Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Ţ āhā
020-001. طه.
طَ اهَا
Mā 'An zalnā `Alay ka A l-Q ur'ā na Litash q á
020-002. قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به رنج افتى،
مَا أَنْ زَلْنَا عَلَيْ كَ ا لْقُ رْآنَ لِتَشْقَ ى
'Illā Tadh kira tan Liman Yakh sh á
020-003. جز اينكه براى هر كه مىترسد پندى باشد.
إِلاَّ تَذْكِرَ ة ً لِمَن ْ يَخْ شَى
Tan zīlāan Mimm an Kh q a A l-'Arđa Wa A s-Samāwā ti A l-`Ulā
020-004. [كتابى است] نازل شده از جانب كسى كه زمين و آسمانهاى بلند را آفريده است.
تَن زِيلا ً مِمَّ ن ْ خَ لَقَ ا لأَرْضَ وَا ل سَّمَاوَا تِ ا لْعُلاَ
Ar-Ra ĥmā nu `Alá A l-`Arsh i A
020-005. خداى رحمان كه بر عرش استيلا يافته است.
ا ل رَّ حْمَنُ عَلَى ا لْعَرْشِ ا
Lahu Mā Fī A s-Samāwā ti Wa Mā Fī A l-'Arđi Wa Mā Baynahumā Wa Mā Taĥta A th -Th ará
020-006. آنچه در آسمانها، و آنچه در زمين، و آنچه ميان آن دو، و آنچه زير خاك است؛ از آن اوست.
لَهُ مَا فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَمَا فِي ا لأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ ا ل ثَّرَ ى
Wa 'In Taj har Bil-Q aw li Fa'inn ahu Ya`lamu A s-Sir ra Wa 'Akh
020-007. و اگر سخن به آواز گويى، او نهان و نهانتر را مىداند.
وَإِن ْ تَجْ هَرْ بِا لْقَ وْ لِ فَإِنَّ هُ يَعْلَمُ ا ل سِّر َّ وَأَخْ فَى
Al-Lahu Lā 'Ilā ha 'Illā Huwa ۖ Lahu A l-'Asmā 'u A l-Ĥusná
020-008. خدايى كه جز او معبودى نيست؛[و] نامهاى نيكو به او اختصاص دارد.
ا للَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ ۖ لَهُ ا لأَسْمَا ءُ ا لْحُسْنَى
Wa Hal 'Atā ka Ĥadīth u Mūsá
020-009. و آيا خبر موسى به تو رسيد؟
وَهَلْ أَتَا كَ حَدِي ثُ مُوسَى
'Idh Ra 'ā Nārā an Faq ā la Li'hlihi A m kuth ū 'Inn ī 'Ānastu Nārā an La`allī 'Ātīkum Minhā Biq abasin 'Aw 'Ajidu `Alá A n -Nā r i Hud an
020-010. هنگامى كه آتشى ديد، پس به خانواده خود گفت درنگ كنيد، زيرا من آتشى ديدم؛ اميد كه پارهاى از آن براى شما بياورم، يا در پرتو آتش راه [خود را باز] يابم.
إِ‌ذْ رَ ءَ ا نَا‌ر‌ا ً فَقَ ا لَ لِأهْلِهِ ا مْكُثُو ا إِنِّ ي آنَسْتُ نَا‌ر‌ا ً لَعَلِّ‍‍ي آتِيكُمْ مِ‍‌‍نْ هَا بِقَ بَسٍ أَ‌وْ أَجِدُ عَلَى ا ل نّ َا ر ِ هُد ىً
Falamm ā 'Atāhā Nūdī Yā Mūsá
020-011. پس چون بدان رسيد، ندا داده شد كه: اى موسى،
فَلَمَّ ا أَتَاهَا نُو‌دِي يَامُوسَى
'Inn ī 'Anā Ra bbuka Fākh y ka ۖ 'Inn aka Bil-Wā di A l-Muq addasi Ţ uwan
020-012. اين منم، پروردگار تو. پاىپوش خويش بيرون آور كه تو در وادى مقدس"طوى" هستى
إِنِّ ي أَنَا رَ بُّكَ فَاخْ لَعْ نَعْلَيْ كَ ۖ إِنَّ كَ بِا لْوَا دِ ا لْمُقَ دَّسِ طُ وىً
Wa 'Anā A kh
020-013. و من تو را برگزيدهام؛ پس بدانچه وحى مىشود گوش فرا ده.
وَ‌أَنَا ا خْ تَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى
'Inn anī 'Anā A l-Lahu Lā 'Ilā ha 'Illā 'Anā Fā`bud nī Wa 'Aq imi A ş -Ş alāata Lidh ikr ī
020-014. منم، من. خدايى كه جز من، خدايى نيست. پس مرا پرستش كن، و به ياد من نماز برپا دار.
إِنَّ نِي أَنَا ا للَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُد ْنِي وَأَقِ مِ ا ل صَّ لاَةَ لِذِكْر ِي
'Inn a A s-Sā`ata 'Ātiyatun 'Akā du 'Ukh j zá Kullu Nafsin Bimā Tas`á
020-015. در حقيقت، قيامت فرارسنده است (خواهد آمد). مىخواهم آن را پوشيده دارم تا هر كسى به [موجب] آنچه مىكوشد جزا يابد.
إِنّ َ ا ل سَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَا دُ أُخْ فِيهَا لِتُجْ زَى كُلُّ نَفْس ٍ بِمَا تَسْعَى
Falā Yaş uddann aka `Anhā Man Lā Yu'uminu Bihā Wa A ā hu Fatardá
020-016. پس هرگز نبايد كسى كه به آن ايمان ندارد و از هوس خويش پيروى كرده است، تو را از [ايمان به] آن باز دارد؛ كه هلاك خواهى شد.
فَلاَ يَصُ دَّنَّ كَ عَ‍‌‍نْ هَا مَن ْ لاَ يُؤْمِنُ بِهَا وَا َا هُ فَتَرْ‌دَ‌ى
Wa Mā Tilka Biyamīnika Yā Mūsá
020-017. و اى موسى، در دست راست تو چيست؟
وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَامُوسَى
Q ā la Hiya `Aş ā ya 'Atawakka'u `Alayhā Wa 'Ahush sh u Bihā `Alá Gh ā r ibu 'Ukh
020-018. گفت: اين عصاى من است؛ بر آن تكيه مىدهم؛ و با آن براى گوسفندانم برگ مى تكانم؛ و كارهاى ديگرى هم براى من از آن برمىآيد.
قَ ا لَ هِيَ عَصَ ا يَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَ‌أَهُشُّ بِهَا عَلَى غَ نَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآر ِبُ أُخْ رَ ى
Q ā la 'Alq ihā Yā Mūsá
020-019. فرمود: اى موسى، آن را بينداز.
قَ ا لَ أَلْقِ هَا يَامُوسَى
Fa'alq āhā Fa'idh ā Hiya Ĥayyatun Tas`á
020-020. پس آن را انداخت؛ و ناگاه مارى شد كه به سرعت مىخزيد.
فَأَلْقَ اهَا فَإِ‌ذَ‌ا هِيَ حَيَّة‌‍ٌ تَسْعَى
Q ā la Kh dh /hā Wa Lā Takh ۖ Sanu`īduhā Sīra tahā A l-'Ūlá
020-021. فرمود: آن را بگير و مترس. به زودى آن را به حال نخستينش بازخواهيم گردانيد.
قَ ا لَ خُ ذْهَا وَلاَ تَخَ فْ ۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَ تَهَا ا لأُ ولَى
Wa A đmum Yadaka 'Ilá Janāĥika Takh ru j Bayđā 'a Min Gh y r i Sū 'in 'Āyatan 'Ukh
020-022. و دستخود را به پهلويت ببر؛ سپيد بىگزند برمىآيد؛ [اين] معجزهاى ديگر است،
وَاضْ مُمْ يَدَكَ إِلَى جَنَاحِكَ تَخْ رُج ْ بَيْضَ ا ءَ مِن ْ غَ يْ ر ِ سُو ءٍ آيَةً أُخْ رَ ى
Linur iyaka Min 'Āyātinā A l-Kub rá
020-023. تا به تو معجزات بزرگ خود را بنمايانيم.
لِنُر ِيَكَ مِن ْ آيَاتِنَا ا لْكُبْ رَ ى
A dh /hab 'Ilá Fir `aw na 'Inn ahu Ţ agh
020-024. به سوى فرعون برو كه او به سركشى برخاسته است.
