Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Q āf Wa ۚ A l-Q ur'ā ni A l-Majī di
050-001 ق (قسم به قدس و قدرت و) قسم به قرآن با مجد و عظمت.
قَ اف ۚ وَا لْقُ رْآنِ ا لْمَجِيدِ
Bal `Ajibū 'An Jā 'ahum Mun dh ir un Minhum Faq ā la A l-Kāfirū na Hādh ā Sh ay 'un `Ajī b un
050-002 (که منکران ایمان نیاوردند) بلکه از آمدن رسولی از خودشان که آنها را هشدار و اندرز دهد به شگفت آمده و کفار (نادان) گفتند: این (دعوی رسالت و خبر از قیامت) بسیار چیز عجیبی است.
بَلْ عَجِبُو ا أَن ْ جَا ءَهُمْ مُنْ ذِرٌ مِ‍‌‍نْ هُمْ فَقَ ا لَ ا لْكَافِرُو نَ هَذَ‌ا شَيْ ءٌ عَجِيبٌ
'A'idh ā Mitnā Wa Kunn ā Turā bāan ۖ Dh ālika Ra j `un Ba`ī d un
050-003 آیا ما پس از آنکه مردیم و یکسره خاک شدیم (باز زنده می‌شویم)؟ این بازگشت بسیار بعید است.
أَئِذَ‌ا مِتْنَا وَكُنَّ ا تُرَ ابا ً ۖ ذَلِكَ رَ جْ عٌ بَعِيدٌ
Q ad `Alim nā Mā Tan q uş u A l-'Arđu Minhum ۖ Wa `In danā Kitā bun Ĥafīžun
050-004 (تعجب نکنند که) ما به آنچه زمین از آنها بکاهد کاملا آگاهیم و کتابی نگاهدارنده (لوح محفوظ که مشتمل بر همه حقایق عالم است) نزد ماست.
قَ د ْ عَلِمْنَا مَا تَنْ قُ صُ ا لأَرْضُ مِ‍‌‍نْ هُمْ ۖ وَعِنْ دَنَا كِتَا بٌ حَفِي‍‍ظٌ
Bal Kadh dh abū Bil-Ĥaq q i Lamm ā Jā 'ahum Fahum Fī 'Am r in Mar ī j in
050-005 بلکه کافران چون (رسول) حق آمد او را تکذیب کردند و (در کار بزرگ رسالت و قرآن با عظمت) در حالی مضطرب و سرگردان ماندند (گاهی از جهل، افسانه پیشینیان شمردند و گاهی سحر و شعر پنداشتند).
بَلْ كَذَّبُو‌ا بِا لْحَقِّ لَمَّ ا جَا ءَهُمْ فَهُمْ فِي أَمْر‌ٍ مَر ِيجٍ
'Afalam Yan žurū 'Ilá A s-Samā 'i Fawq ahum Kay fa Banaynāhā Wa Zayyann āhā Wa Mā Lahā Min Furū j in
050-006 پس مگر (منکران حق) آسمان را فراز خود نمی‌نگرند که ما چگونه بنای محکم اساس نهاده‌ایم و آن را به زیور (ستارگان رخشان) آراسته‌ایم و هیچ شکاف و خللی در آن راه ندارد؟
أَفَلَمْ يَنْ ظُ رُو ا إِلَى ا ل سَّمَا ءِ فَوْقَ هُمْ كَيْ فَ بَنَيْنَاهَا وَزَيَّنَّ اهَا وَمَا لَهَا مِن ْ فُرُ‌وجٍ
Wa A l-'Arđa Madad nāhā Wa 'Alq aynā Fīhā Ra wāsiya Wa 'An batnā Fīhā Min Kulli Zaw jin Bahī j in
050-007 و زمین را نمی‌نگرند که آن را بگستردیم و در آن کوههای استوار بیفکندیم و هر نوع گیاه با حسن و طراوت از آن برویانیدیم؟
وَ‌الأَ‌رْ‍ضَ مَدَد ْنَاهَا وَأَلْقَ يْنَا فِيهَا رَ وَاسِيَ وَأَنْ بَتْنَا فِيهَا مِن ْ كُلِّ زَوْ ج ٍ بَهِيجٍ
Tab ş ira tan Wa Dh ikrá Likulli `Ab din Munī b in
050-008 تا موجب بصیرتی باشد (در برهان الهیّت) و تذکری برای هر بنده‌ای که رو به درگاه خدا آرد.
