Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Yā -Sīn
036-001. يس [/ ياسين].
يَا-سِين
Wa A l-Q ur'ā ni A l-Ĥakī mi
036-002. سوگند به قرآن حكمتآموز،
وَالْقُ رْآنِ ا لْحَكِيمِ
'Inn aka Lamina A l-Mursalī na
036-003. كه قطعا تو از [جمله] پيامبرانى،
إِنَّ كَ لَمِنَ ا لْمُرْسَلِينَ
`Alá Ş ir āţ in Mustaq ī min
036-004. بر راهى راست.
عَلَى صِ رَ ا ط ٍ مُسْتَقِ يمٍ
Tan zī la A l-`Azī zi A r-Ra ĥī mi
036-005. [و كتابت] از جانب آن عزيز مهربان نازل شده است،
تَن زِي لَ ا لْعَزِي زِ ا ل رَّ حِيمِ
Litun dh ir a Q awmāan Mā 'Un dh ir a 'Ābā 'uuhum Fahum Gh ū na
036-006. تا قومى را كه پدرانشان بيمداده نشدند و در غفلت ماندند، بيم دهى.
لِتُن ذِر َ قَ وْما ً مَا أُن ذِر َ آبَا ؤُهُمْ فَهُمْ غَ افِلُونَ
Laq ad Ĥaq q a A l-Q aw lu `Alá 'Akth ar ihim Fahum Lā Yu'uminū na
036-007. آرى، گفته [خدا] در باره بيشترشان محقق گرديده است، در نتيجه آنها نخواهند گرويد.
لَقَ د ْ حَ‍‍قَّ ا لْقَ وْ لُ عَلَى أَكْثَر ِهِمْ فَهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ
'Inn ā Ja`alnā Fī 'A`nāq ihim 'Agh n Fahiya 'Ilá A l-'Adh q ā ni Fahum Muq ū na
036-008. ما در گردنهاى آنان، تا چانههايشان، غلهايى نهادهايم، به طورى كه سرهايشان را بالا نگاه داشته و ديده فرو هشتهاند.
إِنَّ ا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِ هِمْ أَغْ لاَلا ً فَهِيَ إِلَى ا لأَذْقَ ا نِ فَهُمْ مُقْ مَحُونَ
Wa Ja`alnā Min Bay ni 'Aydīhim Saddāan Wa Min Kh m Saddāan Fa'agh sh aynāhum Fahum Lā Yub ş irū na
036-009. و [ما] فراروى آنها سدى و پشت سرشان سدى نهاده و پردهاى بر [چشمان] آنان فرو گستردهايم، در نتيجه نمىتوانند ببينند.
وَجَعَلْنَا مِن ْ بَيْ نِ أَيْدِيهِمْ سَدّ‌ا ً وَمِن ْ خَ لْفِهِمْ سَدّ‌ا ً فَأَغْ شَيْنَاهُمْ فَهُمْ لاَ يُبْ صِ رُونَ
Wa Sawā 'un `Alayhim 'A'an dh artahum 'Am Lam Tun dh ir hum Lā Yu'uminū na
036-010. و آنان را چه بيم دهى، [و] چه بيم ندهى، به حالشان تفاوت نمىكند: نخواهند گرويد.
وَسَوَا ءٌ عَلَيْهِمْ أَأَن ذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُن ذِر ْهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ
'Inn amā Tun dh ir u Mani A A dh -Dh ikra Wa Kh sh iya A r-Ra ĥmana Bil-Gh y bi ۖ Fabash sh ir hu Bimagh ra tin Wa 'Aj r in Kar ī min
036-011. بيم دادن تو، تنها كسى را [سودمند] است كه كتاب حق را پيروى كند، و از (ناقرمانی و عذاب) [خداى] رحمان در نهان بترسد. [چنين كسى را] به آمرزش و پاداشى پر ارزش مژده ده.
إِنَّ مَا تُن ذِر ُ مَنِ ا ا ل ذِّكْرَ وَخَ شِيَ ا ل رَّ حْمَنَ بِا لْغَ يْ بِ ۖ فَبَشِّر ْهُ بِمَغْ فِرَ ةٍ وَأَجْ رٍ كَر ِيمٍ
'Inn ā Naĥnu Nuĥyi A l-Mawtá Wa Naktubu Mā Q addamū Wa 'Āth āra hum ۚ Wa Kulla Sh ay 'in 'Ĥş aynā hu Fī 'Imā min Mubī nin
036-012. آرى، ماييم كه مردگان را زنده مىسازيم، و آنچه را از پيش فرستادهاند با آثار [و اعمال]شان درج مىكنيم، و هر چيزى را در كارنامهاى روشن برشمردهايم.
إِنَّ ا نَحْنُ نُحْيِ ا لْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَ دَّمُوا وَآثَارَ هُمْ ۚ وَكُلَّ شَيْ ءٍ أحْصَ يْنَا هُ فِي إِمَا مٍ مُبِينٍ
Wa A r ib Lahum Math alāan 'Aş ĥā ba A l-Q aryati 'Idh Jā 'ahā A l-Mursalū na
036-013. [داستان] مردم آن شهرى را كه رسولان بدانجا آمدند براى آنان مثل زن.
