'uminī na
037-122. زيرا آن دو، از بندگان با ايمان ما بودند.
إِنَّ هُمَا مِن ْ عِبَادِنَا ا لْمُؤْمِنِينَ
Wa 'Inn a 'Ilyā sa Lamina A l-Mursalī na
037-123. و به راستى، الياس از فرستادگان [ما] بود.
وَإِنّ َ إِلْيَا سَ لَمِنَ ا لْمُرْسَلِينَ
'Idh Q ā la Liq awmihi~ 'Alā Tattaq ū na
037-124. (از نافرمانی خدا حذر نميکنيد)؟
إِذْ قَ ا لَ لِقَ وْمِهِ~ ِ أَلاَ تَتَّقُ ونَ
'Atad `ū na Ba`lāan Wa Tadh arū na 'Aĥsana A l-Kh āliq ī na
037-125. آيا "بعل" را مىپرستيد، و بهترين آفرينندگان را وا مىگذاريد؟!
أَتَد ْعُو نَ بَعْلا ً وَتَذَرُو نَ أَحْسَنَ ا لْخَ الِقِ ينَ
Al-Laha Ra bbakum Wa Ra bba 'Ābā 'ikumu A l-'Awwalī na
037-126. [يعنى] خدا را كه پروردگار شما، و پروردگار پدران پيشين شماست؟!
ا للَّهَ رَ بَّكُمْ وَرَ بَّ آبَا ئِكُمُ ا لأَوَّلِينَ
Fakadh dh abū hu Fa'inn ahum Lamuĥđarū na
037-127. پس او را دروغگو شمردند، و قطعا آنها [در آتش] احضار خواهند شد.
فَكَذَّبُو هُ فَإِنَّ هُمْ لَمُحْضَ رُونَ
'Illā `Ibā da A ll āhi A l-Mukh laş ī na
037-128. مگر بندگان پاكدين خدا.
إِلاَّ عِبَا دَ ا للَّ هِ ا لْمُخْ لَصِ ينَ
Wa Tara knā `Alay hi Fī A l-'Ākh ir ī na
037-129. و براى او، در [ميان] آيندگان [آوازه نيك] به جاى گذاشتيم.
وَتَرَ كْنَا عَلَيْ هِ فِي ا لآخِ ر ِينَ
Salā mun `Alá 'Il Yā -Sīn
037-130. درود بر پيروان الياس.
سَلاَمٌ عَلَى إِلْ يَا-سِين
'Inn ā Kadh ālika Naj zī A l-Muĥsinī na
037-131. ما نيكوكاران را اين گونه پاداش مىدهيم.
إِنَّ ا كَذَلِكَ نَجْ زِي ا لْمُحْسِنِينَ
'Inn ahu Min `Ibādinā A l-Mu'uminī na
037-132. زيرا او از بندگان با ايمان ما بود.
إِنَّ هُ مِن ْ عِبَادِنَا ا لْمُؤْمِنِينَ
Wa 'Inn a Lūţ āan Lamina A l-Mursalī na
037-133. و در حقيقت، لوط از زمره فرستادگان بود.
وَإِنّ َ لُوط ا ً لَمِنَ ا لْمُرْسَلِينَ
'Idh Najjaynā hu Wa 'Ahlahu~ 'Aj ma`ī na
037-134. آنگاه كه او و همه كسانش را رهانيديم.
إِذْ نَجَّيْنَا هُ وَأَهْلَهُ~ ُ أَجْ مَعِينَ
'Illā `Ajūzāan Fī A l-Gh ābir ī na
037-135. جز پيرزنى كه در ميان باقى ماندگان [و خاكسترشدگان] بود.
إِلاَّ عَجُوزا ً فِي ا لْغَ ابِر ِينَ
Th umm a Damm arnā A l-'Ākh ar ī na
037-136. سپس ديگران را هلاك كرديم.
