Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
'Alif-Lām -Mīm
032-001. الف، لام، ميم.
أَلِف-لَام-مِيم
Tan zī lu A l-Kitā bi Lā Ra y ba Fī hi Min Ra bbi A l-`Ālamī na
032-002. نازل شدن اين كتاب، كه هيچ [جاى] شك در آن نيست، از طرف پروردگار جهانهاست.
تَن زِي لُ ا لْكِتَا بِ لاَ رَ يْ بَ فِي هِ مِ‍‍ن ْ رَ بِّ ا لْعَالَمِينَ
'Am Yaq ūlū na A r ā hu ۚ Bal Huwa A l-Ĥaq q u Min Ra bbika Litun dh ir a Q awmāan Mā 'Atāhum Min Nadh ī r n Min Q ab lika La`allahum Yahtadū na
032-003. آيا مىگويند: آن را بربافته است؟ [نه چنين است] بلكه آن حق و از جانب پروردگار توست، تا مردمى را كه پيش از تو بيم دهندهاى براى آنان نيامده است، هشدار دهى؛ اميد كه راه يابند.
أَمْ يَقُ ولُو نَ ا رَ ا هُ ۚ بَلْ هُوَ ا لْحَقُّ مِ‍‍ن ْ رَ بِّكَ لِتُن ذِر َ قَ وْما ً مَا أَتَاهُمْ مِ‍‍ن ْ نَذِي ر ٍ مِ‍‍ن ْ قَ بْ لِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُ‌ونَ
Al-Lahu A l-Ladh ī Kh q a A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđa Wa Mā Baynahumā Fī Sittati 'Ayyā min Th umm a A A l-`Arsh i ۖ Mā Lakum Min Dūnihi Min Wa Lī yin Wa Lā Sh afī `in ۚ 'Afalā Tatadh akkarū na
032-004. خدا كسى است كه آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است، در شش هنگام آفريد؛ آنگاه بر عرش [قدرت] استيلا يافت (پرداخت، قرار گرفت)؛ براى شما غير از او سرپرست و شفاعتگرى نيست؛ آيا باز هم پند نمىگيريد؟
ا للَّهُ ا لَّذِي خَ لَقَ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّا مٍ ثُمّ َ ا ا لْعَرْشِ ۖ مَا لَكُمْ مِ‍‍ن ْ دُ‌ونِ‍‍هِ مِ‍‍ن وَلِيٍّ وَلاَ شَفِي عٍ ۚ أَفَلاَ تَتَذَكَّرُ‌ونَ
Yudabbir u A l-'Am ra Mina A s-Samā 'i 'Ilá A l-'Arđi Th umm a Ya`ru ju 'Ilay hi Fī Yaw min Kā na Miq ru hu~ 'Alfa Sanatin Mimm ā Ta`uddū na
032-005. كار [جهان] را از آسمان [گرفته] تا زمين، اداره مىكند؛ آنگاه [نتيجه و گزارش آن] در روزى كه مقدارش، آن چنان كه شما [آدميان] برمى شماريد، هزار سال است، به سوى او بالا مىرود.
يُدَبِّر ُ ا لأَمْرَ مِنَ ا ل سَّمَا ءِ إِلَى ا لأَرْضِ ثُمّ َ يَعْرُجُ إِلَيْ هِ فِي يَوْ مٍ كَا نَ مِقْ دَارُهُ~ ُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّ ا تَعُدُّ‌ونَ
Dh ālika `Ālimu A l-Gh y bi Wa A sh -Sh ahādati A l-`Azī zu A r-Ra ĥī mu
032-006. اوست داناى نهان و آشكار كه شكوهمند مهربان است.
ذَلِكَ عَالِمُ ا لْغَ يْ بِ وَا ل شَّهَادَةِ ا لْعَزِي زُ ا ل رَّ حِيمُ
Al-Ladh ī 'Aĥsana Kulla Sh ay 'in Kh q ahu ۖ Wa Bada'a Kh q a A l-'In sā ni Min Ţ ī nin
032-007. همان كسى كه هر چيزى را كه آفريده است نيكو آفريده، و آفرينش انسان را از گل آغاز كرد.