وَاضْ ر ِب ْ لَهُمْ مَثَلاً أَصْ حَا بَ ا لْقَ رْيَةِ إِ‌ذْ جَا ءَهَا ا لْمُرْسَلُونَ
'Idh 'Arsalnā 'Ilayhimu A th nay ni Fakadh dh abūhumā Fa`azzaznā Bith ālith in Faq ālū 'Inn ā 'Ilaykum Mursalū na
036-014. آنگاه كه دو تن سوى آنان فرستاديم، و[لى] آن دو را دروغزن پنداشتند، تا با [فرستاده] سومين [آنان را] تاييد كرديم، پس [رسولان] گفتند: ما به سوى شما به پيامبرى فرستاده شدهايم.
إِ‌ذْ أَ‌رْسَلْنَ‍‍ا إِلَيْهِمُ ا يْ نِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّ‌زْنَا بِثَالِث‌‍ٍ فَقَ الُو ا إِنَّ ا إِلَيْكُمْ مُرْسَلُونَ
Q ālū Mā 'An tum 'Illā Bash aru n Mith lunā Wa Mā 'An zala A r-Ra ĥmā nu Min Sh ay 'in 'In 'An tum 'Illā Takdh ibū na
036-015. [نا باوران آن ديار] گفتند: شما جز بشرى مانند ما نيستيد، و [خداى] رحمان چيزى نفرستاده، و شما جز دروغ نمىپردازيد.
قَ الُوا مَا أَ‌نْ تُمْ إِلاَّ بَشَر‌ٌ مِثْلُنَا وَمَا أَن زَلَ ا ل رَّ حْمَنُ مِن ْ شَيْ ءٍ إِن ْ أَ‌نْ تُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ
Q ālū Ra bbunā Ya`lamu 'Inn ā 'Ilaykum Lamursalū na
036-016. گفتند: پروردگار ما مىداند كه ما واقعا به سوى شما به پيامبرى فرستاده شدهايم.
قَ الُوا رَ بُّنَا يَعْلَمُ إِنَّ ا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ
Wa Mā `Alaynā 'Illā A l-Balāgh A l-Mubī nu
036-017. و بر ما [وظيفهاى] جز رسانيدن آشكار [پيام] نيست.
وَمَا عَلَيْنَ‍‍ا إِلاَّ ا لْبَلاَغُ ا لْمُبِينُ
Q ālū 'Inn ā Taţ ayyarnā Bikum ۖ La'in Lam Tan tahū Lanarjumann akum Wa Layamassann akum Minn ā `Adh ā bun 'Alī mun
036-018. پاسخ دادند: ما [حضور] شما را به شگون بد گرفتهايم. اگر دست برنداريد، سنگسارتان مىكنيم، و قطعا عذاب دردناكى از ما به شما خواهد رسيد.
قَ الُو ا إِنَّ ا تَطَ يَّرْنَا بِكُمْ ۖ لَئِن ْ لَمْ تَن تَهُوا لَنَرْجُمَنَّ كُمْ وَلَيَمَسَّنَّ كُمْ مِنَّ ا عَذَا بٌ أَلِيمٌ
Q ālū Ţ ā 'iru kum Ma`akum ۚ 'A'in Dh ukkir tum ۚ Bal 'An tum Q aw mun Musr ifū na
036-019. [رسولان] گفتند شومى شما با خود شماست. آيا اگر شما را پند دهند [باز كفر مىورزيد؟نه!] بلكه شما قومى اسرافكاريد.
قَ الُوا طَ ا ئِرُكُمْ مَعَكُمْ ۚ أَئِن ْ ذُكِّر ْتُمْ ۚ بَلْ أَ‌نْ تُمْ قَ وْ مٌ مُسْر ِفُونَ
Wa Jā 'a Min 'Aq ş á A l-Madīnati Ra julun Yas`á Q ā la Yā Q aw mi A A l-Mursalī na
036-020. و [در اين ميان] مردى از دورترين جاى شهر دوان دوان آمد [و] گفت: اى مردم، از اين فرستادگان پيروى كنيد.
وَجَا ءَ مِن ْ أَقْ صَ ى ا لْمَدِينَةِ رَ جُلٌ يَسْعَى قَ ا لَ يَاقَ وْ مِ ا ا ا لْمُرْسَلِينَ
A n Lā Yas'alukum 'Aj rā an Wa Hum Muhtadū na
036-021. از كسانى كه پاداشى از شما نمىخواهند، و خود [نيز] بر راه راست قرار دارند پيروى كنيد.