ا ب ْ إِلَى فِر ْعَوْ نَ إِنَّ هُ طَ غَ ى
Q ā la Ra bbi A sh ra ĥ Lī Ş ad r ī
020-025. گفت: پروردگارا، سينهام را گشاده گردان،
قَ ا لَ رَ بِّ ا رَ حْ لِي صَ د ْر ِي
Wa Yassir Lī 'Am r ī
020-026. و كارم را براى من آسان ساز،
وَيَسِّر ْ لِي أَمْر ِي
Wa A ĥlul `Uq n Min Lisānī
020-027. و از زبانم گره بگشاى،
وَ‌احْلُلْ عُقْ دَة ً مِن ْ لِسَانِي
Yafq ahū Q awlī
020-028. [تا] سخنم را بفهمند؛
يَفْقَ هُوا قَ وْلِي
Wa A j `al Lī Wazīr āan Min 'Ahlī
020-029. و براى من، دستيارى از كسانم قرار ده،
وَاجْ عَلْ لِي وَزِير ا ً مِن ْ أَهْلِي
Hārū na 'Akh
020-030. هارون برادرم را؛
هَارُو نَ أَخِ ي
A sh dud Bihi~ 'Azr ī
020-031. پشتم را به او استوار كن،
ا شْدُد ْ بِهِ أَزْر ِي
Wa 'Ash r ik/hu Fī 'Am r ī
020-032. و او را شريك كارم گردان،
وَأَشْر ِكْهُ فِي أَمْر ِي
Kay Nusabbiĥaka Kath īr āan
020-033. تا تو را فراوان تسبيح گوييم،
كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِير اً
Wa Nadh kura ka Kath īr āan
020-034. و بسيار به ياد تو باشيم،
وَنَذْكُرَ كَ كَثِير اً
'Inn aka Kun ta Binā Baş īr āan
020-035. زيرا تو همواره به [حال] ما بينايى.
إِنَّ كَ كُنْ تَ بِنَا بَصِ ير اً
Q ā la Q ad 'Ūtī ta Su'ulaka Yā Mūsá
020-036. فرمود: اى موسى، خواستهات به تو داده شد.
قَ ا لَ قَ د ْ أُ وتِي تَ سُؤْلَكَ يَامُوسَى
Wa Laq ad Manann ā `Alay ka Marra tan 'Ukh
020-037. و به راستى بار ديگر [هم] بر تو منت نهاديم؛
وَلَقَ د ْ مَنَنَّ ا عَلَيْ كَ مَرَّ ةً أُخْ رَ ى
'Idh 'Awĥaynā 'Ilá 'Umm ika Mā Yūĥá
020-038. هنگامى كه به مادرت آنچه را كه [بايد] وحى مىشد، وحى كرديم:
إِ‌ذْ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ كَ مَا يُوحَى
'Ani A q dh ifī hi Fī A t-Tābū ti Fāq dh ifī hi Fī A l-Yamm i Falyulq ihi A l-Yamm u Bis-Sāĥili Ya'kh dh /hu `Adū wun Lī Wa`adū wun Lahu ۚ Wa 'Alq ay tu `Alay ka Maĥabbatan Minn ī Wa Lituş na`a `Alá `Ay ni
020-039. كه او را در صندوقچهاى بگذار، سپس در دريايش افكن تا دريا [=رود نيل] او را به كرانه اندازد، [و] دشمن من و دشمن وى او را برگيرد؛ و مهرى از خودم بر تو افكندم، تا زير نظر من پرورش يابى.
أَنِ ا قْ ذِفِي هِ فِي ا ل تَّابُو تِ فَاقْ ذِفِي هِ فِي ا لْيَمّ ِ فَلْيُلْقِ هِ ا لْيَمّ ُ بِا ل سَّاحِلِ يَأْخُ ذْهُ عَدُوٌّ لِي وَعَدُوٌّ لَهُ ۚ وَأَلْقَ يْ تُ عَلَيْ كَ مَحَبَّة ً مِنِّ ي وَلِتُصْ نَعَ عَلَى عَيْنِ
'Idh Tam sh ī 'Ukh q ū lu Hal 'Adullukum `Alá Man Yakfuluhu ۖ Fara ja`nā ka 'Ilá 'Umm ika Kay Taq arra `Aynuhā Wa Lā Taĥzana ۚ Wa Q atalta Nafsāan Fanajjaynā ka Mina A l-Gh mm i Wa Fatann ā ka Futūnāan ۚ Falabith ta Sinī na Fī 'Ahli Mad yana Th umm a Ji'ta `Alá Q adar in Yā Mūsá
020-040. آنگاه كه خواهر تو مىرفت و مىگفت: آيا شما را بر كسى كه عهدهدار او گردد دلالت كنم؟ پس تو را به سوى مادرت بازگردانيديم تا ديدهاش روشن شود و غم نخورد؛ و [سپس] شخصى را كشتى، و [ما] تو را از اندوه رهانيديم. و تو را بارها آزموديم، و سالى چند در ميان اهل مدين ماندى؛ سپس اى موسى، در زمان مقدر [و مقتضى] آمدى.
إِ‌ذْ تَمْشِ‍‍ي أُخْ تُكَ فَتَقُ و لُ هَلْ أَ‌دُلُّكُمْ عَلَى مَن ْ يَكْفُلُ‍‍هُ ۖ فَرَ جَعْنَا كَ إِلَى أُمِّ كَ كَيْ تَقَ رَّ عَيْنُهَا وَلاَ تَحْزَنَ ۚ وَقَ تَلْتَ نَفْسا ً فَنَجَّيْنَا كَ مِنَ ا لْغَ مّ ِ وَفَتَنّ َا كَ فُتُونا ً ۚ فَلَبِثْتَ سِنِي نَ فِي أَهْلِ مَد ْيَنَ ثُمّ َ جِئْتَ عَلَى قَ دَرٍ يَامُوسَى
Wa A ş ţ ana`tuka Linafsī
020-041. و تو را براى خود پروردم.
وَاصْ طَ نَعْتُكَ لِنَفْسِي
A dh /hab 'An ta Wa 'Akh ū ka Bi'āyātī Wa Lā Taniyā Fī Dh ikr ī
020-042. تو و برادرت معجزههاى مرا [براى مردم] ببريد؛ و در يادكردن من سستى مكنيد.
ا ب ْ أَنْ تَ وَأَخُ و كَ بِآيَاتِي وَلاَ تَنِيَا فِي ذِكْر ِي
A dh /habā 'Ilá Fir `aw na 'Inn ahu Ţ agh
020-043. به سوى فرعون برويد كه او به سركشى برخاسته،
ا ا إِلَى فِر ْعَوْ نَ إِنَّ هُ طَ غَ ى
Faq ūlā Lahu Q awlāan Layyināan La`allahu Yatadh akkaru 'Aw Yakh sh á
020-044. و با او سخنى نرم گوييد، شايد كه پند پذيرد يا بترسد.
فَقُ ولاَ لَهُ قَ وْلا ً لَيِّنا ً لَعَلَّ‍‍هُ يَتَذَكَّرُ أَ‌وْ يَخْ شَى
Q ālā Ra bbanā 'Inn anā Nakh ā fu 'An Yafru ţ a `Alaynā 'Aw 'An Yaţ gh
020-045. آن دو گفتند: پروردگارا، ما مىترسيم كه [او] آسيبى به ما برساند، يا آنكه سركشى كند.
قَ الاَ رَ بَّنَا إِنَّ نَا نَخَ ا فُ أَن ْ يَفْرُ‍طَ عَلَيْنَ‍‍ا أَ‌وْ أَن ْ يَطْ غَ ى
Q ā la Lā Takh ā ۖ 'Inn anī Ma`akumā 'Asma`u Wa 'Ará
020-046. فرمود: مترسيد، من همراه شمايم، مىشنوم، و مىبينم.
قَ ا لَ لاَ تَخَ افَا ۖ إِنَّ نِي مَعَكُمَ‍‍ا أَسْمَعُ وَأَرَ ى
Fa'tiyā hu Faq ūlā 'Inn ā Ra sūlā Ra bbika Fa'arsil Ma`anā Banī 'Isrā 'ī la Wa Lā Tu`adh dh ib hum ۖ Q ad Ji'nā ka Bi'āyatin Min Ra bbika Wa ۖ A s-Salā mu `Alá Mani A A l-Hudá
020-047. پس به سوى او برويد و بگوييد: ما دو فرستاده پروردگار توايم، پس فرزندان اسرائيل را با ما بفرست، و عذابشان مكن؛ به راستى ما براى تو از جانب پروردگارت، معجزهاى آوردهايم. و بر هر كس كه از هدايت پيروى كند درود باد.
فَأْتِيَا هُ فَقُ ولاَ إِنَّ ا رَ سُولاَ رَ بِّكَ فَأَ‌رْسِلْ مَعَنَا بَنِ‍‍ي إِسْرَا ئِي لَ وَلاَ تُعَذِّبْ هُمْ ۖ قَ د ْ جِئْنَا كَ بِآيَةٍ مِن ْ رَ بِّكَ ۖ وَا ل سَّلاَمُ عَلَى مَنِ ا ا لْهُدَى
'Inn ā Q ad 'Ūĥiya 'Ilaynā 'Ann a A l-`Adh ā ba `Alá Man Kadh dh aba Wa Tawallá
020-048. در حقيقت به سوى ما وحى آمده، كه عذاب بر كسى است كه تكذيب كند، و روى گرداند.
