Roman Script    Reciting key words            Previous Sūrah    Quraan Index    Home  

3) Sūrat 'Āli `Imn

Printed format

3) سُورَة آلِ عِمرَان

Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
'Алиф-Лӓм-Мӥм 003-001 Алиф Лом Мим. (Ҳижо ҳарфлари ҳақида Бақара сурасида батафсил тўхтаб ўтилган.) أَلِف-لَام-مِيم
Ал-Лаһу Лӓ 'Илӓһа 'Иллӓ Һуұа Ал-Хаййу Ал-Қаййӱму 003-002 Аллоҳ–Ундан ўзга ибодатга лойиқ илоҳ йўқ, тирик ва қаййум зотдир. (Ушбу ояти карима тавҳидни, Аллоҳнинг ягоналигини холис баён қилади. Аллоҳ доим тирикдир, ўлмайди. У қаййум–бандалари ишларининг тадбирида доимо қоим турувчидир.) اللَّهُ لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ هُوَ‌ ‌الْحَيُّ ‌الْ‍‍قَ‍‍يُّومُ
Наззала `Алайка Ал-Китӓба Бил-Хаққи Муҫаддиқӓан Лимӓ Байна Йадайһи Ұа 'Анзала Ат-Таұрӓата Ұа Ал-'Инҗӥла 003-003 У сенга китобни ҳақ ила ўзидан аввалги нарсани тасдиқловчи қилиб туширди ҳамда Таврот ва Инжилни туширди. نَزَّلَ عَلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ بِ‍الْحَ‍‍قِّ مُ‍‍صَ‍‍دِّ‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ لِمَا‌ بَ‍‍يْ‍‍نَ يَدَيْ‍‍هِ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍زَلَ ‌ال‍‍تَّوْ‌رَ‍‌اةَ ‌وَ‌الإِ‌نْ‍‍جِيلَ
Мин Қаблу Һудан Лилннӓси Ұа 'Анзала Ал-Фурқӓна ۗнна Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Би'ӓйӓти Аллӓһи Лаһум `Аҙӓбун Шадӥдун Ұа ۗ Аллӓһу `Азӥзун Ҙӱ Антиқӓмин 003-004 Ундан олдин одамларга ҳидоят қилиб. Ва Фурқонни ҳам туширди. Аллоҳнинг оятларига куфр келтирганларга шиддатли азоб бор. Аллоҳ азиз ва интиқом олувчи зотдир. (Демак, Муҳаммад алайҳиссаломга тушган китобни ҳам Аллоҳнинг Ўзи туширган, китобларнинг тушиши башарият учун янгилик эмас,Қуръон ҳам аввалги тушган илоҳий китобларнинг давоми. ) مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ هُ‍‍د‌ى‌ ً‌ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍زَلَ ‌الْفُرْ‍قَ‍‍انَ ۗ ‌إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ لَهُمْ عَذ‍َ‍‌اب‌‍ٌ‌ شَد‍ِ‍ي‍‍د‌ٌۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَز‍ِ‍ي‍‍ز‌‌ٌ‌ ‌ذُ‌و‌ ‌انْ‍‍تِ‍‍قَ‍‍امٍ
нна Аллӓһа Лӓ Йаҳфá `Алайһи Шайн Фӥ Ал-'Арđи Ұа Лӓ Фӥ Ас-Самӓ 003-005 Албатта, Аллоҳ Унга ерда ҳам, осмонда ҳам ҳеч нарса махфий қолмайдиган зотдир. إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لاَ‌ يَ‍‍خْ‍‍فَى‌ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ شَ‍‍يْء‌‌ٌ‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌وَلاَ‌ فِي ‌ال‍‍سَّم‍‍َ‍ا‌ء‍ِ‍
Һуұа Ал-Лаҙӥ Йуҫаұұирукум Фӥ Ал-'Архӓми Кайфа Йашӓۚ Лӓ 'Илӓһа 'Иллӓ Һуұа Ал-`Азӥзу Ал-Хакӥму 003-006 У сизларни бачадонларда хоҳлаган сувратга соладиган зотдир. Ундан ўзга ибодатга сазовор илоҳ йўқ. У азиз ва ҳаким зотдир. هُوَ‌ ‌الَّذِي يُ‍‍صَ‍‍وِّ‌رُكُمْ فِي ‌الأَ‌رْح‍‍َ‍امِ كَ‍‍يْ‍‍فَ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۚ لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ هُوَ‌ ‌الْعَز‍ِ‍ي‍‍زُ‌ ‌الْحَكِيمُ
Һуұа Ал-Лаҙӥнзала `Алайка Ал-Китӓба Минһу 'Ӓйӓтун Мухкамӓтун Һунна 'Умму Ал-Китӓби Ұа 'Уҳару Муташӓбиһӓтун ۖ Фа'аммӓ Ал-Лаҙӥна Фӥ Қулӱбиһим Зайғун Файаттаби`ӱна Мӓ Ташӓбаһа Минһу Абтиғӓ Ал-Фитнати Ұа Абтиғӓ'а Та'ұӥлиһи ۗ Ұа Мӓ Йа`ламу Та'ұӥлаһу~ 'Иллӓ Ал-Лаһу Ұа ۗ Ар-Рӓсиҳӱна Фӥ Ал-`Илми Йақӱлӱна 'Ӓманнӓ Биһи Куллун Мин `Инди Раббинӓ ۗ Ұа Мӓ Йаҙҙаккару 'Иллӓ 'Ӱлӱ Ал-'Албӓби 003-007 У сенга китобни туширган зотдир. Унда муҳкам оятлар ҳам бор ва улар китобнинг аслидир ва муташобиҳ (оят)лар ҳам бор. Қалбларида ҳидоятдан оғиш борлар фитна мақсадида ва уни таъвил қилиш мақсадида ундан муташобиҳ бўлганига эргашади. Унинг таъвилини Аллоҳдан бошқа ҳеч ким билмас. Илмда собит бўлганлар эса, унга иймон келтирдик, барчаси Раббимиз ҳузуридандир, дерлар. Ва фақат ақл эгаларигина эслайдилар. («Муҳкам» сўзи маҳкам, очиқ-ойдин, бошқа ёққа буриб бўлмайдиган, деган маънони англатади. «Муштабоҳ» сўзи эса, ўхшаш, бирини биридан ажратиш қийин, бир неча маъноларни англатадиган, деган маъноларни билдиради. Қуръони Карим оятлари ҳам муҳкам ва муташобиҳга бўлинади.) هُوَ‌ ‌الَّذِي ‌أَ‌نْ‍‍زَلَ عَلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌آي‍‍َ‍اتٌ‌ مُحْكَم‍‍َ‍اتٌ هُ‍‍نَّ ‌أُمُّ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌وَ‌أُ‍خَ‍‍رُ‌ مُتَشَابِه‍‍َ‍ات‌‍ٌۖ فَأَمَّ‍‍ا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ فِي قُ‍‍لُوبِهِمْ ‌زَيْ‍‍غ‌‍ٌ‌ فَيَتَّبِع‍‍ُ‍ونَ مَا‌ تَشَابَهَ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌ابْ‍‍تِ‍‍غَ‍‍ا‌ءَ‌ ‌الْفِتْنَةِ ‌وَ‌ابْ‍‍تِ‍‍غَ‍‍ا‌ءَ‌ تَأْ‌وِيلِ‍‍هِ ۗ ‌وَمَا‌ يَعْلَمُ تَأْ‌وِيلَهُ~ُ ‌إِلاَّ‌ ‌اللَّ‍‍هُ ۗ ‌وَ‌ال‍رَّ‌اسِ‍‍خُ‍‍ونَ فِي ‌الْعِلْمِ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ بِ‍‍هِ كُلٌّ‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌‍رَبِّنَا‌ ۗ ‌وَمَا‌ يَذَّكَّرُ‌ ‌إِلاَّ‌ ‌أ‍ُ‍‌وْلُو‌ا‌الأَلْبَابِ
Раббанӓ Лӓ Тузиғ Қулӱбанӓ Ба`да 'Иҙ Һадайтанӓ Ұа Һаб Ланӓ Мин Ладунка Рахматан ۚннака 'Анта Ал-Ұаһһӓбу 003-008 Эй Роббимиз, бизни ҳидоят қилганингдан сўнг қалбларимизни оғдирмагин ва бизга Ўз ҳузурингдан раҳмат ато қилгин. Албатта Сенинг Ўзинг кўплаб ато қилувчисан. رَبَّنَا‌ لاَ‌ تُزِغْ قُ‍‍لُوبَنَا‌ بَعْدَ‌ ‌إِ‌ذْ‌ هَدَيْتَنَا‌ ‌وَهَ‍‍بْ لَنَا‌ مِ‍‌‍نْ لَدُ‌نْ‍‍كَ ‌‍رَحْمَة‌ ًۚ ‌إِنَّ‍‍كَ ‌أَ‌نْ‍‍تَ ‌الْوَهَّابُ
Раббанӓннака Җӓми`у Анӓси Лийаұмин Лӓ Райба Фӥһи ۚнна Аллӓһа Лӓ Йуҳлифу Ал-Мӥ`ӓда 003-009 Эй Роббимиз, албатта, сен одамларни келишига шубҳа йўқ кунда йиғувчисан. Албатта, Аллоҳ ваъдага хилоф қилмас. رَبَّنَ‍‍ا‌ ‌إِنَّ‍‍كَ جَامِعُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ لِيَ‍‍وْم‍ٍ‌ لاَ‌ ‌‍رَيْ‍‍بَ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لاَ‌ يُ‍‍خْ‍‍لِفُ ‌الْمِيعَا‌دَ
нна Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Лан Туғнийа `Анһуммұӓлуһум Ұа Лӓ 'Аұлӓдуһум Мина Аллӓһи Шай'ӓан ۖ Ұа 'Ӱлӓ'ика Һум Ұа Қӱду Анӓри 003-010 Албатта, куфр келтирганларнинг моллари ҳам, болалари ҳам улардан Аллоҳ(азоби)дан бирор нарса қайтара олмас. Ана ўшалар, ўзлари дўзахнинг ёқилғисидирлар. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ لَ‍‌‍نْ تُ‍‍غْ‍‍نِيَ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌أَمْوَ‌الُهُمْ ‌وَلاَ‌ ‌أَ‌وْلاَ‌دُهُمْ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ًۖ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمْ ‌وَ‍قُ‍‍و‌دُ‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍ا‌رِ
Када'би 'Ӓли Фирұна Ұа Ал-Лаҙӥна Мин Қаблиһим ۚ Каҙҙабӱ Би'ӓйӓтинӓ Фа'аҳаҙаһуму Аллӓһу Биҙунӱбиһим Ұа ۗ Аллӓһу Шадӥду Ал-`Иқӓби 003-011 Фиръавн аҳлининг ва улардан олдингиларнинг ҳолига ўхшаб оятларимизни ёлғонга чиқардилар. Бас, гуноҳлари туфайли Аллоҳ уларни тутди. Ва Аллоҳ иқоби шиддатли зотдир. كَدَ‌أْبِ ‌آلِ فِ‍‍رْعَ‍‍وْنَ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِهِمْ ۚ كَذَّبُو‌ا‌ بِآيَاتِنَا‌ فَأَ‍خَ‍‍ذَهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ بِذُنُوبِهِمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ شَد‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌الْعِ‍‍قَ‍‍ابِ
Қул Лиллаҙӥна Кафарӱ Сатуғлабӱна Ұа Тухшарӱна 'Илá Җаһаннама ۚ Ұа Би'са Ал-Миһӓду 003-012 Куфр келтирганларга: «Тезда мағлуб бўлурсизлар ва жаҳаннамга йиғилурсизлар, у қандоқ ҳам ёмон жой», деб айт. (Куфрнинг оқибати икки дунёнинг мағлубиятидир. Ушбу оятда Аллоҳ таоло уларнинг бу дунёда тезда мағлуб бўлишларининг, охиратда ҳам жаҳаннамга тўпланишларининг хабарини бермоқда.) قُ‍‍لْ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ سَتُ‍‍غْ‍‍لَب‍‍ُ‍ونَ ‌وَتُحْشَر‍ُ‍‌ونَ ‌إِلَى‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ ۚ ‌وَبِئْسَ ‌الْمِهَا‌دُ
Қад Кӓна Лакум 'Ӓйатун Фӥ Фи'атайни Ат-Тақатӓ ۖ Фи'атун Туқӓтилу Фӥ Сабӥли Аллӓһи Ұа 'Уҳрá Кӓфиратун Йараұнаһум Миćлайһим Ра'йа Ал-`Айни Ұа ۚ Аллӓһу Йу'уаййиду Бинаҫриһи Ман Йашӓۗнна Фӥ Ҙӓлика Ла`ибратан Ли'ұлӥ Ал-'Абҫӓри 003-013 «Сизга тўқнашган икки фирқада ибрат бор эди. Бир фирқа Аллоҳнинг йўлида уришади. Бошқаси кофирдир. Улар ўз кўзлари билан (душман) ўзларига икки баробарлигини кўриб турардилар. Ва Аллоҳ кимни хоҳласа, ўшани Ўз нусрати ила қўллар. Албатта, бунда ақл эгалари учун ибрат бордир», деб айт. (Маълумки, Бадр урушида мушрикларнинг сони мусулмонларнинг ададидан уч баробар кўп эди. Шунга қарамай, Аллоҳ таолонинг нусрати билан мусулмонлар ғолиб келдилар.) قَ‍‍دْ‌ ك‍‍َ‍انَ لَكُمْ ‌آيَة‌‍ٌ‌ فِي فِئَتَ‍‍يْ‍‍نِ ‌الْتَ‍‍قَ‍‍تَا‌ ۖ فِئَة‌‍ٌ‌ تُ‍‍قَ‍‍اتِلُ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌أُ‍خْ‍رَ‌ى‌ كَافِ‍رَةٌ‌ يَ‍رَ‌وْنَهُمْ مِثْلَيْهِمْ ‌‍رَ‌أْيَ ‌الْعَ‍‍يْ‍‍نِ ۚ ‌وَ‌اللَّهُ يُؤَيِّدُ‌ بِنَ‍‍صْ‍‍رِهِ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۗ ‌إِنَّ فِي ‌ذَلِكَ لَعِ‍‍بْ‍‍‍رَة ً‌ لِأ‌و‍ْ‍لِي ‌الأَبْ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌رِ
Зуййина Лилннӓси Хуббу Аш-Шаһаұӓти Мина Ан-Нисӓ' Ұа Ал-Банӥна Ұа Ал-Қанӓҭӥри Ал-Муқанҭарати Мина Аҙ-Ҙаһаби Ұа Ал-Фиđđати Ұа Ал-Ҳайли Ал-Мусаұұамати Ұа Ал-'Ан`ӓми Ұа Ал-Харćи ۗ Ҙӓлика Матӓ Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ Ұа ۖ Аллӓһу `Индаһу Хусну Ал-Ма'ӓби 003-014 Одамларга аёллардан, болалардан, тўп-тўп тилло ва кумушдан, гўзал отлардан, чорвадан, экин-текиндан иборат шаҳватларнинг муҳаббати зийнатланди. Улар дунё ҳаётининг матоҳидир. Аллоҳнинг ҳузурида эса, ҳуснли қайтар жой бор. («Шаҳват» сўзи урфда жинсий маънода ишлатиб келинади. Аслида эса, шаҳват «иштаҳа» сўзидан олинган бўлиб, кўнгил тусаши, хоҳлашига айтилади. Ушбу ояти каримада одамларнинг кўнглига муҳаббати зийнатланган, иштаҳалари доим тортиб турадиган нарсалар ҳақида сўз кетмоқда.) زُيِّنَ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ حُبُّ ‌ال‍‍شَّهَو‍َ‍‌اتِ مِنَ ‌ال‍‍نِس‍‍َ‍ا‌ء‌ ‌وَ‌الْبَن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الْ‍‍قَ‍‍نَاطِ‍‍ي‍‍ر‍ِ‍‌ ‌الْمُ‍‍قَ‍‍‌‍نْ‍‍‍‍طَ‍رَةِ مِنَ ‌ال‍‍ذَّهَبِ ‌وَ‌الْفِ‍‍ضَّ‍‍ةِ ‌وَ‌الْ‍‍خَ‍‍يْ‍‍لِ ‌الْمُسَوَّمَةِ ‌وَ‌الأَنع‍‍َ‍امِ ‌وَ‌الْحَرْثِ ۗ ‌ذَلِكَ مَت‍‍َ‍اعُ ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ۖ ‌وَ‌اللَّهُ عِ‍‌‍نْ‍‍دَهُ حُسْنُ ‌الْمَآبِ
Қул 'А'уунабби'укум Биҳайрин Мин Ҙӓликум ۚ Лиллаҙӥна Аттақаұ `Инда Раббиһим Җаннӓтун Таҗрӥ Мин Тахтиһӓ Ал-'Анһӓру Ҳӓлидӥна Фӥһӓ Ұа 'Азұӓҗун Муҭаһһаратун Ұа Риđұӓнун Мина Аллӓһи Ұа ۗ Аллӓһу Баҫӥрун Бил-`Ибӓди 003-015 «Ўша нарсаларингиздан яхшироғининг хабарини берайми?!–деб айт. Тақво қилганларга Роббилари ҳузурида остидан анҳорлар оқиб турган жаннатлар бор. Унда абадий қолурлар. Покиза жуфтлар ва Аллоҳ томонидан розилик бор. Ва Аллоҳ бандаларни кўриб турувчидир». (Ҳамма бу дунёнинг матоҳига ўзини уради. Ўшани деб кўплар гуноҳга ботади, диндан чиқади. Ҳолбуки, бу нарсалар шунча уринишга арзимайдиган нарсалардир. Беш кунлик дунёнинг ўткинчи орзу-ҳаваси, холос. Лекин бошқа тарафда ундан яхши, абадий неъматлар бор. Аллоҳ таоло ушбу оятда Пайғамбаримиз алайҳиссаломга хитобан: «Ўша нарсаларингиздан яхшироғининг хабарини берайми?! деб айт», деб буюрмоқда. Охират неъматлари бу дунё матоҳидан нақадар устун эканлиги шак-шубҳасиз ҳақиқатдир. Аммо охират неъматларининг яна бир ўзига хос имтиёзи бор. У ҳам бўлса, уларнинг тақводор бандаларга хослигидир, бошқаларга насиб қилмайди.) قُ‍‍لْ ‌أَ‌ؤُنَبِّئُكُمْ بِ‍‍خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٍ‌ مِ‍‌‍نْ ‌ذَلِكُمْ ۚ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اتَّ‍‍قَ‍‍وْ‌ا‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّهِمْ جَ‍‍نّ‍‍َ‍ات‌‍ٌ‌ تَ‍‍جْ‍‍رِي مِ‍‌‍نْ تَحْتِهَا‌ ‌الأَ‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌رُ‌ خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَا‌ ‌وَ‌أَ‌زْ‌و‍َ‍‌اجٌ‌ مُ‍‍طَ‍‍هَّ‍رَةٌ‌ ‌وَ‌رِ‍‍ضْ‍‍و‍َ‍‌انٌ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ بَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‌ٌ‌ بِ‍الْعِبَا‌دِ
Ал-Лаҙӥна Йақӱлӱна Раббанӓннанӓ 'Ӓманнӓ Фӓғфир Ланӓ Ҙунӱбанӓ Ұа Қинӓ `Аҙӓба Анӓри 003-016 Улар: «Роббимиз, албатта, биз иймон келтирдик, бизнинг гуноҳларимизни мағфират қилгин ва дўзах азобидан сақлагин», дейдиганлардир. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ ‌‍رَبَّنَ‍‍ا‌ ‌إِنَّ‍‍نَ‍‍ا‌ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ فَاغْ‍‍فِ‍‍رْ‌ لَنَا‌ ‌ذُنُوبَنَا‌ ‌وَ‍قِ‍‍نَا‌ عَذ‍َ‍‌ابَ ‌ال‍‍نَّ‍‍ا‌رِ
Аҫ-Ҫӓбирӥна Ұа Аҫ-Ҫӓдиқӥна Ұа Ал-Қӓнитӥна Ұа Ал-Мунфиқӥна Ұа Ал-Мустағфирӥна Бил-'Асхӓри 003-017 Сабр қилувчилар, содиқлар, доимий тоат қилувчилар, нафақа қилувчилар ва саҳарда истиғфор айтувчилардир. ال‍‍صَّ‍‍ابِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌ال‍‍صَّ‍‍ا‌دِقِ‍‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الْ‍‍قَ‍‍انِت‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الْمُ‍‌‍نْ‍‍فِ‍‍قِ‍‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الْمُسْتَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ بِ‍الأَسْحَا‌رِ
Шаһида Аллӓһу 'Аннаһу Лӓ 'Илӓһа 'Иллӓ Һуұа Ұа Ал-Малӓ'икату Ұа 'Ӱлӱ Ал-`Илми Қӓ'имӓан Бил-Қисҭи ۚ Лӓ 'Илӓһа 'Иллӓ Һуұа Ал-`Азӥзу Ал-Хакӥму 003-018 Аллоҳ адолат ила туриб, албатта, Ундан ўзга илоҳ йўқлигига шоҳидлик берди. Фаришталар ва илм эгалари ҳам. Ундан ўзга илоҳ йўқ. У азиз ва ҳаким зотдир. شَهِدَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ ‌أَنَّ‍‍هُ لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ هُوَ‌ ‌وَ‌الْمَلاَئِكَةُ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْلُو‌ا‌الْعِلْمِ قَ‍‍ائِما‌ ً‌ بِ‍الْ‍‍قِ‍‍سْ‍‍طِ ۚ لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ هُوَ‌ ‌الْعَز‍ِ‍ي‍‍زُ‌ ‌الْحَكِيمُ
нна Ад-Дӥна `Инда Аллӓһи Ал-'Ислӓму ۗ Ұа Мӓ Аҳталафа Ал-Лаҙӥна 'Ӱтӱ Ал-Китӓба 'Иллӓ Мин Ба`ди Мӓ Җӓ'аһуму Ал-`Илму Бағйӓан Байнаһум ۗ Ұа Ман Йакфур Би'ӓйӓти Аллӓһи Фа'инна Аллӓһа Сарӥ Ал-Хисӓби 003-019 Албатта, Аллоҳнинг ҳузуридаги дин Исломдир. Китоб берилганлар фақат уларга илм келгандан сўнг ўзаро ҳасад қилишибгина ихтилоф қилдилар. Ким Аллоҳнинг оятларига куфр келтирса, бас, албатта, Аллоҳ ҳисобни тезда қилувчидир. (Аллоҳнинг ҳузурида Исломдан бошқа дин йўқ. Яҳудий, насроний, буддий ёки яна бошқа ҳар хил динлар Аллоҳнинг ҳузурида эътиборини йўқотган динлардир. Уларга эътиқод ва амал қилганлар бехуда юрибдилар ҳисоб. Дунёда Аллоҳ ягона бўлганидан кейин, ақида ҳам ягона бўлиши керак. У Ислом ақидасидир. Аҳли китобнинг келишмовчилиги илмсизликдан, жоҳилликдан эмас. Уларга Аллоҳ томонидан илм келган эди. Улар Аллоҳнинг ягоналигини, ибодатга сазоворликда ҳам ягоналигини, бандаларнинг вазифаси нимадан иборат эканлигини яхши билар эдилар. Билиб туриб, ихтилоф қилдилар.) إِنَّ ‌ال‍‍دّ‍ِ‍ي‍‍نَ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌الإِسْلاَمُ ۗ ‌وَمَا‌ ‌اخْ‍‍تَلَفَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌إِلاَّ‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمُ ‌الْعِلْمُ بَ‍‍غْ‍‍يا‌ ً‌ بَيْنَهُمْ ۗ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَكْفُرْ‌ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ سَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍عُ ‌الْحِسَابِ
Фа'ин Хӓҗҗӱка Фақул 'Асламту Ұаҗһийа Лиллӓһ Ұа Мани Аттаба`ани Ұа Қул ۗ Лиллаҙӥна 'Ӱтӱ Ал-Китӓба Ұа Ал-'Уммӥйӥна 'А'асламтум Фа'ин ۚ 'Асламӱ Фақади Аһтадаұ Ұа 'Ин ۖ Таұаллаұ Фа'иннамӓ `Алайка Ал-Балӓғу Ұа Аллӓһу ۗ Баҫӥрун Бил-`Ибӓди 003-020 Агар сен билан тортишсалар, сен: «Мен юзимни Аллоҳга таслим этдим ва менга эргашганлар ҳам!» деб айт. Ва китоб берилганларга ва саводсизларга: «Исломга кирдингизми?» деб айт. Агар Исломга кирсалар, бас, батаҳқиқ, ҳидоят топдилар. Агар юз ўгирсалар, сенинг зиммангда етказиш, холос. Аллоҳ бандаларни кўриб турувчидир. (Юз инсоннинг энг олий аъзоси ҳисобланади. Юзни Аллоҳга таслим қилиш эса, ўша юзнинг эгаси бутун вужудини Аллоҳга топширганини билдиради. Пайғамбар алайҳиссаломки ўзларига ушбу йўлни танлабдилар, у кишига эргашган умматлари ҳам албатта шу йўлни танлайдилар. Бундан бошқа гап бўлиши мумкин эмас.) فَإِ‌نْ ح‍‍َ‍اجّ‍‍ُ‍وكَ فَ‍‍قُ‍‍لْ ‌أَسْلَمْتُ ‌وَجْ‍‍هِيَ لِلَّهِ ‌وَمَنِ ‌اتَّبَعَنِ ۗ ‌وَ‍قُ‍‍لْ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَ‌الأُمِّ‍‍يّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَ‌أَسْلَمْتُمْ ۚ فَإِ‌نْ ‌أَسْلَمُو‌ا‌ فَ‍‍قَ‍‍دِ‌ ‌اهْتَدَ‌و‌ا‌ ۖ ‌وَ‌إِ‌نْ تَوَلَّوْ‌ا‌ فَإِنَّ‍‍مَا‌ عَلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌الْبَلاَ‍‍غُ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ بَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‌ٌ‌ بِ‍الْعِبَا‌دِ
нна Ал-Лаҙӥна Йакфурӱна Би'ӓйӓти Аллӓһи Ұа Йақтулӱна Ан-Набӥйӥна Биғайри Хаққин Ұа Йақтулӱна Ал-Лаҙӥна Йа'мурӱна Бил-Қисҭи Мина Анӓси Фабашширһум Би`аҙӓбин 'Алӥмин 003-021 Албатта, Аллоҳнинг оятларига куфр келтирадиганлар, Пайғамбарларни ноҳақдан ўлдирадиганлар ва одамлардан адолатга буюрадиганларни ўлдирадиганларга аламли азобнинг башоратини бер. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَكْفُر‍ُ‍‌ونَ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَيَ‍‍قْ‍‍تُل‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ بِ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ حَ‍‍قٍّ‌ ‌وَيَ‍‍قْ‍‍تُل‍‍ُ‍ونَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَأْمُر‍ُ‍‌ونَ بِ‍الْ‍‍قِ‍‍سْ‍‍طِ مِنَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ فَبَشِّ‍‍رْهُمْ بِعَذ‍َ‍‌ابٍ ‌أَلِيمٍ
'Ӱлӓ'ика Ал-Лаҙӥна Хабиҭат 'А`мӓлуһум Фӥ Ад-Дунйӓ Ұа Ал-'Ӓҳирати Ұа Мӓ Лаһум Мин Нӓҫирӥна 003-022 Ана ўшалар амаллари бу дунёю охиратда ҳабата бўлганлардир ва уларга ёрдам берувчилар йўқдир. (Иймонлари йўқлиги, Аллоҳнинг оятларига куфр келтирганлари туфайли баъзи қилган яхши ишлари ҳам бекор кетади. Уларга савоб ва нажот келтирмайди. Ҳамда бошларига мушкул тушган пайтда ёрдамчилар йўқдир.) أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ حَبِ‍‍طَ‍‍تْ ‌أَعْمَالُهُمْ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ‌وَمَا‌ لَهُمْ مِ‍‌‍نْ نَاصِ‍‍رِينَ
'Алам Тара 'Илá Ал-Лаҙӥна 'Ӱтӱ Наҫӥбӓан Мина Ал-Китӓби Йудұна 'Илá Китӓби Аллӓһи Лийахкума Байнаһум Ćумма Йатаұаллá Фарӥқун Минһум Ұа Һум Му`риđӱна 003-023 Китобдан насиба берилганларга қарамайсанми?! Ораларида ҳукм юритиш учун Аллоҳнинг китобига чақирилганларида улардан бир гуруҳлари юз ўгириб ортга қайтадилар. (Ибн Исҳоқ ривоят қиладиларки, Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссалом Байтулмидросда бир гуруҳ яҳудийларни Аллоҳнинг динига чақирганларида, улардан Нуъмон ибн Амр ва Ҳарс ибн Зайд деганлари: «Эй Муҳаммад, сен қайси диндасан?» дедилар. У зот алайҳиссалом: «Иброҳим миллати ва динидаман», дедилар. Улар: «Иброҳим яҳудий бўлган, дейишди. Шунда Пайғамбар алайҳиссалом: «Ундоқ бўлса, келинглар, шу масалани Тавротдан кўрайлик», деганларида, улар бош тортдилар.) أَلَمْ تَ‍رَ‌ ‌إِلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌ نَ‍‍صِ‍‍يبا‌ ً‌ مِنَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ يُ‍‍دْعَ‍‍وْنَ ‌إِلَى‌ كِت‍‍َ‍ابِ ‌اللَّ‍‍هِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُ‍‍مَّ يَتَوَلَّى‌ فَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍قٌ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌وَهُمْ مُعْ‍‍رِ‍‍ضُ‍‍ونَ
Ҙӓлика Би'аннаһум Қӓлӱ Лан Тамассанӓ Анӓру 'Иллӓ 'Аййӓмӓан Ма`дӱдӓтин ۖ Ұа Ғарраһум Фӥ Дӥниһим Мӓ Кӓнӱ Йафтарӱна 003-024 Бунинг сабаби–уларнинг: «Бизга саноқли кунлардан бошқа ҳеч ўт тегмайди», деганларидадир. Тўқиган нарсалари уларни динларида адаштирди. ذَلِكَ بِأَنَّ‍‍هُمْ قَ‍‍الُو‌ا‌ لَ‍‌‍نْ تَمَسَّنَا‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌رُ‌ ‌إِلاَّ‌ ‌أَيَّاما‌ ً‌ مَعْدُ‌و‌د‍َ‍‌اتٍۖ ‌وَ‍‍غَ‍رَّهُمْ فِي ‌دِينِهِمْ مَا‌ كَانُو‌ا‌ يَفْتَرُ‌ونَ
Факайфа 'Иҙӓ Җама`нӓһум Лийаұмин Лӓ Райба Фӥһи Ұа Ұуффийат Куллу Нафсин Мӓ Касабат Ұа Һум Лӓ Йуžламӱна 003-025 Унда, бўлишида шубҳа йўқ кунда уларни жамлаганимизда ва ҳар бир жон зулм қилинмасдан, қилганига яраша жазосини олганда, ҳоллари қандай бўлади? فَكَ‍‍يْ‍‍فَ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ جَمَعْنَاهُمْ لِيَ‍‍وْم‍ٍ‌ لاَ‌ ‌‍رَيْ‍‍بَ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌وَ‌وُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ‌ مَا‌ كَسَبَتْ ‌وَهُمْ لاَ‌ يُ‍‍ظْ‍‍لَمُونَ
Қули Аллӓһумма Мӓлика Ал-Мулки Ту'утӥ Ал-Мулка Ман Ташӓ'у Ұа Танзи`у Ал-Мулка Мимман Ташӓ'у Ұа Ту`иззу Ман Ташӓ'у Ұа Туҙиллу Ман Ташӓۖ Бийадика Ал-Ҳайру ۖннака `Алá Кулли Шайн Қадӥрун 003-026 Сен: «Эй барча мулкнинг эгаси Роббим! Хоҳлаган кишингга мулк берурсан ва хоҳлаган кишингдан мулкни тортиб олурсан, хоҳлаган кишингни азиз қилурсан, хоҳлаган кишингни хор қилурсан. Барча яхшилик Сенинг қўлингда. Албатта, Сен ҳар бир нарсага қодирсан. قُ‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هُ‍‍مَّ مَالِكَ ‌الْمُلْكِ تُؤْتِي ‌الْمُلْكَ مَ‍‌‍نْ تَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌وَتَ‍‌‍نْ‍‍زِعُ ‌الْمُلْكَ مِ‍‍مَّ‍‍‌‍نْ تَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌وَتُعِزُّ‌ مَ‍‌‍نْ تَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌وَتُذِلُّ مَ‍‌‍نْ تَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۖ بِيَدِكَ ‌الْ‍‍خَ‍‍يْ‍‍رُ‌ ۖ ‌إِنَّ‍‍كَ عَلَى‌ كُلِّ شَ‍‍يْء‌‌ٍقَ‍‍دِيرٌ
