Roman Script    Reciting key words            Previous Sūrah    Quraan Index    Home  

9) Sūrat At-Tawbah

Printed format

9) سُورَة التَّوبَه

Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Barā'atun Mina Allāhi Wa Rasūlihi~ 'Ilá Al-Ladhīna `Āhadttum Mina Al-Mushrikīna 009-001 این اعلام بیزاری خدا و رسول اوست به مشرکانی که شما مسلمین با آنان عهد بسته‌اید (و آنان عهد شکستند). بَر‍َ‍‌ا‌ءةٌ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌‍رَسُولِهِ ‌إِلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ عَاهَ‍‍دتُّمْ مِنَ ‌الْمُشْ‍‍رِكِينَ
Fasīĥū Fī Al-'Arđi 'Arba`ata 'Ash/hurin Wa A`lamū 'Annakum Ghayru Mu`jizī Al-Lahi ۙ Wa 'Anna Allāha Mukh Al-Kāfirīna 009-002 پس به شما مشرکان تا چهار ماه دیگر مهلت داده می‌شود که در زمین (مکه) گردش و آسایش کنید، و بدانید که شما بر قدرت خدا غالب نخواهید شد و همانا خدا کافران را خوار و ذلیل خواهد کرد. فَسِيحُو‌ا‌ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ ‌أَ‌رْبَعَةَ ‌أَشْهُر‌ٍ‌ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ‍‍كُمْ غَ‍‍يْ‍‍رُ‌ مُعْجِزِي ‌اللَّهِ ۙ ‌وَ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ مُ‍‍خْ‍‍زِي ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
Wa 'Adhānun Mina Allāhi Wa Rasūlihi~ 'Ilá An-Nāsi Yawma Al-Ĥajji Al-'Akbari 'Anna Allāha Barī'un Mina Al-Mushrikīna ۙ Wa Rasūluhu ۚ Fa'in Tubtum Fahuwa Khayrun Lakum ۖ Wa 'In Tawallaytum Fā`lamū 'Annakum Ghayru Mu`jizī Al-Lahi ۗ Wa Bashshiri Al-Ladhīna Kafarū Bi`adhābin 'Alīmin 009-003 و در بزرگترین روز حج (روز عرفه یا روز عید که همه در مکه جمعند یا در آن روز که مؤمنان و مشرکان همه به مکه حاضرند) خدا و رسولش به مردم اعلام می‌دارند که خدا و رسول از مشرکین بیزارند. پس اگر شما مشرکان توبه کردید برایتان بسی بهتر خواهد بود، و اگر رو بگردانید بدانید که شما بر قدرت خدا غالب نیایید، و مژده عذابی دردناک به آن کافران برسان. وَ‌أَ‌ذ‍َ‍‌انٌ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌‍رَسُولِهِ ‌إِلَى‌ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ يَ‍‍وْمَ ‌الْحَجِّ ‌الأَكْبَ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ بَ‍‍رِيء‌ٌ‌ مِنَ ‌الْمُشْ‍‍رِك‍‍ِ‍ي‍‍نَ ۙ ‌وَ‌‍رَسُولُ‍‍هُ ۚ فَإِ‌نْ تُ‍‍بْ‍‍تُمْ فَهُوَ‌ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ لَكُمْ ۖ ‌وَ‌إِ‌نْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ‍‍كُمْ غَ‍‍يْ‍‍رُ‌ مُعْجِزِي ‌اللَّهِ ۗ ‌وَبَشِّرِ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ بِعَذ‍َ‍‌ابٍ ‌أَلِيمٍ
'Illā Al-Ladhīna `Āhadttum Mina Al-Mushrikīna Thumma Lam Yanquşūkum Shay'āan Wa Lam Yužāhirū `Alaykum 'Aĥadāan Fa'atimmū 'Ilayhim `Ahdahum 'Ilá Muddatihim ۚ 'Inna Allāha Yuĥibbu Al-Muttaqīna 009-004 مگر آن گروه از مشرکان که با آنها عهد بسته‌اید و هیچ عهد شما نشکستند و هیچ یک از دشمنان شما را یاری نکرده باشند، پس با آنها تا مدتی که مقرر داشته‌اید عهد نگاه دارید، که خدا متقیان را دوست می‌دارد. إِلاَّ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ عَاهَ‍‍دتُّمْ مِنَ ‌الْمُشْ‍‍رِك‍‍ِ‍ي‍‍نَ ثُ‍‍مَّ لَمْ يَ‍‌‍ن‍‍قُ‍‍صُ‍‍وكُمْ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ً‌ ‌وَلَمْ يُ‍‍ظَ‍‍اهِرُ‌و‌ا‌ عَلَيْكُمْ ‌أَحَد‌ا‌‌ ً‌ فَأَتِ‍‍مُّ‍‍و‌ا‌ ‌إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ ‌إِلَى‌ مُدَّتِهِمْ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يُحِبُّ ‌الْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