إِنَّ ا قَ د ْ أُ وحِيَ إِلَيْنَا أَنّ َ ا لْعَذَا بَ عَلَى مَن ْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى
Q ā la Faman Ra bbukumā Yā Mūsá
020-049. [فرعون] گفت: اى موسى، پروردگار شما دو تن كيست؟
قَ ا لَ فَمَن ْ رَ بُّكُمَا يَامُوسَى
Q ā la Ra bbunā A l-Ladh ī 'A`ţ á Kulla Sh ay 'in Kh q ahu Th umm a Hadá
020-050. گفت: پروردگار ما كسى است كه هر چيزى را خلقتى كه درخور اوست داده؛ سپس آن را هدايت فرموده است.
قَ ا لَ رَ بُّنَا ا لَّذِي أَعْطَ ى كُلَّ شَيْ ءٍ خَ لْقَ هُ ثُمّ َ هَدَ‌ى
Q ā la Famā Bā lu A l-Q urū ni A l-'Ūlá
020-051. گفت: حال نسلهاى گذشته چون است؟
قَ ا لَ فَمَا بَا لُ ا لْقُ رُو نِ ا لأُ ولَى
Q ā la `Ilmuhā `In da Ra bbī Fī Kitā bin ۖ Lā Yađillu Ra bbī Wa Lā Yan sá
020-052. گفت علم آن در كتابى نزد پروردگار من است. پروردگارم نه خطا مىكند، و نه فراموش مىنمايد.
قَ ا لَ عِلْمُهَا عِنْ دَ رَ بِّي فِي كِتَا بٍ ۖ لاَ يَضِ لُّ رَ بِّي وَلاَ يَن سَى
Al-Ladh ī Ja`ala Lakumu A l-'Arđa Mahdāan Wa Salaka Lakum Fīhā Subulāan Wa 'An zala Mina A s-Samā 'i Mā 'an Fa'akh ra j nā Bihi~ 'Azwājāan Min Nabā tin Sh attá
020-053. همان كسى كه زمين را برايتان گهوارهاى ساخت؛ و براى شما در آن راهها ترسيم كرد؛ و از آسمان آبى فرود آورد. پس، به وسيله آن رستنيهاى گوناگون، جفت جفت بيرون آورديم.
ا لَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ا لأَرْضَ مَهْد‌ا ً وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلا ً وَأَن زَلَ مِنَ ا ل سَّمَا ءِ مَا ء ً فَأَخْ رَ جْ نَا بِهِ أَ‌زْ‌وَ‌اجا ً مِن ْ نَبَا تٍ شَتَّى
Kulū Wa A m ۗ 'Inn a Fī Dh ālika La'ā yā tin Li'wlī A n -Nuhá
020-054. بخوريد و دامهايتان را بچرانيد، كه قطعا در اينها براى خردمندان نشانههايى است.
كُلُو‌ا وَا نْ عَامَكُمْ ۗ إِنّ َ فِي ذَلِكَ لَآيَا تٍ لِأو ْلِي ا ل نُّ هَى
Minhā Kh q m Wa Fīhā Nu`īdukum Wa Minhā Nukh r ijukum Tāra tan 'Ukh
020-055. از اين [زمين] شما را آفريدهايم؛ در آن شما را بازمىگردانيم، و بار ديگر شما را از آن بيرون مىآوريم.
مِ‍‌‍نْ هَا خَ لَقْ نَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِ‍‌‍نْ هَا نُخْ ر ِجُكُمْ تَارَ ةً أُخْ رَ ى
Wa Laq ad 'Ara ynā hu 'Āyātinā Kullahā Fakadh dh aba Wa 'Abá
020-056. در حقيقت، [ما] همه آيات خود را به [فرعون] نشان داديم؛ ولى [او آنها را] دروغ پنداشت و نپذيرفت.
وَلَقَ د ْ أَرَ يْنَا هُ آيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَ‌أَبَى
Q ā la 'Aji'tanā Litukh r ijanā Min 'Arđinā Bisiĥr ika Yā Mūsá
020-057. گفت: اى موسى، آمدهاى تا با سحر خود ما را از سرزمينمان بيرون كنى؟
قَ ا لَ أَجِئْتَنَا لِتُخْ ر ِجَنَا مِن ْ أَرْضِ نَا بِسِحْر ِكَ يَامُوسَى
Falana'tiyann aka Bisiĥr in Mith lihi Fāj `al Baynanā Wa Baynaka Maw`idāan Lā Nukh u Naĥnu Wa Lā 'An ta Makānāan Suwan
020-058. ما [هم] قطعا براى تو سحرى مثل آن خواهيم آورد. پس ميان ما و خودت موعدى بگذار كه نه ما آن را خلاف كنيم و نه تو؛ [آن هم] در جايى هموار.
فَلَنَأْتِيَنَّ كَ بِسِحْر‌ٍ مِثْلِ‍‍هِ فَاجْ عَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِد‌ا ً لاَ نُخْ لِفُهُ نَحْنُ وَلاَ أَنْ تَ مَكَانا ً سُو‌ىً
Q ā la Maw`idukum Yaw mu A z-Zīnati Wa 'An Yuĥsh ara A n -Nā su Đ uĥan
020-059. [موسى] گفت: موعد شما روز جشن باشد كه مردم پيش از ظهر گرد مىآيند.
قَ ا لَ مَوْعِدُكُمْ يَوْ مُ ا ل زِّينَةِ وَأَن ْ يُحْشَ‍رَ ا ل نّ َا سُ ضُ حىً
Fatawallá Fir `aw nu Fajama`a Kaydahu Th umm a 'Atá
020-060. پس فرعون رفت، و [همه] نيرنگ خود را گرد آورد و بازآمد.
فَتَوَلَّى فِر ْعَوْ نُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثُمّ َ أَتَى
Q ā la Lahum Mūsá Waylakum Lā Taftarū `Alá A ll āhi Kadh ibāan Fayusĥitakum Bi`adh ā bin ۖ Wa Q ad Kh ā ba Mani A
020-061. موسى به [ساحران] گفت: واى بر شما به خدا دروغ مبنديد كه شما را به عذابى [سخت] هلاك مىكند، و هر كه دروغ بندد نوميد مىگردد.
قَ ا لَ لَهُمْ مُوسَى وَيْلَكُمْ لاَ تَفْتَرُ‌و‌ا عَلَى ا للَّ هِ كَذِبا ً فَيُسْحِتَكُمْ بِعَذَا بٍ ۖ وَقَ د ْ خَ ا بَ مَنِ ا رَ ى
Fatanāza`ū 'Am ra hum Baynahum Wa 'Asarrū A n -Naj wá
020-062. [ساحران] ميان خود در باره كارشان به نزاع برخاستند و به نجوا پرداختند.
فَتَنَازَعُو ا أَمْرَ هُمْ بَيْنَهُمْ وَ‌أَسَرُّ‌و‌ا ا ل نَّ جْ وَى
Q ālū 'In Hadh ā ni Lasāĥir ā ni Yur īdā ni 'An Yukh r ijākum Min 'Arđikum Bisiĥr ihimā Wa Yadh /habā Biţ ar īq atikumu A l-Muth lá
020-063. [فرعونيان] گفتند: قطعا اين دو تن ساحرند، [و] مىخواهند شما را با سحر خود از سرزمينتان بيرون كنند؛ و آيين والاى شما را براندازند.
قَ الُو ا إِن ْ هَذَ‌ا نِ لَسَاحِرَ ا نِ يُر ِيدَا نِ أَن ْ يُخْ ر ِجَاكُمْ مِن ْ أَرْضِ كُمْ بِسِحْر ِهِمَا وَيَذْهَبَا بِطَ ر ِيقَ تِكُمُ ا لْمُثْلَى
Fa'aj mi`ū Kaydakum Th umm a A 'tū Ş affāan ۚ Wa Q ad 'Aflaĥa A l-Yaw ma Mani A
020-064. پس نيرنگ خود را گرد آوريد و به صف پيش آييد. در حقيقت، امروز هر كه فايق آيد خوشبخت مىشود.
فَأَجْ مِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمّ َ ا ئْتُوا صَ فّا ً ۚ وَقَ د ْ أَفْلَحَ ا لْيَوْ مَ مَنِ ا
Q ālū Yā Mūsá 'Imm ā 'An Tulq iya Wa 'Imm ā 'An Nakū na 'Awwala Man 'Alq á
020-065. [ساحران] گفتند: اى موسى، يا تو مىافكنى يا [ما] نخستين كس باشيم كه مى اندازيم؟
قَ الُوا يَامُوسَى إِمَّ ا أَن ْ تُلْقِ يَ وَإِمَّ ا أَن ْ نَكُو نَ أَ‌وَّلَ مَن ْ أَلْقَ ى
Q ā la Bal 'Alq ū ۖ Fa'idh ā Ĥibāluhum Wa `Iş īyuhum Yukh y hi Min Siĥr ihim 'Ann ahā Tas`á
020-066. گفت: [نه،] بلكه شما بيندازيد. پس ناگهان ريسمانها و چوبدستىهايشان بر اثر سحرشان در خيال او [چنين] مىنمود كه آنها به شتاب مىخزند.