ثُمّ َ دَمَّ رْنَا ا لآخَ ر ِينَ
Wa 'Inn akum Latamurrū na `Alayhim Muş biĥī na
037-137. و در حقيقت شما بر آنان صبحگاهان،
وَإِنَّ كُمْ لَتَمُرُّو نَ عَلَيْهِمْ مُصْ بِحِينَ
Wa Bil-Lay li ۗ 'Afalā Ta`q ilū na
037-138. و شامگاهان مىگذريد. آيا به فكر فرو نمىرويد؟
وَبِاللَّيْ لِ ۗ أَفَلاَ تَعْقِ لُونَ
Wa 'Inn a Yūnis Lamina A l-Mursalī na
037-139. و در حقيقت، يونس از زمره فرستادگان بود.
وَإِنّ َ يُونِس لَمِنَ ا لْمُرْسَلِينَ
'Idh 'Abaq a 'Ilá A l-Fulki A l-Mash ĥū ni
037-140. آنگاه كه به سوى كشتى پر بگريخت.
إِذْ أَبَقَ إِلَى ا لْفُلْكِ ا لْمَشْحُونِ
Fasāhama Fakā na Mina A l-Mud ĥađī na
037-141. پس [سرنشينان] با هم قرعه انداختند، و [يونس] از باختگان شد.
فَسَاهَمَ فَكَا نَ مِنَ ا لْمُد ْحَضِ ينَ
Fāltaq amahu A l-Ĥū tu Wa Huwa Mulī mun
037-142. [او را به دريا افكندند] و عنبرماهى او را بلعيد، در حالى كه او نكوهشگر خويش بود.
فَالْتَقَ مَهُ ا لْحُو تُ وَهُوَ مُلِيمٌ
Falawlā 'Ann ahu Kā na Mina A l-Musabbiĥī na
037-143. و اگر او از زمره تسبيح كنندگان نبود،
فَلَوْلاَ أَنَّ هُ كَا نَ مِنَ ا لْمُسَبِّحِينَ
Lalabith a Fī Baţ nihi~ 'Ilá Yaw mi Yub `ath ū na
037-144. قطعا تا روزى كه برانگيخته مىشوند، در شكم آن [ماهى] مىماند.
لَلَبِثَ فِي بَطْ نِهِ إِلَى يَوْ مِ يُبْ عَثُونَ
Fanabadh nā hu Bil-`Arā 'i Wa Huwa Saq ī mun
037-145. پس او را در حالى كه ناخوش بود، به زمين خشكى افكنديم.
فَنَبَذْنَا هُ بِا لْعَرَا ءِ وَهُوَ سَقِ يمٌ
Wa 'An batnā `Alay hi Sh ajara tan Min Yaq ţ ī nin
037-146. و بر بالاى [سر] او درختى از [نوع] كدو بن (درخت کدو) رويانيديم.
وَأَنْ بَتْنَا عَلَيْ هِ شَجَرَ ة ً مِن ْ يَقْ طِ ينٍ
Wa 'Arsalnā hu 'Ilá Miā 'ati 'Alfin 'Aw Yazīdū na
037-147. و او را به سوى يكصدهزار [نفر از ساكنان نينوا] يا بيشتر روانه كرديم.
وَأَرْسَلْنَا هُ إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ
Fa'ā manū Famatta`nāhum 'Ilá Ĥī nin
037-148. پس ايمان آوردند، و تا چندى برخوردارشان كرديم.
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ
Fāstaftihim 'Alira bbika A l-Banā tu Wa Lahumu A l-Banū na
037-149. پس، از مشركان جويا شو: آيا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است؟!
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَ بِّكَ ا لْبَنَا تُ وَلَهُمُ ا لْبَنُونَ
'Am Kh alaq nā A l-Malā 'ikata 'Ināth āan Wa Hum Sh āhidū na
037-150. يا فرشتگان را مادينه آفريديم، و آنان شاهد بودند؟
أَمْ خَ لَقْ نَا ا لْمَلاَئِكَةَ إِنَاثا ً وَهُمْ شَاهِدُونَ
'Alā 'Inn ahum Min 'Ifkihim Layaq ūlū na
037-151. هش دار كه اينان از دروغ پردازى خود قطعا خواهند گفت:
أَلاَ إِنَّ هُمْ مِن ْ إِفْكِهِمْ لَيَقُ ولُونَ
Walada A ll āhu Wa 'Inn ahum Lakādh ibū na
037-152. خدا فرزند آورده! در حالى كه آنها قطعا دروغگويانند.