ا ا مَن ْ لاَ يَسْأَلُكُمْ أَجْ را ً وَهُمْ مُهْتَدُ‌ونَ
Wa Mā Liya Lā 'A`budu A l-Ladh ī Faţ ara nī Wa 'Ilay hi Turja`ū na
036-022. آخر چرا كسى را نپرستم كه مرا آفريده است، و [همه] شما به سوى او بازگشت مىيابيد؟
وَمَا لِيَ لاَ أَعْبُدُ ا لَّذِي فَطَ رَ نِي وَإِلَيْ هِ تُرْجَعُونَ
'A'attakh dh u Min Dūnihi~ 'Ālihatan 'In Yur id ni A r-Ra ĥmā nu Biđurr in Lā Tugh nn ī Sh afā`atuhum Sh ay'ā an Wa Lā Yun q idh ū ni
036-023. آيا به جاى او خدايانى را بپرستم كه اگر [خداى] رحمان بخواهد به من گزندى برساند، نه شفاعتشان به حالم سود مىدهد، و نه مىتوانند مرا برهانند؟
أَأَتَّخِ ذُ مِن ْ دُ‌ونِهِ آلِهَة ً إِن ْ يُر ِد ْنِ ا ل رَّ حْمَنُ بِضُ رٍّ لاَ تُغْ نِ عَنِّ ي شَفَاعَتُهُمْ شَيْ ئا ً وَلاَ يُن قِ ذُونِ
'Inn ī 'Idh āan Lafī Đ alā lin Mubī nin
036-024. در آن صورت من قطعا در گمراهى آشكارى خواهم بود.
إِنِّ ي إِ‌ذ‌ا ً لَفِي ضَ لاَلٍ مُبِينٍ
'Inn ī 'Āman tu Bira bbikum Fāsma`ū ni
036-025. من به پروردگارتان ايمان آوردم. [اقرار] مرا بشنويد.
إِنِّ ي آمَنْ تُ بِرَ بِّكُمْ فَاسْمَعُونِ
Q ī la A d kh A l-Jann ata ۖ Q ā la Yā Lay ta Q awmī Ya`lamū na
036-026. [سرانجام به جرم ايمان كشته شد، و بدو] گفته شد: به بهشت درآى. گفت: اى كاش قوم من مىدانستند،
قِ ي لَ ا د ْخُ لِ ا لْجَنَّ ةَ ۖ قَ ا لَ يَالَيْ تَ قَ وْمِي يَعْلَمُونَ
Bimā Gh ra Lī Ra bbī Wa Ja`alanī Mina A l-Mukra mī na
036-027. كه پروردگارم چگونه مرا آمرزيد، و در زمره عزيزانم قرار داد.
بِمَا غَ فَرَ لِي رَ بِّي وَجَعَلَنِي مِنَ ا لْمُكْرَ مِينَ
Wa Mā 'An zalnā `Alá Q awmihi Min Ba`dihi Min Jun din Mina A s-Samā 'i Wa Mā Kunn ā Mun zilī na
036-028. پس از [شهادت] وى، هيچ سپاهى از آسمان بر قومش فرود نياورديم، و [پيش از اين هم] فروفرستنده نبوديم.
وَمَا أَن زَلْنَا عَلَى قَ وْمِهِ مِن ْ بَعْدِهِ مِن ْ جُن دٍ مِنَ ا ل سَّمَا ءِ وَمَا كُنَّ ا مُن زِلِينَ
'In Kānat 'Illā Ş ayĥatan Wāĥidatan Fa'idh ā Hum Kh ū na
036-029. تنها يك فرياد بود و بس. و بناگاه [همه] آنها سرد بر جاى فسردند.
إِن ْ كَانَتْ إِلاَّ صَ يْحَة ً وَ‌احِدَة ً فَإِ‌ذَ‌ا هُمْ خَ امِدُونَ
Yā Ĥasra tan `Alá A l-`Ibā di ۚ Mā Ya'tīhim Min Ra sū lin 'Illā Kānū Bihi Yastahzi'ūn
036-030. دريغا بر اين بندگان! هيچ فرستادهاى بر آنان نيامد، مگر آنكه او را ريشخند مىكردند.
يَاحَسْرَ ةً عَلَى ا لْعِبَا دِ مَا ۚ يَأْتِيهِمْ مِن ْ رَ سُو لٍ إِلاَّ كَانُو‌ا بِ‍‍هِ يَسْتَهْزِئُ ون
'Alam Yara w Kam 'Ahlaknā Q ab lahum Mina A l-Q urū ni 'Ann ahum 'Ilayhim Lā Yarji`ū na
036-031. مگر نديدهاند كه چه بسيار نسلها را پيش از آنان هلاك گردانيديم كه ديگر آنها به سويشان بازنمىگردند؟
أَلَمْ يَ‍رَ وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَ بْ لَهُمْ مِنَ ا لْقُ رُو نِ أَنَّ هُمْ إِلَيْهِمْ لاَ يَرْجِعُونَ
Wa 'In Kullun Lamm ā Jamī `un Ladaynā Muĥđarū na
036-032. و قطعا همه آنان در پيشگاه ما احضار خواهند شد.
وَإِن ْ كُلّ ٌ لَمَّ ا جَمِي ع ٌ لَدَيْنَا مُحْضَ رُونَ
Wa 'Āyatun Lahumu A l-'Arđu A l-Maytatu 'Aĥyaynāhā Wa 'Akh ra j nā Minhā Ĥabbāan Faminhu Ya'kulū na
036-033. و زمين مرده، برهانى است براى ايشان، كه آن را زنده گردانيديم و دانه از آن برآورديم كه از آن مىخورند.