ا لَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْ ءٍ خَ لَقَ هُ ۖ وَبَدَ‌أَ خَ لْقَ ا لإِن سَا نِ مِ‍‍ن ْ طِ ينٍ
Th umm a Ja`ala Naslahu Min Sulālatin Min Mā 'in Mahī nin
032-008. سپس [تداوم] نسل او را از چكيده آبى پست مقرر فرمود.
ثُمّ َ جَعَلَ نَسْلَ‍‍هُ مِ‍‍ن ْ سُلاَلَةٍ مِ‍‍ن ْ مَا ءٍ مَهِينٍ
Th umm a Sawwā hu Wa Nafakh ī hi Min Rūĥihi ۖ Wa Ja`ala Lakumu A s-Sam `a Wa A l-'Ab ş ā ra Wa A l-'Af'idata ۚ Q alīlāan Mā Tash kurū na
032-009. آنگاه او را درست اندام كرد، و از روح خويش در او دميد؛ و براى شما گوش و ديدگان و دلها قرار داد، چه اندك سپاس مىگزاريد.
ثُمّ َ سَوَّا هُ وَنَفَ‍‍خَ فِي هِ مِ‍‍ن ْ رُ‌وحِ‍‍هِ ۖ وَجَعَلَ لَكُمُ ا ل سَّمْعَ وَا لأَبْ صَ ا رَ وَا لأَفْئِدَةَ ۚ قَ لِيلا ً مَا تَشْكُرُ‌ونَ
Wa Q ālū 'A'idh ā Đ alalnā Fī A l-'Arđi 'A'inn ā Lafī Kh q in Jadī din ۚ Bal Hum Biliq ā 'i Ra bbihim Kāfirū na
032-010. و گفتند: آيا وقتى در [دل] زمين گم شديم، آيا [باز] ما در خلقت جديدى خواهيم بود؟ [نه،] بلكه آنها به لقاى (ملاقات) پروردگارشان [و حضور او] كافرند.
وَقَ الُو ا أَئِذَ‌ا ضَ لَلْنَا فِي ا لأَرْضِ أَئِنَّ ا لَفِي خَ لْق ٍ جَدِي دٍ ۚ بَلْ هُمْ بِلِقَ ا ءِ رَ بِّهِمْ كَافِرُ‌ونَ
Q ul Yatawaffākum Malaku A l-Maw ti A l-Ladh ī Wukkila Bikum Th umm a 'Ilá Ra bbikum Turja`ū na
032-011. بگو: فرشته مرگى كه بر شما گمارده شده، جانتان را مىستاند، آنگاه به سوى پروردگارتان بازگردانيده مىشويد.
قُ لْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ ا لْمَوْ تِ ا لَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمّ َ إِلَى رَ بِّكُمْ تُرْجَعُونَ
Wa Law Tará 'Idh i A l-Muj r imū na Nākisū Ru 'ū sihim `In da Ra bbihim Ra bbanā 'Ab ş arnā Wa Sami`nā Fārji`nā Na`mal Ş āliĥāan 'Inn ā Mūq inū na
032-012. و كاش هنگامى را كه مجرمان پيش پروردگارشان سرهاشان را به زير افكندهاند مىديدى [كه مىگويند:] پروردگارا، ديديم و شنيديم، ما را بازگردان تا كار شايسته كنيم، چرا كه ما يقين داريم.
وَلَوْ تَرَ ى إِ‌ذِ ا لْمُجْ ر ِمُو نَ نَاكِسُو‌ا رُءُ وسِهِمْ عِنْ دَ رَ بِّهِمْ رَ بَّنَا أَبْ صَ رْنَا وَسَمِعْنَا فَا‌رْجِعْنَا نَعْمَلْ صَ الِحا ً إِنَّ ا مُوقِ نُونَ
Wa Law Sh i'nā La'ā taynā Kulla Nafsin Hudāhā Wa Lakin Ĥaq q a A l-Q aw lu Minn ī La'am la'ann a Jahann ama Mina A l-Jinn ati Wa A n -Nā si 'Aj ma`ī na
032-013. و اگر مىخواستيم، حتما به هر كسى [از روى جبر] هدايتش را مىداديم، ليكن سخن منمحقق گرديده كه: هر آينه جهنم را از همه جنيان و آدميان خواهم آكند.