تَبْ صِ رَ ة ً وَذِكْرَ ى لِكُلِّ عَبْ دٍ مُنِيبٍ
Wa Nazzalnā Mina A s-Samā 'i Mā 'an Mubāra kāan Fa'an batnā Bihi Jann ā tin Wa Ĥabba A l-Ĥaş ī di
050-009 و ما از آسمان رحمت آب باران با برکت را نازل کردیم و باغهای میوه و دانه‌های درو شدنی برویانیدیم.
وَنَزَّلْنَا مِنَ ا ل سَّمَا ءِ مَا ء ً مُبَارَ كا ً فَأَنْ بَتْنَا بِ‍‍هِ جَنّ َا تٍ وَحَبَّ ا لْحَصِ يدِ
Wa A n -Nakh q ā tin Lahā Ţ al`un Nađī d un
050-010 و نیز نخلهای بلند خرما که میوه آن منظم روی هم چیده شده است برانگیختیم.
وَالنَّ خْ لَ بَاسِقَ ا تٍ لَهَا طَ لْعٌ نَضِ يدٌ
R izq āan Lil`ibā di ۖ Wa 'Aĥyaynā Bihi Baldatan Maytāan ۚ Kadh ālika A l-Kh ū ju
050-011 اینها را رزق بندگان قرار دادیم و به باران زمین مرده را زنده ساختیم (تا خلق بدانند که) همچنین پس از مرگ سر از خاک بیرون می‌کنند.
ر ِزْق ا ً لِلْعِبَا دِ ۖ وَ‌أَحْيَيْنَا بِ‍‍هِ بَلْدَة ً مَيْتا ً ۚ كَذَلِكَ ا لْخُ رُوجُ
Kadh dh abat Q ab lahum Q aw mu Nūĥin Wa 'Aş ĥā bu A r-Ra ssi Wa Th amū du
050-012 پیش از اینان هم قوم نوح و اصحاب رسّ (که پیغمبر خود را به چاه افکندند) و قوم ثمود هم تکذیب رسولان کردند.
كَذَّبَتْ قَ بْ لَهُمْ قَ وْ مُ نُو حٍ وَأَصْ حَا بُ ا ل رَّ سِّ وَثَمُو‌دُ
Wa `Ā dun Wa Fir `aw nu Wa 'Ikh ā nu Lūţ in
050-013 و قوم عاد و فرعون و قوم لوط.
وَعَا دٌ وَفِر ْعَوْ نُ وَإِخْ وَا نُ لُوطٍ
Wa 'Aş ĥā bu A l-'Aykati Wa Q aw mu Tubba`in ۚ Kullun Kadh dh aba A r-Ru sula Faĥaq q a Wa`ī di
050-014 و اصحاب ایکه (امت شعیب) و قوم تبّع (پادشاه یمن) همه رسولان حق را تکذیب کردند تا وعده عذاب من بر آنان حتم و واجب گردید.
وَأَصْ حَا بُ ا لأَيْكَةِ وَقَ وْ مُ تُبَّع‌‍ٍ ۚ كُلٌّ كَذَّبَ ا ل رُّسُلَ فَحَ‍‍قَّ وَعِيدِ
'Afa`ayīnā Bil-Kh q i A l-'Awwali ۚ Bal Hum Fī Lab sin Min Kh q in Jadī d in
050-015 آیا در اول بار که آفرینش را آوردیم هیچ درماندیم؟ (پس در خلقت معاد دیگر بار هم عاجز نیستیم) بلکه این منکران در شک و ریب از خلقت نو (و نشأه معاد) اند.