وَلَدَ ا للَّ هُ وَإِنَّ هُمْ لَكَاذِبُونَ
'Ā ş ţ afá A l-Banā ti `Alá A l-Banī na
037-153. آيا [خدا] دختران را بر پسران برگزيده است؟
أَ اصْ طَ فَى ا لْبَنَا تِ عَلَى ا لْبَنِينَ
Mā Lakum Kay fa Taĥkumū na
037-154. شما را چه شده؟ چگونه داورى مىكنيد؟
مَا لَكُمْ كَيْ فَ تَحْكُمُونَ
'Afalā Tadh akkarūn
037-155. آيا سر پند گرفتن نداريد؟
أَفَلاَ تَذَكَّرُون
'Am Lakum Sulţ ā nun Mubī nun
037-156. يا دليلى آشكار [در دست] داريد؟
أَمْ لَكُمْ سُلْطَ ا نٌ مُبِينٌ
Fa'tū Bikitābikum 'In Kun tum Ş ādiq ī na
037-157. پس اگر راست مىگوييد، كتابتان را بياوريد.
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن ْ كُن تُمْ صَ ادِقِ ينَ
Wa Ja`alū Baynahu Wa Bay na A l-Jinn ati Nasabāan ۚ Wa Laq ad `Alimati A l-Jinn atu 'Inn ahum Lamuĥđarū na
037-158. و ميان خدا و جنها پيوندى انگاشتند، و حال آنكه جنيان نيك دانستهاند كه [براى حساب پس دادن] خودشان احضار خواهند شد.
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْ نَ ا لْجِنَّ ةِ نَسَبا ً ۚ وَلَقَ د ْ عَلِمَتِ ا لْجِنَّ ةُ إِنَّ هُمْ لَمُحْضَ رُونَ
Sub ĥā na A ll āhi `Amm ā Yaş ifū na
037-159. خدا منزه است از آنچه در وصف مىآورند.
سُبْ حَا نَ ا للَّ هِ عَمَّ ا يَصِ فُونَ
'Illā `Ibā da A ll āhi A l-Mukh laş ī na
037-160. به استثناى بندگان پاكدل خدا.
إِلاَّ عِبَا دَ ا للَّ هِ ا لْمُخْ لَصِ ينَ
Fa'inn akum Wa Mā Ta`budū na
037-161. در حقيقت شما و آنچه [كه شما آن را] مىپرستيد،
فَإِنَّ كُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ
Mā 'An tum `Alay hi Bifātinī na
037-162. بر ضد او گمراه گر نيستيد، آنچه دوست داريد،
مَا أَنْ تُمْ عَلَيْ هِ بِفَاتِنِينَ
'Illā Man Huwa Ş ālī A l-Jaĥī mi
037-163. مگر كسى را كه به دوزخ رفتنى است.
إِلاَّ مَن ْ هُوَ صَ الِي ا لْجَحِيمِ
Wa Mā Minn ā 'Illā Lahu Maq ā mun Ma`lū mun
037-164. و هيچ يك از ما [فرشتگان] نيست، مگر [اينكه] براى او [مقام و] مرتبهاى معين است.
وَمَا مِنَّ ا إِلاَّ لَهُ مَقَ ا مٌ مَعْلُومٌ
Wa 'Inn ā Lanaĥnu A ş -Ş ā ffū na
037-165. و در حقيقت ماييم كه [براى انجام فرمان خدا] صف بستهايم.
وَإِنَّ ا لَنَحْنُ ا ل صَّ ا فُّونَ
Wa 'Inn ā Lanaĥnu A l-Musabbiĥū na
037-166. و ماييم كه خود تسبيح گويانيم.
وَإِنَّ ا لَنَحْنُ ا لْمُسَبِّحُونَ
Wa 'In Kānū Layaq ūlū na
037-167. و [مشركان] به تاكيد مىگفتند:
وَإِن ْ كَانُوا لَيَقُ ولُونَ
Law 'Ann a `In danā Dh ikrā an Mina A l-'Awwalī na
037-168. اگر پند [نامها] ى از پيشينيان نزد ما بود،
لَوْ أَنّ َ عِنْ دَنَا ذِكْرا ً مِنَ ا لأَوَّلِينَ
Lakunn ā `Ibā da A ll āhi A l-Mukh laş ī na
037-169. قطعا از بندگان خالص خدا مىشديم.
لَكُنَّ ا عِبَا دَ ا للَّ هِ ا لْمُخْ لَصِ ينَ
Fakafarū Bihi ۖ Fasaw fa Ya`lamū na
037-170. ولى [وقتى قرآن آمد] به آن كافر شدند، و زودا كه بدانند.
فَكَفَرُوا بِهِ ۖ فَسَوْ فَ يَعْلَمُونَ
Wa Laq ad Sabaq at Kalimatunā Li`ibādinā A l-Mursalīn
037-171. و قطعا فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پيش [چنين] رفته است:
وَلَقَ د ْ سَبَقَ تْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ا لْمُرْسَلِين
'Inn ahum Lahumu A l-Man ş ūrū na
037-172. كه آنان [بر دشمنان خودشان] حتما پيروز خواهند شد.
إِنَّ هُمْ لَهُمُ ا لْمَن صُ ورُونَ
Wa 'Inn a Jun danā Lahumu A l-Gh ālibū na
037-173. و سپاه ما هرآينه غالب آيندگانند (پيروز ميشوند).
وَإِنّ َ جُن دَنَا لَهُمُ ا لْغَ الِبُونَ
Fatawalla `Anhum Ĥattá Ĥī nin
037-174. پس تا مدتى [معين] از آنان روى برتاب.
فَتَوَلَّ عَنْ هُمْ حَتَّى حِينٍ
Wa 'Ab ş ir hum Fasaw fa Yub ş irū na
037-175. و آنان را بنگر كه خواهند ديد.
وَأَبْ صِ ر ْهُمْ فَسَوْ فَ يُبْ صِ رُونَ
'Afabi`adh ābinā Yasta`jilū na
037-176. آيا عذاب ما را شتابزده خواستارند؟
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
Fa'idh ā Nazala Bisāĥatihim Fasā 'a Ş abā ĥu A l-Mun dh ar ī na
037-177. [پس هشدارداده شدگان را] آنگاه كه عذاب به خانه آنان فرود آيد، چه بد صبحگاهى است.
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَا ءَ صَ بَا حُ ا لْمُن ذَر ِينَ
Wa Tawalla `Anhum Ĥattá Ĥī nin
037-178. و از ايشان، تا مدتى [معين] روى برتاب.
وَتَوَلَّ عَنْ هُمْ حَتَّى حِينٍ
Wa 'Ab ş ir Fasaw fa Yub ş irū na
037-179. و بنگر كه خواهند ديد.
وَأَبْ صِ ر ْ فَسَوْ فَ يُبْ صِ رُونَ
Sub ĥā na Ra bbika Ra bbi A l-`Izzati `Amm ā Yaş ifū na
037-180. منزه است پروردگار تو، پروردگار شكوهمند، از آنچه وصف مىكنند.
سُبْ حَا نَ رَ بِّكَ رَ بِّ ا لْعِزَّةِ عَمَّ ا يَصِ فُونَ
Wa Salā mun `Alá A l-Mursalī na
037-181. و درود بر فرستادگان.
وَسَلاَمٌ عَلَى ا لْمُرْسَلِينَ
Wa A l-Ĥam du Lill ā h Ra bbi A l-`Ālamī na
037-182. و ستايش ويژه خدا، پروردگار جهانهاست.
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَ بِّ ا لْعَالَمِينَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