قَ ا لَ بَلْ أَلْقُ وا ۖ فَإِ‌ذَ‌ا حِبَالُهُمْ وَعِصِ يُّهُمْ يُخَ يَّلُ إِلَيْ هِ مِن ْ سِحْر ِهِمْ أَنَّ هَا تَسْعَى
Fa'awjasa Fī Nafsihi Kh n Mūsá
020-067. و موسى در خود بيمى احساس كرد.
فَأَ‌وْجَسَ فِي نَفْسِ‍‍هِ خِ يفَة ً مُوسَى
Q ulnā Lā Takh nn aka 'An ta A l-'A`lá
020-068. گفتيم: مترس كه تو خود برترى؛
قُ لْنَا لاَ تَخَ فْ إِنَّ كَ أَنْ تَ ا لأَعْلَى
Wa 'Alq i Mā Fī Yamīnika Talq af Mā Ş ana`ū ۖ 'Inn amā Ş ana`ū Kay du Sāĥir n ۖ Wa Lā Yufliĥu A s-Sāĥir u Ĥay th u 'Atá
020-069. و آنچه در دست راست دارى بينداز تا هر چه را ساختهاند ببلعد. در حقيقت، آنچه سرهم بندى كردهاند افسون افسونگر است، و افسونگر هر جا برود رستگار نمى شود.
وَ‌أَلْ‍‍قِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَ فْ مَا صَ نَعُو ا ۖ إِنَّ مَا صَ نَعُوا كَيْ دُ سَاحِر ٍ ۖ وَلاَ يُفْلِحُ ا ل سَّاحِر ُ حَيْ ثُ أَتَى
Fa'ulq iya A s-Saĥara tu Sujjadāan Q ālū 'Āmann ā Bira bbi Hārū na Wa Mūsá
020-070. پس ساحران به سجده درافتادند گفتند: به پروردگار موسى و هارون ايمان آورديم
فَأُلْقِ يَ ا ل سَّحَرَ ةُ سُجَّد‌ا ً قَ الُو ا آمَنَّ ا بِرَ بِّ هَارُو نَ وَمُوسَى
Q ā la 'Āman tum Lahu Q ab la 'An 'Ādh ana Lakum ۖ 'Inn ahu Lakabīru kumu A l-Ladh ī `Allamakumu A s-Siĥra ۖ Fala'uq aţ ţ i`ann a 'Aydiyakum Wa 'Arjulakum Min Kh ā fin Wa La'uş allibann akum Fī Judh ū `i A n -Nakh nn a 'Ayyunā 'Ash addu `Adh ābāan Wa 'Ab q á
020-071. [فرعون] گفت: آيا پيش از آنكه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد؟ قطعا او بزرگ شماست كه به شما سحر آموخته است. پس بىشك دستهاى شما و پاهايتان را يكى از راست و يكى از چپ قطع مىكنم، و شما را بر تنههاى درخت خرما به دار مىآويزم؛ تا خوب بدانيد عذاب كدام يك از ما سختتر و پايدارتر است.
قَ ا لَ آمَنْ تُمْ لَهُ قَ بْ لَ أَن ْ آ‌ذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّ هُ لَكَبِيرُكُمُ ا لَّذِي عَلَّمَكُمُ ا ل سِّحْرَ ۖ فَلَأُقَ طِّ عَنّ َ أَيْدِيَكُمْ وَ‌أَ‌رْجُلَكُمْ مِن ْ خِ لاَفٍ وَلَأُصَ لِّبَنَّ كُمْ فِي جُذُو عِ ا ل نَّ خْ لِ وَلَتَعْلَمُنّ َ أَيُّنَ‍‍ا أَشَدُّ عَذَ‌ابا ً وَأَبْ قَ ى
Q ālū Lan Nu'uth ira ka `Alá Mā Jā 'anā Mina A l-Bayyinā ti Wa A l-Ladh ī Faţ ara nā ۖ Fāq ā 'An ta Q āđin ۖ 'Inn amā Taq dh ihi A l-Ĥayāata A d-Dun yā
020-072. گفتند: ما هرگز تو را بر معجزاتى كه به سوى ما آمده، و [بر] آن كس كه ما را پديد آورده است، ترجيح نخواهيم داد. پس هر حكمى مىخواهى بكن كه تنها در اين زندگى دنياست كه [تو] حكم مىرانى.
قَ الُوا لَن ْ نُؤْثِرَ كَ عَلَى مَا جَا ءَنَا مِنَ ا لْبَيِّنَا تِ وَا لَّذِي فَطَ رَ نَا ۖ فَاقْ ضِ مَا أَنْ تَ قَ ا ض ٍ ۖ إِنَّ مَا تَقْ ضِ ي هَذِهِ ا لْحَيَا ةَ ا ل دُّنْ يَا
'Inn ā 'Āmann ā Bira bbinā Liyagh r a Lanā Kh ţ āyānā Wa Mā 'Akra htanā `Alay hi Mina A s-Siĥr i Wa ۗ A ll āhu Kh y ru n Wa 'Ab q á
020-073. ما به پروردگارمان ايمان آورديم تا گناهان ما و آن سحرى كه ما را بدان واداشتى بر ما ببخشايد. و خدا بهتر و پايدارتر است.
إِنَّ ا آمَنَّ ا بِرَ بِّنَا لِيَغْ فِر َ لَنَا خَ طَ ايَانَا وَمَا أَكْرَ هْتَنَا عَلَيْ هِ مِنَ ا ل سِّحْر ِ ۗ وَا للَّهُ خَ يْ رٌ وَأَبْ قَ ى
'Inn ahu Man Ya'ti Ra bbahu Muj r imāan Fa'inn a Lahu Jahann ama Lā Yamū tu Fīhā Wa Lā Yaĥyā
020-074. در حقيقت، هر كه به نزد پروردگارش گنهكار رود، جهنم براى اوست؛در آن نه مىميرد، و نه زندگى مىيابد.
إِنَّ هُ مَن ْ يَأْتِ رَ بَّهُ مُجْ ر ِما ً فَإِنّ َ لَهُ جَهَنَّ مَ لاَ يَمُو تُ فِيهَا وَلاَ يَحْيَا
Wa Man Ya'tihi Mu'umināan Q ad `Amila A ş -Ş āliĥā ti Fa'ūlā 'ika Lahumu A d-Dara jā tu A l-`Ulā
020-075. و هر كه مؤمن به نزد او رود، در حالى كه كارهاى شايسته انجام داده باشد، براى آنان درجات والا خواهد بود.
وَمَن ْ يَأْتِ‍‍هِ مُؤْمِنا ً قَ د ْ عَمِلَ ا ل صَّ الِحَا تِ فَأُ وْلَا ئِكَ لَهُمُ ا ل دَّرَ جَا تُ ا لْعُلاَ
Jann ā tu `Ad nin Taj r ī Min Taĥtihā A l-'Anhā ru Kh ī na Fīhā ۚ Wa Dh alika Jazā 'u Man Tazakká
020-076. بهشتهاى عدن، كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است. جاودانه در آن مىمانند؛ و اين است پاداش كسى كه به پاكى گرايد.
جَنّ َا تُ عَد ْنٍ تَجْ ر ِي مِن ْ تَحْتِهَا ا لأَنْ هَا رُ خَ الِدِي نَ فِيهَا ۚ وَ‌ذَلِكَ جَزَا ءُ مَن ْ تَزَكَّى
Wa Laq ad 'Awĥaynā 'Ilá Mūsá 'An 'Asr i Bi`ibādī Fāđr ib Lahum Ţ ar īq āan Fī A l-Baĥr i Yabasāan Lā Takh ā fu Dara kāan Wa Lā Takh sh á
020-077. و در حقيقت به موسى وحى كرديم كه: بندگانم را شبانه ببر، و راهى خشك در دريا براى آنان باز كن؛ كه نه از فرارسيدن [دشمن] بترسى، و نه [از غرقشدن] بيمناك باشى. وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَّا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَى
وَلَقَ د ْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَن ْ أَسْر ِ بِعِبَادِي فَاضْ ر ِب ْ لَهُمْ طَ ر ِيق ا ً فِي ا لْبَحْر ِ يَبَسا ً لاَ تَخَ ا فُ دَرَ كا ً وَلاَ تَخْ شَى
Fa'atba`ahum Fir `aw nu Bijunūdihi Fagh sh iyahum Mina A l-Yamm i Mā Gh sh iyahum
020-078. پس فرعون با لشكريانش آنها را دنبال كرد، و[لى] از دريا آنچه آنان را فرو پوشانيد، فرو پوشانيد.
فَأَتْبَعَهُمْ فِر ْعَوْ نُ بِجُنُو‌دِهِ فَغَ شِيَهُمْ مِنَ ا لْيَمّ ِ مَا غَ شِيَهُمْ
Wa 'Ađalla Fir `aw nu Q awmahu Wa Mā Hadá
020-079. و فرعون قوم خود را گمراه كرد و هدايت ننمود.