أَفَعَيِينَا بِا لْخَ لْقِ ا لأَوَّلِ ۚ بَلْ هُمْ فِي لَبْ سٍ مِن ْ خَ لْق ٍ جَدِيدٍ
Wa Laq ad Kh q A l-'In sā na Wa Na`lamu Mā Tuwaswisu Bihi Nafsuhu ۖ Wa Naĥnu 'Aq ra bu 'Ilay hi Min Ĥab li A l-War ī di
050-016 و ما انسان را خلق کرده‌ایم و از وساوس و اندیشه‌های نفس او کاملا آگاهیم که ما از رگ گردن او به او نزدیکتریم.
وَلَقَ د ْ خَ لَقْ نَا ا لإِن سَا نَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِ‍‍هِ نَفْسُ‍‍هُ ۖ وَنَحْنُ أَقْ رَ بُ إِلَيْ هِ مِن ْ حَبْ لِ ا لْوَر ِيدِ
'Idh Yatalaq q á A l-Mutalaq q iyā ni `Ani A l-Yamī ni Wa `Ani A sh -Sh imā li Q a`ī d un
050-017 آن گاه که دو ملک دریافت دارنده (یعنی فرشتگان مراقب و حاضر مأمور نگارش اعمال خیر و شر او) از طرف راست و چپ (به مراقبت او) بنشسته و (اعمال آدمی را) دریافت می‌دارند.
إِ‌ذْ يَتَلَقَّ ى ا لْمُتَلَقِّ يَا نِ عَنِ ا لْيَمِي نِ وَعَنِ ا ل شِّمَا لِ قَ عِيدٌ
Mā Yalfižu Min Q aw lin 'Illā Laday hi Ra q ī bun `Atī d un
050-018 سخنی بر زبان نیاورد جز آنکه همان دم فرشته‌ای مراقب و آماده است.
مَا يَلْفِ‍‍ظُ مِن ْ قَ وْ لٍ إِلاَّ لَدَيْ هِ رَ قِ ي بٌ عَتِيدٌ
Wa Jā 'at Sakra tu A l-Maw ti Bil-Ĥaq q i ۖ Dh ālika Mā Kun ta Minhu Taĥī du
050-019 و (به هوش آیید که) هنگام بیهوشی و سختی مرگ به حق و حقیقت فرا رسید، آری همان مرگی که از آن دوری می‌جستی.
وَجَا ءَتْ سَكْرَ ةُ ا لْمَوْ تِ بِا لْحَقِّ ۖ ذَلِكَ مَا كُنْ تَ مِ‍‌‍نْ هُ تَحِيدُ
Wa Nufikh A ş -Ş ū r i ۚ Dh ālika Yaw mu A l-Wa`ī di
050-020 و آن گاه در صور بدمند (و ملایک ندا کنند که) این است روز تهدید (های الهی به خلق).
وَنُفِ‍‍خَ فِي ا ل صُّ و ر ِ ۚ ذَلِكَ يَوْ مُ ا لْوَعِيدِ
Wa Jā 'at Kullu Nafsin Ma`ahā Sā 'iq un Wa Sh ahī d un
050-021 و هر نفسی را فرشته‌ای (برای حساب به محشر) کشاند و فرشته‌ای (بر نیک و بدش) گواهی دهد.
وَجَا ءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَا ئِق ٌ وَشَهِيدٌ
Laq ad Kun ta Fī Gh n Min Hādh ā Fakash afnā `An ka Gh ţ ā 'aka Fabaş aru ka A l-Yaw ma Ĥadī d un
050-022 و تو (ای آدمی نادان) از این (روز سخت مرگ) در غفلت بودی تا آنکه ما پرده از کار تو برانداختیم و امروز چشم بصیرتت بیناتر گردید.