Fa'idhā Ansalakha Al-'Ash/huru Al-Ĥurumu Fāqtulū Al-Mushrikīna Ĥaythu Wajadtumūhum Wa Khudhūhum Wa Aĥşurūhumq`udū Lahum Kulla Marşadin ۚ Fa'in Tābū Wa 'Aqāmū Aş-Şalāata Wa 'Ātaw Az-Zakāata Fakhallū Sabīlahum ۚ 'Inna Allāha Ghafūrun Raĥīmun 009-005 پس چون ماههای حرام (ذیقعده، ذیحجه، محرم و رجب که مدت امان است) درگذشت آن‌گاه مشرکان را هر جا یابید به قتل برسانید و آنها را دستگیر و محاصره کنید و هر سو در کمین آنها باشید، چنانچه توبه کرده و نماز به پا داشتند و زکات دادند پس از آنها دست بدارید، که خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است. فَإِ‌ذَ‌ا‌ ‌ان‍‍سَلَ‍‍خَ ‌الأَشْهُرُ‌ ‌الْحُرُمُ فَا‍قْ‍‍تُلُو‌ا‌الْمُشْ‍‍رِك‍‍ِ‍ي‍‍نَ حَ‍‍يْ‍‍ثُ ‌وَجَ‍‍دْتُمُوهُمْ ‌وَ‍خُ‍‍ذُ‌وهُمْ ‌وَ‌احْ‍‍صُ‍‍رُ‌وهُمْ ‌وَ‌ا‍قْ‍‍عُدُ‌و‌ا‌ لَهُمْ كُلَّ مَرْ‍صَ‍‍د‌‌ٍۚ فَإِ‌نْ تَابُو‌ا‌ ‌وَ‌أَ‍قَ‍‍امُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ‌وَ‌آتَوُ‌ا‌ ‌ال‍‍زَّك‍‍َ‍اةَ فَ‍‍خَ‍‍لُّو‌ا‌ سَبِيلَهُمْ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Wa 'In 'Aĥadun Mina Al-Mushrikīna Astajāraka Fa'ajirhu Ĥattá Yasma`a Kalāma Allāhi Thumma 'Abligh/hu Ma'manahu ۚ Dhālika Bi'annahum Qawmun Lā Ya`lamūna 009-006 و اگر یکی از مشرکان به تو پناه آورد (که از دین آگاه شود) بدو پناه ده تا کلام خدا بشنود و پس از شنیدن سخن خدا او را به مأمن و منزلش برسان، زیرا که این مشرکان مردمی نادانند. وَ‌إِ‌نْ ‌أَحَد‌ٌ‌ مِنَ ‌الْمُشْ‍‍رِك‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اسْتَجَا‌‍رَكَ فَأَجِ‍‍رْهُ حَتَّى‌ يَسْمَعَ كَلاَمَ ‌اللَّ‍‍هِ ثُ‍‍مَّ ‌أَبْ‍‍لِ‍‍غْ‍‍هُ مَأْمَنَ‍‍هُ ۚ ‌ذَلِكَ بِأَنَّ‍‍هُمْ قَ‍‍وْم ٌ‌ لاَ‌ يَعْلَمُونَ
Kayfa Yakūnu Lilmushrikīna `Ahdun `Inda Allāhi Wa `Inda Rasūlihi~ 'Illā Al-Ladhīna `Āhadtum `Inda Al-Masjidi Al-Ĥarāmi ۖ Famā Astaqāmū Lakum Fāstaqīmū Lahum ۚ 'Inna Allāha Yuĥibbu Al-Muttaqīna 009-007 چگونه با مشرکانی که عهد خدا و رسول شکستند خدا و رسولش عهد آنان نگه دارند؟ لیکن با آن مشرکان که در مسجد الحرام عهد بسته‌اید تا زمانی که آنها بر عهد خود پایدارند شما هم عهد آنها را بپایید، که خدا متقیان را دوست می‌دارد. كَ‍‍يْ‍‍فَ يَك‍‍ُ‍ونُ لِلْمُشْ‍‍رِك‍‍ِ‍ي‍‍نَ عَهْدٌ‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَعِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌‍رَسُولِهِ ‌إِلاَّ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ عَاهَ‍‍دْتُمْ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ ۖ فَمَا‌ ‌اسْتَ‍‍قَ‍‍امُو‌ا‌ لَكُمْ فَاسْتَ‍‍قِ‍‍يمُو‌ا‌ لَهُمْ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يُحِبُّ ‌الْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