وَأَضَ لَّ فِر ْعَوْ نُ قَ وْمَهُ وَمَا هَدَ‌ى
Yā Banī 'Isrā 'ī la Q ad 'An jaynākum Min `Adūwikum Wa Wā`ad nākum Jāniba A ţ -Ţ ū r i A l-'Aymana Wa Nazzalnā `Alaykumu A l-Mann a Wa A s-Salwá
020-080. اى فرزندان اسرائيل، در حقيقت [ما] شما را از [دست] دشمنتان رهانيديم؛ و در جانب راست طور با شما وعده نهاديم؛ و بر شما ترنجبين و بلدرچين فرو فرستاديم.
يَابَنِ‍‍ي إِسْرَا ئِي لَ قَ د ْ أَن جَيْنَاكُمْ مِن ْ عَدُ‌وِّكُمْ وَوَاعَد ْنَاكُمْ جَانِبَ ا ل طُّ و ر ِ ا لأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ ا لْمَنّ َ وَا ل سَّلْوَى
Kulū Min Ţ ayyibā ti Mā Ra zaq m Wa Lā Taţ gh ī hi Fayaĥilla `Alaykum Gh ۖ Wa Man Yaĥlil `Alay hi Gh q ad Hawá
020-081. از خوراكيهاى پاكيزهاى كه روزى شما كرديم بخوريد. و[لى] در آن زياده روى مكنيد، كه خشم من بر شما فرود آيد. و هر كس خشم من بر او فرود آيد؛ قطعا در [ورطه] هلاكت افتاده است.
كُلُو‌ا مِن ْ طَ يِّبَا تِ مَا رَ زَقْ نَاكُمْ وَلاَ تَطْ غَ وْا فِي هِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَ ضَ بِي ۖ وَمَن ْ يَحْلِلْ عَلَيْ هِ غَ ضَ بِي فَقَ د ْ هَوَ‌ى
Wa 'Inn ī Lagh ā ru n Liman Tā ba Wa 'Āmana Wa `Amila Ş āliĥāan Th umm a A
020-082. و به يقين، من آمرزنده كسى هستم كه توبه كند، و ايمان بياورد، و كار شايسته نمايد، و به راه راست راهسپر شود.
وَإِنِّ ي لَغَ فَّا رٌ لِمَن ْ تَا بَ وَ‌آمَنَ وَعَمِلَ صَ الِحا ً ثُمّ َ ا
Wa Mā 'A`jalaka `An Q awmika Yā Mūsá
020-083. و اى موسى، چه چيز تو را [دور] از قوم خودت به شتاب واداشته است؟
وَمَا أَعْجَلَكَ عَن ْ قَ وْمِكَ يَامُوسَى
Q ā la Hum 'Ūlā 'i `Alá 'Ath ar ī Wa `Ajiltu 'Ilay ka Ra bbi Litarđá
020-084. گفت: اينان در پى منند؛ و من، اى پروردگارم، به سويتشتافتم تا خشنود شوى.
قَ ا لَ هُمْ أُ ولاَءِ عَلَى أَثَر ِي وَعَجِلْتُ إِلَيْ كَ رَ بِّ لِتَرْضَ ى
Q ā la Fa'inn ā Q ad Fatann ā Q awmaka Min Ba`dika Wa 'Ađallahumu A s-Sāmir ī yu
020-085. فرمود: در حقيقت، ما قوم تو را پس از [عزيمت] تو آزموديم، و سامرى آنها را گمراه ساخت.
قَ ا لَ فَإِنَّ ا قَ د ْ فَتَنَّ ا قَ وْمَكَ مِن ْ بَعْدِكَ وَأَضَ لَّهُمُ ا ل سَّامِر ِيُّ
Fara ja`a Mūsá 'Ilá Q awmihi Gh ā na 'Asifāan ۚ Q ā la Yā Q aw mi 'Alam Ya`id kum Ra bbukum Wa`dāan Ĥasanāan ۚ 'Afaţ ā la `Alaykumu A l-`Ahdu 'Am 'Ara d tum 'An Yaĥilla `Alaykum Gh n Min Ra bbikum Fa'akh m Maw`idī
020-086. پس موسى خشمگين و اندوهناك به سوى قوم خود برگشت [و] گفت: اى قوم من، آيا پروردگارتان به شما وعده نيكو نداد؟ آيا اين مدت بر شما طولانى مىنمود، يا خواستيد خشمى از پروردگارتان بر شما فرود آيد، كه با وعده من مخالفت كرديد؟
فَرَ جَعَ مُوسَى إِلَى قَ وْمِهِ غَ ضْ بَا نَ أَسِفا ً ۚ قَ ا لَ يَاقَ وْ مِ أَلَمْ يَعِد ْكُمْ رَ بُّكُمْ وَعْد‌اً حَسَناً أَفَطَ ا لَ ۚ عَلَيْكُمُ ا لْعَهْدُ أَمْ أَرَ د ْتُمْ أَن ْ يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَ ضَ بٌ مِن ْ رَ بِّكُمْ فَأَخْ لَفْتُمْ مَوْعِدِي
Q ālū Mā 'Akh nn ā Ĥumm ilnā 'Awzārā an Min Zīnati A l-Q aw mi Faq adh afnāhā Fakadh alika 'Alq á A s-Sāmir ī yu
020-087. گفتند ما به اختيار خود با تو خلاف وعده نكرديم؛ ولى از زينت آلات قوم بارهايى سنگين بر دوش داشتيم، و آنها را افكنديم و [خود] سامرى [هم زينتآلاتش را] همين گونه بينداخت.
قَ الُوا مَا أَخْ لَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلَكِنَّ ا حُمِّ لْنَا أَ‌وْ‌زَ‌ا‌ر‌ا ً مِن ْ زِينَةِ ا لْقَ وْ مِ فَقَ ذَفْنَاهَا فَكَذَلِكَ أَلْقَ ى ا ل سَّامِر ِيُّ
Fa'akh ra ja Lahum `Ij lāan Jasadāan Lahu Kh ā ru n Faq ālū Hādh ā 'Ilahukum Wa 'Ilahu Mūsá Fanasiya
020-088. پس براى آنان پيكر گوسالهاى كه صدايى داشت بيرون آورد؛ و [او و پيروانش] گفتند: اين خداى شما و خداى موسى است؛ و [پيمان خدا را] فراموش كرد.
فَأَخْ رَ جَ لَهُمْ عِجْ لا ً جَسَد‌ا ً لَهُ خُ وَا رٌ فَقَ الُوا هَذَ‌ا إِلَهُكُمْ وَ‌إِلَ‍‍هُ مُوسَى فَنَسِيَ
'Afalā Yara w na 'Allā Yarji`u 'Ilayhim Q awlāan Wa Lā Yam liku Lahum Đ arrā an Wa Lā Naf`āan
020-089. مگر نمىبينند كه [گوساله] پاسخ سخن آنان را نمىدهد، و به حالشان سود و زيانى ندارد؟
أَفَلاَ يَرَ وْ نَ أَلاَّ يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَ وْلا ً وَلاَ يَمْلِكُ لَهُمْ ضَ رّا ً وَلاَ نَفْعاً
Wa Laq ad Q ā la Lahum Hārū nu Min Q ab lu Yā Q aw mi 'Inn amā Futin tum Bihi ۖ Wa 'Inn a Ra bbakumu A r-Ra ĥmā nu Fa A ţ ī`ū 'Am r ī
020-090. و در حقيقت، هارون قبلا به آنان گفته بود: اى قوم من، شما به وسيله اين [گوساله] مورد آزمايش قرار گرفتهايد؛ و پروردگار شما، [خداى] رحمان است. پس مرا پيروى كنيد، و فرمان مرا پذيرا باشيد.
وَلَقَ د ْ قَ ا لَ لَهُمْ هَارُو نُ مِن ْ قَ بْ لُ يَاقَ وْ مِ إِنَّ مَا فُتِن تُمْ بِهِ وَإِنّ َ ۖ رَ بَّكُمُ ا ل رَّ حْمَنُ فَاتَّبِعُونِي وَأَطِ يعُو ا أَمْر ِي
Q ālū Lan Nab ra ĥa `Alay hi `Ākifī na Ĥattá Yarji`a 'Ilaynā Mūsá
020-091. گفتند: ما هرگز از پرستش آن دست بر نخواهيم داشت، تا موسى به سوى ما بازگردد.