لَقَ د ْ كُنْ تَ فِي غَ فْلَةٍ مِن ْ هَذَ‌ا فَكَشَفْنَا عَنْ كَ غِ طَ ا ءَكَ فَبَصَ رُكَ ا لْيَوْ مَ حَدِيدٌ
Wa Q ā la Q ar īnuhu Hādh ā Mā Laday ya `Atī d un
050-023 و قرین وی (یعنی فرشته موکّل و شاهد او بدو) گوید: این همان اعمالی است که نزد من (برای امروز تو) محفوظ و مهیّاست.
وَقَ ا لَ قَ ر ِينُهُ هَذَ‌ا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ
'Alq iyā Fī Jahann ama Kulla Kaffā r in `Anī d in
050-024 (و خطاب آید که) امروز هر کافر معاند را به دوزخ درافکنید.
أَلْقِ يَا فِي جَهَنَّ مَ كُلَّ كَفَّا رٍ عَنِيدٍ
Mann ā `in Lilkh y r i Mu`tadin Mur ī b in
050-025 همان کافری که از هر کار خیر مانع می‌گشت و (به حق خدا و خلق) ستم می‌کرد و (در کار خدا و قیامت) به شک و ریب بود.
مَنّ َا عٍ لِلْخَ يْ ر ِ مُعْتَد‌ٍ مُر ِيبٍ
Al-Ladh ī Ja`ala Ma`a A ll āhi 'Ilahāan 'Ākh ra Fa'alq iyā hu Fī A l-`Adh ā bi A sh -Sh adī di
050-026 همان کافر مشرک که با خدای یکتا خدای دیگری جعل کرد، پس او را در عذاب سخت جهنم درافکنید.
ا لَّذِي جَعَلَ مَعَ ا للَّ هِ إِلَها ً آخَ رَ فَأَلْقِ يَا هُ فِي ا لْعَذَا بِ ا ل شَّدِيدِ
Q ā la Q ar īnuhu Ra bbanā Mā 'Aţ gh u Wa Lakin Kā na Fī Đ alā lin Ba`ī d in
050-027 آن گاه قرین او (شیطان) گوید: بار الها، من او را به طغیان و عصیان نکشیدم بلکه او خود در ضلالت دور (از اطاعت و سعادت) افتاد.
قَ ا لَ قَ ر ِينُهُ رَ بَّنَا مَا أَطْ غَ يْتُهُ وَلَكِن ْ كَا نَ فِي ضَ لاَل ٍ بَعِيدٍ
Q ā la Lā Takh ş imū Laday ya Wa Q ad Q addam tu 'Ilaykum Bil-Wa`ī di
050-028 (آن گاه خدا به عتاب) گوید: در حضور من خصومت مکنید که من قبلا وعده عذاب را به شما گوشزد کردم.
قَ ا لَ لاَ تَخْ تَصِ مُوا لَدَيَّ وَقَ د ْ قَ دَّمْتُ إِلَيْكُمْ بِا لْوَعِيدِ
Mā Yubaddalu A l-Q aw lu Laday ya Wa Mā 'Anā Bižallā min Lil`abī di
050-029 دیگر وعده عذاب من مبدّل نخواهد شد و هیچ (در کیفر) ستمی به بندگان نخواهم کرد.
مَا يُبَدَّلُ ا لْقَ وْ لُ لَدَيَّ وَمَا أَنَا بِظَ لاَّمٍ لِلْعَبِيدِ
Yaw ma Naq ū lu Lijahann ama Hal A m tala'ti Wa Taq ū lu Hal Min Mazī d in
050-030 روزی که جهنّم را گوییم: آیا مملوّ (از وجود کافران) شدی؟ و او گوید: آیا (دوزخیان) بیش از این هم هستند؟
يَوْ مَ نَقُ و لُ لِجَهَنَّ مَ هَلْ ا قُ و لُ هَلْ مِن ْ مَزِيدٍ
Wa 'Uzlifati A l-Jann atu Lilmuttaq ī na Gh y ra Ba`ī d in
050-031 و بهشت را برای اهل تقوا نزدیک آرند تا هیچ دور از آن نباشند (و رنج حرکت نکشند).