وَ‌آيَة ٌ لَهُمُ ا لأَرْضُ ا لْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْ رَ جْ نَا مِ‍‌‍نْ هَا حَبّا ً فَمِنْ هُ يَأْكُلُونَ
Wa Ja`alnā Fīhā Jann ā tin Min Nakh ī lin Wa 'A`nā bin Wa Fajjarnā Fīhā Mina A l-`Uyū ni
036-034. و در آن [زمين،] باغهايى از درختان خرما و تاك (انگور) قرار داديم و چشمهها در آن روان كرديم.
وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنّ َا تٍ مِن ْ نَخِ ي لٍ وَأَعْنَا بٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ ا لْعُيُونِ
Liya'kulū Min Th amar ihi Wa Mā `Amilat/hu 'Aydīhim ۖ 'Afalā Yash kurū na
036-035. تا از ميوه آن و [از] كاركرد دستهاى خودشان بخورند. آيا باز [هم] سپاس نمىگزارند؟
لِيَأْكُلُو‌ا مِن ْ ثَمَر ِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ ۖ أَفَلاَ يَشْكُرُ‌ونَ
Sub ĥā na A l-Ladh ī Kh q a A l-'Azwā ja Kullahā Mimm ā Tun bitu A l-'Arđu Wa Min 'An fusihim Wa Mimm ā Lā Ya`lamū na
036-036. پاك [خدايى] كه از آنچه زمين مىروياند، و [نيز] از خودشان و از آنچه نمىدانند، همه را نر و ماده گردانيده است.
سُبْ حَا نَ ا لَّذِي خَ لَقَ ا لأَزْوَا جَ كُلَّهَا مِمَّ ا تُنْ بِتُ ا لأَرْضُ وَمِن ْ أَن فُسِهِمْ وَمِمَّ ا لاَ يَعْلَمُونَ
Wa 'Āyatun Lahumu A l-Lay lu Naslakh A n -Nahā ra Fa'idh ā Hum Mužlimū na
036-037. و نشانهاى [ديگر] براى آنها شب است كه روز را [مانند پوست] از آن برمىكنيم، و بناگاه آنان در تاريكى فرو مىروند.
وَ‌آيَة ٌ لَهُمُ ا ل لَّيْ لُ نَسْلَ‍‍خُ مِ‍‌‍نْ هُ ا ل نَّ هَا رَ فَإِ‌ذَ‌ا هُمْ مُظْ لِمُونَ
Wa A sh -Sh am su Taj r ī Limustaq arr in Lahā ۚ Dh ālika Taq ī r u A l-`Azī zi A l-`Alī mi
036-038. و خورشيد به [سوى] قرارگاه ويژه خود روان است. تقدير آن عزيز دانا اين است.
وَ‌الشَّمْسُ تَجْ ر ِي لِمُسْتَقَ رٍّ لَهَا ۚ ذَلِكَ تَقْ دِي رُ ا لْعَزِي زِ ا لْعَلِيمِ
Wa A l-Q amara Q addarnā hu Manāzila Ĥattá `Ā da Kāl`urjū ni A l-Q adī mi
036-039. و براى ماه، منزلهايى معين كردهايم تا چون شاخك خشك خوشه خرما برگردد.
وَالْقَ مَرَ قَ دَّرْنَا هُ مَنَا‌زِلَ حَتَّى عَا دَ كَالْعُرْجُو نِ ا لْقَ دِيمِ
Lā A sh -Sh am su Yan bagh ā 'An Tud r ika A l-Q amara Wa Lā A l-Lay lu Sābiq u A n -Nahā r i ۚ Wa Kullun Fī Falakin Yasbaĥū na
036-040. نه خورشيد را سزد كه به ماه رسد، و نه شب بر روز پيشى جويد، و هر كدام در سپهرى شناورند.
لاَ ا ل شَّمْسُ يَنْ بَغِ ي لَهَا أَن ْ تُد ْر ِكَ ا لْقَ مَرَ وَلاَ ا ل لَّيْ لُ سَابِ‍‍قُ ا ل نَّ هَا ر ِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ
Wa 'Āyatun Lahum 'Ann ā Ĥamalnā Dh urr īyatahum Fī A l-Fulki A l-Mash ĥū ni
036-041. و نشانهاى [ديگر] براى آنان، اينكه ما نياكانشان را در كشتى انباشته سوار كرديم.
وَ‌آيَة ٌ لَهُمْ أَنَّ ا حَمَلْنَا ذُ‌رِّيَّتَهُمْ فِي ا لْفُلْكِ ا لْمَشْحُونِ
Wa Kh q m Min Mith lihi Mā Yarkabū na
036-042. و مانند آن، براى ايشان مركوبها[ى ديگرى] خلق كرديم.
وَخَ لَقْ نَا لَهُمْ مِن ْ مِثْلِ‍‍هِ مَا يَرْكَبُونَ
Wa 'In Nash a' Nugh r iq m Falā Ş ar īkh m Wa Lā Hum Yun q adh ū na
036-043. و اگر بخواهيم غرقشان مىكنيم، و هيچ فرياد رسى نمىيابند، و روى نجات نمىبينند.