Тӱлиҗу Ал-Лайла Фӥ Ан-Наһӓри Ұа Тӱлиҗу Ан-Наһӓра Фӥ Ал-Лайли ۖ Ұа Туҳриҗу Ал-Хаййа Мина Ал-Маййити Ұа Туҳриҗу Ал-Маййита Мина Ал-Хаййи ۖ Ұа Тарзуқу Ман Ташӓ'у Биғайри Хисӓбин 003-027 Кечани кундузга киритурсан ва кундузни кечага киритурсан, ўликдан тирикни чиқарурсан ва тирикдан ўликни чиқарурсан ҳамда хоҳлаган кишингга беҳисоб ризқ берурсан», деб айт. (Кўриниб турибдики, бу икки оятда жуда ҳам улкан маънолар ўз аксини топган. Ягона Аллоҳнинг фақат Ўзига хос камолот сифатлари жамланган. Шунинг учун ҳам ушбу икки оятни кундалик вирд-вазифа сифатида ўқиб юриш тавсия қилинади.) تُولِجُ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لَ فِي ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌وَتُولِجُ ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ فِي ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لِ ۖ ‌وَتُ‍‍خْ‍‍رِجُ ‌الْحَيَّ مِنَ ‌الْمَيِّتِ ‌وَتُ‍‍خْ‍‍رِجُ ‌الْمَيِّتَ مِنَ ‌الْحَيِّ ۖ ‌وَتَرْ‌زُ‍قُ مَ‍‌‍نْ تَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ بِ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ حِسَابٍ
Лӓ Йаттаҳиҙи Ал-Му'уминӱна Ал-Кӓфирӥна 'Аұлийӓ'а Мин Дӱни Ал-Му'уминӥна ۖ Ұа Ман Йаф`ал Ҙӓлика Фалайса Мина Аллӓһи Фӥ Шай'ин 'Иллӓн Таттақӱ Минһум Туқӓатан ۗ Ұа Йухаҙҙирукуму Аллӓһу Нафсаһу ۗ Ұа 'Илá Аллӓһи Ал-Маҫӥру 003-028 Мўминлар мўминларни қўйиб, кофирларни дўст тутмасинлар. Ким буни қилса, бас, унга Аллоҳдан ҳеч нарса йўқ. Магар улардан сақлансангиз, Аллоҳ сизларни ўз(азоб)идан огоҳ қиладир. Ва қайтиб бориш Аллоҳнинг Ўзигадир. (Исломда бошқа диндагилар билан яхши алоқада бўлишга рухсат бор. Лекин дўст тутиш, ҳамма нарсани кофирга ишониб топшириб қўйиш мумкин эмас. Фақат бир ҳолатдагина, истисно тариқасида, юзаки равишда ўзини кофирга дўст қилиб кўрсатиши мумкин: «Магар улардан сақлансангиз». Бундай тасарруфни «тақиййа» деб аталади. Тақиййа билан жонни, молни ва номусни душманлардан сақлаб қолишга ҳаракат қилинади.) لاَ‌ يَتَّ‍‍خِ‍‍ذِ‌ ‌الْمُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ ‌الْكَافِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَ‌وْلِي‍‍َ‍ا‌ءَ‌ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ۖ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَفْعَلْ ‌ذَلِكَ فَلَ‍‍يْ‍‍سَ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ فِي شَ‍‍يْء‌‌ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ تَتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ تُ‍‍قَ‍‍اة ًۗ ‌وَيُحَذِّ‌رُكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ نَفْسَ‍‍هُ ۗ ‌وَ‌إِلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌الْمَ‍‍صِ‍‍يرُ
Қул 'Ин Туҳфӱ Мӓ Фӥ Ҫудӱрикум 'Аұ Тубдӱһу Йа`ламһу Аллӓһу ۗ Ұа Йа`ламу Мӓ Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Мӓ Фӥ Ал-'Арđи Ұа ۗ Аллӓһу `Алá Кулли Шайн Қадӥрун 003-029 Сен:«Агар қалбингиздаги нарсани махфий тутсангиз ҳам, ошкор қилсангиз ҳам, Аллоҳ биладир. Ва осмонлардагию ердаги нарсаларни ҳам биладир. Аллоҳ ҳар бир нарсага қодирдир», деб айт. (Ояти карима Аллоҳ таоло бандаларининг барча ишларидан очиқ-ойдин хабардор эканлигини шубҳага ҳеч ўрин қўймайдиган даражада баён қилмоқда. Ким махфий равишда кофирларни дўст тутса ҳам, билади. Билганидан сўнг, албатта, унинг жазосини беради.) قُ‍‍لْ ‌إِ‌نْ تُ‍‍خْ‍‍فُو‌ا‌ مَا‌ فِي صُ‍‍دُ‌و‌رِكُمْ ‌أَ‌وْ‌ تُ‍‍بْ‍‍د‍ُ‍‌وهُ يَعْلَمْهُ ‌اللَّ‍‍هُ ۗ ‌وَيَعْلَمُ مَا‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَمَا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَلَى‌ كُلِّ شَ‍‍يْء‌‌ٍقَ‍‍دِيرٌ
Йаұма Таҗиду Куллу Нафсин Мӓ `Амилат Мин Ҳайрин Мухđарӓан Ұа Мӓ `Амилат Мин Сӱн Таұадду Лаұ 'Анна Байнаһӓ Ұа Байнаһу~ 'Амадӓан Ба`ӥдӓан ۗ Ұа Йухаҙҙирукуму Аллӓһу Нафсаһу Ұа ۗ Аллӓһу Ра'ӱфун Бил-`Ибӓди 003-030 Ҳар бир жон қилган яхши амалини ҳозир топадиган ва ёмон амалини эса, у билан ўзи орасида узоқ масофа бўлишини истайдиган кунда. Аллоҳ сизларни Ўз(азоб)идан огоҳ қиладир. Аллоҳ бандаларига меҳрибон зотдир. (У кунда ҳар бир жоннинг яхшилигию ёмонлиги охиригача сарҳисоб қилинади. Агар банданинг бу дунёдаги амаллари яхши бўлса, хурсандчиликка, бахтга, саодатга эришади. Ёмон бўлса, қани энди ушбу ёмон амаллар олис-олисларда бўлса эди, менга яқин бўлмаса эди, деб орзу қилади.) يَ‍‍وْمَ تَجِدُ‌ كُلُّ نَفْسٍ‌ مَا‌ عَمِلَتْ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٍ‌ مُحْ‍‍ضَ‍‍ر‌ا‌ ً‌ ‌وَمَا‌ عَمِلَتْ مِ‍‌‍نْ س‍‍ُ‍و‌ء‌‌ٍ‌ تَوَ‌دُّ‌ لَوْ‌ ‌أَنَّ بَيْنَهَا‌ ‌وَبَيْنَهُ~ُ ‌أَمَد‌ا‌ ً‌ بَعِيد‌ا‌ ًۗ ‌وَيُحَذِّ‌رُكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ نَفْسَ‍‍هُ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ ‌‍رَ‌ء‍ُ‍‌وف‌‍ٌ‌ بِ‍الْعِبَا‌دِ
Қул 'Ин Кунтум Тухиббӱна Аллӓһа Фа Аттаби`ӱнӥ Йухбибкуму Аллӓһу Ұа Йағфир Лакум Ҙунӱбакум Ұа ۗ Аллӓһу Ғафӱрун Рахӥмун 003-031 Сен: «Агар Аллоҳга муҳаббат қилсангиз, бас, менга эргашинг. Аллоҳ сизга муҳаббат қилади ва сизларни гуноҳларингизни мағфират қилади», деб айт. قُ‍‍لْ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ تُحِبّ‍‍ُ‍ونَ ‌اللَّ‍‍هَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِ‍‍بْ‍‍كُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌وَيَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍رْ‌ لَكُمْ ‌ذُنُوبَكُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Қул 'Аҭӥ`ӱ Аллаһа Ұа Ар-Расӱла ۖ Фа'ин Таұаллаұ Фа'инна Аллӓһа Лӓ Йухиббу Ал-Кӓфирӥна 003-032 Аллоҳга ва Расулга итоат қилинг. Бас, агар ортга қайтсангиз, Аллоҳ, албатта, кофирларга муҳаббат қилмас. قُ‍‍لْ ‌أَ‍طِ‍‍يعُو‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولَ ۖ فَإِ‌نْ تَوَلَّوْ‌ا‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لاَ‌ يُحِبُّ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
нна Аллӓһа Аҫҭафá 'Ӓдама Ұа Нӱхӓан Ұа 'Ӓла 'Ибрӓһӥма Ұа 'Ӓла `Имрӓн `Алá Ал-`Ӓламӥна 003-033 Албатта, Аллоҳ Одамни, Нуҳни, Оли Иброҳимни, Оли Имронни оламлар устидан танлаб олди. إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ ‌اصْ‍‍طَ‍‍فَ‍‍ى‌ ‌آ‌دَمَ ‌وَنُوحا‌ ً‌ ‌وَ‌آلَ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ ‌وَ‌آلَ عِم‍رَ‌ان عَلَى‌ ‌الْعَالَمِينَ
Ҙуррӥйатан Ба`đуһӓ Мин Ба`đин Ұа ۗ Аллӓһу Самӥ`ун `Алӥмун 003-034 Баъзилари баъзиларига зурриётдир. Аллоҳ эшитувчи, билувчи зотдир. (Ушбу 33-оятда Аллоҳ таоло Одамни ва Нуҳ алайҳиссаломларнинг ёлғиз ўзларини Иброҳим ва Имрон алайҳиссаломларни эса, сулолаларини ҳам қўшиб зикр қилди. Нега? Чунки Одам ва Нуҳ алайҳиссаломлар ёлғиз ўзлари Пайғамбар бўлганлар. Иброҳим ва Имрон алайҳиссаломлар зурриётларидан бевосита Пайғамбарлар сулоласи тарқалган. Бу насаб ёки қариндошлик асосидаги Пайғамбарлик сулоласи эмас, балки ақида асосидаги сулоладир. Бу ҳақиқат Иброҳим алайҳиссалом Аллоҳга илтижо қилиб, зурриётларидан ҳам Пайғамбар чиқаришини сўраганларида баён қилинган.) ذُ‌رِّيَّة ً‌ بَعْ‍‍ضُ‍‍هَا‌ مِ‍‌‍نْ بَعْ‍‍ضٍۗ ‌وَ‌اللَّهُ سَم‍‍ِ‍ي‍‍عٌ عَلِيمٌ
'Иҙ Қӓлати Амра'ату `Имрӓна Рабби 'Иннӥ Наҙарту Лака Мӓ Фӥ Баҭнӥ Мухаррарӓан Фатақаббал Миннӥ ۖннака 'Анта Ас-Самӥ Ал-`Алӥму 003-035 Имроннинг хотини: «Эй Роббим! Албатта, мен қорнимдагини холис Ўзингга назр қилдим. Бас, мендан қабул эт. Албатта, Сенинг Ўзинг эшитувчи, билувчи зотсан», деганини эсла! إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَتِ ‌امْ‍رَ‌أَةُ عِمْ‍رَ‍‌انَ ‌‍رَبِّ ‌إِنِّ‍‍ي نَذَ‌رْتُ لَكَ مَا‌ فِي بَ‍‍طْ‍‍نِي مُحَ‍رَّ‌ر‌ا‌‌ ً‌ فَتَ‍‍قَ‍‍بَّلْ مِ‍‍نِّ‍‍ي ۖ ‌إِنَّ‍‍كَ ‌أَ‌نْ‍‍تَ ‌ال‍‍سَّم‍‍ِ‍ي‍‍عُ ‌الْعَلِيمُ
Фаламмӓ Ұаđа`ат/һӓ Қӓлат Рабби 'Иннӥ Ұаđа`туһӓнćá Ұа Аллӓһу 'А`ламу Бимӓ Ұаđа`ат Ұа Лайса Аҙ-Ҙакару Кӓл'унćá ۖ Ұа 'Иннӥ Саммайтуһӓ Марйама Ұа 'Иннӥ 'У`ӥҙуһӓ Бика Ұа Ҙуррӥйатаһӓ Мина Аш-Шайҭӓни Ар-Раҗӥми 003-036 Уни (Марямни) туққан чоқда: «Эй Роббим, мен буни қиз туғдим-ку!!» деди. Ҳолбуки, Аллоҳ нима туққанини яхши билади. «Ва ўғил қиздек эмас. Ва мен унга «Марям» деб ном қўйдим ва, албатта, мен сСндан унга ва унинг зурриётига шайтонир рожим шарридан паноҳ тилайман». فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌وَ‍ضَ‍‍عَتْهَا‌ قَ‍‍الَتْ ‌‍رَبِّ ‌إِنِّ‍‍ي ‌وَ‍ضَ‍‍عْتُهَ‍‍ا‌ ‌أُ‌نْ‍‍ثَى‌ ‌وَ‌اللَّهُ ‌أَعْلَمُ بِمَا‌ ‌وَ‍ضَ‍‍عَتْ ‌وَلَ‍‍يْ‍‍سَ ‌ال‍‍ذَّكَرُ‌ كَالأُ‌نْ‍‍ثَى‌ ۖ ‌وَ‌إِنِّ‍‍ي سَ‍‍مَّ‍‍يْتُهَا‌ مَرْيَمَ ‌وَ‌إِنِّ‍‍ي ‌أُعِيذُهَا‌ بِكَ ‌وَ‌ذُ‌رِّيَّتَهَا‌ مِنَ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انِ ‌ال‍رَّجِيمِ
Фатақаббалаһӓ Раббуһӓ Биқабӱлин Хасанин Ұа 'Анбатаһӓ Набӓтӓан Хасанӓан Ұа Каффалаһӓ Закарӥйӓ ۖ Кулламӓ Даҳала `Алайһӓ Закарӥйӓ Ал-Михрӓба Ұаҗада `Индаһӓ Ризқӓан ۖ Қӓла Йӓ Марйаму 'Аннá Лаки Һӓҙӓ ۖ Қӓлат Һуұа Мин `Инди Аллӓһи ۖнна Аллӓһа Йарзуқу Ман Йашӓ'у Биғайри Хисӓбин 003-037 Бас, уни Робби жуда яхши қабул қилиб, ниҳоятда гўзал ўстирди ва Закариёни унга кафил қилди. Закариё ҳар қачон унинг олдига, меҳробга кирганида, унинг ҳузурида ризқ кўрди. У: «Эй Марям, сенга бу қаердан?» деди. Ул:«Бу Аллоҳнинг ҳузуридан. Албатта, Аллоҳ хоҳлаган кишисига беҳисоб ризқ беради», деди. (Шундай қилиб, Марям алоҳида эътибор остида муборак бўлиб ўса борди. Аллоҳ унга Ўзи иноят кўрсатиб турди. Закариё алайҳиссалом Марямнинг кафили сифатида, табиийки, унинг озиқ-овқати, ризқидан доимо хабардор бўлиб туриши лозим. Лекин ибодатхона меҳробида ибодат билан машғул бўлиб турган Марямнинг олдига қачон кирса, унинг ҳузурида ризқ турар эди.) فَتَ‍قَ‍‍بَّلَهَا‌ ‌‍رَبُّهَا‌ بِ‍‍قَ‍‍ب‍‍ُ‍ولٍ حَسَنٍ‌ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍بَتَهَا‌ نَبَاتاً‌ حَسَنا‌ ً‌ ‌وَكَفَّلَهَا‌ ‌زَكَ‍‍رِيَّا‌ ۖ كُلَّمَا‌ ‌دَ‍خَ‍‍لَ عَلَيْهَا‌ ‌زَكَ‍‍رِيَّا‌ ‌الْمِحْ‍رَ‍‌ابَ ‌وَجَدَ‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَهَا‌ ‌رِ‌زْ‍ق‍‍ا‌‌ ًۖ قَ‍‍الَ يَا‌ مَرْيَمُ ‌أَنَّ‍‍ى‌ لَكِ هَذَ‌ا‌ ۖ قَ‍‍الَتْ هُوَ‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يَرْ‌زُ‍قُ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ بِ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ حِسَابٍ
Һунӓлика Да`ӓ Закарӥйӓ Раббаһу ۖ Қӓла Рабби Һаб Лӥ Мин Ладунка Ҙуррӥйатан Ҭаййибатан ۖннака Самӥ Ад-Ду`ӓ 003-038 Шу чоқда Закариё Роббига дуо қилиб: «Эй Роббим, менга Ўз ҳузурингдан яхши зурриёт бергин. Албатта, сен дуони эшитувчисан», деди. هُنَالِكَ ‌دَعَا‌ ‌زَكَ‍‍رِيَّا‌ ‌‍رَبَّ‍‍هُ ۖ قَ‍‍الَ ‌‍رَبِّ هَ‍‍بْ لِي مِ‍‌‍نْ لَدُ‌نْ‍‍كَ ‌ذُ‌رِّيَّة‌ ًطَ‍‍يِّبَة‌ ًۖ ‌إِنَّ‍‍كَ سَم‍‍ِ‍ي‍‍عُ ‌ال‍‍دُّع‍‍َ‍ا‌ء‍ِ
Фанӓдат/һу Ал-Малӓ'икату Ұа Һуұа Қӓ'имун Йуҫаллӥ Фӥ Ал-Михрӓби 'Анна Аллӓһа Йубашширука Бийахйá Муҫаддиқӓан Бикалиматин Мина Аллӓһи Ұа Саййидӓан Ұа Хаҫӱрӓан Ұа Набӥйӓан Мина Аҫ-Ҫӓлихӥна 003-039 Меҳробда намоз ўқиб турганида, фаришталар унга: «Албатта, Аллоҳ сенга Аллоҳдан бўлган калимани тасдиқловчи, бошлиқ, шаҳвати тийилган, солиҳлардан бўлган Набий, Яҳъёнинг башоратини бермоқда», дедилар. (Закариё алайҳиссаломнинг чин дилдан қилган дуолари қабул бўлди. Аллоҳнинг фаришталари келиб у кишига суюнчилик хабарини етказдилар. Аллоҳ Закариё алайҳиссаломга ўғил фарзанд беришни ирода қилди. ) فَنَا‌دَتْهُ ‌الْمَلاَئِكَةُ ‌وَهُوَ‌ قَ‍‍ائِمٌ‌ يُ‍‍صَ‍‍لِّي فِي ‌الْمِحْ‍رَ‍‌ابِ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَى‌ مُ‍‍صَ‍‍دِّ‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ بِكَلِمَةٍ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَسَيِّد‌ا‌ ً‌ ‌وَحَ‍‍صُ‍‍و‌ر‌ا‌ ً‌ ‌وَنَبِيّا‌ ً‌ مِنَ ‌ال‍‍صَّ‍‍الِحِينَ
Қӓла Рабби 'Аннá Йакӱну Лӥ Ғулӓмун Ұа Қад Балағанийа Ал-Кибару Ұа Амра'атӥ `Ӓқирун ۖ Қӓла Каҙӓлика Аллӓһу Йаф`алу Мӓ Йашӓ 003-040 У: «Эй Роббим, менга қандоқ ўғил бўлсин?! Ўзим улуғ ёшга кирган бўлсам, хотиним туғмас бўлса?!» деди. У зот: «Шундоқ, Аллоҳ хоҳлаганини қилади», деди. قَ‍‍الَ ‌‍رَبِّ ‌أَنَّ‍‍ى‌ يَك‍‍ُ‍ونُ لِي غُ‍‍لاَمٌ‌ ‌وَ‍قَ‍‍دْ‌ بَلَ‍‍غَ‍‍نِيَ ‌الْكِبَرُ‌ ‌وَ‌امْ‍رَ‌أَتِي عَاقِ‍‍ر‌‌ٌۖ قَ‍‍الَ كَذَلِكَ ‌اللَّ‍‍هُ يَفْعَلُ مَا‌ يَش‍‍َ‍ا‌ء‍ُ
Қӓла Рабби Аҗл Лӥ 'Ӓйатан ۖ Қӓла 'Ӓйатука 'Аллӓ Тукаллима Анӓса Ćалӓćата 'Аййӓмин 'Иллӓ Рамзӓан ۗ Ұа Аҙкур Раббака Каćӥрӓан Ұа Саббих Бил-`Ашӥйи Ұа Ал-'Ибкӓри 003-041 У: «Эй Роббим, менга бир белги тайинла», деди. У зот: «Сенинг белгинг, уч кун одамларга фақат ишора билан гапиришингдир. Роббингни кўп эсла ва эртаю кеч тасбиҳ айт!» деди. قَ‍‍الَ ‌‍رَبِّ ‌اجْ‍‍عَلْ لِ‍‍ي ‌آيَة‌ ًۖ قَ‍‍الَ ‌آيَتُكَ ‌أَلاَّ‌ تُكَلِّمَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ ثَلاَثَةَ ‌أَيّ‍‍َ‍ام‌‍ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ ‌‍رَمْز‌ا‌ ًۗ ‌وَ‌ا‌ذْكُرْ‌ ‌‍رَبَّكَ كَثِي‍‍ر‌ا‌ ً‌ ‌وَسَبِّحْ بِ‍الْعَشِيِّ ‌وَ‌الإِبْ‍‍كَا‌رِ
Ұа 'Иҙ Қӓлати Ал-Малӓ'икату Йӓ Марйаму 'Инна Аллӓһа Аҫҭафӓки Ұа Ҭаһһараки Ұа Аҫҭафӓки `Алá Нисӓ Ал-`Ӓламӥна 003-042 Фаришталарнинг: «Эй Марям, албатта, Аллоҳ сени танлаб олди, поклади ва оламдаги аёллардан устунлигингни ихтиёр қилди. وَ‌إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَتِ ‌الْمَلاَئِكَةُ يَا‌ مَرْيَمُ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ ‌اصْ‍‍طَ‍‍ف‍‍َ‍اكِ ‌وَ‍طَ‍‍هَّ‍رَكِ ‌وَ‌اصْ‍‍طَ‍‍ف‍‍َ‍اكِ عَلَى‌ نِس‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌الْعَالَمِينَ
Йӓ Марйаму Ақнутӥ Лираббики Ұа Асҗудӥ Ұа Арка`ӥ Ма`а Ар-Рӓки`ӥна 003-043 Эй Марям, Роббингнинг ибодатида бардавом бўл, Унга сажда қил ва рукуъ қилувчилар билан рукуъ қил», деганларини эсла. (Бу ерда, Марямни Аллоҳ танлаб олганини, бошқалар каби оддий эмасликларини баён этилмоқда. Шу билан бирга, у кишининг, насоролар даъво қилаётганидек, «она худо» ёки «худонинг хотини» ҳам эмасликларини билвосита таъкидламоқда.) يَا‌ مَرْيَمُ ‌ا‍قْ‍‍نُتِي لِ‍رَبِّكِ ‌وَ‌اسْجُدِي ‌وَ‌ا‌رْكَعِي مَعَ ‌ال‍رَّ‌اكِعِينَ
Ҙӓлика Мин 'Нбӓ Ал-Ғайби Нӱхӥһи 'Илайка ۚ Ұа Мӓ Кунта Ладайһим 'Иҙ Йулқӱна 'Ақлӓмаһум 'Аййуһум Йакфулу Марйама Ұа Мӓ Кунта Ладайһим 'Иҙ Йаҳтаҫимӱна 003-044 Бу ғайб хабарлардан бўлиб, сенга ваҳий қилмоқдамиз. Улар қайсилари Марямнинг кафили бўлишига қаламларини ташлашаётганларида, олдиларида эмасдинг ва тортишаётганларида ҳам олдиларида эмасдинг. (Биби Марямнинг оналарининг исми Ҳинна эди. У киши Марямни туққанларидан кейин, ваъдасига вафо айлаб, янги йўргакланган чақалоқни яҳудийларнинг «Ҳайкал» ибодатхонасига олиб келиб, у ердаги диний ходимларнинг олдига қўйибди ва: «Бу назр қилинган қизни олинглар», дебди. Шунда улар, мен оламан-мен оламан, деб талашиб кетибдилар. Чунки қизча бошлиқлари ҳазрати Имроннинг қизи эди-да. Улар қаламларини қуръа сифатида дарёга ташлаб, кафилни аниқлашибди. Албатта бу ишлар Муҳаммад алайҳиссаломга қоронғи, ғайб ишлар эди. Бу маълумотни фақат Қуръон келтирган хабардан билмоқдалар.) ذَلِكَ مِ‍‌‍نْ ‌أ‌نْ‍‍ب‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌الْ‍‍غَ‍‍يْ‍‍بِ نُوح‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ۚ ‌وَمَا‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تَ لَدَيْهِمْ ‌إِ‌ذْ‌ يُلْ‍‍قُ‍‍ونَ ‌أَ‍قْ‍‍لاَمَهُمْ ‌أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ ‌وَمَا‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تَ لَدَيْهِمْ ‌إِ‌ذْ‌ يَ‍‍خْ‍‍تَ‍‍صِ‍‍مُونَ
'Иҙ Қӓлати Ал-Малӓ'икату Йӓ Марйаму 'Инна Аллӓһа Йубашшируки Бикалиматин Минһу Асмуһу Ал-Масӥху `Ӥсá Абну Марйама Ұаҗӥһӓан Фӥ Ад-Дунйӓ Ұа Ал-'Ӓҳирати Ұа Мина Ал-Муқаррабӥна 003-045 Фаришталар: «Эй Марям, албатта, Аллоҳ сенга Ўзидан бўлган сўзнинг башоратини бермоқда, унинг исми Масиҳ, Ийсо ибн Марям бу дунёю охиратда обрўли ва яқин бандалардандир. (Оятда келган «сўз»дан мурод Ийсо алайҳиссаломдир.»Сўз» арабчада калима дейилади. Ийсо алайҳиссаломнинг бир номлари «Калиматуллоҳ»дир. Чунки у кишининг дунёга келишиги Аллоҳнинг «Бўл» деган сўзи, калимаси сабаб бўлган.) إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَتِ ‌الْمَلاَئِكَةُ يَامَرْيَمُ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌اسْمُهُ ‌الْمَس‍‍ِ‍ي‍‍حُ عِيسَى‌ ‌ابْ‍‍نُ مَرْيَمَ ‌وَجِيها‌‌ ً‌ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ‌وَمِنَ ‌الْمُ‍‍قَ‍رَّبِينَ
Ұа Йукаллиму Анӓса Фӥ Ал-Маһди Ұа Каһлӓан Ұа Мина Аҫ-Ҫӓлихӥна 003-046 У одамларга бешикда ҳам, қариган чоғида ҳам гапиради ва солиҳлардандир», деганларини эсла. (Одатда қиз бола ўзидан ўзи ҳомиладор бўлмайди. Лекин Аллоҳ таоло Марямга унинг ҳомиладор бўлиб, Аллоҳнинг калимаси туфайли Масиҳ Ийсо ибн Марям деган фарзанд кўришини фаришталар орқали билдирмоқда. Шу билан бирга, унинг бошқа сифатларини ҳам санаб ўтмоқда.) وَيُكَلِّمُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ فِي ‌الْمَهْدِ‌ ‌وَكَهْلا‌ ً‌ ‌وَمِنَ ‌ال‍‍صَّ‍‍الِحِينَ
Қӓлат Рабби 'Аннá Йакӱну Лӥ Ұаладун Ұа Лам Йамсаснӥ Башарун ۖ Қӓла Каҙӓлики Аллӓһу Йаҳлуқу Мӓ Йашӓۚ 'Иҙӓ Қаđáмрӓан Фа'иннамӓ Йақӱлу Лаһу Кун Файакӱну 003-047 У: «Эй Роббим, менга башар қўл теккизмаган бўлса, қандай қилиб болам бўлади?!» деди. У зот: «Шундай, Аллоҳ хоҳлаганини қиладир. Бир ишни ирода қилса, «Бўл!» дейиши кифоя, бўлаверадир», деди. قَ‍‍الَتْ ‌‍رَبِّ ‌أَنَّ‍‍ى‌ يَك‍‍ُ‍ونُ لِي ‌وَلَد‌ٌ‌ ‌وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَر‌‌ٌۖ قَ‍‍الَ كَذَلِكِ ‌اللَّ‍‍هُ يَ‍‍خْ‍‍لُ‍‍قُ مَا‌ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۚ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ قَ‍‍ضَ‍‍ى‌ ‌أَمْر‌ا‌‌ ً‌ فَإِنَّ‍‍مَا‌ يَ‍‍قُ‍‍ولُ لَ‍‍هُ كُ‍‌‍نْ فَيَكُونُ
Ұа Йу`аллимуһу Ал-Китӓба Ұа Ал-Хикмата Ұа Ат-Таұрӓата Ұа Ал-'Инҗӥла 003-048 Ва унга китобни, ҳикматни, Таврот ва Инжилни ўргатадир. (Аллоҳ Марямнинг бўлажак Масиҳ Ийсо ибн Марям деб номланган ўғлига ҳикмат, Таврот ва инжилни ҳам ўргатиши хабар қилинмоқда.) وَيُعَلِّمُهُ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَ‌الْحِكْمَةَ ‌وَ‌ال‍‍تَّوْ‌رَ‍‌اةَ ‌وَ‌الإِ‌ن‍‍جِيلَ
Ұа Расӱлӓан 'Илá Банӥ 'Исрӓ'ӥла 'Аннӥ Қад Җи'тукум Би'ӓйатин Мин Раббикум ۖннӥҳлуқу Лакум Мина Аҭ-Ҭӥни Каһай'ати Аҭ-Ҭайри Фа'анфуҳу Фӥһи Файакӱну Ҭайрӓан Би'иҙни Аллӓһи ۖ Ұа 'Убри'у Ал-'Акмаһа Ұа Ал-'Абраҫа Ұа 'Ухйи Ал-Маұтá Би'иҙни Аллӓһи ۖ Ұа 'Унабби'укум Бимӓ Та'кулӱна Ұа Мӓ Таддаҳирӱна Фӥ Буйӱтикум ۚнна Фӥ Ҙӓлика Ла'ӓйатан Лакумн Кунтум Му'уминйна 003-049 Бани Исроилга Пайғамбар қиладир. У: «Албатта, мен сизга Роббингиздан оят-мўжиза келтирдим, мен сизларга лойдан қушга ўхшаш суврат ясайман, унга пуфласам, Аллоҳнинг изни билан қуш бўлади. Аллоҳ изни билан туғма кўр ва песларни тузатаман ва ўликни тирилтираман. Сизларга нимани емоқдасизу, нимани уйингизда сақлаяпсиз–хабарини бераман. Агар мўмин бўлсангиз, албатта, бунда сизга оят-белги бордир. وَ‌‍رَسُولا‌‌ ً‌ ‌إِلَى‌ بَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌أَنِّ‍‍ي قَ‍‍دْ‌ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ ۖ ‌أَنِّ‍‍ي ‌أَ‍خْ‍‍لُ‍‍قُ لَكُمْ مِنَ ‌ال‍‍طِّ‍‍ي‍‍نِ كَهَ‍‍يْ‍‍ئَةِ ‌ال‍‍طَّ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ فَأَ‌ن‍‍فُ‍‍خُ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ فَيَك‍‍ُ‍ونُ طَ‍‍يْر‌ا‌ ً‌ بِإِ‌ذْنِ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ ‌وَ‌أُبْ‍‍رِئُ ‌الأَكْمَهَ ‌وَ‌الأَبْ‍‍‍رَصَ ‌وَ‌أُحْيِ ‌الْمَوْتَى‌ بِإِ‌ذْنِ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ ‌وَ‌أُنَبِّئُكُمْ بِمَا‌ تَأْكُل‍‍ُ‍ونَ ‌وَمَا‌ تَدَّ‍‍خِ‍‍ر‍ُ‍‌ونَ فِي بُيُوتِكُمْ ۚ ‌إِنَّ فِي ‌ذَلِكَ لَآيَة ً‌ لَكُمْ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ مُؤْمِ‍‍ن‍‍ينَ
Ұа Муҫаддиқӓан Лимӓ Байна Йадаййа Мина Ат-Таұрӓати Ұа Ли'ухилла Лакум Ба`đа Ал-Лаҙӥ Хуррима `Алайкум ۚ Ұа Җи'тукум Би'ӓйатин Мин Раббикум Фа Аттақӱ Аллаһа Ұа 'Аҭӥ`ӱни 003-050 Ва ўзимдан аввалги Тавротни тасдиқловчи бўлиб, сизга ҳаром қилинганнинг баъзисини ҳалол қилиш учун келдим. Сизга Роббингиздан оят-мўъжиза билан келдим. Аллоҳга тақво қилинг ва менга итоат этинг. وَمُ‍صَ‍‍دِّ‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ لِمَا‌ بَ‍‍يْ‍‍نَ يَدَيَّ مِنَ ‌ال‍‍تَّوْ‌رَ‍‌اةِ ‌وَلِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْ‍‍ضَ ‌الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ ۚ ‌وَجِئْتُكُمْ بِآيَةٍ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ فَاتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌أَ‍طِ‍‍يعُونِ
нна Аллӓһа Раббӥ Ұа Раббукум Фӓ`будӱһу ۗ Һӓҙӓ Ҫирӓҭун Мустақӥмун 003-051 Албатта, Аллоҳ менинг Роббим ва сизнинг Роббингиздир. Бас, Унга ибодат қилинг. Бу–сироти мустақимдир», дейдир. (Ийсо алайҳиссаломнинг: «...ўзимдан аввалги Тавротни тасдиқловчи бўлиб...» деганларидан, яна бир бор, у кишининг Бани Исроилга Пайғамбар бўлиб, Мусо алайҳиссалом шариатига амал қилиб келганлари билинмоқда.) إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ ‌‍رَبِّي ‌وَ‌‍رَبُّكُمْ فَاعْبُد‍ُ‍‌وهُ ۗ هَذَ‌ا‌ صِ‍رَ‍‌اطٌ‌ مُسْتَ‍‍قِ‍‍يمٌ
Фаламмӓ 'Ахасса `Ӥсá Минһуму Ал-Куфра Қӓла Ман 'Анҫӓрӥ 'Илá Аллӓһи ۖ Қӓла Ал-Хаұӓрӥйӱна Нахну 'Анҫӓру Аллӓһи 'Ӓманнӓ Биллӓһи Ұа Аш/һад Би'аннӓ Муслимӱна 003-052 Ийсо улардан кофирликни сезиб қолганда: «Кимлар Аллоҳ йўлида менга ёрдамчи бўлади?!» деди. Ҳаворийлар: «Биз Аллоҳнинг ёрдамчиларимиз, Аллоҳга иймон келтирдик ва бизнинг мусулмонлигимизга гувоҳ бўл. («Ҳаворий» дегани ҳолис, яқин, ишончли дўст деганидир. Ийсо алайҳиссаломнинг ҳам шундай кишилари бор эди. Улар Пайғамбарнинг даъватларига дарҳол лаббай деб жавоб бердилар. Аллоҳнинг дини йўлида ёрдамчи бўлишга тайёр эканликларини эълон қилишлари билан бирга, Аллоҳга келтирган иймонларини ҳам зикр қилмоқдалар. Чунки иймон энг асосий нарса ҳисобланади. Ҳаворийлар яна Ийсо алайҳиссаломдан ўзларининг мусулмонликларига гувоҳ бўлишларини ҳам сўрашмоқда. Яъни, Аллоҳнинг амрига бўйсунганликлари, Аллоҳнинг динига ва Пайғамбарига ёрдам берганликларига гувоҳ бўлишни сўрашмоқда.) فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَحَسَّ عِيسَى‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمُ ‌الْكُفْ‍رَقَ‍‍الَ مَ‍‌‍نْ ‌أَ‌نْ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌رِي ‌إِلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ قَ‍‍الَ ‌الْحَوَ‌ا‌رِيّ‍‍ُ‍ونَ نَحْنُ ‌أَ‌نْ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌رُ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌اشْهَ‍‍دْ‌ بِأَنَّ‍‍ا‌ مُسْلِمُونَ
Раббанӓ 'Ӓманнӓ Бимӓнзалта Ұа Аттаба`нӓ Ар-Расӱла Фӓктубнӓ Ма`а Аш-Шӓһидӥна 003-053 Эй Роббимиз! Сен туширган нарсага иймон келтирдик ва Пайғамбарга эргашдик. Бас, бизни гувоҳлик берувчилар қаторига ёзгин», дедилар رَبَّنَ‍‍ا‌ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ بِمَ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍زَلْتَ ‌وَ‌اتَّبَعْنَا‌ ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولَ فَاكْتُ‍‍بْ‍‍نَا‌ مَعَ ‌ال‍‍شَّاهِدِينَ
Ұа Макарӱ Ұа Макара Аллӓһу Ұа ۖ Аллӓһу Ҳайру Ал-Мӓкирӥна 003-054 Макр қилдилар. Аллоҳ ҳам макр қилди. Аллоҳ макр қилувчиларнинг «зўри»дир. (Бани Исроил Ийсо алайҳиссаломни хочга осишни ва ўлдиришни хоҳлаб, қўлларидан келган макр-ҳийлаларни қилдилар. Аллоҳ эса у кишини қутқаришни ва Ўзига кўтаришни ирода қилди. Аллоҳнинг тадбири амалга ошди. Маккор яҳудийларнинг ҳийласи ўтмади.) وَمَكَرُ‌و‌ا‌ ‌وَمَكَ‍رَ‌اللَّ‍‍هُ ۖ ‌وَ‌اللَّهُ خَ‍‍يْ‍‍رُ‌ ‌الْمَاكِ‍‍رِينَ
'Иҙ Қӓла Аллӓһу Йӓ `Ӥсáннӥ Мутаұаффӥка Ұа Рӓфи`ука 'Илаййа Ұа Муҭаһһирука Мина Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Ұа Җӓ`илу Ал-Лаҙӥна Аттаба`ӱка Фаұқа Ал-Лаҙӥна Кафарӱ 'Илá Йаұми Ал-Қийӓ ۖ Мати Ćумма 'Илаййа Марҗи`укум Фа'ахкуму Байнакум Фӥмӓ Кунтум Фӥһи Таҳталифӱна 003-055 Аллоҳ: «Эй Ийсо, Мен сени вафот қилдирувчи ва Ўзимга кўтарувчиман ҳамда куфр келтирганлардан сени покловчиман ва қиёмат кунигача сенга эргашганларни куфр келтирганлардан устун қўювчиман. Сўнгра қайтиш жойингиз Ўзимга, бас, ихтилоф қилган нарсаларингиз бўйича орангизда Ўзим ҳукм чиқараман», деганини эсла! إِ‌ذْ‌ قَ‍‍الَ ‌اللَّ‍‍هُ يَاعِيسَ‍‍ى‌ ‌إِنِّ‍‍ي مُتَوَفّ‍‍ِ‍ي‍‍كَ ‌وَ‌‍رَ‌افِعُكَ ‌إِلَيَّ ‌وَمُ‍‍طَ‍‍هِّرُكَ مِنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ ‌وَجَاعِلُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اتَّبَع‍‍ُ‍وكَ فَ‍‍وْ‍قَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ ‌إِلَى‌ يَ‍‍وْمِ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ثُ‍‍مَّ ۖ ‌إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ تَ‍‍خْ‍‍تَلِفُونَ
Фа'аммӓ Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Фа'у`аҙҙибуһум `Аҙӓбӓан Шадӥдӓан Фӥ Ад-Дунйӓ Ұа Ал-'Ӓҳирати Ұа Мӓ Лаһум Мин Нӓҫирӥна 003-056 Бас, куфр келтирганларни бу дунёю у дунёда шиддатли азоб ила азоблайман. Уларга ёрдам берувчилар йўқдир. فَأَمَّ‍‍ا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ فَأُعَذِّبُهُمْ عَذَ‌ابا‌‌ ً‌ شَدِيد‌ا‌‌ ً‌ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ‌وَمَا‌ لَهُمْ مِ‍‌‍نْ نَاصِ‍‍رِينَ
Ұа 'Аммӓ Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Ұа `Амилӱ Аҫ-Ҫӓлихӓти Файуұаффӥһим 'Уҗӱраһум Ұа ۗ Аллӓһу Лӓ Йухиббу Аž-Žӓлимӥна 003-057 Иймон келтирган ва яхши амаллар қилганларнинг ажрини тўлиқ беради. Ва Аллоҳ золимларни хуш кўрмас. وَ‌أَمَّ‍‍ا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَعَمِلُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍الِح‍‍َ‍اتِ فَيُوَفِّيهِمْ ‌أُجُو‌‍رَهُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يُحِبُّ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Ҙӓлика Натлӱһу `Алайка Мина Ал-'Ӓйӓти Ұа Аҙ-Ҙикри Ал-Хакӥми 003-058 Бу сенга тиловат қилиб бераётганимиз оятлар ва ҳаким эслатмадандир. ذَلِكَ نَتْل‍‍ُ‍وهُ عَلَ‍‍يْ‍‍كَ مِنَ ‌الآي‍‍َ‍اتِ ‌وَ‌ال‍‍ذِّكْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌الْحَكِيمِ
нна Маćала `Ӥсá `Инда Аллӓһи Камаćали 'Ӓдама ۖ Ҳалақаһу Мин Турӓбин Ćумма Қӓла Лаһу Кун Файакӱну 003-059 Албатта, Аллоҳнинг ҳузурида Ийсонинг мисоли худди Одамнинг мисолига ўхшайди. Уни тупроқдан яратиб, сўнгра унга «Бўл!» деди, бас, бўлди. (Аҳли китоблар Одам алайҳиссаломнинг тупроқдан яратилганини, Аллоҳнинг пуфлаши оқибатида жон кирганини яхши билишади. Бу ҳақда ҳеч қандай ихтилоф қилишмайди. Йўқ ердан Одам алайҳиссаломни яратган зот Ийсо алайҳиссаломни тирик юрган Марямдан отасиз ҳолда ярата олмайдими?! Аллоҳнинг ҳар бир нарсага қодир эканлигига ишонган эси бор одам бўлса, албатта бунга иқрор бўлади.) إِنَّ مَثَلَ عِيسَى‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ كَمَثَلِ ‌آ‌دَمَ ۖ خَ‍‍لَ‍‍قَ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ تُ‍رَ‍‌اب‌‍ٍ‌ ثُ‍‍مَّ قَ‍‍الَ لَ‍‍هُ كُ‍‌‍نْ فَيَكُونُ
Ал-Хаққу Мин Раббика Фалӓ Такун Мина Ал-Мумтарӥна 003-060 Бу ҳақиқат Роббингдандир, бас, шак келтирувчилардан бўлма. الْحَ‍‍قُّ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكَ فَلاَ‌ تَكُ‍‌‍نْ مِنَ ‌الْمُمْتَ‍‍رِينَ
Фаман Хӓҗҗака Фӥһи Мин Ба`ди Мӓ Җӓ'ака Мина Ал-`Илми Фақул Та`ӓлаұ Над`у 'Абнӓ'анӓ Ұа 'Абнӓ'акум Ұа Нисӓ'анӓ Ұа Нисӓ'акум Ұа 'Анфусанӓ Ұа 'Анфусакум Ćумма Набтаһил Фанаҗл Ла`ната Аллӓһи `Алá Ал-Кӓҙибӥна 003-061 Сенга келган илмдан кейин, ким сен билан у ҳақида тортишса: «Келинглар, бизнинг болаларимизни ва сизнинг болаларингизни, бизнинг аёлларимизни ва сизнинг аёлларингизни, биз ўзимизни, сиз ўзингизни чақирамиз-да, сўнгра ёлбориб, ёлғончиларга Аллоҳнинг лаънати бўлишини сўраймиз», деб айтгин. ( Оли Имрон сурасининг аввалидан то саксон нечанчи оятигача Пайғамбаримиз ҳузурларига Нажрон насоролари келиб, дин ҳақида, Марям ва Ийсо ҳақида тортишган вақтда нозил бўлган. Исломнинг ҳақлиги очиқ-ойдин бўлиб қолганда ҳам, рақиб тараф қайсарлик билан, ўзимники тўғри, деб туриб олган. Шунда Аллоҳ таоло Пайғамбар алайҳиссаломга уларни мубоҳалага, яъни, болалар ва аёлларни тўплаб, ўзлари ҳам қўшилиб, икки тараф ҳам: «Шу масалада ким ёлғон гапираётган бўлса, ўшанга Аллоҳнинг лаънати бўлсин», деб дуо қилишга чақиришни буюрди.) فَمَ‍‌‍نْ ح‍‍َ‍اجَّكَ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَكَ مِنَ ‌الْعِلْمِ فَ‍‍قُ‍‍لْ تَعَالَوْ‌ا‌ نَ‍‍دْعُ ‌أَبْ‍‍ن‍‍َ‍ا‌ءَنَا‌ ‌وَ‌أَبْ‍‍ن‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ‌وَنِس‍‍َ‍ا‌ءَنَا‌ ‌وَنِس‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍فُسَنَا‌ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍فُسَكُمْ ثُ‍‍مَّ نَ‍‍بْ‍‍تَهِلْ فَنَ‍‍جْ‍‍عَلْ لَعْنَةَ ‌اللَّ‍‍هِ عَلَى‌ ‌الْكَا‌ذِبِينَ
нна Һӓҙӓ Лаһуұа Ал-Қаҫаҫу Ал-Хаққу ۚ Ұа Мӓ Мин 'Илаһин 'Иллӓ Ал-Лаһу ۚ Ұа 'Инна Аллӓһа Лаһуұа Ал-`Азӥзу Ал-Хакӥму 003-062 Албатта, бу ўзи ҳақ қиссадир. Аллоҳдан ўзга ҳеч бир илоҳ йўқ. Албатта, Аллоҳ, Унинг Ўзи азиз ва ҳаким зотдир. (Яъни, Ийсо ҳақида сенга келган қиссалар ҳақдир. Ҳеч қандай шубҳага ўрин йўқ. Насороларнинг Ийсо ҳам «худо» дейишлари нотўғри. Аллоҳдан ўзга ибодатга сазовор зот йўқ. Аллоҳнинг Ўзи азиз, ҳаммадан ғолиб, биров Унга қарши чиқа олмайди. У ҳаким–ҳар бир ишни ўз ўрнида, ҳикмат билан қилади.) إِنَّ هَذَ‌ا‌ لَهُوَ‌ ‌الْ‍‍قَ‍‍صَ‍‍صُ ‌الْحَ‍‍قُّ ۚ ‌وَمَا‌ مِ‍‌‍نْ ‌إِلَه‌‍ٍ‌ ‌إِلاَّ‌ ‌اللَّ‍‍هُ ۚ ‌وَ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لَهُوَ‌ ‌الْعَز‍ِ‍ي‍‍زُ‌ ‌الْحَكِيمُ
Фа'ин Таұаллаұ Фа'инна Аллӓһа `Алӥмун Бил-Муфсидӥна 003-063 Агар юз ўгириб кетсалар, бас, албатта, Аллоҳ фасод қилувчиларни билувчидир. فَإِ‌نْ تَوَلَّوْ‌ا‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَل‍‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ‌ بِ‍الْمُفْسِدِينَ
Қул Йӓ 'Аһла Ал-Китӓби Та`ӓлаұ 'Илá Калиматин Саұӓн Байнанӓ Ұа Байнакум 'Аллӓ На`буда 'Иллӓ Ал-Лаһа Ұа Лӓ Нушрика Биһи Шай'ӓан Ұа Лӓ Йаттаҳиҙа Ба`đунӓ Ба`đӓан 'Арбӓбӓан Мин Дӱни Аллӓһи ۚ Фа'ин Таұаллаұ Фақӱлӱ Аш/һадӱ Би'аннӓ Муслимӱна 003-064 Сен: «Эй аҳли китоблар! Бизга ҳам, сизга ҳам баробар сўзга келинг: Аллоҳдан ўзгага ибодат қилмайлик, Унга ҳеч нарсани шерик қилмайлик ва Аллоҳни қўйиб, баъзимиз баъзимизни Робб қилиб олмайлик», дегин. Бас, агар юз ўгирсалар: «Гувоҳ бўлинглар, биз, албатта, мусулмонлармиз», деб айтинглар. قُ‍‍لْ يَ‍‍ا‌ ‌أَهْلَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ تَعَالَوْ‌ا‌ ‌إِلَى‌ كَلِمَة‌‍ٍ‌ سَو‍َ‍‌ا‌ء‌ٍ‌ بَيْنَنَا‌ ‌وَبَيْنَكُمْ ‌أَلاَّ‌ نَعْبُدَ‌ ‌إِلاَّ‌ ‌اللَّ‍‍هَ ‌وَلاَ‌ نُشْ‍‍رِكَ بِ‍‍هِ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ يَتَّ‍‍خِ‍‍ذَ‌ بَعْ‍‍ضُ‍‍نَا‌ بَعْ‍‍ض‍‍اً‌ ‌أَ‌رْبَابا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ فَإِ‌نْ تَوَلَّوْ‌ا‌ فَ‍‍قُ‍‍ولُو‌ا‌اشْهَدُ‌و‌ا‌ بِأَنَّ‍‍ا‌ مُسْلِمُونَ
Йӓ 'Аһла Ал-Китӓби Лима Тухӓҗҗӱна Фӥбрӓһӥма Ұа Мӓнзилати Ат-Таұрӓату Ұа Ал-'Инҗӥлу 'Иллӓ Мин Ба`диһи~ ۚ 'Афалӓ Та`қилӱна 003-065 Эй аҳли китоблар, нимага Иброҳим ҳақида талашасизлар. Ҳолбуки, Таврот ҳам, Инжил ҳам ундан кейин тушган-ку! Ақл юритмайсизларми?! يَ‍‍ا‌ ‌أَهْلَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لِمَ تُح‍‍َ‍اجّ‍‍ُ‍ونَ فِ‍‍ي ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌نْ‍‍زِلَتِ ‌ال‍‍تَّوْ‌رَ‍‌اةُ ‌وَ‌الإِ‌ن‍‍ج‍‍ِ‍ي‍‍لُ ‌إِلاَّ‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِهِ~‍ِ ۚ ‌أَفَلاَ‌ تَعْ‍‍قِ‍‍لُونَ
Һӓнтум Һӓ'уулӓ' Хӓҗаҗтум Фӥмӓ Лакум Биһи `Илмун Фалима Тухӓҗҗӱна Фӥмӓ Лайса Лакум Биһи `Илмун Ұа Аллӓһу ۚ Йа`ламу Ұа 'Антум Лӓ Та`ламӱна 003-066 Ҳой сизлар, ҳалигилар! Ўзингиз билган нарсада-ку талашдингиз, энди нимага ўзингиз билмаган нарсада талашмоқдасиз?! Аллоҳ билади, сиз эса билмайсиз. (Пайғамбар алайҳиссалом билан Ийсо ҳақида, шунингдек, Таврот ва Инжилда келган баъзи масалалар ҳақида тортишишган эди. Бу масалаларда уларнинг озми-кўпми илмлари бор эди. Тортишиб, ўз фикрини айтса бўлар эди. Аммо Таврот ва Инжилдан олдин ўтган ҳодисалар, ўзлари билмайдиган нарсалар ҳақида тортишиб нима қилардилар? Фақат, талашди деган гап учунми? У нарсаларни, хусусан, Иброҳимнинг кимлигини «Аллоҳ билади, сиз эса билмайсиз!».) ه‍‍َ‍ا‌أَ‌نْ‍‍تُمْ ه‍‍َ‍ا‌ؤُلاَ‌ء‌ حَاجَ‍‍جْ‍‍تُمْ فِيمَا‌ لَكُمْ بِ‍‍هِ عِلْم‌‍ٌ‌ فَلِمَ تُح‍‍َ‍اجّ‍‍ُ‍ونَ فِيمَا‌ لَ‍‍يْ‍‍سَ لَكُمْ بِ‍‍هِ عِلْمٌ‌ ‌وَ‌اللَّهُ ۚ يَعْلَمُ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ لاَ‌ تَعْلَمُونَ
Мӓ Кӓна 'Ибрӓһӥму Йаһӱдӥйӓан Ұа Лӓ Наҫрӓнӥйӓан Ұа Лакин Кӓна Ханӥфӓан Муслимӓан Ұа Мӓ Кӓна Мина Ал-Мушрикӥна 003-067 Иброҳим яҳудий ҳам, насроний ҳам бўлмаган эди. Лекин у ҳақ йўлдан тоймаган мусулмон эди. Ва мушриклардан ҳам бўлмаган. مَا‌ ك‍‍َ‍انَ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مُ يَهُو‌دِيّا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ نَ‍‍صْ‍رَ‌انِيّا‌ ً‌ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ ك‍‍َ‍انَ حَنِيفا‌ ً‌ مُسْلِما‌ ً‌ ‌وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ مِنَ ‌الْمُشْ‍‍رِكِينَ
нна 'Аұлá Анӓси Би'ибрӓһӥма Лаллаҙӥна Аттаба`ӱһу Ұа Һаҙӓ Ан-Набӥйу Ұа Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Ұа ۗ Аллӓһу Ұа Лӥйу Ал-Му'уминӥна 003-068 Албатта, одамларнинг Иброҳимга ҳақлироғи унга эргашганлар, мана бу Набий ва иймон келтирганлардир. Аллоҳ мўминларнинг валийсидир. (Аввало, «Албатта, одамларнинг Иброҳимга ҳақлироғи унга эргашганлар», яъни ўзлари ҳаёт даврларида у кишига иймон келтириб, йўлидан юрганлар ва у киши ўтганларидан кейин ҳам эргашганлар. Яна кейин одамларнинг Иброҳим алайҳиссаломга ҳақлироғи Пайғамбар Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи вассалам ва у зотга иймон келтирган мўминлардир.) إِنَّ ‌أَ‌وْلَى‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ بِإِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ لَلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اتَّبَع‍‍ُ‍وهُ ‌وَهَذَ‌ا‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيُّ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌اۗ ‌وَ‌اللَّهُ ‌وَلِيُّ ‌الْمُؤْمِنِينَ
Ұаддат Ҭӓ'ифатун Мин 'Аһли Ал-Китӓби Лаұ Йуđиллӱнакум Ұа Мӓ Йуđиллӱна 'Иллӓнфусаһум Ұа Мӓ Йаш`урӱн 003-069 Аҳли китоблардан бир тоифалари сизни адаштиришни хоҳлайдилар. Ўзларидан бошқани адаштирмайдилар ва лекин сезмаслар. وَ‌دَّتْ طَ‍‍ائِفَةٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَهْلِ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لَوْ‌ يُ‍‍ضِ‍‍لُّونَكُمْ ‌وَمَا‌ يُ‍‍ضِ‍‍لّ‍‍ُ‍ونَ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ‍‍فُسَهُمْ ‌وَمَا‌ يَشْعُرُ‌ون
Йӓ 'Аһла Ал-Китӓби Лима Такфурӱна Би'ӓйӓти Аллӓһи Ұа 'Антум Таш/һадӱна 003-070 Эй аҳли китоблар, нимага ўзингиз гувоҳ бўлиб туриб, Аллоҳнинг оятларига куфр келтирасиз?! يَ‍‍ا‌ ‌أَهْلَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لِمَ تَكْفُر‍ُ‍‌ونَ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ تَشْهَدُ‌ونَ
Йӓ 'Аһла Ал-Китӓби Лима Талбисӱна Ал-Хаққа Бил-Бӓҭили Ұа Тактумӱна Ал-Хаққа Ұа 'Антум Та`ламӱна 003-071 Эй аҳли китоблар, нимага ҳақни ботилга аралаштирасизлар ва билиб туриб ҳақни яширасизлар?! (Аҳли китоблар Исломнинг ҳақлигини биладилар. Уларнинг илоҳий китобларида бу собит бўлган. Лекин улар ҳавою нафсларига учиб, куфр келтирадилар. Кўриб-билиб туриб, Исломдек ҳақ нарсани ботилга аралаштирадилар ва шу билан Исломнинг ҳақиқатини беркитмоқчи, йўқотиб юбормоқчи бўладилар. Узоқ муддат мобайнида Аллоҳ таолонинг Ўзи сақлагани учун Қуръонга ўз ботилларини қўша олмадилар, лекин бошқа ҳамма нарсага қўшдилар ва қўшмоқдалар. Улар бу ғараз ила Ислом тарихи, ҳадис, Қуръон тафсири, кишилар сийрати каби илмларга ҳийла-найранг орқали турли ботилларни қўшиб келдилар. Ҳозирги кунда ҳам турли илмий номлар билан ўша қадим ишларини қилмоқдалар. Аллоҳ таоло меҳрибон, доимо уларнинг бу кирдикорларини фош этиб, ботилларини ажратиб-чиқариб турадиган уламоларни мусулмон умматига бериб туради.) يَ‍‍ا‌ ‌أَهْلَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لِمَ تَلْبِس‍‍ُ‍ونَ ‌الْحَ‍‍قَّ بِ‍الْبَاطِ‍‍لِ ‌وَتَكْتُم‍‍ُ‍ونَ ‌الْحَ‍‍قَّ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ تَعْلَمُونَ
Ұа Қӓлат Ҭӓ'ифатун Мин 'Аһли Ал-Китӓби 'Ӓминӱ Биал-Лаҙӥнзила `Алá Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Ұаҗһа Ан-Наһӓри Ұа Акфурӱҳираһу Ла`аллаһум Йарҗи`ӱна 003-072 Аҳли китоблардан бир тоифалари: «Иймон келтирганларга тушган нарсага куннинг аввалида иймон келтиринглар ва куннинг охирида куфр келтиринглар, шоядки қайтсалар. وَ‍قَ‍‍الَتْ طَ‍‍ائِفَةٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَهْلِ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌آمِنُو‌ا‌ بِ‍الَّذِي ‌أُ‌نْ‍‍زِلَ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَجْ‍‍هَ ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌اكْفُرُ‌و‌ا‌ ‌آ‍‍خِ‍رَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
Ұа Лӓ Ту'уминӱ 'Иллӓ Лиман Таби`а Дӥнакум Қул 'Инна Ал-Һудá Һудá Аллӓһи 'Ан Йу'утá 'Ахадун Миćла Мӓ 'Ӱтӥтум 'Аұ Йухӓҗҗӱкумнда Раббикум ۗ Қул 'Инна Ал-Фаđла Бийади Аллӓһи Йу'утӥһи Ман Йашӓ'у Ұа ۗ Аллӓһу Ұӓси`ун `Алӥмун 003-073 Ва динингизга эргашганлардан бошқаларга ишонманглар, токи бирортага сизга берилганга ўхшаш нарса берилмасин ёки Роббингиз ҳузурида сиз билан ҳужжат талашмасин», дейдилар. Сен:«Албатта, ҳақиқий ҳидоят Аллоҳнинг ҳидоятидир», деб айт. Сен:«Албатта фазл Аллоҳнинг қўлида–хоҳлаган кишисига беради. Аллоҳ кенг қамровли, билувчи зотдир. وَلاَ‌ تُؤْمِنُ‍‍و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ لِمَ‍‌‍نْ تَبِعَ ‌دِينَكُمْ قُ‍‍لْ ‌إِنَّ ‌الْهُدَ‌ى‌ هُدَ‌ى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌أَ‌نْ يُؤْتَ‍‍ى‌ ‌أَحَد‌ٌ‌ مِثْلَ مَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌وتِيتُمْ ‌أَ‌وْ‌ يُح‍‍َ‍اجُّوكُمْ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّكُمْ ۗ قُ‍‍لْ ‌إِنَّ ‌الْفَ‍‍ضْ‍‍لَ بِيَدِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ يُؤْت‍‍ِ‍ي‍‍هِ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ ‌وَ‌اسِعٌ عَلِيمٌ
Йаҳтаҫҫу Бирахматиһи Ман Йашӓ'у Ұа ۗ Аллӓһу Ҙӱ Ал-Фаđли Ал-`Аžӥми 003-074 Ўз раҳматини хоҳлаган кишисигахос қилади ва Аллоҳ улуғ фазл эгасидир», деб айт. (Бундай усул ҳозир ҳам давом этмоқда. Аҳли китоб саналган яҳудий ва насронийлар ҳақида, улар бир нарсани чуқур тушунмаса, амал қилмайди, деган тушунча кенг тарқалган. Шу боис улардан бирортаси Исломга кирса, бутун мусулмон олами қувончдан терисига сиғмай кетади. Улар орасида Исломга холис кириб, ҳидоят топиб кетаётганлари кўп, лекин юқорида баён этилганидек, ҳийла қилиб, Исломга зарар етказиш мақсадида куннинг аввалида иймонга келиб, охирида куфрга қайтаётганлари ҳам йўқ эмас.) يَ‍خْ‍‍تَ‍‍صُّ بِ‍رَحْمَتِ‍‍هِ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ ‌ذُ‌و‌ ‌الْفَ‍‍ضْ‍‍لِ ‌الْعَ‍‍ظِ‍‍يمِ
Ұа Мин 'Аһли Ал-Китӓби Ман 'Ин Та'манһу Биқинҭӓрин Йу'уаддиһи~ 'Илайка Ұа Минһум Ман 'Ин Та'манһу Бидӥнӓрин Лӓ Йу'уаддиһи~ 'Илайка 'Иллӓ Мӓ Думта `Алайһи Қӓ'имӓан ۗ Ҙӓлика Би'аннаһум Қӓлӱ Лайса `Алайнӓ Фӥ Ал-'Уммӥйӥна Сабӥлун Ұа Йақӱлӱна `Алá Аллӓһи Ал-Каҙиба Ұа Һум Йа`ламӱна 003-075 Аҳли китоблардан, агар ҳисобсиз молни омонат қўйсангиз, уни сенга адо қиладиганлари бор ва бир динорни омонат қўйсанг, устида туриб олмагунингча, сенга адо қилмайдиганлари ҳам бор. Бу уларнинг, омийлар учун бизнинг устимизга йўл йўқ, дейишларидандир. Улар билиб туриб Аллоҳ ҳақида ёлғон сўзлайдилар. وَمِ‍‌‍نْ ‌أَهْلِ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ مَ‍‌‍نْ ‌إِ‌نْ تَأْمَ‍‌‍نْ‍‍هُ بِ‍‍قِ‍‍‌‍ن‍‍طَ‍‍ا‌ر‌ٍ‌ يُؤَ‌دِّهِ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ ‌إِ‌نْ تَأْمَ‍‌‍نْ‍‍هُ بِدِين‍‍َ‍ا‌ر‌ٍ‌ لاَ‌ يُؤَ‌دِّهِ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍كَ ‌إِلاَّ‌ مَا‌ ‌دُمْتَ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ قَ‍‍ائِما‌‌ ًۗ ‌ذَلِكَ بِأَنَّ‍‍هُمْ قَ‍‍الُو‌ا‌ لَ‍‍يْ‍‍سَ عَلَيْنَا‌ فِي ‌الأُمِّ‍‍يّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ سَب‍‍ِ‍ي‍‍لٌ‌ ‌وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌الْكَذِبَ ‌وَهُمْ يَعْلَمُونَ
Балá Ман 'Аұфá Би`аһдиһи Ұа Аттақá Фа'инна Аллӓһа Йухиббу Ал-Муттақӥна 003-076 Йўқ! Балки ким аҳдига вафо қилса ва тақводор бўлса. Бас, Аллоҳ тақводорларни хуш кўради. بَلَى‌ مَ‍‌‍نْ ‌أَ‌وْفَى‌ بِعَهْدِهِ ‌وَ‌اتَّ‍‍قَ‍‍ى‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يُحِبُّ ‌الْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
нна Ал-Лаҙӥна Йаштарӱна Би`аһди Аллӓһи Ұа 'Аймӓниһим Ćаманӓан Қалӥлӓан 'Ӱлӓ'ика Лӓ Ҳалӓқа Лаһум Фӥ Ал-'Ӓҳирати Ұа Лӓ Йукаллимуһуму Аллӓһу Ұа Лӓ Йанžуру 'Илайһим Йаұма Ал-Қийӓмати Ұа Лӓ Йузаккӥһим Ұа Лаһум `Аҙӓбун 'Алӥмун 003-077 Аллоҳнинг аҳдини ва ўз қасамларини арзон баҳога сотадиганлар, албатта, ана ўшаларга охиратда насиба йўқдир, қиёмат куни Аллоҳ уларга гапирмас, назар солмас ва покламас. Уларга аламли азоблар бор. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَشْتَر‍ُ‍‌ونَ بِعَهْدِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌أَيْمَانِهِمْ ثَمَنا‌‌ ًقَ‍‍لِيلاً‌ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ لاَ‌ خَ‍‍لاَ‍قَ لَهُمْ فِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ‌وَلاَ‌ يُكَلِّمُهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌وَلاَ‌ يَ‍‌‍نْ‍‍‍‍ظُ‍‍رُ‌ ‌إِلَيْهِمْ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ‌وَلاَ‌ يُزَكِّيهِمْ ‌وَلَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَلِيمٌ
Ұа 'Инна Минһум Лафарӥқӓан Йалұӱна 'Алсинатаһум Бил-Китӓби Литахсабӱһу Мина Ал-Китӓби Ұа Мӓ Һуұа Мина Ал-Китӓби Ұа Йақӱлӱна Һуұа Мин `Инди Аллӓһи Ұа Мӓ Һуұа Мин `Инди Аллӓһи Ұа Йақӱлӱна `Алá Аллӓһи Ал-Каҙиба Ұа Һум Йа`ламӱна 003-078 Улардан бир гуруҳлари борки, сизлар китобдан бўлмаган нарсани китобдан деб ўйлашингиз учун, китобни тилларини буриб ўқирлар. Ва: «У Аллоҳнинг ҳузуридандир», дерлар. Ҳолбуки, у Аллоҳнинг ҳузуридан эмас. Улар билиб туриб Аллоҳ ҳақида ёлғон сўзларлар. وَ‌إِنَّ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ لَفَ‍‍رِي‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ يَلْو‍ُ‍‌ونَ ‌أَلْسِنَتَهُمْ بِ‍الْكِت‍‍َ‍ابِ لِتَحْسَب‍‍ُ‍وهُ مِنَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌وَمَا‌ هُوَ‌ مِنَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ هُوَ‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَمَا‌ هُوَ‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌الْكَذِبَ ‌وَهُمْ يَعْلَمُونَ
Мӓ Кӓна Либашарин 'Ан Йу'утийаһу Аллӓһу Ал-Китӓба Ұа Ал-Хукма Ұа Ан-Нубӱұата Ćумма Йақӱла Лилннӓси Кӱнӱ `Ибӓдӓан Лӥ Мин Дӱни Аллӓһи Ұа Лакин Кӱнӱ Раббӓнӥйӥна Бимӓ Кунтум Ту`аллимӱна Ал-Китӓба Ұа Бимӓ Кунтум Тадрусӱна 003-079 Бир кишига Аллоҳ китобни, ҳукмни ва Пайғамбарликни берганидан сўнг, у одамларга: «Аллоҳни қўйиб менга банда бўлинглар», дейиши асло мумкин эмас. Лекин одамларга: «Китобни ўргатганингиз ва ўзингиз ўрганганингиз асосида Роббонийлар бўлинг», дейдир. (Маълумки, насоролар Аллоҳ уларга юборган Пайғамбар Ийсо алайҳиссаломни «худо» деб эътиқод қилганлар ва қиладилар. Уларга, нимага Ийсони худо дейсизлар? дейилса, ўзи айтган, бизни ибодатини қилишимизга буюрган, дейишади. Аҳли китоблар билан бўлган тортишувларда бу масала ҳам қўзғалган бўлиши турган гап. Бу мақомда ҳақиқат нимада эканлигини ушбу оят баён қиляпти.) مَا‌ ك‍‍َ‍انَ لِبَشَرٍ‌ ‌أَ‌نْ يُؤْتِيَهُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَ‌الْحُكْمَ ‌وَ‌ال‍‍نُّ‍‍بُوَّةَ ثُ‍‍مَّ يَ‍‍قُ‍‍ولَ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ كُونُو‌ا‌ عِبَا‌د‌ا‌ ً‌ لِي مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ كُونُو‌ا‌ ‌‍رَبَّانِيّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ بِمَا‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ تُعَلِّم‍‍ُ‍ونَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَبِمَا‌ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ تَ‍‍دْ‌رُسُونَ
Ұа Лӓ Йа'муракумн Таттаҳиҙӱ Ал-Малӓ'иката Ұа Ан-Набӥйӥна 'Арбӓбӓан ۗ 'Айа'мурукум Бил-Куфри Ба`да 'Иҙ 'Антум Муслимӱна 003-080 У сизларни фаришталар ва Пайғамбарларни Робб қилиб олишингизга буюрмайди. У сизни мусулмон бўлганингиздан кейин куфрга буюрармиди?! وَلاَ‌ يَأْمُ‍رَكُمْ ‌أَ‌نْ تَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌و‌ا‌الْمَلاَئِكَةَ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَ‌رْبَاباً‌ ۗ ‌أَيَأْمُرُكُمْ بِ‍الْكُفْ‍‍ر‍ِ‍‌ بَعْدَ‌ ‌إِ‌ذْ‌ ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ مُسْلِمُونَ
Ұа 'Иҙ 'Аҳаҙа Аллӓһу Мӥćӓқа Ан-Набӥйӥна Ламӓ 'Ӓтайтукум Мин Китӓбин Ұа Хикматин Ćумма Җӓ'акум Расӱлун Муҫаддиқун Лимӓ Ма`акум Лату'уминунна Биһи Ұа Латанҫуруннаһу ۚ Қӓла 'А'ақрартум Ұа 'Аҳаҙтум `Алá Ҙӓликумҫрӥ ۖ Қӓлӱқрарнӓ ۚ Қӓла Фӓш/һадӱ Ұа 'Анӓ Ма`акум Мина Аш-Шӓһидӥна 003-081 Аллоҳ Набийлардан: «Сизларга китоб ва ҳикмат берганим учун, кетингиздан сизлардаги нарсани тасдиқловчи Пайғамбар келганда, албатта унга иймон келтирасиз ва ёрдам берасиз,–деб аҳду паймонларини олиб туриб:–Иқрор бўлдингизми? Бу ҳақда ишончли аҳду паймонимни қабул қилдингизми?» деганини эсла. Улар: «Иқрор бўлдик», дейишди. У: «Бас, гувоҳ бўлинглар, мен ҳам гувоҳ бўлувчиларданман», деди. (Ушбу ояти каримада ажойиб бир кўриниш васф этилмоқда: ҳамма Пайғамбарлар Аллоҳ таолонинг ҳузурида тўпланишган. Бу улкан йиғилишда Аллоҳ субҳонаҳу ва таоло Пайғамбарларнинг ўзларини гувоҳ қилиб туриб, ўзи ҳам бу гувоҳликка қўшилиб туриб, улардан ишончли, таъкидланган аҳду паймон олмоқда. Демак, Пайғамбар алайҳиссаломлар ўз умматларини ўзларидан кейин келадиган Пайғамбарга иймон келтириш ва унга ёрдам бериш руҳида тарбиялаб келишган. Уларнинг барчалари бир силсиланинг халқларидир.) وَ‌إِ‌ذْ‌ ‌أَ‍خَ‍‍ذَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ مِيث‍‍َ‍اقَ ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيّ‍‍ِ‍ي‍‍نَ لَمَ‍‍ا‌ ‌آتَيْتُكُمْ مِ‍‌‍نْ كِت‍‍َ‍ابٍ‌ ‌وَحِكْمَة‌‍ٍ‌ ثُ‍‍مَّ ج‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ‌‍رَس‍‍ُ‍ولٌ‌ مُ‍‍صَ‍‍دِّ‍‍ق‍ ٌ‌ لِمَا‌ مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُ‍‍نَّ بِ‍‍هِ ‌وَلَتَ‍‌‍نْ‍‍‍‍صُ‍‍رُنَّ‍‍هُ ۚ قَ‍‍الَ ‌أَ‌أَ‍قْ‍‍‍رَ‌رْتُمْ ‌وَ‌أَ‍خَ‍‍ذْتُمْ عَلَى‌ ‌ذَلِكُمْ ‌إِصْ‍‍رِي ۖ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‍قْ‍‍‍رَ‌رْنَا‌ ۚ قَ‍‍الَ فَاشْهَدُ‌و‌ا‌ ‌وَ‌أَنَا‌ مَعَكُمْ مِنَ ‌ال‍‍شَّاهِدِينَ
Фаман Таұаллá Ба`да Ҙӓлика Фа'ӱлӓ'ика Һуму Ал-Фӓсиқӱна 003-082 Ким бундан кейин юз ўгириб кетса, бас, ана ўшалар, фосиқлардир. (Ҳа, Муҳаммад алайҳиссаломдан, Ислом динидан фақат фосиқларгина, Аллоҳнинг тоатидан чиққанларгина юз ўгирадилар.) فَمَ‍‌‍نْ تَوَلَّى‌ بَعْدَ‌ ‌ذَلِكَ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌الْفَاسِ‍‍قُ‍‍ونَ
'Афағайра Дӥни Аллӓһи Йабғӱна Ұа Лаһу~ 'Аслама Ман Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи Ҭаұ`ӓан Ұа Карһӓан Ұа 'Илайһи Йурҗа`ӱна 003-083 Аллоҳнинг динидан бошқани хоҳлайдиларми?! Ахир хоҳласаю хоҳламаса, осмонлару ердаги барча жонзотлар Аллоҳга бўйсуниб турибди-ку?! Ҳамда Унга қайтариладилар-ку?!! (Аллоҳнинг дини битта. Ҳамма Пайғамбарлар шу дин билан келганлар. Бир-бирларини тасдиқлаб, бир-бирларига ёрдам бериб, Аллоҳнинг динига ўз даврларида хизмат қилиб келганлар.) أَفَ‍‍غَ‍‍يْ‍رَ‌ ‌د‍ِ‍ي‍‍نِ ‌اللَّ‍‍هِ يَ‍‍بْ‍‍‍‍غُ‍‍ونَ ‌وَلَهُ~ُ ‌أَسْلَمَ مَ‍‌‍نْ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ طَ‍‍وْعا‌ ً‌ ‌وَكَرْها‌ ً‌ ‌وَ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ يُرْجَعُونَ
Қул 'Ӓманнӓ Биллӓһи Ұа Мӓнзила `Алайнӓ Ұа Мӓнзила `Алáбрӓһӥма Ұа 'Исмӓ`ӥла Ұа 'Исхӓқа Ұа Йа`қӱба Ұа Ал-'Асбӓҭи Ұа Мӓ 'Ӱтийа Мӱсá Ұа `Ӥсá Ұа Ан-Набӥйӱна Мин Раббиһим Лӓ Нуфарриқу Байна 'Ахадин Минһум Ұа Нахну Лаһу Муслимӱна 003-084 Сен:«Аллоҳга ва бизга туширилган нарсага, Иброҳим, Исмоил, Исҳоқ, Яъқуб ва асботларга туширилган нарсага, Мусо, Ийсо ва Набийларга Роббиларидан берилган нарсага иймон келтирдик, улардан бирортасини ажратмаймиз ва биз Унгагина мусулмонмиз!» деб айт! («Иброҳим, Исмоил, Исҳоқ, Яъқуб ва асботларга туширилган нарсага». Яъни, саҳифа ва ваҳийларга иймон келтирдик. «Асбот» дегани Яъқуб алайҳиссаломнинг авлодлари, деганидир.) قُ‍‍لْ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌نْ‍‍زِلَ عَلَيْنَا‌ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌نْ‍‍زِلَ عَلَ‍‍ى‌ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ ‌وَ‌إِسْمَاع‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌وَ‌إِسْح‍‍َ‍اقَ ‌وَيَعْ‍‍قُ‍‍وبَ ‌وَ‌الأَسْب‍‍َ‍اطِ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أ‍ُ‍‌وتِيَ مُوسَى‌ ‌وَعِيسَى‌ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيّ‍‍ُ‍ونَ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّهِمْ لاَ‌ نُفَرِّ‍‍قُ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌أَحَد‌ٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌وَنَحْنُ لَ‍‍هُ مُسْلِمُونَ
Ұа Ман Йабтағи Ғайра Ал-'Ислӓми Дӥнӓан Фалан Йуқбала Минһу Ұа Һуұа Фӥ Ал-'Ӓҳирати Мина Ал-Ҳӓсирӥна 003-085 Ким Исломдан бошқа динни хоҳласа, бас, ундан бу ҳаргиз қабул қилинмас ва у охиратда зиён кўргувчилардан бўладир. (Аллоҳнинг ҳузурида мақбул бўлган ягона Ислом динининг охирги ва мукаммал кўриниши Муҳаммад алайҳиссаломга юборилган ҳақиқий Ислом динидир. Энди ундан бошқа динни истаб, ўша бошқа динда юрганлардан у динлари ҳаргиз-ҳаргиз қабул қилиб юрилмайди. Улар охиратда зиён кўрувчилар бўлади. Аллоҳ уларни ҳидоятга солмайди, балки лаънатлайди.) وَمَ‍‌‍نْ يَ‍‍بْ‍‍تَ‍‍غِ غَ‍‍يْ‍رَ‌الإِسْلاَمِ ‌دِينا‌‌ ً‌ فَلَ‍‌‍نْ يُ‍‍قْ‍‍بَلَ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌وَهُوَ‌ فِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ مِنَ ‌الْ‍‍خَ‍‍اسِ‍‍رِينَ
Кайфа Йаһдӥ Ал-Лаһу Қаұмӓан Кафарӱ Ба`да 'Ӥмӓниһим Ұа Шаһидӱнна Ар-Расӱла Хаққун Ұа Җӓ'аһуму Ал-Баййинӓту Ұа ۚ Аллӓһу Лӓ Йаһдӥ Ал-Қаұма Аž-Žӓлимӥна 003-086 Аллоҳ иймонидан, Пайғамбарнинг ҳақлигига гувоҳлик берганидан ва уларга очиқ баёнотлар келганидан кейин куфр кетган қавмни қандай қилиб ҳидоятга солади. Аллоҳ золим қавмларни ҳидоятга солмас. كَ‍‍يْ‍‍فَ يَهْدِي ‌اللَّهُ قَ‍‍وْما‌‌ ً‌ كَفَرُ‌و‌ا‌ بَعْدَ‌ ‌إِيمَانِهِمْ ‌وَشَهِدُ‌و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولَ حَ‍‍قٌّ‌ ‌وَج‍‍َ‍ا‌ءَهُمُ ‌الْبَيِّن‍‍َ‍اتُ ۚ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يَهْدِي ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمَ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
'Ӱлӓ'ика Җазӓ'ууһумнна `Алайһим Ла`ната Аллӓһи Ұа Ал-Малӓ'икати Ұа Анӓси 'Аҗма`ӥна 003-087 Ана ўшаларнинг жазоси, уларга Аллоҳнинг, фаришталарнинг ва барча одамларнинг лаънати бўлишидир. (Бундай лаънатга қолиш катта бадбахтлик эмасми?! Бу дунё-ю у дунёнинг барча-барчасидан бўладиган лаънатни ўзига қаратиш–жуда ҳам улкан жазо! Дарҳақиқат, Исломга кириш имкони бўлиб туриб кирмаганлар шундай жазога лойиқдирлар.) أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ جَز‍َ‍‌ا‌ؤُهُمْ ‌أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْمَلاَئِكَةِ ‌وَ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌أَجْ‍‍مَعِينَ
Ҳӓлидӥна Фӥһӓ Лӓ Йуҳаффафу `Анһуму Ал-`Аҙӓбу Ұа Лӓ Һум Йунžарӱна 003-088 Унда абадий қолурлар. Улардан азоб енгиллатилмас ва уларга назар ҳам солинмас. خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَا‌ لاَ‌ يُ‍‍خَ‍‍فَّفُ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمُ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابُ ‌وَلاَ‌ هُمْ يُ‍‌‍نْ‍‍‍‍ظَ‍‍رُ‌ونَ
'Иллӓ Ал-Лаҙӥна Тӓбӱ Мин Ба`ди Ҙӓлика Ұа 'Аҫлахӱ Фа'инна Аллӓһа Ғафӱрун Рахӥмун 003-089 Магар шундоқ бўлгандан кейин тавба қилиб, яхши амалларни қилганлар бўлса, бас, Аллоҳ мағфират қилувчи ва раҳмлидир. إِلاَّ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ تَابُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ ‌ذَلِكَ ‌وَ‌أَ‍صْ‍‍لَحُو‌ا‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
нна Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Ба`да 'Ӥмӓниһим Ćумма Аздӓдӱ Куфрӓан Лан Туқбала Таұбатуһум Ұа 'Ӱлӓ'ика Һуму Аđ-Đӓллӱна 003-090 Албатта, иймонларидан кейин куфр келтириб, сўнгра куфри зиёда бўлганларнинг тавбаси ҳеч-ҳеч қабул қилинмас. Ана ўшалар адашганлардир. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ بَعْدَ‌ ‌إِيمَانِهِمْ ثُ‍‍مَّ ‌ا‌زْ‌دَ‌ا‌دُ‌و‌ا‌ كُفْر‌ا‌ ً‌ لَ‍‌‍نْ تُ‍‍قْ‍‍بَلَ تَوْبَتُهُمْ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌ال‍‍ضَّ‍‍الُّونَ
нна Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Ұа Мӓтӱ Ұа Һум Куффӓрун Фалан Йуқбала Мин 'Ахадиһим Мил'у Ал-'Арđи Ҙаһабӓан Ұа Лаұ Афтадá Биһи~ ۗ 'Ӱлӓ'ика Лаһум `Аҙӓбун 'Алӥмун Ұа Мӓ Лаһум Мин Нӓҫирӥна 003-091 Албатта, куфр келтириб, кофир ҳолида ўлганларнинг бирортасидан, агар ер юзи тўла олтин фидо қилса ҳам, асло қабул қилинмас. Ана ўшаларга аламли азоб бор. Ва уларга ёрдамчилар йўқ. (Имоми Бухорий, Муслим ва Аҳмадлар Пайғамбар алайҳиссаломдан қуйидаги ҳадиси шарифларни ривоят қилганлар: «Қиёмат куни дўзах аҳлларидан бирига: «Агарчи ер юзи тўла нарсанг бўлганда, ўзингни қутқазишга фидо қилармидинг?» дейилади. У, ҳа, дейди. Шунда Аллоҳ таоло унга: «Мен сендан ундан кўра озроқ нарса сўраган эдим. Отанг Одамнинг зоҳиридалигингда Менга ҳеч нарсани ширк келтирмаслигингга аҳд олган эдим. Сен бўлсанг, ширк келтирдинг», дейди». Вақти ўтгандан кейин, ҳар қанча сарфланган молдан фойда йўқ. Ундай сарфлашга ҳожат ҳам йўқ. Яхшиси, молни Аллоҳ таоло рози бўладиган йўлда сарфлаш керак.) إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ ‌وَمَاتُو‌ا‌ ‌وَهُمْ كُفّ‍‍َ‍ا‌ر‌‌ٌ‌ فَلَ‍‌‍نْ يُ‍‍قْ‍‍بَلَ مِ‍‌‍نْ ‌أَحَدِهِمْ مِلْءُ‌ ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌ذَهَبا‌ ً‌ ‌وَلَوْ‌ ‌افْتَدَ‌ى‌ بِهِ ۗ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ لَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَل‍‍ِ‍ي‍‍مٌ‌ ‌وَمَا‌ لَهُمْ مِ‍‌‍نْ نَاصِ‍‍رِينَ
Лан Танӓлӱ Ал-Бирра Хаттá Тунфиқӱ Миммӓ Тухиббӱна ۚ Ұа Мӓ Тунфиқӱ Мин Шайн Фа'инна Аллӓһа Биһи `Алӥмун 003-092 Ўзингиз суйган нарсадан нафақа қилмагунингизча, ҳаргиз яхшиликка эриша олмассиз. Нимани нафақа қилганингизни Аллоҳ билувчидир. (Имом Бухорий раҳматуллоҳи алайҳи ривоят қиладиларки, Ҳазрати Умар:»Эй Аллоҳнинг Расули, менинг Хайбардаги улушимдан кўра яхшироқ нарсам йўқ. Нима қилишга буюрасиз?» дедилар. У зоти бобаракот: «Аслини ушлаб тургинда, тушган фойдани садақа қилиб тур», дедилар. Мусулмонлар асрлар давомида Аллоҳнинг розилигини тилаб, яхши кўрган молу мулкларини нафақа қилиб келганлар.) لَ‍‌‍نْ تَنَالُو‌ا‌الْبِ‍‍ر‍ّ‍َ‌ حَتَّى‌ تُ‍‌‍نْ‍‍فِ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ تُحِبّ‍‍ُ‍ونَ ۚ ‌وَمَا‌ تُ‍‌‍نْ‍‍فِ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ شَ‍‍يْء‌‌ٍ‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ بِ‍‍هِ عَلِيمٌ
Куллу Аҭ-Ҭа`ӓми Кӓна Хиллӓан Либанӥ 'Исрӓ'ӥла 'Иллӓ Мӓ Харрама 'Исрӓ'ӥлу `Алá Нафсиһи Мин Қабли 'Ан Туназзала Ат-Таұрӓату ۗ Қул Фа'тӱ Бит-Таұрӓати Фӓтлӱһӓн Кунтум Ҫӓдиқӥна 003-093 Таврот тушишидан олдин Исроил ўзига ҳаром қилгандан бошқа ҳамма таом Бани Исроилга ҳалол эди. Сен:«Агар ростгўйлардан бўлсангиз, Тавротни келтириб ўқинглар», деб айт! كُلُّ ‌ال‍‍طَّ‍‍ع‍‍َ‍امِ ك‍‍َ‍انَ حِلّا‌ ً‌ لِبَنِ‍‍ي ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لَ ‌إِلاَّ‌ مَا‌ حَ‍رَّمَ ‌إِسْر‍َ‍‌ائ‍‍ِ‍ي‍‍لُ عَلَى‌ نَفْسِ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِ ‌أَ‌نْ تُنَزَّلَ ‌ال‍‍تَّوْ‌رَ‍‌اةُ ۗ قُ‍‍لْ فَأْتُو‌ا‌ بِ‍ال‍‍تَّوْ‌رَ‍‌اةِ فَاتْلُوهَ‍‍ا‌ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ صَ‍‍ا‌دِقِ‍‍ينَ
Фамани Афтарá `Алá Аллӓһи Ал-Каҙиба Мин Ба`ди Ҙӓлика Фа'ӱлӓ'ика Һуму Аž-Žӓлимӱна 003-094 Шундан кейин ҳам, кимки Аллоҳ ҳақида ёлғон тўқиса, бас, ана ўшалар золимлардир. فَمَنِ ‌افْتَ‍رَ‌ى‌ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌الكَذِبَ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ ‌ذَلِكَ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمُونَ
Қул Ҫадақа Аллӓһу Фа ۗ Аттаби`ӱ Миллата 'Ибрӓһӥма Ханӥфӓан Ұа Мӓ Кӓна Мина Ал-Мушрикӥна 003-095 Аллоҳ рост айтди. Иброҳимнинг йўлдан тоймаган миллатига эргашинг. У мушриклардан бўлмаган эди. قُ‍‍لْ صَ‍‍دَ‍قَ ‌اللَّ‍‍هُ ۗ فَاتَّبِعُو‌ا‌ مِلَّةَ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ حَنِيفا‌ ً‌ ‌وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ مِنَ ‌الْمُشْ‍‍رِكِينَ
нна 'Аұұала Байтин Ұуđи`а Лилннӓси Лаллаҙӥ Бибакката Мубӓракӓан Ұа Һудан Лил`ӓламӥна 003-096 Одамларга муборак, оламларга ҳидоят қилиб қўйилган биринчи уй Баккадаги уйдир. إِنَّ ‌أَ‌وَّلَ بَ‍‍يْ‍‍تٍ‌ ‌وُ‍ضِ‍‍عَ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَا‌‍رَكا‌ ً‌ ‌وَهُ‍‍د‌ى‌ ً‌ لِلْعَالَمِينَ
Фӥһи 'Ӓйӓтун Баййинӓтун Мақӓму 'Ибрӓһӥма ۖ Ұа Ман Даҳалаһу Кӓна 'Ӓминӓан ۗ Ұа Лиллӓһ `Алá Анӓси Хиҗҗу Ал-Байти Мани Астаҭӓ`а 'Илайһи Сабӥлӓан ۚ Ұа Ман Кафара Фа'инна Аллӓһа Ғанӥйун `Ани Ал-`Ӓламӥна 003-097 Унда очиқ аломатлар ва мақоми Иброҳим бор. Ким унга кирса, тинч бўладир. Одамлардан йўлини топганларига Аллоҳ учун байтни ҳаж қилмоқ бурчдир. Кимки куфр келтирса, Аллоҳ одамлардан беҳожатдир. (Ушбу икки оятда Аллоҳ таоло Байтуллоҳнинг фазлини, қибла бўлишга энг ҳақли жой шу ер эканини баён қиляпти. Намоз вақтида у томонга юзланишдан ташқари, имкон топганлар уни ҳаж қилиши ҳам фарз бўлганини эълон этяпти. «Бакка»–Маккаи Мукарраманинг исмларидан биридир. «Бакка» сўзининг луғовий маъноси, «тақиллатиб урмоқ» бўлиб, Маккада ҳар қандай мағрурнинг ҳам бўйни эгилади, шунинг учун уни «Бакка» ҳам деб аталади.) ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌آي‍‍َ‍ات‌‍ٌ‌ بَيِّن‍‍َ‍اتٌ‌ مَ‍‍قَ‍‍امُ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ ۖ ‌وَمَ‍‌‍نْ ‌دَ‍خَ‍‍لَ‍‍هُ ك‍‍َ‍انَ ‌آمِنا‌ ًۗ ‌وَلِلَّهِ عَلَى‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ حِجُّ ‌الْبَ‍‍يْ‍‍تِ مَنِ ‌اسْتَ‍‍طَ‍‍اعَ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ سَبِيلا‌ ًۚ ‌وَمَ‍‌‍نْ كَفَ‍رَ‌ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍نِيٌّ عَنِ ‌الْعَالَمِينَ
Қул Йӓ 'Аһла Ал-Китӓби Лима Такфурӱна Би'ӓйӓти Аллӓһи Ұа Аллӓһу Шаһӥдун `Алá Мӓ Та`малӱна 003-098 Эй аҳли китоблар, нега Аллоҳнинг оятларига куфр келтирасизлар?! Ҳолбуки, Аллоҳ қилаётганларингизга гувоҳ-ку. قُ‍‍لْ يَ‍‍ا‌ ‌أَهْلَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لِمَ تَكْفُر‍ُ‍‌ونَ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌اللَّهُ شَه‍‍ِ‍ي‍‍دٌ‌ عَلَى‌ مَا‌ تَعْمَلُونَ
Қул Йӓ 'Аһла Ал-Китӓби Лима Таҫуддӱна `Ан Сабӥли Аллӓһи Ман 'Ӓмана Табғӱнаһӓ `Иұаҗӓан Ұа 'Антум Шуһадӓۗ Ұа Мӓ Ал-Лаһу Биғӓфилин `Аммӓ Та`малӱна 003-099 Эй аҳли китоблар! Нега иймон келтирганларни Аллоҳнинг йўлидан тўсиб, қайтарасиз?! Ўзингиз шоҳид бўлиб туриб, у(йўл)нинг қинғир бўлишини хоҳлайсиз?! Аллоҳ қилаётган ишларингиздан ғофил эмасдир. قُ‍‍لْ يَ‍‍ا‌ ‌أَهْلَ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لِمَ تَ‍‍صُ‍‍دّ‍ُ‍‌ونَ عَ‍‌‍نْ سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ مَ‍‌‍نْ ‌آمَنَ تَ‍‍بْ‍‍‍‍غُ‍‍ونَهَا‌ عِوَجا‌ ً‌ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ شُهَد‍َ‍‌ا‌ءُ‌ ۗ ‌وَمَا‌ ‌اللَّهُ بِ‍‍غَ‍‍افِلٍ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ تَعْمَلُونَ
Йӓ 'Аййуһӓ Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱн Туҭӥ`ӱ Фарӥқӓан Мина Ал-Лаҙӥна 'Ӱтӱ Ал-Китӓба Йаруддӱкум Ба`да 'Ӥмӓникум Кӓфирӥна 003-100 Эй иймон келтирганлар! Агар китоб берилганлар тоифасига итоат қилсангиз, иймонингиздан кейин сизни кофирликка қайтаради. (Аллоҳ таоло бу умматни ботил, бузилган динлар ва тузумларнинг зулмидан Исломнинг адолатига чақириш учун, дунёнинг торлигидан охиратнинг кенглигига чақириш учун юборди. Шундай сифатларга эга бўлган уммат қандай қилиб йўлдан адашган аҳли китобларга эргашиши мумкин?! Агар аҳли китобларга эргашсалар, улкан бахту саодатдан ажраб, иймондан чиқиб, яна кофирликка қайтадилар.) يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُ‍‍و‌ا‌ ‌إِ‌نْ تُ‍‍طِ‍‍يعُو‌ا‌ فَ‍‍رِي‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ مِنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الْكِت‍‍َ‍ابَ يَرُ‌دُّ‌وكُمْ بَعْدَ‌ ‌إِيمَانِكُمْ كَافِ‍‍رِينَ
Ұа Кайфа Такфурӱна Ұа 'Антум Тутлá `Алайкум 'Ӓйӓту Аллӓһи Ұа Фӥкум Расӱлуһу ۗ Ұа Ман Йа`таҫим Биллӓһи Фақад Һудийа 'Илá Ҫирӓҭин Мустақӥмин 003-101 Аллоҳнинг оятлари сизга тиловат қилиниб турган бўлса-ю, Унинг Расули ичингизда бўлса-ю, қандай қилиб куфр келтирасиз?! Ким Аллоҳни маҳкам тутса, шубҳасиз, тўғри йўлга ҳидоят топган бўлади. وَكَ‍‍يْ‍‍فَ تَكْفُر‍ُ‍‌ونَ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ تُتْلَى‌ عَلَيْكُمْ ‌آي‍‍َ‍اتُ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَفِيكُمْ ‌‍رَسُولُ‍‍هُ ۗ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَعْتَ‍‍صِ‍‍مْ بِ‍اللَّ‍‍هِ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ هُدِيَ ‌إِلَى‌ صِ‍رَ‍‌اطٍ‌ مُسْتَ‍‍قِ‍‍يمٍ
Йӓ 'Аййуһӓ Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Аттақӱ Аллаһа Хаққа Туқӓтиһи Ұа Лӓ Тамӱтунна 'Иллӓ Ұа 'Антум Муслимӱна 003-102 Эй иймон келтирганлар! Аллоҳга ҳақиқий тақво ила тақво қилинг. Ва фақат мусулмон ҳолингиздагина бу дунёдан ўтинг. (Яъни, Исломни ўлгунингизча маҳкам тутинг. Демак, икки асоснинг бири–дунёда иймон билан, тақводор бўлиб, Исломга тўлиқ амал қилиб ўтмоқдир.) يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ حَ‍‍قَّ تُ‍‍قَ‍‍اتِ‍‍هِ ‌وَلاَ‌ تَمُوتُ‍‍نَّ ‌إِلاَّ‌ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ مُسْلِمُونَ
Ұа А`таҫимӱ Бихабли Аллӓһи Җамӥ`ӓан Ұа Лӓ Тафаррақӱ ۚ Ұа Аҙкурӱ Ни`мата Аллӓһи `Алайкум 'Иҙ Кунтум 'А`дӓн Фа'аллафа Байна Қулӱбикум Фа'аҫбахтум Бини`матиһи~ҳұӓнӓан Ұа Кунтум `Алá Шафӓ Хуфратин Мина Анӓри Фа'анқаҙакум Минһӓ ۗ Каҙӓлика Йубаййину Аллӓһу Лакум 'Ӓйӓтиһи Ла`аллакум Таһтадӱна 003-103 Барчангиз Аллоҳнинг ипини маҳкам тутинг ва бўлиниб кетманг. Ва Аллоҳнинг сизга берган неъматини эсланг: бир вақтлар душман эдингиз, бас, қалбларингизни улфат қилди. Унинг неъмати ила биродар бўлдингиз. Оловли жар ёқасида эдингиз, ундан сизни қутқарди. Шундай қилиб, Аллоҳ сизга Ўз оятларини баён қилади. Шоядки ҳидоят топсангиз. (Ояти каримадаги «Аллоҳнинг ипи» деган иборадан Қуръони Карим тушунилади. Жарга қулаш хавфидаги инсон ип-арқонни маҳкам ушласа, қутилиб қолганидек, дўзах тубига қуламасликнинг ҳам бирдан-бир чораси–Қуръони Каримни маҳкам ушлашликдир. Шундагина нажот топади. Мусулмон уммати нажот топиши учун барча бир бўлиб Аллоҳнинг каломи Қуръони Каримни маҳкам тутишлари лозимдир. Бу оятнинг ушбу жумлалари мусулмон оламини бирлаштириш шиоридир. Қуръони Карим Аллоҳнинг ипи-арқони эканлиги ҳақида жуда ҳам кўп ҳадислар келган.) وَ‌اعْتَ‍‍صِ‍‍مُو‌ا‌ بِحَ‍‍بْ‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ جَمِيعا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ تَفَ‍رَّ‍قُ‍‍و‌اۚ ‌وَ‌ا‌ذْكُرُ‌و‌ا‌ نِعْمَةَ ‌اللَّ‍‍هِ عَلَيْكُمْ ‌إِ‌ذْ‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ ‌أَعْد‍َ‍‌ا‌ء‌‌ ً‌ فَأَلَّفَ بَ‍‍يْ‍‍نَ قُ‍‍لُوبِكُمْ فَأَ‍صْ‍‍بَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ ‌إِخْ‍‍وَ‌انا‌ ً‌ ‌وَكُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ عَلَى‌ شَفَا‌ حُفْ‍رَةٍ‌ مِنَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ فَأَ‌نْ‍‍‍‍قَ‍‍ذَكُمْ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ ۗ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ ‌اللَّ‍‍هُ لَكُمْ ‌آيَاتِ‍‍هِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُ‌ونَ
Ұа Лтакун Минкуммматун Йад`ӱна 'Илá Ал-Ҳайри Ұа Йа'мурӱна Бил-Ма`рӱфи Ұа Йанһаұна `Ани Ал-Мункари ۚ Ұа 'Ӱлӓ'ика Һуму Ал-Муфлихӱна 003-104 Сизлардан яхшиликка чақирадиган, амри маъруф–наҳйи мункар қиладиган бир уммат бўлсин. Ана ўшалар, ўзлари нажот топгувчилардир. (Яъни, умматингиз Аллоҳга ҳақиқий иймон келтирган ва унинг йўлида ҳақиқий биродар бўлган жамоа яхшиликка чақирадиган, амри маъруф-наҳйи мункар қиладиган умматга айлансин. Яҳшиликка чақириб турувчи жамоа бўлмаса, дунёда эзгулик қолмайди. Маъруфга, яъни, фазилат, ҳақиқат, яхшилик ва адолатга буюриб, мункардан, яъни разилат, ботиллик, зулм ва ёмонликдан қайтариб турадиган жамоа бўлмаса, ҳеч бир қавм, ҳеч бир уммат нажот топа олмайди.) وَلْتَكُ‍‌‍نْ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ‌أُمَّ‍‍ةٌ‌ يَ‍‍دْع‍‍ُ‍ونَ ‌إِلَى‌ ‌الْ‍‍خَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَيَأْمُر‍ُ‍‌ونَ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ‌وَيَ‍‌‍نْ‍‍هَ‍‍وْنَ عَنِ ‌الْمُ‍‌‍نْ‍‍كَ‍‍ر‍ِ‍‌ ۚ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌الْمُفْلِحُونَ
Ұа Лӓ Такӱнӱ Кӓллаҙӥна Тафаррақӱ Ұа Аҳталафӱ Мин Ба`ди Мӓ Җӓ'аһуму Ал-Баййинӓту ۚ Ұа 'Ӱлӓ'ика Лаһум `Аҙӓбун `Аžӥмун 003-105 Ўзларига очиқ баёнотлар келганидан кейин бўлиниб ихтилофга тушганларга ўхшаш бўлмаганлар, ана ўшаларга улуғ азоб бордир. وَلاَ‌ تَكُونُو‌ا‌ كَالَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ تَفَ‍رَّ‍قُ‍‍و‌ا‌ ‌وَ‌اخْ‍‍تَلَفُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَهُمُ ‌الْبَيِّن‍‍َ‍اتُ ۚ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ لَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ عَ‍‍ظِ‍‍يمٌ
Йаұма Табйаđđу Ұуҗӱһун Ұа Тасұадду Ұуҗӱһун ۚ Фа'аммӓ Ал-Лаҙӥна Асұаддат Ұуҗӱһуһум 'Акафартум Ба`да 'Ӥмӓникум Фаҙӱқӱ Ал-`Аҙӓба Бимӓ Кунтум Такфурӱна 003-106 Юзлар оқ ва юзлар қора бўладиган кунда юзлари қора бўлганларга: «Иймонингиздан кейин кофир бўлдингизми?! Куфр келтирган бўлганингиз учун азобни татиб кўринг», дейилур. يَ‍‍وْمَ تَ‍‍بْ‍‍يَ‍‍ضُّ ‌وُج‍‍ُ‍وهٌ‌ ‌وَتَسْوَ‌دُّ‌ ‌وُج‍‍ُ‍وه‌‍ٌۚ فَأَمَّ‍‍ا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اسْوَ‌دَّتْ ‌وُجُوهُهُمْ ‌أَكَفَرْتُمْ بَعْدَ‌ ‌إِيمَانِكُمْ فَذُ‌وقُ‍‍و‌ا‌الْعَذ‍َ‍‌ابَ بِمَا‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ تَكْفُرُ‌ونَ
Ұа 'Аммӓ Ал-Лаҙӥна Абйаđđат Ұуҗӱһуһум Фафӥ Рахмати Аллӓһи Һум Фӥһӓ Ҳӓлидӱна 003-107 Юзлари оқ бўлганлар эса, бас, Аллоҳнинг раҳматидадирлар. Улар унда абадий қолурлар. وَ‌أَمَّ‍‍ا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌ابْ‍‍يَ‍‍ضَّ‍‍تْ ‌وُجُوهُهُمْ فَفِي ‌‍رَحْمَةِ ‌اللَّ‍‍هِ هُمْ فِيهَا‌ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
Тилка 'Ӓйӓту Аллӓһи Натлӱһӓ `Алайка Бил-Хаққи ۗ Ұа Мӓ Ал-Лаһу Йурӥду Žулмӓан Лил`ӓламӥна 003-108 Булар Аллоҳнинг оятларидир. Уларни сенга ҳақ ила тиловат қилмоқдамиз. Аллоҳ одамларга зулмни хоҳламас. تِلْكَ ‌آي‍‍َ‍اتُ ‌اللَّ‍‍هِ نَتْلُوهَا‌ عَلَ‍‍يْ‍‍كَ بِ‍الْحَ‍‍قِّ ۗ ‌وَمَا‌ ‌اللَّهُ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ظُ‍‍لْما‌ ً‌ لِلْعَالَمِينَ
Ұа Лиллӓһ Мӓ Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Мӓ Фӥ Ал-'Арđи ۚ Ұа 'Илá Аллӓһи Турҗа`у Ал-'Умӱру 003-109 Осмонлару ердаги нарсалар Аллоҳникидир. Ишлар Аллоҳга қайтарилажак. (Модомики осмонлару ердаги жамики нарсалар Аллоҳники экан, уларни қандай хоҳласа, шундай тасарруф қилади. Бунинг устига, барча ишлар Аллоҳнинг Ўзига қайтарилади. Демак, бу дунё ва охиратнинг ягона ҳокими Аллоҳнинг Ўзидир.) وَلِلَّهِ مَا‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَمَا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۚ ‌وَ‌إِلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ تُرْجَعُ ‌الأُمُو‌رُ
Кунтум Ҳайрамматин 'Уҳриҗат Лилннӓси Та'мурӱна Бил-Ма`рӱфи Ұа Танһаұна `Ани Ал-Мункари Ұа Ту'уминӱна Биллӓһи ۗ Ұа Лаұ 'Ӓмана 'Аһлу Ал-Китӓби Лакӓна Ҳайрӓан Лаһум ۚ Минһуму Ал-Му'уминӱна Ұа 'Акćаруһуму Ал-Фӓсиқӱна 003-110 Сиз одамлар учун чиқарилган энг яхши уммат бўлдингиз. Амри маъруф қиласиз, наҳйи мункар қиласиз ва Аллоҳга иймон келтирасиз. Агар аҳли китоблар иймон келтирганларида, ўзларига яхши бўлар эди. Улардан мўминлари бор. Кўплари фосиқдирлар. (Ислом уммати ўзи ҳақида билиб қўйиши зарур бўлган ҳақиқатлардан бири–бу умматнинг одамлар учун чиқарилган энг яхши уммат эканлигидир. Бу ҳақиқатни ҳозир ўзини бу умматга нисбат бераётганлар яхши тушуниб олмоқлари лозим. Аждодларимиз худди шу ҳақиқатни тўлиқ тушунган чоғларида бутун дунёга устоз бўлганлар. Дунё халқларининг пешқадами бўлиб, уларни ортларидан эргаштирганлар. Бошқаларга тобеъ бўлмаганлар. Бошқаларнинг ортидан кўр-кўрона эргашмаганлар. Бошқалар ҳузурида ўзларини хору зор тутмаганлар.) كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ خَ‍‍يْ‍رَ‌ ‌أُمَّ‍‍ةٍ ‌أُ‍خْ‍‍رِجَتْ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ تَأْمُر‍ُ‍‌ونَ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ‌وَتَ‍‌‍نْ‍‍هَ‍‍وْنَ عَنِ ‌الْمُ‍‌‍ن‍‍كَ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَتُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَلَوْ‌ ‌آمَنَ ‌أَهْلُ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لَك‍‍َ‍انَ خَ‍‍يْر‌ا‌ ً‌ لَهُمْ ۚ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمُ ‌الْمُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ ‌وَ‌أَكْثَرُهُمُ ‌الْفَاسِ‍‍قُ‍‍ونَ
Лан Йаđуррӱкум 'Иллӓ 'Аҙан ۖ Ұа 'Ин Йуқӓтилӱкум Йуұаллӱкуму Ал-'Адбӓра Ćумма Лӓ Йунҫарӱна 003-111 Улар сизларга озор беришдан ўзга ҳеч қандай зарар етказа олмаслар. Агар сизларга қарши уруш қилсалар, ортга қараб қочарлар. Сўнгра уларга ёрдам берилмас. لَ‍‌‍نْ يَ‍‍ضُ‍‍رُّ‌وكُمْ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌ذ‌ى‌ ًۖ ‌وَ‌إِ‌نْ يُ‍‍قَ‍‍اتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ ‌الأَ‌دْب‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ يُ‍‌‍نْ‍‍‍‍صَ‍‍رُ‌ونَ
Đурибат `Алайһиму Аҙ-Ҙиллату 'Айна Мӓ Ćуқифӱ 'Иллӓ Бихаблин Мина Аллӓһи Ұа Хаблин Мина Анӓси Ұа Бӓ'ӱ Биғаđабин Мина Аллӓһи Ұа Đурибат `Алайһиму Ал-Масканату ۚ Ҙӓлика Би'аннаһум Кӓнӱ Йакфурӱна Би'ӓйӓти Аллӓһи Ұа Йақтулӱна Ал-'Анбийӓ'а Биғайри Хаққин ۚ Ҙӓлика Бимӓ `Аҫаұ Ұа Кӓнӱ Йа`тадӱна 003-112 Аллоҳ ипи бўлмаса ёки одамлар ипи бўлмаса, уларга қаерда бўлсалар ҳам, хорлик битилди. Уларга Аллоҳнинг ғазаби лозим бўлди ва мискинлик битилди. Бундай бўлишлиги уларнинг Аллоҳнинг оятларига куфр келтиришлари ва Набийларни ноҳақдан ўлдиришлари сабабидандир. Бундай бўлишлиги осий бўлганлари ва ҳаддан ошганлари сабабидандир. ضُ‍‍رِبَتْ عَلَيْهِمُ ‌ال‍‍ذِّلَّةُ ‌أَيْ‍‍نَ مَا‌ ثُ‍‍قِ‍‍فُ‍‍و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ بِحَ‍‍بْ‍‍لٍ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَحَ‍‍بْ‍‍لٍ‌ مِنَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَب‍‍َ‍ا‌ء‍ُ‍‌و‌ا‌ بِ‍‍غَ‍‍ضَ‍‍بٍ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‍ضُ‍‍رِبَتْ عَلَيْهِمُ ‌الْمَسْكَنَةُ ۚ ‌ذَلِكَ بِأَنَّ‍‍هُمْ كَانُو‌ا‌ يَكْفُر‍ُ‍‌ونَ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَيَ‍‍قْ‍‍تُل‍‍ُ‍ونَ ‌الأَن‍‍بِي‍‍َ‍ا‌ءَ‌ بِ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ حَ‍‍قّ‌‍‌‍ٍۚ ‌ذَلِكَ بِمَا‌ عَ‍‍صَ‍‍وْ‌ا‌ ‌وَكَانُو‌ا‌ يَعْتَدُ‌ونَ
Лайсӱ Саұӓн ۗ Мин 'Аһли Ал-Китӓби 'Умматун Қӓ'иматун Йатлӱна 'Ӓйӓти Аллӓһи 'Ӓнӓ Ал-Лайли Ұа Һум Йасҗудӱна 003-113 Улар баробар эмаслар. Аҳли китоблардан Аллоҳнинг оятларини сажда қилган ҳолларида кечасида тиловат қиладиган яхши тоифалари ҳам бор. لَيْسُو‌ا‌ سَو‍َ‍‌ا‌ء‌ ًۗ مِ‍‌‍نْ ‌أَهْلِ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌أُمَّ‍‍ة‌‍ٌقَ‍‍ائِمَةٌ‌ يَتْل‍‍ُ‍ونَ ‌آي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌آن‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لِ ‌وَهُمْ يَسْجُدُ‌ونَ
Йу'уминӱна Биллӓһи Ұа Ал-Йаұми Ал-'Ӓҳири Ұа Йа'мурӱна Бил-Ма`рӱфи Ұа Йанһаұна `Ани Ал-Мункари Ұа Йусӓри`ӱна Фӥ Ал-Ҳайрӓти Ұа 'Ӱлӓ'ика Мина Аҫ-Ҫӓлихӥна 003-114 Улар Аллоҳга, охират кунига иймон келтирарлар, амри маъруф ва наҳйи мункар қиларлар ва яхшиликларга шошиларлар. Ана ўшалар аҳли солиҳлардандир. يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ‌وَيَأْمُر‍ُ‍‌ونَ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ‌وَيَ‍‌‍نْ‍‍هَ‍‍وْنَ عَنِ ‌الْمُ‍‌‍نْ‍‍كَ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَيُسَا‌رِع‍‍ُ‍ونَ فِي ‌الْ‍‍خَ‍‍يْ‍رَ‍‌اتِ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ مِنَ ‌ال‍‍صَّ‍‍الِحِينَ
Ұа Мӓ Йаф`алӱ Мин Ҳайрин Фалан Йукфарӱһу Ұа ۗ Аллӓһу `Алӥмун Бил-Муттақӥна 003-115 Яхшилик қилсалар, ҳаргиз инкор этилмаслар. Аллоҳ тақводорларни яхши билувчи зотдир. (Яъни, улар яхшилик қилсалар, ҳеч қачон зое кетмайди. Ушбу оятларда аҳли китоблардан иймонга келган мўминларнинг ажойиб сифатлари зикр қилинмоқда. Улар иймонлилар сафидан муносиб ўрин олиб, иймон тақозоси ила ҳаракат қилиб улкан бахт-саодатга эришдилар.) وَمَا‌ يَفْعَلُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌‌ٍ‌ فَلَ‍‌‍نْ يُكْفَر‍ُ‍‌وهُ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَل‍‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ‌ بِ‍الْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
нна Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Лан Туғнийа `Анһуммұӓлуһум Ұа Лӓ 'Аұлӓдуһум Мина Аллӓһи Шай'ӓан ۖ Ұа 'Ӱлӓ'ика 'Аҫхӓбу Анӓри ۚ Һум Фӥһӓ Ҳӓлидӱна 003-116 Албатта, куфр келтирганлардан моллари ҳам, болалари ҳам ҳаргиз Аллоҳ азобидан ҳеч нарсани қайтара олмас. Ана ўшалар дўзах эгаларидир. Улар унда абадийдирлар. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ لَ‍‌‍نْ تُ‍‍غْ‍‍نِيَ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌أَمْوَ‌الُهُمْ ‌وَلاَ‌ ‌أَ‌وْلاَ‌دُهُمْ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ًۖ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ۚ هُمْ فِيهَا‌ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
Маćалу Мӓ Йунфиқӱна Фӥ Һаҙиһи Ал-Хайӓати Ад-Дунйӓ Камаćали Рӥхин Фӥһӓ Ҫиррун 'Аҫӓбат Харćа Қаұмин Žаламӱнфусаһум Фа'аһлакат/һу ۚ Ұа Мӓ Žаламаһуму Аллӓһу Ұа Лакин 'Анфусаһум Йаžлимӱна 003-117 Уларнинг бу дунё ҳаётида қиладиган нафақалари мисоли ўзига зулм қилган бир қавмнинг экинини уриб ҳалок қилган совуқ шамолга ўхшайди. Аллоҳ уларга зулм қилмади. Лекин улар ўзларига зулм қилдилар. (Яхши экинзор бор. Кўрган одам хурсанд бўлади. Аммо экинзорнинг эгаси зулм қилди, гуноҳкор бўлди. Шу сабабдан совуқ шамол келиб, экинларини совуқ уриб кетди. Экинзор ҳалок бўлди. Ҳеч нарса қолмади. Кофирларнинг бу дунёда қилган хайр-эҳсонлари ҳам худди шунга ўхшайди. Сиртдан кўрган одамга савобли иш. Яхшиликка пул-мол сарфлаяпти. Аммо эгасининг иймони йўқ. Бу эса, катта гуноҳ. Иймон бўлмаса, ҳеч қандай хайр-эҳсон қабул бўлмайди. Унга савоб берилмайди. Совуқ шамол экинзорни ҳалок қилганидек, уларнинг кофирлиги ҳам эҳсонларини бефойда қилади.) مَثَلُ مَا‌ يُ‍‌‍نْ‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ فِي هَذِهِ ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ كَمَثَلِ ‌ر‍ِ‍ي‍‍ح‌‍ٍ‌ فِيهَا‌ صِ‍‍ر‍ّ‍ٌ‌ ‌أَ‍صَ‍‍ابَتْ حَرْثَ قَ‍‍وْم‌‍ٍظَ‍‍لَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍فُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ ۚ ‌وَمَا‌ ظَ‍‍لَمَهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ ‌أَ‌نْ‍‍فُسَهُمْ يَ‍‍ظْ‍‍لِمُونَ
Йӓ 'Аййуһӓ Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Лӓ Таттаҳиҙӱ Биҭӓнатан Мин Дӱникум Лӓ Йа'лӱнакум Ҳабӓлӓан Ұаддӱ Мӓ `Аниттум Қад Бадати Ал-Бағđӓ'у Мин 'Афұӓһиһим Ұа Мӓ Туҳфӥ Ҫудӱруһум 'Акбару ۚ Қад Баййаннӓ Лакуму Ал-'Ӓйӓти ۖн Кунтум Та`қилӱна 003-118 Эй иймон келтирганлар, ўзингиздан бошқадан сирдош тутманг. Улар сизга ёмонлик қилишини қўймаслар. Машаққатда қолишингизни хоҳларлар. Душманликлари оғизларидаги (сўзлари)дан билиниб турибди. Дилларида махфий тургани яна ҳам каттароқ. Агар ақл юритадиган бўлсангиз, биз сизларга оят-белгиларни баён қилиб бўлдик. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ لاَ‌ تَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌و‌ا‌ بِ‍‍طَ‍‍انَة ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌دُ‌ونِكُمْ لاَ‌ يَأْلُونَكُمْ خَ‍‍بَالا‌ ً‌ ‌وَ‌دُّ‌و‌ا‌ مَا‌ عَنِتُّمْ قَ‍‍دْ‌ بَدَتِ ‌الْبَ‍‍غْ‍‍ضَ‍‍ا‌ءُ‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَفْوَ‌اهِهِمْ ‌وَمَا‌ تُ‍‍خْ‍‍فِي صُ‍‍دُ‌و‌رُهُمْ ‌أَكْبَرُ‌ ۚ قَ‍‍دْ‌ بَيَّ‍‍نَّ‍‍ا‌ لَكُمُ ‌الآي‍‍َ‍اتِ ۖ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ تَعْ‍‍قِ‍‍لُونَ
Һӓнтум 'Ӱлӓ'и Тухиббӱнаһум Ұа Лӓ Йухиббӱнакум Ұа Ту'уминӱна Бил-Китӓби Куллиһи Ұа 'Иҙӓ Лақӱкум Қӓлӱ 'Ӓманнӓ Ұа 'Иҙӓ Ҳалаұ `Аđđӱ `Алайкуму Ал-'Анӓмила Мина Ал-Ғайžи Қул ۚ Мӱтӱ Биғайžикумнна ۗ Аллӓһа `Алӥмун Биҙӓти Аҫ-Ҫудӱри 003-119 Ҳой сизлар! Уларни яхши кўрасизлар-у, улар сизни яхши кўрмайдилар. Сизлар китобнинг ҳаммасига иймон келтирасизлар-у, улар сизларни кўрганда, иймон келтирдик, дерлар, аммо ҳоли қолганларида, сизларга бўлган қаттиқ аччиқларидан бармоқ тишларлар. Сен:«Аччиқларинг билан ўлиб кетинглар», деб айт. Албатта, Аллоҳ дилларни эгаллаган нарсаларни билувчидир». (Мусулмонлар соддаликлари учун ўзларидан бошқалар уларга чиройлироқ муомала қилиб, бир оз мақтаб қўйса, бўлди, муҳаббат қўяверадилар, уларни ўзларига сирдош қилиб олаверадилар. Бу хато ишдир, чунки қарши тараф ҳеч қачон мусулмонларни яхши кўрмайди. Мусулмонлар Аллоҳдан тушган ҳамма китобларга, жумладан, ўзларига душманлик қилаётганларга тушган китобларга ҳам иймон келтирадилар. Бу хато эмас, балки мусулмонлик бурчидир.) ه‍‍َ‍ا‌أَ‌نْ‍‍تُمْ ‌أ‍ُ‍‌وْلاَ‌ءِ‌ تُحِبُّونَهُمْ ‌وَلاَ‌ يُحِبُّونَكُمْ ‌وَتُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍الْكِت‍‍َ‍ابِ كُلِّ‍‍هِ ‌وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ لَ‍‍قُ‍‍وكُمْ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌آمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ ‌وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ خَ‍‍لَوْ‌ا‌ عَ‍‍ضُّ‍‍و‌ا‌ عَلَيْكُمُ ‌الأَنَامِلَ مِنَ ‌ال‍‍غَ‍‍يْ‍‍ظِ قُ‍‍لْ ۚ مُوتُو‌ا‌ بِ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ظِ‍‍كُمْ ‌إِنَّ ۗ ‌اللَّ‍‍هَ عَل‍‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ‌ بِذ‍َ‍‌اتِ ‌ال‍‍صُّ‍‍دُ‌و‌رِ
н Тамсаскум Хасанатун Тасу'уһум Ұа 'Ин Туҫибкум Саййи'атун Йафрахӱ Биһӓ ۖ Ұа 'Ин Таҫбирӱ Ұа Таттақӱ Лӓ Йаđуррукум Кайдуһум Шай'ӓан ۗнна Аллӓһа Бимӓ Йа`малӱна Мухӥҭун 003-120 Сизга яхшилик етса, уларга ёмон бўлар. Сизларга мусибат етса, улар хурсанд бўларлар. Агар сабр ва тақво қилсангиз, уларнинг макри сизга ҳеч зарар қилмас. Албатта, Аллоҳ қилаётган ишларини иҳота қилгувчидир. إِ‌نْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَة‌‍ٌ‌ تَسُؤْهُمْ ‌وَ‌إِ‌نْ تُ‍‍صِ‍‍بْ‍‍كُمْ سَيِّئَةٌ‌ يَفْ‍رَحُو‌ا‌ بِهَا‌ ۖ ‌وَ‌إِ‌نْ تَ‍‍صْ‍‍بِرُ‌و‌ا‌ ‌وَتَتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ لاَ‌ يَ‍‍ضُ‍‍رُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌‌ ًۗ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ بِمَا‌ يَعْمَل‍‍ُ‍ونَ مُحِي‍‍طٌ
Ұа 'Иҙ Ғадаұта Мин 'Аһлика Тубаұұи'у Ал-Му'уминӥна Мақӓ`ида Лилқитӓли Ұа ۗ Аллӓһу Самӥ`ун `Алӥмун 003-121 Аҳлингдан эрталаб чиқиб, мўминларни уруш жойларига турғизганингни эсла! Аллоҳ эшитувчи ва билувчи зотдир. وَ‌إِ‌ذْ‌ غَ‍‍دَ‌وْتَ مِ‍‌‍نْ ‌أَهْلِكَ تُبَوِّئُ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ مَ‍‍قَ‍‍اعِدَ‌ لِلْ‍‍قِ‍‍ت‍‍َ‍الِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ سَم‍‍ِ‍ي‍‍عٌ عَلِيمٌ
'Иҙ Һаммат Ҭӓ'ифатӓни Минкумн Тафшалӓ Ұа Аллӓһу Ұалӥйуһумӓ ۗ Ұа `Алá Аллӓһи Фалйатаұаккали Ал-Му'уминӱна 003-122 Сизлардан икки тоифа қўрқиб заифлашмоқчи бўлганини эсла! Аллоҳ уларнинг валийсидир. Мўминлар фақат Аллоҳнинг Ўзига таваккал қилсинлар. (Бу ояти карима Ҳазраж қабиласига мансуб Бани Салама уруғи ва Авс қабиласига мансуб Бани Ҳориса уруғи ҳақида тушган. Улар мунофиқларнинг бошлиғи Абдуллоҳ ибн Убай ибн Салул хафа бўлиб: «Менинг айтганимни қилмай, ёш болаларнинг айтганини қилди», деб жангчиларнинг учдан бирини олиб Уҳуд йўлидан қайтганида, унинг фитнасига учишларига сал қолган эди. Бу эса, мусулмонлар сафининг янада заифлашишига, руҳий ва маънавий тушкунлик келтиришга сабаб бўлиши мумкин эди. Ҳали уруш бошланмай туриб бундай ишларнинг бўлиши жуда ҳам ноқулай вазиятни вужудга келтирар эди. Лекин бу тоифаларни Аллоҳ таолонинг Ўзи сақлаб қолди, иноятига олди.) إِ‌ذْ‌ هَ‍‍مَّ‍‍تْ طَ‍‍ائِفَت‍‍َ‍انِ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ‌أَ‌نْ تَفْشَلاَ‌ ‌وَ‌اللَّهُ ‌وَلِيُّهُمَا‌ ۗ ‌وَعَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ فَلْيَتَوَكَّلِ ‌الْمُؤْمِنُونَ
Ұа Лақад Наҫаракуму Аллӓһу Бибадрин Ұа 'Антум 'Аҙиллатун Фа ۖ Аттақӱ Аллаһа Ла`аллакум Ташкурӱна 003-123 Батаҳқиқ, Бадрда оз бўлсаларингизлар ҳам, Аллоҳ сизларга нусрат берди. Бас, Аллоҳга тақво қилинг, шоядки шукр қилсангиз. وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ نَ‍‍صَ‍رَكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ بِبَ‍‍دْ‌ر‌ٍ‌ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ ‌أَ‌ذِلَّة‌‍ٌۖ فَاتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُ‌ونَ
'Иҙ Тақӱлу Лилму'уминӥна 'Алан Йакфийакумн Йумиддакум Раббукум Биćалӓćати 'Ӓлӓфин Мина Ал-Малӓ'икати Мунзалӥна 003-124 Мўминларга: «Сизга Роббингиз туширилган уч минг фаришталар ила мадад бермоғи кифоя қилмайдими?!» деганингни эсла! إِ‌ذْ‌ تَ‍‍قُ‍‍ولُ لِلْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَلَ‍‌‍نْ يَكْفِيَكُمْ ‌أَ‌نْ يُمِدَّكُمْ ‌‍رَبُّكُمْ بِثَلاَثَةِ ‌آلاَفٍ‌ مِنَ ‌الْمَلاَئِكَةِ مُ‍‌‍نْ‍‍زَلِينَ
Балá ۚн Таҫбирӱ Ұа Таттақӱ Ұа Йа'тӱкум Мин Фаұриһим Һӓҙӓ Йумдидкум Раббукум Биҳамсати 'Ӓлӓфин Мина Ал-Малӓ'икати Мусаұұимӥна 003-125 «Ҳа (кифоя қилади)! Агар сабр ва тақво қилсангиз, улар шу пайт келиб қолсалар ҳам, Роббингиз сизга белгили беш минг фаришта ила мадад беради». بَلَ‍‍ىۚ ‌إِ‌نْ تَ‍‍صْ‍‍بِرُ‌و‌ا‌ ‌وَتَتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ ‌وَيَأْتُوكُمْ مِ‍‌‍نْ فَوْ‌رِهِمْ هَذَ‌ا‌ يُمْدِ‌دْكُمْ ‌‍رَبُّكُمْ بِ‍‍خَ‍‍مْسَةِ ‌آلاَفٍ‌ مِنَ ‌الْمَلاَئِكَةِ مُسَوِّمِينَ
Ұа Мӓ Җа`алаһу Аллӓһу 'Иллӓ Бушрá Лакум Ұа Литаҭма'инна Қулӱбукум Биһи ۗ Ұа Мӓ Ан-Наҫру 'Иллӓ Мин `Инди Аллӓһи Ал-`Азӥзи Ал-Хакӥми 003-126 Аллоҳ буни фақат сизга суюнчилик ва қалбингиз таскин топиши учунгина қилди. Аслида, нусрат азиз ва ҳаким Аллоҳнинг ҳузуридандир. وَمَا‌ جَعَلَهُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌إِلاَّ‌ بُشْ‍رَ‌ى‌ لَكُمْ ‌وَلِتَ‍‍طْ‍‍مَئِ‍‍نَّ قُ‍‍لُوبُكُمْ بِ‍‍هِ ۗ ‌وَمَا‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍‍‍صْ‍‍رُ‌ ‌إِلاَّ‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌الْعَز‍ِ‍ي‍‍زِ‌ ‌الْحَكِيمِ
Лийақҭа`а Ҭарафӓан Мина Ал-Лаҙӥна Кафарӱ 'Аұ Йакбитаһум Файанқалибӱ Ҳӓ'ибӥна 003-127 Куфр келтирганларнинг бир тарафини кесиш учун ёки хорлаш учун, токи ноумид бўлиб қайтсинлар. (Бадр ғазотида мушрикларнинг бошлиқларидан етмиштаси ҳалок бўлди. Бу уларнинг бир тарафидан катта кесилиш эди. Шунингдек, уларнинг катталаридан етмиштаси асирга тушди, хору зор бўлди. Қолганлари эса, шармандаларча, келган жойига қайтди.) لِيَ‍‍قْ‍‍‍‍طَ‍‍عَ طَ‍رَفا‌ ً‌ مِنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ ‌أَ‌وْ‌ يَكْبِتَهُمْ فَيَ‍‌‍نْ‍‍‍‍قَ‍‍لِبُو‌اخَ‍‍ائِبِينَ
Лайса Лака Мина Ал-'Амри Шай'ун 'Аұ Йатӱба `Алайһим 'Аұ Йу`аҙҙибаһум Фа'иннаһум Žӓлимӱна 003-128 Бу сенинг ишинг эмас! Ёки уларнинг тавбасини қабул қилади, ёки азоблайди. Бас, улар золимлардир. لَ‍‍يْ‍‍سَ لَكَ مِنَ ‌الأَمْ‍‍ر‍ِ‍‌ شَ‍‍يْءٌ‌ ‌أَ‌وْ‌ يَت‍‍ُ‍وبَ عَلَيْهِمْ ‌أَ‌وْ‌ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّ‍‍هُمْ ظَ‍‍الِمُونَ
Ұа Лиллӓһ Мӓ Фӥ Ас-Самӓұӓти Ұа Мӓ Фӥ Ал-'Арđи ۚ Йағфиру Лиман Йашӓ'у Ұа Йу`аҙҙибу Ман Йашӓ'у Ұа ۚ Аллӓһу Ғафӱрун Рахӥмун 003-129 Осмонлару ердаги нарсалар Аллоҳникидир. Хоҳлаган кишини мағфират қилади ва хоҳлаган кишини азоблайди. Аллоҳ гуноҳни мағфират қилувчи ва раҳмли зотдир. وَلِلَّهِ مَا‌ فِي ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَمَا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۚ يَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍ر‍ُ‍‌ لِمَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ‌وَيُعَذِّبُ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۚ ‌وَ‌اللَّهُ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Йӓ 'Аййуһӓ Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Лӓ Та'кулӱ Ар-Рибӓ 'Аđ`ӓфӓан Муđӓ`афатан ۖ Ұа Аттақӱ Аллаһа Ла`аллакум Туфлихӱна 003-130 Эй иймон келтирганлар! Рибони бир неча баробар қилиб еманг. Аллоҳга тақво қилинг, шоядки нажот топсангиз. (Ҳофиз ибн Касир раҳматиллоҳи алайҳи ривоят қилишларича, берилган қарзнинг муддати тугаб қолганда қарз берувчи қарздорга: «Ёки қарзингни тўла ёки рибони кўпайтир», дер экан. Тўласа, тўлади, бўлмаса, қарз муддатини чўзиш эвазига рибонинг миқдорини ҳам кўпайтирар экан. Ҳар йили шундай бўлавергандан кейин рибо бир неча баробарга кўпайиб кетаркан. Ушбу ояти каримада ўша ҳолат муолажа қилинмоқда.) يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ لاَ‌ تَأْكُلُو‌ا‌ال‍‍رِّبَ‍‍ا‌ ‌أَ‍ضْ‍‍عَافا‌ ً‌ مُ‍‍ضَ‍‍اعَفَة ًۖ ‌وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