Kayfa Wa 'In Yažharū `Alaykum Lā Yarqubū Fīkum 'Illāan Wa Lā Dhimmatan ۚ Yurđūnakum Bi'afwāhihim Wa Ta'bá Qulūbuhum Wa 'Aktharuhum Fāsiqūna 009-008 چگونه (با مشرکان عهدشکن وفای به عهد توان کرد) در صورتی که آنها اگر بر شما ظفر یابند مراعات هیچ علاقه خویشی و عهد و پیمان را نخواهند کرد! به زبان‌بازی و سخنان فریبنده شما را خشنود می‌سازند در صورتی که در دل جز کینه شما ندارند و بیشتر آنان فاسق و نابکارند. كَ‍‍يْ‍‍فَ ‌وَ‌إِ‌نْ يَ‍‍ظْ‍‍هَرُ‌و‌ا‌ عَلَيْكُمْ لاَ‌ يَرْ‍قُ‍‍بُو‌ا‌ فِيكُمْ ‌إِلاّ‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ ‌ذِمَّ‍‍ة ًۚ يُرْ‍ضُ‍‍ونَكُمْ بِأَفْوَ‌اهِهِمْ ‌وَتَأْبَى‌ قُ‍‍لُوبُهُمْ ‌وَ‌أَكْثَرُهُمْ فَاسِ‍‍قُ‍‍ونَ
Ashtaraw Bi'āyāti Allāhi Thamanāan Qalīlāan Faşaddū `An Sabīlihi~ ۚ 'Innahum Sā'a Mā Kānū Ya`malūna 009-009 آنان آیات کتاب خدا را به بهایی اندک فروختند تا آنکه راه خدا را (به روی خلق) بستند، همانا بسیار بد می‌کرده‌اند. اشْتَ‍رَ‌وْ‌ا‌ بِآي‍‍َ‍اتِ ‌اللَّ‍‍هِ ثَمَنا‌‌ ًقَ‍‍لِيلا‌‌ ً‌ فَ‍‍صَ‍‍دُّ‌و‌ا‌ عَ‍‌‍نْ سَبِيلِهِ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُمْ س‍‍َ‍ا‌ءَ‌ مَا‌ كَانُو‌ا‌ يَعْمَلُونَ
Lā Yarqubūna Fī Mu'uminin 'Illāan Wa Lā Dhimmatan ۚ Wa 'Ūlā'ika Humu Al-Mu`tadūna 009-010 آنان در حق اهل ایمان هیچ مراعات حق خویشی یا عهد و پیمان را نمی‌کنند و هم آنها بسیار متعدی و ستمکارند. لاَ‌ يَرْ‍قُ‍‍ب‍‍ُ‍ونَ فِي مُؤْمِن‌‍ٍ‌ ‌إِلاّ‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ ‌ذِمَّ‍‍ة ًۚ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌الْمُعْتَدُ‌ونَ
Fa'in Tābū Wa 'Aqāmū Aş-Şalāata Wa 'Ātaw Az-Zakāata Fa'ikhwānukum Ad-Dīni ۗ Wa Nufaşşilu Al-'Āyāti Liqawmin Ya`lamūna 009-011 پس اگر توبه کرده و نماز به پا داشتند و زکات مال دادند در این صورت برادر دینی شمایند. و ما آیات خود را برای اهل دانش و معرفت مفصّلا بیان می‌کنیم. فَإِ‌نْ تَابُو‌ا‌ ‌وَ‌أَ‍قَ‍‍امُو‌ا‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ‌وَ‌آتَوُ‌ا‌ ‌ال‍‍زَّك‍‍َ‍اةَ فَإِخْ‍‍وَ‌انُكُمْ فِي ‌ال‍‍دّ‍ِ‍ي‍‍نِ ۗ ‌وَنُفَ‍‍صِّ‍‍لُ ‌الآي‍‍َ‍اتِ لِ‍‍قَ‍‍وْمٍ‌ يَعْلَمُونَ
Wa 'In Nakathū 'Aymānahum Min Ba`di `Ahdihim Wa Ţa`anū Fī Dīnikum Faqātilū 'A'immata Al-Kufri ۙ 'Innahum Lā 'Aymāna Lahum La`allahum Yantahūna 009-012 و اگر آنها سوگند خود را بعد از عهدی که بسته‌اند بشکنند و در دین شما تمسخر و طعن زنند در این صورت با آن پیشوایان کفر و ضلالت کارزار کنید که آنها را عهد و سوگند استواری نیست، باشد که بس کنند. وَ‌إِ‌نْ نَكَثُ‍‍و‌ا‌ ‌أَيْمَانَهُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ عَهْدِهِمْ ‌وَ‍طَ‍‍عَنُو‌ا‌ فِي ‌دِينِكُمْ فَ‍‍قَ‍‍اتِلُ‍‍و‌ا‌ ‌أَئِ‍‍مَّ‍‍ةَ ‌الْكُفْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۙ ‌إِنَّ‍‍هُمْ لاَ‌ ‌أَيْم‍‍َ‍انَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَ‍‌‍ن‍‍تَهُونَ
'Alā Tuqātilūna Qawmāan Nakathū 'Aymānahum Wa Hammū Bi'ikhrāji Ar-Rasūli Wa Hum Bada'ūkum 'Awwala Marratin ۚ 'Atakhshawnahum ۚ Fa-Allāhu 'Aĥaqqu 'An Takhshawhu 'In Kuntum Mu'uminīna 009-013 آیا با قومی که عهد و پیمان خود را شکستند و اهتمام کردند که رسول خدا را (از شهر و وطن خود) بیرون کنند قتال و کار زار نمی‌کنید؟ در صورتی که آنها اول بار به دشمنی و قتال شما برخاستند، آیا از آنها ترس و اندیشه دارید؟ و حال آنکه سزاوارتر آن است که از خدا بترسید اگر اهل ایمانید. أَلاَ‌ تُ‍‍قَ‍‍اتِل‍‍ُ‍ونَ قَ‍‍وْما‌ ً‌ نَكَثُ‍‍و‌ا‌ ‌أَيْمَانَهُمْ ‌وَهَ‍‍مُّ‍‍و‌ا‌ بِإِخْ‍رَ‍‌اجِ ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولِ ‌وَهُمْ بَدَ‌ء‍ُ‍‌وكُمْ ‌أَ‌وَّلَ مَ‍رَّةٍ ۚ ‌أَتَ‍‍خْ‍‍شَوْنَهُمْ ۚ فَاللَّهُ ‌أَحَ‍‍قُّ ‌أَ‌نْ تَ‍‍خْ‍‍شَ‍‍وْهُ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ مُؤْمِنِينَ