وَإِن ْ نَشَأْ نُغْ ر ِقْ هُمْ فَلاَ صَ ر ِي خَ لَهُمْ وَلاَ هُمْ يُن قَ ذُونَ
'Illā Ra ĥmatan Minn ā Wa Matā`āan 'Ilá Ĥī nin
036-044. مگر رحمتى از جانب ما [شامل آنها گردد] و تا چندى [آنها را] برخوردار سازيم.
إِلاَّ رَ حْمَة ً مِنَّ ا وَمَتَاعا ً إِلَى حِينٍ
Wa 'Idh ā Q ī la Lahumu A q ū Mā Bay na 'Aydīkum Wa Mā Kh m La`allakum Turĥamū na
036-045. و چون به ايشان گفته شود: از آنچه در پيش رو و پشت سر داريد بترسيد، اميد كه مورد رحمت قرار گيريد [نمىشنوند].
وَ‌إِ‌ذَ‌ا قِ ي لَ لَهُمُ ا قُ وا مَا بَيْ نَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَ لْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
Wa Mā Ta'tīhim Min 'Āyatin Min 'Āyā ti Ra bbihim 'Illā Kānū `Anhā Mu`r iđī na
036-046. و هيچ نشانهاى از نشانههاى پروردگارشان بر آنان نيامد، جز اينكه از آن رويگردان شدند.
وَمَا تَأْتِيهِمْ مِن ْ آيَةٍ مِن ْ آيَا تِ رَ بِّهِمْ إِلاَّ كَانُو‌ا عَنْ هَا مُعْر ِضِ ينَ
Wa 'Idh ā Q ī la Lahum 'An fiq ū Mimm ā Ra zaq akumu A ll āhu Q ā la A l-Ladh ī na Kafarū Lilladh ī na 'Āmanū 'Anuţ n Law Yash ā 'u A ll āhu 'Aţ u~ 'In 'An tum 'Illā Fī Đ alā lin Mubī nin
036-047. و چون به آنان گفته شود: از آنچه خدا به شما روزى داده انفاق كنيد، كسانى كه كافر شدهاند، به آنان كه ايمان آوردهاند مىگويند: آيا كسى را بخورانيم كه اگر خدا مىخواست [خودش] وى را مىخورانيد؟ شما جز در گمراهى آشكارى [بيش] نيستيد.
وَ‌إِ‌ذَ‌ا قِ ي لَ لَهُمْ أَن فِقُ وا مِمَّ ا رَ زَقَ كُمُ ا للَّ هُ قَ ا لَ ا لَّذِي نَ كَفَرُ‌و‌ا لِلَّذِي نَ آمَنُو ا أَنُطْ عِمُ مَن ْ لَوْ يَشَا ءُ ا للَّ هُ أَطْ عَمَهُ~ ُ إِن ْ أَ‌نْ تُمْ إِلاَّ فِي ضَ لاَلٍ مُبِينٍ
Wa Yaq ūlū na Matá Hādh ā A l-Wa`du 'In Kun tum Ş ādiq ī na
036-048. و مىگويند: اگر راست مىگوييد، پس اين وعده [عذاب] كى خواهد بود؟
وَيَقُ ولُو نَ مَتَى هَذَ‌ا ا لْوَعْدُ إِن ْ كُن تُمْ صَ ادِقِ ينَ
Mā Yan žurū na 'Illā Ş ayĥatan Wāĥidatan Ta'kh dh uhum Wa Hum Yakh ş ş imū na
036-049. جز يك فرياد [مرگبار] را انتظار نخواهند كشيد، كه هنگامى كه سرگرم جدالند غافلگيرشان كند.
مَا يَن ظُ رُو نَ إِلاَّ صَ يْحَة ً وَ‌احِدَة ً تَأْخُ ذُهُمْ وَهُمْ يَخِ صِّ مُونَ
Falā Yastaţ ī`ū na Tawş iyatan Wa Lā 'Ilá 'Ahlihim Yarji`ū na
036-050. آنگاه نه توانايى وصيتى دارند، و نه مىتوانند به سوى كسان خود برگردند.
فَلاَ يَسْتَطِ يعُو نَ تَوْصِ يَة ً وَلاَ إِلَى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ
Wa Nufikh A ş -Ş ū r i Fa'idh ā Hum Mina A l-'Aj dāth i 'Ilá Ra bbihim Yan silū na
036-051. و در صور دميده خواهد شد، پس بناگاه از گورهاى خود شتابان به سوى پروردگار خويش مىآيند.
وَنُفِ‍‍خَ فِي ا ل صُّ و ر ِ فَإِ‌ذَ‌ا هُمْ مِنَ ا لأَجْ دَا ثِ إِلَى رَ بِّهِمْ يَن سِلُونَ
Q ālū Yā Waylanā Man Ba`ath anā Min Marq adinā ۜ ۗ Hādh ā Mā Wa`ada A r-Ra ĥmā nu Wa Ş adaq a A l-Mursalū na
036-052. مىگويند: اى واى بر ما، چه كسى ما را از آرامگاهمان برانگيخت؟ اين است همان وعده خداى رحمان، و پيامبران راست مىگفتند.
