Roman Script    Reciting key words            Previous Sūrah    Quraan Index    Home  

10) Sūrat Yūnis

Printed format

10) سُورَة يُونِس

Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
'Алиф-Лӓм-Рӓ ۚ Тилка 'Ӓйӓту Ал-Китӓби Ал-Хакӥми 010-001 Алиф. Лом. Ро. Булар ҳикматли китобнинг оятларидир. أَلِف-لَام-‍رَ‌ا‌ ۚ تِلْكَ ‌آي‍‍َ‍اتُ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌الْحَكِيمِ
'Акӓна Лилннӓси `Аҗабӓан 'Ан 'Аұхайнӓ 'Илá Раҗулин Минһум 'Ан 'Анҙири Анӓса Ұа Башшири Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱнна Лаһум Қадама Ҫидқин `Инда Раббиһим ۗ Қӓла Ал-Кӓфирӱна 'Инна Һӓҙӓ Ласӓхирун Мубӥнун 010-002 Одамларга ўзларидан бўлган бир кишига ваҳий юбориб: «Одамларни огоҳлантир ва иймон келтирганларга Роббилари ҳузурида улар учун собитқадамлик борлигининг башоратини бер», деганимиз ажабланарли бўлдими? Кофирлар: «Албатта, бу очиқ-ойдин сеҳргардир», дедилар. أَك‍‍َ‍انَ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ عَجَباً‌ ‌أَ‌نْ ‌أَ‌وْحَيْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَى‌ ‌‍رَجُلٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌أَ‌نْ ‌أَ‌نْ‍‍ذِ‌رِ‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ ‌وَبَشِّرِ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ لَهُمْ قَ‍‍دَمَ صِ‍‍دْ‍‍قٍ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّهِمْ ۗ قَ‍‍الَ ‌الْكَافِر‍ُ‍‌ونَ ‌إِنَّ هَذَ‌ا‌ لَسَاحِر‌ٌ‌ مُبِينٌ
нна Раббакуму Аллӓһу Ал-Лаҙӥ Ҳалақа Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđа Фӥ Ситтати 'Аййӓмин Ćумма Астаұá `Алá Ал-`Арши ۖ Йудаббиру Ал-'Амра ۖ Мӓ Мин Шафӥ`ин 'Иллӓ Мин Ба`ди 'Иҙниһи ۚ Ҙаликуму Аллӓһу Раббукум Фӓ`будӱһу ۚ 'Афалӓ Таҙаккарӱна 010-003 Албатта, Роббингиз осмонлару ерни олти кунда яратган, сўнг аршни эгаллаган Аллоҳдир. У ишнинг тадбирини қиладир. Унинг изнисиз ҳеч бир шафоатчи бўлмас. Ана ўша Аллоҳ Роббингиздир. Бас, Унга ибодат қилинглар. Эсламайсизларми?! (Аллоҳ таоло Ўзининг Робблик–тарбиякунандалик сифати ила осмонлару ерни олти кунда яратган. (Бу олти куннинг ҳақиқатини–кайфиятини Аллоҳнинг Ўзи билади. Аммо бизнинг тушунчамиздаги «кун» маъносида эмаслиги маълум. Чунки бизнинг тушунчамиздаги «кун» осмонлару ер яратилгандан сўнг ерга муносиб бўлган вақт билан чегараланади. Бу оятдаги «кун» эса, осмонлару ер яратилишидан олдинги замонга тегишли вақтни англатмоқда.) إِنَّ ‌‍رَبَّكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الَّذِي خَ‍‍لَ‍‍قَ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضَ فِي سِتَّةِ ‌أَيّ‍‍َ‍ام‌‍ٍ‌ ثُ‍‍مَّ ‌اسْتَوَ‌ى‌ عَلَى‌ ‌الْعَرْشِ ۖ يُدَبِّ‍‍ر‍ُ‍‌ ‌الأَمْ‍رَۖ مَا‌ مِ‍‌‍نْ شَف‍‍ِ‍ي‍‍ع‌‍ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ ‌إِ‌ذْنِ‍‍هِ ۚ ‌ذَلِكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌‍رَبُّكُمْ فَاعْبُد‍ُ‍‌وهُ ۚ ‌أَفَلاَ‌ تَذَكَّرُ‌ونَ
'Илайһи Марҗи`укум Җамӥ`ӓан ۖ Ұа`да Аллӓһи Хаққӓан ۚннаһу Йабда'у Ал-Ҳалқа Ćумма Йу`ӥдуһу Лийаҗзийа Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Ұа `Амилӱ Аҫ-Ҫӓлихӓти Бил-Қисҭи Ұа ۚ Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Лаһум Шарӓбун Мин Хамӥмин Ұа `Аҙӓбун 'Алӥмун Бимӓ Кӓнӱ Йакфурӱна 010-004 Барчангизнинг қайтишингиз Унгадир. Аллоҳнинг ваъдаси ҳақдир. Албатта, У аввал бошда (барчани) Ўзи яратади. Сўнгра иймон келтирган ва яхши амал қилганларни адолат-ла мукофотлаш учун уларни қайтарур. Кофир бўлганлар эса, куфр келтирганлари учун уларга қайноқ сувдан шароб ва аламли азоб бордир. إِلَ‍‍يْ‍‍هِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعا‌ ًۖ ‌وَعْدَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ حَ‍‍قّ‍‍ا‌‌ ًۚ ‌إِنَّ‍‍هُ يَ‍‍بْ‍‍دَ‌أُ‌ ‌الْ‍‍خَ‍‍لْ‍‍قَ ثُ‍‍مَّ يُعِيدُهُ لِيَ‍‍جْ‍‍زِيَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَعَمِلُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ بِ‍الْ‍‍قِ‍‍سْ‍‍طِ ۚ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ لَهُمْ شَ‍رَ‍‌ابٌ‌ مِ‍‌‍نْ حَم‍‍ِ‍ي‍‍مٍ‌ ‌وَعَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَل‍‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ‌ بِمَا‌ كَانُو‌ا‌ يَكْفُرُ‌ونَ
Һуұа Ал-Лаҙӥ Җа`ала Аш-Шамса Đийӓн Ұа Ал-Қамара Нӱрӓан Ұа Қаддараһу Манӓзила Лита`ламӱ `Адада Ас-Синӥна Ұа Ал-Хисӓба ۚ Мӓ Ҳалақа Аллӓһу Ҙӓлика 'Иллӓ Бил-Хаққи ۚ Йуфаҫҫилу Ал-'Ӓйӓти Лиқаұмин Йа`ламӱна 010-005 У қуёшни зиё ва ойни нур қилган ҳамда сизлар йилларнинг ададини ва ҳисобини билишингиз учун унинг манзилларини ўлчовли қилган зотдир. Аллоҳ ўшани фақат ҳақ ила яратди. У биладиган қавмлар учун оятларини батафсил баён қилади. (Инсон ҳаёти давомида доимий ҳис этиб турадиган мавжудотлардан бири қуёш, яна биттаси ойдир. Лекин инсон уларнинг мавжудиятига ўрганиб қолганидан кўп ҳам эътибор бермайди.) هُوَ‌ ‌الَّذِي جَعَلَ ‌ال‍‍شَّمْسَ ضِ‍‍ي‍‍َ‍ا‌ء‌ ً‌ ‌وَ‌الْ‍‍قَ‍‍مَ‍رَ‌ نُو‌ر‌ا‌ ً‌ ‌وَ‍قَ‍‍دَّ‌‍رَهُ مَنَا‌زِلَ لِتَعْلَمُو‌ا‌ عَدَ‌دَ‌ ‌ال‍‍سِّن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الْحِس‍‍َ‍ابَ ۚ مَا‌ خَ‍‍لَ‍‍قَ ‌اللَّ‍‍هُ ‌ذَلِكَ ‌إِلاَّ‌ بِ‍الْحَ‍‍قِّ ۚ يُفَ‍‍صِّ‍‍لُ ‌الآي‍‍َ‍اتِ لِ‍‍قَ‍‍وْمٍ‌ يَعْلَمُونَ
нна Фӥ Аҳтилӓфи Ал-Лайли Ұа Ан-Наһӓри Ұа Мӓ Ҳалақа Аллӓһу Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи Ла'ӓйӓтин Лиқаұмин Йаттақӱна 010-006 Албатта, кеча ва кундузнинг алмашиб туришида ва Аллоҳ осмонлару ерда яратган нарсаларда тақво қиладиган қавмлар учун оят-белгилар бордир. (Кеча кириши муқаррар лаҳзада кеча киради. Кундуз бўлиши муқаррар лаҳзада кундуз бўлади. Ҳеч ким, ҳеч қандай куч бу жараёнга аралаша олмайди. Ҳаммаси Аллоҳнинг иродаси ва тадбири ила рўй беради. Аммо бу ишлар тинимсиз такрорланаверганидан инсон бу жараёнга эътибор бермай қўйган.) إِنَّ فِي ‌اخْ‍‍تِلاَفِ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لِ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌وَمَا‌ خَ‍‍لَ‍‍قَ ‌اللَّ‍‍هُ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ لَآي‍‍َ‍ات‍ٍ‌ لِ‍‍قَ‍‍وْمٍ‌ يَتَّ‍‍قُ‍‍ونَ
нна Ал-Лаҙӥна Лӓ Йарҗӱна Лиқӓ'анӓ Ұа Раđӱ Бил-Хайӓати Ад-Дунйӓ Ұа Аҭма'аннӱ Биһӓ Ұа Ал-Лаҙӥна Һум `Ан 'Ӓйӓтинӓ Ғӓфилӱна 010-007 Албатта, Биз ила мулоқот бўлишини умид қилмаганлар ва бу дунё ҳаётидан рози бўлиб, у билан хотиржам қолганлар ҳамда оятларимиздан ғофил бўлганлар. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يَرْج‍‍ُ‍ونَ لِ‍‍قَ‍‍ا‌ءَنَا‌ ‌وَ‌‍رَضُ‍‍و‌ا‌ بِ‍الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَ‌ا‍طْ‍‍مَأَنُّ‍‍و‌ا‌ بِهَا‌ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ هُمْ عَ‍‌‍نْ ‌آيَاتِنَا‌ غَ‍‍افِلُونَ
'Ӱлӓ'ика Ма'ұӓһуму Анӓру Бимӓ Кӓнӱ Йаксибӱна 010-008 Ана ўшаларнинг жойлари, қилган касблари туфайли, жаҳаннамдир. أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ مَأْ‌وَ‌اهُمُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌رُ‌ بِمَا‌ كَانُو‌ا‌ يَكْسِبُونَ
нна Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Ұа `Амилӱ Аҫ-Ҫӓлихӓти Йаһдӥһим Раббуһум Би'ӥмӓниһим ۖ Таҗрӥ Мин Тахтиһиму Ал-'Анһӓру Фӥ Җаннӓти Ан-На`ӥми 010-009 Албатта, иймон келтирганлар ва яхши амаллар қилганларни Роббилари иймонлари сабабли ҳидоятга бошлайдир. Наим жаннатларида остларидан анҳорлар оқиб турадир. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَعَمِلُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ يَهْدِيهِمْ ‌‍رَبُّهُمْ بِإِيمَانِهِمْ ۖ تَ‍‍جْ‍‍رِي مِ‍‌‍نْ تَحْتِهِمُ ‌الأَ‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌رُ‌ فِي جَ‍‍نّ‍‍َ‍اتِ ‌ال‍‍نَّ‍‍عِيمِ
Да`ұӓһум Фӥһӓ Субхӓнака Аллӓһумма Ұа Тахӥйатуһум Фӥһӓ Салӓмун ۚ Ұа 'Ӓҳиру Да`ұӓһум 'Ани Ал-Хамду Лиллӓһ Рабби Ал-`Ӓламӥна 010-010 У ердаги дуолари: «Эй бор Худоё, сени поклаб ёд этамиз»дир. У ерда саломлашишлари «ас-Салом»дир. Охирги дуолари эса: «Оламларнинг Робби Аллоҳга ҳамд бўлсин»дир. دَعْوَ‌اهُمْ فِيهَا‌ سُ‍‍بْ‍‍حَانَكَ ‌اللَّ‍‍هُ‍‍مَّ ‌وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا‌ سَلاَمٌۚ ‌وَ‌آ‍‍خِ‍‍ر‍ُ‍‌ ‌دَعْوَ‌اهُمْ ‌أَنِ ‌الْحَمْدُ‌ لِلَّهِ ‌‍رَبِّ ‌الْعَالَمِينَ
Ұа Лаұ Йу`аҗҗилу Аллӓһу Лилннӓси Аш-Шарра Асти`җӓлаһум Бил-Ҳайри Лақуđийа 'Илайһим 'Аҗалуһум ۖ Фанаҙару Ал-Лаҙӥна Лӓ Йарҗӱна Лиқӓ'анӓ Фӥ Ҭуғйӓниһим Йа`маһӱна 010-011 Агар Аллоҳ одамларга яхшиликни тез келтиргани каби ёмонликни ҳам тезлатса эди, ажаллари битган бўлур эди. Бас, Биз ила мулоқотда бўлишдан умиди йўқларни туғёнларида ташлаб қўямиз, адашиб-улоқиб юраверадилар. (Аллоҳ таоло бандаларига яхшиликни доим, тез, сўраса-сўрамаса бериб келади. Бу ҳаётда кўрилаётган ҳақиқат. Аммо ёмонликни сўраган заҳоти бермайди. Чунки ёмонликни ҳам тезда берса, ҳаммалари ҳалок бўлиб кетадилар. Аллоҳ бандаларини бунинг учун яратмаган. Шу боис ҳам Пайғамбаримиз (с.а.в.) бир ҳадисларида насиҳат қилиб, кишиларни ўзларига қарши, моллари ва болаларига қарши дуо этишдан қайтарганлар.) وَلَوْ‌ يُعَجِّلُ ‌اللَّ‍‍هُ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌ال‍‍شَّ‍رَّ‌اسْتِعْجَالَهُمْ بِ‍الْ‍‍خَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ لَ‍‍قُ‍‍ضِ‍‍يَ ‌إِلَيْهِمْ ‌أَجَلُهُمْ ۖ فَنَذَ‌رُ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يَرْج‍‍ُ‍ونَ لِ‍‍قَ‍‍ا‌ءَنَا‌ فِي طُ‍‍غْ‍‍يَانِهِمْ يَعْمَهُونَ
Ұа 'Иҙӓ Масса Ал-'Инсӓна Аđ-Đурру Да`ӓнӓ Лиҗанбиһи~ 'Аұ Қӓ`идӓан 'Аұ Қӓ'имӓан Фаламмӓ Кашафнӓ `Анһу Đурраһу Марра Ка'ан Лам Йад`унӓ 'Илá Đуррин Массаһу ۚ Каҙӓлика Зуййина Лилмусрифӥна Мӓ Кӓнӱ Йа`малӱна 010-012 Қачонки инсонга зарар етса, Бизга ёнбошлаган, ўтирган ёки турган ҳолида дуо қиладир. Ундан зарарини кетказсак, худди ўзига етган зарар ҳақида Бизга дуо қилмагандек кетаверади. Ана шундай қилиб, исрофчиларга қилаётган амаллари зийнатланиб кўрсатилди. (Инсон иши юришиб турганида, ўзи соғ-саломат, тинч-омон ва роҳат-фароғатда бўлганида ҳеч нарса билан иши йўқ, бу дунё ҳаётига мағрур бўлиб юраверади. Албатта, Аллоҳ ҳидоятга бошлаган мўмин-мусулмонлардан бошқалари. Аммо мағрурланиб юрган ўша инсоннинг соғлиғигами, тинчлигигами ёки роҳатигами футур етса, бошига мусибат келса, дарҳол Аллоҳ ёдига тушади. Ёнбошлаган, ўтирган ёки тик турган ҳолида, яъни, ҳар қандай ҳолатда Аллоҳга ёлборишни бошлайди. Ҳатто, энг катта кофир, фосиқлар ҳаётида ҳам бундай воқеалар рўй берганига тарихда мисоллар кўп. Яна аввалгидек, бу дунё ҳаётига ўзини уради. Аллоҳни унутади. Ўзининг бандалигини унутади. Бир куни келиб, бошига яна қайта мусибат тушиши мумкинлигини ҳам унутади. Ҳеч нарсадан тап тортмай, ибрат олмай, олдинги ҳолига тушиб қолади.) وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ مَسَّ ‌الإِ‌نْ‍‍س‍‍َ‍انَ ‌ال‍‍ضُّ‍‍رُّ‌ ‌دَعَانَا‌ لِجَ‍‌‍نْ‍‍بِهِ ‌أَ‌وْ‌ قَ‍‍اعِد‌اً‌ ‌أَ‌وْ‌ قَ‍‍ائِما‌‌ ً‌ فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ كَشَفْنَا‌ عَ‍‌‍نْ‍‍هُ ضُ‍رَّهُ مَ‍رَّ‌ كَأَ‌نْ لَمْ يَ‍‍دْعُنَ‍‍ا‌ ‌إِلَى‌ ضُ‍‍رّ‌ٍ‌ مَسَّ‍‍هُ ۚ كَذَلِكَ ‌زُيِّنَ لِلْمُسْ‍‍رِف‍‍ِ‍ي‍‍نَ مَا‌ كَانُو‌ا‌ يَعْمَلُونَ