Qātilūhum Yu`adhdhibhumu Allāhu Bi'aydīkum Wa Yukhzihim Wa Yanşurkum `Alayhim Wa Yashfi Şudūra Qawmin Mu'uminīna 009-014 شما (ای اهل ایمان) با آن کافران به قتال و کارزار برخیزید تا خدا آنان را به دست شما عذاب کند و خوار گرداند و شما را بر آنها منصور و غالب نماید و دلهای (پر درد و غم) گروهی اهل ایمان را (به فتح و ظفر بر کافران) شفا بخشد. قَ‍‍اتِلُوهُمْ يُعَذِّبْ‍‍هُمُ ‌اللَّ‍‍هُ بِأَيْدِيكُمْ ‌وَيُ‍‍خْ‍‍زِهِمْ ‌وَيَ‍‌‍نْ‍‍‍‍صُ‍‍رْكُمْ عَلَيْهِمْ ‌وَيَشْفِ صُ‍‍د‍ُ‍‌و‌‍رَقَ‍‍وْمٍ‌ مُؤْمِنِينَ
Wa Yudh/hib Ghayža Qulūbihim ۗ Wa Yatūbu Allāhu `Alá Man Yashā'u Wa ۗ Allāhu `Alīmun Ĥakīmun 009-015 و تا خشم دلهای آنان فرونشاند، و خدا بر هر که می‌خواهد به لطف و رحمت باز می‌گردد و خداوند دانا و درستکار است. وَيُذْهِ‍‍بْ غَ‍‍يْ‍‍ظَ قُ‍‍لُوبِهِمْ ۗ ‌وَيَت‍‍ُ‍وبُ ‌اللَّ‍‍هُ عَلَى‌ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَل‍‍ِ‍ي‍‍مٌ حَكِيمٌ
'Am Ĥasibtum 'An Tutrakū Wa Lammā Ya`lami Allāhu Al-Ladhīna Jāhadū Minkum Wa Lam Yattakhidhū Min Dūni Allāhi Wa Lā Rasūlihi Wa Lā Al-Mu'uminīna Walījatan Wa ۚ Allāhu Khabīrun Bimā Ta`malūna 009-016 آیا چنین می‌پندارید که شما را (بدون آزمایش) به حال خود رها می‌کنند در صورتی که هنوز خدا معلوم نگردانیده که از شما چه کسانی اهل مجاهده‌اند و جز خدا و رسول و مؤمنان را هرگز دوست خود و همراز خویش نگزیده‌اند، و خدا از همه کردار شما آگاه است. أَمْ حَسِ‍‍بْ‍‍تُمْ ‌أَ‌نْ تُتْ‍رَكُو‌ا‌ ‌وَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ يَعْلَمِ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ جَاهَدُ‌و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ‌وَلَمْ يَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَلاَ‌ ‌‍رَسُولِ‍‍هِ ‌وَلاَ‌ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَلِيجَة ًۚ ‌وَ‌اللَّهُ خَ‍‍ب‍‍ِ‍ي‍‍ر‌ٌ‌ بِمَا‌ تَعْمَلُونَ
Mā Kāna Lilmushrikīna 'An Ya`murū Masājida Allāhi Shāhidīna `Alá 'Anfusihim Bil-Kufri ۚ 'Ūlā'ika Ĥabiţat 'A`māluhum Wa Fī An-Nāri Hum Khālidūna 009-017 مشرکان را نرسد که مساجد خدا را تعمیر کنند در صورتی که بر کفر خود گواهند. اینانند که اعمالشان نابود خواهد شد و در آتش دوزخ جاوید معذّب خواهند بود. مَا‌ ك‍‍َ‍انَ لِلْمُشْ‍‍رِك‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَ‌نْ يَعْمُرُ‌و‌ا‌ مَسَاجِدَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ شَاهِد‍ِ‍ي‍‍نَ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَ‌ن‍‍فُسِهِمْ بِ‍الْكُفْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۚ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ حَبِ‍‍طَ‍‍تْ ‌أَعْمَالُهُمْ ‌وَفِي ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ هُمْ خَ‍‍الِدُ‌ونَ