قَ الُوا يَا‌وَيْلَنَا مَن ْ بَعَثَنَا مِن ْ مَرْقَ دِنَا هَذَ‌ا ۜ ۗ مَا وَعَدَ ا ل رَّ حْمَنُ وَصَ دَقَ ا لْمُرْسَلُونَ
'In Kānat 'Illā Ş ayĥatan Wāĥidatan Fa'idh ā Hum Jamī `un Ladaynā Muĥđarū na
036-053. [باز هم] يك فرياد است و بس، و بناگاه همه در پيشگاه ما حاضر آيند.
إِن ْ كَانَتْ إِلاَّ صَ يْحَة ً وَ‌احِدَة ً فَإِ‌ذَ‌ا هُمْ جَمِي ع ٌ لَدَيْنَا مُحْضَ رُونَ
Fālyaw ma Lā Tužlamu Nafsun Sh ay'ā an Wa Lā Tuj zaw na 'Illā Mā Kun tum Ta`malū na
036-054. امروز بر كسى هيچ ستم نمىرود، جز در برابر آنچه كردهايد پاداشى نخواهيد يافت.
فَالْيَوْ مَ لاَ تُظْ لَمُ نَفْس‌‍ٌ شَيْ ئا ً وَلاَ تُجْ زَوْ نَ إِلاَّ مَا كُن تُمْ تَعْمَلُونَ
'Inn a 'Aş ĥā ba A l-Jann ati A l-Yaw ma Fī Sh ugh n Fākihū na
036-055. در اين روز، اهل بهشت كار و بارى خوش در پيش دارند.
إِنّ َ أَصْ حَا بَ ا لْجَنَّ ةِ ا لْيَوْ مَ فِي شُغُ لٍ فَاكِهُونَ
Hum Wa 'Azwājuhum Fī Ž ilā lin `Alá A l-'Arā 'iki Muttaki'ū na
036-056. آنها با همسرانشان در زير سايهها بر تختها تكيه مىزنند.
هُمْ وَ‌أَ‌زْ‌وَ‌اجُهُمْ فِي ظِ لاَلٍ عَلَى ا لأَرَا ئِكِ مُتَّكِئُ ونَ
Lahum Fīhā Fākihatun Wa Lahum Mā Yadda`ū na
036-057. در آنجا، براى آنها [هر گونه] ميوه است، و هر چه دلشان بخواهد.
لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُمْ مَا يَدَّعُونَ
Salā mun Q awlāan Min Ra bbin Ra ĥī min
036-058. از جانب پروردگار[ى] مهربان [به آنان] سلام گفته مىشود.
سَلاَم‌‍ٌ قَ وْلا ً مِن ْ رَ بٍّ رَ حِيمٍ
Wa A m tāzū A l-Yaw ma 'Ayyuhā A l-Muj r imū na
036-059. و اى گناهكاران، امروز [از بىگناهان] جدا شويد.
وَ‌امْتَا‌زُ‌و‌ا ا لْيَوْ مَ أَيُّهَا ا لْمُجْ ر ِمُونَ
'Alam 'A`had 'Ilaykum Yā Banī 'Ādama 'An Lā Ta`budū A sh -Sh ayţ ā na ۖ 'Inn ahu Lakum `Adū wun Mubī nun
036-060. اى فرزندان آدم، مگر با شما عهد نكرده بودم كه شيطان را مپرستيد، زيرا وى دشمن آشكار شماست؟
أَلَمْ أَعْهَد ْ إِلَيْكُمْ يَابَنِ‍‍ي آ‌دَمَ أَن ْ لاَ تَعْبُدُ‌و‌ا ا ل شَّيْطَ ا نَ إِنَّ هُ ۖ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ
Wa 'Ani A `budūnī ۚ Hādh ā Ş ir āţ un Mustaq ī mun
036-061. و اينكه مرا بپرستيد؛ اين است راه راست.
وَ‌أَنِ ا عْبُدُونِي ۚ هَذَ‌ا صِ رَ ا ط ٌ مُسْتَقِ يمٌ
Wa Laq ad 'Ađalla Min kum Jibillāan Kath īr āan ۖ 'Afalam Takūnū Ta`q ilū na
036-062. و [او،] گروهى انبوه از ميان شما را سخت گمراه كرد؛ آيا تعقل (فکر) نمىكرديد؟
وَلَقَ د ْ أَضَ لَّ مِ‍‌‍نْ كُمْ جِبِلّا ً كَثِير اً ۖ أَفَلَمْ تَكُونُو‌ا تَعْقِ لُونَ
Hadh ihi Jahann amu A llatī Kun tum Tū`adū na
036-063. اين است جهنمى كه به شما وعده داده مىشد.
هَذِهِ جَهَنَّ مُ ا لَّتِي كُن تُمْ تُوعَدُ‌ونَ
A ş lawhā A l-Yaw ma Bimā Kun tum Takfurū na
036-064. به [جرم] آنكه كفر مىورزيديد، اكنون در آن درآييد.