قَ الُوا لَن ْ نَبْ رَ حَ عَلَيْ هِ عَاكِفِي نَ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَى
Q ā la Yā Hārū nu Mā Mana`aka 'Idh Ra 'aytahum Đ allū
020-092. [موسى] گفت: اى هارون وقتى ديدى آنها گمراه شدند چه چيز مانع تو شد،
قَ ا لَ يَاهَارُو نُ مَا مَنَعَكَ إِ‌ذْ رَ أَيْتَهُمْ ضَ لُّوا
'Allā Tattabi`anī ۖ 'Afa`aş ay ta 'Am r ī
020-093. كه از من پيروى كنى؟ آيا از فرمانم سر باز زدى؟
أَلاَّ تَتَّبِعَنِ‍‍ي ۖ أَفَعَصَ يْ تَ أَمْر ِي
Q ā la Yab na'uumm a Lā Ta'kh dh Biliĥyatī Wa Lā Bira 'sī 'Inn ī Kh sh ī tu ۖ 'An Taq ū la Farra q y na Banī 'Isrā 'ī la Wa Lam Tarq ub Q awlī
020-094. گفت: اى پسر مادرم، نه ريش مرا بگير و نه [موى] سرم را. من ترسيدم بگويى ميان بنى اسرائيل تفرقه انداختى، و سخنم را مراعات نكردى.
قَ ا لَ يَبْ نَؤُمّ َ لاَ تَأْخُ ذْ بِلِحْيَتِي وَلاَ بِرَ أْسِي إِنِّ ي خَ شِي تُ ۖ أَن ْ تَقُ و لَ فَرَّ قْ تَ بَيْ نَ بَنِ‍‍ي إِسْرَا ئِي لَ وَلَمْ تَرْقُ ب ْ قَ وْلِي
Q ā la Famā Kh ţ r ī yu
020-095. [موسى] گفت: اى سامرى منظور تو چه بود؟
قَ ا لَ فَمَا خَ طْ بُكَ يَاسَامِر ِيُّ
Q ā la Baş urtu Bimā Lam Yab ş urū Bihi Faq abađtu Q ab đatan Min 'Ath ar i A r-Ra sū li Fanabadh tuhā Wa Kadh alika Sawwalat Lī Nafsī
020-096. گفت: به چيزى كه [ديگران] به آن پى نبردند پى بردم؛ و به قدر مشتى از رد پاى فرستاده [خدا جبرئيل] برداشتم؛ و آن را در پيكر [گوساله] انداختم،و نفس من برايم چنين فريبكارى كرد.
قَ ا لَ بَصُ رْتُ بِمَا لَمْ يَبْ صُ رُوا بِهِ فَقَ بَضْ تُ قَ بْ ضَ ة ً مِن ْ أَثَر ِ ا ل رَّ سُو لِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي
Q ā la Fādh /hab Fa'inn a Laka Fī A l-Ĥayāati 'An Taq ū la Lā Misā sa ۖ Wa 'Inn a Laka Maw`idāan Lan Tukh u ۖ Wa A n žur 'Ilá 'Ilahika A l-Ladh ī Ž alta `Alay hi `Ākifāan ۖ Lanuĥarr iq ann ahu Th umm a Lanan sifann ahu Fī A l-Yamm i Nasfāan
020-097. گفت: پس برو كه بهره تو در زندگى اين باشد كه [به هر كه نزديك تو آمد] بگويى: [به من] دست مزنيد؛ و تو را موعدى خواهد بود كه هرگز از آن تخلف نخواهى كرد. و [اينك] به آن خدايى كه پيوسته ملازمش بودى بنگر، آن را قطعا مىسوزانيم و خاكسترش مىكنيم [و] در دريا فرو مىپاشيم.
قَ ا لَ فَاذْهَب ْ فَإِنّ َ لَكَ فِي ا لْحَيَا ةِ أَن ْ تَقُ و لَ لاَ مِسَا سَ ۖ وَإِنّ َ لَكَ مَوْعِد‌ا ً لَن ْ تُخْ لَفَهُ ۖ وَا ن ظُ رْ إِلَى إِلَهِكَ ا لَّذِي ظَ لْتَ عَلَيْ هِ عَاكِفا ً ۖ لَنُحَرِّقَ نَّ هُ ثُمّ َ لَنَن سِفَنَّ هُ فِي ا لْيَمّ ِ نَسْفاً
'Inn amā 'Ilahukumu A ll āhu A l-Ladh ī Lā 'Ilā ha 'Illā Huwa ۚ Wasi`a Kulla Sh ay 'in `Ilmāan
020-098. معبود شما تنها آن خدايى است،كه جز او معبودى نيست؛ و دانش او همه چيز را در بر گرفته است.
إِنَّ مَا إِلَهُكُمُ ا للَّ هُ ا لَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ ۚ وَسِعَ كُلَّ شَيْ ءٍ عِلْماً
Kadh ālika Naq uş ş u `Alay ka Min 'An bā 'i Mā Q ad Sabaq a ۚ Wa Q ad 'Ātaynā ka Min Ladunn ā Dh ikrā an
020-099. اين گونه از اخبار پيشين بر تو حكايت مىرانيم، و مسلما به تو از جانب خود، قرآنى دادهايم
كَذَلِكَ نَقُ صّ ُ عَلَيْ كَ مِن ْ أَنْ بَا ءِ مَا قَ د ْ سَبَ‍‍قَ ۚ وَقَ د ْ آتَيْنَا كَ مِن ْ لَدُنَّ ا ذِكْر‌اً
Man 'A`ra đa `Anhu Fa'inn ahu Yaĥmilu Yaw ma A l-Q iyāmati Wizrā an
020-100. هر كس از [پيروى] آن روى برتابد، روز قيامت بار گناهى بر دوش مىگيرد.
مَن ْ أَعْرَ ضَ عَ‍‌‍نْ هُ فَإِنَّ هُ يَحْمِلُ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ وِ‌زْ‌ر‌اً
Kh ī na Fī hi ۖ Wa Sā 'a Lahum Yaw ma A l-Q iyāmati Ĥim lāan
020-101. پيوسته در آن [حال] مىماند، و چه بد بارى روز قيامتخواهند داشت.
خَ الِدِي نَ فِي هِ ۖ وَسَا ءَ لَهُمْ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ حِمْلاً
Yaw ma Yun fakh A ş -Ş ū r i ۚ Wa Naĥsh uru A l-Muj r imī na Yawma'idh in Zurq āan
020-102. [همان] روزى كه در صور دميده مىشود، و در آن روز مجرمان را كبودچشم برمىانگيزيم.
يَوْ مَ يُنْ فَخُ فِي ا ل صُّ و ر ِ ۚ وَنَحْشُرُ ا لْمُجْ ر ِمِي نَ يَوْمَئِذٍ زُرْق اً
Yatakh ū na Baynahum 'In Labith tum 'Illā `Ash rā an
020-103. ميان خود به طور پنهانى با يكديگر مىگويند: شما [در دنيا] جز ده [روز بيش] نماندهايد.
يَتَخَ افَتُو نَ بَيْنَهُمْ إِن ْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ عَشْر‌اً
Naĥnu 'A`lamu Bimā Yaq ūlū na 'Idh Yaq ū lu 'Am th aluhum Ţ ar īq atan 'In Labith tum 'Illā Yawmāan
020-104. ما داناتريم به آنچه مىگويند. آنگاه كه نيك آيينترين آنان مىگويد: جز يك روز بيش نماندهايد.
نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُ ولُو نَ إِ‌ذْ يَقُ و لُ أَمْثَلُهُمْ طَ ر ِيقَ ة ً إِن ْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ يَوْماً
Wa Yas'alūnaka `Ani A l-Jibā li Faq ul Yan sifuhā Ra bbī Nasfāan
020-105. و از تو در باره كوهها مىپرسند، بگو: پروردگارم آنها را [در قيامت] ريز ريز خواهد ساخت.
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ ا لْجِبَا لِ فَقُ لْ يَن سِفُهَا رَ بِّي نَسْفاً
Fayadh aru hā Q ā`āan Ş afş afāan
020-106. پس آنها را پهن و هموار خواهد كرد.
فَيَذَ‌رُهَا قَ اعا ً صَ فْصَ فاً
Lā Tará Fīhā `Iwajāan Wa Lā 'Am tāan
020-107. نه در آن كژى مىبينى و نه ناهموارى.
لاَ تَرَ ى فِيهَا عِوَجا ً وَلاَ أَمْتاً
Yawma'idh in Yattabi`ū na A d-Dā`ī Lā `Iwaja Lahu ۖ Wa Kh sh a`ati A l-'Aş wā tu Lilrra ĥmani Falā Tasma`u 'Illā Ham sāan
020-108. در آن روز [همه مردم] داعى (دعوت کننده) [حق] را، كه هيچ انحرافى در او نيست پيروى مىكنند؛ و صداها در مقابل [خداى] رحمان خاشع مىگردد؛ و جز صدايى آهسته نمىشنوى.
يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُو نَ ا ل دَّاعِي لاَ عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَ شَعَتِ ا لأَصْ وَا تُ لِل رَّ حْمَنِ فَلاَ تَسْمَعُ إِلاَّ هَمْساً
Yawma'idh in Lā Tan fa`u A sh -Sh afā`atu 'Illā Man 'Adh ina Lahu A r-Ra ĥmā nu Wa Ra điya Lahu Q awlāan
020-109. در آن روز شفاعت [به كسى] سود نبخشد؛ مگر كسى را كه [خداى] رحمان اجازه دهد، و سخنش او را پسند آيد.