وَ‌أُ‌زْلِفَتِ ا لْجَنَّ ةُ لِلْمُتَّقِ ي نَ غَ يْ رَ بَعِيدٍ
Hādh ā Mā Tū`adū na Likulli 'Awwā bin Ĥafīžin
050-032 این بهشت همان است که وعده داده شدید، برای هر بنده‌ای که به درگاه خدا بازگشته و نفس را (از حرام) نگه داشت.
هَذَ‌ا مَا تُوعَدُو نَ لِكُلِّ أَوَّا بٍ حَفِي‍‍ظٍ
Man Kh sh iya A r-Ra ĥmana Bil-Gh y bi Wa Jā 'a Biq albin Munī b in
050-033 آن کس که از خدای مهربان در باطن ترسید و با قلب خاشع و نالان به درگاه او باز آمد.
مَن ْ خَ شِيَ ا ل رَّ حْمَنَ بِا لْغَ يْ بِ وَجَا ءَ بِقَ لْبٍ مُنِيبٍ
A d kh ā min ۖ Dh ālika Yaw mu A l-Kh ū di
050-034 در آن بهشت با تحیّت و سلام حق در آیید که این روز دخول ابدی در بهشت جاودانی است.
ا د ْخُ لُوهَا بِسَلاَم‌‍ٍ ۖ ذَلِكَ يَوْ مُ ا لْخُ لُودِ
Lahum Mā Yash ā 'ū na Fīhā Wa Ladaynā Mazī d un
050-035 بر آن بندگان در آنجا هر چه بخواهند مهیّاست و باز افزون‌تر از آن نزد ما خواهد بود.
لَهُمْ مَا يَشَا ءُو نَ فِيهَا وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ
Wa Kam 'Ahlaknā Q ab lahum Min Q arnin Hum 'Ash addu Minhum Baţ sh āan Fanaq q abū Fī A l-Bilā di Hal Min Maĥīş in
050-036 و چقدر طوایفی را پیش از اینان ما هلاک کردیم که با قهر و قوّت‌تر از اینان بودند و در هر دیار راه جستند. آیا هیچ راه نجاتی یافتند؟
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَ بْ لَهُمْ مِن ْ قَ رْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِ‍‌‍نْ هُمْ بَطْ شا ً فَنَقَّ بُوا فِي ا لْبِلاَدِ هَلْ مِن ْ مَحِي‍‍صٍ
'Inn a Fī Dh ālika Ladh ikrá Liman Kā na Lahu Q albun 'Aw 'Alq á A s-Sam `a Wa Huwa Sh ahī d un
050-037 در این هلاک پیشینیان پند و تذکر است آن را که قلب هوشیاری داشته باشد یا گوش فرا دهد و توجه کامل کند و گواهی دهد.
إِنّ َ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَ ى لِمَن ْ كَا نَ لَ‍‍هُ قَ لْبٌ أَ‌وْ أَلْقَ ى ا ل سَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ
Wa Laq ad Kh q A s-Samāwā ti Wa A l-'Arđa Wa Mā Baynahumā Fī Sittati 'Ayyā min Wa Mā Massanā Min Lugh ū b in
050-038 و همانا ما آسمانها و زمین و آنچه بین آنهاست همه را در شش روز آفریدیم و هیچ رنج و خستگی به ما نرسید.