ا صْ لَوْهَا ا لْيَوْ مَ بِمَا كُن تُمْ تَكْفُرُ‌ونَ
Al-Yaw ma Nakh á 'Afwāhihim Wa Tukallimunā 'Aydīhim Wa Tash /hadu 'Arjuluhum Bimā Kānū Yaksibū na
036-065. امروز بر دهانهاى آنان مهر مىنهيم، و دستهايشان با ما سخن مىگويند، و پاهايشان بدانچه فراهم مىساختند گواهى مىدهند.
ا لْيَوْ مَ نَخْ تِمُ عَلَى أَفْوَ‌اهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَ‍‍ا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَ‌رْجُلُهُمْ بِمَا كَانُو‌ا يَكْسِبُونَ
Wa Law Nash ā 'u Laţ amasnā `Alá 'A`yunihim Fāstabaq ū A ş -Ş ir ā ţ a Fa'ann á Yub ş irū na
036-066. و اگر بخواهيم، هر آينه فروغ از ديدگانشان مىگيريم، تا در راه [كج] بر هم پيشى جويند؛ ولى [راه راست را] از كجا مىتوانند ببينند؟
وَلَوْ نَشَا ءُ لَطَ مَسْنَا عَلَى أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُ وا ا ل صِّ رَ ا طَ فَأَنَّ ى يُبْ صِ رُونَ
Wa Law Nash ā 'u Lamasakh m `Alá Makānatihim Famā A ţ ā`ū Muđīyāan Wa Lā Yarji`ū na
036-067. و اگر بخواهيم، هرآينه ايشان را در جاى خود مسخ مىكنيم، [به گونهاى] كه نه بتوانند بروند و نه برگردند.
وَلَوْ نَشَا ءُ لَمَسَخْ نَاهُمْ عَلَى مَكَانَتِهِمْ فَمَا ا طَ اعُوا مُضِ يّا ً وَلاَ يَرْجِعُونَ
Wa Man Nu`amm ir hu Nunakkis/hu Fī A l-Kh q i ۖ 'Afalā Ya`q ilū na
036-068. و هر كه را عمر دراز دهيم، او را [از نظر] خلقت فروكاسته [و شكسته] گردانيم؛ آيا نمىانديشند؟
وَمَن ْ نُعَمِّ ر ْهُ نُنَكِّسْهُ فِي ا لْخَ لْقِ ۖ أَفَلاَ يَعْقِ لُونَ
Wa Mā `Allam nā hu A sh -Sh i`ra Wa Mā Yan bagh u~ ۚ 'In Huwa 'Illā Dh ikru n Wa Q ur'ā nun Mubī nun
036-069. و [ما] به او شعر نياموختيم، و در خور وى نيست؛ اين [سخن] جز اندرز و قرآنى روشن نيست.
وَمَا عَلَّمْنَا هُ ا ل شِّعْرَ وَمَا يَنْ بَغِ ي لَهُ~ ُ ۚ إِن ْ هُوَ إِلاَّ ذِكْر‌ٌ وَقُ رْآنٌ مُبِينٌ
Liyun dh ir a Man Kā na Ĥayyāan Wa Yaĥiq q a A l-Q aw lu `Alá A l-Kāfir ī na
036-070. تا هر كه را [دلى] زنده است بيم دهد، و گفتار [خدا] در باره كافران محقق گردد.
لِيُنْ ذِر َ مَن ْ كَا نَ حَيّا ً وَيَحِ‍‍قَّ ا لْقَ وْ لُ عَلَى ا لْكَافِر ِينَ
'Awalam Yara w 'Ann ā Kh q m Mimm ā `Amilat 'Aydīnā 'An`āmāan Fahum Lahā Mālikū na
036-071. آيا نديدهاند كه ما به قدرت خويش، براى ايشان چهارپايانى آفريدهايم تا آنان مالك آنها باشند؟
أَ‌وَلَمْ يَ‍رَ وْا أَنَّ ا خَ لَقْ نَا لَهُمْ مِمَّ ا عَمِلَتْ أَيْدِينَ‍‍ا أَ‌نْ عَاما ً فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ
Wa Dh allalnāhā Lahum Faminhā Ra kūbuhum Wa Minhā Ya'kulū na
036-072. و آنها را براى ايشان رام گردانيديم. از برخى شان سوارى مىگيرند، و از بعضى مىخورند.
وَ‌ذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْ هَا رَ كُوبُهُمْ وَمِ‍‌‍نْ هَا يَأْكُلُونَ
Wa Lahum Fīhā Manāfi`u Wa Mash ār ibu ۖ 'Afalā Yash kurū na
036-073. و از آنها سودها و نوشيدنيها دارند. پس چرا شكرگزار نيستيد؟
وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَار ِبُ ۖ أَفَلاَ يَشْكُرُ‌ونَ
Wa A kh dh ū Min Dū ni A ll ā hi 'Ālihatan La`allahum Yun ş arū na
036-074. و غير از خدا[ى يگانه،] خدايانى به پرستش گرفتند تا مگر يارى شوند.