'Innamā Ya`muru Masājida Allāhi Man 'Āmana Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri Wa 'Aqāma Aş-Şalāata Wa 'Ātá Az-Zakāata Wa Lam Yakhsha 'Illā Al-Laha ۖ Fa`asá 'Ūlā'ika 'An Yakūnū Mina Al-Muhtadīna 009-018 منحصرا تعمیر مساجد خدا به دست کسانی است که به خدا و روز قیامت ایمان آورده و نماز به پا دارند و زکات مال خود بدهند و از غیر خدا نترسند، پس امید است که از هدایت‌یافتگان راه خدا باشند. إِنَّ‍‍مَا‌ يَعْمُرُ‌ مَسَاجِدَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ مَ‍‌‍نْ ‌آمَنَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ‌وَ‌أَ‍قَ‍‍امَ ‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ‌وَ‌آتَى‌ ‌ال‍‍زَّك‍‍َ‍اةَ ‌وَلَمْ يَ‍‍خْ‍‍شَ ‌إِلاَّ‌ ‌اللَّ‍‍هَ ۖ فَعَسَ‍‍ى‌ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ ‌أَ‌نْ يَكُونُو‌ا‌ مِنَ ‌الْمُهْتَدِينَ
'Aja`altum Siqāyata Al-Ĥājji Wa `Imārata Al-Masjidi Al-Ĥarāmi Kaman 'Āmana Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri Wa Jāhada Fī Sabīli Allāhi ۚ Lā Yastawūna `Inda Allāhi Wa ۗ Allāhu Lā Yahdī Al-Qawma Až-Žālimīna 009-019 آیا رتبه سقایت و آب دادن به حاجیان (یعنی مقام عباس) و تعمیر کردن مسجد الحرام (یعنی مقام شَیْبه) را با (مقام) آن کس که به خدا و به روز قیامت ایمان آورده و در راه خدا جهاد کرده (چون علی علیه السلام) یکسان شمرید؟ هرگز آنان نزد خدا یکسان نخواهند بود، و خدا ظالمان را هدایت نخواهد کرد. أَجَعَلْتُمْ سِ‍‍قَ‍‍ايَةَ ‌الْح‍‍َ‍اجِّ ‌وَعِمَا‌‍رَةَ ‌الْمَسْجِدِ‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امِ كَمَ‍‌‍نْ ‌آمَنَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ‌وَجَاهَدَ‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ لاَ‌ يَسْتَو‍ُ‍‌ونَ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يَهْدِي ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمَ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Al-Ladhīna 'Āmanū Wa Hājarū Wa Jāhadū Fī Sabīli Allāhi Bi'amwālihim Wa 'Anfusihim 'A`žamu Darajatan `Inda Allāhi ۚ Wa 'Ūlā'ika Humu Al-Fā'izūna 009-020 آنان که ایمان آوردند و از وطن هجرت گزیدند و در راه خدا به مال و جانشان جهاد کردند آنها را نزد خدا مقام بلندتری است و آنان بالخصوص رستگاران و سعادتمندان دو عالمند. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ ‌وَهَاجَرُ‌و‌ا‌ ‌وَجَاهَدُ‌و‌ا‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ بِأَمْوَ‌الِهِمْ ‌وَ‌أَ‌ن‍‍فُسِهِمْ ‌أَعْ‍‍ظَ‍‍مُ ‌دَ‌‍رَجَةً عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌الْف‍‍َ‍ائِزُ‌ونَ
Yubashshiruhum Rabbuhum Biraĥmatin Minhu Wa Riđwānin Wa Jannātin Lahum Fīhā Na`īmun Muqīmun 009-021 پروردگارشان آنان را به رحمت بی‌منتهای خود و به مقام رضا و خشنودی خویش و به بهشت‌هایی که در آنجا آنها را نعمت جاودانی است بشارت دهد. يُبَشِّرُهُمْ ‌‍رَبُّهُمْ بِ‍رَحْمَةٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌وَ‌رِ‍‍ضْ‍‍و‍َ‍‌انٍ‌ ‌وَجَ‍‍نّ‍‍َ‍ات‍ٍ‌ لَهُمْ فِيهَا‌ نَع‍‍ِ‍ي‍‍مٌ‌ مُ‍‍قِ‍‍يمٌ