Ұа Лақад 'Аһлакнӓ Ал-Қурӱна Мин Қабликум Ламмӓ Žаламӱ ۙ Ұа Җӓ'ат/һум Русулуһум Бил-Баййинӓти Ұа Мӓ Кӓнӱ Лийу'уминӱ ۚ Каҙӓлика Наҗзӥ Ал-Қаұма Ал-Муҗримӥна 010-013 Батаҳқиқ, сиздан олдинги асрларни зулм қилган чоғларида ва Пайғамбарлари очиқ-ойдин ҳужжатлар билан келганларида иймон келтирмайдиган бўлганларида ҳалок қилганмиз. Жиноятчи қавмларни ана шундай жазолаймиз. وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ ‌أَهْلَكْنَا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍ر‍ُ‍‌ونَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِكُمْ لَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ظَ‍‍لَمُو‌اۙ ‌وَج‍‍َ‍ا‌ءَتْهُمْ ‌رُسُلُهُمْ بِ‍الْبَيِّن‍‍َ‍اتِ ‌وَمَا‌ كَانُو‌ا‌ لِيُؤْمِنُو‌اۚ كَذَلِكَ نَ‍‍جْ‍‍زِي ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمَ ‌الْمُ‍‍جْ‍‍رِمِينَ
Ćумма Җа`алнӓкум Ҳалӓ'ифа Фӥ Ал-'Арđи Мин Ба`диһим Линанžура Кайфа Та`малӱна 010-014 Сўнгра қандай амал қилишингизга назар солишимиз учун уларнинг ортидан сизларни ер юзида ўринбосарлар қилдик. ثُ‍‍مَّ جَعَلْنَاكُمْ خَ‍‍لاَئِفَ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ مِ‍‌‍نْ بَعْدِهِمْ لِنَ‍‌‍نْ‍‍‍‍ظُ‍رَ‌ كَ‍‍يْ‍‍فَ تَعْمَلُونَ
Ұа 'Иҙӓ Тутлá `Алайһим 'Ӓйӓтунӓ Баййинӓтин ۙ Қӓла Ал-Лаҙӥна Лӓ Йарҗӱна Лиқӓ'анӓ А'ти Биқур'ӓнин Ғайри Һӓҙӓ 'Аұ Баддилһу ۚ Қул Мӓ Йакӱну Лӥ 'Ан 'Убаддилаһу Мин Тилқӓ'и Нафсӥ ۖ 'Ин 'Аттаби`у 'Иллӓ Мӓ Йӱхá 'Илаййа ۖннӥҳӓфу 'Ин `Аҫайту Раббӥ `Аҙӓба Йаұмин `Аžӥмин 010-015 Қачонки, уларга очиқ-ойдин оятларимиз тиловат қилинганида, Бизга мулоқот бўлишдан умиди йўқлар: «Бундан бошқа Қуръон келтир ёки уни алмаштир», дедилар. Сен: «Мен ўзимча уни алмаштира олмайман. Мен фақат ўзимга ваҳий қилинган нарсага эргашаман, холос. Албатта, мен Роббимга осийлик қилсам, улуғ куннинг азобидан қўрқаман», деб айт. (Бу гапни ўта кетган жоҳилларгина айтиши мумкин. Улар ваҳий нима эканини билишни ҳам хоҳламайдилар. Унинг кимдан чиққанини ҳам, унинг инсоният учун аҳамиятини ҳам билмайдилар. Яъни, Қуръоннинг ўрнига бошқа нарса келтириб ёки уни алмаштириб, Роббимга осийлик қилсам, улуғ қиёмат кунининг азобига дучор бўлишдан қўрқаман. Пайғамбар бўлатуриб у зот (с.а.в.) шунчалик қўрқсалар, Қуръон ўрнига бошқа дастур келтираётган ва унинг оятлари ёки ҳукмларини алмаштираётган оддий одамларни нима деса бўлар экан?!) وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ تُتْلَى‌ عَلَيْهِمْ ‌آيَاتُنَا‌ بَيِّن‍‍َ‍ات‌‍ٍۙ قَ‍‍الَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يَرْج‍‍ُ‍ونَ لِ‍‍قَ‍‍ا‌ءَنَا‌ ‌ائْتِ بِ‍‍قُ‍‍رْ‌آنٍ غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ هَذَ‌ا‌ ‌أَ‌وْ‌ بَدِّلْهُ ۚ قُ‍‍لْ مَا‌ يَك‍‍ُ‍ونُ لِ‍‍ي ‌أَ‌نْ ‌أُبَدِّلَ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ تِلْ‍‍قَ‍‍ا‌ءِ‌ نَفْسِ‍‍ي ۖ ‌إِ‌نْ ‌أَتَّبِعُ ‌إِلاَّ‌ مَا‌ يُوحَ‍‍ى‌ ‌إِلَيَّ ۖ ‌إِنِّ‍‍ي ‌أَ‍خَ‍‍افُ ‌إِ‌نْ عَ‍‍صَ‍‍يْ‍‍تُ ‌‍رَبِّي عَذ‍َ‍‌ابَ يَ‍‍وْمٍ عَ‍‍ظِ‍‍يمٍ
Қул Лаұ Шӓ Аллӓһу Мӓ Талаұтуһу `Алайкум Ұа Лӓдрӓкум Биһи ۖ Фақад Лабиćту Фӥкум `Умурӓан Мин Қаблиһи~ ۚ 'Афалӓ Та`қилӱна 010-016 Сен:«Агар Аллоҳ хоҳлаганида, уни сизларга тиловат қилмас эдим ва У зот ҳам уни сизларга ўргатмас эди. Батаҳқиқ, мен орангизда ундан олдин ҳам умр кечирдим. Ақл ишлатиб кўрмайсизларми?» деб айт. قُ‍‍لْ لَوْ‌ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ مَا‌ تَلَوْتُ‍‍هُ عَلَيْكُمْ ‌وَلاَ‌ ‌أَ‌دْ‌‍رَ‌اكُمْ بِ‍‍هِ ۖ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُر‌ا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِهِ~‍ِ ۚ ‌أَفَلاَ‌ تَعْ‍‍قِ‍‍لُونَ
Фаман 'Аžламу Миммани Афтарá `Алá Аллӓһи Каҙибӓан 'Аұ Каҙҙаба Би'ӓйӓтиһи~ ۚннаһу Лӓ Йуфлиху Ал-Муҗримӱна 010-017 Аллоҳга ёлғон тўқиган ёки Унинг оятларини ёлғонга чиқарган кимсадан ҳам золимроқ одам борми?! Албатта, жиноятчилар нажот топмаслар. فَمَ‍‌‍نْ ‌أَ‍ظْ‍‍لَمُ مِ‍‍مَّ‍‍نِ ‌افْتَ‍رَ‌ى‌ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ كَذِباً‌ ‌أَ‌وْ‌ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُ لاَ‌ يُفْلِحُ ‌الْمُ‍‍جْ‍‍رِمُونَ
Ұа Йа`будӱна Мин Дӱни Аллӓһи Мӓ Лӓ Йаđурруһум Ұа Лӓ Йанфа`уһум Ұа Йақӱлӱна Һӓ'уулӓ' Шуфа`ӓ'уунӓ `Инда Аллӓһи ۚ Қул 'Атунабби'ӱна Аллӓһа Бимӓ Лӓ Йа`ламу Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Лӓ Фӥ Ал-'Арđи ۚ Субхӓнаһу Ұа Та`ӓлá `Аммӓ Йушрикӱна 010-018 Улар Аллоҳни қўйиб, ўзларига зарар ҳам, манфаат ҳам етказа олмайдиган нарсаларга ибодат қиларлар ва: «Ана ўшалар бизнинг Аллоҳ ҳузуридаги шафоатчиларимиздир!» дерлар. Сен: «Аллоҳга у осмонлару ерда билмайдиган нарсаларнинг хабарини бермоқчимисизлар?!» деб айт. Аллоҳ улар келтираётган ширкдан пок ва юксак зотдир. وَيَعْبُد‍ُ‍‌ونَ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ مَا‌ لاَ‌ يَ‍‍ضُ‍‍رُّهُمْ ‌وَلاَ‌ يَ‍‌‍نْ‍‍فَعُهُمْ ‌وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ شُفَع‍‍َ‍ا‌ؤُنَا‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ قُ‍‍لْ ‌أَتُنَبِّئ‍‍ُ‍ونَ ‌اللَّ‍‍هَ بِمَا‌ لاَ‌ يَعْلَمُ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَلاَ‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۚ سُ‍‍بْ‍‍حَانَ‍‍هُ ‌وَتَعَالَى‌ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ يُشْ‍‍رِكُونَ
Ұа Мӓ Кӓна Анӓсу 'Иллӓмматан Ұӓхидатан Фӓҳталафӱ ۚ Ұа Лаұлӓ Калиматун Сабақат Мин Раббика Лақуđийа Байнаһум Фӥмӓ Фӥһи Йаҳталифӱна 010-019 Одамлар фақат бир уммат бўлган эдилар. Сўнгра ихтилофга тушдилар. Агар Роббинг томонидан айтилган сўз бўлмаганида, улар ихтилоф қилаётган нарса ҳақида ораларида ҳукм қилинган бўлар эди. (Дарҳақиқат, Одам атодан кейин ҳамма бир хил ақидада–тавҳид ақидасида эди. Аммо вақт ўтиши билан турли омиллар таъсирида баъзи ихтилофлар келиб чиқди. Айрим одамлар тавҳидни маҳкам тутдилар. Бошқалари ширкка кетдилар.) وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ ‌إِلاَّ‌ ‌أُمَّ‍‍ة ً‌ ‌وَ‌احِدَة‌ ً‌ فَاخْ‍‍تَلَفُو‌اۚ ‌وَلَوْلاَ‌ كَلِمَة‌‍ٌ‌ سَبَ‍‍قَ‍‍تْ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكَ لَ‍‍قُ‍‍ضِ‍‍يَ بَيْنَهُمْ فِيمَا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ يَ‍‍خْ‍‍تَلِفُونَ
Ұа Йақӱлӱна Лаұлӓнзила `Алайһи 'Ӓйатун Мин Раббиһи ۖ Фақул 'Иннамӓ Ал-Ғайбу Лиллӓһ Фӓнтаžирӱннӥ Ма`акум Мина Ал-Мунтаžирӥна 010-020 Ва улар: «Унга Роббидан оят-мўъжиза тушса эди», дерлар. Бас, сен: «Ғайб Аллоҳникидир. Интизор бўлиб туринг, мен ҳам сиз ила интизор бўлувчиларданман», деб айт. (Мушрикларнинг одатлари шу: атрофларидаги сон-саноқсиз мўъжизалардан кўз юмиб, Пайғамбарнинг (с.а.в.) ва у кишига келаётган ваҳийнинг ҳақ эканлигини тасдиқловчи алоҳида катта моддий мўъжиза келтиришни талаб қилишарди. Ҳазрати Муҳаммаднинг (с.а.в.) шариатлари охирги шариат бўлганидан Аллоҳ таоло мушрикларнинг матлубини ортга суришга аҳд қилган эди. Шу боис Пайғамбари Муҳаммадга (с.а.в.) мушрикларнинг бу бемаъни талабига:«Ғайб Аллоҳникидир. Интизор бўлиб туринг, мен ҳам сиз ила интизор бўлувчиларданман», деб айт», демоқда.) وَيَ‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ لَوْلاَ‌ ‌أُ‌نْ‍‍زِلَ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ‌آيَةٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّ‍‍هِ ۖ فَ‍‍قُ‍‍لْ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ ‌الْ‍‍غَ‍‍يْ‍‍بُ لِلَّهِ فَا‌نْ‍‍تَ‍‍ظِ‍‍رُ‌و‌ا‌ ‌إِنِّ‍‍ي مَعَكُمْ مِنَ ‌الْمُ‍‌‍نْ‍‍تَ‍‍ظِ‍‍رِينَ
Ұа 'Иҙӓ 'Аҙақнӓ Анӓса Рахматан Мин Ба`ди Đаррӓ'а Массат/һум 'Иҙӓ Лаһум Макрун Фӥ 'Ӓйӓтинӓ ۚ Қули Аллӓһу 'Асра`у Макрӓан ۚнна Русуланӓ Йактубӱна Мӓ Тамкурӱн 010-021 Қачонки одамларга уларга етган зарардан сўнг раҳматни тотдирсак, баногоҳ, уларда оятларимиз ҳақида макр бўлур. Сен:«Аллоҳ макрда тезкордир. Албатта, элчиларимиз қилаётган макрларингизни ёзиб борурлар», деб айт. (Одам боласининг иши қизиқ: бошига мусибат тушса, Аллоҳни эслайди, Унга ёлборади, халос қилишини сўрайди. Мусибат кўтарилганида эса, ҳаммаси ёдидан чиқади, туғёнга кетади ва яна гуноҳ ишларга ботади. Ушбу ҳолат ояти каримада: «Қачонки одамларга уларга етган зарардан сўнг раҳматни тотдирсак, баногоҳ, уларда оятларимиз ҳақида макр бўлур», деб васф қилинмоқда. Ожиз бандалар ўзларича макр қилишга уринадилар. Аммо ҳамма нарсани билгувчи ва ҳар нарсага қодир Аллоҳ уларнинг макрини дарҳол йўққа чиқаради. Бунинг устига, Аллоҳнинг элчилари–фаришталар ҳар бир макрни ёзиб туради. Вақти келганда ўша ёзув маккорлар зиддига ҳужжат бўлади. Маккорлар икки дунёда ҳам макрларининг азобини тортади.) وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَ‌ذَ‍قْ‍‍نَا‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ ‌‍رَحْمَة ً‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ ضَ‍‍رّ‍َ‍‌ا‌ءَ‌ مَسَّتْهُمْ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ لَهُمْ مَكْر‌‌ٌ‌ فِ‍‍ي ‌آيَاتِنَا‌ ۚ قُ‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هُ ‌أَسْ‍رَعُ مَكْر‌ا‌‌ ًۚ ‌إِنَّ ‌رُسُلَنَا‌ يَكْتُب‍‍ُ‍ونَ مَا‌ تَمْكُرُ‌ون
Һуұа Ал-Лаҙӥ Йусаййирукум Фӥ Ал-Барри Ұа Ал-Бахри ۖ Хаттá 'Иҙӓ Кунтум Фӥ Ал-Фулки Ұа Җарайна Биһим Бирӥхин Ҭаййибатин Ұа Фарихӱ Биһӓ Җӓ'ат/һӓ Рӥхун `Ӓҫифун Ұа Җӓ'аһуму Ал-Маұҗу Мин Кулли Макӓнин Ұа Žаннӱннаһум 'Ухӥҭа Биһим ۙ Да`аұ Ал-Лаһа Муҳлиҫӥна Лаһу Ад-Дӥна Ла'ин 'Анҗайтанӓ Мин Һаҙиһи Ланакӱнанна Мина Аш-Шӓкирӥна 010-022 У сизларни қуруқликда ва денгизда юргизадиган зотдир. Токи сизлар кемада бўлганингизда ва у(кемалар) яхши еллар ила уларни олиб кетганида ҳамда улар бундан хурсанд бўлганларида, қаттиқ шамол келур ва уларга ҳар томондан тўлқин келур. Ўзларининг қуршовда қолганларини англаганларида Аллоҳга чин ихлос билан: «Агар бизни мана шундан қутқазсанг, албатта, шукр келтирувчилардан бўламиз», деб дуо қилурлар. هُوَ‌ ‌الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي ‌الْبَرِّ‌ ‌وَ‌الْبَحْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۖ حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ فِي ‌الْفُلْكِ ‌وَجَ‍رَيْ‍‍نَ بِهِمْ بِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍ح‌‍ٍطَ‍‍يِّبَةٍ‌ ‌وَفَ‍‍رِحُو‌ا‌ بِهَا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَتْهَا‌ ‌ر‍ِ‍ي‍‍حٌ عَاصِ‍‍فٌ‌ ‌وَج‍‍َ‍ا‌ءَهُمُ ‌الْمَ‍‍وْجُ مِ‍‌‍نْ كُلِّ مَك‍‍َ‍انٍ‌ ‌وَ‍ظَ‍‍نُّ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ‍‍هُمْ ‌أُح‍‍ِ‍ي‍‍طَ بِهِمْ ۙ ‌دَعَوْ‌ا‌ ‌اللَّ‍‍هَ مُ‍‍خْ‍‍لِ‍‍صِ‍‍ي‍‍نَ لَهُ ‌ال‍‍دّ‍ِ‍ي‍‍نَ لَئِ‍‌‍نْ ‌أَ‌نْ‍‍جَيْتَنَا‌ مِ‍‌‍نْ هَذِهِ لَنَكُونَ‍‍نَّ مِنَ ‌ال‍‍شَّاكِ‍‍رِينَ
Фаламмӓнҗӓһум 'Иҙӓ Һум Йабғӱна Фӥ Ал-'Арđи Биғайри Ал-Хаққи ۗ Йӓ 'Аййуһӓ Анӓсу 'Иннамӓ Бағйукум `Алáнфусикум ۖ Матӓ Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ ۖ Ćумма 'Илайнӓ Марҗи`укум Фанунабби'укум Бимӓ Кунтум Та`малӱна 010-023 Бас, қачонки У зот уларга нажот берса, кўрибсизки, улар ер юзида ноҳақдан зулм қилурлар. Эй одамлар! Бу зулмингиз фақат ўз зиёнингизгадир. Бу ҳаёти дунё матоҳи, холос. Сўнгра Бизга қайтишингиз бор. Бас, Биз нима амал қилганингизнинг хабарини берурмиз. فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍جَاهُمْ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ هُمْ يَ‍‍بْ‍‍‍‍غُ‍‍ونَ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ بِ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌الْحَ‍‍قِّ ۗ يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ بَ‍‍غْ‍‍يُكُمْ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَ‌نْ‍‍فُسِكُمْ ۖ مَت‍‍َ‍اعَ ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ۖ ثُ‍‍مَّ ‌إِلَيْنَا‌ مَرْجِعُكُمْ فَنُنَبِّئُكُمْ بِمَا‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ تَعْمَلُونَ
ннамӓ Маćалу Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ Камӓ'ин 'Анзалнӓһу Мина Ас-Самӓ'и Фӓҳталаҭа Биһи Набӓту Ал-'Арđи Миммӓ Йа'кулу Анӓсу Ұа Ал-'Ан`ӓм Хаттá 'Иҙӓҳаҙати Ал-'Арđу Зуҳруфаһӓ Ұа Аззаййанат Ұа Žанна 'Аһлуһӓннаһум Қӓдирӱна `Алайһӓ 'Атӓһӓмрунӓ Лайлӓан 'Аұ Наһӓрӓан Фаҗа`алнӓһӓ Хаҫӥдӓан Ка'ан Лам Тағна Бил-'Амси ۚ Каҙӓлика Нуфаҫҫилу Ал-'Ӓйӓти Лиқаұмин Йатафаккарӱна 010-024 Албатта, дунё ҳаётининг мисоли худди Биз осмондан туширган сувга ўхшайдир. Бас, одамлар ва чорвалар ейдиган ер набототи у билан аралашиб, ер безагини олганда ва зийнатлаганда ҳамда унинг аҳли, энди бунга эришдик, деб ўйлаганда, кечаси ёки кундузи унга Бизнинг амримиз келадир. Биз уни худди куни кеча яшнаб турмагандек қуритиб қўямиз. Тафаккур қиладиган қавмлар учун оятларимизни ана шундай батафсил баён қилурмиз. إِنَّ‍‍مَا‌ مَثَلُ ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ كَم‍‍َ‍ا‌ءٍ‌ ‌أَ‌نْ‍‍زَلْن‍‍َ‍اهُ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ فَاخْ‍‍تَلَ‍‍طَ بِ‍‍هِ نَب‍‍َ‍اتُ ‌الأَ‌رْ‍ضِ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَأْكُلُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ ‌وَ‌الأَنعَام حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَ‍خَ‍‍ذَتِ ‌الأَ‌رْ‍ضُ ‌زُ‍خْ‍‍رُفَهَا‌ ‌وَ‌ا‌زَّيَّنَتْ ‌وَ‍ظَ‍‍نَّ ‌أَهْلُهَ‍‍ا‌ ‌أَنَّ‍‍هُمْ قَ‍‍ا‌دِ‌ر‍ُ‍‌ونَ عَلَيْهَ‍‍ا‌ ‌أَتَاهَ‍‍ا‌ ‌أَمْرُنَا‌ لَيْلاً‌ ‌أَ‌وْ‌ نَهَا‌ر‌ا‌‌ ً‌ فَجَعَلْنَاهَا‌ حَ‍‍صِ‍‍يد‌ا‌‌ ً‌ كَأَ‌نْ لَمْ تَ‍‍غْ‍‍نَ بِ‍الأَمْسِ ۚ كَذَلِكَ نُفَ‍‍صِّ‍‍لُ ‌الآي‍‍َ‍اتِ لِ‍‍قَ‍‍وْمٍ‌ يَتَفَكَّرُ‌ونَ
Ұа Аллӓһу Йад`ӱ 'Илá Дӓри Ас-Салӓми Ұа Йаһдӥ Ман Йашӓ'у 'Илá Ҫирӓҭин Мустақӥмин 010-025 Аллоҳ тинчлик диёрига даъват қиладир ва Ўзи хоҳлаганларни сироти мустақимга ҳидоят қиладир. (Аллоҳ бандаларини икки дунёда ҳам саодатли бўлишларини хоҳлайди. Уларни тинчлик диёрида, омонликда, бахт-саодат ва фароғатда бўлишга чақиради. Кимки Аллоҳнинг чақириғига лаббай деб жавоб берса, унинг айтганларини қилса, барча яхшиликларга етишади. Тўғри йўлда–сироти мустақимда барқарор туради. Доимо яхшиликларга соҳиб бўлади.) وَ‌اللَّ‍‍هُ يَ‍‍دْعُو‌ ‌إِلَى‌ ‌د‍َ‍‌ا‌ر‍ِ‍‌ ‌ال‍‍سَّلاَمِ ‌وَيَهْدِي مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌إِلَى‌ صِ‍رَ‍‌اطٍ‌ مُسْتَ‍‍قِ‍‍يمٍ
Лиллаҙӥна 'Ахсанӱ Ал-Хуснá Ұа Зийӓдатун ۖ Ұа Лӓ Йарһақу Ұуҗӱһаһум Қатарун Ұа Лӓ Ҙиллатун ۚ 'Ӱлӓ'ика 'Аҫхӓбу Ал-Җаннати ۖ Һум Фӥһӓ Ҳӓлидӱна 010-026 Гўзал амал қилганлар учун гўзал савоб ва зиёдалик бордир. Уларнинг юзларини қаролик ҳам, хорлик ҳам қопламас. Ана ўшалар жаннат эгаларидир. Улар унда абадий қолурлар. (Аллоҳга иймон келтириб, Унинг чақириғига лаббай деб жавоб бериб, яхши амалларни қилиб яшаган бандалар бу дунёда гўзал ҳаёт кечирадилар. Охиратда эса, бу дунёда қилган гўзал амаллари учун савоб оладилар, жаннатга дохил бўладилар. لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَحْسَنُو‌ا‌الْحُسْنَى‌ ‌وَ‌زِيَا‌دَةٌۖ ‌وَلاَ‌ يَرْهَ‍‍قُ ‌وُجُوهَهُمْ قَ‍‍تَر‌ٌ‌ ‌وَلاَ‌ ‌ذِلَّةٌ ۚ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابُ ‌الْجَ‍‍نَّ‍‍ةِ ۖ هُمْ فِيهَا‌ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
Ұа Ал-Лаҙӥна Касабӱ Ас-Саййи'ӓти Җазӓ'у Саййи'атин Бимиćлиһӓ Ұа Тарһақуһум Ҙиллатун ۖ Мӓ Лаһум Мина Аллӓһи Мин `Ӓҫимин ۖ Ка'аннамӓғшийат Ұуҗӱһуһум Қиҭа`ӓан Мина Ал-Лайли Муžлимӓан ۚ 'Ӱлӓ'ика 'Аҫхӓбу Анӓри ۖ Һум Фӥһӓ Ҳӓлидӱна 010-027 Ёмонликларни касб қилганларга эса ёмонликларига яраша ёмон жазо бўлур. Уларни хорлик қоплайдир. Улар учун Аллоҳдан бирор сақловчи ҳам бўлмас. Юзлари худди тун зулматидан бир парча ила қопланган каби бўлур. Ана ўшалар дўзах эгаларидир. Улар унда абадий қолурлар. Олдинги манзаранинг тамоман акси. Оятда бу дунёда гўзал амаллар эмас, ёмон амаллар қилганлар васф қилинаётир. Ёмонликлари туфайли улар бу дунёнинг ўзида ёмон ҳаёт кечирадилар. Охиратда эса, уларга: «»ёмонликларига яраша ёмон жазо бўлур».) وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَسَبُو‌ا‌ال‍‍سَّيِّئ‍‍َ‍اتِ جَز‍َ‍‌ا‌ءُ‌ سَيِّئَة ٍ‌ بِمِثْلِهَا‌ ‌وَتَرْهَ‍‍قُ‍‍هُمْ ‌ذِلَّةٌۖ مَا‌ لَهُمْ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ عَاصِ‍‍م‌‍ٍۖ كَأَنَّ‍‍مَ‍‍ا‌ ‌أُ‍غْ‍‍شِيَتْ ‌وُجُوهُهُمْ قِ‍‍طَ‍‍عا‌ ً‌ مِنَ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لِ مُ‍‍ظْ‍‍لِماً‌ ۚ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ۖ هُمْ فِيهَا‌ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
Ұа Йаұма Нахшуруһум Җамӥ`ӓан Ćумма Нақӱлу Лиллаҙӥна 'Ашракӱ Макӓнакумнтум Ұа Шуракӓ'уукум ۚ Фазаййалнӓ Байнаһум ۖ Ұа Қӓла Шуракӓ'ууһум Мӓ Кунтум 'Ӥйӓнӓ Та`будӱна 010-028 У кунда барчаларини тўплаймиз. Сўнгра ширк келтирганларга: «Сизлар ҳам, шерик қилганларингиз ҳам жойингиздан қимирламангиз», деймиз. Бас, ораларини ажратамиз ва шерик қилинмишлар: «Бизга ибодат этмаган эдингиз. وَيَ‍‍وْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعا‌‌ ً‌ ثُ‍‍مَّ نَ‍‍قُ‍‍ولُ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَشْ‍رَكُو‌ا‌ مَكَانَكُمْ ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ ‌وَشُ‍رَك‍‍َ‍ا‌ؤُكُمْ ۚ فَزَيَّلْنَا‌ بَيْنَهُمْ ۖ ‌وَ‍قَ‍‍الَ شُ‍رَك‍‍َ‍ا‌ؤُهُمْ مَا‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ ‌إِيَّانَا‌ تَعْبُدُ‌ونَ
Факафá Биллӓһи Шаһӥдӓан Байнанӓ Ұа Байнакумн Куннӓ `Ан `Ибӓдатикум Лағӓфилӥна 010-029 Биз билан сизнинг орангизда шоҳидликка Аллоҳ кифоядир. Биз, албатта, сизнинг ибодатингиздан ғофил эдик», дерлар. فَكَفَى‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ شَهِيد‌ا‌ ً‌ بَيْنَنَا‌ ‌وَبَيْنَكُمْ ‌إِ‌نْ كُ‍‍نَّ‍‍ا‌ عَ‍‌‍نْ عِبَا‌دَتِكُمْ لَ‍‍غَ‍‍افِلِينَ
Һунӓлика Таблӱ Куллу Нафсин Мӓ 'Аслафат ۚ Ұа Руддӱ 'Илá Аллӓһи Маұлӓһуму Ал-Хаққи ۖ Ұа Đалла `Анһум Мӓ Кӓнӱ Йафтарӱна 010-030 Ўша ерда ҳар бир жон ўзи қилиб ўтган ишдан сўралур-хабардор бўлур ва ҳақиқий хожалари Аллоҳга қайтарилурлар. Ҳамда ўзларича тўқиб чиқарган нарсалари улардан ғойиб бўладир. هُنَالِكَ تَ‍‍بْ‍‍لُو‌ كُلُّ نَفْسٍ‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَسْلَفَتْ ۚ ‌وَ‌رُ‌دُّ‌و‌ا‌ ‌إِلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ مَوْلاَهُمُ ‌الْحَ‍‍قِّ ۖ ‌وَ‍ضَ‍‍لَّ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَا‌ كَانُو‌ا‌ يَفْتَرُ‌ونَ
Қул Ман Йарзуқукум Мина Ас-Самӓ'и Ұа Ал-'Арđи 'Амман Йамлику Ас-Сам`а Ұа Ал-'Абҫӓра Ұа Ман Йуҳриҗу Ал-Хаййа Мина Ал-Маййити Ұа Йуҳриҗу Ал-Маййита Мина Ал-Хаййи Ұа Ман Йудаббиру Ал-'Амра ۚ Фасайақӱлӱна Аллӓһу ۚ Фақул 'Афалӓ Таттақӱна 010-031 Сен:«Сизларни осмонлару ерда ким ризқлантирур? Ёки қулоқ ва кўзларингизнинг эгаси ким, тирикни ўликдан, ўликни тирикдан ким чиқарур? Ишнинг тадбирини ким қиладир?» деб айт. Улар, албатта: «Аллоҳ», дерлар. Бас, сен: «Тақво қилмайсизларми?» деб айт.(Ушбу ояти карималар нозил бўлаётган даврдаги одамлар тушунчаси бўйича, ўсиб-ҳаракатланиб турган нарсалар тирик, ҳаракатсиз, ўсмай турган нарсалар ўлик ҳисобланар эди. Ана шу тасаввурга биноан қадимги тафсирчиларимиз «ўликдан тирикни чиқариш»га тухумдан қушни, уруғдан ўсимликни, данакдан дарахтни чиқаришни ва шунга ўхшаш ҳолатларни мисол қилиб келтирганлар. Ёки, аксинча, ҳамма ҳайвонлар тирик бола туғади, қушлар эса, жонсиз тухумни. Ўсиб етилган ўсимликдан жонсиз уруғ чиқади.Буларнинг ҳаммасини ким қилмоқда? Албатта, Аллоҳ!) قُ‍‍لْ مَ‍‌‍نْ يَرْ‌زُ‍قُ‍‍كُمْ مِنَ ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌أَمَّ‍‍‌‍نْ يَمْلِكُ ‌ال‍‍سَّمْعَ ‌وَ‌الأَبْ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌‍رَ‌ ‌وَمَ‍‌‍نْ يُ‍‍خْ‍‍رِجُ ‌الْحَيَّ مِنَ ‌الْمَيِّتِ ‌وَيُ‍‍خْ‍‍رِجُ ‌الْمَيِّتَ مِنَ ‌الْحَيِّ ‌وَمَ‍‌‍نْ يُدَبِّ‍‍ر‍ُ‍‌ ‌الأَمْ‍رَۚ فَسَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ‌اللَّ‍‍هُ ۚ فَ‍‍قُ‍‍لْ ‌أَفَلاَ‌ تَتَّ‍‍قُ‍‍ونَ
Фаҙаликуму Аллӓһу Раббукуму Ал-Хаққу ۖ Фамӓҙӓ Ба`да Ал-Хаққи 'Иллӓ Аđ-Đалӓлу ۖ Фа'аннӓ Туҫрафӱна 010-032 Бас, мана шу Аллоҳ сизнинг ҳақ Роббингиздир. Ҳақдан сўнг нима бўладир? Магар залолат бўладир. Бас, қаёққа бурилиб кетмоқдасиз? فَذَلِكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌‍رَبُّكُمُ ‌الْحَ‍‍قُّ ۖ فَمَا‌ذَ‌ا‌ بَعْدَ‌ ‌الْحَ‍‍قِّ ‌إِلاَّ‌ ‌ال‍‍ضَّ‍‍لاَلُ ۖ فَأَنَّ‍‍ا‌ تُ‍‍صْ‍رَفُونَ
Каҙӓлика Хаққат Калимату Раббика `Алá Ал-Лаҙӥна Фасақӱннаһум Лӓ Йу'уминӱна 010-033 Шундай қилиб, фосиқлик қилганларга Роббингнинг сўзи ҳақ бўлди. Улар иймон келтирмаслар. كَذَلِكَ حَ‍‍قَّ‍‍تْ كَلِمَةُ ‌‍رَبِّكَ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ فَسَ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ‍‍هُمْ لاَ‌ يُؤْمِنُونَ
Қул Һал Мин Шуракӓ'икум Ман Йабда'у Ал-Ҳалқа Ćумма Йу`ӥдуһу ۚ Қули Аллӓһу Йабда'у Ал-Ҳалқа Ćумма Йу`ӥдуһу ۖ Фа'аннá Ту'уфакӱна 010-034 Сен:«Сизнинг шерик келтираётганларингиз орасида махлуқотни аввал-бошда яратиб, сўнгра уни қайтарадигани борми?» деб айт. Сен:«Аллоҳ махлуқотни аввал-бошда яратиб, сўнгра уни қайтарадир. Бас, қаёққа бурилиб кетмоқдасизлар?» деб айт. قُ‍‍لْ هَلْ مِ‍‌‍نْ شُ‍رَك‍‍َ‍ائِكُمْ مَ‍‌‍نْ يَ‍‍بْ‍‍دَ‌أُ‌ ‌الْ‍‍خَ‍‍لْ‍‍قَ ثُ‍‍مَّ يُعِيدُهُ ۚ قُ‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هُ يَ‍‍بْ‍‍دَ‌أُ‌ ‌الْ‍‍خَ‍‍لْ‍‍قَ ثُ‍‍مَّ يُعِيدُهُ ۖ فَأَنَّ‍‍ى‌ تُؤْفَكُونَ
Қул Һал Мин Шуракӓ'икум Ман Йаһдӥ 'Илá Ал-Хаққи ۚ Қули Аллӓһу Йаһдӥ Лилхаққи ۗ 'Афаман Йаһдӥ 'Илá Ал-Хаққи 'Ахаққу 'Ан Йуттаба`а 'Амман Лӓ Йаһиддӥ 'Иллӓн Йуһдá ۖ Фамӓ Лакум Кайфа Тахкумӱна 010-035 Сен:«Сизнинг шерик келтираётганларингиз орасида ҳаққа ҳидоят қиладигани борми?» деб айт. Сен:«Аллоҳ ҳаққа ҳидоят қилади. Эргашишга ҳаққа ҳидоят қиладиган зот ҳақлироқми ёки ҳидоят қилмайдиган, балки ўзи ҳидоятга муҳтож кимсами? Сизга нима бўлди?! Қандай ҳукм қилмоқдасиз?!» деб айт. قُ‍‍لْ هَلْ مِ‍‌‍نْ شُ‍رَك‍‍َ‍ائِكُمْ مَ‍‌‍نْ يَهْدِي ‌إِلَى‌ ‌الْحَ‍‍قِّ ۚ قُ‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هُ يَهْدِي لِلْحَ‍‍قِّ ۗ ‌أَفَمَ‍‌‍نْ يَهْدِي ‌إِلَى‌ ‌الْحَ‍‍قِّ ‌أَحَ‍‍قُّ ‌أَ‌نْ يُتَّبَعَ ‌أَمَّ‍‍‌‍نْ لاَ‌ يَهِدِّي ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ يُهْدَ‌ى‌ ۖ فَمَا‌ لَكُمْ كَ‍‍يْ‍‍فَ تَحْكُمُونَ
Ұа Мӓ Йаттаби`у 'Акćаруһум 'Иллӓ Žаннӓан ۚнна Аž-Žанна Лӓ Йуғнӥ Мина Ал-Хаққи Шай'ӓан ۚнна Аллӓһа `Алӥмун Бимӓ Йаф`алӱна 010-036 Уларнинг кўплари гумонга эргашадилар, холос. Албатта, гумон ҳақ ўрнида ҳеч нарса бўла олмас. Албатта, Аллоҳ нима қилаётганларини билгувчи зотдир. (Аллоҳнинг йўлида юрмаганларнинг кўплари, балки ҳаммалари гумон ва тахминга эргашадилар. Улардан, нима учун бу ишни қилмоқдасан, нима учун бу йўлга юрмоқдасан, деб сўралса, берадиган жавоблари фақат гумондан иборат бўлади. Қадимда бутпарастлар, ота-бобомиз шундай қилган, биз ҳам қилмоқдамиз, деб жавоб беришган. Ҳозирда ҳам фалончи айтгани учун, пистончи қилгани учун, дейишади.) وَمَا‌ يَتَّبِعُ ‌أَكْثَرُهُمْ ‌إِلاَّ‌ ظَ‍‍نّ‍‍ا‌‌ ًۚ ‌إِنَّ ‌ال‍‍ظَّ‍‍نَّ لاَ‌ يُ‍‍غْ‍‍نِي مِنَ ‌الْحَ‍‍قِّ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌‌ ًۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَل‍‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ‌ بِمَا‌ يَفْعَلُونَ
Ұа Мӓ Кӓна Һӓҙӓ Ал-Қур'ӓну 'Ан Йуфтарá Мин Дӱни Аллӓһи Ұа Лакин Таҫдӥқа Ал-Лаҙӥ Байна Йадайһи Ұа Тафҫӥла Ал-Китӓби Лӓ Райба Фӥһи Мин Рабби Ал-`Ӓламӥна 010-037 Ушбу Қуръон Аллоҳдан бошқа томонидан тўқиб чиқарилган эмас. Балки у ўзидан олдингининг тасдиғи ва китобнинг тафсилотидир. Унда ҳеч шубҳа йўқ. У оламларнинг Роббисидандир. وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ هَذَ‌ا‌ ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنُ ‌أَ‌نْ يُفْتَ‍رَ‌ى‌ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ تَ‍‍صْ‍‍د‍ِ‍ي‍‍قَ ‌الَّذِي بَ‍‍يْ‍‍نَ يَدَيْ‍‍هِ ‌وَتَفْ‍‍صِ‍‍ي‍‍لَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لاَ‌ ‌‍رَيْ‍‍بَ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّ ‌الْعَالَمِينَ
м Йақӱлӱна Афтарӓһу ۖ Қул Фа'тӱ Бисӱратин Миćлиһи Ұа Ад`ӱ Мани Астаҭа`тум Мин Дӱни Аллӓһи 'Ин Кунтум Ҫӓдиқӥна 010-038 Ёки ўзи тўқиб олган дейдиларми? Сен:«Агар ростгўй бўлсангиз, унга ўхшаш бир сура келтиринг ва (бу ишга) Аллоҳдан бошқа кучингиз етганича кимни хоҳласангиз, чақиринг», деб айт. أَمْ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ‌افْتَ‍رَ‍‌اهُ ۖ قُ‍‍لْ فَأْتُو‌ا‌ بِسُو‌‍رَةٍ‌ مِثْلِ‍‍هِ ‌وَ‌ا‌دْعُو‌ا‌ مَنِ ‌اسْتَ‍‍طَ‍‍عْتُمْ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ صَ‍‍ا‌دِقِ‍‍ينَ
Бал Каҙҙабӱ Бимӓ Лам Йухӥҭӱ Би`илмиһи Ұа Ламмӓ Йа'тиһим Та'ұӥлуһу ۚ Каҙӓлика Каҙҙаба Ал-Лаҙӥна Мин Қаблиһим ۖ Фӓнžур Кайфа Кӓна `Ӓқибату Аž-Žӓлимӥна 010-039 Балки улар ўзлари илмини билмаган нарсани уларга унинг таъвили етмай туриб, ёлғонга чиқарурлар. Улардан олдингилар ҳам шундай ёлғонга чиқарган эдилар. Золимларнинг оқибати қандай бўлганига назар сол. بَلْ كَذَّبُو‌ا‌ بِمَا‌ لَمْ يُحِي‍‍طُ‍‍و‌ا‌ بِعِلْمِ‍‍هِ ‌وَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَأْتِهِمْ تَأْ‌وِيلُ‍‍هُ ۚ كَذَلِكَ كَذَّبَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِهِمْ ۖ فَا‌نْ‍‍‍‍ظُ‍‍رْ‌ كَ‍‍يْ‍‍فَ ك‍‍َ‍انَ عَاقِ‍‍بَةُ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Ұа Минһум Ман Йу'умину Биһи Ұа Минһум Ман Лӓ Йу'умину Биһи ۚ Ұа Раббука 'А`ламу Бил-Муфсидӥна 010-040 Улардан унга иймон келтирадиганлар ҳам бор ва улардан унга иймон келтирмайдиганлар ҳам бор. Роббинг эса, бузғунчиларни яхши билгувчи зотдир. وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ يُؤْمِنُ بِ‍‍هِ ‌وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ لاَ‌ يُؤْمِنُ بِ‍‍هِ ۚ ‌وَ‌‍رَبُّكَ ‌أَعْلَمُ بِ‍الْمُفْسِدِينَ
Ұа 'Ин Каҙҙабӱка Фақул Лӥ `Амалӥ Ұа Лакум `Амалукум ۖнтум Барӥ'ӱна Миммӓ 'А`малу Ұа 'Анӓ Барӥн Миммӓ Та`малӱна 010-041 Агар улар сени ёлғончи қилсалар, сен: «Менга ўз ишим, сизларга ўз ишингиз, сизлар мен қиладиган ишдан поксизлар, мен сизлар қиладиган ишдан покман», деб айт. (Улар шунчалик далилларни кўриб-билиб, ҳақиқатни англаб етганларидан кейин ҳам иймон келтирмасалар, сени ёлғончига чиқарсалар, унда улар билан орани очиқ қилишингдан бошқа чора қолмайди. Уларга йўллар бошқа-бошқа эканини билдириб: Шу билан бирга, орада ҳеч бир алоқа қолмаганини ҳам таъкидлаш лозим.) وَ‌إِ‌نْ كَذَّب‍‍ُ‍وكَ فَ‍‍قُ‍‍لْ لِي عَمَلِي ‌وَلَكُمْ عَمَلُكُمْ ۖ ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ بَ‍‍رِي‍‍ئ‍‍ُ‍ونَ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَعْمَلُ ‌وَ‌أَنَا‌ بَ‍‍رِيء‌ٌ‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ تَعْمَلُونَ
Ұа Минһум Ман Йастами`ӱна 'Илайка ۚ 'Афа'анта Тусми`у Аҫ-Ҫумма Ұа Лаұ Кӓнӱ Лӓ Йа`қилӱна 010-042 Ва улардан сенга қулоқ тутадиганлари ҳам бор. Агар ақл ишлатмасалар, карқулоқларга сен эшиттира олурмисан?! وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ يَسْتَمِع‍‍ُ‍ونَ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ۚ ‌أَفَأَ‌نْ‍‍تَ تُسْمِعُ ‌ال‍‍صُّ‍‍مَّ ‌وَلَوْ‌ كَانُو‌ا‌ لاَ‌ يَعْ‍‍قِ‍‍لُونَ
Ұа Минһум Ман Йанžуру 'Илайка ۚ 'Афа'анта Таһдӥ Ал-`Умйа Ұа Лаұ Кӓнӱ Лӓ Йубҫирӱна 010-043 Улардан сенга назар соладиганлари ҳам бор. Агар ўзлари (қалб кўзлари ила) кўрмасалар, кўрларни сен ҳидоят қила олурмисан?! وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ يَ‍‌‍نْ‍‍‍‍ظُ‍‍رُ‌ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ۚ ‌أَفَأَ‌نْ‍‍تَ تَهْدِي ‌الْعُمْيَ ‌وَلَوْ‌ كَانُو‌ا‌ لاَ‌ يُ‍‍بْ‍‍‍‍صِ‍‍رُ‌ونَ
нна Аллӓһа Лӓ Йаžлиму Анӓса Шай'ӓан Ұа Лакинна Анӓса 'Анфусаһум Йаžлимӱна 010-044 Албатта, Аллоҳ одамларга ҳеч зулм қилмас, лекин одамлар ўзларига зулм қилурлар. (Уларнинг энг катта зулмлари Ислом динига юрмасликларидир.) إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لاَ‌ يَ‍‍ظْ‍‍لِمُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ً‌ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ ‌أَ‌نْ‍‍فُسَهُمْ يَ‍‍ظْ‍‍لِمُونَ
Ұа Йаұма Йахшуруһум Ка'ан Лам Йалбаćӱ 'Иллӓ Сӓ`атан Мина Ан-Наһӓри Йата`ӓрафӱна Байнаһум ۚ Қад Ҳасира Ал-Лаҙӥна Каҙҙабӱ Билиқӓ Аллӓһи Ұа Мӓ Кӓнӱ Муһтадӥна 010-045 Уларни тўплайдиган кунда худди наҳордан бир соатгина турганга ўхшаб бир-бирлари билан танишурлар. Батаҳқиқ, Аллоҳнинг мулоқотини ёлғонга чиқарганлар ва ҳидоят топганлардан бўлмаганлар зиён қилурлар. وَيَ‍‍وْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَ‌نْ لَمْ يَلْبَثُ‍‍و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ سَاعَة ً‌ مِنَ ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ يَتَعَا‌‍رَف‍‍ُ‍ونَ بَيْنَهُمْ ۚ قَ‍‍دْ‌ خَ‍‍سِ‍‍ر‍َ‍‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَذَّبُو‌ا‌ بِلِ‍‍قَ‍‍ا‌ءِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَمَا‌ كَانُو‌ا‌ مُهْتَدِينَ
Ұа 'Иммӓ Нурийаннака Ба`đа Ал-Лаҙӥ На`идуһум 'Аұ Натаұаффайаннака Фа'илайнӓ Марҗи`уһум Ćумма Аллӓһу Шаһӥдун `Алá Мӓ Йаф`алӱна 010-046 Ёки сенга уларга ваъда қилганимизнинг баъзисини кўрсатамиз, ёки сени вафот эттирамиз. Бас, уларнинг қайтишлари Бизгадир. Сўнгра нима қилаётганларига Аллоҳ шоҳиддир. وَ‌إِمَّ‍‍ا‌ نُ‍‍رِيَ‍‍نَّ‍‍كَ بَعْ‍‍ضَ ‌الَّذِي نَعِدُهُمْ ‌أَ‌وْ‌ نَتَوَفَّيَ‍‍نَّ‍‍كَ فَإِلَيْنَا‌ مَرْجِعُهُمْ ثُ‍‍مَّ ‌اللَّ‍‍هُ شَه‍‍ِ‍ي‍‍دٌ‌ عَلَى‌ مَا‌ يَفْعَلُونَ
Ұа Ликулли 'Умматин Расӱлун ۖ Фа'иҙӓ ҖӓРасӱлуһум Қуđийа Байнаһум Бил-Қисҭи Ұа Һум Лӓ Йуžламӱна 010-047 Ҳар умматнинг ўз Пайғамбари бордир. Қачонки уларга Пайғамбарлари келса, ораларида адолат ила ҳукм чиқарилур. Уларга зулм қилинмас. وَلِكُلِّ ‌أُمَّ‍‍ة‍ٍ‌ ‌‍رَس‍‍ُ‍ول‌‍ٌۖ فَإِ‌ذَ‌ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌‍رَسُولُهُمْ قُ‍‍ضِ‍‍يَ بَيْنَهُمْ بِ‍الْ‍‍قِ‍‍سْ‍‍طِ ‌وَهُمْ لاَ‌ يُ‍‍ظْ‍‍لَمُونَ
Ұа Йақӱлӱна Матá Һӓҙӓ Ал-Ұа`ду 'Ин Кунтум Ҫӓдиқӥна 010-048 Улар: «Агар ростгўйлардан бўлсангиз, бу ваъда қачон бўладир?» дерлар. وَيَ‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ مَتَى‌ هَذَ‌ا‌ ‌الْوَعْدُ‌ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ صَ‍‍ا‌دِقِ‍‍ينَ
Қул Лӓмлику Линафсӥ Đаррӓан Ұа Лӓ Наф`ӓан 'Иллӓ Мӓ Шӓ Аллӓһу ۗ Ликулли 'Умматин 'Аҗалун ۚ 'Иҙӓ Җӓ'а 'Аҗалуһум Фалӓ Йаста'ҳирӱна Сӓ`атан ۖ Ұа Лӓ Йастақдимӱна 010-049 Сен:«Мен ўзим ҳам на зарарга ва на фойдага молик эмасман. Магар Аллоҳ нимани хоҳласа (шу бўладир). Ҳар умматнинг ўз ажали бор. Ажаллари келган вақтда бир соатга орқага ҳам, олдинга ҳам сура олмаслар», деб айт. (Гапнинг хулосаси шу. Бировга зарар ёки фойда етказиш фақат Аллоҳнинг иши. Агар Расулуллоҳ (с.а.в.) ўзларига на зарар, на фойда етказа олмасалар, демак, ўзгаларга ҳам етказа олмасликлари турган гап. Лекин улар ҳадеб у зотдан ваъда қилинган азоб қачон келишини сўрайверадилар. Ажал келган соатнинг айни ўзида ҳалок бўладилар. Бунга ўтган умматлар, хусусан, Қуръони Каримда зикри келган умматлар ёрқин мисолдир. Баъзи уламоларимиз, умматларнинг ҳалокати фақат жисмоний бўлиши шарт эмас, маънавий ҳалокат ҳам шунга киради, дейдилар.) قُ‍‍لْ لاَ‌ ‌أَمْلِكُ لِنَفْسِي ضَ‍‍رّ‌ا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ نَفْعا‌‌ ً‌ ‌إِلاَّ‌ مَا‌ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ ۗ لِكُلِّ ‌أُمَّ‍‍ةٍ ‌أَجَل‌‍ٌۚ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌أَجَلُهُمْ فَلاَ‌ يَسْتَأْ‍خِ‍‍ر‍ُ‍‌ونَ سَاعَة ًۖ ‌وَلاَ‌ يَسْتَ‍‍قْ‍‍دِمُونَ
Қул 'Ара'айтум 'Ин 'Атӓкум `Аҙӓбуһу Байӓтӓан 'Аұ Наһӓрӓан Мӓҙӓ Йаста`җилу Минһу Ал-Муҗримӱна 010-050 Сен:«Хабар беринг-чи, агар Унинг азоби сизларга кечаси ёки кундузи келса, жиноятчилар унинг нимасига шошилмоқдалар?» деб айт. قُ‍‍لْ ‌أَ‌‍رَ‌أَيْتُمْ ‌إِ‌نْ ‌أَتَاكُمْ عَذَ‌ابُ‍‍هُ بَيَاتاً‌ ‌أَ‌وْ‌ نَهَا‌ر‌ا‌ ً‌ مَا‌ذَ‌ا‌ يَسْتَعْجِلُ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌الْمُ‍‍جْ‍‍رِمُونَ
'Аćумма 'Иҙӓ Мӓ Ұақа`а 'Ӓмантум Биһи~ ۚ 'Ӓл'ӓна Ұа Қад Кунтум Биһи Таста`җилӱна 010-051 У воқеъ бўлганидан сўнг унга ишондингизми? Энди-я?! Уни тезроқ келсин, деб шошилаётган эдингиз-ку?! (Азобнинг тушиши муқаррар. Қачон бўлса ҳам, барибир тушади. Ана ўша вақтда мушрик ва кофирларга юқоридаги сўзлар айтилади.) أَثُ‍‍مَّ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ مَا‌ ‌وَ‍قَ‍‍عَ ‌آمَ‍‌‍نْ‍‍تُمْ بِهِ ۚ ‌أ‍َ‍‌الآنَ ‌وَ‍قَ‍‍دْ‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ بِ‍‍هِ تَسْتَعْجِلُونَ
Ćумма Қӥла Лиллаҙӥна Žаламӱ Ҙӱқӱ `Аҙӓба Ал-Ҳулди Һал Туҗзаұна 'Иллӓ Бимӓ Кунтум Таксибӱна 010-052 Зулм қилганларга: «Мангу азобни тортинглар. Фақат касб қилганингизга яраша жазо олурсизлар, холос», дейилур. (Улар бу дунёда қилган зулмлари–Аллоҳга иймон келтирмаганлари учун қилмишларига яраша жазо оладилар, дўзахда мангу қоладилар.) ثُ‍‍مَّ قِ‍‍ي‍‍لَ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ظَ‍‍لَمُو‌ا‌ ‌ذُ‌وقُ‍‍و‌ا‌ عَذ‍َ‍‌ابَ ‌الْ‍‍خُ‍‍لْدِ‌ هَلْ تُ‍‍جْ‍‍زَ‌وْنَ ‌إِلاَّ‌ بِمَا‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ تَكْسِبُونَ
Ұа Йастанби'ӱнака 'Ахаққун Һуұа ۖ Қул 'Ӥ Ұа Раббӥннаһу Лахаққун ۖ Ұа Мӓнтум Биму`җизӥна 010-053 Улар сендан: «У ҳақми?» деб сўрарлар. Сен:«Ҳа, Парвардигорим ҳаққи, албатта, у ҳақдир ва сизлар қочиб қутулувчи эмассизлар», деб айт. وَيَسْتَ‍‌‍نْ‍‍بِئ‍‍ُ‍‍ونَكَ ‌أَحَ‍‍قٌّ هُوَ‌ ۖ قُ‍‍لْ ‌إِي ‌وَ‌‍رَبِّ‍‍ي ‌إِنَّ‍‍هُ لَحَ‍‍قٌّۖ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ بِمُعْجِزِينَ
Ұа Лаұ 'Анна Ликулли Нафсин Žаламат Мӓ Фӥ Ал-'Арđи Лӓфтадат Биһи ۗ Ұа 'Асаррӱ Ан-Надӓмата Ламмӓ Ра'аұ Ал-`Аҙӓба ۖ Ұа Қуđийа Байнаһум Бил-Қисҭи ۚ Ұа Һум Лӓ Йуžламӱна 010-054 Агар ҳар бир зулм қилган жонга ер юзидаги ҳамма нарса берилсаю уни фидо қилса ҳам. Азобни кўрганларида ичларида надомат чексалар ҳам. Улар ўртасида адолат ила ҳукм чиқарилур. Уларга зулм қилинмас. وَلَوْ‌ ‌أَنَّ لِكُلِّ نَفْس‌‍ٍظَ‍‍لَمَتْ مَا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ لاَفْتَدَتْ بِ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌أَسَرُّ‌و‌ا‌ال‍‍نَّ‍‍دَ‌امَةَ لَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌‍رَ‌أَ‌وُ‌ا‌ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابَ ۖ ‌وَ‍قُ‍‍ضِ‍‍يَ بَيْنَهُمْ بِ‍الْ‍‍قِ‍‍سْ‍‍طِ ۚ ‌وَهُمْ لاَ‌ يُ‍‍ظْ‍‍لَمُونَ
'Алӓнна Лиллӓһ Мӓ Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи ۗ 'Алӓнна Ұа`да Аллӓһи Хаққун Ұа Лакинна 'Акćараһум Лӓ Йа`ламӱна 010-055 Огоҳ бўлинг! Осмонлару ердаги нарсалар, албатта, Аллоҳникидир. Огоҳ бўлинг! Аллоҳнинг ваъдаси, албатта, ҳақдир. Лекин кўплари билмаслар. أَلاَ‌ ‌إِنَّ لِلَّهِ مَا‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۗ ‌أَلاَ‌ ‌إِنَّ ‌وَعْدَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ حَ‍‍قٌّ‌ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌أَكْثَ‍رَهُمْ لاَ‌ يَعْلَمُونَ
Һуұа Йухйӥ Ұа Йумӥту Ұа 'Илайһи Турҗа`ӱна 010-056 У тирилтирадир ва ўлдирадир ва Унгагина қайтарилурсизлар. هُوَ‌ يُحْيِي ‌وَيُم‍‍ِ‍ي‍‍تُ ‌وَ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ تُرْجَعُونَ
Йӓ 'Аййуһӓ Анӓсу Қад Җӓ'аткум Маұ`иžатун Мин Раббикум Ұа Шифӓн Лимӓ Фӥ Аҫ-Ҫудӱри Ұа Һудан Ұа Рахматун Лилму'уминӥна 010-057 Эй одамлар! Сизга ўз Роббингиздан мавъиза, кўксингиздаги нарсага шифо, мўминларга ҳидоят ва раҳмат келди. (Эй одамлар! Қуръонни ёлғон деманг! Қуръонни фалончи тўқиган, деманг! Унинг тўғрисида шубҳа қилманг. У қалбингиздаги руҳий, маънавий дардларингизнинг барчасига шифо бўлиб келди. Ким Қуръонга иймон келтириб, мусулмон бўлса, у ўша одамни ҳидоятга бошлайди, Аллоҳнинг раҳматига эриштиради.) ي‍‍َ‍ا‌أَيُّهَا‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ قَ‍‍دْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَتْكُمْ مَوْعِ‍‍ظَ‍‍ةٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ ‌وَشِف‍‍َ‍ا‌ء‌ٌ‌ لِمَا‌ فِي ‌ال‍‍صُّ‍‍د‍ُ‍‌و‌ر‍ِ‍‌ ‌وَهُ‍‍د‌ى‌ ً‌ ‌وَ‌‍رَحْمَة ٌ‌ لِلْمُؤْمِنِينَ
Қул Бифаđли Аллӓһи Ұа Бирахматиһи Фабиҙӓлика Фалйафрахӱ Һуұа Ҳайрун Миммӓ Йаҗма`ӱна 010-058 Сен:«Аллоҳнинг фазли ила ва Унинг раҳмати ила. Бас, ана шу билан хурсанд бўлсинлар. У улар жамлайдиган нарсалардан яхшидир», деб айт. (Бир умматга икки дунё бахтига эриштирувчи илоҳий китоб берилиши ўша миллатга Аллоҳнинг фазли ва марҳаматидир. Бу миллат ушбу оятга амал қилиб, қанча хурсанд бўлса, арзийди. Аллоҳ таолонинг фазли ва марҳамати бўлмиш Қуръони Каримга иймон келтириб, уни ўзига дастур қилиб олган зотлар ўша энг улуғ фазл ва раҳматга эришган кишилар сифатида қанчалик хурсанд бўлсалар, шунчалик оз. Қуръонга эришиш дунёдаги бошқа ҳамма нарсаларни жамлаб, ўшаларга эга бўлишдан кўра яхшироқдир.) قُ‍‍لْ بِفَ‍‍ضْ‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَبِ‍رَحْمَتِ‍‍هِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْ‍رَحُو‌ا‌ هُوَ‌ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَ‍‍جْ‍‍مَعُونَ
Қул 'Ара'айтум Мӓнзала Аллӓһу Лакум Мин Ризқин Фаҗа`алтум Минһу Харӓмӓан Ұа Халӓлӓан Қул 'Ӓлллаһу~ 'Аҙина Лакум ۖм `Алá Аллӓһи Тафтарӱна 010-059 Сен:«Аллоҳ сизга нозил қилган ризқдан хабар беринг-чи! Уни ҳаром ва ҳалол қилиб олдингиз!» деб айт. Сен:«Аллоҳ сизга изн бердими ёки Аллоҳга нисбатан ёлғон тўқияпсизми?» деб айт. قُ‍‍لْ ‌أَ‌‍رَ‌أَيْتُمْ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍زَلَ ‌اللَّ‍‍هُ لَكُمْ مِ‍‌‍نْ ‌رِ‌زْ‍ق‌‍‌‍ٍ‌ فَجَعَلْتُمْ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ حَ‍رَ‌اما‌ ً‌ ‌وَحَلالا‌‌ ًقُ‍‍لْ ‌أ‍َ‍‌اللَّهُ ‌أَ‌ذِنَ لَكُمْ ۖ ‌أَمْ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ تَفْتَرُ‌ونَ
Ұа Мӓ Žанну Ал-Лаҙӥна Йафтарӱна `Алá Аллӓһи Ал-Каҙиба Йаұма Ал-Қийӓмати ۗнна Аллӓһа Лаҙӱ Фаđлин `Алá Анӓси Ұа Лакинна 'Акćараһум Лӓ Йашкурӱна 010-060 Аллоҳга нисбатан ёлғон тўқиётганларнинг қиёмат куни ҳақида нима гумонлари бор? Албатта, Аллоҳ одамлар учун фазл эгасидир. Лекин кўплари шукр қилмаслар. وَمَا‌ ظَ‍‍نُّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَفْتَر‍ُ‍‌ونَ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌الْكَذِبَ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ۗ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لَذُ‌و‌ فَ‍‍ضْ‍‍لٍ عَلَى‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌أَكْثَ‍رَهُمْ لاَ‌ يَشْكُرُ‌ونَ
Ұа Мӓ Такӱну Фӥ Ша'нин Ұа Мӓ Татлӱ Минһу Мин Қур'ӓнин Ұа Лӓ Та`малӱна Мин `Амалин 'Иллӓ Куннӓ `Алайкум Шуһӱдӓан 'Иҙ Туфӥđӱна Фӥһи ۚ Ұа Мӓ Йа`зубу `Ан Раббика Мин Миćқӓли Ҙарратин Фӥ Ал-'Арđи Ұа Лӓ Фӥ Ас-Самӓ'и Ұа Лӓҫғара Мин Ҙӓлика Ұа Лӓ 'Акбара 'Иллӓ Фӥ Китӓбин Мубӥнин 010-061 Қайси ҳолда бўлсанг, Қуръондан нимани тиловат этсанг, ишлардан қай бирини қилсанг, албатта, биз ўшанга киришаётган пайтингларда сизларга гувоҳмиз. На ер юзида ва на осмонларда зарра миқдоридаги, ундан кичикроқ ёки каттароқ нарса Роббингдан махфий бўла олмас, балки очиқ-ойдин китобдадир. (Аллоҳ нафақат кўради ёки билади, балки унга гувоҳ бўлади ва очиқ-ойдин китобга ёзиб ҳам қўяди. Шундай бўлгандан кейин, дунёда энг катта гуноҳни қилганларнинг–Аллоҳ таологагина хос бўлган ҳаққа тажовуз этиб, унинг шаънига ёлғон тўқиб, берган ризқининг баъзисини ҳаром, баъзисини ҳалол деганларнинг гуноҳи махфий бўлиб қолармиди? Аллоҳ гувоҳ бўлиб турибди, очиқ-ойдин китобга ёзилиб турибди, деган эътиқод билан яшаб, Аллоҳга ихлос ила эътиқод ва бандалик қилганларнинг бирор амали зое бўлармиди? Албатта, йўқ. Ҳаммаси ҳисобга олинади ва мукофоти берилади.) وَمَا‌ تَك‍‍ُ‍ونُ فِي شَأْنٍ‌ ‌وَمَا‌ تَتْلُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ قُ‍‍رْ‌آنٍ‌ ‌وَلاَ‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ مِ‍‌‍نْ عَمَل‌‍ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ كُ‍‍نَّ‍‍ا‌ عَلَيْكُمْ شُهُو‌د‌ا‌‌ ً‌ ‌إِ‌ذْ‌ تُفِي‍‍ضُ‍‍ونَ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ۚ ‌وَمَا‌ يَعْزُبُ عَ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكَ مِ‍‌‍نْ مِثْ‍‍قَ‍‍الِ ‌ذَ‌‍رَّة‌‍ٍ‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌وَلاَ‌ فِي ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌وَلاَ‌ ‌أَ‍صْ‍‍غَ‍رَ‌ مِ‍‌‍نْ ‌ذَلِكَ ‌وَلاَ‌ ‌أَكْبَ‍رَ‌ ‌إِلاَّ‌ فِي كِت‍‍َ‍ابٍ‌ مُبِينٍ
'Алӓнна 'Аұлийӓ Аллӓһи Лӓ Ҳаұфун `Алайһим Ұа Лӓ Һум Йахзанӱна 010-062 Огоҳ бўлингким, Аллоҳнинг дўстларига хавф йўқдир ва улар хафа ҳам бўлмаслар. أَلاَ‌ ‌إِنَّ ‌أَ‌وْلِي‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ لاَ‌ خَ‍‍وْفٌ عَلَيْهِمْ ‌وَلاَ‌ هُمْ يَحْزَنُونَ
Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Ұа Кӓнӱ Йаттақӱна 010-063 Улар иймон келтирганлар ва тақво қилганлардир. (Демак, Аллоҳнинг дўсти бўлиш жуда ҳам осон экан. Бунинг учун аввало, У зотга иймон келтириш; иккинчидан эса, тақводор бўлиш, яъни, Аллоҳнинг айтганини қилиб, қайтарганидан қайтиб яшаш лозим экан. Кимнинг иймонида заррача хато бўлса ёки Аллоҳнинг кўрсатмалари асосида эмас, ўзганинг йўлида ҳаёт кечирса ёхуд ўзи ўзига йўлланма тузиб олса, у одам Аллоҳга дўст бўлиш бахтидан маҳрумдир.) الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَكَانُو‌ا‌ يَتَّ‍‍قُ‍‍ونَ
Лаһуму Ал-Бушрá Фӥ Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ Ұа Фӥ Ал-'Ӓҳирати ۚ Лӓ Табдӥла Ликалимӓти Аллӓһи ۚ Ҙӓлика Һуұа Ал-Фаұзу Ал-`Аžӥму 010-064 Уларга ҳаёти дунёда ҳам, охиратда ҳам хушхабар бор. Аллоҳнинг сўзларини ўзгартириш йўқ. Ана ўша улуғ ютуқдир. (Аллоҳнинг дўстларига икки дунё саодатининг хушхабари бор. Улар иймонлари ва тақволари туфайли, Аллоҳнинг инояти ила, аввало, бу дунёда саодатли ҳаёт кечирадилар. Охиратда эса, худди шу иймонлари ва тақволари сабабли жаннатга дохил бўладилар. Мазкур хушхабар Аллоҳнинг сўзларидир. Ҳозирда баъзи мусулмон жамиятлар ўша улуғ ютуққа бу дунё ҳаётида эриша олмаётган бўлсалар, бу нарса Аллоҳнинг калималари ўзгарганига эмас, балки иймон ва тақвода камчилик борлигига ёки иймон ва тақвонинг умуман йўқлигига далилдир.) لَهُمُ ‌الْبُشْ‍رَ‌ى‌ فِي ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَفِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ۚ لاَ‌ تَ‍‍بْ‍‍د‍ِ‍ي‍‍لَ لِكَلِم‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ ‌ذَلِكَ هُوَ‌ ‌الْفَ‍‍وْ‌زُ‌ ‌الْعَ‍‍ظِ‍‍يمُ
Ұа Лӓ Йахзунка Қаұлуһум ۘнна Ал-`Иззата Лиллӓһ Җамӥ`ӓан ۚ Һуұа Ас-Самӥ Ал-`Алӥму 010-065 Уларнинг гапи сени хафа қилмасин. Азизликнинг барчаси Аллоҳникидир. У эшитгувчи ва билгувчи зотдир. وَلاَ‌ يَحْزُ‌نْ‍‍كَ قَ‍‍وْلُهُمْ ۘ ‌إِنَّ ‌الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعاً‌ ۚ هُوَ‌ ‌ال‍‍سَّم‍‍ِ‍ي‍‍عُ ‌الْعَلِيمُ
'Алӓнна Лиллӓһ Ман Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Ман Фӥ Ал-'Арđи ۗ Ұа Мӓ Йаттаби`у Ал-Лаҙӥна Йад`ӱна Мин Дӱни Аллӓһи Шуракӓۚн Йаттаби`ӱна 'Иллӓ Аž-Žанна Ұа 'Ин Һум 'Иллӓ Йаҳруҫӱна 010-066 Огоҳ бўлингким, осмонларда ким бўлса ва ер юзида ким бўлса, албатта, Аллоҳникидир. Аллоҳдан ўзга шерикларга илтижо қилаётганлар нимага эргашадилар? Улар фақат гумонга эргашадилар, холос. Улар фақат тахмин қиладилар, холос. أَلاَ‌ ‌إِنَّ لِلَّهِ مَ‍‌‍نْ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَمَ‍‌‍نْ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۗ ‌وَمَا‌ يَتَّبِعُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَ‍‍دْع‍‍ُ‍ونَ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ شُ‍رَك‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ۚ ‌إِ‌نْ يَتَّبِع‍‍ُ‍ونَ ‌إِلاَّ‌ ‌ال‍‍ظَّ‍‍نَّ ‌وَ‌إِ‌نْ هُمْ ‌إِلاَّ‌ يَ‍‍خْ‍‍رُ‍صُ‍‍ونَ
Һуұа Ал-Лаҙӥ Җа`ала Лакуму Ал-Лайла Литаскунӱ Фӥһи Ұа Ан-Наһӓра Мубҫирӓан ۚнна Фӥ Ҙӓлика Ла'ӓйӓтин Лиқаұмин Йасма`ӱна 010-067 У сизларга сокинлик топишингиз учун кечани ва кўрсатувчи этиб кундузни қилган зот. Албатта, бунда эшитадиган қавмлар учун оят-аломатлар бордир. هُوَ‌ ‌الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لَ لِتَسْكُنُو‌ا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ مُ‍‍بْ‍‍‍‍صِ‍‍ر‌ا‌‌ ًۚ ‌إِنَّ فِي ‌ذَلِكَ لَآي‍‍َ‍ات‍ٍ‌ لِ‍‍قَ‍‍وْمٍ‌ يَسْمَعُونَ
Қӓлӱ Аттаҳаҙа Аллӓһу Ұаладӓан ۗ Субхӓнаһу ۖ Һуұа Ал-Ғанӥйу ۖ Лаһу Мӓ Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Мӓ Фӥ Ал-'Арđи ۚ 'Ин `Индакум Мин Сулҭӓнин Биһаҙӓ ۚ 'Атақӱлӱна `Алá Аллӓһи Мӓ Лӓ Та`ламӱна 010-068 Улар:«Аллоҳ фарзанд тутди», дедилар. У (бундан) покдир. У беҳожатдир. Осмонлардаги нарсалар ва ердаги нарсалар Уникидир. Бу ҳақда сизнинг ҳеч қандай далилингиз йўқ-ку! Аллоҳга нисбатан билмаган нарсангизни айтаверасизми? (Одатда инсон қай ҳолларда фарзанд тутади? Фарзандсизлигим билинмасин; менга ёрдам бўлсин; кўнглимни кўтариб турсинн ва ҳоказо ҳожатларни кўзлаб фарзанд тутади. Ажабо, Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло шу каби ишларга муҳтожми? Унга нисбатан бунақа сифат бериш дурустми? Йўқ, албатта.) قَ‍‍الُو‌ا‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ ‌وَلَد‌ا‌‌ ًۗ سُ‍‍بْ‍‍حَانَ‍‍هُ ۖ هُوَ‌ ‌الْ‍‍غَ‍‍نِيُّ ۖ لَ‍‍هُ مَا‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَمَا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۚ ‌إِ‌نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دَكُمْ مِ‍‌‍نْ سُلْ‍‍طَ‍‍ان ٍ‌ بِهَذَ‌اۚ ‌أَتَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ مَا‌ لاَ‌ تَعْلَمُونَ
Қул 'Инна Ал-Лаҙӥна Йафтарӱна `Алá Аллӓһи Ал-Каҙиба Лӓ Йуфлихӱна 010-069 Сен:«Албатта Аллоҳга нисбатан ёлғон тўқиганлар нажот топмаслар», деб айт. قُ‍‍لْ ‌إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَفْتَر‍ُ‍‌ونَ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌الْكَذِبَ لاَ‌ يُفْلِحُونَ
Матӓн Фӥ Ад-Дунйӓ Ćумма 'Илайнӓ Марҗи`уһум Ćумма Нуҙӥқуһуму Ал-`Аҙӓба Аш-Шадӥда Бимӓ Кӓнӱ Йакфурӱна 010-070 Бу дунёда (бир оз) фойдаланиш, кейин Бизга қайтишлари бор. Сўнгра Биз уларга, куфр келтириб ўтганлари учун, шиддатли азобни тоттирамиз. مَت‍‍َ‍اع‌‍ٌ‌ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ثُ‍‍مَّ ‌إِلَيْنَا‌ مَرْجِعُهُمْ ثُ‍‍مَّ نُذِي‍‍قُ‍‍هُمُ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابَ ‌ال‍‍شَّد‍ِ‍ي‍‍دَ‌ بِمَا‌ كَانُو‌ا‌ يَكْفُرُ‌ونَ
Ұа Атлу `Алайһим Наба'а Нӱхин 'Иҙ Қӓла Лиқаұмиһи Йӓ Қаұми 'Ин Кӓна Кабура `Алайкум Мақӓмӥ Ұа Таҙкӥрӥ Би'ӓйӓ Ти Аллӓһи Фа`алá Аллӓһи Таұаккалту Фа'аҗми`ӱмракум Ұа Шуракӓ'акум Ćумма Лӓ Йакун 'Амрукум `Алайкум Ғумматан Ćумма Ақđӱ 'Илаййа Ұа Лӓ Тунžирӱни 010-071 Уларга Нуҳнинг хабарини тиловат қилиб бер. Вақтики у ўз қавмига: «Эй қавмим, агар сизларга менинг мақомим ва Аллоҳнинг оятлари ила эслатишим оғир келаётган бўлса, бас, мен Аллоҳга таваккал қилдим. Сиз шерик келтирганларингиз билан биргаликда ўз ишингизни билаверинглар. Яна ишларингиз ўзингиз учун ноаниқ бўлиб қолмасин. Сўнгра менга нисбатан ҳукмингизни ижро этаверинглар, менга муҳлат берманглар. وَ‌اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ‌ ن‍‍ُ‍وح‌‍ٍ‌ ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَ لِ‍‍قَ‍‍وْمِ‍‍هِ يَاقَ‍‍وْمِ ‌إِ‌نْ ك‍‍َ‍انَ كَبُ‍رَ‌ عَلَيْكُمْ مَ‍‍قَ‍‍امِي ‌وَتَذْكِي‍‍رِي بِآي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ فَعَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْ‍‍مِعُ‍‍و‌ا‌ ‌أَمْ‍رَكُمْ ‌وَشُ‍رَك‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ يَكُ‍‌‍نْ ‌أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُ‍‍مَّ‍‍ة‌ ً‌ ثُ‍‍مَّ ‌ا‍قْ‍‍‍‍ضُ‍‍و‌ا‌ ‌إِلَيَّ ‌وَلاَ‌ تُ‍‌‍نْ‍‍‍‍ظِ‍‍رُ‌ونِ
Фа'ин Таұаллайтум Фамӓ Са'алтукум Мин 'Аҗрин ۖ 'Ин 'Аҗрӥ 'Иллӓ `Алá Аллӓһи ۖ Ұа 'Умирту 'Ан 'Акӱна Мина Ал-Муслимӥна 010-072 Бас, агар юз ўгирсангиз, мен сизлардан ажр сўраганим йўқ. Менинг ажрим фақатгина Аллоҳдан. Ва мен мусулмонлардан бўлишга амр қилинганман», деди. (Эй Муҳаммад, ўз вақтида Нуҳ (а.с.) ҳам сенга ўхшаб қавмига Пайғамбар бўлиб келган эди. Сен билан қавминг ўртасидаги ҳолат уларнинг ҳам бошидан кечган. Сенинг қавминг ичидан ҳам Нуҳ қавмидагига ўхшаш саркашлар чиқди. Улар Аллоҳнинг қудратига далолат қилувчи турли оят-белгилардан ўрнак олмаяптилар.) فَإِ‌نْ تَوَلَّيْتُمْ فَمَا‌ سَأَلْتُكُمْ مِ‍‌‍نْ ‌أَجْ‍‍ر‌‌ٍۖ ‌إِ‌نْ ‌أَجْ‍‍رِي ‌إِلاَّ‌ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ ‌وَ‌أُمِ‍‍رْتُ ‌أَ‌نْ ‌أَك‍‍ُ‍ونَ مِنَ ‌الْمُسْلِمِينَ
Факаҙҙабӱһу Фанаҗҗайнӓһу Ұа Ман Ма`аһу Фӥ Ал-Фулки Ұа Җа`алнӓһум Ҳалӓ'ифа Ұа 'Ағрақнӓ Ал-Лаҙӥна Каҙҙабӱ Би'ӓйӓтинӓ ۖ Фӓнžур Кайфа Кӓна `Ӓқибату Ал-Мунҙарӥна 010-073 Сўнгра уни ёлғончига чиқаришди. Бас, Биз уни ва у ила бирга бўлганларни кемада қутқардик ва уларни халифалар қилдик. Оятларимизни ёлғонга чиқарганларни ғарқ этдик. Огоҳлантирилганларнинг оқибати қандай бўлганига назар сол. فَكَذَّب‍‍ُ‍وهُ فَنَجَّيْن‍‍َ‍اهُ ‌وَمَ‍‌‍نْ مَعَ‍‍هُ فِي ‌الْفُلْكِ ‌وَجَعَلْنَاهُمْ خَ‍‍لاَئِفَ ‌وَ‌أَ‍‍غْ‍رَ‍قْ‍‍نَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَذَّبُو‌ا‌ بِآيَاتِنَا‌ ۖ فَا‌نْ‍‍‍‍ظُ‍‍رْ‌ كَ‍‍يْ‍‍فَ ك‍‍َ‍انَ عَاقِ‍‍بَةُ ‌الْمُ‍‌‍نْ‍‍ذَ‌رِينَ
Ćумма Ба`аćнӓ Мин Ба`диһи Русулӓан 'Илá Қаұмиһим Фаҗӓ'ӱһум Бил-Баййинӓти Фамӓ Кӓнӱ Лийу'уминӱ Бимӓ Каҙҙабӱ Биһи Мин Қаблу ۚ Каҙӓлика Наҭба`у `Алá Қулӱби Ал-Му`тадӥна 010-074 Сўнгра ундан кейин Пайғамбарларни қавмларига юбордик. Бас, улар очиқ-ойдин ҳужжатлар ила келдилар. Аммо у(қавм)лар олдин ёлғонга чиқарган нарсаларига иймон келтирувчи бўлмадилар. Тажовузкорларнинг қалбига шундай қилиб муҳр босамиз. (Эй сиз инсонлар, ушбу оятлар билан танишаётганлар! Сизлар ҳам ўша қавмларга ўхшаб аввал-бошдан Пайғамбарни, Қуръонни ёлғонга чиқариб, тажовузкорлик этманг. Агар шундай қиладиган бўлсангиз, ўшаларга ўхшаб қалбингизга муҳр босилиши, оқибатда ҳалокатга учрашингиз турган гап. Мана, қуйида қиссаси келадиган қавм ҳам худди шундай тақдирга дуч келган эди.) ثُ‍‍مَّ بَعَثْنَا‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِهِ ‌رُسُلا‌‌ ً‌ ‌إِلَى‌ قَ‍‍وْمِهِمْ فَج‍‍َ‍ا‌ء‍ُ‍‌وهُمْ بِ‍الْبَيِّن‍‍َ‍اتِ فَمَا‌ كَانُو‌ا‌ لِيُؤْمِنُو‌ا‌ بِمَا‌ كَذَّبُو‌ا‌ بِ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ ۚ كَذَلِكَ نَ‍‍طْ‍‍بَعُ عَلَى‌ قُ‍‍ل‍‍ُ‍وبِ ‌الْمُعْتَدِينَ
Ćумма Ба`аćнӓ Мин Ба`диһим Мӱсá Ұа Һӓрӱна 'Илá Фирұна Ұа Мала'иһи Би'ӓйӓтинӓ Фӓстакбарӱ Ұа Кӓнӱ Қаұмӓан Муҗримӥна 010-075 Сўнгра улардан кейин Мусо ва Ҳорунни Фиръавн ва унинг қавмига Ўз оят-мўъжизаларимиз ила юбордик. Бас, улар кибру ҳаво қилдилар ва жиноятчи қавм бўлдилар. ثُ‍‍مَّ بَعَثْنَا‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِهِمْ مُوسَى‌ ‌وَهَا‌ر‍ُ‍‌ونَ ‌إِلَى‌ فِ‍‍رْعَ‍‍وْنَ ‌وَمَلَئِ‍‍هِ بِآيَاتِنَا‌ فَاسْتَكْبَرُ‌و‌ا‌ ‌وَكَانُو‌اقَ‍‍وْما‌ ً‌ مُ‍‍جْ‍‍رِمِينَ
Фаламмӓ Җӓ'аһуму Ал-Хаққу Мин `Индинӓ Қӓлӱнна Һӓҙӓ Ласихрун Мубӥнун 010-076 Бизнинг ҳузуримиздан уларга ҳақ келган пайтда: «Бу, албатта, очиқ-ойдин сеҳрдир», дедилар. فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمُ ‌الْحَ‍‍قُّ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِنَا‌ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنَّ هَذَ‌ا‌ لَسِحْر‌ٌ‌ مُبِينٌ
Қӓла Мӱсá 'Атақӱлӱна Лилхаққи Ламмӓ Җӓ'акум ۖ 'Асихрун Һӓҙӓ Ұа Лӓ Йуфлиху Ас-Сӓхирӱна 010-077 Мусо: «Сизга ҳақ келганда (шундай) дейсизларми?! Шу сеҳрми?! Сеҳргарлар нажот топмаслар», деди. قَ‍‍الَ مُوسَ‍‍ى‌ ‌أَتَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ لِلْحَ‍‍قِّ لَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ۖ ‌أَسِحْرٌ‌ هَذَ‌ا‌ ‌وَلاَ‌ يُفْلِحُ ‌ال‍‍سَّاحِرُ‌ونَ
Қӓлӱ 'Аҗи'танӓ Литалфитанӓ `Аммӓ Ұаҗаднӓ `Алайһи 'Ӓбӓ'анӓ Ұа Такӱна Лакумӓ Ал-Кибрийӓ'у Фӥ Ал-'Арđи Ұа Мӓ Нахну Лакумӓ Биму'уминӥна 010-078 Улар: «Сен бизни оталаримиз тутиб келаётганида топган нарсамиздан буриш учун ва икковингизга ер юзида катталик бўлиши учун келдингми? Биз икковингизга иймон келтирувчилардан эмасмиз», дедилар. (Улар илм-маърифат асосида эмас, қалбларидаги аввалдан ўрнашиб қолган дард туфайли Аллоҳ томонидан келган динни инкор қилаётган эканлар. Бу фақат Фиръавн ва унинг қавмигагина эмас, балки Аллоҳнинг динига юришни хоҳламаган ҳар бир тоғут ва унинг қавмига хос хусусиятдир.) قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَجِئْتَنَا‌ لِتَلْفِتَنَا‌ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌وَجَ‍‍دْنَا‌ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ‌آب‍‍َ‍ا‌ءَنَا‌ ‌وَتَك‍‍ُ‍ونَ لَكُمَا‌ ‌الْكِ‍‍بْ‍‍رِي‍‍َ‍ا‌ءُ‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌وَمَا‌ نَحْنُ لَكُمَا‌ بِمُؤْمِنِينَ
Ұа Қӓла Фирұну А'тӱнӥ Бикулли Сӓхирин `Алӥмин 010-079 Фиръавн: «Менга барча билимдон сеҳргарни келтиринглар», деди. وَ‍قَ‍‍الَ فِ‍‍رْعَ‍‍وْنُ ‌ائْتُونِي بِكُلِّ سَاحِ‍‍ر‍ٍ‍‌ عَلِيمٍ
Фаламмӓ Җӓ Ас-Сахарату Қӓла Лаһум Мӱсá 'Алқӱ Мӓнтум Мулқӱна 010-080 Сеҳргарлар келганида, Мусо уларга: «Сизлар ташламоқчи бўлган нарсангизни ташлангиз», деди. فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌ال‍‍سَّحَ‍رَةُ قَ‍‍الَ لَهُمْ مُوسَ‍‍ى‌ ‌أَلْ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ مُلْ‍‍قُ‍‍ونَ
Фаламмӓ 'Алқаұ Қӓла Мӱсá Мӓ Җи'тум Биһи Ас-Сихру ۖнна Аллӓһа Сайубҭилуһу~ ۖнна Аллӓһа Лӓ Йуҫлиху `Амала Ал-Муфсидӥна 010-081 Улар ташлаганларида, Мусо: «Сиз келтирган нарса сеҳрдир. Албатта, Аллоҳ уни ботил қилур. Зеро, Аллоҳ бузғунчиларнинг ишини ўнгламас. فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَلْ‍‍قَ‍‍وْ‌ا‌ قَ‍‍الَ مُوسَى‌ مَا‌ جِئْتُمْ بِهِ ‌ال‍‍سِّحْرُ‌ ۖ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ سَيُ‍‍بْ‍‍‍‍طِ‍‍لُهُ~ُ ۖ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لاَ‌ يُ‍‍صْ‍‍لِحُ عَمَلَ ‌الْمُفْسِدِينَ
Ұа Йухиққу Аллӓһу Ал-Хаққа Бикалимӓтиһи Ұа Лаұ Кариһа Ал-Муҗримӱна 010-082 Ва Аллоҳ Ўз калимаси ила, гарчи жиноятчилар ёқтирмаса ҳам, ҳақни рўёбга чиқарур», деди. (Kиссанинг тафсилоти бошқа сураларда келган. Бу сурада эса, сиёқига мос равишда баъзи ҳолатлар баён қилинмоқда. Чунки Аллоҳ томонидан берилган мўъжизага соҳиб бўлган Пайғамбар сеҳрни осонликча билиши ажабланарлик эмас. У киши қалби Аллоҳга иймон ила тўла, ўз ишининг ҳақлигига, бошқаларнинг иши ботиллигига ишончи комил зотдирлар. Дарҳақиқат, шундай бўлди ҳам. Аллоҳнинг «Бўл!» деган калимаси ила ҳар нарса бўлиши турган гап. Сеҳргарларнинг сеҳри ботил бўлди. Аллоҳ ҳақни рўёбга чиқарди.) وَيُحِ‍‍قُّ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الْحَ‍‍قَّ بِكَلِمَاتِ‍‍هِ ‌وَلَوْ‌ كَ‍‍رِهَ ‌الْمُ‍‍جْ‍‍رِمُونَ
Фамӓ 'Ӓмана Лимӱсá 'Иллӓ Ҙуррӥйатун Мин Қаұмиһи `Алá Ҳаұфин Мин Фирұна Ұа Мала'иһимн Йафтинаһум ۚ Ұа 'Инна Фирұна Ла`ӓлин Фӥ Ал-'Арđи Ұа 'Иннаһу Ламина Ал-Мусрифӥна 010-083 Мусога ўз қавмидан баъзи зурриётларгина Фиръавн ва амалдор-зодагонларининг фитна қилмоқларидан қўрққан ҳолларида иймон келтирдилар, холос. Албатта, Фиръавн ер юзида баланд кетган эди. Албатта, у исрофчилардан эди. فَمَ‍‍ا‌ ‌آمَنَ لِمُوسَ‍‍ى‌ ‌إِلاَّ‌ ‌ذُ‌رِّيَّةٌ‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍وْمِ‍‍هِ عَلَى‌ خَ‍‍وْفٍ‌ مِ‍‌‍نْ فِ‍‍رْعَ‍‍وْنَ ‌وَمَلَئِهِمْ ‌أَ‌نْ يَفْتِنَهُمْ ۚ ‌وَ‌إِنَّ فِ‍‍رْعَ‍‍وْنَ لَع‍‍َ‍ال‌‍ٍ‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌وَ‌إِنَّ‍‍هُ لَمِنَ ‌الْمُسْ‍‍رِفِينَ
Ұа Қӓла Мӱсá Йӓ Қаұми 'Ин Кунтум 'Ӓмантум Биллӓһи Фа`алайһи Таұаккалӱн Кунтум Муслимӥна 010-084 Мусо: «Эй қавмим, агар Аллоҳга иймон келтирган бўлсангиз, агар мусулмон бўлсангиз, фақат Унгагина таваккал қилинг», деди. وَ‍قَ‍‍الَ مُوسَى‌ يَاقَ‍‍وْمِ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ ‌آمَ‍‌‍نْ‍‍تُمْ بِ‍اللَّ‍‍هِ فَعَلَ‍‍يْ‍‍هِ تَوَكَّلُ‍‍و‌ا‌ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ مُسْلِمِينَ
Фақӓлӱ `Алá Аллӓһи Таұаккалнӓ Раббанӓ Лӓ Таҗ`алнӓ Фитнатан Лилқаұми Аž-Žӓлимӥна 010-085 Улар: «Аллоҳгагина таваккал қилдик. Роббимиз, бизни золим қавмларга фитна қилиб қўйма. فَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ تَوَكَّلْنَا‌ ‌‍رَبَّنَا‌ لاَ‌ تَ‍‍جْ‍‍عَلْنَا‌ فِتْنَة ً‌ لِلْ‍‍قَ‍‍وْمِ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Ұа Наҗҗинӓ Бирахматика Мина Ал-Қаұми Ал-Кӓфирӥна 010-086 Ва Ўз раҳматинг ила бизга кофир қавмлардан нажот бергин», дедилар. (Арабчада «фитна» сўзи синов маъносини англатади. Жумладан, темирни ўтга солиб синаб кўришни ҳам фитна дейишади. Шунингдек, фитна сўзи «алдов» ва «адашув» маъносини ҳам англатади. Ушбу оятда эса, мўминлар Аллоҳдан золим қавмларни улар устидан ғолиб қилиб қўймасликни сўрашмоқда. Чунки бу иш фитнага сабаб бўлиши мумкин. Мўминлар, уларнинг ишлари тўғри экан-да, бўлмаса нима учун бизга ғолиб келишади, деган хаёлга боришлари мумкин. Бу эса, катта фитнадир. Аслида, Аллоҳ кофирларни билдирмай олиш учун аввал уларга зоҳиран ғалаба бериб ҳам туриши мумкин. Аммо бу мўминлар гуруҳи шуни ҳам хоҳламаяптилар.) وَنَجِّنَا‌ بِ‍رَحْمَتِكَ مِنَ ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمِ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
Ұа 'Аұхайнӓ 'Илá Мӱсá Ұа 'Аҳӥһи 'Ан Табаұұа'ӓ Лиқаұмикумӓ Бимиҫра Буйӱтӓан Ұа Аҗ`алӱ Буйӱтакум Қиблатан Ұа 'Ақӥмӱ Аҫ-Ҫалӓата ۗ Ұа Башшири Ал-Му'уминӥна 010-087 Биз Мусога ва унинг биродарига: «Икковингиз қавмингиз учун Мисрда уйлар тайёрланг, уйларингизни қибла қилиб, намозни тўкис адо этинглар ва мўминларга хушхабар бер», деб ваҳий юбордик. وَ‌أَ‌وْحَيْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَى‌ مُوسَى‌ ‌وَ‌أَ‍خِ‍‍ي‍‍هِ ‌أَ‌نْ تَبَوَّ‌ء‍َ‍‌ا‌ لِ‍‍قَ‍‍وْمِكُمَا‌ بِمِ‍‍صْ‍رَ‌ بُيُوتا‌ ً‌ ‌وَ‌اجْ‍‍عَلُو‌ا‌ بُيُوتَكُمْ قِ‍‍بْ‍‍لَة ً‌ ‌وَ‌أَ‍قِ‍‍يمُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ۗ ‌وَبَشِّرِ‌ ‌الْمُؤْمِنِينَ
Ұа Қӓла Мӱсá Раббанӓннака 'Ӓтайта Фирұна Ұа Мала'аһу Зӥнатан Ұа 'Амұӓлӓан Фӥ Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ Раббанӓ Лийуđиллӱ `Ан Сабӥлика ۖ Раббанӓ Аҭмис `Алáмұӓлиһим Ұа Ашдуд `Алá Қулӱбиһим Фалӓ Йу'уминӱ Хаттá Йараұ Ал-`Аҙӓба Ал-'Алӥма 010-088 Мусо: «Эй Роббимиз, Сен Фиръавнга ва унинг амалдорларига зебу зийнат ва молу дунё бердинг. Роббимиз, бу Сенинг йўлингдан адаштиришлари учундир. Роббимиз, уларнинг молларини йўқ қилгин ва қалбларини қаттиқ қилгин, то аламли азобни кўрмагунларича иймонга келмасинлар», деди. وَ‍قَ‍‍الَ مُوسَى‌ ‌‍رَبَّنَ‍‍ا‌ ‌إِنَّ‍‍كَ ‌آتَ‍‍يْ‍‍تَ فِ‍‍رْعَ‍‍وْنَ ‌وَمَلَأَهُ ‌زِينَة ً‌ ‌وَ‌أَمْوَ‌الا‌‌ ً‌ فِي ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌‍رَبَّنَا‌ لِيُ‍‍ضِ‍‍لُّو‌ا‌ عَ‍‌‍نْ سَبِيلِكَ ۖ ‌‍رَبَّنَا‌ ‌ا‍طْ‍‍مِسْ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَمْوَ‌الِهِمْ ‌وَ‌اشْدُ‌دْ‌ عَلَى‌ قُ‍‍لُوبِهِمْ فَلاَ‌ يُؤْمِنُو‌ا‌ حَتَّى‌ يَ‍رَ‌وْ‌ا‌ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابَ ‌الأَلِيمَ
Қӓла Қад 'Уҗӥбат Да`ұатукумӓ Фӓстақӥмӓ Ұа Лӓ Таттаби`ӓни Сабӥла Ал-Лаҙӥна Лӓ Йа`ламӱна 010-089 У: «Батаҳқиқ, икковингизнинг дуоингиз қабул бўлди. Бас, собит туринглар ва билмайдиганларнинг йўлига эргашманглар», деди. قَ‍‍الَ قَ‍‍دْ‌ ‌أُجِيبَتْ ‌دَعْوَتُكُمَا‌ فَاسْتَ‍‍قِ‍‍يمَا‌ ‌وَلاَ‌ تَتَّبِع‍‍َ‍انِ سَب‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يَعْلَمُونَ
Ұа Җӓұазнӓ Бибанӥ 'Исрӓ'ӥла Ал-Бахра Фа'атба`аһум Фирұну Ұа Җунӱдуһу Бағйӓан Ұа`адұан ۖ Хаттá 'Иҙӓдракаһу Ал-Ғарақу Қӓла 'Ӓманту 'Аннаһу Лӓ 'Илӓһа 'Иллӓ Ал-Лаҙӥ 'Ӓманат Биһи Банӱ 'Исрӓ'ӥла Ұа 'Анӓ Мина Ал-Муслимӥна 010-090 Ва Бани Исроилни денгиздан ўтказдик. Бас, Фиръавн ва унинг аскарлари ҳаддан ошган ва туғён қилган ҳолда уларни таъқиб этдилар. Токи унга ғарқ бўлиш етганида: «Бани Исроил иймон келтирган зотдан ўзга илоҳ йўқлигига иймон келтирдим ва мен мусулмонларданман», деди. وَجَا‌وَ‌زْنَا‌ بِبَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌الْبَحْ‍رَ‌ فَأَتْبَعَهُمْ فِ‍‍رْعَ‍‍وْنُ ‌وَجُنُو‌دُهُ بَ‍‍غْ‍‍يا‌ ً‌ ‌وَعَ‍‍دْ‌و‌اً‌ ۖ حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌أَ‌دْ‌‍رَكَهُ ‌الْ‍‍غَ‍رَقُ قَ‍‍الَ ‌آمَ‍‌‍نْ‍‍تُ ‌أَنَّ‍‍هُ لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ ‌الَّذِي ‌آمَنَتْ بِ‍‍هِ بَنُو‌ ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌وَ‌أَنَا‌ مِنَ ‌الْمُسْلِمِينَ
'Ӓл'ӓна Ұа Қадҫайта Қаблу Ұа Кунта Мина Ал-Муфсидӥна 010-091 Эндими! Олдин исён қилган ва бузғунчилардан бўлган эдинг-ку?! أ‍َ‍‌الآنَ ‌وَ‍قَ‍‍دْ‌ عَ‍‍صَ‍‍يْ‍‍تَ قَ‍‍بْ‍‍لُ ‌وَكُ‍‌‍نْ‍‍تَ مِنَ ‌الْمُفْسِدِينَ
Фӓлйаұма Нунаҗҗӥка Бибаданика Литакӱна Лиман Ҳалфака 'Ӓйатан ۚ Ұа 'Инна Каćӥрӓан Мина Анӓси `Ан 'Ӓйӓтинӓ Лағӓфилӱна 010-092 Бугун сенинг баданингни қутқарамиз. Токи ўзингдан кейингиларга ибрат бўлгин. Албатта, кўп одамлар Бизнинг оятларимиздан ғофилдирлар. (Соғлик-саломатлик, куч-қувват, молу мулк, ҳукм, мансаб ва бошқа имкониятлар борида қиларини қилиб юрган ҳар қандай одам ҳам ўлимига кўзи етиб қолганида Худони эслайди. Лекин бунинг фойдаси йўқ. Бу ҳақиқат ўша тоифадаги кишиларга уларнинг энг кўзга кўринган вакили Фиръавн мисолида тушунтирилмоқда. Жойингни эмас. Жонингни оламиз. Бошқалар каби ўласан. Чунки сен ҳам оддий-ожиз бандасан. Аммо жасадингни қутқарамиз. Балиқлар ҳам емайди. Сувга оқиб ҳам йўқ бўлмайди. Бошқа сабаб билан ҳам йўқ бўлиб кетмайди. «Токи ўзингдан кейингиларга ибрат бўлгин». Шунчалар мулкка эга бўлсанг ҳам, қанча катта даъволар қилган бўлсанг ҳам, аскарларинг шунча кўп бўлса ҳам, барибир Аллоҳнинг азобидан қутула олмаганингни кўриб ибрат олсинлар. «Албатта, кўп одамлар Бизнинг оятларимиздан ғофилдирлар».) فَالْيَ‍‍وْمَ نُنَجّ‍‍ِ‍ي‍‍كَ بِبَدَنِكَ لِتَك‍‍ُ‍ونَ لِمَ‍‌‍نْ خَ‍‍لْفَكَ ‌آيَة ًۚ ‌وَ‌إِنَّ كَثِي‍‍ر‌ا‌ ً‌ مِنَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ عَ‍‌‍نْ ‌آيَاتِنَا‌ لَ‍‍غَ‍‍افِلُونَ
Ұа Лақад Баұұа'нӓ Банӥ 'Исрӓ'ӥла Мубаұұа'а Ҫидқин Ұа Разақнӓһум Мина Аҭ-Ҭаййибӓти Фамӓ Аҳталафӱ Хаттá Җӓ'аһуму Ал-`Илму ۚнна Раббака Йақđӥ Байнаһум Йаұма Ал-Қийӓмати Фӥмӓ Кӓнӱ Фӥһи Йаҳталифӱна 010-093 Батаҳқиқ, Биз Бани Исроилни ҳақиқий омонлик масканига жойлаштирдик ва уларни пок нарсалар ила ризқлантирдик. Бас, улар то ўзларига илм келмагунча ихтилоф қилмадилар. Албатта, Роббинг қиёмат куни улар орасида ихтилоф қилган нарсалари ҳақида Ўзи ҳукм чиқарадир. وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ بَوَّ‌أْنَا‌ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ مُبَوَّ‌أَ‌ صِ‍‍دْ‍‍قٍ‌ ‌وَ‌‍رَ‌زَ‍قْ‍‍نَاهُمْ مِنَ ‌ال‍‍طَّ‍‍يِّب‍‍َ‍اتِ فَمَا‌ ‌اخْ‍‍تَلَفُو‌ا‌ حَتَّى‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمُ ‌الْعِلْمُ ۚ ‌إِنَّ ‌‍رَبَّكَ يَ‍‍قْ‍‍‍‍ضِ‍‍ي بَيْنَهُمْ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ فِيمَا‌ كَانُو‌ا‌ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ يَ‍‍خْ‍‍تَلِفُونَ
Фа'ин Кунта Фӥ Шаккин Миммӓнзалнӓ 'Илайка Фӓс'али Ал-Лаҙӥна Йақра'ӱна Ал-Китӓба Мин Қаблика ۚ Лақад Җӓ'ака Ал-Хаққу Мин Раббика Фалӓ Такӱнанна Мина Ал-Мумтарӥна 010-094 Агар сенга нозил қилган нарсамиздан шакда бўлсанг, сендан олдин китобни ўқиганлардан сўра. Батаҳқиқ, сенга Роббингдан ҳақ келди. Бас, ҳеч шубҳа қилгувчилардан бўлма. فَإِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تَ فِي شَكٍّ‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍زَلْنَ‍‍ا‌ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ فَاسْأَلِ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَ‍‍قْ‍‍‍رَ‌ء‍ُ‍‌ونَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِكَ ۚ لَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَكَ ‌الْحَ‍‍قُّ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكَ فَلاَ‌ تَكُونَ‍‍نَّ مِنَ ‌المُمْتَ‍‍رِينَ
Ұа Лӓ Такӱнанна Мина Ал-Лаҙӥна Каҙҙабӱ Би'ӓйӓти Аллӓһи Фатакӱна Мина Ал-Ҳӓсирӥна 010-095 Зинҳор Аллоҳнинг оятларини ёлғонга чиқарувчилардан бўлма, у ҳолда зиёнкорлардан бўлиб қоласан. وَلاَ‌ تَكُونَ‍‍نَّ مِنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَذَّبُو‌ا‌ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ فَتَك‍‍ُ‍ونَ مِنَ ‌الْ‍‍خَ‍‍اسِ‍‍رِينَ
нна Ал-Лаҙӥна Хаққат `Алайһим Калимату Раббика Лӓ Йу'уминӱна 010-096 Албатта, Роббингнинг калималари зиммасига вожиб бўлганлар иймонга келмаслар. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ حَ‍‍قَّ‍‍تْ عَلَيْهِمْ كَلِمَةُ ‌‍رَبِّكَ لاَ‌ يُؤْمِنُونَ
Ұа Лаұ Җӓ'ат/һум Куллу 'Ӓйатин Хаттá Йараұ Ал-`Аҙӓба Ал-'Алӥма 010-097 Агар уларга ҳамма оят-мўъжизалар келса ҳам, то аламли азобни кўрмагунларича. وَلَوْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَتْهُمْ كُلُّ ‌آيَةٍ حَتَّى‌ يَ‍رَ‌وُ‌ا‌ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابَ ‌الأَلِيمَ
Фалаұлӓ Кӓнат Қарйатун 'Ӓманат Фанафа`аһӓ 'Ӥмӓнуһӓ 'Иллӓ Қаұма Йӱнис Ламмӓ 'Ӓманӱ Кашафнӓ `Анһум `Аҙӓба Ал-Ҳизйи Фӥ Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ Ұа Матта`нӓһум 'Илá Хӥнин 010-098 Қани энди бирон қишлоқ иймон келтирганда унга иймони манфаат берса эди. Фақат Юнус қавми иймон келтирганларида улардан ҳаёти дунёдаги хорлик азобини кушойиш қилдик ва уларни маълум вақтгача фойдалантирдик. (Оятнинг маъносидан кўриниб турибдики, Юнуснинг (а.с.) қавмига ҳаёти дунёнинг хорлик азоби таҳдид солиб қолганда барчалари бирдан иймонга келганлар. Ана шунда Аллоҳ таоло уларнинг бошидан бу азобни кўтарган ва иймонлари шарофати билан маълум муддатгача фаравон турмуш ила манфаатлантирган. Демак, қоида шу: қайси қишлоқ кофир бўлса, хорлик азобига дучор бўлаверади, қайси қишлоқ иймон келтирса, ундан хорлик азоби кушойиш қилиниб, иймони туфайли манфаатлар топаверади.) فَلَوْلاَ‌ كَانَتْ قَ‍‍رْيَة‌‍ٌ‌ ‌آمَنَتْ فَنَفَعَهَ‍‍ا‌ ‌إِيمَانُهَ‍‍ا‌ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍وْمَ يُونِس لَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌آمَنُو‌ا‌ كَشَفْنَا‌ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ عَذ‍َ‍‌ابَ ‌الْ‍‍خِ‍‍زْيِ فِي ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَمَتَّعْنَاهُمْ ‌إِلَى‌ حِينٍ
Ұа Лаұ ШӓРаббука Ла'ӓмана Ман Фӥ Ал-'Арđи Куллуһум Җамӥ`ӓан ۚ 'Афа'анта Тукриһу Анӓса Хаттá Йакӱнӱ Му'уминӥна 010-099 Агар Роббинг хоҳласа, ер юзидаги кишиларнинг ҳаммаси иймонга келар эдилар. Ёки сен одамларни мўмин бўлишга мажбурлайсанми? وَلَوْ‌ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌‍رَبُّكَ لَآمَنَ مَ‍‌‍نْ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ كُلُّهُمْ جَمِيعاً‌ ۚ ‌أَفَأَ‌نْ‍‍تَ تُكْ‍‍رِهُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ حَتَّى‌ يَكُونُو‌ا‌ مُؤْمِنِينَ
Ұа Мӓ Кӓна Линафсин 'Ан Ту'умина 'Иллӓ Би'иҙни Аллӓһи ۚ Ұа Йаҗ`алу Ар-Риҗса `Алá Ал-Лаҙӥна Лӓ Йа`қилӱна 010-100 Аллоҳнинг изнисиз ҳеч бир жон мўмин бўла олмас. У ақл юргизмайдиганларга ўта ифлосликни раво кўрур. (Яъни, ҳар бир инсон иймонга эришиш учун Аллоҳ изн этган йўлдан юриши керак. У кўрсатган амалларни қилиши керак. Мисол учун, Аллоҳ берган ақлни ишлатиб, атрофдаги оят-далилларни тушуниб етиб, иймонга юзланиши керак. Ақлни ишлатмаса, ўзига ибрат олмаса, иши расво бўлади. Нотўғри йўлга юриб, залолатга кетади.) وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ لِنَفْسٍ ‌أَ‌نْ تُؤْمِنَ ‌إِلاَّ‌ بِإِ‌ذْنِ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ ‌وَيَ‍‍جْ‍‍عَلُ ‌ال‍‍رِّجْ‍‍سَ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يَعْ‍‍قِ‍‍لُونَ
Қул Анžурӱ Мӓҙӓ Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи ۚ Ұа Мӓ Туғнӥ Ал-'Ӓйӓту Ұа Ан-Нуҙурун Қаұмин Лӓ Йу'уминӱна 010-101 Сен:«Осмонлару ердаги нарсаларга назар солинглар. Иймон келтирмайдиган қавмларга оят-мўъжизалар ва қўрқитувлар фойда бермас», деб айт. قُ‍‍لْ ‌انْ‍‍‍‍ظُ‍‍رُ‌و‌ا‌ مَا‌ذَ‌ا‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۚ ‌وَمَا‌ تُ‍‍غْ‍‍نِي ‌الآي‍‍َ‍اتُ ‌وَ‌ال‍‍نُّ‍‍ذُ‌رُ‌ عَ‍‌‍نْ قَ‍‍وْم‍ٍ‌ لاَ‌ يُؤْمِنُونَ
Фаһал Йантаžирӱна 'Иллӓ Миćла 'Аййӓми Ал-Лаҙӥна Ҳалаұ Мин Қаблиһим ۚ Қул Фӓнтаžирӱннӥ Ма`акум Мина Ал-Мунтаžирӥна 010-102 Улар фақат ўзларидан олдин ўтганларнинг кунларига ўхшаш кунларга интизор бўлмоқдаларми? Сен: «Бас, интизор бўлинглар. Албатта, мен ҳам сизлар билан интизор бўлгувчиларданман», деб айт. فَهَلْ يَ‍‌‍نْ‍‍تَ‍‍ظِ‍‍ر‍ُ‍‌ونَ ‌إِلاَّ‌ مِثْلَ ‌أَيّ‍‍َ‍امِ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ خَ‍‍لَوْ‌ا‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِهِمْ ۚ قُ‍‍لْ فَا‌نْ‍‍تَ‍‍ظِ‍‍رُ‌و‌ا‌ ‌إِنِّ‍‍ي مَعَكُمْ مِنَ ‌الْمُ‍‌‍نْ‍‍تَ‍‍ظِ‍‍رِينَ
Ćумма Нунаҗҗӥ Русуланӓ Ұа Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ ۚ Каҙӓлика Хаққӓан `Алайнӓ Нунҗи Ал-Му'уминӥна 010-103 Сўнгра Пайғамбарларимизга ва иймон келтирганларга нажот берамиз. Шундай қилиб, мўминларга нажот бермоғимиз зиммамиздаги бурчдир. (Охир-оқибатда мўминларнинг нажот топиши ҳақдир. Бу вазифани Аллоҳ таоло Ўзига бурч қилиб олгандир. Бу ҳақиқатни мўмин-мусулмонлар, айниқса, даъватчилар жуда яхши англаб етмоқлари лозим.) ثُ‍‍مَّ نُنَجِّي ‌رُسُلَنَا‌ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌اۚ كَذَلِكَ حَ‍‍قّ‍‍اً‌ عَلَيْنَا‌ نُ‍‌‍نْ‍‍جِ ‌الْمُؤْمِنِينَ
Қул Йӓ 'Аййуһӓ Анӓсу 'Ин Кунтум Фӥ Шаккин Мин Дӥнӥ Фалӓ 'А`буду Ал-Лаҙӥна Та`будӱна Мин Дӱни Аллӓһи Ұа Лакин 'А`буду Аллӓһа Ал-Лаҙӥ Йатаұаффӓкум ۖ Ұа 'Умирту 'Ан 'Акӱна Мина Ал-Му'уминӥна 010-104 Сен:«Эй одамлар, агар менинг динимда шак-шубҳангиз бўлса, бас, (билингки) мен сизлар ибодат қилаётган–Аллоҳдан ўзга нарсаларга ибодат қилмайман. Лекин сизни вафот эттирадиган Аллоҳга ибодат қиламан ва мўминлардан бўлмоғимга амр қилинганман», деб айт. قُ‍‍لْ ي‍‍َ‍ا‌أَيُّهَا‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ فِي شَكٍّ‌ مِ‍‌‍نْ ‌دِينِي فَلاَ‌ ‌أَعْبُدُ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ تَعْبُد‍ُ‍‌ونَ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ ‌أَعْبُدُ‌ ‌اللَّ‍‍هَ ‌الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ ‌وَ‌أُمِ‍‍رْتُ ۖ ‌أَ‌نْ ‌أَك‍‍ُ‍ونَ مِنَ ‌الْمُؤْمِنِينَ
Ұа 'Ан 'Ақим Ұаҗһака Лилддӥни Ханӥфӓан Ұа Лӓ Такӱнанна Мина Ал-Мушрикӥна 010-105 Юзингни динга тўғри тут. Мушриклардан бўлма. وَ‌أَ‌نْ ‌أَ‍قِ‍‍مْ ‌وَجْ‍‍هَكَ لِلدّ‍ِ‍ي‍‍نِ حَنِيفا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ تَكُونَ‍‍نَّ مِنَ ‌الْمُشْ‍‍رِكِينَ
Ұа Лӓ Тад`у Мин Дӱни Аллӓһи Мӓ Лӓ Йанфа`ука Ұа Лӓ Йаđуррука ۖ Фа'ин Фа`алта Фа'иннака 'Иҙӓан Мина Аž-Žӓлимӥна 010-106 Аллоҳдан ўзга–сенга манфаат ҳам, зарар ҳам бермайдиган–нарсага илтижо қилма. Бас, агар шундай қилсанг, унда сен золимлардан бўласан. (Ўзини билмаган золим одамлар Аллоҳни қўйиб, бут-санамлар ва бошқа нарсаларга илтижо этиб, манфаат топмоқчи ёки зарарни қайтармоқчи бўладилар. Сен, эй Пайғамбар, уларга ўхшама, Аллоҳдан ўзга ҳеч кимга, ҳеч нарсага илтижо этма.) وَلاَ‌ تَ‍‍دْعُ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ مَا‌ لاَ‌ يَ‍‌‍نْ‍‍فَعُكَ ‌وَلاَ‌ يَ‍‍ضُ‍‍رُّكَ ۖ فَإِ‌نْ فَعَلْتَ فَإِنَّ‍‍كَ ‌إِ‌ذ‌ا‌ ً‌ مِنَ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Ұа 'Ин Йамсаска Аллӓһу Биđуррин Фалӓ Кӓшифа Лаһу~ 'Иллӓ Һуұа ۖ Ұа 'Ин Йуридка Биҳайрин Фалӓ Рӓдда Лифаđлиһи ۚ Йуҫӥбу Биһи Ман Йашӓ'у Мин `Ибӓдиһи ۚ Ұа Һуұа Ал-Ғафӱру Ар-Рахӥму 010-107 Агар Аллоҳ сени зарар ила тутса, Ундан ўзга ўшанга кушойиш берувчи йўқдир. Агар У сенга яхшиликни ирода қилса, Унинг фазлини рад қилувчи ҳам йўқдир. Уни бандаларидан хоҳлаганига етказади. У мағфират қилгувчи ва раҳмли зотдир. وَ‌إِ‌نْ يَمْسَسْكَ ‌اللَّ‍‍هُ بِ‍‍ضُ‍‍رّ‌‌ٍ‌ فَلاَ‌ كَاشِفَ لَهُ~ُ ‌إِلاَّ‌ هُوَ‌ ۖ ‌وَ‌إِ‌نْ يُ‍‍رِ‌دْكَ بِ‍‍خَ‍‍يْ‍‍ر‌‌ٍ‌ فَلاَ‌ ‌ر‍َ‍‌ا‌دَّ‌ لِفَ‍‍ضْ‍‍لِ‍‍هِ ۚ يُ‍‍صِ‍‍ي‍‍بُ بِ‍‍هِ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ مِ‍‌‍نْ عِبَا‌دِهِ ۚ ‌وَهُوَ‌ ‌الْ‍‍غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌رُ‌ ‌ال‍رَّحِيمُ
Қул Йӓ 'Аййуһӓ Анӓсу Қад Җӓ'акуму Ал-Хаққу Мин Раббикум ۖ Фамани Аһтадá Фа'иннамӓ Йаһтадӥ Линафсиһи ۖ Ұа Ман Đалла Фа'иннамӓ Йаđиллу `Алайһӓ ۖ Ұа Мӓ 'Анӓ `Алайкум Биұакӥлин 010-108 Сен:«Эй одамлар, сизга Роббингиздан ҳақ келди. Бас, ким ҳидоятга юрса, ўзи учун ҳидоят топади. Ким залолатга кетса, ўз зарарига залолат топади. Мен сизларнинг устингиздан қўриқчи эмасман», деб айт. قُ‍‍لْ ي‍‍َ‍ا‌أَيُّهَا‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ قَ‍‍دْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَكُمُ ‌الْحَ‍‍قُّ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ فَمَنِ ۖ ‌اهْتَدَ‌ى‌ فَإِنَّ‍‍مَا‌ يَهْتَدِي لِنَفْسِ‍‍هِ ‌وَمَ‍‌‍نْ ۖ ضَ‍‍لَّ فَإِنَّ‍‍مَا‌ يَ‍‍ضِ‍‍لُّ عَلَيْهَا‌ ‌وَمَ‍‍اۖ ‌أَنَا‌ عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ
Ұа Аттаби` Мӓ Йӱхá 'Илайка Ұа Аҫбир Хаттá Йахкума Аллӓһу ۚ Ұа Һуұа Ҳайру Ал-Хӓкимӥна 010-109 Ва сенга ваҳий қилинган нарсага эргаш ва Аллоҳ ҳукм қилгунча сабр қил. У ҳукм қилгувчиларнинг яхшисидир. وَ‌اتَّبِعْ مَا‌ يُوحَ‍‍ى‌ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌وَ‌اصْ‍‍بِ‍‍رْ‌ حَتَّى‌ يَحْكُمَ ‌اللَّ‍‍هُ ۚ ‌وَهُوَ‌ خَ‍‍يْ‍‍رُ‌ ‌الْحَاكِمِينَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Next Sūrah