وَاتَّخَ ذُوا مِن ْ دُو نِ ا للَّ هِ آلِهَة ً لَعَلَّهُمْ يُن صَ رُونَ
Lā Yastaţ ī`ū na Naş ra hum Wa Hum Lahum Jun dun Muĥđarū na
036-075. [ولى بتان] نمىتوانند آنان را يارى كنند، و آنانند كه براى [بتان] چون سپاهى احضار شدهاند.
لاَ يَسْتَطِ يعُو نَ نَصْ رَ هُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُن دٌ مُحْضَ رُونَ
Falā Yaĥzun ka Q awluhum ۘ 'Inn ā Na`lamu Mā Yusir rū na Wa Mā Yu`linū na
036-076. پس گفتار آنان تو را غمگين نگرداند، كه ما آنچه را پنهان و آنچه را آشكار مىكنند مىدانيم.
فَلاَ يَحْزُنْ كَ قَ وْلُهُمْ ۘ إِنَّ ا نَعْلَمُ مَا يُسِر ُّو نَ وَمَا يُعْلِنُونَ
'Awalam Yara A l-'In sā nu 'Ann ā Kh q ā hu Min Nuţ n Fa'idh ā Huwa Kh ş ī mun Mubī nun
036-077. مگر آدمى ندانسته است كه ما او را از نطفهاى آفريدهايم، پس بناگاه وى ستيزهجويى آشكار شده است.
أَ‌وَلَمْ يَ‍رَ ا لإِن سَا نُ أَنَّ ا خَ لَقْ نَا هُ مِن ْ نُطْ فَةٍ فَإِ‌ذَ‌ا هُوَ خَ صِ ي مٌ مُبِينٌ
Wa Đ ara ba Lanā Math alāan Wa Nasiya Kh q ahu ۖ Q ā la Man Yuĥyī A l-`Ižā ma Wa Hiya Ra mī mun
036-078. و براى ما مثلى آورد، و آفرينش خود را فراموش كرد، گفت: چه كسى اين استخوانها را كه چنين پوسيده است زندگى مىبخشد؟
وَضَ رَ بَ لَنَا مَثَلا ً وَنَسِيَ خَ لْقَ هُ ۖ قَ ا لَ مَن ْ يُحْيِي ا لْعِظَ ا مَ وَهِيَ رَ مِيمٌ
Q ul Yuĥyīhā A l-Ladh ī 'An sh a'ahā 'Awwala Marra tin ۖ Wa Huwa Bikulli Kh q in `Alī mun
036-079. بگو همان كسى كه نخستينبار آن را پديد آورد، و اوست كه به هر [گونه] آفرينشى داناست.
قُ لْ يُحْيِيهَا ا لَّذِي أَن شَأَهَا أَ‌وَّلَ مَرَّ ةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَ لْقٍ عَلِيمٌ
Al-Ladh ī Ja`ala Lakum Mina A sh -Sh ajar i A l-'Akh r i Nārā an Fa'idh ā 'An tum Minhu Tūq idū na
036-080. همو كه برايتان در درختسبزفام (رنگ) اخگر نهاد، كه از آن [چون نيازتان افتد] آتش مىافروزيد.
ا لَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ ا ل شَّجَر ِ ا لأَخْ ضَ ر ِ نَا‌ر‌ا ً فَإِ‌ذَ‌ا أَ‌نْ تُمْ مِ‍‌‍نْ هُ تُوقِ دُونَ
'Awalay sa A l-Ladh ī Kh q a A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđa Biq ādir á 'An Yakh q a Mith lahum ۚ Balá Wa Huwa A l-Kh ā q u A l-`Alī mu
036-081. آيا كسى كه آسمانها و زمين را آفريده توانا نيست كه [باز] مانند آنها را بيافريند؟ آرى اوست آفريننده دانا.
أَوَلَيْ سَ ا لَّذِي خَ لَقَ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضَ بِقَ ادِر ٍ عَلَى أَن ْ يَخْ لُقَ مِثْلَهُمْ ۚ بَلَى وَهُوَ ا لْخَ لاَّقُ ا لْعَلِيمُ
'Inn amā 'Am ru hu~ 'Idh ā 'Ar ā da Sh ay'ā an 'An Yaq ū la Lahu Kun Fayakū nu
036-082. چون به چيزى اراده فرمايد، كارش اين بس كه مىگويد: باش؛ پس [بىدرنگ] موجود مىشود.
إِنَّ مَا أَمْرُهُ~ ُ إِ‌ذَ‌ا أَرَ ا دَ شَيْ ئاً أَن ْ يَقُ و لَ لَهُ كُن ْ فَيَكُونُ
Fasub ĥā na A l-Ladh ī Biyadihi Malakū tu Kulli Sh ay 'in Wa 'Ilay hi Turja`ū na
036-083. پس [شكوهمند و] پاك است آن كسى كه ملكوت هر چيزى در دست اوست، و به سوى اوست كه بازگردانيده مىشويد.
فَسُبْ حَا نَ ا لَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُو تُ كُلِّ شَيْ ءٍ وَإِلَيْ هِ تُرْجَعُونَ
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