Khālidīna Fīhā 'Abadāan ۚ 'Inna Allāha `Indahu~ 'Ajrun `Ažīmun 009-022 در آن بهشت ابدی همیشه متنعّم خواهند بود، که نزد خدا پاداشی بزرگ است. خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَ‍‍ا‌ ‌أَبَد‌ا‌‌ ًۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عِ‍‌‍نْ‍‍دَهُ~ُ ‌أَجْ‍‍رٌ‌ عَ‍‍ظِ‍‍يمٌ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Lā Tattakhidhū 'Ābā'akum Wa 'Ikhwānakum 'Awliyā'a 'Ini Astaĥabbū Al-Kufra `Alá Al-'Īmāni ۚ Wa Man Yatawallahum Minkum Fa'ūlā'ika Humu Až-Žālimūna 009-023 ای اهل ایمان، شما پدران و برادران خود را نباید دوست بگیرید اگر که آنها کفر را بر ایمان بگزینند، و هر کس از شما آنان را دوست گیرد چنین کسانی بی‌شک ستمکارند. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ لاَ‌ تَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌و‌ا‌ ‌آب‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ‌وَ‌إِخْ‍‍وَ‌انَكُمْ ‌أَ‌وْلِي‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌إِنِ ‌اسْتَحَبُّو‌ا‌الْكُفْ‍رَ‌ عَلَى‌ ‌الإِيم‍‍َ‍انِ ۚ ‌وَمَ‍‌‍نْ يَتَوَلَّهُمْ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ فَأ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمُونَ
Qul 'In Kāna 'Ābā'uukum Wa 'Abnā'uukum Wa 'Ikhwānukum Wa 'Azwājukum Wa `Ashīratukum Wa 'Amwālun Aqtaraftumūhā Wa Tijāratun Takhshawna Kasādahā Wa Masākinu Tarđawnahā 'Aĥabba 'Ilaykum Mina Allāhi Wa Rasūlihi Wa Jihādin Fī Sabīlihi Fatarabbaşū Ĥattá Ya'tiya Allāhu Bi'amrihi Wa ۗ Allāhu Lā Yahdī Al-Qawma Al-Fāsiqīna 009-024 (ای رسول ما امت را) بگو که اگر شما پدران و پسران و برادران و زنان و خویشاوندان خود و اموالی که جمع آورده‌اید و مال‌التجاره‌ای که از کسادی آن بیمناکید و منازلی را که به آن دل خوش داشته‌اید بیش از خدا و رسول و جهاد در راه او دوست می‌دارید منتظر باشید تا خدا امر خود را جاری سازد (و اسلام را بر کفر غالب و فاتح گرداند و شما دنیاطلبان بدکار از فعل خود پشیمان و زیانکار شوید) و خدا فسّاق و بدکاران را هدایت نخواهد کرد. قُ‍‍لْ ‌إِ‌نْ ك‍‍َ‍انَ ‌آب‍‍َ‍ا‌ؤُكُمْ ‌وَ‌أَبْ‍‍ن‍‍َ‍ا‌ؤُكُمْ ‌وَ‌إِخْ‍‍وَ‌انُكُمْ ‌وَ‌أَ‌زْ‌وَ‌اجُكُمْ ‌وَعَشِي‍رَتُكُمْ ‌وَ‌أَمْو‍َ‍‌ال‌‍ٌ‌ا‍قْ‍‍تَ‍رَفْتُمُوهَا‌ ‌وَتِجَا‌‍رَة‌‍ٌ‌ تَ‍‍خْ‍‍شَ‍‍وْنَ كَسَا‌دَهَا‌ ‌وَمَسَاكِنُ تَرْ‍ضَ‍‍وْنَهَ‍‍ا‌ ‌أَحَبَّ ‌إِلَيْكُمْ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌‍رَسُولِ‍‍هِ ‌وَجِه‍‍َ‍ا‌د‌‌ٍ‌ فِي سَبِيلِ‍‍هِ فَتَ‍رَبَّ‍‍صُ‍‍و‌ا‌ حَتَّى‌ يَأْتِيَ ‌اللَّ‍‍هُ بِأَمْ‍‍رِهِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يَهْدِي ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمَ ‌الْفَاسِ‍‍قِ‍‍ينَ
Laqad Naşarakumu Allāhu Fī Mawāţina Kathīratin ۙ Wa Yawma Ĥunaynin ۙ 'Idh 'A`jabatkum Kathratukum Falam Tughni `Ankum Shay'āan Wa Đāqat `Alaykumu Al-'Arđu Bimā Raĥubat Thumma Wallaytum Mudbirīna 009-025 همانا خدا شما مسلمین را در مواقعی بسیار یاری کرد و نیز در جنگ حنین که فریفته و مغرور بسیاری لشکر اسلام شدید و آن لشکر زیاد اصلا به کار شما نیامد و زمین بدان فراخی بر شما تنگ شد تا آنکه همه رو به فرار نهادید. لَ‍قَ‍‍دْ‌ نَ‍‍صَ‍رَكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ فِي مَوَ‌اطِ‍‍نَ كَثِي‍رَةٍۙ ‌وَيَ‍‍وْمَ حُنَ‍‍يْ‍‍ن‌‍ٍۙ ‌إِ‌ذْ‌ ‌أَعْجَبَتْكُمْ كَثْ‍رَتُكُمْ فَلَمْ تُ‍‍غْ‍‍نِ عَ‍‌‍نْ‍‍كُمْ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ً‌ ‌وَ‍ضَ‍‍اقَ‍‍تْ عَلَيْكُمُ ‌الأَ‌رْ‍ضُ بِمَا‌ ‌‍رَحُبَتْ ثُ‍‍مَّ ‌وَلَّيْتُمْ مُ‍‍دْبِ‍‍رِينَ
Thumma 'Anzala Allāhu Sakīnatahu `Alá Rasūlihi Wa `Alá Al-Mu'uminīna Wa 'Anzala Junūdāan Lam Tarawhā Wa `Adhdhaba Al-Ladhīna Kafarū ۚ Wa Dhalika Jazā'u Al-Kāfirīna 009-026 آن‌گاه خدا وقار و سکینه خود را (یعنی شکوه و سطوت و جلال ربّانی را) بر رسول خود و بر مؤمنان نازل فرمود و لشکرهایی (از فرشتگان) که شما نمی‌دیدید (به مدد شما) فرستاد و کافران را (پس از آنکه غالب و قاهر بودند) به عذاب و ذلّت افکند، و این است کیفر کافران. ثُ‍‍مَّ ‌أَ‌ن‍‍زَلَ ‌اللَّ‍‍هُ سَكِينَتَ‍‍هُ عَلَى‌ ‌‍رَسُولِ‍‍هِ ‌وَعَلَى‌ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌أَ‌ن‍‍زَلَ جُنُو‌د‌ا‌ ً‌ لَمْ تَ‍رَ‌وْهَا‌ ‌وَعَذَّبَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌اۚ ‌وَ‌ذَلِكَ جَز‍َ‍‌ا‌ءُ‌ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
Thumma Yatūbu Allāhu Min Ba`di Dhālika `Alá Man Yashā'u Wa ۗ Allāhu Ghafūrun Raĥīmun 009-027 آن‌گاه خدا بعد از آن واقعه (جنگ حنین) از سر تقصیر هر که می‌خواهد (از مؤمنانی که فرار کرده هر که توبه نمود، و از کافران هر که ایمان آورد) در می‌گذرد و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است. ثُ‍‍مَّ يَت‍‍ُ‍وبُ ‌اللَّ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ ‌ذَلِكَ عَلَى‌ مَ‍‌‍نْ يَش‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū 'Innamā Al-Mushrikūna Najasun Falā Yaqra Al-Masjida Al-Ĥarāma Ba`da `Āmihimdhā ۚ Wa 'In Khiftum `Aylatan Fasawfa Yughnīkumu Allāhu Min Fađlihi~ 'In Shā'a ۚ 'Inna Allāha `Alīmun Ĥakīmun 009-028 ای کسانی که ایمان آورده‌اید، محققا بدانید که مشرکان نجس و پلیدند و بعد از این سال (که عهدشان به پایان می‌رسد) نباید قدم به مسجد الحرام گذارند و اگر (در اثر دور شدن تجارت و ثروت آنها از شما) از فقر می‌ترسید خدا اگر بخواهد شما را به فضل خود (از خلق و از مشرکان) بی‌نیاز خواهد کرد، که خدا دانا و در کمال عنایت و حکمت است. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ ‌الْمُشْ‍‍رِك‍‍ُ‍ونَ نَجَس‌‍ٌ‌ فَلاَ‌ يَ‍‍قْ‍‍‍رَبُو‌ا‌الْمَسْجِدَ‌ ‌الْحَ‍رَ‍‌امَ بَعْدَ‌ عَامِهِمْ هَذَ‌ا‌ ۚ ‌وَ‌إِ‌نْ خِ‍‍فْتُمْ عَيْلَة‌ ً‌ فَسَ‍‍وْفَ يُ‍‍غْ‍‍نِيكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ فَ‍‍ضْ‍‍لِهِ ‌إِ‌نْ ش‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَل‍‍ِ‍ي‍‍مٌ حَكِيمٌ
Qātilū Al-Ladhīna Lā Yu'uminūna Billāhi Wa Lā Bil-Yawmi Al-'Ākhiri Wa Lā Yuĥarrimūna Mā Ĥarrama Allāhu Wa Rasūluhu Wa Lā Yadīnūna Dīna Al-Ĥaqqi Mina Al-Ladhīna 'Ūtū Al-Kitāba Ĥattá Yu`ţū Al-Jizyata `An Yadin Wa Hum Şāghirūna 009-029 (ای اهل ایمان) با هر که از اهل کتاب (یهود و نصاری) که ایمان به خدا و روز قیامت نیاورده و آنچه را خدا و رسولش حرام کرده حرام نمی‌دانند و به دین حق (و آیین اسلام) نمی‌گروند قتال و کارزار کنید تا آن‌گاه که با دست خود با ذلت و تواضع جزیه دهند. قَ‍‍اتِلُو‌ا‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَلاَ‌ بِ‍الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ‌وَلاَ‌ يُحَرِّم‍‍ُ‍ونَ مَا‌ حَ‍رَّمَ ‌اللَّ‍‍هُ ‌وَ‌‍رَسُولُ‍‍هُ ‌وَلاَ‌ يَدِين‍‍ُ‍ونَ ‌د‍ِ‍ي‍‍نَ ‌الْحَ‍‍قِّ مِنَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أ‍ُ‍‌وتُو‌ا‌الْكِت‍‍َ‍ابَ حَتَّى‌ يُعْ‍‍طُ‍‍و‌ا‌الْجِزْيَةَ عَ‍‌‍نْ يَد‌ٍ‌ ‌وَهُمْ صَ‍‍اغِ‍‍رُ‌ونَ