وَلَقَ د ْ خَ لَقْ نَا ا ل سَّمَاوَا تِ وَا لأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّا مٍ وَمَا مَسَّنَا مِن ْ لُغُ وبٍ
Fāş bir `Alá Mā Yaq ūlū na Wa Sabbiĥ Biĥam di Ra bbika Q ab la Ţ ulū `i A sh -Sh am si Wa Q ab la A l-Gh ū bi
050-039 پس تو (ای رسول) بر آنچه می‌گویند (و می‌کنند از آزار و تکذیب) صبر کن (تا ما آنها را کیفر دهیم) و به حمد و ستایش خدایت تسبیح‌گو پیش از طلوع خورشید (به نماز صبح) و پیش از غروب آن (به نماز ظهر و عصر).
فَاصْ بِر ْ عَلَى مَا يَقُ ولُو نَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَ بِّكَ قَ بْ لَ طُ لُو عِ ا ل شَّمْسِ وَقَ بْ لَ ا لْغُ رُوبِ
Wa Mina A l-Lay li Fasabbiĥhu Wa 'Ad bā ra A s-Sujū di
050-040 و باز برخی از شب را (به نماز مغرب و عشاء) و هم در عقب سجده‌ها به تسبیح خدا پرداز.
وَمِنَ ا ل لَّيْ لِ فَسَبِّحْهُ وَأَد ْبَا رَ ا ل سُّجُودِ
Wa A w ma Yunā di A l-Munā di Min Makā nin Q ar ī b in
050-041 و به ندای منادی حق (اسرافیل) روزی که از مکان نزدیک (مردگان را برای زنده شدن) ندا کند گوش فرا دار (که هم اکنون به گوش دلت ندای او را بشنوی).
وَ‌اسْتَمِعْ يَوْ مَ يُنَا دِ ا لْمُنَا دِ مِن ْ مَكَا نٍ قَ ر ِيبٍ
Yaw ma Yasma`ū na A ş -Ş ayĥata Bil-Ĥaq q i ۚ Dh ālika Yaw mu A l-Kh ū ji
050-042 روزی که خلق آن صیحه به حق را بشنوند آن روز هنگام خروج (از قبرها) است.
يَوْ مَ يَسْمَعُو نَ ا ل صَّ يْحَةَ بِا لْحَقِّ ۚ ذَلِكَ يَوْ مُ ا لْخُ رُوجِ
'Inn ā Naĥnu Nuĥyī Wa Numī tu Wa 'Ilaynā A l-Maş ī r u
050-043 البته ما خلق را زنده ساخته و می‌میرانیم و بازگشت همه به سوی ماست.
إِنَّ ا نَحْنُ نُحْيِي وَنُمِي تُ وَ‌إِلَيْنَا ا لْمَصِ يرُ
Yaw ma Tash aq q aq u A l-'Arđu `Anhum Sir ā`āan ۚ Dh ālika Ĥash ru n `Alaynā Yasī r un
050-044 روزی که زمین از (احاطه بر) آنها بشکافد و همه (به عرصه قیامت) بشتابند و این جمع‌آوری خلق بر ما سهل و آسان باشد.
يَوْ مَ تَشَقَّ قُ ا لأَرْضُ عَنْ هُمْ سِرَ اعا ً ۚ ذَلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنَا يَسِيرٌ
Naĥnu 'A`lamu Bimā Yaq ūlū na ۖ Wa Mā 'An ta `Alayhim Bijabbā r in ۖ Fadh akkir Bil-Q ur'ā ni Man Yakh ā fu Wa`ī di
050-045 ما به گفتار مردم (مغرض نادان) داناتریم و تو بر آن مردم، جبّار و مسلّط نیستی (تو رسول حقّی) پس آن کس را که از وعده عذاب قیامت من ترسان است به آیات قرآن متذکر ساز.
نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُ ولُو نَ ۖ وَمَا أَ‌نْ تَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّا رٍ ۖ فَذَكِّر ْ بِا لْقُ رْآنِ مَن ْ يَخَ ا فُ وَعِيدِ
Toggle thick letters. Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter
