Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Sub ĥā na A l-Ladh ī 'Asrá Bi`ab dihi Laylāan Mina A l-Masjidi A l-Ĥar ā mi 'Ilá A l-Masjidi A l-'Aq ş á A l-Ladh ī Bāra knā Ĥawlahu Linur iyahu Min 'Āyātinā ۚ 'Inn ahu Huwa A s-Samī `u A l-Baş ī r u
017-001. منزه است آن [خدايى] كه بندهاش را شبانگاهى از مسجد الحرام به سوى مسجد الاقصى، كه پيرامون آن را بركت دادهايم سير داد، تا از نشانههاى خود به او بنمايانيم، كه او همان شنواى بيناست.
سُبْ حَا نَ ا لَّذِي أَسْرَ ى بِعَبْ دِهِ لَيْلا ً مِنَ ا لْمَسْجِدِ ا لْحَرَ ا مِ إِلَى ا لْمَسْجِدِ ا لأَقْ صَ ى ا لَّذِي بَارَ كْنَا حَوْلَهُ لِنُر ِيَهُ مِن ْ آيَاتِنَا ۚ إِنَّ هُ هُوَ ا ل سَّمِي عُ ا لْبَصِ يرُ
Wa 'Ātaynā Mūsá A l-Kitā ba Wa Ja`alnā hu Hudan Libanī 'Isrā 'ī la 'Allā Tattakh idh ū Min Dūnī Wa Kīlāan
017-002. و كتاب آسمانى را به موسى داديم، و آن را براى فرزندان اسرائيل رهنمودى گردانيديم؛ كه زنهار غير از من كارسازى (وکيلی) مگيريد.
وَآتَيْنَا مُوسَى ا لْكِتَا بَ وَجَعَلْنَا هُ هُد ى ً لِبَنِي إِسْرَا ئِي لَ أَلاَّ تَتَّخِ ذُوا مِن ْ دُونِي وَكِيلاً
Dh urr īyata Man Ĥamalnā Ma`a Nūĥin ۚ 'Inn ahu Kā na `Ab dāan Sh akūrā an
017-003. [اى] فرزندان كسانى كه [آنان را در كشتى] با نوح برداشتيم، راستى كه او بندهاى سپاسگزار بود.
ذُرِّيَّةَ مَن ْ حَمَلْنَا مَعَ نُو حٍ ۚ إِنَّ هُ كَا نَ عَبْ دا ً شَكُوراً
Wa Q ađaynā 'Ilá Banī 'Isrā 'ī la Fī A l-Kitā bi Latufsidunn a Fī A l-'Arđi Marra tay ni Wa Lata`lunn a `Ulūwāan Kabīr āan
017-004. و در كتاب آسمانى [شان] به فرزندان اسرائيل خبر داديم كه: قطعا دو بار در زمين فساد خواهيد كرد، و قطعا به سركشى بسيار بزرگى برخواهيد خاست.
وَقَ ضَ يْنَا إِلَى بَنِي إسْرائِي لَ فِي ا لْكِتَا بِ لَتُفْسِدُنّ َ فِي ا لأَرْضِ مَرَّ تَيْ نِ وَلَتَعْلُنّ َ عُلُوّا ً كَبِير اً
Fa'idh ā Jā 'a Wa`du 'Ūlāhumā Ba`ath nā `Alaykum `Ibādāan Lanā 'Ūlī Ba'sin Sh adī din Fajāsū Kh ilā la A d-Diyā r i ۚ Wa Kā na Wa`dāan Maf`ūlāan
017-005. پس آنگاه كه وعده [تحقق] نخستين آن دو، فرا رسد؛ بندگانى از خود را كه سخت نيرومندند بر شما مىگماريم تا ميان خانهها [يتان براى قتل و غارت شما] به جستجو درآيند. و اين تهديد تحقق يافتنى است.
فَإِذَا جَا ءَ وَعْدُ أُ ولاَهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادا ً لَنَا أُ ولِي بَأْسٍ شَدِي دٍ فَجَاسُوا خِ لاَلَ ا ل دِّيَا ر ِ ۚ وَكَا نَ وَعْدا ً مَفْعُولاً
Th umm a Ra dad nā Lakumu A l-Karra ta `Alayhim Wa 'Am dad nākum Bi'am wā lin Wa Banī na Wa Ja`alnākum 'Akth ara Nafīr āan
017-006. پس [از چندى] دوباره شما را بر آنان چيره مىكنيم، و شما را با اموال و پسران يارى مىدهيم، و [تعداد] نفرات شما را بيشتر مىگردانيم.
ثُمّ َ رَ دَد ْنَا لَكُمُ ا لْكَرَّ ةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَد ْنَاكُمْ بِأَمْوَا لٍ وَبَنِي نَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِير اً
'In 'Aĥsan tum 'Aĥsan tum Li'n fusikum ۖ Wa 'In 'Asa'tum Falahā ۚ Fa'idh ā Jā 'a Wa`du A l-'Ākh ira ti Liyasū 'ū Wujūhakum Wa Liyad kh ulū A l-Masjida Kamā Dakh alū hu 'Awwala Marra tin Wa Liyutabbirū Mā `Alaw Tatbīr āan
017-007. اگر نيكى كنيد به خود نيكى كردهايد، و اگر بدى كنيد به خود [بد نمودهايد]. و چون تهديد آخر فرا رسد [بيايند] تا شما را اندوهگين كنند، و در معبد[تان] چنانكه بار اول داخل شدند [به زور] درآيند، و بر هر چه دست يافتند يكسره [آن را] نابود كنند.
إِن ْ أَحْسَن تُمْ أَحْسَن تُمْ لِأن فُسِكُمْ ۖ وَإِن ْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا ۚ فَإِذَا جَا ءَ وَعْدُ ا لآخِ رَ ةِ لِيَسُو ءُ وا وُجُوهَكُمْ وَلِيَد ْخُ لُوا ا لْمَسْجِدَ كَمَا دَخَ لُو هُ أَوَّلَ مَرَّ ةٍ وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِير اً
`Asá Ra bbukum 'An Yarĥamakum ۚ Wa 'In `Ud tum `Ud nā ۘ Wa Ja`alnā Jahann ama Lilkāfir ī na Ĥaş īr āan
017-008. اميد است كه پروردگارتان شما را رحمت كند. و[لى] اگر [به گناه] بازگرديد؛ [ما نيز به كيفر شما] بازمىگرديم؛ و دوزخ را براى كافران زندان قرار داديم.
عَسَى رَ بُّكُمْ أَن ْ يَرْحَمَكُمْ ۚ وَإِن ْ عُد ْتُمْ عُد ْنَا ۘ وَجَعَلْنَا جَهَنَّ مَ لِلْكَافِر ِي نَ حَصِ ير اً
'Inn a Hādh ā A l-Q ur'ā na Yahdī Lillatī Hiya 'Aq wamu Wa Yubash sh ir u A l-Mu'uminī na A l-Ladh ī na Ya`malū na A ş -Ş āliĥā ti 'Ann a Lahum 'Aj rā an Kabīr āan
017-009. قطعا اين قرآن، به [آيينى] كه خود پايدارتر است راه مىنمايد؛ و به آن مؤمنانى كه كارهاى شايسته مىكنند مژده مىدهد، كه پاداشى بزرگ برايشان خواهد بود.
إِنّ َ هَذَا ا لْقُ رْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْ وَمُ وَيُبَشِّر ُ ا لْمُؤْمِنِي نَ ا لَّذِي نَ يَعْمَلُو نَ ا ل صَّ الِحَا تِ أَنّ َ لَهُمْ أَجْ را ً كَبِير اً
Wa 'Ann a A l-Ladh ī na Lā Yu'uminū na Bil-'Ākh ira ti 'A`tad nā Lahum `Adh ābāan 'Alīmāan
017-010. و اينكه براى كسانى كه به آخرت ايمان نمىآورند عذابى پر درد آماده كردهايم.
وَأَنّ َ ا لَّذِي نَ لاَ يُؤْمِنُو نَ بِا لآخِ رَ ةِ أَعْتَد ْنَا لَهُمْ عَذَاباً أَلِيماً
Wa Yad `u A l-'In sā nu Bish -Sh arr i Du`ā 'ahu Bil-Kh ay r i ۖ Wa Kā na A l-'In sā nu `Ajūlāan
017-011. و انسان [همان گونه كه] خير را فرا مىخواند، [پيشامد] بد را مىخواند، و انسان همواره شتابزده است.
وَيَد ْعُ ا لإِن سَا نُ بِا ل شَّرِّ دُعَا ءَهُ بِا لْخَ يْ ر ِ ۖ وَكَا نَ ا لإِن سَا نُ عَجُولاً
Wa Ja`alnā A l-Lay la Wa A n -Nahā ra 'Āyatay ni ۖ Famaĥawnā 'Āyata A l-Lay li Wa Ja`alnā 'Āyata A n -Nahā r i Mub ş ira tan Litab tagh ū Fađlāan Min Ra bbikum Wa Lita`lamū `Adada A s-Sinī na Wa A l-Ĥisā ba ۚ Wa Kulla Sh ay 'in Faş ş alnā hu Tafş īlāan
017-012. و شب و روز را دو نشانه قرار داديم. نشانه شب را تيره گون و نشانه روز را روشنى بخش گردانيديم؛ تا [در آن] فضلى از پروردگارتان بجوييد. و تا شماره سالها و حساب [عمرها و رويدادها] را بدانيد؛ و هر چيزى را به روشنى باز نموديم.
وَجَعَلْنَا ا ل لَّيْ لَ وَا ل نَّ هَا رَ آيَتَيْ نِ ۖ فَمَحَوْنَا آيَةَ ا ل لَّيْ لِ وَجَعَلْنَا آيَةَ ا ل نَّ هَا ر ِ مُبْ صِ رَ ة ً لِتَبْ تَغُ وا فَضْ لا ً مِن ْ رَ بِّكُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ ا ل سِّنِي نَ وَا لْحِسَا بَ ۚ وَكُلَّ شَيْ ءٍ فَصَّ لْنَا هُ تَفْصِ يلاً
Wa Kulla 'In sā nin 'Alzam nā hu Ţ ā 'ira hu Fī `Unuq ihi ۖ Wa Nukh r iju Lahu Yaw ma A l-Q iyāmati Kitābāan Yalq ā hu Man sh ūrā an
017-013. و كارنامه هر انسانى را به گردن او بستهايم؛ و روز قيامت براى او نامهاى كه آن را گشاده مىبيند بيرون مىآوريم.
وَكُلَّ إِن سَا نٍ أَلْزَمْنَا هُ طَ ا ئِرَ هُ فِي عُنُقِ هِ ۖ وَنُخْ ر ِجُ لَهُ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ كِتَابا ً يَلْقَ ا هُ مَن شُوراً
A q ra ' Kitābaka Kafá Binafsika A l-Yaw ma `Alay ka Ĥasībāan
017-014. نامهات را بخوان؛ كافى است كه امروز خودت حسابرس خود باشى.
ا قْ رَ أْ كِتَابَكَ كَفَى بِنَفْسِكَ ا لْيَوْ مَ عَلَيْ كَ حَسِيباً
Mani A htadá Fa'inn amā Yahtadī Linafsihi ۖ Wa Man Đ alla Fa'inn amā Yađillu `Alayhā ۚ Wa Lā Tazir u Wāzira tun Wizra 'Ukh rá ۗ Wa Mā Kunn ā Mu`adh dh ibī na Ĥattá Nab `ath a Ra sūlāan
017-015. هر كس به راه آمده؛ تنها به سود خود به راه آمده؛ و هر كس بيراهه رفته، تنها به زيان خود بيراهه رفته است. و هيچ بردارندهاى بار گناه ديگرى را بر نمىدارد. و ما تا پيامبرى برنينگيزيم، به عذاب نمىپردازيم.
مَنِ ا هْتَدَى فَإِنَّ مَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ْ ضَ لَّ فَإِنَّ مَا يَضِ لُّ عَلَيْهَا ۚ وَلاَ تَزِر ُ وَازِرَ ةٌ وِزْرَ أُخْ رَ ى ۗ وَمَا كُنَّ ا مُعَذِّبِي نَ حَتَّى نَبْ عَثَ رَ سُولاً
Wa 'Idh ā 'Ara d nā 'An Nuhlika Q aryatan 'Amarnā Mutra fīhā Fafasaq ū Fīhā Faĥaq q a `Alayhā A l-Q aw lu Fadamm arnāhā Tad mīr āan
017-016. و چون بخواهيم شهرى را هلاك كنيم، خوشگذرانانش را وا مىداريم تا در آن به انحراف [و فساد] بپردازند. و در نتيجه عذاب بر آن [شهر] لازم گردد؛ پس آن را [يكسره] زير و زبر كنيم.
وَإِذَا أَرَ د ْنَا أَن ْ نُهْلِكَ قَ رْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَ فِيهَا فَفَسَقُ وا فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا ا لْقَ وْ لُ فَدَمَّ رْنَاهَا تَد ْمِير اً
Wa Kam 'Ahlaknā Mina A l-Q urū ni Min Ba`di Nūĥin ۗ Wa Kafá Bira bbika Bidh unū bi `Ibādihi Kh abīr āan Baş īr āan
017-017. و چه بسيار نسلها را كه ما پس از نوح به هلاكت رسانديم؛ و پروردگار تو به گناهان بندگانش بس آگاه و بيناست.
وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنَ ا لْقُ رُو نِ مِن ْ بَعْدِ نُو حٍ ۗ وَكَفَى بِرَ بِّكَ بِذُنُو بِ عِبَادِهِ خَ بِير ا ً بَصِ ير اً
Man Kā na Yur ī du A l-`Ājilata `Ajjalnā Lahu Fīhā Mā Nash ā 'u Liman Nur ī du Th umm a Ja`alnā Lahu Jahann ama Yaş lāhā Madh mūmāan Mad ĥūrā an
017-018. هر كس خواهان [دنياى] زودگذر است، به زودى هر كه را خواهيم [نصيبى] از آن مىدهيم؛ آنگاه جهنم را كه در آن خوار و رانده داخل خواهد شد، براى او مقرر مىداريم.
مَن ْ كَا نَ يُر ِي دُ ا لْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَا ءُ لِمَن ْ نُر ِي دُ ثُمّ َ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّ مَ يَصْ لاَهَا مَذْمُوما ً مَد ْحُوراً
Wa Man 'Ar ā da A l-'Ākh ira ta Wa Sa`á Lahā Sa`yahā Wa Huwa Mu'uminun Fa'ūlā 'ika Kā na Sa`yuhum Mash kūrā an
017-019. و هر كس خواهان آخرت است، و نهايت كوشش را براى آن بكند، و مؤمن باشد، آنانند كه تلاش آنها مورد حق شناسى واقع خواهد شد.
وَمَن ْ أَرَ ا دَ ا لآخِ رَ ةَ وَسَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُ وْلَا ئِكَ كَا نَ سَعْيُهُمْ مَشْكُوراً
Kullāan Numiddu Hā 'uulā ' Wa Hā 'uulā ' Min `Aţ ā 'i Ra bbika ۚ Wa Mā Kā na `Aţ ā 'u Ra bbika Maĥžūrā an
017-020. هر دو [دسته] اينان، و آنان را، از عطاى پروردگارت مدد مىبخشيم. و عطاى پروردگارت [از كسى] منع نشده است.
كُلاّ ً نُمِدُّ هَا ؤُلاَء وَهَا ؤُلاَء مِن ْ عَطَ ا ءِ رَ بِّكَ ۚ وَمَا كَا نَ عَطَ ا ءُ رَ بِّكَ مَحْظُ وراً
A n žur Kay fa Fađđalnā Ba`đahum `Alá Ba`đin ۚ Wa Lal'ā kh ira tu 'Akbaru Dara jā tin Wa 'Akbaru Tafđīlāan
017-021. ببين چگونه بعضى از آنان را بر بعضى ديگر برترى دادهايم؛ و قطعا درجات آخرت و برترى آن بزرگتر و بيشتر است.
ا ن ظُ رْ كَيْ فَ فَضَّ لْنَا بَعْضَ هُمْ عَلَى بَعْض ٍ ۚ وَلَلآخِ رَ ةُ أَكْبَرُ دَرَ جَا تٍ وَأَكْبَرُ تَفْضِ يلاً
Lā Taj `al Ma`a A ll āhi 'Ilahāan 'Ākh ara Fataq `uda Madh mūmāan Makh dh ūlāan
017-022. معبود ديگرى با خدا قرار مده، تا نكوهيده و وامانده بنشينى.
لاَ تَجْ عَلْ مَعَ ا للَّ هِ إِلَها ً آخَ رَ فَتَقْ عُدَ مَذْمُوما ً مَخْ ذُولاً
Wa Q ađá Ra bbuka 'Allā Ta`budū 'Illā 'Īyā hu Wa Bil-Wāliday ni 'Iĥsānāan ۚ 'Imm ā Yab lugh ann a `In daka A l-Kibara 'Aĥaduhumā 'Aw Kilāhumā Falā Taq ul Lahumā 'Uffin Wa Lā Tanharhumā Wa Q ul Lahumā Q awlāan Kar īmāan
017-023. و پروردگار تو، مقرر كرد كه جز او را مپرستيد؛ و به پدر و مادر [خود] احسان كنيد. اگر يكى از آن دو، يا هر دو در كنار تو به سالخوردگى رسيدند، به آنها [حتى] اوف مگو؛ و به آنان پرخاش مكن؛ و با آنها سخنى شايسته بگوى.
وَقَ ضَ ى رَ بُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُو ا إِلاَّ إِيَّا هُ وَبِالْوَالِدَيْ نِ إِحْسَانا ً ۚ إِمَّ ا يَبْ لُغَ نّ َ عِنْ دَكَ ا لْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُ لْ لَهُمَا أُفٍّ وَلاَ تَنْ هَرْهُمَا وَقُ لْ لَهُمَا قَ وْلا ً كَر ِيماً
Wa A kh fiđ Lahumā Janā ĥa A dh -Dh ulli Mina A r-Ra ĥmati Wa Q ul Rra bbi A rĥam humā Kamā Ra bbayānī Ş agh īr āan
017-024. و از سر مهربانى، بال فروتنى بر آنان بگستر؛ و بگو: پروردگارا، آن دو را رحمت كن، چنانكه مرا در خردى پروردند.
وَاخْ فِضْ لَهُمَا جَنَا حَ ا ل ذُّلِّ مِنَ ا ل رَّ حْمَةِ وَقُ لْ رَّ بِّ ا رْحَمْهُمَا كَمَا رَ بَّيَانِي صَ غِ ير اً
Ra bbukum 'A`lamu Bimā Fī Nufūsikum ۚ 'In Takūnū Ş āliĥī na Fa'inn ahu Kā na Lil'awwābī na Gh afūrā an
017-025. پروردگار شما به آنچه در دلهاى خود داريد آگاهتر است. اگر شايسته باشيد، قطعا او آمرزنده توبه كنندگان است.
رَ بُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ ۚ إِن ْ تَكُونُوا صَ الِحِي نَ فَإِنَّ هُ كَا نَ لِلأَوَّابِي نَ غَ فُوراً
Wa 'Ā ti Dh ā A l-Q urbá Ĥaq q ahu Wa A l-Miskī na Wa A b na A s-Sabī li Wa Lā Tubadh dh ir Tab dh īr āan
017-026. و حق خويشاوند را به او بده؛ و مستمند و در راهمانده را [دستگيرى كن]؛ و ولخرجى و اسراف مكن.
وَآتِ ذَا ا لْقُ رْبَى حَقَّ هُ وَا لْمِسْكِي نَ وَا بْ نَ ا ل سَّبِي لِ وَلاَ تُبَذِّر ْ تَبْ ذِير اً
'Inn a A l-Mubadh dh ir ī na Kānū 'Ikh wā na A sh -Sh ayāţ ī ni ۖ Wa Kā na A sh -Sh ayţ ā nu Lira bbihi Kafūrā an
017-027. چرا كه اسرافكاران برادران شيطانهايند؛ و شيطان همواره نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده است.
إِنّ َ ا لْمُبَذِّر ِي نَ كَانُو ا إِخْ وَا نَ ا ل شَّيَاطِ ي نِ ۖ وَكَا نَ ا ل شَّيْطَ ا نُ لِرَ بِّهِ كَفُوراً
Wa 'Imm ā Tu`r iđann a `Anhumu A b tigh ā 'a Ra ĥmatin Min Ra bbika Tarjūhā Faq ul Lahum Q awlāan Maysūrā an
017-028. و اگر به اميد رحمتى كه از پروردگارت جوياى آنى، از ايشان روى مىگردانى؛ پس با آنان سخنى نرم بگوى.
وَإِمَّ ا تُعْر ِضَ نّ َ عَنْ هُمُ ا بْ تِغَ ا ءَ رَ حْمَةٍ مِن ْ رَ بِّكَ تَرْجُوهَا فَقُ لْ لَهُمْ قَ وْلا ً مَيْسُوراً
Wa Lā Taj `al Yadaka Magh lūlatan 'Ilá `Unuq ika Wa Lā Tab suţ hā Kulla A l-Basţ i Fataq `uda Malūmāan Maĥsūrā an
017-029. و دستت را به گردنت زنجير مكن، و بسيار [هم] گشاده دستى منما، تا ملامت شده و حسرت زده بر جاى مانى.
وَلاَ تَجْ عَلْ يَدَكَ مَغْ لُولَة ً إِلَى عُنُقِ كَ وَلاَ تَبْ سُطْ هَا كُلَّ ا لْبَسْطِ فَتَقْ عُدَ مَلُوما ً مَحْسُوراً
'Inn a Ra bbaka Yab suţ u A r-R izq a Liman Yash ā 'u Wa Yaq diru ۚ 'Inn ahu Kā na Bi`ibādihi Kh abīr āan Baş īr āan
017-030. بىگمان، پروردگار تو براى هر كه بخواهد، روزى را گشاده يا تنگ مىگرداند. در حقيقت او به [حال] بندگانش آگاه بيناست.
إِنّ َ رَ بَّكَ يَبْ سُطُ ا ل رِّزْقَ لِمَن ْ يَشَا ءُ وَيَقْ دِر ُ ۚ إِنَّ هُ كَا نَ بِعِبَادِهِ خَ بِير ا ً بَصِ ير اً
Wa Lā Taq tulū 'Awlādakum Kh ash yata 'Im lā q in ۖ Naĥnu Narzuq uhum Wa 'Īyākum ۚ 'Inn a Q atlahum Kā na Kh iţ 'ā an Kabīr āan
017-031. و از بيم تنگدستى، فرزندان خود را مكشيد. ماييم كه به آنها و شما روزى مىبخشيم. آرى كشتن آنان همواره خطايى بزرگ است.
وَلاَ تَقْ تُلُو ا أَوْلاَدَكُمْ خَ شْيَةَ إِمْلاَق ٍ ۖ نَحْنُ نَرْزُقُ هُمْ وَإِيَّاكُمْ ۚ إِنّ َ قَ تْلَهُمْ كَا نَ خِ طْ ئا ً كَبِير اً
Wa Lā Taq ra bū A z-Ziná ۖ 'Inn ahu Kā na Fāĥish atan Wa Sā 'a Sabīlāan
017-032. و به زنا نزديك مشويد؛ چرا كه آن همواره زشت و بد راهى است.
وَلاَ تَقْ رَ بُوا ا ل زِّنَى ۖ إِنَّ هُ كَا نَ فَاحِشَة ً وَسَا ءَ سَبِيلاً
Wa Lā Taq tulū A n -Nafsa A llatī Ĥarra ma A ll āhu 'Illā Bil-Ĥaq q i ۗ Wa Man Q utila Mažlūmāan Faq ad Ja`alnā Liwalīyihi Sulţ ānāan Falā Yusr if Fī A l-Q atli ۖ 'Inn ahu Kā na Man ş ūrā an
017-033. و نفسى را كه خداوند حرام كرده است، جز به حق مكشيد. و هر كس مظلوم كشته شود، به سرپرست وى قدرتى دادهايم. پس [او] نبايد در قتل زياده روى كند؛ زيرا او [از طرف شرع] يارى شده است.
وَلاَ تَقْ تُلُوا ا ل نَّ فْسَ ا لَّتِي حَرَّ مَ ا للَّ هُ إِلاَّ بِا لْحَقِّ ۗ وَمَن ْ قُ تِلَ مَظْ لُوما ً فَقَ د ْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَ انا ً فَلاَ يُسْر ِفْ فِي ا لْقَ تْلِ ۖ إِنَّ هُ كَا نَ مَن صُ وراً
Wa Lā Taq ra bū Mā la A l-Yatī mi 'Illā Bi-Atī Hiya 'Aĥsanu Ĥattá Yab lugh a 'Ash uddahu ۚ Wa 'Awfū Bil-`Ahdi ۖ 'Inn a A l-`Ahda Kā na Mas'ūlāan
017-034. و به مال يتيم جز به بهترين وجه نزديك مشويد، تا به رشد برسد. و به پيمان [خود] وفا كنيد؛ زيرا كه از پيمان پرسش خواهد شد.
وَلاَ تَقْ رَ بُوا مَا لَ ا لْيَتِي مِ إِلاَّ بِا لَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْ لُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِا لْعَهْدِ ۖ إِنّ َ ا لْعَهْدَ كَا نَ مَسْئُ ولاً
Wa 'Awfū A l-Kay la 'Idh ā Kiltum Wa Zinū Bil-Q isţ ā si A l-Mustaq ī mi ۚ Dh ālika Kh ay ru n Wa 'Aĥsanu Ta'wīlāan
017-035. و چون پيمانه مىكنيد، پيمانه را تمام دهيد. و با ترازوى درست بسنجيد، كه اين بهتر و خوش فرجام تر است.
وَأَوْفُوا ا لْكَيْ لَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِا لْقِ سْطَ ا سِ ا لْمُسْتَقِ ي مِ ۚ ذَلِكَ خَ يْ رٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلاً
Wa Lā Taq fu Mā Lay sa Laka Bihi `Ilmun ۚ 'Inn a A s-Sam `a Wa A l-Baş ara Wa A l-Fu'uā da Kullu 'Ūlā 'ika Kā na `Anhu Mas'ūlāan
017-036. و چيزى را كه بدان علم ندارى دنبال مكن. زيرا گوش، و چشم، و قلب همه مورد پرسش واقع خواهند شد.
وَلاَ تَقْ فُ مَا لَيْ سَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنّ َ ا ل سَّمْعَ وَا لْبَصَ رَ وَا لْفُؤَا دَ كُلُّ أُ وْلَا ئِكَ كَا نَ عَنْ هُ مَسْئُ ولاً
Wa Lā Tam sh i Fī A l-'Arđi Mara ĥāan ۖ 'Inn aka Lan Takh r iq a A l-'Arđa Wa Lan Tab lugh a A l-Jibā la Ţ ūlāan
017-037. و در [روى] زمين به نخوت(خود پسندانه) گام برمدار؛ چرا كه هرگز زمين را نمىتوانى شكافت، و در بلندى به كوهها نمىتوانى رسيد.
وَلاَ تَمْشِ فِي ا لأَرْضِ مَرَ حا ً ۖ إِنَّ كَ لَن ْ تَخْ ر ِقَ ا لأَرْضَ وَلَن ْ تَبْ لُغَ ا لْجِبَا لَ طُ ولاً
Kullu Dh ālika Kā na Sayyi'uhu `In da Ra bbika Makrūhāan
017-038. همه اين [كارها] بدش نزد پروردگار تو ناپسنديده است.
كُلُّ ذَلِكَ كَا نَ سَيِّئُهُ عِنْ دَ رَ بِّكَ مَكْرُوهاً
Dh ālika Mimm ā 'Awĥá 'Ilay ka Ra bbuka Mina A l-Ĥikmati ۗ Wa Lā Taj `al Ma`a A ll āhi 'Ilahāan 'Ākh ara Fatulq á Fī Jahann ama Malūmāan Mad ĥūrā an
017-039. اين [سفارشها] از حكمتهايى است كه پروردگارت به تو وحى كرده است. و با خداى يگانه، معبودى ديگر قرار مده. و گرنه حسرت زده و مطرود در جهنم افكنده خواهى شد.
ذَلِكَ مِمَّ ا أَوْحَى إِلَيْ كَ رَ بُّكَ مِنَ ا لْحِكْمَةِ ۗ وَلاَ تَجْ عَلْ مَعَ ا للَّ هِ إِلَها ً آخَ رَ فَتُلْقَ ى فِي جَهَنَّ مَ مَلُوما ً مَد ْحُوراً
'Afa'aş fākum Ra bbukum Bil-Banī na Wa A ttakh adh a Mina A l-Malā 'ikati 'Ināth āan ۚ 'Inn akum Lataq ūlū na Q awlāan `Ažīmāan
017-040. آيا [پنداشتيد كه] پروردگارتان شما را به [داشتن] پسران اختصاص داده، و خود از فرشتگان دخترانى برگرفته است؟ حقا كه شما سخنى بس بزرگ مىگوييد.
أَفَأَصْ فَاكُمْ رَ بُّكُمْ بِا لْبَنِي نَ وَا تَّخَ ذَ مِنَ ا لْمَلاَئِكَةِ إِنَاثا ً ۚ إِنَّ كُمْ لَتَقُ ولُو نَ قَ وْلاً عَظِ يماً
Wa Laq ad Ş arra fnā Fī Hādh ā A l-Q ur'ā ni Liyadh dh akkarū Wa Mā Yazīduhum 'Illā Nufūrā an
017-041. و به راستى، ما در اين قرآن [حقايق را] گونه گون بيان كرديم، تا پند گيرند؛ و[لى] آنان را جز نفرت نمىافزايد.
وَلَقَ د ْ صَ رَّ فْنَا فِي هَذَا ا لْقُ رْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلاَّ نُفُوراً
Q ul Law Kā na Ma`ahu~ 'Ālihatun Kamā Yaq ūlū na 'Idh āan Lāb tagh aw 'Ilá Dh ī A l-`Arsh i Sabīlāan
017-042. بگو: اگر چنانكه مىگويند با او خدايانى [ديگر] بود؛ در آن صورت حتما در صدد جستن راهى به سوى [خداوند] صاحب عرش، برمىآمدند.
قُ لْ لَوْ كَا نَ مَعَهُ~ ُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُ ولُو نَ إِذا ً لاَبْ تَغَ وْا إِلَى ذِي ا لْعَرْشِ سَبِيلاً
Sub ĥānahu Wa Ta`ālá `Amm ā Yaq ūlū na `Ulūwāan Kabīr āan
017-043. او [پاك و] منزه است و از آنچه مىگويند بسى والاتر است.
سُبْ حَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّ ا يَقُ ولُو نَ عُلُوّا ً كَبِير اً
Tusabbiĥu Lahu A s-Samāwā tu A s-Sab `u Wa A l-'Arđu Wa Man Fīhinn a ۚ Wa 'In Min Sh ay 'in 'Illā Yusabbiĥu Biĥam dihi Wa Lakin Lā Tafq ahū na Tasbīĥahum ۗ 'Inn ahu Kā na Ĥalīmāan Gh afūrā an
017-044. آسمانهاى هفتگانه، و زمين، و هر كس كه در آنهاست او را تسبيح مىگويند. و هيچ چيز نيست مگر اينكه در حال ستايش، تسبيح او مىگويد؛ ولى شما تسبيح آنها را درنمىيابيد. به راستى كه او همواره بردبار [و] آمرزنده است.
تُسَبِّحُ لَهُ ا ل سَّمَاوَا تُ ا ل سَّبْ عُ وَا لأَرْضُ وَمَن ْ فِيهِنّ َ ۚ وَإِن ْ مِن ْ شَيْ ءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَكِن ْ لاَ تَفْقَ هُو نَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ إِنَّ هُ كَا نَ حَلِيماً غَ فُوراً
Wa 'Idh ā Q ara 'ta A l-Q ur'ā na Ja`alnā Baynaka Wa Bay na A l-Ladh ī na Lā Yu'uminū na Bil-'Ākh ira ti Ĥijābāan Mastūrā an
017-045. و چون قرآن بخوانى، ميان تو و كسانى كه به آخرت ايمان ندارند پردهاى پوشيده قرار مىدهيم.
وَإِذَا قَ رَ أْتَ ا لْقُ رْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْ نَ ا لَّذِي نَ لاَ يُؤْمِنُو نَ بِا لآخِ رَ ةِ حِجَابا ً مَسْتُوراً
Wa Ja`alnā `Alá Q ulūbihim 'Akinn atan 'An Yafq ahū hu Wa Fī 'Ādh ānihim Waq rā an Wa 'Idh ā ۚ Dh akarta Ra bbaka Fī A l-Q ur'ā ni Waĥdahu Wa Llaw `Alá 'Ad bār ihim Nufūrā an
017-046. و بر دلهايشان پوششها مىنهيم تا آن را نفهمند؛ و در گوشهايشان سنگينى [قرار مىدهيم]؛ و چون در قرآن، پروردگار خود را به يگانگى ياد كنى، با نفرت پشت مىكنند.
وَجَعَلْنَا عَلَى قُ لُوبِهِمْ أَكِنَّ ةً أَن ْ يَفْقَ هُو هُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْ را ً ۚ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَ بَّكَ فِي ا لْقُ رْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَى أَد ْبَار ِهِمْ نُفُوراً
Naĥnu 'A`lamu Bimā Yastami`ū na Bihi~ 'Idh Yastami`ū na 'Ilay ka Wa 'Idh Hum Naj wá 'Idh Yaq ū lu A ž-Ž ālimū na 'In Tattabi`ū na 'Illā Ra julāan Masĥūrā an
017-047. هنگامى كه به سوى تو گوش فرا مىدارند، ما بهتر مىدانيم به چه [منظور] گوش مىدهند. و [نيز] آنگاه كه به نجوا مىپردازند. وقتى كه ستمگران گويند: جز مردى افسون شده را پيروى نمىكنيد.
نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُو نَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُو نَ إِلَيْ كَ وَإِذْ هُمْ نَجْ وَى إِذْ يَقُ و لُ ا ل ظَّ الِمُو نَ إِن ْ تَتَّبِعُو نَ إِلاَّ رَ جُلا ً مَسْحُوراً
A n žur Kay fa Đ ara bū Laka A l-'Am th ā la Fađallū Falā Yastaţ ī`ū na Sabīlāan
017-048. ببين چگونه براى تو مثلها زدند و گمراه شدند؛ در نتيجه راه به جايى نمىتوانند ببرند.
ا ن ظُ رْ كَيْ فَ ضَ رَ بُوا لَكَ ا لأَمْثَا لَ فَضَ لُّوا فَلاَ يَسْتَطِ يعُو نَ سَبِيلاً
Wa Q ālū 'A'idh ā Kunn ā `Ižāmāan Wa Ru fātāan 'A'inn ā Lamab `ūth ū na Kh alq āan Jadīdāan
017-049. و گفتند: آيا وقتى استخوان و خاك شديم [باز] به آفرينشى جديد برانگيخته مىشويم؟
وَقَ الُو ا أَئِذَا كُنَّ ا عِظَ اما ً وَرُفَاتاً أَئِنَّ ا لَمَبْ عُوثُو نَ خَ لْق ا ً جَدِيداً
Q ul Kūnū Ĥijāra tan 'Aw Ĥadīdāan
017-050. بگو: سنگ باشيد يا آهن،
قُ لْ كُونُوا حِجَارَ ةً أَوْ حَدِيداً
'Aw Kh alq āan Mimm ā Yakburu Fī Ş udūr ikum ۚ Fasayaq ūlū na Man Yu`īdunā ۖ Q uli A l-Ladh ī Faţ ara kum 'Awwala Marra tin ۚ Fasayungh iđū na 'Ilay ka Ru 'ū sahum Wa Yaq ūlū na Matá Huwa ۖ Q ul `Asá 'An Yakū na Q ar ībāan
017-051. يا آفريدهاى از آنچه در خاطر شما بزرگ مىنمايد [باز هم برانگيخته خواهيد شد]. پس خواهند گفت: چه كسى ما را بازمىگرداند؟ بگو: همان كس كه نخستين بار شما را پديد آورد. [باز] سرهاى خود را به طرف تو تكان مىدهند و مىگويند: آن كى خواهد بود؟ بگو: شايد كه نزديك باشد.
أَوْ خَ لْق ا ً مِمَّ ا يَكْبُرُ فِي صُ دُور ِكُمْ ۚ فَسَيَقُ ولُو نَ مَن ْ يُعِيدُنَا ۖ قُ لِ ا لَّذِي فَطَ رَ كُمْ أَوَّلَ مَرَّ ةٍ ۚ فَسَيُنْ غِ ضُ و نَ إِلَيْ كَ رُءُ وسَهُمْ وَيَقُ ولُو نَ مَتَى هُوَ ۖ قُ لْ عَسَى أَن ْ يَكُو نَ قَ ر ِيباً
Yaw ma Yad `ūkum Fatastajībū na Biĥam dihi Wa Tažunn ū na 'In Labith tum 'Illā Q alīlāan
017-052. روزى كه شما را فرا مىخواند، پس در حالى كه او را ستايش مىكنيد اجابتش مىنماييد؛ و مىپنداريد كه جز اندكى [در دنيا] نماندهايد.
يَوْ مَ يَد ْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُو نَ بِحَمْدِهِ وَتَظُ نّ ُو نَ إِن ْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ قَ لِيلاً
Wa Q ul Li`ibādī Yaq ūlū A llatī Hiya 'Aĥsanu ۚ 'Inn a A sh -Sh ayţ ā na Yan zagh u Baynahum ۚ 'Inn a A sh -Sh ayţ ā na Kā na Lil'in sā ni `Adūwāan Mubīnāan
017-053. و به بندگانم بگو: آنچه را كه بهتر است بگويند؛ كه شيطان ميانشان را به هم مىزند. زيرا شيطان همواره براى انسان دشمنى آشكار است.
وَقُ لْ لِعِبَادِي يَقُ ولُوا ا لَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنّ َ ا ل شَّيْطَ ا نَ يَن زَغُ بَيْنَهُمْ ۚ إِنّ َ ا ل شَّيْطَ ا نَ كَا نَ لِلإِن سَا نِ عَدُوّا ً مُبِيناً
Ra bbukum 'A`lamu Bikum ۖ 'In Yash a' Yarĥam kum 'Aw 'In Yash a' Yu`adh dh ib kum ۚ Wa Mā 'Arsalnā ka `Alayhim Wa Kīlāan
017-054. پروردگار شما به [حال] شما داناتر است. اگر بخواهد بر شما رحمت مىآورد؛ يا اگر بخواهد شما را عذاب مىكند. و تو را بر ايشان نگهبان نفرستادهايم.
رَ بُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ ۖ إِن ْ يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِن ْ يَشَأْ يُعَذِّبْ كُمْ ۚ وَمَا أَرْسَلْنَا كَ عَلَيْهِمْ وَكِيلاً
Wa Ra bbuka 'A`lamu Biman Fī A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi ۗ Wa Laq ad Fađđalnā Ba`đa A n -Nabīyī na `Alá Ba`đin ۖ Wa 'Ātaynā Dāwū da Zabūrā an
017-055. و پروردگار تو به هر كه [و هر چه] در آسمانها و زمين است داناتر است. و در حقيقت، بعضى از انبيا را بر بعضى برترى بخشيديم؛ و به داوود زبور داديم.
وَرَ بُّكَ أَعْلَمُ بِمَن ْ فِي ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ ۗ وَلَقَ د ْ فَضَّ لْنَا بَعْضَ ا ل نَّ بِيِّي نَ عَلَى بَعْض ٍ ۖ وَآتَيْنَا دَاوُو دَ زَبُوراً
Q uli A d `ū A l-Ladh ī na Za`am tum Min Dūnihi Falā Yam likū na Kash fa A đ-Đ urr i `An kum Wa Lā Taĥwīlāan
017-056. بگو: كسانى را كه به جاى او [معبود خود] پنداشتيد بخوانيد. [آنها] نه اختيارى دارند كه از شما دفع زيان كنند؛ و نه [آنكه بلايى را از شما] بگردانند.
قُ لِ ا د ْعُوا ا لَّذِي نَ زَعَمْتُمْ مِن ْ دُونِهِ فَلاَ يَمْلِكُو نَ كَشْفَ ا ل ضُّ رِّ عَن كُمْ وَلاَ تَحْوِيلاً
'Ūlā 'ika A l-Ladh ī na Yad `ū na Yab tagh ū na 'Ilá Ra bbihimu A l-Wasīlata 'Ayyuhum 'Aq ra bu Wa Yarjū na Ra ĥmatahu Wa Yakh āfū na `Adh ābahu~ ۚ 'Inn a `Adh ā ba Ra bbika Kā na Maĥdh ūrā an
017-057. آن كسانى را كه ايشان مىخوانند، [خود] به سوى پروردگارشان تقرب مىجويند؛ [تا بدانند] كدام يك از آنها [به او] نزديكترند؛ و به رحمت وى اميدوارند؛ و از عذابش مىترسند. چرا كه عذاب پروردگارت همواره در خور پرهيز است.
أُ وْلَا ئِكَ ا لَّذِي نَ يَد ْعُو نَ يَبْ تَغُ و نَ إِلَى رَ بِّهِمُ ا لْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْ رَ بُ وَيَرْجُو نَ رَ حْمَتَهُ وَيَخَ افُو نَ عَذَابَهُ~ ُ ۚ إِنّ َ عَذَا بَ رَ بِّكَ كَا نَ مَحْذُوراً
Wa 'In Min Q aryatin 'Illā Naĥnu Muhlikūhā Q ab la Yaw mi A l-Q iyāmati 'Aw Mu`adh dh ibūhā `Adh ābāan Sh adīdāan ۚ Kā na Dh ālika Fī A l-Kitā bi Masţ ūrā an
017-058. و هيچ شهرى نيست مگر اينكه ما آن را [در صورت نافرمانى] پيش از روز رستاخيز به هلاكت مىرسانيم؛ يا آن را سخت عذاب مىكنيم؛ اين [عقوبت] در كتاب [الهى] به قلم رفته است.
وَإِن ْ مِن ْ قَ رْيَةٍ إِلاَّ نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَ بْ لَ يَوْ مِ ا لْقِ يَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابا ً شَدِيدا ً ۚ كَا نَ ذَلِكَ فِي ا لْكِتَا بِ مَسْطُ وراً
Wa Mā Mana`anā 'An Nursila Bil-'Āyā ti 'Illā 'An Kadh dh aba Bihā A l-'Awwalū na ۚ Wa 'Ātaynā Th amū da A n -Nāq ata Mub ş ira tan Fažalamū Bihā ۚ Wa Mā Nursilu Bil-'Āyā ti 'Illā Takh wīfāan
017-059. و [چيزى] ما را از فرستادن معجزات باز نداشت، جز اينكه پيشينيان آنها را به دروغ گرفتند. و به ثمود ماده شتر داديم كه [پديدهاى] روشنگر بود، و[لى] به آن ستم كردند؛ و ما معجزهها را، جز براى بيم دادن [مردم] نمىفرستيم.
وَمَا مَنَعَنَا أَن ْ نُرْسِلَ بِا لآيَا تِ إِلاَّ أَن ْ كَذَّبَ بِهَا ا لأَوَّلُو نَ ۚ وَآتَيْنَا ثَمُو دَ ا ل نَّ اقَ ةَ مُبْ صِ رَ ة ً فَظَ لَمُوا بِهَا ۚ وَمَا نُرْسِلُ بِا لآيَا تِ إِلاَّ تَخْ وِيفاً
Wa 'Idh Q ulnā Laka 'Inn a Ra bbaka 'Aĥā ţ a Bin -Nā si ۚ Wa Mā Ja`alnā A r-Ru 'uyā A llatī 'Ara ynā ka 'Illā Fitnatan Lilnn ā si Wa A sh -Sh ajara ta A l-Mal`ūnata Fī A l-Q ur'ā ni ۚ Wa Nukh awwifuhum Famā Yazīduhum 'Illā Ţ ugh yānāan Kabīr āan
017-060. و [ياد كن] هنگامى را كه به تو گفتيم: به راستى پروردگارت بر مردم احاطه دارد. و آن رؤيايى را كه به تو نمايانديم؛ و [نيز] آن درخت لعنت شده در قرآن را جز براى آزمايش مردم قرار نداديم. و ما آنان را بيم مىدهيم؛ ولى جز بر طغيان بيشتر آنها نمىافزايد.
وَإِذْ قُ لْنَا لَكَ إِنّ َ رَ بَّكَ أَحَا طَ بِا ل نّ َا سِ ۚ وَمَا جَعَلْنَا ا ل رُّؤْيَا ا لَّتِي أَرَ يْنَا كَ إِلاَّ فِتْنَة ً لِلنّ َا سِ وَا ل شَّجَرَ ةَ ا لْمَلْعُونَةَ فِي ا لْقُ رْآنِ ۚ وَنُخَ وِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلاَّ طُ غْ يَانا ً كَبِير اً
Wa 'Idh Q ulnā Lilmalā 'ikati A sjudū Li'dama Fasajadū 'Illā 'Ib lī sa Q ā la 'A'asjudu Liman Kh alaq ta Ţ īnāan
017-061. و هنگامى را كه به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده كنيد پس [همه] جز ابليس سجده كردند. گفت: آيا براى كسى كه از گل آفريدى سجده كنم؟
وَإِذْ قُ لْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ ا سْجُدُوا لِأدَمَ فَسَجَدُو ا إِلاَّ إِبْ لِي سَ قَ ا لَ أَأَسْجُدُ لِمَن ْ خَ لَقْ تَ طِ يناً
Q ā la 'Ara 'aytaka Hādh ā A l-Ladh ī Karra m ta `Alay ya La'in 'Akh kh artanī 'Ilá Yaw mi A l-Q iyāmati La'aĥtanikann a Dh urr īyatahu~ 'Illā Q alīlāan
017-062. [سپس] گفت: به من بگو اين كسى را كه بر من برترى دادى [براى چه بود]؟ اگر تا روز قيامت مهلتم دهى، قطعا فرزندانش را جز اندكى [از آنها] ريشه كن خواهم كرد.
قَ ا لَ أَرَ أَيْتَكَ هَذَا ا لَّذِي كَرَّ مْتَ عَلَيَّ لَئِن ْ أَخَّ رْتَنِي إِلَى يَوْ مِ ا لْقِ يَامَةِ لَأَحْتَنِكَنّ َ ذُرِّيَّتَهُ~ُ إِلاَّ قَ لِيلاً
Q ā la A dh /hab Faman Tabi`aka Minhum Fa'inn a Jahann ama Jazā 'uukum Jazā 'an Mawfūrā an
017-063. فرمود: برو كه هر كس از آنان تو را پيروى كند، مسلما جهنم سزايتان خواهد بود، كه كيفرى تمام است.
قَ ا لَ ا ذْهَب ْ فَمَن ْ تَبِعَكَ مِنْ هُمْ فَإِنّ َ جَهَنَّ مَ جَزَا ؤُكُمْ جَزَا ء ً مَوْفُوراً
Wa A stafziz Mani A staţ a`ta Minhum Biş awtika Wa 'Aj lib `Alayhim Bikh aylika Wa Ra jilika Wa Sh ār ik/hum Fī A l-'Am w li Wa A l-'Awlā di Wa `Id /hum ۚ Wa Mā Ya`iduhumu A sh -Sh ayţ ā nu 'Illā Gh urūrā an
017-064. و از ايشان هر كه را توانستى با آواى خود تحريك كن. و با سواران و پيادگانت بر آنها بتاز، و با آنان در اموال و اولاد شركت كن، و به ايشان وعده بده. و شيطان جز فريب به آنها وعده نمىدهد.
وَاسْتَفْزِزْ مَنِ ا سْتَطَ عْتَ مِنْ هُمْ بِصَ وْتِكَ وَأَجْ لِب ْ عَلَيْهِمْ بِخَ يْلِكَ وَرَ جِلِكَ وَشَار ِكْهُمْ فِي ا لأَمْوالِ وَا لأَولاَدِ وَعِد ْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ ا ل شَّيْطَ ا نُ إِلاَّ غُ رُوراً
'Inn a `Ibādī Lay sa Laka `Alayhim Sulţ ā nun ۚ Wa Kafá Bira bbika Wa Kīlāan
017-065. در حقيقت، تو را بر بندگان من تسلطى نيست. و حمايتگرى [چون] پروردگارت بس است.
إِنّ َ عِبَادِي لَيْ سَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَ ا نٌ ۚ وَكَفَى بِرَ بِّكَ وَكِيلاً
Ra bbukumu A l-Ladh ī Yuzjī Lakumu A l-Fulka Fī A l-Baĥr i Litab tagh ū Min Fađlihi~ ۚ 'Inn ahu Kā na Bikum Ra ĥīmāan
017-066. پروردگار شما، كسى است كه كشتى را در دريا براى شما به حركت در مىآورد؛ تا از فضل او براى خود بجوييد. چرا كه او همواره به شما مهربان است.
رَ بُّكُمُ ا لَّذِي يُزْجِي لَكُمُ ا لْفُلْكَ فِي ا لْبَحْر ِ لِتَبْ تَغُ وا مِن ْ فَضْ لِهِ ۚ إِنَّ هُ كَا نَ بِكُمْ رَ حِيماً
Wa 'Idh ā Massakumu A đ-Đ urru Fī A l-Baĥr i Đ alla Man Tad `ū na 'Illā 'Īyā hu ۖ Falamm ā Najjākum 'Ilá A l-Barr i 'A`ra đtum ۚ Wa Kā na A l-'In sā nu Kafūrā an
017-067. و چون در دريا به شما صدمهاى برسد، هر كه را جز او مىخوانيد ناپديد [و فراموش] مىگردد. و چون [خدا] شما را به سوى خشكى رهانيد، رويگردان مىشويد. و انسان همواره ناسپاس است.
وَإِذَا مَسَّكُمُ ا ل ضُّ رُّ فِي ا لْبَحْر ِ ضَ لَّ مَن ْ تَد ْعُو نَ إِلاَّ إِيَّا هُ ۖ فَلَمَّ ا نَجَّاكُمْ إِلَى ا لْبَرِّ أَعْرَ ضْ تُمْ ۚ وَكَا نَ ا لإِنْ سَا نُ كَفُوراً
'Afa'amin tum 'An Yakh sifa Bikum Jāniba A l-Barr i 'Aw Yursila `Alaykum Ĥāş ibāan Th umm a Lā Tajidū Lakum Wa Kīlāan
017-068. مگر ايمن شديد، از اينكه شما را در كنار خشكى در زمين فرو برد، يا بر شما طوفانى از سنگريزهها بفرستد، سپس براى خود نگاهبانى نيابيد؟
أَفَأَمِن تُمْ أَن ْ يَخْ سِفَ بِكُمْ جَانِبَ ا لْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِ با ً ثُمّ َ لاَ تَجِدُوا لَكُمْ وَكِيلاً
'Am 'Amin tum 'An Yu`īdakum Fī hi Tāra tan 'Ukh rá Fayursila `Alaykum Q āş ifāan Mina A r-R ī ĥi Fayugh r iq akum Bimā Kafartum ۙ Th umm a Lā Tajidū Lakum `Alaynā Bihi Tabī`āan
017-069. يا [مگر] ايمن شديد از اينكه بار ديگر شما را در آن [دريا] باز گرداند، و تند بادى شكننده بر شما بفرستد، و به سزاى آنكه كفر ورزيديد غرقتان كند؛ آنگاه براى خود در برابر ما كسى را نيابيد كه آن را دنبال كند؟
أَمْ أَمِن تُمْ أَن ْ يُعِيدَكُمْ فِي هِ تَارَ ةً أُخْ رَ ى فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَ اصِ فا ً مِنَ ا ل رِّي حِ فَيُغْ ر ِقَ كُمْ بِمَا كَفَرْتُمْ ۙ ثُمّ َ لاَ تَجِدُوا لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِ تَبِيعاً
Wa Laq ad Karra m nā Banī 'Ādama Wa Ĥamalnāhum Fī A l-Barr i Wa A l-Baĥr i Wa Ra zaq nāhum Mina A ţ -Ţ ayyibā ti Wa Fađđalnāhum `Alá Kath ī r in Mimm an Kh alaq nā Tafđīlāan
017-070. و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتيم؛ و آنان را در خشكى و دريا [بر مركبها] برنشانديم. و از چيزهاى پاكيزه به ايشان روزى داديم، و آنها را بر بسيارى از آفريدههاى خود برترى آشكار داديم.
وَلَقَ د ْ كَرَّ مْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي ا لْبَرِّ وَا لْبَحْر ِ وَرَ زَقْ نَاهُمْ مِنَ ا ل طَّ يِّبَا تِ وَفَضَّ لْنَاهُمْ عَلَى كَثِي ر ٍ مِمَّ ن ْ خَ لَقْ نَا تَفْضِ يلاً
Yaw ma Nad `ū Kulla 'Unā sin Bi'imāmihim ۖ Faman 'Ūtiya Kitābahu Biyamīnihi Fa'ūlā 'ika Yaq ra 'ū na Kitābahum Wa Lā Yužlamū na Fatīlāan
017-071. [ياد كن] روزى را كه هر گروهى را با پيشوايشان فرا مىخوانيم. پس هر كس كارنامهاش را به دست راستش دهند، آنان كارنامه خود را مىخوانند، و به قدر نخك هسته خرمايى به آنها ستم نمىشود.
يَوْ مَ نَد ْعُو كُلَّ أُنَا س ٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَن ْ أُ وتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُ وْلَا ئِكَ يَقْ رَ ءُو نَ كِتَابَهُمْ وَلاَ يُظْ لَمُو نَ فَتِيلاً
Wa Man Kā na Fī Hadh ihi~ 'A`m á Fahuwa Fī A l-'Ākh ira ti 'A`m á Wa 'Ađallu Sabīlāan
017-072. و هر كه در اين [دنيا] كور[دل] باشد، در آخرت [هم] كور[دل] و گمراهتر خواهد بود.
وَمَن ْ كَا نَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي ا لآخِ رَ ةِ أَعْمَى وَأَضَ لُّ سَبِيلاً
Wa 'In Kādū Layaftinūnaka `Ani A l-Ladh ī 'Awĥaynā 'Ilay ka Litaftar iya `Alaynā Gh ayra hu ۖ Wa 'Idh āan Lā ttakh adh ū ka Kh alīlāan
017-073. و چيزى نمانده بود كه تو را از آنچه به سوى تو وحى كردهايم گمراه كنند؛ تا غير از آن را بر ما ببندى؛ و در آن صورت، تو را به دوستى خود بگيرند.
وَإِن ْ كَادُوا لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ ا لَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْ كَ لِتَفْتَر ِيَ عَلَيْنَا غَ يْرَ هُ ۖ وَإِذا ً لاَتَّخَ ذُو كَ خَ لِيلاً
Wa Lawlā 'An Th abbatnā ka Laq ad Kid tta Tarkanu 'Ilayhim Sh ay'ā an Q alīlāan
017-074. و اگر تو را استوار نمىداشتيم، قطعا نزديك بود كمى به سوى آنان متمايل شوى.
وَلَوْلاَ أَن ْ ثَبَّتْنَا كَ لَقَ د ْ كِد ْتَّ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْ ئا ً قَ لِيلاً
'Idh āan La'adh aq nā ka Đ i`fa A l-Ĥayāati Wa Đ i`fa A l-Mamā ti Th umm a Lā Tajidu Laka `Alaynā Naş īr āan
017-075. در آن صورت، حتما تو را دو برابر [در] زندگى، و دو برابر [پس از] مرگ [عذاب] مىچشانيديم. آنگاه در برابر ما، براى خود ياورى نمىيافتى.
إِذا ً لَأَذَقْ نَا كَ ضِ عْفَ ا لْحَيَا ةِ وَضِ عْفَ ا لْمَمَا تِ ثُمّ َ لاَ تَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِ ير اً
Wa 'In Kādū Layastafizzūnaka Mina A l-'Arđi Liyukh r ijū ka Minhā ۖ Wa 'Idh āan Lā Yalbath ū na Kh ilāfaka 'Illā Q alīlāan
017-076. و چيزى نمانده بود كه تو را از اين سرزمين بركنند، تا تو را از آنجا بيرون سازند. و در آن صورت، آنان [هم] پس از تو جز [زمان] اندكى نمىماندند.
وَإِن ْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ ا لأَرْضِ لِيُخْ ر ِجُو كَ مِنْ هَا ۖ وَإِذا ً لاَ يَلْبَثُو نَ خِ لاَفَكَ إِلاَّ قَ لِيلاً
Sunn ata Man Q ad 'Arsalnā Q ab laka Min Ru sulinā ۖ Wa Lā Tajidu Lisunn atinā Taĥwīlāan
017-077. سنتى كه همواره در ميان [امتهاى] فرستادگانى كه پيش از تو گسيل داشتهايم (فرستاديم) [جارى] بوده است. و براى سنت [و قانون] ما تغييرى نخواهى يافت.
سُنَّ ةَ مَن ْ قَ د ْ أَرْسَلْنَا قَ بْ لَكَ مِن ْ رُسُلِنَا ۖ وَلاَ تَجِدُ لِسُنَّ تِنَا تَحْوِيلاً
'Aq imi A ş -Ş alāata Lidulū ki A sh -Sh am si 'Ilá Gh asaq i A l-Lay li Wa Q ur'ā na A l-Faj r i ۖ 'Inn a Q ur'ā na A l-Faj r i Kā na Mash /hūdāan
017-078. نماز را، از زوال آفتاب تا نهايت تاريكى شب برپادار؛ و [نيز] نماز صبح را؛ زيرا نماز صبح مورد توجه است.
أَقِ مِ ا ل صَّ لاَةَ لِدُلُو كِ ا ل شَّمْسِ إِلَى غَ سَقِ ا ل لَّيْ لِ وَقُ رْآنَ ا لْفَجْ ر ِ ۖ إِنّ َ قُ رْآنَ ا لْفَجْ ر ِ كَا نَ مَشْهُوداً
Wa Mina A l-Lay li Fatahajjad Bihi Nāfilatan Laka `Asá 'An Yab `ath aka Ra bbuka Maq āmāan Maĥmūdāan
017-079. و پاسى از شب را زنده بدار (بيدار باش)، تا براى تو [به منزله] نافلهاى (مستحب) باشد. اميد كه پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند.
وَمِنَ ا ل لَّيْ لِ فَتَهَجَّد ْ بِهِ نَافِلَة ً لَكَ عَسَى أَن ْ يَبْ عَثَكَ رَ بُّكَ مَقَ اما ً مَحْمُوداً
Wa Q ul Ra bbi 'Ad kh ilnī Mud kh ala Ş id q in Wa 'Akh r ij nī Mukh ra ja Ş id q in Wa A j `al Lī Min Ladun ka Sulţ ānāan Naş īr āan
017-080. و بگو: پروردگارا، مرا [در هر كارى] به طرز درست داخل كن، و به طرز درست خارج ساز، و از جانب خود براى من تسلطى يارى بخش قرار ده.
وَقُ لْ رَ بِّ أَد ْخِ لْنِي مُد ْخَ لَ صِ د ْق ٍ وَأَخْ ر ِجْ نِي مُخْ رَ جَ صِ د ْق ٍ وَا جْ عَلْ لِي مِن ْ لَدُنْ كَ سُلْطَ انا ً نَصِ ير اً
Wa Q ul Jā 'a A l-Ĥaq q u Wa Zahaq a A l-Bāţ ilu ۚ 'Inn a A l-Bāţ ila Kā na Zahūq āan
017-081. و بگو: حق آمد و باطل نابود شد. آرى باطل همواره نابودشدنى است.
وَقُ لْ جَا ءَ ا لْحَقُّ وَزَهَقَ ا لْبَاطِ لُ ۚ إِنّ َ ا لْبَاطِ لَ كَا نَ زَهُوق اً
Wa Nunazzilu Mina A l-Q ur'ā ni Mā Huwa Sh ifā 'un Wa Ra ĥmatun Lilmu'uminī na ۙ Wa Lā Yazī du A ž-Ž ālimī na 'Illā Kh asārā an
017-082. و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مىكنيم. و[لى] ستمگران را جز زيان نمىافزايد.
وَنُنَزِّلُ مِنَ ا لْقُ رْآنِ مَا هُوَ شِفَا ءٌ وَرَ حْمَة ٌ لِلْمُؤْمِنِي نَ ۙ وَلاَ يَزِي دُ ا ل ظَّ الِمِي نَ إِلاَّ خَ سَاراً
Wa 'Idh ā 'An`am nā `Alá A l-'In sā ni 'A`ra đa Wa Na'á Bijānibihi ۖ Wa 'Idh ā Massahu A sh -Sh arru Kā na Ya'ū sāan
017-083. و چون به انسان نعمت ارزانى داريم روى مىگرداند، و پهلو تهى مىكند. و چون آسيبى به وى رسد نوميد مىگردد.
وَإِذَا أَنْ عَمْنَا عَلَى ا لإِن سَا نِ أَعْرَ ضَ وَنَأَى بِجَانِبِهِ ۖ وَإِذَا مَسَّهُ ا ل شَّرُّ كَا نَ يَئُ وساً
Q ul Kullun Ya`malu `Alá Sh ākilatihi Fara bbukum 'A`lamu Biman Huwa 'Ahdá Sabīlāan
017-084. بگو: هر كس بر حسب ساختار [روانى و بدنى] خود عمل مىكند، و پروردگار شما به هر كه راه يافته تر باشد، داناتر است.
قُ لْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَى شَاكِلَتِهِ فَرَ بُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَن ْ هُوَ أَهْدَى سَبِيلاً
Wa Yas'alūnaka `Ani A r-Rū ĥi ۖ Q uli A r-Rū ĥu Min 'Am r i Ra bbī Wa Mā 'Ūtītum Mina A l-`Ilmi 'Illā Q alīlāan
017-085. و در باره روح از تو مىپرسند بگو: روح از [سنخ] فرمان پروردگار من است، و به شما از دانش جز اندكى داده نشده است.
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ ا ل رُّو حِ ۖ قُ لِ ا ل رُّو حُ مِن ْ أَمْر ِ رَ بِّي وَمَا أُ وتِيتُمْ مِنَ ا لْعِلْمِ إِلاَّ قَ لِيلاً
Wa La'in Sh i'nā Lanadh /habann a Bial-Ladh ī 'Awĥaynā 'Ilay ka Th umm a Lā Tajidu Laka Bihi `Alaynā Wa Kīlāan
017-086. و اگر بخواهيم، قطعا آنچه را به تو وحى كردهايم ميبريم، آنگاه براى [حفظ] آن، در برابر ما، براى خود مدافعى نمىيابى.
وَلَئِن ْ شِئْنَا لَنَذْهَبَنّ َ بِا لَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْ كَ ثُمّ َ لاَ تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنَا وَكِيلاً
'Illā Ra ĥmatan Min Ra bbika ۚ 'Inn a Fađlahu Kā na `Alay ka Kabīr āan
017-087. مگر رحمتى از جانب پروردگارت [به تو برسد]، زيرا فضل او بر تو همواره بسيار است.
إِلاَّ رَ حْمَة ً مِن ْ رَ بِّكَ ۚ إِنّ َ فَضْ لَهُ كَا نَ عَلَيْ كَ كَبِير اً
Q ul La'ini A j tama`ati A l-'In su Wa A l-Jinn u `Alá 'An Ya'tū Bimith li Hādh ā A l-Q ur'ā ni Lā Ya'tū na Bimith lihi Wa Law Kā na Ba`đuhum Liba`đin Ž ahīr āan
017-088. بگو: اگر انس و جن گرد آيند تا نظير اين قرآن را بياورند، مانند آن را نخواهند آورد؛ هر چند برخى از آنها پشتيبان برخى [ديگر] باشند.
قُ لْ لَئِنِ ا جْ تَمَعَتِ ا لإِن سُ وَا لْجِنّ ُ عَلَى أَن ْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هَذَا ا لْقُ رْآنِ لاَ يَأْتُو نَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَا نَ بَعْضُ هُمْ لِبَعْض ٍ ظَ هِير اً
Wa Laq ad Ş arra fnā Lilnn ā si Fī Hādh ā A l-Q ur'ā ni Min Kulli Math alin Fa'abá 'Akth aru A n -Nā si 'Illā Kufūrā an
017-089. و به راستى، در اين قرآن از هر گونه مثلى، گوناگون آورديم، ولى بيشتر مردم جز سر انكار ندارند.
وَلَقَ د ْ صَ رَّ فْنَا لِلنّ َا سِ فِي هَذَا ا لْقُ رْآنِ مِن ْ كُلِّ مَثَلٍ فَأَبَى أَكْثَرُ ا ل نّ َا سِ إِلاَّ كُفُوراً
Wa Q ālū Lan Nu'umina Laka Ĥattá Tafjura Lanā Mina A l-'Arđi Yan bū`āan
017-090. و گفتند: تا از زمين چشمهاى براى ما نجوشانى، هرگز به تو ايمان نخواهيم آورد.
وَقَ الُوا لَن ْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّى تَفْجُرَ لَنَا مِنَ ا لأَرْضِ يَنْ بُوعاً
'Aw Takū na Laka Jann atun Min Nakh ī lin Wa `Inabin Fatufajjir a A l-'Anhā ra Kh ilālahā Tafjīr āan
017-091. يا [بايد] براى تو، باغى از درختان خرما و انگور باشد؛ و آشكارا از ميان آنها جويبارها روان سازى.
أَوْ تَكُو نَ لَكَ جَنَّ ةٌ مِن ْ نَخِ ي لٍ وَعِنَبٍ فَتُفَجِّر َ ا لأَنهَا رَ خِ لاَلَهَا تَفْجِير اً
'Aw Tusq iţ a A s-Samā 'a Kamā Za`am ta `Alaynā Kisafāan 'Aw Ta'tiya Bill āhi Wa A l-Malā 'ikati Q abīlāan
017-092. يا چنانكه ادعا مىكنى، آسمان را پاره پاره بر [سر] ما فرو اندازى؛ يا خدا و فرشتگان را در برابر [ما حاضر] آورى.
أَوْ تُسْقِ طَ ا ل سَّمَا ءَ كَمَا زَعَمْتَ عَلَيْنَا كِسَفاً أَوْ تَأْتِيَ بِا للَّ هِ وَا لْمَلاَئِكَةِ قَ بِيلاً
'Aw Yakū na Laka Bay tun Min Zukh ru fin 'Aw Tarq á Fī A s-Samā 'i Wa Lan Nu'umina Liru q īyika Ĥattá Tunazzila `Alaynā Kitābāan Naq ra 'uuhu ۗ Q ul Sub ĥā na Ra bbī Hal Kun tu 'Illā Bash arā an Ra sūlāan
017-093. يا براى تو، خانهاى از طلا [كارى] باشد؛ يا به آسمان بالا روى؛ و به بالا رفتن تو [هم] اطمينان نخواهيم داشت؛ تا بر ما كتابى نازل كنى كه آن را بخوانيم. بگو: پاك است پروردگار من. آيا [من] جز بشرى فرستاده هستم؟
أَوْ يَكُو نَ لَكَ بَيْ تٌ مِن ْ زُخْ رُفٍ أَوْ تَرْقَ ى فِي ا ل سَّمَا ءِ وَلَن ْ نُؤْمِنَ لِرُقِ يِّكَ حَتَّى تُنَزِّلَ عَلَيْنَا كِتَابا ً نَقْ رَ ؤُهُ ۗ قُ لْ سُبْ حَا نَ رَ بِّي هَلْ كُن تُ إِلاَّ بَشَرا ً رَ سُولاً
Wa Mā Mana`a A n -Nā sa 'An Yu'uminū 'Idh Jā 'ahumu A l-Hudá 'Illā 'An Q ālū 'Aba`ath a A ll āhu Bash arā an Ra sūlāan
017-094. و [چيزى] مردم را از ايمان آوردن باز نداشت آنگاه كه هدايت برايشان آمد؛ جز اينكه گفتند: آيا خدا بشرى را به سمت رسول مبعوث كرده است؟
وَمَا مَنَعَ ا ل نّ َا سَ أَن ْ يُؤْمِنُو ا إِذْ جَا ءَهُمُ ا لْهُدَى إِلاَّ أَن ْ قَ الُو ا أَبَعَثَ ا للَّ هُ بَشَرا ً رَ سُولاً
Q ul Law Kā na Fī A l-'Arđi Malā 'ikatun Yam sh ū na Muţ ma'inn ī na Lanazzalnā `Alayhim Mina A s-Samā 'i Malakāan Ra sūlāan
017-095. بگو: اگر در روى زمين فرشتگانى بودند كه با اطمينان راه مىرفتند، البته بر آنان [نيز] فرشتهاى را بعنوان پيامبر از آسمان نازل مىكرديم.
قُ لْ لَوْ كَا نَ فِي ا لأَرْضِ مَلاَئِكَةٌ يَمْشُو نَ مُطْ مَئِنّ ِي نَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِمْ مِنَ ا ل سَّمَا ءِ مَلَكا ً رَ سُولاً
Q ul Kafá Bill āhi Sh ahīdāan Baynī Wa Baynakum ۚ 'Inn ahu Kā na Bi`ibādihi Kh abīr āan Baş īr āan
017-096. بگو: ميان من و شما گواه بودن خدا كافى است؛ چرا كه او همواره به [حال] بندگانش آگاه بينا است.
قُ لْ كَفَى بِا للَّ هِ شَهِيدا ً بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ إِنَّ هُ كَا نَ بِعِبَادِهِ خَ بِير ا ً بَصِ ير اً
Wa Man Yahdi A ll ā hu Fahuwa A l-Muhtadi ۖ Wa Man Yuđlil Falan Tajida Lahum 'Awliyā 'a Min Dūnihi ۖ Wa Naĥsh uru hum Yaw ma A l-Q iyāmati `Alá Wajūhihim `Um yāan Wa Bukmāan Wa Ş umm āan ۖ Ma'wāhum Jahann amu ۖ Kullamā Kh abat Zid nāhum Sa`īr āan
017-097. و هر كه را خدا هدايت كند، او ره يافته است؛ و هر كه را گمراه سازد(مطابق قانونش بی راه گذارد)، در برابر او براى آنان هرگز دوستانى نيابى؛ و روز قيامت آنها را كور و لال و كر به روى چهره شان درافتاده برخواهيم انگيخت. جايگاهشان دوزخ است. هر بار كه آتش آن فرو نشيند، شرارهاى [تازه] برايشان مىافزاييم.
وَمَن ْ يَهْدِ ا للَّ هُ فَهُوَ ا لْمُهْتَدِ ۖ وَمَن ْ يُضْ لِلْ فَلَن ْ تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَا ءَ مِن ْ دُونِهِ ۖ وَنَحْشُرُهُمْ يَوْ مَ ا لْقِ يَامَةِ عَلَى وَجُوهِهِمْ عُمْيا ً وَبُكْما ً وَصُ مّ ا ً ۖ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّ مُ ۖ كُلَّمَا خَ بَتْ زِد ْنَاهُمْ سَعِير اً
Dh ālika Jazā 'uuhum Bi'ann ahum Kafarū Bi'āyātinā Wa Q ālū 'A'idh ā Kunn ā `Ižāmāan Wa Ru fātāan 'A'inn ā Lamab `ūth ū na Kh alq āan Jadīdāan
017-098. جزاى آنها اين است. چرا كه آيات ما را انكار كردند و گفتند: آيا وقتى ما استخوان و خاك شديم [باز] در آفرينشى جديد برانگيخته خواهيم شد؟
ذَلِكَ جَزَا ؤُهُمْ بِأَنَّ هُمْ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا وَقَ الُو ا أَئِذَا كُنَّ ا عِظَ اما ً وَرُفَاتاً أَئِنَّ ا لَمَبْ عُوثُو نَ خَ لْق ا ً جَدِيداً
'Awalam Yara w 'Ann a A ll āha A l-Ladh ī Kh alaq a A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđa Q ādiru n `Alá 'An Yakh luq a Mith lahum Wa Ja`ala Lahum 'Ajalāan Lā Ra y ba Fī hi Fa'abá A ž-Ž ālimū na 'Illā Kufūrā an
017-099. آيا ندانستند كه خدايى كه آسمانها و زمين را آفريده، تواناست كه مانند آنان را بيافريند؟ و [همان خداست كه] برايشان زمانى مقرر فرموده، كه در آن هيچ شكى نيست. و[لى] ستمگران جز انكار [چيزى را] نپذيرفتند.
أَوَلَمْ يَرَ وْا أَنّ َ ا للَّ هَ ا لَّذِي خَ لَقَ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضَ قَ ادِرٌ عَلَى أَن ْ يَخْ لُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلا ً لاَ رَ يْ بَ فِي هِ فَأَبَى ا ل ظَّ الِمُو نَ إِلاَّ كُفُوراً
Q ul Law 'An tum Tam likū na Kh azā 'ina Ra ĥmati Ra bbī 'Idh āan La'am saktum Kh ash yata A l-'In fā q i ۚ Wa Kā na A l-'In sā nu Q atūrā an
017-100. بگو: اگر شما مالك گنجينههاى رحمت پروردگارم بوديد؛ باز هم از بيم خرج كردن قطعا امساك (خود داری) مىورزيديد. و انسان همواره بخيل است.
قُ لْ لَوْ أَن تُمْ تَمْلِكُو نَ خَ زَا ئِنَ رَ حْمَةِ رَ بِّي إِذا ً لَأَمْسَكْتُمْ خَ شْيَةَ ا لإِن فَا قِ ۚ وَكَا نَ ا لإِنْ سَا نُ قَ تُوراً
Wa Laq ad 'Ātaynā Mūsá Tis`a 'Āyā tin Bayyinā tin ۖ Fās'l Banī 'Isrā 'ī la 'Idh Jā 'ahum Faq ā la Lahu Fir `aw nu 'Inn ī La'ažunn uka Yāmūsá Masĥūrā an
017-101. و در حقيقت ما به موسى نه [٩] نشانه آشكار داديم. پس، از فرزندان اسرائيل بپرس، آنگاه كه نزد آنان آمد؛ و فرعون به او گفت: اى موسى من جدا تو را افسون شده مىپندارم.
وَلَقَ د ْ آتَيْنَا مُوسَى تِسْعَ آيَا ت ٍ بَيِّنَا تٍ ۖ فَاسْألْ بَنِي إِسْرَا ئِي لَ إِذْ جَا ءَهُمْ فَقَ ا لَ لَهُ فِر ْعَوْ نُ إِنِّ ي لَأَظُ نُّ كَ يَامُوسَى مَسْحُوراً
Q ā la Laq ad `Alim ta Mā 'An zala Hā 'uulā ' 'Illā Ra bbu A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđi Baş ā 'ir a Wa 'Inn ī La'ažunn uka Yā Fir `aw nu Math būrā an
017-102. گفت: قطعا مىدانى كه اين [نشانهها] را كه باعث بينشهاست، جز پروردگار آسمانها و زمين نازل نكرده است. و راستى اى فرعون، تو را تباه شده مىپندارم.
قَ ا لَ لَقَ د ْ عَلِمْتَ مَا أَن زَلَ هَا ؤُلاَء إِلاَّ رَ بُّ ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضِ بَصَ ا ئِر َ وَإِنِّ ي لَأَظُ نُّ كَ يَافِر ْعَوْ نُ مَثْبُوراً
Fa'ar ā da 'An Yastafizzahum Mina A l-'Arđi Fa'agh ra q nā hu Wa Man Ma`ahu Jamī`āan
017-103. پس [فرعون] تصميم گرفت كه آنان را از سرزمين [مصر] بركند. پس او و هر كه را با وى بود همه را غرق كرديم.
فَأَرَ ا دَ أَن ْ يَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ ا لأَرْضِ فَأَغْ رَ قْ نَا هُ وَمَن ْ مَعَهُ جَمِيعاً
Wa Q ulnā Min Ba`dihi Libanī 'Isrā 'ī la A skunū A l-'Arđa Fa'idh ā Jā 'a Wa`du A l-'Ākh ira ti Ji'nā Bikum Lafīfāan
017-104. و پس از او به فرزندان اسرائيل گفتيم: در اين سرزمين ساكن شويد، پس چون وعده آخرت فرا رسد شما را همه با هم محشور مىكنيم.
وَقُ لْنَا مِن ْ بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَا ئِي لَ ا سْكُنُوا ا لأَرْضَ فَإِذَا جَا ءَ وَعْدُ ا لآخِ رَ ةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفاً
Wa Bil-Ĥaq q i 'An zalnā hu Wa Bil-Ĥaq q i Nazala ۗ Wa Mā 'Arsalnā ka 'Illā Mubash sh ir āan Wa Nadh īr āan
017-105. و آن [قرآن] را، به حق فرود آورديم؛ و به حق فرود آمد. و تو را جز بشارت دهنده و بيم رسان نفرستاديم.
وَبِالْحَقِّ أَن زَلْنَا هُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَا كَ إِلاَّ مُبَشِّر ا ً وَنَذِير اً
Wa Q ur'ā nāan Fara q nā hu Litaq ra 'ahu `Alá A n -Nā si `Alá Mukth in Wa Nazzalnā hu Tan zīlāan
017-106. و قرآنى [با عظمت را] بخش بخش [بر تو] نازل كرديم؛ تا آن را به آرامى به مردم بخوانى. و آن را به تدريج نازل كرديم.
وَقُ رْآنا ً فَرَ قْ نَا هُ لِتَقْ رَ أَهُ عَلَى ا ل نّ َا سِ عَلَى مُكْثٍ وَنَزَّلْنَا هُ تَن زِيلاً
Q ul 'Āminū Bihi~ 'Aw Lā Tu'uminū ۚ 'Inn a A l-Ladh ī na 'Ūtū A l-`Ilma Min Q ab lihi~ 'Idh ā Yutlá `Alayhim Yakh ir rū na Lil'adh q ā ni Sujjadāan
017-107. بگو: [چه] به آن ايمان بياوريد يا نياوريد، بىگمان كسانى كه پيش از [نزول] آن دانش يافتهاند، چون [اين كتاب] بر آنان خوانده شود، سجده كنان به روى درمىافتند.
قُ لْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لاَ تُؤْمِنُو ا ۚ إِنّ َ ا لَّذِي نَ أُ وتُوا ا لْعِلْمَ مِن ْ قَ بْ لِهِ إِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ يَخِ ر ُّو نَ لِلأَذْقَ ا نِ سُجَّداً
Wa Yaq ūlū na Sub ĥā na Ra bbinā 'In Kā na Wa`du Ra bbinā Lamaf`ūlāan
017-108. و مىگويند: منزه است پروردگار ما، كه وعده پروردگار ما قطعا انجام شدنى است.
وَيَقُ ولُو نَ سُبْ حَا نَ رَ بِّنَا إِن ْ كَا نَ وَعْدُ رَ بِّنَا لَمَفْعُولاً
Wa Yakh ir rū na Lil'adh q ā ni Yab kū na Wa Yazīduhum Kh ush ū`āan
017-109. و بر روى زمين مىافتند و مىگريند، و بر فروتنى آنها مىافزايد.
وَيَخِ ر ُّو نَ لِلأَذْقَ ا نِ يَبْ كُو نَ وَيَزِيدُهُمْ خُ شُوعاً
Q ul A d `ū A ll aha 'Aw A d `ū A r-Ra ĥmana ۖ 'Ayyanan Mmā Tad `ū Falahu A l-'Asmā 'u A l-Ĥusná ۚ Wa Lā Taj har Biş alātika Wa Lā Tukh āfit Bihā Wa A b tagh i Bay na Dh ālika Sabīlāan
017-110. بگو: خدا را بخوانيد يا رحمان را بخوانيد؛ هر كدام را بخوانيد براى او نامهاى نيكوتر است. و نمازت را به آواز بلند مخوان؛ و بسيار آهسته اش مكن؛ و ميان اين [و آن] راهى [ميانه] جوى.
قُ لْ ا د ْعُوا ا للَّ هَ أَوْ ا د ْعُوا ا ل رَّ حْمَنَ ۖ أَيّاً ً مَّ ا تَد ْعُوا فَلَهُ ا لأَسْمَا ءُ ا لْحُسْنَى ۚ وَلاَ تَجْ هَرْ بِصَ لاَتِكَ وَلاَ تُخَ افِتْ بِهَا وَا بْ تَغِ بَيْ نَ ذَلِكَ سَبِيلاً
Wa Q uli A l-Ĥam du Lill ā h A l-Ladh ī Lam Yattakh idh Waladāan Wa Lam Yakun Lahu Sh ar ī kun Fī A l-Mulki Wa Lam Yakun Lahu Wa Lī yun Mina A dh -Dh ulli ۖ Wa Kabbir hu Takbīr āan
017-111. و بگو: ستايش خدايى را كه نه فرزندى گرفته، و نه در جهاندارى شريكى دارد، و نه خوار بوده كه [نياز به] دوستى داشته باشد. و او را بسيار بزرگ شمار.
وَقُ لِ ا لْحَمْدُ لِلَّهِ ا لَّذِي لَمْ يَتَّخِ ذْ وَلَدا ً وَلَمْ يَكُن ْ لَهُ شَر ِي كٌ فِي ا لْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن ْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ ا ل ذُّلِّ ۖ وَكَبِّر ْهُ تَكْبِير اً
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