وَلَوْ شِئْنَا لَآتَيْنَا كُلَّ نَفْسٍ هُدَ‌اهَا وَلَكِن ْ حَ‍‍قَّ ا لْقَ وْ لُ مِنِّ ي لَأَمْلَأَنّ َ جَهَنَّ مَ مِنَ ا لْجِنَّ ةِ وَا ل نّ َا سِ أَجْ مَعِينَ
Fadh ūq ū Bimā Nasītum Liq ā 'a Yawmikum Hādh ā 'Inn ā Nasīnākum ۖ Wa Dh ūq ū `Adh ā ba A l-Kh n tum Ta`malū na
032-014. پس به [سزاى] آنكه ديدار اين روزتان را از ياد برديد [عذاب را] بچشيد. ما [نيز] فراموشتان كرديم، و به [سزاى] آنچه انجام مىداديد عذاب جاودان را بچشيد.
فَذُوقُ وا بِمَا نَسِيتُمْ لِقَ ا ءَ يَوْمِكُمْ هَذَ‌ا إِنَّ ا نَسِينَاكُمْ ۖ وَذُوقُ وا عَذَا بَ ا لْخُ لْدِ بِمَا كُنْ تُمْ تَعْمَلُونَ
'Inn amā Yu'uminu Bi'āyātinā A l-Ladh ī na 'Idh ā Dh ukkirū Bihā Kh n Wa Sabbaĥū Biĥam di Ra bbihim Wa Hum Lā Yastakbirū na
032-015. تنها كسانى به آيات ما مىگروند كه چون آن [آيات] را به ايشان يادآورى كنند، سجدهكنان به روى درمىافتند، و به ستايش پروردگارشان تسبيح مىگويند، و آنان بزرگى نمىفروشند.
إِنَّ مَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا ا لَّذِي نَ إِ‌ذَ‌ا ذُكِّرُ‌و‌ا بِهَا خَ رُّوا سُجَّد‌ا ً وَسَبَّحُو‌ا بِحَمْدِ رَ بِّهِمْ وَهُمْ لاَ يَسْتَكْبِرُ‌ونَ
Tatajāfá Junūbuhum `Ani A l-Mađāji`i Yad `ū na Ra bbahum Kh n Wa Ţ ama`āan Wa Mimm ā Ra zaq m Yun fiq ū na
032-016. پهلوهايشان از خوابگاهها جدا مىگردد [و] پروردگارشان را از روى بيم و طمع (اميد) مىخوانند، و از آنچه روزيشان دادهايم انفاق مىكنند.
تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ ا لْمَضَ اجِعِ يَد ْعُو نَ رَ بَّهُمْ خَ وْفا ً وَطَ مَعا ً وَمِمَّ ا رَ زَقْ نَاهُمْ يُن فِقُ ونَ
Falā Ta`lamu Nafsun Mā 'Ukh m Min Q urra ti 'A`yunin Jazā 'an Bimā Kānū Ya`malū na
032-017. هيچ كس نمىداند چه چيز از آنچه روشنى بخش ديدگان است به [پاداش] آنچه انجام مىدادند براى آنان پنهان كردهام.
فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْ فِيَ لَهُمْ مِ‍‍ن ْ قُ رَّ ةِ أَعْيُن‌‍ٍ جَزَا ء ً بِمَا كَانُو‌ا يَعْمَلُونَ
'Afaman Kā na Mu'umināan Kaman Kā na Fāsiq āan ۚ Lā Yastawū na
032-018. آيا كسى كه مؤمن است چون كسى است كه نافرمان است؟ يكسان نيستند.
أَفَمَن ْ كَا نَ مُؤْمِنا ً كَمَن ْ كَا نَ فَاسِق ا ً ۚ لاَ يَسْتَوُ‌ونَ
'Amm ā A l-Ladh ī na 'Āmanū Wa `Amilū A ş -Ş āliĥā ti Falahum Jann ā tu A l-Ma'wá Nuzulāan Bimā Kānū Ya`malū na
032-019. اما كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، به [پاداش] آنچه انجام مىدادند در باغهايى كه در آن جايگزين مىشوند، پذيرايى مىگردند.
أَمَّ ا ا لَّذِي نَ آمَنُو‌ا وَعَمِلُو‌ا ا ل صَّ الِحَا تِ فَلَهُمْ جَنّ َا تُ ا لْمَأْوَى نُزُلا ً بِمَا كَانُو‌ا يَعْمَلُونَ
Wa 'Amm ā A l-Ladh ī na Fasaq ū Fama'wāhumu A n -Nā ru ۖ Kullamā 'Arā dū 'An Yakh ru jū Minhā 'U`īdū Fīhā Wa Q ī la Lahum Dh ūq ū `Adh ā ba A n -Nā r i A l-Ladh ī Kun tum Bihi Tukadh dh ibū na
032-020. و اما كسانى كه نافرمانى كردهاند، پس جايگاهشان آتش است. هر بار كه بخواهند از آن بيرون بيايند، در آن بازگردانيده مىشوند؛ و به آنان گفته مىشود: عذاب آن آتشى را كه دروغش مىپنداشتيد بچشيد.
وَأَمَّ ا ا لَّذِي نَ فَسَقُ وا فَمَأْ‌وَ‌اهُمُ ا ل نّ َا رُ ۖ كُلَّمَ‍‍ا أَرَ ادُو ا أَن ْ يَخْ رُجُوا مِ‍‌‍نْ هَا أُعِيدُ‌و‌ا فِيهَا وَقِ ي لَ لَهُمْ ذُوقُ وا عَذَا بَ ا ل نّ َا ر ِ ا لَّذِي كُنْ تُمْ بِ‍‍هِ تُكَذِّبُونَ
Wa Lanudh īq ann ahum Mina A l-`Adh ā bi A l-'Ad ná Dū na A l-`Adh ā bi A l-'Akbar i La`allahum Yarji`ū na
032-021. و قطعا غير از آن، عذاب بزرگتر از عذاب اين دنيا [نيز] به آنان مىچشانيم؛ اميد كه آنها [به خدا] بازگردند.
وَلَنُذِيقَ نَّ هُمْ مِنَ ا لْعَذَا بِ ا لأَد ْنَى دُو نَ ا لْعَذَا بِ ا لأَكْبَر ِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
Wa Man 'Ažlamu Mimm an Dh ukkir a Bi'āyā ti Ra bbihi Th umm a 'A`ra đa `Anhā ۚ 'Inn ā Mina A l-Muj r imī na Mun taq imū na
032-022. و كيست بيدادگرتر از آن كس كه به آيات پروردگارش پند داده شود [و] آنگاه از آن روى بگرداند؟ قطعا ما از مجرمان انتقام كشندهايم.
وَمَن ْ أَظْ لَمُ مِمَّ ن ْ ذُكِّر َ بِآيَا تِ رَ بِّهِ ثُمّ َ أَعْرَ ضَ عَنْ هَا ۚ إِنَّ ا مِنَ ا لْمُجْ ر ِمِي نَ مُن تَقِ مُونَ
Wa Laq ad 'Ātaynā Mūsá A l-Kitā ba Falā Takun Fī Mir yatin Min Liq ā 'ihi ۖ Wa Ja`alnā hu Hudan Libanī 'Isrā 'ī la
032-023. و به راستى [ما] به موسى كتاب داديم. پس در لقاى (ملاقات) او [با خدا]ترديد مكن، 2
وَلَقَ د ْ آتَيْنَا مُوسَى ا لْكِتَا بَ فَلاَ تَكُن ْ فِي مِر ْيَةٍ مِ‍‍ن ْ لِقَ ا ئِهِ ۖ وَجَعَلْنَا هُ هُد ى ً لِبَنِ‍‍ي إِسْرَا ئِ يلَ
Wa Ja`alnā Minhum 'A'imm atan Yahdū na Bi'am r inā Lamm ā Ş abarū ۖ Wa Kānū Bi'āyātinā Yūq inū na
032-024. و چون شكيبايى كردند و به آيات ما يقين داشتند، برخى از آنان را پيشوايانى قرار داديمكه به فرمان ما، [مردم را] هدايت مىكردند
وَجَعَلْنَا مِ‍‌‍نْ هُمْ أَئِمَّ ة ً يَهْدُو نَ بِأَمْر ِنَا لَمَّ ا صَ بَرُوا ۖ وَكَانُو‌ا بِآيَاتِنَا يُوقِ نُونَ
'Inn a Ra bbaka Huwa Yafş ilu Baynahum Yaw ma A l-Q iyāmati Fīmā Kānū Fī hi Yakh ū na
032-025. در حقيقت، پروردگار تو، خود روز قيامت در آنچه با يكديگر در باره آن اختلاف مىكردند، ميانشان داورى خواهد كرد.
إِنّ َ رَ بَّكَ هُوَ يَفْصِ لُ بَيْنَهُمْ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ فِيمَا كَانُو‌ا فِي هِ يَخْ تَلِفُونَ
'Awalam Yahdi Lahum Kam 'Ahlaknā Min Q ab lihim Mina A l-Q urū ni Yam sh ū na Fī Masākinihim ۚ 'Inn a Fī Dh ālika La'ā yā tin ۖ 'Afalā Yasma`ū na
032-026. آيا براى آنان روشن نگرديده كه چه بسيار نسلها را پيش از آنها نابود گردانيديم، [كه اينان] در سراهايشان راه مىروند؟ قطعا در اين [امر] عبرتهاست؛ مگر نمىشنوند؟
أَ‌وَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِ‍‍ن ْ قَ بْ لِهِمْ مِنَ ا لْقُ رُو نِ يَمْشُو نَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۚ إِنّ َ فِي ذَلِكَ لَآيَا تٍ ۖ أَفَلاَ يَسْمَعُونَ
'Awalam Yara w 'Ann ā Nasū q u A l-Mā 'a 'Ilá A l-'Arđi A l-Juru zi Fanukh r iju Bihi Zar`āan Ta'kulu Minhu 'An`āmuhum Wa 'An fusuhum ۖ 'Afalā Yub ş irū na
032-027. آيا ننگريستهاند كه ما باران را به سوى زمين باير مىرانيم، و به وسيله آن كشتهاى را برمىآوريم كه دامهايشان و خودشان از آن مىخورند؟ مگر نمىبينند؟
أَ‌وَلَمْ يَرَ وْا أَنَّ ا نَسُو قُ ا لْمَا ءَ إِلَى ا لأَرْضِ ا لْجُرُزِ فَنُخْ ر ِجُ بِ‍‍هِ زَ‌رْعا ً تَأْكُلُ مِ‍‌‍نْ هُ أَ‌نْ عَامُهُمْ وَأَن فُسُهُمْ ۖ أَفَلاَ يُبْ صِ رُونَ
Wa Yaq ūlū na Matá Hādh ā A l-Fatĥu 'In Kun tum Ş ādiq ī na
032-028. و مىپرسند: اگر راست مىگوييد، اين پيروزى [شما] چه وقت است؟
وَيَقُ ولُو نَ مَتَى هَذَ‌ا ا لْفَتْحُ إِن ْ كُنْ تُمْ صَ ادِقِ ينَ
Q ul Yaw ma A l-Fatĥi Lā Yan fa`u A l-Ladh ī na Kafarū 'Īmānuhum Wa Lā Hum Yun žarū na
032-029. بگو: روز پيروزى، ايمان كسانى كه كافر شدهاند سود نمىبخشد و آنان مهلت نمىيابند.
قُ لْ يَوْ مَ ا لْفَتْحِ لاَ يَن فَعُ ا لَّذِي نَ كَفَرُو ا إِيمَانُهُمْ وَلاَ هُمْ يُنْ ظَ رُونَ
Fa'a`r iđ `Anhum Wa A n tažir 'Inn ahum Mun tažirū na
032-030. پس، از ايشان روى برتاب و منتظر باش كه آنها نيز در انتظارند.
فَأَعْر ِضْ عَنْ هُمْ وَا نْ تَظِ ر ْ إِنَّ هُمْ مُن تَظِ رُونَ
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