Ұа Аттақӱ Анӓра Аллатӥ 'У`иддат Лилкӓфирӥна 003-131 Ва кофирлар учун тайёрлаб қўйилган оловдан қўрқинг. وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌‍رَ‌الَّتِ‍‍ي ‌أُعِدَّتْ لِلْكَافِ‍‍رِينَ
Ұа 'Аҭӥ`ӱ Аллаһа Ұа Ар-Расӱла Ла`аллакум Турхамӱна 003-132 Аллоҳга ва Расулига итоат этинг. Шоядки раҳм қилинсангиз. وَ‌أَ‍طِ‍‍يعُو‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
Ұа Сӓри`ӱ 'Илá Мағфиратин Мин Раббикум Ұа Җаннатин `Арđуһӓ Ас-Самӓұӓту Ұа Ал-'Арđу 'У`иддат Лилмуттақӥна 003-133 Роббингиздан бўлган мағфиратга ва кенглиги осмонлару ерча бўлган, тақводорлар учун тайёрлаб қўйилган жаннатга шошилинг. وَسَا‌رِعُ‍‍و‌ا‌ ‌إِلَى‌ مَ‍‍غْ‍‍فِ‍رَةٍ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّكُمْ ‌وَجَ‍‍نَّ‍‍ةٍ عَرْ‍ضُ‍‍هَا‌ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتُ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضُ ‌أُعِدَّتْ لِلْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
Ал-Лаҙӥна Йунфиқӱна Фӥ Ас-Саррӓ'и Ұа Аđ-Đаррӓ'и Ұа Ал-Кӓžимӥна Ал-Ғайžа Ұа Ал-`Ӓфӥна `Ани Анӓси Ұа ۗ Аллӓһу Йухиббу Ал-Мухсинӥна 003-134 Улар енгилликда ҳам, оғирликда ҳам нафақа қиладиганлар, ғазабини ютадиганлар ва одамларни авф қиладиганлардир. Аллоҳ яхшилик қилувчиларни ёқтиради. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُ‍‌‍نْ‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ فِي ‌ال‍‍سَّرّ‍َ‍‌ا‌ءِ‌ ‌وَ‌ال‍‍ضَّ‍‍رّ‍َ‍‌ا‌ءِ‌ ‌وَ‌الْكَاظِ‍‍م‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌الْ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ظَ ‌وَ‌الْعَاف‍‍ِ‍ي‍‍نَ عَنِ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ يُحِبُّ ‌الْمُحْسِنِينَ
Ұа Ал-Лаҙӥна 'Иҙӓ Фа`алӱ Фӓхишатан 'Аұ Žаламӱнфусаһум Ҙакарӱ Аллаһа Фӓстағфарӱ Лиҙунӱбиһим Ұа Ман Йағфиру Аҙ-Ҙунӱба 'Иллӓ Ал-Лаһу Ұа Лам Йуҫиррӱ `Алá Мӓ Фа`алӱ Ұа Һум Йа`ламӱна 003-135 Ва улар фоҳиша иш ёки ўзларига зулм қилган чоғларида Аллоҳни эслаб, гуноҳларини мағфират қилишни сўрайдилар, гуноҳларини Аллоҳдан ўзга ким ҳам мағфират қиларди? Ва улар, билиб туриб, қилган гуноҳларида бардавом бўлмаслар. (Демак, бир марта, билмасдан ёки заифлик тутиб, гуноҳ қилиб қўйган одам дарров тавба қилса ва гуноҳдан тўхтаса, шундагина тавбаси қабул экан. Бу қоида ва мағфират бобидаги бир оят ва ҳадисларга тегишлидир. Баъзи нафси бузуқ одамлар ўйлаганидек, оғзида тавба қилдим деб қўйиб, қайта-қайта гуноҳ қилаверадиганлар бу ҳукмга кирмайдилар.) وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ فَعَلُو‌ا‌ فَاحِشَةً ‌أَ‌وْ‌ ظَ‍‍لَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍فُسَهُمْ ‌ذَكَرُ‌و‌ا‌اللَّ‍‍هَ فَاسْتَ‍‍غْ‍‍فَرُ‌و‌ا‌ لِذُنُوبِهِمْ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍ر‍ُ‍‌ ‌ال‍‍ذُّن‍‍ُ‍وبَ ‌إِلاَّ‌ ‌اللَّ‍‍هُ ‌وَلَمْ يُ‍‍صِ‍‍ر‍ّ‍ُ‌و‌ا‌ عَلَى‌ مَا‌ فَعَلُو‌ا‌ ‌وَهُمْ يَعْلَمُونَ
'Ӱлӓ'ика Җазӓ'ууһум Мағфиратун Мин Раббиһим Ұа Җаннӓтун Таҗрӥ Мин Тахтиһӓ Ал-'Анһӓру Ҳӓлидӥна Фӥһӓ ۚ Ұа Ни`ма 'Аҗру Ал-`Ӓмилӥна 003-136 Ана ўшаларнинг мукофотлари Роббиларидан бўлган мағфират ва остидан анҳорлар оқиб турган жаннатлар бўлиб, улар унда абадий қолурлар. Амал қилувчиларнинг ажри қандай ҳам яхши! أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ جَز‍َ‍‌ا‌ؤُهُمْ مَ‍‍غْ‍‍فِ‍رَةٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌‍رَبِّهِمْ ‌وَجَ‍‍نّ‍‍َ‍ات‌‍ٌ‌ تَ‍‍جْ‍‍رِي مِ‍‌‍نْ تَحْتِهَا‌ ‌الأَ‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌رُ‌ خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَا‌ ۚ ‌وَنِعْمَ ‌أَجْ‍‍رُ‌ ‌الْعَامِلِينَ
Қад Ҳалат Мин Қабликум Сунанун Фасӥрӱ Фӥ Ал-'Арđи Фӓнžурӱ Кайфа Кӓна `Ӓқибату Ал-Мукаҙҙибӥна 003-137 Сиздан олдин суннатлар қолган. Бас, ер юзида юриб ёлғонга чиқарувчиларнинг оқибати қандай бўлганига назар солинглар. قَ‍‍دْ‌ خَ‍‍لَتْ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِكُمْ سُنَن‌‍ٌ‌ فَسِيرُ‌و‌ا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ فَا‌نْ‍‍‍‍ظُ‍‍رُ‌و‌ا‌ كَ‍‍يْ‍‍فَ ك‍‍َ‍انَ عَاقِ‍‍بَةُ ‌الْمُكَذِّبِينَ
Һӓҙӓ Байӓнун Лилннӓси Ұа Һудан Ұа Маұ`иžатун Лилмуттақӥна 003-138 Бу одамлар учун баён ва тақводорлар учун ҳидоят ва мавъизадир. هَذَ‌ا‌ بَي‍‍َ‍ان ٌ‌ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَهُ‍‍د‌ى‌ ً‌ ‌وَمَوْعِ‍‍ظَ‍‍ة ٌ‌ لِلْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
Ұа Лӓ Таһинӱ Ұа Лӓ Тахзанӱ Ұа 'Антуму Ал-'А`лаұна 'Ин Кунтум Му'уминӥна 003-139 Бўшашманглар! Хафа бўлманглар! Сизлар, агар мўмин бўлсаларингиз, устунсизлар. (Эй мусулмонлар! Ҳеч бўшашманглар, заифлашманглар, сизга етган мусибатларга, бошингизга тушган оғирликларга хафа бўлманглар. Сизлар дунёда ҳаммани ҳидоятга даъват қилувчиларсиз. Улар зулматга, залолатга чақирувчилардир. Сизлар икки дунё саодатига эгасиз. Улар икки дунё бадбахтлигига эгадирлар.) وَلاَ‌ تَهِنُو‌ا‌ ‌وَلاَ‌ تَحْزَنُو‌ا‌ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمُ ‌الأَعْلَ‍‍وْنَ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ مُؤْمِنِينَ
н Йамсаскум Қархун Фақад Масса Ал-Қаұма Қархун Миćлуһу ۚ Ұа Тилка Ал-'Аййӓму Нудӓұилуһӓ Байна Анӓси Ұа Лийа`лама Аллӓһу Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Ұа Йаттаҳиҙа Минкум Шуһадӓ'а Ұа ۗ Аллӓһу Лӓ Йухиббу Аž-Žӓлимӥна 003-140 Агар сизга жароҳат етган бўлса, у қавмга ҳам шунга ўхшаш жароҳат етган. Бундай кунларни одамлар орасида айлантириб турамиз. Токи Аллоҳ иймон келтирганларни билиши учун ва улардан шаҳидларни чиқариб олиши учун. Ва Аллоҳ золимларни севмайди. (Яъни, бир ундай, бир бундай бўлиб туради. Агар иш бир хилда тураверса, дунёнинг қизиғи қолмайди. Доимо мусулмонлар ғолиб келаверса, ҳамма ўзини мусулмон деб эълон қилиб юборади. Оқибатда ҳамма аралашиб кетиб, ким ҳақиқий мўмин-мусулмон, ким юзаки эканини одамлар била олмай қоладилар. Қийинчилик, оғир ҳолатларда мўминлар мунофиқлардан ажраб чиқадилар. Шу билан бирга, мўминлар ичида янада олимақомлари–шаҳидлари ҳам ажраб чиқадилар. («Шаҳид»ларнинг иккинчи маъноси гувоҳлардир.)) إِ‌نْ يَمْسَسْكُمْ قَ‍‍رْح‌‍ٌ‌ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ مَسَّ ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمَ قَ‍‍رْحٌ‌ مِثْلُ‍‍هُ ۚ ‌وَتِلْكَ ‌الأَيّ‍‍َ‍امُ نُدَ‌ا‌وِلُهَا‌ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَلِيَعْلَمَ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَيَتَّ‍‍خِ‍‍ذَ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ شُهَد‍َ‍‌ا‌ءَ‌ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يُحِبُّ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Ұа Лийумаххиҫа Аллӓһу Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Ұа Йамхақа Ал-Кӓфирӥна 003-141 Токи Аллоҳ мўминларни поклаши ва кофирларни ҳалок қилиши учун. وَلِيُمَحِّ‍‍صَ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَيَمْحَ‍‍قَ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
м Хасибтумн Тадҳулӱ Ал-Җанната Ұа Ламмӓ Йа`лами Аллӓһу Ал-Лаҙӥна Җӓһадӱ Минкум Ұа Йа`лама Аҫ-Ҫӓбирӥна 003-142 Ёки Аллоҳ сизлардан жиҳод қилганларни билмасдан ва сабрлиларни билмасдан туриб, жаннатга кираверамиз, деб ҳисоблайсизми?! أَمْ حَسِ‍‍بْ‍‍تُمْ ‌أَ‌نْ تَ‍‍دْ‍‍خُ‍‍لُو‌ا‌الْجَ‍‍نَّ‍‍ةَ ‌وَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَعْلَمِ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ جَاهَدُ‌و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ‌وَيَعْلَمَ ‌ال‍‍صَّ‍‍ابِ‍‍رِينَ
Ұа Лақад Кунтум Татаманнаұн Ал-Маұта Мин Қабли 'Ан Талқаұһу Фақад Ра'айтумӱһу Ұа 'Антум Танžурӱна 003-143 Дучор бўлмасингиздан олдин ўлимни орзу қилган эдингиз. Энди уни кўриб, назар солиб турибсиз. (Бу хитоб Уҳуд уруши чоғидаги ва ундан олдинги ҳолатни мусулмонларнинг ёдига солиш учундир. Маълумки, Бадр урушида кўпчилик қатнаша олмай қолган эди. Бадрдаги ғалаба, унда шаҳид бўлганларга ваъда қилинган олий даражаларни билгандан сўнг, яна ғозот бўлса эди, биз ҳам савобга эришар эдик, шаҳид бўлсак, ушбу олий даражаларга эришар эдик, деган орзу кўпчиликнинг хаёлини қамраб олган эди.) وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ تَتَمَ‍‍نَّ‍‍وْ‌ن ‌الْمَ‍‍وْتَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِ ‌أَ‌نْ تَلْ‍‍قَ‍‍وْهُ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ‌‍رَ‌أَيْتُم‍‍ُ‍وهُ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ تَ‍‌‍نْ‍‍‍‍ظُ‍‍رُ‌ونَ
Ұа Мӓ Мухаммадун 'Иллӓ Расӱлун Қад Ҳалат Мин Қаблиһи Ар-Русулу ۚ 'Афа'ӥн Мӓта 'Аұ Қутила Анқалабтум `Алá 'А`қӓбикум ۚ Ұа Ман Йанқалиб `Алá `Ақибайһи Фалан Йаđурра Аллӓһа Шай'ӓан ۗ Ұа Сайаҗзӥ Ал-Лаһу Аш-Шӓкирӥна 003-144 Муҳаммад ҳам бир Пайғамбар, холос. Ундан аввал ҳам Пайғамбарлар ўтган. Агар у ўлса ёки қатл қилинса, орқангизга қайтасизми?! Кимки орқасига қайтса, Аллоҳга ҳеч зарар келтира олмас. Ва Аллоҳ шукр қилувчиларни мукофотлар. (Кимки Исломнинг улуғ неъмат эканини тушуниб етса, шукр қилса, яъни, Исломни ўзига ҳаёт йўли қилиб олиб, Аллоҳга бу неъмат учун ҳамду сано айтса, Аллоҳ таоло унга мукофот беради. Уҳуд ғазотида бўлиб ўтган бу ҳодиса ва унинг баёни бўлиб тушган ушбу оят орқали Аллоҳ таоло мусулмонларни Пайгамбар алайҳиссаломнинг шахсларига ортиқча ёпишишдан қайтариб, асосий манбаъга қарашга одатлантиришни хоҳлаган. Мусулмонлар тўғридан-тўғри Аллоҳнинг ўзига мурожаат қилишни ўргансинлар. Улар Аллоҳнинг олдида ўзларини масъул эканликларини сезсинлар.) وَمَا‌ مُحَ‍‍مَّ‍‍د‌‌ٌ‌ ‌إِلاَّ‌ ‌‍رَس‍‍ُ‍ول‌‍ٌقَ‍‍دْ‌ خَ‍‍لَتْ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِهِ ‌ال‍‍رُّسُلُ ۚ ‌أَفَإِيْ‍‍ن م‍‍َ‍اتَ ‌أَ‌وْ‌ قُ‍‍تِلَ ‌انْ‍‍‍‍قَ‍‍لَ‍‍بْ‍‍تُمْ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَعْ‍‍قَ‍‍ابِكُمْ ۚ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَ‍‌‍نْ‍‍‍‍قَ‍‍لِ‍‍بْ عَلَى‌ عَ‍‍قِ‍‍بَ‍‍يْ‍‍هِ فَلَ‍‌‍نْ يَ‍‍ضُ‍رَّ‌اللَّ‍‍هَ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ًۗ ‌وَسَيَ‍‍جْ‍‍زِي ‌اللَّهُ ‌ال‍‍شَّاكِ‍‍رِينَ
Ұа Мӓ Кӓна Линафсин 'Ан Тамӱта 'Иллӓ Би'иҙни Аллӓһи Китӓбӓан Му'уаҗҗалӓан ۗ Ұа Ман Йурид Ćаұӓба Ад-Дунйӓ Ну'утиһи Минһӓ Ұа Ман Йурид Ćаұӓба Ал-'Ӓҳирати Ну'утиһи Минһӓ ۚ Ұа Санаҗзӥ Аш-Шӓкирӥна 003-145 Ҳеч бир жон Аллоҳнинг изнисиз ўлмас. Бу ёзилган ажалдир. Ким бу дунёнинг савобини хоҳласа, унга ўшандан берамиз. Ким охиратнинг савобини хоҳласа, унга ўшандан берамиз. Ва шукр қилувчиларни мукофотлаймиз. وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ لِنَفْسٍ ‌أَ‌نْ تَم‍‍ُ‍وتَ ‌إِلاَّ‌ بِإِ‌ذْنِ ‌اللَّ‍‍هِ كِتَابا‌ ً‌ مُؤَجَّلا‌ ًۗ ‌وَمَ‍‌‍نْ يُ‍‍رِ‌دْ‌ ثَو‍َ‍‌ابَ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ نُؤْتِ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ ‌وَمَ‍‌‍نْ يُ‍‍رِ‌دْ‌ ثَو‍َ‍‌ابَ ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ نُؤْتِ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ ۚ ‌وَسَنَ‍‍جْ‍‍زِي ‌ال‍‍شَّاكِ‍‍رِينَ
Ұа Ка'аййин Мин Набӥйин Қӓтала Ма`аһу Риббӥйӱна Каćӥрун Фамӓ Ұаһанӱ Лимӓҫӓбаһум Фӥ Сабӥли Аллӓһи Ұа Мӓ Đа`уфӱ Ұа Мӓ Астакӓнӱ Ұа ۗ Аллӓһу Йухиббу Аҫ-Ҫӓбирӥна 003-146 Қанчадан қанча Пайғамбарлар билан бирга кўплаб роббонийлар жанг қилганлар. Улар Аллоҳ йўлида етган мусибатдан бўшашмаганлар, заифлашмаганлар ва бўйсунмаганлар. Аллоҳ сабрлиларни севади. وَكَأَيِّ‍‌‍نْ مِ‍‌‍نْ نَبِيّ‌‍ٍقَ‍‍اتَلَ مَعَ‍‍هُ ‌رِبِّيّ‍‍ُ‍ونَ كَث‍‍ِ‍ي‍‍ر‌‌ٌ‌ فَمَا‌ ‌وَهَنُو‌ا‌ لِمَ‍‍ا‌ ‌أَ‍صَ‍‍ابَهُمْ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَمَا‌ ضَ‍‍عُفُو‌ا‌ ‌وَمَا‌ ‌اسْتَكَانُو‌اۗ ‌وَ‌اللَّهُ يُحِبُّ ‌ال‍‍صَّ‍‍ابِ‍‍رِينَ
Ұа Мӓ Кӓна Қаұлаһум 'Иллӓн Қӓлӱ Раббанӓ Ағфир Ланӓ Ҙунӱбанӓ Ұа 'Исрӓфанӓ Фӥмринӓ Ұа Ćаббит 'Ақдӓманӓ Ұа Анҫурнӓ `Алá Ал-Қаұми Ал-Кӓфирӥна 003-147 Улар: «Эй Роббимиз! Бизнинг гуноҳларимиз ва ишимиздаги исрофимизни Ўзинг кечиргин, собитқадам қилгин ва кофир қавмлар устидан бизга нусрат бергин», деган гапдан ўзга гапни айтмаганлар. وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ قَ‍‍وْلَهُمْ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ قَ‍‍الُو‌ا‌ ‌‍رَبَّنَا‌ ‌اغْ‍‍فِ‍‍رْ‌ لَنَا‌ ‌ذُنُوبَنَا‌ ‌وَ‌إِسْ‍رَ‌افَنَا‌ فِ‍‍ي ‌أَمْ‍‍رِنَا‌ ‌وَثَبِّتْ ‌أَ‍قْ‍‍دَ‌امَنَا‌ ‌وَ‌انْ‍‍‍‍صُ‍‍رْنَا‌ عَلَى‌ ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمِ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
Фа'ӓтӓһуму Аллӓһу Ćаұӓба Ад-Дунйӓ Ұа Хусна Ćаұӓби Ал-'Ӓҳирати Ұа ۗ Аллӓһу Йухиббу Ал-Мухсинӥна 003-148 Бас, Аллоҳ уларга бу дунё савобини ва охиратнинг гўзал савобини берди. Аллоҳ гўзал амал қилувчиларни севади. فَآتَاهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ثَو‍َ‍‌ابَ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَحُسْنَ ثَو‍َ‍‌ابِ ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ يُحِبُّ ‌الْمُحْسِنِينَ
Йӓ 'Аййуһӓ Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱн Туҭӥ`ӱ Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Йаруддӱкум `Алá 'А`қӓбикум Фатанқалибӱ Ҳӓсирӥна 003-149 Эй иймон келтирганлар! Агар куфр келтирганларга итоат қилсангиз, орқангизга қайтарурлар. Бас, зиён кўргувчиларга айланиб қоласиз. (Маълумки, мусулмонлар Уҳуд ғазотида қисман мағлубиятга учрадилар. Бу иш Мадинаи Мунавварада улар билан бирга яшаб турган кофир ва мунофиқларга иғво учун катта баҳона бўлди. Бадр ғазотидаги ғалабадан сўнг ҳамма мусулмонларга ҳавас билан қараб, улар билан ҳисоб-китоб қиладиган бўлиб қолган эди. Аммо Уҳуддан кейин барча иш тескарисига айланди. Кофир ва мунофиқлар мусулмонларга паст назар билан қарайдиган, уларга насиҳат қиладиган ва ўзларича «тўғри йўл» кўрсатадиган бўлиб қолдилар.) يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُ‍‍و‌ا‌ ‌إِ‌نْ تُ‍‍طِ‍‍يعُو‌ا‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ يَرُ‌دُّ‌وكُمْ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَعْ‍‍قَ‍‍ابِكُمْ فَتَ‍‌‍نْ‍‍‍‍قَ‍‍لِبُو‌اخَ‍‍اسِ‍‍رِينَ
Бали Аллӓһу Маұлӓкум ۖ Ұа Һуұа Ҳайру Ан-Нӓҫирӥна 003-150 Йўқ! Аллоҳ хўжангиздир. Ва У ёрдам берувчиларнинг яхшисидир! (Йўқ, улар сизга ёрдам ҳам бера олмайди, ҳомий ҳам бўла олмайди. Балки Аллоҳ таоло сизнинг хўжангиз ва валийингиздир. Ҳақиқий ёрдам берувчиларнинг яхшиси ҳам ёлғиз Удир.) بَلِ ‌اللَّ‍‍هُ مَوْلاَكُمْ ۖ ‌وَهُوَ‌ خَ‍‍يْ‍‍رُ‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍اصِ‍‍رِينَ
Санулқӥ Фӥ Қулӱби Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Ар-Ру`ба Бимӓ 'Ашракӱ Биллӓһи Мӓ Лам Йуназзил Биһи Сулҭӓнӓан ۖ Ұа Ма'ұӓһуму Анӓру ۚ Ұа Би'са Маćұá Аž-Žӓлимӥна 003-151 Тезда куфр келтирганларнинг қалбига, Аллоҳга ҳужжатсиз нарсани ширк келтирганлари учун, қўрқувни соламиз. Уларнинг қароргоҳи дўзахдир. Золимларнинг жойи қандай ҳам ёмон! (Агар мўминлар ҳақиқий иймон эгалари бўлсалар, улар ҳар қачон кофирлар билан тўқнашганларида, Аллоҳ таоло кофирлар қалбига қўрқувни солиб қўяди. Чунки кофирлар ҳужжатсиз, қувватсиз, имконсиз нарсаларга таянадилар.) سَنُلْ‍‍قِ‍‍ي فِي قُ‍‍ل‍‍ُ‍وبِ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ال‍‍رُّعْبَ بِمَ‍‍ا‌ ‌أَشْ‍رَكُو‌ا‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ مَا‌ لَمْ يُنَزِّلْ بِ‍‍هِ سُلْ‍‍طَ‍‍انا‌ ًۖ ‌وَمَأْ‌وَ‌اهُمُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌رُ‌ ۚ ‌وَبِئْسَ مَثْوَ‌ى‌ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Ұа Лақад Ҫадақакуму Аллӓһу Ұа`даһу~ 'Иҙ Тахуссӱнаһум Би'иҙниһи ۖ Хаттá 'Иҙӓ Фашилтум Ұа Танӓза`тум Фӥ Ал-'Амри Ұа `Аҫайтум Мин Ба`ди Мӓрӓкум Мӓ Тухиббӱна ۚ Минкум Ман Йурӥду Ад-Дунйӓ Ұа Минкум Ман Йурӥду Ал-'Ӓҳирата ۚ Ćумма Ҫарафакум `Анһум Лийабталийакум ۖ Ұа Лақад `Афӓ `Анкум Ұа ۗ Аллӓһу Ҙӱ Фаđлин `Алá Ал-Му'уминӥна 003-152 Батаҳқиқ, Аллоҳ ваъдаси устидан чиқди. Сиз Унинг изни билан уларни қира бошладингиз. Токи заифлашиб, амр ҳақида ихтилоф қилиб ва сиз суйган нарсани кўрсатганидан сўнг исён қилгунингизча. Орангизда дунёни хоҳлайдиган кимсалар бор ва орангизда охиратни хоҳлайдиган кимсалар бор. Сўнгра сизларни имтиҳон қилиш учун улардан бурди. Батаҳқиқ, сизни афв этди. Аллоҳ мўминларга фазл эгаси бўлган зотдир. (Уҳуд жангида ғолиб келиб турган мусулмонлар бирдан мағлубиятга учрашлари исён, сусткашлик ва Пайғамбар алайҳиссаломнинг амрларига хилоф қилишоқибатида юзага келди. Ҳолбуки, Бадр ғазотида мусулмонлар сонлари, қуроллари оз бўлса ҳам, ғолиб келган эдилар. Бу эса, ўз навбатида, Аллоҳнинг мўминларга нусрат беришига ваъдаси мўминларнинг Аллоҳнинг амрига тўлиқ амал қилишларига боғлиқ эканлигини кўрсатади.) وَلَ‍قَ‍‍دْ‌ صَ‍‍دَ‍قَ‍‍كُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌وَعْدَهُ~ُ ‌إِ‌ذْ‌ تَحُسُّونَهُمْ بِإِ‌ذْنِ‍‍هِ ۖ حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ فَشِلْتُمْ ‌وَتَنَا‌زَعْتُمْ فِي ‌الأَمْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَعَ‍‍صَ‍‍يْتُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌‍رَ‌اكُمْ مَا‌ تُحِبّ‍‍ُ‍ونَ ۚ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ مَ‍‌‍نْ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَمِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ مَ‍‌‍نْ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌الآ‍‍خِ‍رَةَ ۚ ثُ‍‍مَّ صَ‍رَفَكُمْ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ لِيَ‍‍بْ‍‍تَلِيَكُمْ ۖ ‌وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ عَفَا‌ عَ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ ‌ذُ‌و‌ فَ‍‍ضْ‍‍لٍ عَلَى‌ ‌الْمُؤْمِنِينَ
'Иҙ Туҫ`идӱна Ұа Лӓ Талұӱна `Алá 'Ахадин Ұа Ар-Расӱлу Йад`ӱкум Фӥҳрӓкум Фа'аćӓбакум Ғаммӓан Биғаммин Ликайлӓ Тахзанӱ `Алá Мӓ Фӓтакум Ұа Лӓ Мӓҫӓбакум Ұа ۗ Аллӓһу Ҳабӥрун Бимӓ Та`малӱна 003-153 Пайғамбар ортингиздан чақириб турса ҳам, ҳеч кимга қарамай тирқираб қочганингизни эсланг. Ўтган нарсага ва етган мусибатга хафа бўлмаслигингиз учун сизга ғам устига ғам берди. Аллоҳ қилаётган амалларингиздан хабардор зотдир. (Аллоҳ таоло Уҳуд урушида сизга ғам устига ғам берди. Аввало жароҳат етди; кўпчилик қатл бўлди; мушриклардан мағлуб бўлдилар; ўлжадан қуруқ қолдилар; ғалабани қўлдан чиқардилар ва энг улкан ғам–Расулуллоҳни оғир ҳолда ташлаб қочишлари ва у зотнинг бошлари ёрилиб, тишлари синиб, ёноқларига темир ҳалқаларнинг кириши бўлди. Мана шу охирги ғам ҳамма ўтган нарсаларни ва етган мусибатларни унутдириб юборди.) إِ‌ذْ‌ تُ‍‍صْ‍‍عِد‍ُ‍‌ونَ ‌وَلاَ‌ تَلْو‍ُ‍‌ونَ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَحَد‌ٍ‌ ‌وَ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولُ يَ‍‍دْعُوكُمْ فِ‍‍ي ‌أُ‍خْ‍رَ‌اكُمْ فَأَثَابَكُمْ غَ‍‍مّ‍‍ا‌ ً‌ بِ‍‍غَ‍‍مّ‍‍ٍ‌ لِكَيْلاَ‌ تَحْزَنُو‌ا‌ عَلَى‌ مَا‌ فَاتَكُمْ ‌وَلاَ‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‍صَ‍‍ابَكُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ خَ‍‍ب‍‍ِ‍ي‍‍ر‌ٌ‌ بِمَا‌ تَعْمَلُونَ
Ćумма 'Анзала `Алайкум Мин Ба`ди Ал-Ғамми 'Аманатан Ну`ӓсӓан Йағшá Ҭӓ'ифатан Минкум ۖ Ұа Ҭӓ'ифатун Қад 'Аһаммат/һумнфусуһум Йаžуннӱна Биллӓһи Ғайра Ал-Хаққи Žанна Ал-Җӓһилӥйати ۖ Йақӱлӱна Һал Ланӓ Мина Ал-'Амри Мин Шайн ۗ Қул 'Инна Ал-'Амра Куллаһу Лиллӓһ ۗ Йуҳфӱна Фӥнфусиһим Мӓ Лӓ Йубдӱна Лака ۖ Йақӱлӱна Лаұ Кӓна Ланӓ Мина Ал-'Амри Шайн Мӓ Қутилнӓ Һӓһунӓ ۗ Қул Лаұ Кунтум Фӥ Буйӱтикум Лабараза Ал-Лаҙӥна Кутиба `Алайһиму Ал-Қатлу 'Илá Маđӓҗи`иһим ۖ Ұа Лийабталийа Аллӓһу Мӓ Фӥ Ҫудӱрикум Ұа Лийумаххиҫа Мӓ Фӥ Қулӱбикум Ұа ۗ Аллӓһу `Алӥмун Биҙӓти Аҫ-Ҫудӱри 003-154 Сўнгра, ғамдан кейин, сиздан бир тоифангизни қамраб олган мудроқни омонлик қилиб туширди. Бошқа тоифа эса, ўзи билан овора бўлиб, Аллоҳ ҳақида ноҳақ, жоҳилият гумонини қилиб: «Бизнинг қўлимизда нима иш бор эди», дейишди. Сен:«Ишнинг барчаси Аллоҳдандир», деб айт! Сенга ошкор қилмаган нарсаларини ичларида махфий тутарлар. Улар: «Агар қўлимизда бир иш бўлганида, бу ерда қатл қилинмас эдик, дерлар. Сен: «Агар уйларингизда бўлсангиз ҳам, қатл бўлиш тақдирида ёзилганлар ўз ўлим жойларига чиқар эдилар. Бу, Аллоҳ кўксингиздаги нарсани синаши ва қалбингиздагини яхшилаб поклаши учундир. Аллоҳ кўкракдаги нарсани ҳам билувчи зотдир», деб айт. (Мусулмонлар Уҳуд урушида енгилиб қоча бошлаганларида, Аллоҳ таоло уларга мудроқни омонлик қилиб юбориб, ҳатто фалокатдан, бутунлай тор-мор бўлишдан сақлаб қолди. Бир оз мудраб, сўнг ўзига келган мусулмонлар Пайғамбар алайҳиссалом атрофларида тўпланишди ва тоғнинг баландроқ, қулайроқ жойига чиқиб жойлашишди. Буни кўрган мушриклар охиригача ҳужум қилишга юраклари дов бермай, ортга қайтдилар. Мўминлардан бир тоифаси бу иш билан овора бўлиб турган бир пайтда: Бу тоифа–иймони заиф тоифа, қалбида фидокорлик туйғуси ўрнашмаган тоифа. Шу боисдан Аллоҳ учун овора бўлмайди, дину диёнат учун овора бўлмайди, Пайғамбар учун овора бўлмайди, мусулмонлар учун овора бўлмайди. Бошларига зарба етганда, иймони заифлар, мунофиқлар доимо шундай қиладилар. Бошлиқларга осилиб, ҳамма айбни уларга тўнкаб одамларни улардан айнитишга ўтадилар. Баъзи қатл бўлганлар ҳақида ҳам: «Агар бизнинг ихтиёримиз билан иш бўлганида, бундай бўлмас эди», дейдилар. Қуръони Карим уларнинг бу нотўғри васвасаларини ҳам тўғрилаб, ўлим ва ҳаёт ортидаги, синовлар замиридаги ҳикматларни баён қилади.) ثُ‍‍مَّ ‌أَ‌نْ‍‍زَلَ عَلَيْكُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ ‌الْ‍‍غَ‍‍مِّ ‌أَمَنَة ً‌ نُعَاسا‌ ً‌ يَ‍‍غْ‍‍شَى‌ طَ‍‍ائِفَة ً‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ۖ ‌وَ‍طَ‍‍ائِفَة‌‍ٌقَ‍‍دْ‌ ‌أَهَ‍‍مَّ‍‍تْهُمْ ‌أَ‌نْ‍‍فُسُهُمْ يَ‍‍ظُ‍‍نّ‍‍ُ‍ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ غَ‍‍يْ‍رَ‌الْحَ‍‍قِّ ظَ‍‍نَّ ‌الْجَاهِلِيَّةِ ۖ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ هَلْ لَنَا‌ مِنَ ‌الأَمْ‍‍ر‍ِ‍‌ مِ‍‌‍نْ شَ‍‍يْء‌‌ٍۗ قُ‍‍لْ ‌إِنَّ ‌الأَمْ‍رَ‌ كُلَّ‍‍هُ لِلَّهِ ۗ يُ‍‍خْ‍‍ف‍‍ُ‍ونَ فِ‍‍ي ‌أَ‌نْ‍‍فُسِهِمْ مَا‌ لاَ‌ يُ‍‍بْ‍‍د‍ُ‍‌ونَ لَكَ ۖ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ لَوْ‌ ك‍‍َ‍انَ لَنَا‌ مِنَ ‌الأَمْ‍‍ر‍ِ‍‌ شَ‍‍يْء‌ٌ‌ مَا‌ قُ‍‍تِلْنَا‌ هَاهُنَا‌ ۗ قُ‍‍لْ لَوْ‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَ‍رَ‌زَ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ ‌الْ‍‍قَ‍‍تْلُ ‌إِلَى‌ مَ‍‍ضَ‍‍اجِعِهِمْ ۖ ‌وَلِيَ‍‍بْ‍‍تَلِيَ ‌اللَّ‍‍هُ مَا‌ فِي صُ‍‍دُ‌و‌رِكُمْ ‌وَلِيُمَحِّ‍‍صَ مَا‌ فِي قُ‍‍لُوبِكُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَل‍‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ‌ بِذ‍َ‍‌اتِ ‌ال‍‍صُّ‍‍دُ‌و‌رِ
нна Ал-Лаҙӥна Таұаллаұ Минкум Йаұма Ат-Тақá Ал-Җам`ӓни 'Иннамӓ Астазаллаһуму Аш-Шайҭӓну Биба`đи Мӓ Касабӱ ۖ Ұа Лақад `Афӓ Ал-Лаһу `Анһум ۗнна Аллӓһа Ғафӱрун Халӥмун 003-155 Икки тўп тўқнашган куни сизлардан юз ўгириб қочганларни баъзи қилган ишлари туфайли шайтон йўлдан урди, холос. Батаҳқиқ, Аллоҳ уларни афв қилди. Албатта, Аллоҳ мағфиратли ва раҳмли зотдир. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ تَوَلَّوْ‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ يَ‍‍وْمَ ‌الْتَ‍‍قَ‍‍ى‌ ‌الْجَمْع‍‍َ‍انِ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ ‌اسْتَزَلَّهُمُ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انُ بِبَعْ‍‍ضِ مَا‌ كَسَبُو‌اۖ ‌وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ عَفَا‌ ‌اللَّهُ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ۗ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌رٌ‌ حَلِيمٌ
Йӓ 'Аййуһӓ Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Лӓ Такӱнӱ Кӓллаҙӥна Кафарӱ Ұа Қӓлӱ Ли'ҳұӓниһим 'Иҙӓ Đарабӱ Фӥ Ал-'Арđи 'Аұ Кӓнӱ Ғуззан Лаұ Кӓнӱ `Инданӓ Мӓ Мӓтӱ Ұа Мӓ Қутилӱ Лийаҗ`ала Аллӓһу Ҙӓлика Хасратан Фӥ Қулӱбиһим Ұа ۗ Аллӓһу Йухйӥ Ұа Йумӥту Ұа ۗ Аллӓһу Бимӓ Та`малӱна Баҫӥрун 003-156 Эй иймон келтирганлар! Куфр келтирганларга ва ер юзида юрган ва ғозий бўлган биродарлари ҳақида, агар бизнинг ҳузуримизда бўлганларида ўлмас эдилар ва қатл қилинмас эдилар, дейдиганларга ўхшаманг. Буни Аллоҳ қалбларида ҳасрат қилиши учун айтадилар. Аллоҳ тирилтиради ва ўлдиради, Аллоҳ қилган амалларингизни кўрувчи зотдир. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ لاَ‌ تَكُونُو‌ا‌ كَالَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ ‌وَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌ لِأخْ‍‍وَ‌انِهِمْ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ضَ‍رَبُو‌ا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌أَ‌وْ‌ كَانُو‌اغُ‍‍زّ‌ى‌ ً‌ لَوْ‌ كَانُو‌ا‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَنَا‌ مَا‌ مَاتُو‌ا‌ ‌وَمَا‌ قُ‍‍تِلُو‌ا‌ لِيَ‍‍جْ‍‍عَلَ ‌اللَّ‍‍هُ ‌ذَلِكَ حَسْ‍رَة‌ ً‌ فِي قُ‍‍لُوبِهِمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ يُحْيِي ‌وَيُم‍‍ِ‍ي‍‍تُ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ بِمَا‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ بَ‍‍صِ‍‍يرٌ
Ұа Ла'ин Қутилтум Фӥ Сабӥли Аллӓһи 'Аұ Муттум Ламағфиратун Мина Аллӓһи Ұа Рахматун Ҳайрун Миммӓ Йаҗма`ӱна 003-157 Гарчи Аллоҳ йўлида қатл қилинсангиз ҳам ёки ўлсангиз ҳам, Аллоҳдан бўладиган мағфират ва раҳмат улар жамлайдиган нарсадан яхшидир. وَلَئِ‍‌‍نْ قُ‍‍تِلْتُمْ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌أَ‌وْ‌ مُتُّمْ لَمَ‍‍غْ‍‍فِ‍رَةٌ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌‍رَحْمَةٌ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ مِ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَ‍‍جْ‍‍مَعُونَ
Ұа Ла'ин Муттум 'Аұ Қутилтум Ла'илá Аллӓһи Тухшарӱна 003-158 Гарчи ўлсангиз ҳам ёки қатл қилинсангиз ҳам, албатта, Аллоҳ ҳузурида йиғилурсиз. وَلَئِ‍‌‍نْ مُتُّمْ ‌أَ‌وْ‌ قُ‍‍تِلْتُمْ لَإِلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ تُحْشَرُ‌ونَ
Фабимӓ Рахматин Мина Аллӓһи Линта Лаһум ۖ Ұа Лаұ Кунта Фаžžӓан Ғалӥžа Ал-Қалби Лӓнфаđđӱ Мин Хаұлика ۖ Фӓ`фу `Анһум Ұа Астағфир Лаһум Ұа Шӓұирһум Фӥ Ал-'Амри ۖ Фа'иҙӓ `Азамта Фатаұаккал `Алá Аллӓһи ۚнна Аллӓһа Йухиббу Ал-Мутаұаккилӥна 003-159 Аллоҳнинг раҳмати ила уларга мулойим бўлдинг. Агар қўпол, қалби қаттиқ бўлганингда, атрофингдан тарқаб кетар эдилар. Бас, уларни афв эт. Уларга истиғфор айт ва улар билан ишларда машварат қил. Азму қарор қилганингдан сўнг Аллоҳга таваккал қил. Албатта, Аллоҳ таваккал қилувчиларни севадир. (Аллоҳ таоло ушбу амр ила Пайғамбар алайҳиссаломни қалби кенгликда, мулойимликда–кишиларни атрофларида жамловчи олий сифатларда бардавом бўлишга чақириб, айблар ўтган бўлса хам, мусулмонларни афв этишга буюрмоқда.) فَبِمَا‌ ‌‍رَحْمَةٍ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ لِ‍‌‍نْ‍‍تَ لَهُمْ ۖ ‌وَلَوْ‌ كُ‍‌‍نْ‍‍تَ فَ‍‍ظّ‍‍اً‌ غَ‍‍ل‍‍ِ‍ي‍‍ظَ ‌الْ‍‍قَ‍‍لْبِ لاَ‌نْ‍‍فَ‍‍ضُّ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ حَوْلِكَ ۖ فَاعْفُ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌وَ‌اسْتَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍رْ‌ لَهُمْ ‌وَشَا‌وِ‌ر‍ْ‍هُمْ فِي ‌الأَمْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۖ فَإِ‌ذَ‌ا‌ عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يُحِبُّ ‌الْمُتَوَكِّلِينَ
н Йанҫуркуму Аллӓһу Фалӓ Ғӓлиба Лакум ۖ Ұа 'Ин Йаҳҙулкум Фаман Ҙӓ Ал-Лаҙӥ Йанҫурукум Мин Ба`диһи ۗ Ұа `Алá Аллӓһи Фалйатаұаккали Ал-Му'уминӱна 003-160 Агар сизга Аллоҳ нусрат берса, сиздан ғолиб келувчи йўқ. Агар сизни ташлаб қўйса, Ундан ўзга ким ҳам ёрдам берар эди. Мўминлар фақат Аллоҳгагина таваккал қилсинлар. إِ‌نْ يَ‍‌‍نْ‍‍‍‍صُ‍‍رْكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ فَلاَ‌ غَ‍‍الِبَ لَكُمْ ۖ ‌وَ‌إِ‌نْ يَ‍‍خْ‍‍ذُلْكُمْ فَمَ‍‌‍نْ ‌ذَ‌ا‌ ‌الَّذِي يَ‍‌‍نْ‍‍‍‍صُ‍‍رُكُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِهِ ۗ ‌وَعَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ فَلْيَتَوَكَّلِ ‌الْمُؤْمِنُونَ
Ұа Мӓ Кӓна Линабӥйин 'Ан Йағулла ۚ Ұа Ман Йағлул Йа'ти Бимӓ Ғалла Йаұма Ал-Қийӓмати ۚ Ćумма Туұаффá Куллу Нафсин Мӓ Касабат Ұа Һум Лӓ Йуžламӱна 003-161 Пайғамбарга хиёнат ҳеч тўғри келмас. Кимки хиёнат қилса, қиёмат куни хиёнат қилиб олган нарсаси билан келади. Сўнгра ҳар бир жон касбига яраша тўлиқ олади. Уларга зулм қилинмас. (Биринчи марта мусулмонлар Бадр урушида ўлжа олдилар. Ўша ўлжа ҳақида мунофиқлар иғво тарқатишди. Бу иғволар орасида шундай ёлғон хабар ҳам бор эдики, у бўхтонга кўра, гўё Пайғамбаримиз алайҳиссалом ўлжаларни ғалул сифатида, яъни, махфий равишда, беркитиб олганмишлар. Жумладан, Бадр урушида тушган ўлжадан бир тўп олтин йўқолганида ҳам Пайғамбар алайҳиссаломни айблашди, у кишидан гумон қилишди. Уҳуд урушида эса, камончиларнинг жойларини ташлаб кетишларига ўлжа дарди сабаб бўлган эди. Ушбу оятда мазкур туҳматомуз шубҳа-гумонлар жуда кескинлик ила рад этилмоқда. Нафақат Муҳаммад алайҳиссалом, балки умуман барча Пайғамбарларга хиёнат буткул ёт хислат экани очиқ айтилмоқда:) وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ لِنَبِيٍّ ‌أَ‌نْ يَ‍‍غُ‍‍لَّ ۚ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَ‍‍غْ‍‍لُلْ يَأْتِ بِمَا‌ غَ‍‍لَّ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ۚ ثُ‍‍مَّ تُوَفَّى‌ كُلُّ نَفْسٍ‌ مَا‌ كَسَبَتْ ‌وَهُمْ لاَ‌ يُ‍‍ظْ‍‍لَمُونَ
'Афамани Аттаба`а Риđұӓна Аллӓһи Каман Бӓ'а Бисаҳаҭин Мина Аллӓһи Ұа Ма'ұӓһу Җаһаннаму ۚ Ұа Би'са Ал-Маҫӥру 003-162 Аллоҳнинг розилигини излаган одам, Аллоҳнинг ғазабига дучор бўлган ва борар жойи жаҳаннам бўлган одамга ўхшармиди?! Ва у қандай ҳам ёмон жой. أَفَمَنِ ‌اتَّبَعَ ‌رِ‍‍ضْ‍‍و‍َ‍‌انَ ‌اللَّ‍‍هِ كَمَ‍‌‍نْ ب‍‍َ‍ا‌ءَ‌ بِسَ‍‍خَ‍‍طٍ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَمَأْ‌و‍َ‍‌اهُ جَهَ‍‍نَّ‍‍مُ ۚ ‌وَبِئْسَ ‌الْمَ‍‍صِ‍‍يرُ
Һум Дараҗӓтун `Инда Аллӓһи Ұа ۗ Аллӓһу Баҫӥрун Бимӓ Йа`малӱна 003-163 Уларнинг Аллоҳнинг ҳузуридаги даражалари турлича. Аллоҳ қилаётган амалларини кўриб турувчи зотдир. هُمْ ‌دَ‌‍رَج‍‍َ‍اتٌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ بَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‌ٌ‌ بِمَا‌ يَعْمَلُونَ
Лақад Манна Аллӓһу `Алá Ал-Му'уминӥна 'Иҙ Ба`аćа Фӥһим Расӱлӓан Мин 'Анфусиһим Йатлӱ `Алайһим 'Ӓйӓтиһи Ұа Йузаккӥһим Ұа Йу`аллимуһуму Ал-Китӓба Ұа Ал-Хикмата Ұа 'Ин Кӓнӱ Мин Қаблу Лафӥ Đалӓлин Мубӥнин 003-164 Батаҳқиқ, Аллоҳ мўминларга ўзларидан Пайғамбар юбориб, неъмат берди. У аларга Аллоҳнинг оятларини тиловат қилиб берадир, уларни поклайдир, китоб ва ҳикматни ўргатадир. Гарчи олдин очиқ-ойдин адашувда бўлсалар ҳам. لَ‍قَ‍‍دْ‌ مَ‍‍نَّ ‌اللَّ‍‍هُ عَلَى‌ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌إِ‌ذْ‌ بَعَثَ فِيهِمْ ‌‍رَسُولا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَ‌نْ‍‍فُسِهِمْ يَتْلُو‌ا‌ عَلَيْهِمْ ‌آيَاتِ‍‍هِ ‌وَيُزَكِّيهِمْ ‌وَيُعَلِّمُهُمُ ‌الْكِت‍‍َ‍ابَ ‌وَ‌الْحِكْمَةَ ‌وَ‌إِ‌نْ كَانُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ لَفِي ضَ‍‍لاَلٍ‌ مُبِينٍ
'Аұаламмӓҫӓбаткум Муҫӥбатун Қадҫабтум Миćлайһӓ Қултумннá Һӓҙӓ ۖ Қул Һуұа Мин `Инди 'Анфусикум ۗнна Аллӓһа `Алá Кулли Шайн Қадӥрун 003-165 Сен:«Сизга мусибат етган пайтда, ҳолбуки ўзингиз ҳамикки бараварини етказган эдингиз, бу қаердан, дейсизми?! Бу ўзингизнинг ҳузурингиздан!» деб айт. Албатта, Аллоҳ ҳамма нарсага қодирдир. (Яъни, ўзингиз сусткашлик қилдингиз, заифлашдингиз, ўзингиз Аллоҳнинг шартини буздингиз, ўзингиз Пайғамбарнинг амрига хилоф қилдингиз, энди келиб, «Бу қаердан?» дейсизми?! Билиб қўйинг, бу мусибатни ўзингиз ўзингизга чақириб олдингиз.) أَ‌وَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌أَ‍صَ‍‍ابَتْكُمْ مُ‍‍صِ‍‍يبَة‌‍ٌقَ‍‍دْ‌ ‌أَ‍صَ‍‍بْ‍‍تُمْ مِثْلَيْهَا‌ قُ‍‍لْتُمْ ‌أَنَّ‍‍ى‌ هَذَ‌ا‌ ۖ قُ‍‍لْ هُوَ‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌أَ‌نْ‍‍فُسِكُمْ ۗ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَلَى‌ كُلِّ شَ‍‍يْء‌‌ٍقَ‍‍دِيرٌ
Ұа Мӓҫӓбакум Йаұма Ат-Тақá Ал-Җам`ӓни Фаби'иҙни Аллӓһи Ұа Лийа`лама Ал-Му'уминӥна 003-166 Икки жамоа тўқнашган куни сизга мусибат Аллоҳнинг изни билан ва мўминларни билиш учун. وَمَ‍‍ا‌ ‌أَ‍صَ‍‍ابَكُمْ يَ‍‍وْمَ ‌الْتَ‍‍قَ‍‍ى‌ ‌الْجَمْع‍‍َ‍انِ فَبِإِ‌ذْنِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَلِيَعْلَمَ ‌الْمُؤْمِنِينَ
Ұа Лийа`лама Ал-Лаҙӥна Нӓфақӱ ۚ Ұа Қӥла Лаһум Та`ӓлаұ Қӓтилӱ Фӥ Сабӥли Аллӓһи 'Аұ Адфа`ӱ ۖ Қӓлӱ Лаұ На`ламу Қитӓлӓан Лӓттаба`нӓкум ۗ Һум Лилкуфри Йаұма'иҙин 'Ақрабу Минһум Лил'ӥмӓни ۚ Йақӱлӱна Би'афұһиһим Мӓ Лайса Фӥ Қулӱбиһим Ұа ۗ Аллӓһу 'А`ламу Бимӓ Йактумӱна 003-167 Ва мунофиқлик қилаётганларни билиш учун етди. Ва уларга: «Келинглар, Аллоҳнинг йўлида уруш қилинглар ёки мудофаа қилинглар», дейилди. Улар «Агар жанг бўлишини аниқ билсак, сизга эргашардик», дедилар. Улар ўша кунда иймондан кўра куфрга яқинроқ эдилар. Тиллари билан дилларида йўқ нарсани айтадилар. Аллоҳ беркитаётган нарсаларини яхши билувчи зотдир. وَلِيَعْلَمَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ نَافَ‍‍قُ‍‍و‌اۚ ‌وَ‍قِ‍‍ي‍‍لَ لَهُمْ تَعَالَوْ‌ا‌ قَ‍‍اتِلُو‌ا‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌أَ‌وْ‌ ‌ا‌دْفَعُو‌اۖ قَ‍‍الُو‌ا‌ لَوْ‌ نَعْلَمُ قِ‍‍تَالا‌ ً‌ لاَتَّبَعْنَاكُمْ ۗ هُمْ لِلْكُفْ‍‍ر‍ِ‍‌ يَوْمَئِذٍ‌ ‌أَ‍قْ‍‍‍رَبُ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ لِلإِيم‍‍َ‍انِ ۚ يَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ بِأَفْو‌اهِهِمْ مَا‌ لَ‍‍يْ‍‍سَ فِي قُ‍‍لُوبِهِمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ ‌أَعْلَمُ بِمَا‌ يَكْتُمُونَ
Ал-Лаҙӥна Қӓлӱ Ли'ҳұӓниһим Ұа Қа`адӱ Лаұ 'Аҭӓ`ӱнӓ Мӓ Қутилӱ ۗ Қул Фӓдра'ӱ `Ан 'Анфусикуму Ал-Маұта 'Ин Кунтум Ҫӓдиқӥна 003-168 Улар ўз биродарларига ва (урушга чиқмай) ўтирганларга: «Агар бизга итоат қилганларида қатл қилинмас эдилар», дейишди. Сен: «Агар гапингиз рост бўлса, ўзингиздан ўлимни қайтариб кўринг-чи», деб айт. (Мунофиқлар ўз биродарларига ва урушга чиқмай уйда ўтирганларга ўзларини ҳақ кўрсатиб, айбни жанг қилганларга ағдара бошладилар. Уларнинг фикрича, Пайғамбар алайҳиссаломнинг амрларига итоат қилганлари хатолик бўлган. Агар мунофиқларга итоат қилганларида тўғри бўлар эмиш. Бу даъво тагида ҳамма нарса Аллоҳнинг иродаси билан бўлишини инкор этиш ётади.) الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ قَ‍‍الُو‌ا‌ لِأخْ‍‍وَ‌انِهِمْ ‌وَ‍قَ‍‍عَدُ‌و‌ا‌ لَوْ‌ ‌أَ‍طَ‍‍اعُونَا‌ مَا‌ قُ‍‍تِلُو‌اۗ قُ‍‍لْ فَا‌دْ‌‍رَ‌ء‍ُ‍‌و‌ا‌ عَ‍‌‍نْ ‌أَ‌نْ‍‍فُسِكُمُ ‌الْمَ‍‍وْتَ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ صَ‍‍ا‌دِقِ‍‍ينَ
Ұа Лӓ Тахсабанна Ал-Лаҙӥна Қутилӱ Фӥ Сабӥли Аллӓһи 'Амұӓтӓан ۚ Бал 'Ахйӓ'ун `Инда Раббиһим Йурзақӱна 003-169 Аллоҳнинг йўлида қатл бўлганларни ўликлар деб ҳисобламанглар. Балки улар тирик, Роббилари ҳузурида ризқланмоқдалар. وَلاَ‌ تَحْسَبَ‍‍نَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ قُ‍‍تِلُو‌ا‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌أَمْوَ‌اتا‌ ًۚ بَلْ ‌أَحْي‍‍َ‍ا‌ءٌ‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّهِمْ يُرْ‌زَ‍قُ‍‍ونَ
Фарихӥна Бимӓ 'Ӓтӓһуму Аллӓһу Мин Фаđлиһи Ұа Йастабширӱна Биал-Лаҙӥна Лам Йалхақӱ Биһим Мин Ҳалфиһим 'Аллӓ Ҳаұфун `Алайһим Ұа Лӓ Һум Йахзанӱна 003-170 Улар Аллоҳ Ўз фазлидан берган нарсалардан хурсандлар ва ҳали ортларидан ўзларига қўшилмаган биродарларига, уларга хавф йўқлигини ҳамда хафа ҳам бўлмасликларининг хушхабарини бермоқдалар. فَ‍‍رِح‍‍ِ‍ي‍‍نَ بِمَ‍‍ا‌ ‌آتَاهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ فَ‍‍ضْ‍‍لِ‍‍هِ ‌وَيَسْتَ‍‍بْ‍‍شِر‍ُ‍‌ونَ بِ‍الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لَمْ يَلْحَ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ بِهِمْ مِ‍‌‍نْ خَ‍‍لْفِهِمْ ‌أَلاَّ‌ خَ‍‍وْفٌ عَلَيْهِمْ ‌وَلاَ‌ هُمْ يَحْزَنُونَ
Йастабширӱна Бини`матин Мина Аллӓһи Ұа Фаđлин Ұа 'Анна Аллӓһа Лӓ Йуđӥ`у 'Аҗра Ал-Му'уминӥна 003-171 Улар Аллоҳдан бўлган неъмат ва фазлнинг ҳамда, албатта, Аллоҳ мўминларнинг ажрини зое қилмаслигининг хушхабарини бермоқдалар. (Ушбу оятлар Аллоҳ йўлида жиҳод қилиб қурбон бўлган бандалари мақомларининг баёнидир. Уларни «ўликлар» деб ҳисобламасликка амр, улар тирик эканликлари ва Роббилари ҳузурида ризқланаётганларининг хабаридир. Демак, шаҳидлар ҳақидаги тасаввур шундай бўлиши керак.) يَسْتَ‍‍بْ‍‍شِر‍ُ‍‌ونَ بِنِعْمَةٍ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَفَ‍‍ضْ‍‍لٍ‌ ‌وَ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لاَ‌ يُ‍‍ضِ‍‍ي‍‍عُ ‌أَجْ‍‍‍رَ‌الْمُؤْمِنِينَ
Ал-Лаҙӥна Астаҗӓбӱ Лиллӓһ Ұа Ар-Расӱли Мин Ба`ди Мӓҫӓбаһуму Ал-Қарху ۚ Лиллаҙӥна 'Ахсанӱ Минһум Ұа Аттақаұ 'Аҗрун `Аžӥмун 003-172 Улар жароҳат етгандан кейин ҳам Аллоҳ ва Пайғамбар чақириғига жавоб берадиганлардир. Улардан яхшилик ва тақво қилганларига улуғ ажрлар бордир. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اسْتَجَابُو‌الِلَّهِ ‌وَ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولِ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‍صَ‍‍ابَهُمُ ‌الْ‍‍قَ‍‍رْحُ ۚ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَحْسَنُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌وَ‌اتَّ‍‍قَ‍‍وْ‌ا‌ ‌أَجْ‍‍رٌ‌ عَ‍‍ظِ‍‍يمٌ
Ал-Лаҙӥна Қӓла Лаһуму Анӓсу 'Инна Анӓса Қад Җама`ӱ Лакум Фӓҳшаұһум Фазӓдаһум 'Ӥмӓнӓан Ұа Қӓлӱ Хасбунӓ Ал-Лаһу Ұа Ни`ма Ал-Ұакӥлу 003-173 Уларга кишилар: «Албатта, одамлар сизга қарши куч тўпладилар, улардан қўрқинглар», деганда, иймонлари зиёда бўлди ва: «Бизга Аллоҳнинг Ўзи етарли ва У қандай ҳам яхши вакил», дедилар. (Яъни, ўша мўминларга баъзи кишилар келиб, қурайшликларнинг уларга қарши кўп куч тўплаганларини айтиб, улардан қўрқинглар, деганида, мўминлар қўрқиш ўрнига, иймонлари зиёда бўлди. Шу билан бирга, «Бизга Аллоҳнинг Ўзи етарли ва У қандай ҳам яхши вакил», дедилар. Имом Аҳмад ибн Ҳанбал ва бошқа муҳаддислар ривоят қилган ҳадисда Пайғамбар (с.а.в.) ўз саҳобаларидан бирига: «Бошингга оғир иш тушганда, «Ҳасбияллоҳу ва неъмал вакийл» дегин», деганлар.) الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ قَ‍‍الَ لَهُمُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسُ ‌إِنَّ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسَ قَ‍‍دْ‌ جَمَعُو‌ا‌ لَكُمْ فَاخْ‍‍شَوْهُمْ فَزَ‌ا‌دَهُمْ ‌إِيمَانا‌ ً‌ ‌وَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌ حَسْبُنَا‌ ‌اللَّهُ ‌وَنِعْمَ ‌الْوَكِيلُ
Фӓнқалабӱ Бини`матин Мина Аллӓһи Ұа Фаđлин Лам Йамсас/һум Сӱн Ұа Аттаба`ӱ Риđұӓна Аллӓһи Ұа ۗ Аллӓһу Ҙӱ Фаđлин `Аžӥмин 003-174 Бас, Аллоҳнинг неъмати ва фазли ила, уларга ёмонлик етмасдан қайтдилар ва Аллоҳнинг розилигига эришдилар. Аллоҳ улуғ фазл эгасидир. (Улар Аллоҳга таваккал қилиб, Уни ўзларига кофий вакил билиб чиққан эдилар. Бас, бу урушдан зиён кўрмасдан, Аллоҳнинг неъмати, фазли ва розилигига сазовор бўлган ҳолда қайтдилар.) فَا‌نْ‍‍‍‍قَ‍‍لَبُو‌ا‌ بِنِعْمَةٍ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَفَ‍‍ضْ‍‍ل‍ٍ‌ لَمْ يَمْسَسْهُمْ س‍‍ُ‍و‌ء‌ٌ‌ ‌وَ‌اتَّبَعُو‌ا‌رِ‍‍ضْ‍‍و‍َ‍‌انَ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ ‌ذُ‌و‌ فَ‍‍ضْ‍‍لٍ عَ‍‍ظِ‍‍يمٍ
ннамӓ Ҙаликуму Аш-Шайҭӓну Йуҳаұұифу 'Аұлийӓ'аһу Фалӓ Таҳӓфӱһум Ұа Ҳӓфӱни 'Ин Кунтум Му'уминӥна 003-175 Албатта, бундай бўлишингиз шайтондандир, у ўз яқинларидан қўрқитади. Бас, агар мўмин бўлсангиз, улардан қўрқманглар, мендан қўрқинглар. (Яъни, одамлар сизга қарши куч тўпладилар, улардан қўрқинглар, деган хабардан қўрқинчга тушсангиз, бу ҳолингиз шайтондандир. У сизларни ўз яқинларидан қўрқитади. Шайтон ўзига эргашганларни сизнинг кўзингизга кучли бўлиб кўринишини истайди. Агар ҳақиқий мўмин бўлсангиз, улардан қўрқманглар, уларнинг қўлидан ҳеч нарса келмайди.) إِنَّ‍‍مَا‌ ‌ذَلِكُمُ ‌ال‍‍شَّيْ‍‍طَ‍‍انُ يُ‍‍خَ‍‍وِّفُ ‌أَ‌وْلِي‍‍َ‍ا‌ءَهُ فَلاَ‌ تَ‍‍خَ‍‍افُوهُمْ ‌وَ‍خَ‍‍اف‍‍ُ‍ونِ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ مُؤْمِنِينَ
Ұа Лӓ Йахзунка Ал-Лаҙӥна Йусӓри`ӱна Фӥ Ал-Куфри ۚннаһум Лан Йаđуррӱ Аллаһа Шай'ӓан ۗ Йурӥду Аллӓһу 'Аллӓ Йаҗ`ала Лаһум Хаžžӓан Фӥ Ал-'Ӓҳирати ۖ Ұа Лаһум `Аҙӓбун `Аžӥмун 003-176 Куфрга ошиқаётганлар сени хафа қилмасин. Албатта, улар ҳаргиз Аллоҳга бирор зарар етказа олмаслар. Аллоҳ уларга охиратда насиба қилмасликни хоҳлайдир. Уларга улкан азоб бордир. وَلاَ‌ يَحْزُ‌نْ‍‍كَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُسَا‌رِع‍‍ُ‍ونَ فِي ‌الْكُفْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُمْ لَ‍‌‍نْ يَ‍‍ضُ‍‍رُّ‌و‌ا‌اللَّ‍‍هَ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ًۗ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌اللَّ‍‍هُ ‌أَلاَّ‌ يَ‍‍جْ‍‍عَلَ لَهُمْ حَ‍‍ظّ‍‍ا‌‌ ً‌ فِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ۖ ‌وَلَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ عَ‍‍ظِ‍‍يمٌ
нна Ал-Лаҙӥна Аштараұ Ал-Куфра Бил-'Ӥмӓни Лан Йаđуррӱ Аллаһа Шай'ӓан Ұа Лаһум `Аҙӓбун 'Алӥмун 003-177 Албатта, куфрни иймонга сотиб олганлар Аллоҳга ҳаргиз бирор зарар етказа олмаслар. Уларга аламли азоб бордир. إِنَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اشْتَ‍رَ‌وُ‌ا‌ ‌الْكُفْ‍رَ‌ بِ‍الإِيم‍‍َ‍انِ لَ‍‌‍نْ يَ‍‍ضُ‍‍رُّ‌و‌ا‌اللَّ‍‍هَ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ً‌ ‌وَلَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَلِيمٌ
Ұа Лӓ Йахсабанна Ал-Лаҙӥна Кафарӱннамӓ Нумлӥ Лаһум Ҳайрун Ли'анфусиһим ۚннамӓ Нумлӥ Лаһум Лийаздӓдӱ 'Иćмӓан ۚ Ұа Лаһум `Аҙӓбун Муһӥнун 003-178 Куфр келтирганлар уларни тек қўйганимизни ўзлари учун яхши деб ҳисобламасинлар. Биз уларни фақат гуноҳлари кўпайиши учунгина тек қўямиз. Уларга хорловчи азоб бордир. وَلاَ‌ يَحْسَبَ‍‍نَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ ‌أَنَّ‍‍مَا‌ نُمْلِي لَهُمْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ لِأَ‌نْ‍‍فُسِهِمْ ۚ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْ‌دَ‌ا‌دُ‌و‌ا‌ ‌إِثْما‌ ًۚ ‌وَلَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ‌ مُهِينٌ
Мӓ Кӓна Аллӓһу Лийаҙара Ал-Му'уминӥна `Алá Мӓнтум `Алайһи Хаттá Йамӥза Ал-Ҳабӥćа Мина Аҭ-Ҭаййиби ۗ Ұа Мӓ Кӓна Аллӓһу Лийуҭли`акум `Алá Ал-Ғайби Ұа Лакинна Аллӓһа Йаҗтабӥ Мин Русулиһи Ман Йашӓۖ Фа'ӓминӱ Биллӓһи Ұа Русулиһи ۚ Ұа 'Ин Ту'уминӱ Ұа Таттақӱ Фалакумҗрун `Аžӥмун 003-179 Аллоҳ мўминларни сиз турган ҳолда, покидан нопокини ажратмасдан қўйиб қўймас. Аллоҳ сизларни ғайбдан хабардор қилиб қўймас. Лекин Аллоҳ Ўз Пайғамбарларидан кимни хоҳласа, танлаб олади. Бас, Аллоҳга ва Унинг Пайғамбарларига иймон келтиринглар. Агар иймон келтирсангиз ва тақво қилсангиз, сизларга улуғ ажр бордир. (Ушбу оятда Аллоҳ таоло мўминларни мунофиқларга аралаш бўлиб юраверишларига қўйиб қўймаслигини, балки ҳақиқий мўминни мунофиқдан ажратиб олишни айтмоқда. Одатда, бундай пайтларда синов, имтиҳон усули ишга солинади. Уҳуд уруши ҳам ана шундай: покни нопокдан, ҳақиқий мўминни мунофиқдан ажратиб олиш учун синов, имтиҳон бўлди.) مَا‌ ك‍‍َ‍انَ ‌اللَّ‍‍هُ لِيَذَ‌‍رَ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ عَلَى‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌نْ‍‍تُمْ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ حَتَّى‌ يَم‍‍ِ‍ي‍‍زَ‌ ‌الْ‍‍خَ‍‍ب‍‍ِ‍ي‍‍ثَ مِنَ ‌ال‍‍طَّ‍‍يِّبِ ۗ ‌وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ ‌اللَّ‍‍هُ لِيُ‍‍طْ‍‍لِعَكُمْ عَلَى‌ ‌الْ‍‍غَ‍‍يْ‍‍بِ ‌وَلَكِ‍‍نَّ ‌اللَّ‍‍هَ يَ‍‍جْ‍‍تَبِي مِ‍‌‍نْ ‌رُسُلِ‍‍هِ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۖ فَآمِنُو‌ا‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌رُسُلِ‍‍هِ ۚ ‌وَ‌إِ‌نْ تُؤْمِنُو‌ا‌ ‌وَتَتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ فَلَكُمْ ‌أَجْ‍‍رٌ‌ عَ‍‍ظِ‍‍يمٌ
Ұа Лӓ Йахсабанна Ал-Лаҙӥна Йабҳалӱна Бимӓ 'Ӓтӓһуму Аллӓһу Мин Фаđлиһи Һуұа Ҳайрӓан Лаһум ۖ Бал Һуұа Шаррун Лаһум ۖ Сайуҭаұұақӱна Мӓ Баҳилӱ Биһи Йаұма Ал-Қийӓмати ۗ Ұа Лиллӓһ Мӥрӓćу Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи Ұа ۗ Аллӓһу Бимӓ Та`малӱна Ҳабӥрун 003-180 Аллоҳ Ўз фазлидан берган нарсага бахиллик қилганлар буни ўзларига яхшилик деб ҳисобламасинлар. Аксинча, бу уларга ёмонликдир. Қиёмат куни бахиллик қилган нарсалари ила бўйинлари ўралур. Осмонлару ернинг мероси Аллоҳгадир. Ва Аллоҳ қилаётган амалларингиздан хабардордир. (Ислом дини таълимоти бўйича, инсоннинг қўлидаги мол унга Аллоҳ Ўз фазлидан берган омонатдир. Шунинг учун у мазкур молнинг ҳақиқий эгаси Аллоҳнинг розилиги йўлида сарфлаши керак. Аммо бахиллик қилиб, молни сарфламай тўпласа, ўзининг кўзига яхши бўлиб кўрингани билан, аслида яхшилик бўлмайди. Ким бахиллик билан тўплаган молини яхшилик деб ҳисобласа, нотўғри ўйлаган бўлади.) وَلاَ‌ يَحْسَبَ‍‍نَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَ‍‍بْ‍‍‍‍خَ‍‍ل‍‍ُ‍ونَ بِمَ‍‍ا‌ ‌آتَاهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ فَ‍‍ضْ‍‍لِ‍‍هِ هُوَ‌ خَ‍‍يْر‌ا‌ ً‌ لَهُمْ ۖ بَلْ هُوَ‌ شَرّ‌ٌ‌ لَهُمْ ۖ سَيُ‍‍طَ‍‍وَّ‍‍قُ‍‍ونَ مَا‌ بَ‍‍خِ‍‍لُو‌ا‌ بِ‍‍هِ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ۗ ‌وَلِلَّهِ مِيرَ‍‌اثُ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ بِمَا‌ تَعْمَل‍‍ُ‍ونَ خَ‍‍بِيرٌ
Лақад Сами`а Аллӓһу Қаұла Ал-Лаҙӥна Қӓлӱнна Аллӓһа Фақӥрун Ұа Нахну 'Ағнийӓۘ Санактубу Мӓ Қӓлӱ Ұа Қатлаһуму Ал-'Анбийӓ'а Биғайри Хаққин Ұа Нақӱлу Ҙӱқӱ `Аҙӓба Ал-Харӥқи 003-181 Батаҳқиқ, Аллоҳ: «Албатта, Аллоҳ камбағал ва биз боймиз», деганларнинг гапини эшитди. Айтганларини ва Набийларни ноҳақ ўлдирганларни ёзиб қўямиз ва: «Куйдирувчи азобни татиб кўринг!» деймиз. (Яҳудийлар доимо Аллоҳ таоло тўғрисида ёмон тасаввурда, ноҳақ ақидада бўлганлар. Улар мўътабар ҳисоблайдиган китобларида ҳам бу нарса ўз аксини топган. Бўлмаса, Аллоҳ камбағал, биз боймиз, дейишармиди? Аллоҳ уларнинг бу беодоб гапларини эшитмайди деб ўйлашади. Аммо улар нотўғри ўйлашади. Қиёмат куни фаришталар Аллоҳнинг номидан уларга: «Куйдирувчи азобни татиб кўринг!» дейдилар.) لَ‍قَ‍‍دْ‌ سَمِعَ ‌اللَّ‍‍هُ قَ‍‍وْلَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ فَ‍‍قِ‍‍ي‍‍ر‌ٌ‌ ‌وَنَحْنُ ‌أَ‍‍غْ‍‍نِي‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۘ سَنَكْتُبُ مَا‌ قَ‍‍الُو‌ا‌ ‌وَ‍قَ‍‍تْلَهُمُ ‌الأَ‌نْ‍‍بِي‍‍َ‍ا‌ءَ‌ بِ‍‍غَ‍‍يْ‍‍ر‍ِ‍‌ حَ‍‍قٍّ‌ ‌وَنَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌ذُ‌وقُ‍‍و‌ا‌ عَذ‍َ‍‌ابَ ‌الْحَ‍‍رِي‍‍قِ
Ҙӓлика Бимӓ Қаддамат 'Айдӥкум Ұа 'Анна Аллӓһа Лайса Биžаллӓмин Лил`абӥди 003-182 Бундоқ бўлишлиги, сизнинг ўз қўлингиз ила қилганингиз туфайлидир. Албатта, Аллоҳ бандаларига зулм қилувчи эмас. ذَلِكَ بِمَا‌ قَ‍‍دَّمَتْ ‌أَيْدِيكُمْ ‌وَ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لَ‍‍يْ‍‍سَ بِ‍‍ظَ‍‍لاَّم‍ٍ‌ لِلْعَبِيدِ
Ал-Лаҙӥна Қӓлӱнна Аллӓһа `Аһида 'Илайнӓ 'Аллӓ Ну'умина Лирасӱлин Хаттá Йа'тийанӓ Биқурбӓнин Та'кулуһу Анӓру ۗ Қул Қад Җӓ'акум Русулун Мин Қаблӥ Бил-Баййинӓти Ұа Биал-Лаҙӥ Қултум Фалима Қаталтумӱһумн Кунтум Ҫӓдиқӥна 003-183 «Албатта, Аллоҳ биздан ўтда куядиган қурбонлик келтирмаган Пайғамбарга ишонмаслигимизга аҳд олган», дейдиганларга, сен: «Мендан олдин ҳам сизларга Пайғамбарлар очиқ-ойдин баёнотлар ва сиз айтган нарса билан келганлар. Агар ростгўй бўлсаларингиз, нимага уларни ўлдирдингиз?» деб айт. (Яъни, ҳозир Пайғамбар алайҳиссаломдан мўъжиза келтиришни сўрашяпти.Мўъжизани келтирсалар, у кишига иймон келтиришга ваъда қилмоқдалар. Лекин Қуръони Карим уларни ўзларининг бошидан ўтган воқеълик билан юзма-юз қўймоқда. Пайғамбарга (с.а.в.) хитоб этиб, уларга: «Мендан олдин ҳам сизларга Пайғамбарлар очиқ-ойдин баёнотлар ва сиз айтган нарса (яъни, мўъжизалар) билан келганлар. Агар (мўъжизани кўрсак, иймон келтирамиз деганингизда) ростгўй бўлсаларингиз, нимага уларни ўлдирдингиз?» деб айт». дейди.) الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ قَ‍‍الُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَهِدَ‌ ‌إِلَيْنَ‍‍ا‌ ‌أَلاَّ‌ نُؤْمِنَ لِ‍رَس‍‍ُ‍ولٍ حَتَّى‌ يَأْتِيَنَا‌ بِ‍‍قُ‍‍رْب‍‍َ‍ان‌‍ٍ‌ تَأْكُلُهُ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌رُ‌ ۗ قُ‍‍لْ قَ‍‍دْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ‌رُسُلٌ‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِي بِ‍الْبَيِّن‍‍َ‍اتِ ‌وَبِالَّذِي قُ‍‍لْتُمْ فَلِمَ قَ‍‍تَلْتُمُوهُمْ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍نْ‍‍تُمْ صَ‍‍ا‌دِقِ‍‍ينَ
Фа'ин Каҙҙабӱка Фақад Куҙҙиба Русулун Мин Қаблика Җӓ'ӱ Бил-Баййинӓти Ұа Аз-Зубури Ұа Ал-Китӓби Ал-Мунӥри 003-184 Агар сени ёлғончи қилсалар, сендан олдин очиқ-ойдин баёнотлар, ҳикматли китоблар ва нурли китоблар билан келган Пайғамбарларни ҳам ёлғончи қилганлар. فَإِ‌نْ كَذَّب‍‍ُ‍وكَ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ كُذِّبَ ‌رُسُلٌ‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِكَ ج‍‍َ‍ا‌ء‍ُ‍‌و‌ا‌ بِ‍الْبَيِّن‍‍َ‍اتِ ‌وَ‌ال‍‍زُّبُ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ ‌الْمُنِي‍‍رِ
Куллу Нафсин Ҙӓқату Ал-Маұти ۗ Ұа 'Иннамӓ Туұаффаұна 'Уҗӱракум Йаұма Ал-Қийӓмати ۖ Фаман Зухзиха `Ани Анӓри Ұа 'Удҳила Ал-Җанната Фақад Фӓза ۗ Ұа Мӓ Ал-Хайӓату Ад-Дунйӓ 'Иллӓ Матӓ Ал-Ғурӱри 003-185 Ҳар бир жон ўлимни тотгувчидир. Қиёмат куни ажрларингизни тўлиғича олурсиз. Ким дўзахдан узоқлаштирилса ва жаннатга киритилса, шубҳасиз, ютибди. Бу дунё ҳаёти ғурур матоҳидан ўзга нарса эмас. (Қиёмат кунида заррача яхшилик ҳам, заррача ёмонлик ҳам ҳисоб-китоб қилинади. Ҳар бир инсонга қилганига яраша мукофот ёки жазо тўлиғича берилади. Ана ўшанда ҳақиқий ютуққа эришган киму мағлубиятга учраган ким экани маълум бўлади.) كُلُّ نَفْس‌‍ٍ‌ ‌ذ‍َ‍‌ائِ‍‍قَ‍‍ةُ ‌الْمَ‍‍وْتِ ۗ ‌وَ‌إِنَّ‍‍مَا‌ تُوَفَّ‍‍وْنَ ‌أُجُو‌‍رَكُمْ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ۖ فَمَ‍‌‍نْ ‌زُحْزِحَ عَنِ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌أُ‌دْ‍‍خِ‍‍لَ ‌الْجَ‍‍نَّ‍‍ةَ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ف‍‍َ‍ا‌زَ‌ ۗ ‌وَمَا‌ ‌الْحَي‍‍َ‍اةُ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَ‍‍ا‌ ‌إِلاَّ‌ مَت‍‍َ‍اعُ ‌الْ‍‍غُ‍‍رُ‌و‌رِ
Латублаұунна Фӥмұӓликум Ұа 'Анфусикум Ұа Латасма`унна Мина Ал-Лаҙӥна 'Ӱтӱ Ал-Китӓба Мин Қабликум Ұа Мина Ал-Лаҙӥна 'Ашракӱ 'Аҙан Каćӥрӓан ۚ Ұа 'Ин Таҫбирӱ Ұа Таттақӱ Фа'инна Ҙӓлика Мин `Азми Ал-'Умӱри 003-186 Албатта, молу жонда синовга учрайсиз. Албатта, сиздан олдин китоб берилганлардан ва ширк келтирганлардан кўплаб озор эшитасиз. Агар сабр қилсангиз ва тақво қилсангиз, албатта, бу салмоқли ишлардандир. (Барча ақида ва даъватларда, албатта, бало-офат ва синовлар бўлиши шартдир. Душманлардан озор эшитиш ва жафо кўриш ҳам бор нарса. Бундай пайтларда сабр-тоқатли, чидамли бўлиш ва Аллоҳ таолога тақво қилиш зарурдир. Чунки бу йўл олий мақсад йўлидир. Жаннат йўлидир. Жаннат йўли доимо тиканлар билан ўралган бўлади. Дўзах эса, шаҳвоний ишлар, лаззатлар билан ўралган бўлади.) لَتُ‍‍بْ‍‍لَوُنَّ فِ‍‍ي ‌أَمْوَ‌الِكُمْ ‌وَ‌أَ‌نْ‍‍فُسِكُمْ ‌وَلَتَسْمَعُ‍‍نَّ مِنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الْكِت‍‍َ‍ابَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِكُمْ ‌وَمِنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَشْ‍رَكُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌ذ‌ى‌‌ ً‌ كَثِي‍‍ر‌ا‌ ًۚ ‌وَ‌إِ‌نْ تَ‍‍صْ‍‍بِرُ‌و‌ا‌ ‌وَتَتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌ فَإِنَّ ‌ذَلِكَ مِ‍‌‍نْ عَزْمِ ‌الأُمُو‌رِ
Ұа 'Иҙ 'Аҳаҙа Аллӓһу Мӥćӓқа Ал-Лаҙӥна 'Ӱтӱ Ал-Китӓба Латубаййинуннаһу Лилннӓси Ұа Лӓ Тактумӱнаһу Фанабаҙӱһу ҰарӓŽуһӱриһим Ұа Аштараұ Биһи Ćаманӓан Қалӥлӓан ۖ Фаби'са Мӓ Йаштарӱна 003-187 Аллоҳ китоб берилганлардан, албатта, уни одамларга баён қиласиз ва беркитмайсиз, деб аҳд олганини эсла. Бас, уни ортларига қаратиб отдилар ва арзон нархга сотдилар. Сотиб олган нарсалари қандай ҳам ёмон! (Ояти каримада аҳли китобларнинг, хусусан, яҳудийларнинг аҳдни бузиб, хиёнат қилишлари ўзига хос услуб ила баён этиляпти. Аслида, Аллоҳ уларга китоб бераётган пайтда, бу китобни албатта, одамларга баён қиласиз ва беркитмайсиз, деб аҳд олган эди. Жумладан, улар келишининг хабари ўз китобларида берилган Муҳаммад алайҳиссаломнинг васфлари ва у киши ҳақидаги маълумотларни беркитмасдан одамларга баён қилишлари керак эди. Улар рози бўлиб, аҳд бериб олган бўлсалар ҳам, аҳдни буздилар.) وَ‌إِ‌ذْ‌ ‌أَ‍خَ‍‍ذَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ مِيث‍‍َ‍اقَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الْكِت‍‍َ‍ابَ لَتُبَيِّنُ‍‍نَّ‍‍هُ لِل‍‍نّ‍‍َ‍اسِ ‌وَلاَ‌ تَكْتُمُونَ‍‍هُ فَنَبَذ‍ُ‍‌وهُ ‌وَ‌ر‍َ‍‌ا‌ءَ‌ ظُ‍‍هُو‌رِهِمْ ‌وَ‌اشْتَ‍رَ‌وْ‌ا‌ بِ‍‍هِ ثَمَنا‌‌ ًقَ‍‍لِيلا‌‌ ًۖ فَبِئْسَ مَا‌ يَشْتَرُ‌ونَ
Лӓ Тахсабанна Ал-Лаҙӥна Йафрахӱна Бимӓ 'Атаұ Ұа Йухиббӱна 'Ан Йухмадӱ Бимӓ Лам Йаф`алӱ Фалӓ Тахсабаннаһум Бимафӓзатин Мина Ал-`Аҙӓби ۖ Ұа Лаһум `Аҙӓбун 'Алӥмун 003-188 Қилганларига хурсанд бўлиб, қилмаганларига мақталишни суядиганларни азобдан нажотда деб ҳисоблама. Уларга аламли азоб бор! لاَ‌ تَحْسَبَ‍‍نَّ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَفْ‍رَح‍‍ُ‍ونَ بِمَ‍‍ا‌ ‌أَتَو‌ا‌ ‌وَيُحِبّ‍‍ُ‍ونَ ‌أَ‌نْ يُحْمَدُ‌و‌ا‌ بِمَا‌ لَمْ يَفْعَلُو‌ا‌ فَلاَ‌ تَحْسَبَ‍‍نَّ‍‍هُمْ بِمَفَا‌زَةٍ‌ مِنَ ‌الْعَذ‍َ‍‌ابِ ۖ ‌وَلَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَلِيمٌ
Ұа Лиллӓһ Мулку Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи Ұа ۗ Аллӓһу `Алá Кулли Шайн Қадӥрун 003-189 Осмонлару ернинг мулки Аллоҳникидир. Ва Аллоҳ ҳар бир нарсага қодирдир. وَلِلَّهِ مُلْكُ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَلَى‌ كُلِّ شَ‍‍يْء‌‌ٍقَ‍‍دِيرٌ
нна Фӥ Ҳалқи Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи Ұа Аҳтилӓфи Ал-Лайли Ұа Ан-Наһӓри Ла'ӓйӓтин Ли'ұлӥ Ал-'Албӓби 003-190 Албатта, осмонлару ернинг яратилишида ва кеча-кундузнинг алмашинишида ақл эгалари учун белгилар бор. (Осмонга назар солиб, ақлини ишлатган одам, ерга назар солиб, ақлини ишлатган одам, кечаю кундузнинг алмашишига назар солиб, ақлини ишлатган одам, албатта, Аллоҳнинг ягоналигига, қудратига, яратувчилигига қоил қолмасдан иложи йўқ.) إِنَّ فِي خَ‍‍لْ‍‍قِ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌وَ‌اخْ‍‍تِلاَفِ ‌ال‍‍لَّ‍‍يْ‍‍لِ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍ه‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ لَآي‍‍َ‍ات‍ٍ‌ لِأ‌ولِي ‌الأَلْبَابِ
Ал-Лаҙӥна Йаҙкурӱна Аллӓһа Қийӓмӓан Ұа Қу`ӱдӓан Ұа `Алá Җунӱбиһим Ұа Йатафаккарӱна Фӥ Ҳалқи Ас-Самӓұӓти Ұа Ал-'Арđи Раббанӓ Мӓ Ҳалақта Һӓҙӓ Бӓҭилӓан Субхӓнака Фақинӓ `Аҙӓба Анӓри 003-191 Аллоҳни тик турган, ўтирган ва ёнбошлаган ҳолларида эслайдиган, осмонлару ернинг яратилишини тафаккур қиладиганлар: «Роббимиз, буни бекорга яратганинг йўқ, Ўзинг поксан, бизни ўт азобидан сақлагин. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَذْكُر‍ُ‍‌ونَ ‌اللَّ‍‍هَ قِ‍‍يَاما‌ ً‌ ‌وَ‍قُ‍‍عُو‌د‌ا‌ ً‌ ‌وَعَلَى‌ جُنُوبِهِمْ ‌وَيَتَفَكَّر‍ُ‍‌ونَ فِي خَ‍‍لْ‍‍قِ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌‍رَبَّنَا‌ مَا‌ خَ‍‍لَ‍‍قْ‍‍تَ هَذَ‌ا‌ بَاطِ‍‍لا‌‌ ً‌ سُ‍‍بْ‍‍حَانَكَ فَ‍‍قِ‍‍نَا‌ عَذ‍َ‍‌ابَ ‌ال‍‍نَّ‍‍ا‌رِ
Раббанӓннака Ман Тудҳили Анӓра Фақадҳзайтаһу ۖ Ұа Мӓ Лилžžӓлимӥна Мин 'Анҫӓрин 003-192 Роббимиз, албатта, сен кимни дўзахга киритсанг, батаҳқиқ, уни шарманда қилибсан. Ва золимларга ёрдам берувчилар йўқ. رَبَّنَ‍‍ا‌ ‌إِنَّ‍‍كَ مَ‍‌‍نْ تُ‍‍دْ‍‍خِ‍‍لِ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ ‌أَ‍خْ‍‍زَيْتَ‍‍هُ ۖ ‌وَمَا‌ لِل‍‍ظَّ‍‍الِم‍‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ ‌أَ‌نْ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌رٍ
Раббанӓннанӓ Сами`нӓ Мунӓдӥӓан Йунӓдӥ Лил'ӥмӓни 'Ан 'Ӓминӱ Бираббикум Фа'ӓманнӓ ۚ Раббанӓ Фӓғфир Ланӓ Ҙунӱбанӓ Ұа Каффирннӓ Саййи'ӓтинӓ Ұа Таұаффанӓ Ма`а Ал-'Абрӓри 003-193 Роббимиз биз нидо қилувчининг, Роббингизга иймон келтиринг, деб нидо қилаётганини эшитдик ва иймон келтирдик. Роббимиз, бизнинг гуноҳларимизни кечиргин ва ёмонликларимизни ўчиргин ҳамда яхшилар билан бирга ўлдиргин. رَبَّنَ‍‍ا‌ ‌إِنَّ‍‍نَا‌ سَمِعْنَا‌ مُنَا‌د‍ِ‍ي‍‍ا‌ ً‌ يُنَا‌دِي لِلإِيم‍‍َ‍انِ ‌أَ‌نْ ‌آمِنُو‌ا‌ بِ‍رَبِّكُمْ فَآمَ‍‍نَّ‍‍ا‌ ۚ ‌‍رَبَّنَا‌ فَاغْ‍‍فِ‍‍رْ‌ لَنَا‌ ‌ذُنُوبَنَا‌ ‌وَكَفِّ‍‍رْ‌ عَ‍‍نَّ‍‍ا‌ سَيِّئ‍‍َ‍‍اتِنَا‌ ‌وَتَوَفَّنَا‌ مَعَ ‌الأَبْ‍‍‍رَ‌ا‌رِ
Раббанӓ Ұа 'Ӓтинӓ Мӓ Ұа`адтанӓ `Алá Русулика Ұа Лӓ Туҳзинӓ Йаұма Ал-Қийӓмати ۗннака Лӓ Туҳлифу Ал-Мӥ`ӓда 003-194 Роббимиз, бизга Пайғамбарларингга ваъда қилган нарсаларингни бергин ва бизни қиёмат куни шарманда қилмагин. Албатта, Сен ваъдага хилоф қилмайсан», дерлар. (Ушбу ояти карималардан кўриниб турибдики, Аллоҳнинг биру борлиги ҳамда чексиз қудрати ва бошқа комил сифатларини тўла англаб етиш учун ибодат ва тафаккур лозим экан. Бири бўлиб иккинчиси бўлмаса ҳам, иш битмас экан. Аллоҳни тик турган, ўтирган ва ёнбошлаган ҳолларда эслаш даражаси улуғ даража бўлиб, инсон ибодатга олий мақомга эришгандагина ушбу даражага кўтарилади. Шундай даражада тафаккур қилган одам қалби соф ҳолга келади ва дуо қилса, ижобат бўладиган мақомга етади.) رَبَّنَا‌ ‌وَ‌آتِنَا‌ مَا‌ ‌وَعَ‍‍دْتَنَا‌ عَلَى‌ ‌رُسُلِكَ ‌وَلاَ‌ تُ‍‍خْ‍‍زِنَا‌ يَ‍‍وْمَ ‌الْ‍‍قِ‍‍يَامَةِ ۗ ‌إِنَّ‍‍كَ لاَ‌ تُ‍‍خْ‍‍لِفُ ‌الْمِيعَا‌دَ
Фӓстаҗӓба Лаһум Раббуһумннӥ Лӓ 'Уđӥ`у `Амала `Ӓмилин Минкум Мин Ҙакарин 'Аұ 'Унćá ۖ Ба`đукум Мин Ба`đин ۖ Фа-Ал-Лаҙӥна Һӓҗарӱ Ұа 'Уҳриҗӱ Мин Дийӓриһим Ұа 'Ӱҙӱ Фӥ Сабӥлӥ Ұа Қӓталӱ Ұа Қутилӱ Ла'укаффиранна `Анһум Саййи'ӓтиһим Ұа Ла'удҳиланнаһум Җаннӓтин Таҗрӥ Мин Тахтиһӓ Ал-'Анһӓру Ćаұӓбӓан Мин `Инди Аллӓһи Ұа ۗ Аллӓһу `Индаһу Хусну Аć-Ćаұӓби 003-195 Роббилари уларнинг (дуоларини) истижобат қилиб: «Мен сизлардан эркагу аёл амал қилувчининг амалини зое қилмайман. Баъзингиз баъзингиздансиз. Ҳижрат қилганлар, диёрларидан чиқарилганлар, Менинг йўлимда азият чекканлар, жанг қилганлар ва қатл бўлганларнинг ёмонликларини ўчираман ҳамда уларни, албатта, остидан анҳорлар оқиб турган жаннатларга киритаман, бу Аллоҳнинг ҳузуридан савобдир. Ва Аллоҳ–ҳузурида гўзал савоб бор зотдир», деди. (Ушбу ояти каримада Аллоҳ таоло тафаккурингизни, хаёлингизни, ниятингизни ёки гапу сўзингизни зое қилмайман, дегани йўқ. Балки, амалингизни зое қилмайман, демоқда. Демак, Аллоҳнинг ўлчовида энг эътиборга сазовор нарса амалдир. Яхшилик йўлида қилинган амал, Ислом дини назарида, ибодат даражасига кўтарилади. Амал қилувчи иймонли бўлса бўлди. Унинг кимлигидан қатъий назар, амали зое бўлмайди.) فَاسْتَج‍‍َ‍ابَ لَهُمْ ‌‍رَبُّهُمْ ‌أَنِّ‍‍ي لاَ‌ ‌أُ‍ضِ‍‍ي‍‍عُ عَمَلَ عَامِلٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ مِ‍‌‍نْ ‌ذَكَرٍ‌ ‌أَ‌وْ‌ ‌أُ‌نْ‍‍ثَى‌ ۖ بَعْ‍‍ضُ‍‍كُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْ‍‍ضٍۖ فَالَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ هَاجَرُ‌و‌ا‌ ‌وَ‌أُ‍خْ‍‍رِجُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ ‌دِيَا‌رِهِمْ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌و‌ذُ‌و‌ا‌ فِي سَبِيلِي ‌وَ‍قَ‍‍اتَلُو‌ا‌ ‌وَ‍قُ‍‍تِلُو‌ا‌ لَأُكَفِّ‍رَنَّ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ سَيِّئ‍‍َ‍‍اتِهِمْ ‌وَلَأُ‌دْ‍‍خِ‍‍لَ‍‍نَّ‍‍هُمْ جَ‍‍نّ‍‍َ‍ات‌‍ٍ‌ تَ‍‍جْ‍‍رِي مِ‍‌‍نْ تَحْتِهَا‌ ‌الأَ‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌رُ‌ ثَوَ‌ابا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عِ‍‌‍نْ‍‍دَهُ حُسْنُ ‌ال‍‍ثَّوَ‌ابِ
Лӓ Йағурраннака Тақаллубу Ал-Лаҙӥна Кафарӱ Фӥ Ал-Билӓди 003-196 Куфр келтирганларнинг юрт кезишлари сени алдаб қўймасин. لاَ‌ يَ‍‍غُ‍رَّنَّ‍‍كَ تَ‍‍قَ‍‍لُّبُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ فِي ‌الْبِلاَ‌دِ
Матӓн Қалӥлун Ćумма Ма'ұӓһум Җаһаннаму ۚ Ұа Би'са Ал-Миһӓду 003-197 Бу озгина матоҳдир. Сўнгра ўринлари жаҳаннамдир. У қандай ҳам ёмон ётоқ! (Бу дунёнинг қизиқ ишларидан бири шуки, мўминлар, аброрлар азоб-уқубатга дучор бўлиб, юртларидан ҳижрат қилиб чиқиб ёки ҳайдаб чиқарилиб ёки қамоқларга ташланиб, Аллоҳнинг йўлида азиятлар чекиб турган бир пайтда, кофирлар кибру ҳаво, дабдабаю тантана билан юрт кезадилар. Ҳаммага ўзларини кўз-кўз қиладилар. Бу ҳолат мўминларни хафа қилиб, нимага бундай бўлади, деган саволни кўнглига солиб, адаштириб, алдаб қўйиши мумкин. Ушбу оят ана шунақа алдовга берилиб қолмасликни мўминларга Пайғамбар (с.а.в.) орқали тайинламоқда.) مَت‍‍َ‍اع‌‍ٌقَ‍‍ل‍‍ِ‍ي‍‍ل‌‍ٌ‌ ثُ‍‍مَّ مَأْ‌وَ‌اهُمْ جَهَ‍‍نَّ‍‍مُ ۚ ‌وَبِئْسَ ‌الْمِهَا‌دُ
Лакини Ал-Лаҙӥна Аттақаұ Раббаһум Лаһум Җаннӓтун Таҗрӥ Мин Тахтиһӓ Ал-'Анһӓру Ҳӓлидӥна Фӥһӓ Нузулӓан Мин `Инди Аллӓһи ۗ Ұа Мӓ `Инда Аллӓһи Ҳайрун Лил'абрӓри 003-198 Лекин Роббиларига тақво қилганлар учун остидан анҳорлар оқиб турган жаннатлар бўлиб, унда абадий қолурлар. Бу Аллоҳдан зиёфатдир. Аллоҳ ҳузуридаги нарса аброрлар учун яхшидир. لَكِنِ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اتَّ‍‍قَ‍‍وْ‌ا‌ ‌‍رَبَّهُمْ لَهُمْ جَ‍‍نّ‍‍َ‍ات‌‍ٌ‌ تَ‍‍جْ‍‍رِي مِ‍‌‍نْ تَحْتِهَا‌ ‌الأَ‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌رُ‌ خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَا‌ نُزُلا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَمَا‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ لِلأَبْ‍‍‍رَ‌ا‌رِ
Ұа 'Инна Мин 'Аһли Ал-Китӓби Ламан Йу'умину Биллӓһи Ұа Мӓнзила 'Илайкум Ұа Мӓнзила 'Илайһим Ҳӓши`ӥна Лиллӓһ Лӓ Йаштарӱна Би'ӓйӓти Аллӓһи Ćаманӓан Қалӥлӓан ۗ 'Ӱлӓ'ика Лаһумҗруһумнда Раббиһим ۗнна Аллӓһа Сарӥ Ал-Хисӓби 003-199 Албатта, аҳли китоблардан Аллоҳга, сизларга туширилган нарсага, уларга туширилган нарсага иймон келтирадиганлари, Аллоҳга ўзини хор тутиб бўйин эгадиганлари, Аллоҳнинг оятларини арзон баҳога сотмайдиганлари бордир. Ана ўшаларга Роббилари ҳузурида ажр бордир. Албатта, Аллоҳ тезҳисоб зотдир. وَ‌إِنَّ مِ‍‌‍نْ ‌أَهْلِ ‌الْكِت‍‍َ‍ابِ لَمَ‍‌‍نْ يُؤْمِنُ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌نْ‍‍زِلَ ‌إِلَيْكُمْ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُ‌نْ‍‍زِلَ ‌إِلَيْهِمْ خَ‍‍اشِع‍‍ِ‍ي‍‍نَ لِلَّهِ لاَ‌ يَشْتَر‍ُ‍‌ونَ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ ثَمَنا‌‌ ًقَ‍‍لِيلاً‌ ۗ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ لَهُمْ ‌أَجْ‍‍رُهُمْ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَبِّهِمْ ۗ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ سَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍عُ ‌الْحِسَابِ
Йӓ 'Аййуһӓ Ал-Лаҙӥна 'Ӓманӱ Аҫбирӱ Ұа Ҫӓбирӱ Ұа Рӓбиҭӱ Ұа Аттақӱ Аллаһа Ла`аллакум Туфлихӱна 003-200 Эй иймон келтирганлар! Сабр қилинг. Сабр ила ғолиб келинг. Курашга бел боғлаб туринг. Аллоҳга тақво қилинг. Шоядки ютуққа эришсангиз. (Сабр ила ғолиб келиш муҳим нарса, чунки қарши тараф ҳам ўзига яраша сабрлидир. Демак, икки томоннинг сабрлари курашида мўминларнинг сабри ғолиб келиши керак. Буни шаръий истилоҳда «мусобара» дейилади. Биз «курашга бел боғлаб туринг» деб таржима қилган ибора эса, «муробата» дейилиб, ибодат жойида ёки мусулмонларни душмандан ҳимоя қилиш жойида бардавом бўлиш маъносини беради.) يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌اصْ‍‍بِرُ‌و‌ا‌ ‌وَ‍صَ‍‍ابِرُ‌و‌ا‌ ‌وَ‌‍رَ‌ابِ‍‍طُ‍‍و‌ا‌ ‌وَ‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Next Sūrah