يَوْمَئِذٍ لاَ تَن فَعُ ا ل شَّفَاعَةُ إِلاَّ مَن ْ أَ‌ذِنَ لَهُ ا ل رَّ حْمَنُ وَرَ ضِ يَ لَهُ قَ وْلاً
Ya`lamu Mā Bay na 'Aydīhim Wa Mā Kh m Wa Lā Yuĥīţ ū na Bihi `Ilmāan
020-110. آنچه را كه آنان در پيش دارند، و آنچه را كه پشتسر گذاشتهاند مىداند، و حال آنكه ايشان بدان دانشى ندارند.
يَعْلَمُ مَا بَيْ نَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَ لْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُ و نَ بِهِ عِلْماً
Wa `Anati A l-Wujū hu Lilĥay yi A l-Q ayyū mi ۖ Wa Q ad Kh ā ba Man Ĥamala Ž ulmāan
020-111. و چهرهها براى آن [خداى] زنده پاينده خضوع مىكنند؛ و آن كس كه ظلمى بر دوش دارد نوميد مىماند.
وَعَنَتِ ا لْوُجُو هُ لِلْحَيِّ ا لْقَ يُّو مِ ۖ وَقَ د ْ خَ ا بَ مَن ْ حَمَلَ ظُ لْماً
Wa Man Ya`mal Mina A ş -Ş āliĥā ti Wa Huwa Mu'uminun Falā Yakh ā fu Ž ulmāan Wa Lā Hađmāan
020-112. و هر كس كارهاى شايسته كند، در حالى كه مؤمن باشد، نه از ستمى مىهراسد و نه از كاسته شدن [حقش].
وَمَن ْ يَعْمَلْ مِنَ ا ل صَّ الِحَا تِ وَهُوَ مُؤْمِن‌‍ٌ فَلاَ يَخَ ا فُ ظُ لْما ً وَلاَ هَضْ ماً
Wa Kadh alika 'An zalnā hu Q ur'ā nāan `Ara bīyāan Wa Ş arra fnā Fī hi Mina A l-Wa`ī di La`allahum Yattaq ū na 'Aw Yuĥdith u Lahum Dh ikrā an
020-113. و اين گونه آن را [به صورت] قرآنى عربى نازل كرديم؛ و در آن از انواع هشدارها سخن آورديم؛ شايد آنان راه تقوا در پيش گيرند؛ يا [اين كتاب] پندى تازه براى آنان بياورد.
وَكَذَلِكَ أَن زَلْنَا هُ قُ رْآناً عَرَ بِيّا ً وَصَ رَّ فْنَا فِي هِ مِنَ ا لْوَعِي دِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُ و نَ أَ‌وْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْر‌اً
Fata`ālá A ll āhu A l-Maliku A l-Ĥaq q u ۗ Wa Lā Ta`jal Bil-Q ur'ā ni Min Q ab li 'An Yuq á 'Ilay ka Waĥyuhu ۖ Wa Q ul Ra bbi Zid nī `Ilmāan
020-114. پس بلندمرتبه است خدا؛ فرمانرواى بر حق. و در [خواندن] قرآن پيش از آنكه وحى آن بر تو پايان يابد شتاب مكن؛ و بگو: پروردگارا، بر دانشم بيفزاى.
فَتَعَالَى ا للَّ هُ ا لْمَلِكُ ا لْحَقُّ ۗ وَلاَ تَعْجَلْ بِا لْقُ رْآنِ مِن ْ قَ بْ لِ أَن ْ يُقْ ضَ ى إِلَيْ كَ وَحْيُ‍‍هُ ۖ وَقُ لْ رَ بِّ زِد ْنِي عِلْماً
Wa Laq ad `Ahid nā 'Ilá 'Ādama Min Q ab lu Fanasiya Wa Lam Najid Lahu `Azmāan
020-115. و به يقين پيش از اين با آدم پيمان بستيم. و[لى آن را] فراموش كرد، و براى او عزمى [استوار] نيافتيم.
وَلَقَ د ْ عَهِد ْنَا إِلَى آ‌دَمَ مِن ْ قَ بْ لُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِد ْ لَهُ عَزْماً
Wa 'Idh Q ulnā Lilmalā 'ikati A sjudū Li'dama Fasajadū 'Illā 'Ib lī sa 'Abá
020-116. و [ياد كن] هنگامى را كه به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده كنيد. پس، جز ابليس كه سر باز زد [همه] سجده كردند
وَ‌إِ‌ذْ قُ لْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ ا سْجُدُوا لِأ‌دَمَ فَسَجَدُو ا إِلاَّ إِبْ لِي سَ أَبَى
Faq ulnā Yā 'Ādamu 'Inn a Hādh ā `Adū wun Laka Wa Lizawjika Falā Yukh r ijann akumā Mina A l-Jann ati Fatash q á
020-117. پس گفتيم: اى آدم، در حقيقت، اين [ابليس] براى تو و همسرت دشمنى [خطرناك] است؛ زنهار تا شما را از بهشت به در نكند تا تيرهبخت گردى
فَقُ لْنَا يَا‌آ‌دَمُ إِنّ َ هَذَ‌ا عَدُوٌّ لَكَ وَلِزَ‌وْجِكَ فَلاَ يُخْ ر ِجَنَّ كُمَا مِنَ ا لْجَنَّ ةِ فَتَشْقَ ى
'Inn a Laka 'Allā Tajū `a Fīhā Wa Lā Ta`rá
020-118. در حقيقت، براى تو در آنجا اين [امتياز] است كه نه گرسنه مىشوى و نه برهنه مىمانى.
إِنّ َ لَكَ أَلاَّ تَجُو عَ فِيهَا وَلاَ تَعْرَ ى
Wa 'Ann aka Lā Tažma'u Fīhā Wa Lā Tađĥá
020-119. و [هم] اينكه در آنجا نه تشنه مىگردى و نه آفتابزده.
وَأَنَّ كَ لاَ تَظْ مَأُ فِيهَا وَلاَ تَضْ حَى
Fawaswasa 'Ilay hi A sh -Sh ayţ ā nu Q ā la Yā 'Ādamu Hal 'Adulluka `Alá Sh ajara ti A l-Kh n Lā Yab lá
020-120. پس شيطان او را وسوسه كرد، گفت: اى آدم، آيا تو را به درخت جاودانگى و ملكى كه زايل نمىشود، راه نمايم؟
فَوَسْوَسَ إِلَيْ هِ ا ل شَّيْطَ ا نُ قَ ا لَ يَا‌آ‌دَمُ هَلْ أَ‌دُلُّكَ عَلَى شَجَرَ ةِ ا لْخُ لْدِ وَمُلْك‍ٍ لاَ يَبْ لَى
Fa'akalā Minhā Fabadat Lahumā Saw'ā tuhumā Wa Ţ afiq ā Yakh ş ifā ni `Alayhimā Min Wara q i A l-Jann ati ۚ Wa `Aş á 'Ādamu Ra bbahu Fagh
020-121. آنگاه از آن [درخت ممنوع] خوردند، و برهنگى آنان برايشان نمايان شد؛ و شروع كردند به چسبانيدن برگهاى بهشت بر خود. و [اين گونه] آدم به پروردگار خود عصيان ورزيد، و بيراهه رفت.
فَأَكَلاَ مِ‍‌‍نْ هَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْ‌آتُهُمَا وَطَ فِقَ ا يَخْ صِ فَا نِ عَلَيْهِمَا مِن ْ وَرَ قِ ا لْجَنَّ ةِ ۚ وَعَصَ ى آ‌دَمُ رَ بَّهُ فَغَ وَى
Th umm a A j tabā hu Ra bbuhu Fatā ba `Alay hi Wa Hadá
020-122. سپس پروردگارش او را برگزيد و بر او ببخشود، و [وى را] هدايت كرد
ثُمّ َ ا جْ تَبَا هُ رَ بُّهُ فَتَا بَ عَلَيْ هِ وَهَدَ‌ى
Q ā la A ţ ā Minhā Jamī`āan ۖ Ba`đukum Liba`đin `Adū wun ۖ Fa'imm ā Ya'tiyann akum Minn ī Hudan Famani A ā ya Falā Yađillu Wa Lā Yash q á
020-123. فرمود: همگى از آن [مقام] فرود آييد؛ در حالى كه بعضى از شما دشمن بعضى ديگر است؛ پس اگر براى شما از جانب من رهنمودى رسد، هر كس از هدايتم پيروى كند، نه گمراه مىشود و نه تيرهبخت.
قَ ا لَ ا طَ ا مِ‍‌‍نْ هَا جَمِيعا ً ۖ بَعْضُ كُمْ لِبَعْ‍‍ضٍ عَدُوٌّ ۖ فَإِمَّ ا يَأْتِيَنَّ كُمْ مِنِّ ي هُد ى ً فَمَنِ ا َا يَ فَلاَ يَضِ لُّ وَلاَ يَشْقَ ى
Wa Man 'A`ra đa `An Dh ikr ī Fa'inn a Lahu Ma`īsh atan Đ an kāan Wa Naĥsh uru hu Yaw ma A l-Q iyāmati 'A`m á
020-124. و هر كس از ياد من دل بگرداند، در حقيقت زندگى تنگ [و سختى] خواهد داشت؛ و روز رستاخيز او را نابينا محشور مىكنيم.
وَمَن ْ أَعْرَ ضَ عَن ْ ذِكْر ِي فَإِنّ َ لَهُ مَعِيشَة ً ضَ ن كا ً وَنَحْشُرُهُ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ أَعْمَى
Q ā la Ra bbi Lima Ĥash artanī 'A`m á Wa Q ad Kun tu Baş īr āan
020-125. مىگويد: پروردگارا، چرا مرا نابينا محشور كردى، با آنكه بينا بودم؟
قَ ا لَ رَ بِّ لِمَ حَشَرْتَنِ‍‍ي أَعْمَى وَقَ د ْ كُن تُ بَصِ ير اً
Q ā la Kadh ālika 'Atatka 'Āyātunā Fanasītahā ۖ Wa Kadh alika A l-Yaw ma Tun sá
020-126. مىفرمايد: همان طور كه نشانههاى ما بر تو آمد و آن را به فراموشى سپردى؛ امروز همان گونه فراموش مىشوى.
قَ ا لَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَلِكَ ا لْيَوْ مَ تُن سَى
Wa Kadh alika Naj zī Man 'Asra fa Wa Lam Yu'umin Bi'āyā ti Ra bbihi ۚ Wa La`adh ā bu A l-'Ākh ra ti 'Ash addu Wa 'Ab q á
020-127. و اين گونه، هر كه را به افراط گراييده، و به نشانههاى پروردگارش نگرويده است، سزا مىدهيم. و قطعا شكنجه آخرت سختتر و پايدارتر است.
وَكَذَلِكَ نَجْ زِي مَن ْ أَسْرَ فَ وَلَمْ يُؤْمِن ْ بِآيَا تِ رَ بِّهِ ۚ وَلَعَذَا بُ ا لآخِ رَ ةِ أَشَدُّ وَأَبْ قَ ى
'Afalam Yahdi Lahum Kam 'Ahlaknā Q ab lahum Mina A l-Q urū ni Yam sh ū na Fī Masākinihim ۗ 'Inn a Fī Dh ālika La'ā yā tin Li'wlī A n -Nuhá
020-128. آيا براى هدايتشان كافى نبود كه [ببينند] چه نسلها را پيش از آنان نابود كرديم، كه [اينك آنها] در سراهاى ايشان راه مىروند؟ به راستى براى خردمندان، در اين [امر] نشانههايى [عبرتانگيز] است.
أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَ بْ لَهُمْ مِنَ ا لْقُ رُو نِ يَمْشُو نَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۗ إِنّ َ فِي ذَلِكَ لَآيَا تٍ لِأو ْلِي ا ل نُّ هَى
Wa Lawlā Kalimatun Sabaq at Min Ra bbika Lakā na Lizāmāan Wa 'Ajalun Musamm an
020-129. و اگر سخنى از پروردگارت پيشى نگرفته، و موعدى معين مقرر نشده بود؛ قطعا [عذاب آنها] لازم مىآمد.
وَلَوْلاَ كَلِمَة‌‍ٌ سَبَ‍‍قَ تْ مِن ْ رَ بِّكَ لَكَا نَ لِزَ‌اما ً وَ‌أَجَلٌ مُسَمّ ىً
Fāş bir `Alá Mā Yaq ūlū na Wa Sabbiĥ Biĥam di Ra bbika Q ab la Ţ ulū `i A sh -Sh am si Wa Q ab la Gh ۖ Wa Min 'Ānā 'i A l-Lay li Fasabbiĥ Wa 'Aţ r ā fa A n -Nahā r i La`allaka Tarđá
020-130. پس بر آنچه مىگويند شكيبا باش. و پيش از بر آمدن آفتاب، و قبل از فرو شدن آن، با ستايش پروردگارت [او را] تسبيح گوى. و برخى از ساعات شب، و حوالى روز را به نيايش پرداز؛ باشد كه خشنود گردى.
فَاصْ بِر ْ عَلَى مَا يَقُ ولُو نَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَ بِّكَ قَ بْ لَ طُ لُو عِ ا ل شَّمْسِ وَقَ بْ لَ غُ رُوبِهَا ۖ وَمِن ْ آنَا ءِ ا ل لَّيْ لِ فَسَبِّحْ وَأَطْ رَ ا فَ ا ل نَّ هَا ر ِ لَعَلَّكَ تَرْضَ ى
Wa Lā Tamuddann a `Aynay ka 'Ilá Mā Matta`nā Bihi~ 'Azwājāan Minhum Zahra ta A l-Ĥayāati A d-Dun yā Linaftinahum Fī hi ۚ Wa R izq u Ra bbika Kh y ru n Wa 'Ab q á
020-131. و زنهار به سوى آنچه اصنافى (عده ای) از ايشان را از آن برخوردار كرديم، [و فقط] زيور زندگى دنياست تا ايشان را در آن بيازماييم ديدگان خود مدوز. و [بدان كه] روزى پروردگار تو بهتر و پايدارتر است.
وَلاَ تَمُدَّنّ َ عَيْنَيْ كَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَ‌زْ‌وَ‌اجا ً مِ‍‌‍نْ هُمْ زَهْرَ ةَ ا لْحَيَا ةِ ا ل دُّن يَا لِنَفْتِنَهُمْ فِي هِ ۚ وَر ِزْقُ رَ بِّكَ خَ يْ رٌ وَأَبْ قَ ى
Wa 'Mur 'Ahlaka Biş -Ş alāati Wa A ş ţ abir `Alayhā ۖ Lā Nas'aluka R izq āan ۖ Naĥnu Narzuq uka Wa ۗ A l-`Āq ibatu Lilttaq
020-132. و كسان خود را به نماز فرمان ده؛ و خود بر آن شكيبا باش. ما از تو جوياى روزى نيستيم؛ ما به تو روزى مىدهيم. و فرجام [نيك] براى پرهيزگارى است.
وَ‌أْمُرْ أَهْلَكَ بِا ل صَّ لاَةِ وَا صْ طَ بِر ْ عَلَيْهَا ۖ لاَ نَسْأَلُكَ ر ِزْق ا ً ۖ نَحْنُ نَرْزُقُ كَ ۗ وَا لْعَاقِ بَةُ لِلتَّقْ وَى
Wa Q ālū Lawlā Ya'tīnā Bi'āyatin Min Ra bbihi~ ۚ 'Awalam Ta'tihim Bayyinatu Mā Fī A ş -Ş uĥufi A l-'Ūlá
020-133. و گفتند: چرا از جانب پروردگارش معجزهاى براى ما نمىآورد؟ آيا دليل روشن آنچه در صحيفههاى (کتابهای) پيشين است براى آنان نيامده است؟
وَقَ الُوا لَوْلاَ يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِن ْ رَ بِّهِ ۚ أَ‌وَلَمْ تَأْتِهِمْ بَيِّنَةُ مَا فِي ا ل صُّ حُفِ ا لأُ ولَى
Wa Law 'Ann ā 'Ahlaknāhum Bi`adh ā bin Min Q ab lihi Laq ālū Ra bbanā Lawlā 'Arsalta 'Ilaynā Ra sūlāan Fanattabi`a 'Āyātika Min Q ab li 'An Nadh illa Wa Nakh
020-134. و اگر ما آنان را قبل از [آمدن قرآن] به عذابى هلاك مىكرديم؛ قطعا مىگفتند: پروردگارا، چرا پيامبرى به سوى ما نفرستادى تا پيش از آنكه خوار و رسوا شويم از آيات تو پيروى كنيم؟
وَلَوْ أَنَّ ا أَهْلَكْنَاهُمْ بِعَذَا بٍ مِن ْ قَ بْ لِهِ لَقَ الُوا رَ بَّنَا لَوْلاَ أَ‌رْسَلْتَ إِلَيْنَا رَ سُولا ً فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِن ْ قَ بْ لِ أَن ْ نَذِلَّ وَنَخْ زَى
Q ul Kullun Mutara bbiş un Fatara bbaş ū ۖ Fasata`lamū na Man 'Aş ĥā bu A ş -Ş ir ā ţ i A s-Sawī yi Wa Mani A
020-135. بگو: همه در انتظارند؛ پس در انتظار باشيد. زودا كه بدانيد ياران راه راست كيانند؛ و چه كسى راه يافته است.
قُ لْ كُلٌّ مُتَرَ بِّص ٌ فَتَرَ بَّصُ وا ۖ فَسَتَعْلَمُو نَ مَن ْ أَصْ حَا بُ ا ل صِّ رَ ا طِ ا ل سَّوِيِّ وَمَنِ ا
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
