Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Q ad 'Aflaĥa A l-Mu'uminū na
023-001. به راستى كه مؤمنان رستگار شدند؛
قَ د ْ أَفْلَحَ ا لْمُؤْمِنُونَ
Al-Ladh ī na Hum Fī Ş alātihim Kh sh i`ū na
023-002. همانان كه در نمازشان فروتنند،
ا لَّذِي نَ هُمْ فِي صَ لاَتِهِمْ خَ اشِعُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum `Ani A l-Lagh r iđū na
023-003. و آنان كه از بيهوده رويگردانند،
وَالَّذِي نَ هُمْ عَنِ ا ل لَّغْ وِ مُعْر ِضُ ونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum Lilzzakāati Fā`ilū na
023-004. و آنان كه زكات مىپردازند،
وَالَّذِي نَ هُمْ لِلزَّكَا ةِ فَاعِلُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum Lifurūjihim Ĥāfižū na
023-005. و كسانى كه پاكدامنند،
وَالَّذِي نَ هُمْ لِفُرُ‌وجِهِمْ حَافِظُ ونَ
'Illā `Alá 'Azwājihim 'W Mā Malakat 'Aymānuhum Fa'inn ahum Gh y ru Malūmī na
023-006. مگر در مورد همسرانشان يا كنيزانى كه به دست آوردهاند، كه در اين صورت بر آنان نكوهشى نيست.
إِلاَّ عَلَى أَ‌زْ‌وَ‌اجِهِمْ أو ْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّ هُمْ غَ يْ رُ مَلُومِينَ
Famani A b tagh ā 'a Dh ālika Fa'ūlā 'ika Humu A l-`Ādū na
023-007. پس هر كه فراتر از اين جويد، آنان از حد درگذرندگانند.
فَمَنِ ا بْ تَغَ ى وَرَا ءَ ذَلِكَ فَأُ وْلَا ئِكَ هُمُ ا لْعَادُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum Li'mānātihim Wa `Ahdihim Rā `ū na
023-008. و آنان كه امانتها و پيمان خود را رعايت مىكنند،
وَالَّذِي نَ هُمْ لِأمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَ اعُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum `Alá Ş alawātihim Yuĥāfižū na
023-009. و آنان كه بر نمازهايشان مواظبت مىنمايند،
وَالَّذِي نَ هُمْ عَلَى صَ لَوَاتِهِمْ يُحَافِظُ ونَ
'Ūlā 'ika Humu A l-Wār ith ū na
023-010. آنانند كه خود وارثانند،
أُ وْلَا ئِكَ هُمُ ا لْوَار ِثُونَ
Al-Ladh ī na Yar ith ū na A l-Fir daw sa Hum Fīhā Kh ū na
023-011. همانان كه بهشت را به ارث مىبرند و در آنجا جاودان مىمانند.
ا لَّذِي نَ يَر ِثُو نَ ا لْفِر ْدَوْ سَ هُمْ فِيهَا خَ الِدُونَ
Wa Laq ad Kh q A l-'In sā na Min Sulālatin Min Ţ ī nin
023-012. و به يقين، انسان را از عصارهاى از گل آفريديم.
وَلَقَ د ْ خَ لَقْ نَا ا لإِن سَا نَ مِن ْ سُلاَلَةٍ مِن ْ طِ ينٍ
Th umm a Ja`alnā hu Nuţ n Fī Q ar ā r in Makī nin
023-013. سپس او را [به صورت] نطفهاى در جايگاهى استوار قرار داديم.
ثُمّ َ جَعَلْنَا هُ نُطْ فَة ً فِي قَ رَ ا رٍ مَكِينٍ
Th umm a Kh q A n -Nuţ q atan Fakh q A l-`Alaq ata Muđgh n Fakh q A l-Muđgh n Fakasawnā A l-`Ižā ma Laĥmāan Th umm a 'An sh a'nā hu Kh q āan 'Ākh ra ۚ Fatabāra ka A ll āhu 'Aĥsanu A l-Kh q ī na
023-014. آنگاه نطفه را به صورت علقه درآورديم؛ 1
ثُمّ َ خَ لَقْ نَا ا ل نُّ طْ فَةَ عَلَقَ ة ً فَخَ لَقْ نَا ا لْعَلَقَ ةَ مُضْ غَ ة ً فَخَ لَقْ نَا ا لْمُضْ غَ ةَ عِظَ اما ً فَكَسَوْنَا ا لْعِظَ ا مَ لَحْما ً ثُمّ َ أَن شَأْنَا هُ خَ لْق ا ً آخَ رَ ۚ فَتَبَارَ كَ ا للَّ هُ أَحْسَنُ ا لْخَ الِقِ ينَ
Th umm a 'Inn akum Ba`da Dh ālika Lamayyitū na
023-015. بعد از اين [مراحل] قطعا خواهيد مرد.
ثُمّ َ إِنَّ كُمْ بَعْدَ ذَلِكَ لَمَيِّتُونَ
Th umm a 'Inn akum Yaw ma A l-Q iyāmati Tub `ath ū na
023-016. آنگاه شما در روز رستاخيز برانگيخته خواهيد شد.
ثُمّ َ إِنَّ كُمْ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ تُبْ عَثُونَ
Wa Laq ad Kh q q akum Sab `a Ţ arā 'iq a Wa Mā Kunn ā `Ani A l-Kh q i Gh ī na
023-017. و به راستى [ما] بالاى سر شما، هفت راه [آسمانى] آفريديم، و از [كار] آفرينش غافل نبودهايم.
وَلَقَ د ْ خَ لَقْ نَا فَوْقَ كُمْ سَبْ عَ طَ رَا ئِقَ وَمَا كُنَّ ا عَنِ ا لْخَ لْقِ غَ افِلِينَ
Wa 'An zalnā Mina A s-Samā 'i Mā 'an Biq adar in Fa'askann ā hu Fī A l-'Arđi ۖ Wa 'Inn ā `Alá Dh ahā bin Bihi Laq ādirū na
023-018. و از آسمان آبى به اندازه [معين] فرود آورديم؛ و آن را در زمين جاى داديم؛ و ما براى از بين بردن آن مسلما تواناييم.
وَأَن زَلْنَا مِنَ ا ل سَّمَا ءِ مَا ء ً بِقَ دَرٍ فَأَسْكَنّ َا هُ فِي ا لأَرْضِ ۖ وَ‌إِنَّ ا عَلَى ذَهَا ب ٍ بِ‍‍هِ لَقَ ادِرُونَ
Fa'an sh a'nā Lakum Bihi Jann ā tin Min Nakh ī lin Wa 'A`nā bin Lakum Fīhā Fawākihu Kath īra tun Wa Minhā Ta'kulū na
023-019. پس، براى شما به وسيله آن باغهايى از درختان خرما و انگور پديدار كرديم؛ كه در آنها براى شما ميوههاى فراوان است، و از آنها مىخوريد.
فَأَن شَأْنَا لَكُمْ بِ‍‍هِ جَنّ َا تٍ مِن ْ نَخِ ي لٍ وَأَعْنَا بٍ لَكُمْ فِيهَا فَوَ‌اكِ‍‍هُ كَثِيرَ ةٌ وَمِ‍‌‍نْ هَا تَأْكُلُونَ
Wa Sh ajara tan Takh ru ju Min Ţ ū r i Saynā 'a Tan butu Bid-Duhni Wa Ş ib gh n Lil'ā kilī na
023-020. و از طور سينا (کوه سينا)، درختى برمىآيد كه روغن و نان خورشى براى خورندگان است.
وَشَجَرَ ة ً تَخْ رُجُ مِن ْ طُ و ر ِ سَيْنَا ءَ تَنْ بُتُ بِا ل دُّهْنِ وَصِ بْ غ ٍ لِلآكِلِينَ
Wa 'Inn a Lakum Fī A l-'An`ā mi La`ib ra tan ۖ Nusq īkum Mimm ā Fī Buţ ūnihā Wa Lakum Fīhā Manāfi`u Kath īra tun Wa Minhā Ta'kulū na
023-021. و البته، براى شما در دامها[ى گله، درس] عبرتى است. از [شيرى] كه در شكم آنهاست به شما مىنوشانيم؛ و براى شما در آنها سودهاى فراوان است، و از آنها مىخوريد.
وَإِنّ َ لَكُمْ فِي ا لأَنعَا مِ لَعِبْ رَ ة ً ۖ نُسقِ يكُمْ مِمَّ ا فِي بُطُ ونِهَا وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ كَثِيرَ ةٌ وَمِ‍‌‍نْ هَا تَأْكُلُونَ
Wa `Alayhā Wa `Alá A l-Fulki Tuĥmalū na
023-022. و بر آنها، و بر كشتيها سوار مىشويد.
وَعَلَيْهَا وَعَلَى ا لْفُلْكِ تُحْمَلُونَ
Wa Laq ad 'Arsalnā Nūĥāan 'Ilá Q awmihi Faq ā la Yā Q aw mi A `budū A ll aha Mā Lakum Min 'Ilahin Gh ru hu~ ۖ 'Afalā Tattaq ū na
023-023. و به يقين، نوح را به سوى قومش فرستاديم. پس، [به آنان] گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد. شما را جز او
وَلَقَ د ْ أَ‌رْسَلْنَا نُوحا ً إِلَى قَ وْمِهِ فَقَ ا لَ يَاقَ وْ مِ ا عْبُدُوا ا للَّ هَ مَا لَكُمْ مِن ْ إِلَهٍ غَ يْرُهُ~ُ أَفَلاَ ۖ تَتَّقُ ونَ
Faq ā la A l-Mala'u A l-Ladh ī na Kafarū Min Q awmihi Mā Hādh ā 'Illā Bash aru n Mith lukum Yur ī du 'An Yatafađđala `Alaykum Wa Law Sh ā 'a A ll āhu La'an zala Malā 'ikatan Mā Sami`nā Bihadh ā Fī 'Ābā 'inā A l-'Awwalī na
023-024. و اشراف قومش كه كافر بودند گفتند: اين [مرد] جز بشرى چون شما نيست؛مىخواهد بر شما برترى جويد؛ و اگر خدا مىخواست قطعا فرشتگانى مىفرستاد. [ما]در ميان پدران نخستين خود چنين [چيزى] نشنيدهايم.
فَقَ ا لَ ا لْمَلَأُ ا لَّذِي نَ كَفَرُ‌و‌ا مِن ْ قَ وْمِهِ مَا هَذَ‌ا إِلاَّ بَشَر‌ٌ مِثْلُكُمْ يُر ِي دُ أَن ْ يَتَفَضَّ لَ عَلَيْكُمْ وَلَوْ شَا ءَ ا للَّ هُ لَأَن زَلَ مَلاَئِكَة ً مَا سَمِعْنَا بِهَذَ‌ا فِي آبَا ئِنَا ا لأَوَّلِينَ
'In Huwa 'Illā Ra julun Bihi Jinn atun Fatara bbaş ū Bihi Ĥattá Ĥī nin
023-025. او نيست جز مردى كه در وى [حال] جنون است، پس تا چندى در بارهاش دست نگاه داريد.
إِن ْ هُوَ إِلاَّ رَ جُلٌ بِ‍‍هِ جِنَّ ةٌ فَتَرَ بَّصُ وا بِ‍‍هِ حَتَّى حِينٍ
Q ā la Ra bbi A n ş urnī Bimā Kadh dh abū ni
023-026. [نوح] گفت: پروردگارا، از آن روى كه دروغزنم خواندند، مرا يارى كن.
قَ ا لَ رَ بِّ ا ن صُ رْنِي بِمَا كَذَّبُونِ
Fa'awĥaynā 'Ilay hi 'Ani A ş na`i A l-Fulka Bi'a`yuninā Wa Waĥyinā Fa'idh ā Jā 'a 'Am ru nā Wa Fā ra A t-Tann ū ru ۙ Fāsluk Fīhā Min Kullin Zawjay ni A th nay ni Wa 'Ahlaka 'Illā Man Sabaq a `Alay hi A l-Q aw lu Minhum ۖ Wa Lā Tukh ţ ib nī Fī A l-Ladh ī na Ž alamū ۖ 'Inn ahum Mugh ra q ū na
023-027. پس به او وحى كرديم كه: زير نظر ما، و [به] وحى ما، كشتى را بساز. و چون فرمان ما دررسيد، و تنور به فوران آمد، پس در آن از هر نوع [حيوانى] دو تا [يكى نر و ديگرى ماده] با خانوادهات، بجز كسى از آنان كه حكم [عذاب ] بر او پيشى گرفته است، وارد كن و در باره كسانى كه ظلم كردهاند، با من سخن مگوى، زيرا آنها غرق خواهند شد.
فَأَ‌وْحَيْنَ‍‍ا إِلَيْ هِ أَنِ ا صْ نَعِ ا لْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَ‌وَحْيِنَا فَإِ‌ذَ‌ا جَا ءَ أَمْرُنَا وَفَا رَ ا ل تَّنّ ُو رُ ۙ فَاسْلُكْ فِيهَا مِن ْ كُلٍّ زَوْجَيْ نِ ا يْ نِ وَ‌أَهْلَكَ إِلاَّ مَن ْ سَبَ‍‍قَ عَلَيْ هِ ا لْقَ وْ لُ مِ‍‌‍نْ هُمْ ۖ وَلاَ تُخَ اطِ بْ نِي فِي ا لَّذِي نَ ظَ لَمُو ا ۖ إِنَّ هُمْ مُغْ رَ قُ ونَ
Fa'idh ā A y ta 'An ta Wa Man Ma`aka `Alá A l-Fulki Faq uli A l-Ĥam du Lill ā h A l-Ladh ī Najjānā Mina A l-Q aw mi A ž-Ž ālimī na
023-028. و چون تو با آنان كه همراه تواند بر كشتى نشستى بگو: ستايش خدايى را كه ما را از [چنگ] گروه ظالمان رهانيد.
فَإِ‌ذَ‌ا ا يْ تَ أَ‌نْ تَ وَمَن ْ مَعَكَ عَلَى ا لْفُلْكِ فَقُ لِ ا لْحَمْدُ لِلَّهِ ا لَّذِي نَجَّانَا مِنَ ا لْقَ وْ مِ ا ل ظَّ الِمِينَ
Wa Q ul Ra bbi 'An zilnī Mun zalāan Mubāra kāan Wa 'An ta Kh y ru A l-Mun zilī na
023-029. و بگو: پروردگارا، مرا در جايى پر بركت فرود آور [كه] تو نيك ترين مهماننوازانى.
وَقُ لْ رَ بِّ أَن زِلْنِي مُنْ زَلا ً مُبَارَ كا ً وَأَنْ تَ خَ يْ رُ ا لْمُن زِلِينَ
'Inn a Fī Dh ālika La'ā yā tin Wa 'In Kunn ā Lamub talī na
023-030. در حقيقت، در اين [ماجرا] عبرتهايى است؛ و قطعا ما آزمايشكننده بوديم.
إِنّ َ فِي ذَلِكَ لَآيَا تٍ وَإِن ْ كُنَّ ا لَمُبْ تَلِينَ
Th umm a 'An sh a'nā Min Ba`dihim Q arnāan 'Ākh r ī na
023-031. سپس، بعد از آنان نسل[هايى] ديگر پديد آورديم.
ثُمّ َ أَن شَأْنَا مِن ْ بَعْدِهِمْ قَ رْنا ً آخَ ر ِينَ
Fa'arsalnā Fīhim Ra sūlāan Minhum 'Ani A `budū A ll aha Mā Lakum Min 'Ilahin Gh ru hu~ ۖ 'Afalā Tattaq ū na
023-032. و در ميانشان پيامبرى از خودشان روانه كرديم كه: خدا را بپرستيد. جز او براى شما معبودى نيست. آيا سر پرهيزگارى نداريد؟
فَأَ‌رْسَلْنَا فِيهِمْ رَ سُولا ً مِ‍‌‍نْ هُمْ أَنِ ا عْبُدُوا ا للَّ هَ مَا لَكُمْ مِن ْ إِلَهٍ غَ يْرُهُ~ُ ۖ أَفَلاَ تَتَّقُ ونَ
Wa Q ā la A l-Mala'u Min Q awmihi A l-Ladh ī na Kafarū Wa Kadh dh abū Biliq ā 'i A l-'Ākh ra ti Wa 'Atra fnāhum Fī A l-Ĥayāati A d-Dun yā Mā Hādh ā 'Illā Bash aru n Mith lukum Ya'kulu Mimm ā Ta'kulū na Minhu Wa Yash ra bu Mimm ā Tash ra bū na
023-033. و اشراف قومش كه كافر شده و ديدار آخرت را دروغ پنداشته بودند؛ و در زندگى دنيا آنان را مرفه ساخته بوديم گفتند: اين [مرد] جز بشرى چون شما نيست. از آنچه مىخوريد مىخورد، و از آنچه مىنوشيد مىنوشد.
وَقَ ا لَ ا لْمَلَأُ مِن ْ قَ وْمِهِ ا لَّذِي نَ كَفَرُ‌و‌ا وَكَذَّبُو‌ا بِلِقَ ا ءِ ا لآخِ رَ ةِ وَأَتْرَ فْنَاهُمْ فِي ا لْحَيَا ةِ ا ل دُّنْ يَ‍‍ا مَا هَذَ‌ا إِلاَّ بَشَر‌ٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّ ا تَأْكُلُو نَ مِ‍‌‍نْ هُ وَيَشْرَ بُ مِمَّ ا تَشْرَ بُونَ
Wa La'in 'Aţ a`tum Bash arā an Mith lakum 'Inn akum 'Idh āan Lakh ū na
023-034. و اگر بشرى مثل خودتان را اطاعت كنيد، در آن صورت قطعا زيانكار خواهيد بود.
وَلَئِن ْ أَطَ عْتُمْ بَشَر‌ا ً مِثْلَكُمْ إِنَّ كُمْ إِ‌ذ‌ا ً لَخَ اسِرُونَ
'Aya`idukum 'Ann akum 'Idh ā Mittum Wa Kun tum Turā bāan Wa `Ižāmāan 'Ann akum Mukh ra jū na
023-035. آيا به شما وعده مىدهد كه وقتى مرديد و خاك و استخوان شديد [باز] شما [از گور زنده] بيرون آورده مىشويد؟
أَيَعِدُكُمْ أَنَّ كُمْ إِ‌ذَ‌ا مِتُّمْ وَكُن تُمْ تُرَ ابا ً وَعِظَ اماً أَنَّ كُمْ مُخْ رَ جُونَ
Hayhā ta Hayhā ta Limā Tū`adū na
023-036. وه، چه دور است آنچه كه وعده داده مىشويد.
هَيْهَا تَ هَيْهَا تَ لِمَا تُوعَدُ‌ونَ
'In Hiya 'Illā Ĥayātunā A d-Dun yā Namū tu Wa Naĥyā Wa Mā Naĥnu Bimab `ūth ī na
023-037. جز اين زندگانى دنياى ما چيزى نيست. مىميريم و زندگى مىكنيم و ديگر برانگيخته نخواهيم شد.
إِن ْ هِيَ إِلاَّ حَيَاتُنَا ا ل دُّنْ يَ‍‍ا نَمُو تُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْ عُوثِينَ
'In Huwa 'Illā Ra julun A A ll āhi Kadh ibāan Wa Mā Naĥnu Lahu Bimu'uminī na
023-038. او جز مردى كه بر خدا دروغ مىبندد نيست، و ما به او اعتقاد نداريم.
إِن ْ هُوَ إِلاَّ رَ جُلٌ ا رَ ى عَلَى ا للَّ هِ كَذِبا ً وَمَا نَحْنُ لَ‍‍هُ بِمُؤْمِنِينَ
Q ā la Ra bbi A n ş urnī Bimā Kadh dh abū ni
023-039. گفت: پروردگارا، از آن روى كه مرا دروغزن خواندند، ياريم كن.
قَ ا لَ رَ بِّ ا ن صُ رْنِي بِمَا كَذَّبُونِ
Q ā la `Amm ā Q alī lin Layuş biĥunn a Nādimī na
023-040. فرمود: به زودى سخت پشيمان خواهند شد.
قَ ا لَ عَمَّ ا قَ لِي لٍ لَيُصْ بِحُنّ َ نَا‌دِمِينَ
Fa'akh dh at/humu A ş -Ş ayĥatu Bil-Ĥaq q i Faja`alnāhum Gh th ā 'an ۚ Fabu`dāan Lilq aw mi A ž-Ž ālimī na
023-041. پس فرياد [مرگبار،] آنان را به حق فرو گرفت؛ و آنها را [چون] خاشاكى كه بر آب افتد گردانيديم. دور باد [از رحمت خدا] گروه ستمكاران.
فَأَخَ ذَتْهُمُ ا ل صَّ يْحَةُ بِا لْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُ ثَا ء ً ۚ فَبُعْد‌ا ً لِلْقَ وْ مِ ا ل ظَّ الِمِينَ
Th umm a 'An sh a'nā Min Ba`dihim Q urūnāan 'Ākh r ī na
023-042. آنگاه پس از آنان نسلهاى ديگرى پديد آورديم
ثُمّ َ أَن شَأْنَا مِن ْ بَعْدِهِمْ قُ رُونا ً آخَ ر ِينَ
Mā Tasbiq u Min 'Umm atin 'Ajalahā Wa Mā Yasta'kh ū na
023-043. هيچ امتى نه از اجل خود پيشى مىگيرد، و نه باز پس مىماند.
مَا تَسْبِ‍‍قُ مِن ْ أُمَّ ةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِ رُونَ
Th umm a 'Arsalnā Ru sulanā Tatrā ۖ Kulla Mā Jā 'a 'Umm atan Ra sūluhā Kadh dh abū hu ۚ Fa'atba`nā Ba`đahum Ba`đāan Wa Ja`alnāhum 'Aĥādīth a ۚ Fabu`dāan Liq aw min Lā Yu'uminū na
023-044. باز فرستادگان خود را پياپى روانه كرديم. هر بار براى [هدايت] امتى پيامبرش آمد، او را تكذيب كردند؛ پس [ما امتهاى سركش را] يكى پس از ديگرى آورديم، و آنها را مايه عبرت [و زبانزد مردم] گردانيديم. دور باد [از رحمت خدا] مردمى كه ايمان نمىآورند.
ثُمّ َ أَ‌رْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَ ا ۖ كُلَّ مَا جَا ءَ أُمَّ ة ً رَ سُولُهَا كَذَّبُو هُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْ‍‍ضَ هُمْ بَعْض ا ً وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِي ثَ ۚ فَبُعْد‌ا ً لِقَ وْ مٍ لاَ يُؤْمِنُونَ
Th umm a 'Arsalnā Mūsá Wa 'Akh ā hu Hārū na Bi'āyātinā Wa Sulţ ā nin Mubī nin
023-045. سپس موسى و برادرش هارون را با آيات خود و حجتى آشكار فرستاديم،
ثُمّ َ أَ‌رْسَلْنَا مُوسَى وَأَخَ ا هُ هَارُو نَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَ ا نٍ مُبِينٍ
'Ilá Fir `aw na Wa Mala'ihi Fāstakbarū Wa Kānū Q awmāan `Ālī na
023-046. به سوى فرعون و سران [قوم] او، ولى تكبر نمودند و مردمى گردنكش بودند.
إِلَى فِر ْعَوْ نَ وَمَلَئِ‍‍هِ فَاسْتَكْبَرُ‌و‌ا وَكَانُو‌ا قَ وْماً عَالِينَ
Faq ālū 'Anu'uminu Libash ara y ni Mith linā Wa Q awmuhumā Lanā `Ābidū na
023-047. پس گفتند: آيا به دو بشر كه مثل خود ما هستند، و طايفه آنها بندگان ما مىباشند ايمان بياوريم؟
فَقَ الُو ا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَ يْ نِ مِثْلِنَا وَقَ وْمُهُمَا لَنَا عَابِدُ‌ونَ
Fakadh dh abūhumā Fakānū Mina A l-Muhlakī na
023-048. در نتيجه، آن دو را دروغزن خواندند، پس از زمره هلاك شدگان گشتند.
فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُو‌ا مِنَ ا لْمُهْلَكِينَ
Wa Laq ad 'Ātaynā Mūsá A l-Kitā ba La`allahum Yahtadū na
023-049. و به يقين، ما به موسى كتاب [آسمانى] داديم؛ باشد كه آنان به راه راست روند.
وَلَقَ د ْ آتَيْنَا مُوسَى ا لْكِتَا بَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُ‌ونَ
Wa Ja`alnā A b na Maryama Wa 'Umm ahu~ 'Āyatan Wa 'Āwaynāhumā 'Ilá Ra b watin Dh ā ti Q ar ā r in Wa Ma`ī nin
023-050. و پسر مريم و مادرش را، نشانهاى گردانيديم و آن دو را، در سرزمين بلندى كه جاى زيست و [داراى] آب زلال بود جاى داديم.
وَجَعَلْنَا ا بْ نَ مَرْيَمَ وَأُمَّ هُ~ ُ آيَة ً وَ‌آ‌وَيْنَاهُمَ‍‍ا إِلَى رَ بْ وَةٍ ذَ‌ا تِ قَ رَ ا رٍ وَمَعِينٍ
Yā 'Ayyuhā A r-Ru sulu Kulū Mina A ţ -Ţ ayyibā ti Wa A Ş āliĥāan ۖ 'Inn ī Bimā Ta`malū na `Alī mun
023-051. اى پيامبران، از چيزهاى پاكيزه بخوريد و كار شايسته كنيد، كه من به آنچه انجام مىدهيد دانايم.
يَ‍‍ا أَيُّهَا ا ل رُّسُلُ كُلُو‌ا مِنَ ا ل طَّ يِّبَا تِ وَا ا صَ الِحا ً ۖ إِنِّ ي بِمَا تَعْمَلُو نَ عَلِيمٌ
Wa 'Inn a Hadh ihi~ 'Umm atukum 'Umm atan Wāĥidatan Wa 'Anā Ra bbukum Fa A q ū ni
023-052. و در حقيقت، اين امتشماست كه امتى يگانه است، و من پروردگار شمايم؛ پس از
وَإِنّ َ هَذِهِ أُمَّ تُكُمْ أُمَّ ة ً وَ‌احِدَة ً وَ‌أَنَا رَ بُّكُمْ فَاتَّقُ ونِ
Fataq aţ ţ a`ū 'Am ra hum Baynahum Zuburā an ۖ Kullu Ĥizbin Bimā Ladayhim Far iĥū na
023-053. تا كار [دين]شان را ميان خود قطعه قطعه كردند، [و] دسته دسته شدند؛ هر دستهاى به آنچه نزدشان بود دل خوش كردند.
فَتَقَ طَّ عُو ا أَمْرَ هُمْ بَيْنَهُمْ زُبُر‌ا ً ۖ كُلُّ حِزْب ٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَر ِحُونَ
Fadh arhum Fī Gh m ra tihim Ĥattá Ĥī nin
023-054. پس آنها را، در ورطه گمراهىشان تا چندى واگذار.
فَذَ‌رْهُمْ فِي غَ مْرَ تِهِمْ حَتَّى حِينٍ
'Ayaĥsabū na 'Ann amā Numidduhum Bihi Min Mā lin Wa Banī na
023-055. آيا مىپندارند كه آنچه از مال و پسران (فرزندانشان) كه بديشان مدد مىدهيم،
أَيَحْسَبُو نَ أَنَّ مَا نُمِدُّهُمْ بِ‍‍هِ مِن ْ مَا لٍ وَبَنِينَ
Nusār i`u Lahum Fī A l-Kh r ā ti ۚ Bal Lā Yash `urū na
023-056. [از آن روى است كه] مىخواهيم به سودشان در خيرات شتاب ورزيم؟ [نه،] بلكه نمىفهمند.
نُسَار ِعُ لَهُمْ فِي ا لْخَ يْرَ ا تِ ۚ بَ‍‍ل لاَ يَشْعُرُ‌ونَ
'Inn a A l-Ladh ī na Hum Min Kh sh yati Ra bbihim Mush fiq ū na
023-057. در حقيقت، كسانى كه از بيم پروردگارشان هراسانند (از نافرمانی و عذاب خداوند ميترسند)؛
إِنّ َ ا لَّذِي نَ هُمْ مِن ْ خَ شْيَةِ رَ بِّهِمْ مُشْفِقُ ونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum Bi'āyā ti Ra bbihim Yu'uminū na
023-058. و كسانى كه به نشانههاى پروردگارشان ايمان مىآورند،
وَالَّذِي نَ هُمْ بِآيَا تِ رَ بِّهِمْ يُؤْمِنُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum Bira bbihim Lā Yush r ikū na
023-059. و آنان كه به پروردگارشان شرك نمىآورند؛
وَالَّذِي نَ هُمْ بِرَ بِّهِمْ لاَ يُشْر ِكُونَ
Wa A l-Ladh ī na Yu'utū na Mā 'Ātaw Wa Q ulūbuhum Wa Jilatun 'Ann ahum 'Ilá Ra bbihim Rā ji`ū na
023-060. و كسانى كه آنچه را دادند [در راه خدا] مىدهند؛ در حالى كه دلهايشان ترسان است، [و مىدانند] كه به سوى پروردگارشان بازخواهند گشت؛
وَالَّذِي نَ يُؤْتُو نَ مَا آتَو‌ا وَقُ لُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّ هُمْ إِلَى رَ بِّهِمْ رَ اجِعُونَ
'Ūlā 'ika Yusār i`ū na Fī A l-Kh r ā ti Wa Hum Lahā Sābiq ū na
023-061. آنانند كه در كارهاى نيك شتاب مىورزند؛ و آنانند كه در انجام آنها سبقت مىجويند.
أُ وْلَا ئِكَ يُسَار ِعُو نَ فِي ا لْخَ يْرَ ا تِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُ ونَ
Wa Lā Nukallifu Nafsāan 'Illā Wus`ahā ۖ Wa Ladaynā Kitā bun Yan ţ iq u Bil-Ĥaq q i ۚ Wa Hum Lā Yužlamūn
023-062. و هيچ كس را جز به قدر توانش تكليف نمىكنيم، و نزد ما كتابى است كه به حق سخن مىگويد، و آنان مورد ستم قرار نخواهند گرفت.
وَلاَ نُكَلِّفُ نَفْسا ً إِلاَّ وُسْعَهَا ۖ وَلَدَيْنَا كِتَا بٌ يَن طِ قُ بِا لْحَقِّ ۚ وَهُمْ لاَ يُظْ لَمُون
Bal Q ulūbuhum Fī Gh m ra tin Min Hādh ā Wa Lahum 'A`mā lun Min Dū ni Dh ālika Hum Lahā `Āmilū na
023-063. [نه] بلكه دلهاى آنان از اين [حقيقت] در غفلت است، و آنان غير از اين [گناهان] كردارهايى [ديگر] دارند، كه به انجام آن مبادرت مىورزند.
بَلْ قُ لُوبُهُمْ فِي غَ مْرَ ةٍ مِن ْ هَذَ‌ا وَلَهُمْ أَعْمَا لٌ مِن ْ دُو نِ ذَلِكَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ
Ĥattá 'Idh ā 'Akh dh nā Mutra fīhim Bil-`Adh ā bi 'Idh ā Hum Yaj 'arū na
023-064. تا وقتى خوشگذرانان آنها را به عذاب گرفتار ساختيم؛ بناگاه به زارى درمىآيند.
حَتَّى إِ‌ذَ‌ا أَخَ ذْنَا مُتْرَ فِيهِمْ بِا لْعَذَا بِ إِ‌ذَ‌ا هُمْ يَجْ أَرُونَ
Lā Taj 'arū A l-Yaw ma ۖ 'Inn akum Minn ā Lā Tun ş arū na
023-065. امروز زارى مكنيد؛ كه قطعا شما از جانب ما يارى نخواهيد شد.
لاَ تَجْ أَرُوا ا لْيَوْ مَ ۖ إِنَّ كُمْ مِنَّ ا لاَ تُن صَ رُونَ
Q ad Kānat 'Āyātī Tutlá `Alaykum Fakun tum `Alá 'A`q ābikum Tan kiş ū na
023-066. در حقيقت، آيات من بر شما خوانده مىشد، و شما بوديد كه همواره به قهقرا مىرفتيد.
قَ د ْ كَانَتْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَكُن تُمْ عَلَى أَعْقَ ابِكُمْ تَن كِصُ ونَ
Mustakbir ī na Bihi Sāmir āan Tahjurū na
023-067. در حالى كه از [پذيرفتن] آن تكبر مىورزيديد، و شب هنگام [در محافل خود] بدگويى مىكرديد.
مُسْتَكْبِر ِي نَ بِ‍‍هِ سَامِر ا ً تَهْجُرُ‌ونَ
'Afalam Yaddabbarū A l-Q aw la 'Am Jā 'ahum Mā Lam Ya'ti 'Ābā 'ahumu A l-'Awwalī na
023-068. آيا در [عظمت] اين سخن نينديشيدهاند؟ يا چيزى براى آنان آمده كه براى پدران پيشين آنها نيامده است؟
أَفَلَمْ يَدَّبَّرُ‌و‌ا ا لْقَ وْ لَ أَمْ جَا ءَهُمْ مَا لَمْ يَأْتِ آبَا ءَهُمُ ا لأَوَّلِينَ
'Am Lam Ya`r ifū Ra sūlahum Fahum Lahu Mun kirū na
023-069. يا پيامبر خود را [درست] نشناخته، و [لذا] به انكار او پرداختهاند؟
أَمْ لَمْ يَعْر ِفُوا رَ سُولَهُمْ فَهُمْ لَ‍‍هُ مُن كِرُونَ
'Am Yaq ūlū na Bihi Jinn atun ۚ Bal Jā 'ahum Bil-Ĥaq q i Wa 'Akth aru hum Lilĥaq q i Kār ihū na
023-070. يا مىگويند: او جنونى دارد؟ [نه،] بلكه [او] حق را براى ايشان آورده، و[لى] بيشترشان حقيقت را خوش ندارند.
أَمْ يَقُ ولُو نَ بِ‍‍هِ جِنَّ ةٌ ۚ بَلْ جَا ءَهُمْ بِا لْحَقِّ وَ‌أَكْثَرُهُمْ لِلْحَ‍‍قِّ كَار ِهُونَ
Wa Lawi A A l-Ĥaq q u 'Ahwā 'ahum Lafasadati A s-Samāwā tu Wa A l-'Arđu Wa Man Fīhinn a ۚ Bal 'Ataynāhum Bidh ikr ihim Fahum `An Dh ikr ihim Mu`r iđū na
023-071. و اگر حق از هوسهاى آنها پيروى مىكرد، قطعا آسمانها و زمين و هر كه در آنهاست تباه مىشد. [نه!] بلكه يادنامهشان را به آنان دادهايم، ولى آنها از [پيروى] يادنامه خود رويگردانند.
وَلَوِ ا ا لْحَقُّ أَهْوَا ءَهُمْ لَفَسَدَتِ ا ل سَّمَاوَا تُ وَا لأَرْضُ وَمَن ْ فِيهِنّ َ ۚ بَلْ أَتَيْنَاهُمْ بِذِكْر ِهِمْ فَهُمْ عَن ْ ذِكْر ِهِمْ مُعْر ِضُ ونَ
'Am Tas'aluhum Kh n Fakh r ā ju Ra bbika Kh y ru n ۖ Wa Huwa Kh y ru A r-Rā ziq ī na
023-072. يا از ايشان مزدى مطالبه مىكنى؟ و مزد پروردگارت بهتر است؛و اوست كه بهترين روزىدهندگان است
أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَ رْجا ً فَخَ رَ ا جُ رَ بِّكَ خَ يْ رٌ ۖ وَهُوَ خَ يْ رُ ا ل رَّ ازِقِ ينَ
Wa 'Inn aka Latad `ūhum 'Ilá Ş ir āţ in Mustaq ī min
023-073. و در حقيقت، اين تويى كه جدا آنها را به راه راست مىخوانى.
وَ‌إِنَّ كَ لَتَد ْعُوهُمْ إِلَى صِ رَ ا ط ٍ مُسْتَقِ يمٍ
Wa 'Inn a A l-Ladh ī na Lā Yu'uminū na Bil-'Ākh ra ti `Ani A ş -Ş ir ā ţ i Lanākibū na
023-074. و به راستى، كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، از راه [درست] سخت منحرفند.
وَإِنّ َ ا لَّذِي نَ لاَ يُؤْمِنُو نَ بِا لآخِ رَ ةِ عَنِ ا ل صِّ رَ ا طِ لَنَاكِبُونَ
Wa Law Ra ĥim nāhum Wa Kash afnā Mā Bihim Min Đ urr in Lalajjū Fī Ţ ugh m Ya`mahū na
023-075. و اگر ايشان را ببخشاييم، و آنچه از صدمه بر آنان [وارد آمده] است برطرف كنيم، در طغيان خود كوردلانه اصرار مىورزند.
وَلَوْ رَ حِمْنَاهُمْ وَكَشَفْنَا مَا بِهِمْ مِن ْ ضُ رٍّ لَلَجُّو‌ا فِي طُ غْ يَانِهِمْ يَعْمَهُونَ
Wa Laq ad 'Akh dh nāhum Bil-`Adh ā bi Famā A ra bbihim Wa Mā Yatađarra `ū na
023-076. و به راستى، ايشان را به عذاب گرفتار كرديم؛ و[لى] نسبت به پروردگارشان فروتنى نكردند، و به زارى درنيامدند.
وَلَقَ د ْ أَخَ ذْنَاهُمْ بِا لْعَذَا بِ فَمَا ا ا لِرَ بِّهِمْ وَمَا يَتَضَ رَّ عُونَ
Ĥattá 'Idh ā Fataĥnā `Alayhim Bābāan Dh ā `Adh ā bin Sh adī din 'Idh ā Hum Fī hi Mub lisū na
023-077. تا وقتى كه درى از عذاب دردناك بر آنان گشوديم؛ بناگاه ايشان در آن [حال] نوميد شدند.
حَتَّى إِ‌ذَ‌ا فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَابا ً ذَ‌ا عَذَا بٍ شَدِي دٍ إِ‌ذَ‌ا هُمْ فِي هِ مُبْ لِسُونَ
Wa Huwa A l-Ladh ī 'An sh a'a Lakumu A s-Sam `a Wa A l-'Ab ş ā ra Wa A l-'Af'idata ۚ Q alīlāan Mā Tash kurū na
023-078. و اوست آن كس كه براى شما گوش، و چشم، و دل، پديد آورد. چه اندك سپاسگزاريد.
وَهُوَ ا لَّذِي أَن شَأَ لَكُمُ ا ل سَّمْعَ وَا لأَبْ صَ ا رَ وَا لأَفْئِدَةَ ۚ قَ لِيلا ً مَا تَشْكُرُ‌ونَ
Wa Huwa A l-Ladh ī Dh ara 'akum Fī A l-'Arđi Wa 'Ilay hi Tuĥsh arū na
023-079. و اوست آن كس كه شما را در زمين پديد آورد، و به سوى اوست كه گرد آورده خواهيد شد.
وَهُوَ ا لَّذِي ذَرَ أَكُمْ فِي ا لأَرْضِ وَإِلَيْ هِ تُحْشَرُ‌ونَ
Wa Huwa A l-Ladh ī Yuĥyī Wa Yumī tu Wa Lahu A kh ā fu A l-Lay li Wa A n -Nahā r i ۚ 'Afalā Ta`q ilū na
023-080. و اوست آن كس كه زنده مىكند، و مىميراند، و اختلاف شب و روز از اوست. مگر نمىانديشيد؟
وَهُوَ ا لَّذِي يُحْيِي وَيُمِي تُ وَلَهُ ا خْ تِلاَفُ ا ل لَّيْ لِ وَا ل نَّ هَا ر ِ ۚ أَفَلاَ تَعْقِ لُونَ
Bal Q ālū Mith la Mā Q ā la A l-'Awwalū na
023-081. [نه،] بلكه آنان [نيز] مثل آنچه پيشينيان گفته بودند گفتند.
بَلْ قَ الُوا مِثْلَ مَا قَ ا لَ ا لأَوَّلُونَ
Q ālū 'A'idh ā Mitnā Wa Kunn ā Turā bāan Wa `Ižāmāan 'A'inn ā Lamab `ūth ū na
023-082. گفتند: آيا چون بميريم و خاك و استخوان شويم، آيا واقعا باز ما زنده خواهيم شد؟
قَ الُو ا أَئِذَ‌ا مِتْنَا وَكُنَّ ا تُرَ ابا ً وَعِظَ اماً أَئِنَّ ا لَمَبْ عُوثُونَ
Laq ad Wu`id nā Naĥnu Wa 'Ābā 'uunā Hādh ā Min Q ab lu 'In Hādh ā 'Illā 'Asāţ ī r u A l-'Awwalī na
023-083. درست همين را قبلا به ما و پدرانمان وعده دادند. اين جز افسانههاى پيشينيان [چيزى] نيست.
لَقَ د ْ وُعِد ْنَا نَحْنُ وَآبَا ؤُنَا هَذَ‌ا مِن ْ قَ بْ لُ إِن ْ هَذَ‌ا إِلاَّ أَسَاطِ ي رُ ا لأَوَّلِينَ
Q ul Limani A l-'Arđu Wa Man Fīhā 'In Kun tum Ta`lamū na
023-084. بگو: اگر مىدانيد [بگوييد] زمين و هر كه در آن است به چه كسى تعلق دارد؟
قُ لْ لِمَنِ ا لأَرْضُ وَمَن ْ فِيهَا إِن ْ كُن تُمْ تَعْلَمُونَ
Sayaq ūlū na Lill ā h ۚ Q ul 'Afalā Tadh akkarū na
023-085. خواهند گفت: به خدا. بگو: آيا عبرت نمىگيريد؟
سَيَقُ ولُو نَ لِلَّهِ ۚ قُ لْ أَفَلاَ تَذَكَّرُ‌ونَ
Q ul Man Ra bbu A s-Samāwā ti A s-Sab `i Wa Ra bbu A l-`Arsh i A l-`Ažī mi
023-086. بگو: پروردگار آسمانهاى هفتگانه، و پروردگار عرش بزرگ كيست؟
قُ لْ مَن ْ رَ بُّ ا ل سَّمَاوَا تِ ا ل سَّبْ عِ وَرَ بُّ ا لْعَرْشِ ا لْعَظِ يمِ
Sayaq ūlū na Lill ā h ۚ Q ul 'Afalā Tattaq ū na
023-087. خواهند گفت:خدا. بگو: آيا پرهيزگارى نمىكنيد؟
سَيَقُ ولُو نَ لِلَّهِ ۚ قُ لْ أَفَلاَ تَتَّقُ ونَ
Q ul Man Biyadihi Malakū tu Kulli Sh ay 'in Wa Huwa Yujī r u Wa Lā Yujā ru `Alay hi 'In Kun tum Ta`lamūn
023-088. بگو: فرمانروايى هر چيزى به دست كيست؟ و اگر مىدانيد [كيست آنكه] او پناه مىدهد، و در پناه كسى نمىرود؟
قُ لْ مَن ْ بِيَدِهِ مَلَكُو تُ كُلِّ شَيْ ءٍ وَهُوَ يُجِي رُ وَلاَ يُجَا رُ عَلَيْ هِ إِن ْ كُن تُمْ تَعْلَمُون
Sayaq ūlū na Lill ā h ۚ Q ul Fa'ann ā Tusĥarū na
023-089. خواهند گفت:خدا. بگو: پس چگونه دستخوش افسون شدهايد؟
سَيَقُ ولُو نَ لِلَّهِ ۚ قُ لْ فَأَنَّ ا تُسْحَرُ‌ونَ
Bal 'Ataynāhum Bil-Ĥaq q i Wa 'Inn ahum Lakādh ibū na
023-090. [نه،] بلكه حقيقت را بر ايشان آورديم، و قطعا آنان دروغگويند.
بَلْ أَتَيْنَاهُمْ بِا لْحَقِّ وَ‌إِنَّ هُمْ لَكَا‌ذِبُونَ
Mā A kh dh a A ll āhu Min Waladin Wa Mā Kā na Ma`ahu Min 'Ilahin ۚ 'Idh āan Ladh ahaba Kullu 'Ilahin Bimā Kh q a Wa La`alā Ba`đuhum `Alá Ba`đin ۚ Sub ĥā na A ll āhi `Amm ā Yaş ifū na
023-091. خدا فرزندى اختيار نكرده؛ و با او معبودى [ديگر] نيست. و اگر جز اين بود، قطعا هر خدايى آنچه را آفريده [بود] باخود مىبرد، و حتما بعضى از آنان بر بعضى ديگر تفوق (برتری) مىجستند. منزه است خدا از آنچه وصف مىكنند.
مَا ا خَ ذَ ا للَّ هُ مِن ْ وَلَد‌ٍ وَمَا كَا نَ مَعَ‍‍هُ مِن ْ إِلَهٍ ۚ إِ‌ذ‌ا ً لَذَهَبَ كُلُّ إِلَه ٍ بِمَا خَ لَقَ وَلَعَلاَ بَعْضُ هُمْ عَلَى بَعْض ٍ ۚ سُبْ حَا نَ ا للَّ هِ عَمَّ ا يَصِ فُونَ
`Ālimi A l-Gh y bi Wa A sh -Sh ahādati Fata`ālá `Amm ā Yush r ikū na
023-092. داناى نهان، و آشكار، و برتر است از آنچه [با او] شريك مىگردانند.
عَالِمِ ا لْغَ يْ بِ وَا ل شَّهَادَةِ فَتَعَالَى عَمَّ ا يُشْر ِكُونَ
Q ul Ra bbi 'Imm ā Tur iyann ī Mā Yū`adū na
023-093. بگو: پروردگارا،اگر آنچه را كه [از عذاب] به آنان وعده داده شده است، به من نشان دهى؛
قُ لْ رَ بِّ إِمَّ ا تُر ِيَنِّ ي مَا يُوعَدُ‌ونَ
Ra bbi Falā Taj `alnī Fī A l-Q aw mi A ž-Ž ālimī na
023-094. پروردگارا: پس مرا در ميان قوم ستمكار قرار مده.
رَ بِّ فَلاَ تَجْ عَلْنِي فِي ا لْقَ وْ مِ ا ل ظَّ الِمِينَ
Wa 'Inn ā `Alá 'An Nur iyaka Mā Na`iduhum Laq ādirū na
023-095. و به راستى كه ما تواناييم كه آنچه را به آنان وعده دادهايم، بر تو بنمايانيم.
وَ‌إِنَّ ا عَلَى أَن ْ نُر ِيَكَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَ ادِرُونَ
A d fa` Bi-Atī Hiya 'Aĥsanu A s-Sayyi'ata ۚ Naĥnu 'A`lamu Bimā Yaş ifū na
023-096. بدى را به شيوهاى نيكو دفع كن. ما به آنچه وصف مىكنند داناتريم.
ا د ْفَعْ بِا لَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ا ل سَّيِّئَةَ ۚ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَصِ فُونَ
Wa Q ul Ra bbi 'A`ūdh u Bika Min Hamazā ti A sh -Sh ayāţ ī ni
023-097. و بگو: پروردگارا، از وسوسههاى شيطانها به تو پناه مىبرم.
وَقُ لْ رَ بِّ أَعُو ذُ بِكَ مِن ْ هَمَزَا تِ ا ل شَّيَاطِ ينِ
Wa 'A`ūdh u Bika Ra bbi 'An Yaĥđurū ni
023-098. و پروردگارا، از اينكه [آنها] به پيش من حاضر شوند به تو پناه مىبرم.
وَأَعُو ذُ بِكَ رَ بِّ أَن ْ يَحْضُ رُونِ
Ĥattá 'Idh ā Jā 'a 'Aĥadahumu A l-Maw tu Q ā la Ra bbi A ū ni
023-099. تا آنگاه كه مرگ يكى از ايشان فرا رسد، مىگويد: پروردگارا، مرا بازگردانيد.
حَتَّى إِ‌ذَ‌ا جَا ءَ أَحَدَهُمُ ا لْمَوْ تُ قَ ا لَ رَ بِّ ا
La`allī 'A`malu Ş āliĥāan Fīmā Tara ktu ۚ Kallā ۚ 'Inn ahā Kalimatun Huwa Q ā 'iluhā ۖ Wa Min Warā 'ihim Barzakh w mi Yub `ath ū na
023-100. شايد من، در آنچه وانهادهام كار نيكى انجام دهم. نه چنين است، اين سخنى است كه او گوينده آن است، و پشاپيش آنان برزخى است، تا روزى كه برانگيخته خواهند شد.
لَعَلِّ‍‍ي أَعْمَلُ صَ الِحا ً فِيمَا تَرَ كْتُ ۚ كَلاَّ ۚ إِنَّ هَا كَلِمَةٌ هُوَ قَ ا ئِلُهَا ۖ وَمِن ْ وَرَا ئِهِمْ بَرْزَخ ٌ إِلَى يَوْ مِ يُبْ عَثُونَ
Fa'idh ā Nufikh A ş -Ş ū r i Falā 'An sā ba Baynahum Yawma'idh in Wa Lā Yatasā 'alū na
023-101. پس آنگاه كه در صور دميده شود، [ديگر] ميانشان نسبتخويشاوندى وجود ندارد، و از [حال] يكديگر نمىپرسند.
فَإِ‌ذَ‌ا نُفِ‍‍خَ فِي ا ل صُّ و ر ِ فَلاَ أَن سَا بَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذ‌ٍ وَلاَ يَتَسَا ءَلُونَ
Faman Th aq ulat Mawāzīnuhu Fa'ūlā 'ika Humu A l-Mufliĥū na
023-102. پس كسانى كه كفه ميزان [اعمال] آنان سنگين باشد، ايشان رستگارانند.
فَمَن ْ ثَقُ لَتْ مَوَ‌ا‌زِينُ‍‍هُ فَأُ وْلَا ئِكَ هُمُ ا لْمُفْلِحُونَ
Wa Man Kh u Fa'ūlā 'ika A l-Ladh ī na Kh ū 'An fusahum Fī Jahann ama Kh ū na
023-103. و كسانى كه كفه ميزان [اعمال]شان سبك باشد، آنان به خويشتن زيان زده، [و] هميشه در جهنم مىمانند.
وَمَن ْ خَ فَّتْ مَوَ‌ا‌زِينُ‍‍هُ فَأُ وْلَا ئِكَ ا لَّذِي نَ خَ سِرُو ا أَن فُسَهُمْ فِي جَهَنَّ مَ خَ الِدُونَ
Talfaĥu Wujūhahumu A n -Nā ru Wa Hum Fīhā Kāliĥū na
023-104. آتش چهره آنها را مىسوزاند، و آنان در آنجا ترشرويند
تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ ا ل نّ َا رُ وَهُمْ فِيهَا كَالِحُونَ
'Alam Takun 'Āyātī Tutlá `Alaykum Fakun tum Bihā Tukadh dh ibū na
023-105. آيا آيات من بر شما خوانده نمىشد، و [همواره] آن را مورد تكذيب قرار نمىداديد؟
أَلَمْ تَكُن ْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَكُن تُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ
Q ālū Ra bbanā Gh Sh iq nn ā Q awmāan Đ ā llī na
023-106. مىگويند: پروردگارا، شقاوت ما بر ما چيره شد، و ما مردمى گمراه بوديم.
قَ الُوا رَ بَّنَا غَ لَبَتْ عَلَيْنَا شِقْ وَتُنَا وَكُنَّ ا قَ وْما ً ضَ ا لِّينَ
Ra bbanā 'Akh r ij nā Minhā Fa'in `Ud nā Fa'inn ā Ž ālimū na
023-107. پروردگارا، ما را از اينجا بيرون بر؛ پس اگر باز هم [به بدى] برگشتيم، در آن صورت ستمگر خواهيم بود.
رَ بَّنَا أَخْ ر ِجْ نَا مِ‍‌‍نْ هَا فَإِن ْ عُد ْنَا فَإِنَّ ا ظَ الِمُونَ
Q ā la A kh ū Fīhā Wa Lā Tukallimū ni
023-108. مىفرمايد: [برويد] در آن گم شويد، و با من سخن مگوييد.
قَ ا لَ ا خْ سَئُ وا فِيهَا وَلاَ تُكَلِّمُونِ
'Inn ahu Kā na Far ī q un Min `Ibādī Yaq ūlū na Ra bbanā 'Āmann ā Fāgh r Lanā Wa A m nā Wa 'An ta Kh y ru A r-Rā ĥimī na
023-109. در حقيقت، دستهاى از بندگان من بودند كه مىگفتند: پروردگارا، ايمان آورديم، بر ما ببخشاى، و به ما رحم كن، [كه] تو بهترين مهربانى.
إِنَّ هُ كَا نَ فَر ِي ق ٌ مِن ْ عِبَا‌دِي يَقُ ولُو نَ رَ بَّنَا آمَنَّ ا فَاغْ فِر ْ لَنَا وَا نْ تَ خَ يْ رُ ا ل رَّ احِمِينَ
Fā ttakh dh tumūhum Sikh r īyāan Ĥattá 'An sawkum Dh ikr ī Wa Kun tum Minhum Tađĥakū na
023-110. و شما آنان [=مؤمنان] را به ريشخند گرفتيد، تا [با اين كار،] ياد مرا از خاطرتان بردند، و شما بر آنان مىخنديديد.
فَاتَّخَ ذْتُمُوهُمْ سِخْ ر ِيّاً حَتَّى أَن سَوْكُمْ ذِكْر ِي وَكُن تُمْ مِ‍‌‍نْ هُمْ تَضْ حَكُونَ
'Inn ī Jazaytuhumu A l-Yaw ma Bimā Ş abarū 'Ann ahum Humu A l-Fā 'izū na
023-111. من [هم] امروز به [پاس] آنكه صبر كردند، بدانان پاداش دادم؛ آرى ايشانند كه رستگارانند.
إِنِّ ي جَزَيْتُهُمُ ا لْيَوْ مَ بِمَا صَ بَرُو ا أَنَّ هُمْ هُمُ ا لْفَا ئِزُونَ
Q ā la Kam Labith tum Fī A l-'Arđi `Adada Sinī na
023-112. مىفرمايد: چه مدت به عدد سالها در زمين مانديد؟
قَ ا لَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي ا لأَرْضِ عَدَ‌دَ سِنِينَ
Q ālū Labith nā Yawmāan 'Aw Ba`đa Yaw min Fās'ali A l-`Ā ddī na
023-113. مىگويند: يك روز، يا پارهاى از يك روز مانديم. از شمارگران [خود] بپرس.
قَ الُوا لَبِثْنَا يَوْماً أَ‌وْ بَعْ‍‍ضَ يَوْ مٍ فَاسْأَلِ ا لْعَا دِّينَ
Q ā la 'In Labith tum 'Illā Q alīlāan ۖ Law 'Ann akum Kun tum Ta`lamū na
023-114. مىفرمايد: جز اندكى درنگ نكرديد، كاش شما مىدانستيد.
قَ ا لَ إِن ْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ قَ لِيلا ً ۖ لَوْ أَنَّ كُمْ كُن تُمْ تَعْلَمُونَ
'Afaĥasib tum 'Ann amā Kh q m `Abath āan Wa 'Ann akum 'Ilaynā Lā Turja`ū na
023-115. آيا پنداشتيد كه شما را بيهوده آفريدهايم، و اينكه شما به سوى ما بازگردانيده نمىشويد؟
أَفَحَسِبْ تُمْ أَنَّ مَا خَ لَقْ نَاكُمْ عَبَثا ً وَأَنَّ كُمْ إِلَيْنَا لاَ تُرْجَعُونَ
Fata`ālá A ll āhu A l-Maliku A l-Ĥaq q u ۖ Lā 'Ilā ha 'Illā Huwa Ra bbu A l-`Arsh i A l-Kar ī mi
023-116. پس والاستخدا، فرمانرواى برحق، خدايى جز او نيست. [اوست] پروردگار عرش گرانمايه.
فَتَعَالَى ا للَّ هُ ا لْمَلِكُ ا لْحَقُّ ۖ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ رَ بُّ ا لْعَرْشِ ا لْكَر ِيمِ
Wa Man Yad `u Ma`a A ll āhi 'Ilahāan 'Ākh ra Lā Burhā na Lahu Bihi Fa'inn amā Ĥisābuhu `In da Ra bbihi~ ۚ 'Inn ahu Lā Yufliĥu A l-Kāfirū na
023-117. و هر كس با خدا معبود ديگرى بخواند، براى آن برهانى نخواهد داشت، و حسابش فقط با پروردگارش مىباشد. در حقيقت، كافران رستگار نمىشوند.
وَمَن ْ يَد ْعُ مَعَ ا للَّ هِ إِلَها ً آخَ رَ لاَ بُرْهَا نَ لَ‍‍هُ بِ‍‍هِ فَإِنَّ مَا حِسَابُ‍‍هُ عِنْ دَ رَ بِّهِ ۚ إِنَّ هُ لاَ يُفْلِحُ ا لْكَافِرُونَ
Wa Q ul Ra bbi A gh r Wa A m Wa 'An ta Kh y ru A r-Rā ĥimī na
023-118. و بگو: پروردگارا، ببخشاى و رحمت كن [كه] تو بهترين بخشايندگانى.
وَقُ لْ رَ بِّ ا غْ فِر ْ وَا نْ تَ خَ يْ رُ ا ل رَّ احِمِينَ
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