Wa Qālati Al-Yahūdu `Uzayrun Abnu Allāhi Wa Qālati An-Naşārá Al-Masīĥu Abnu Allāhi ۖ Dhālika Qawluhum Bi'afwāhihim ۖ Yuđāhi'ūna Qawla Al-Ladhīna Kafarū Min Qablu ۚ Qātalahumu Allāhu ۚ 'Anná Yu'ufakūna 009-030 و یهود گفتند: عُزَیر پسر خداست و نصاری گفتند: مسیح پسر خداست! این سخنی است که تنها بر زبان می‌رانند و با گفتار و کیش کافران مشرک پیشین نزدیکی و مشابهت دارند، خدا آنها را هلاک و نابود کند! آنان را (از حق) به کجا می‌گردانند؟! وَ‍قَ‍‍الَتِ ‌الْيَه‍‍ُ‍و‌دُ‌ عُزَيْ‍‍ر‌‌ٌ‌ابْ‍‍نُ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‍قَ‍‍الَتِ ‌ال‍‍نَّ‍‍‍‍صَ‍‍ا‌‍رَ‌ى‌ ‌الْمَس‍‍ِ‍ي‍‍حُ ‌ابْ‍‍نُ ‌اللَّ‍‍هِ ۖ ‌ذَلِكَ قَ‍‍وْلُهُمْ بِأَفْوَ‌اهِهِمْ ۖ يُ‍‍ضَ‍‍اهِئ‍‍ُ‍ونَ قَ‍‍وْلَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ ۚ قَ‍‍اتَلَهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ۚ ‌أَنَّ‍‍ى‌ يُؤْفَكُونَ
Attakhadhū 'Aĥbārahum Wa Ruhbānahum 'Arbābāan Min Dūni Allāhi Wa Al-Masīĥa Abna Maryama Wa Mā 'Umirū 'Illā Liya`budū 'Ilahāan Wāĥidāan ۖ Lā 'Ilāha 'Illā Huwa ۚ Subĥānahu `Ammā Yushrikūna 009-031 علماء و راهبان خود را (از نادانی) به مقام ربوبیت شناخته و خدا را نشناختند و نیز مسیح پسر مریم را (که متولد از مادر معین و حادث و مخلوق خداست) به الوهیت گرفتند در صورتی که مأمور نبودند جز آنکه خدای یکتایی را پرستش کنند که جز او خدایی نیست، که منزه و برتر از آن است که با او شریک قرار می‌دهند. اتَّ‍‍خَ‍‍ذُ‌و‌ا‌ ‌أَحْبَا‌‍رَهُمْ ‌وَ‌رُهْبَانَهُمْ ‌أَ‌رْبَابا‌ ً‌ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْمَس‍‍ِ‍ي‍‍حَ ‌ابْ‍‍نَ مَرْيَمَ ‌وَمَ‍‍ا‌ ‌أُمِرُ‌و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ لِيَعْبُدُ‌و‌ا‌ ‌إِلَها‌ ً‌ ‌وَ‌احِد‌ا‌ ًۖ لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ هُوَ‌ ۚ سُ‍‍بْ‍‍حَانَ‍‍هُ عَ‍‍مَّ‍‍ا‌ يُشْ‍‍رِكُونَ
Yurīdūna 'An Yuţfi'ū Nūra Allāhi Bi'afwāhihim Wa Ya'bá Allāhu 'Illā 'An Yutimma Nūrahu Wa Law Kariha Al-Kāfirūna 009-032 کافران می‌خواهند که نور خدا را با دهانشان (به نَفَس تیره و گفتار جاهلانه خود) خاموش کنند و خدا نگذارد تا آنکه نور خود را در منتهای ظهور و حد اعلای کمال برساند هر چند کافران ناراضی و مخالف باشند. يُ‍‍رِيد‍ُ‍‌ونَ ‌أَ‌نْ يُ‍‍طْ‍‍فِئ‍‍ُ‍‍و‌ا‌ ن‍‍ُ‍و‌‍رَ‌اللَّ‍‍هِ بِأَفْوَ‌اهِهِمْ ‌وَيَأْبَى‌ ‌اللَّ‍‍هُ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ يُتِ‍‍مَّ نُو‌‍رَهُ ‌وَلَوْ‌ كَ‍‍رِهَ ‌الْكَافِرُ‌ونَ
Huwa Al-Ladhī 'Arsala Rasūlahu Bil-Hudá Wa Dīni Al-Ĥaqqi Liyužhirahu `Alá Ad-Dīni Kullihi Wa Law Kariha Al-Mushrikūna 009-033 اوست خدایی که رسول خود را به هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر همه ادیان عالم تسلط و برتری دهد هر چند مشرکان ناراضی و مخالف باشند. هُوَ‌ ‌الَّذِي ‌أَ‌رْسَلَ ‌‍رَسُولَ‍‍هُ بِ‍الْهُدَ‌ى‌ ‌وَ‌د‍ِ‍ي‍‍نِ ‌الْحَ‍‍قِّ لِيُ‍‍ظْ‍‍هِ‍رَهُ عَلَى‌ ‌ال‍‍دّ‍ِ‍ي‍‍نِ كُلِّ‍‍هِ ‌وَلَوْ‌ كَ‍‍رِهَ ‌الْمُشْ‍‍رِكُونَ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū 'Inna Kathīrāan Mina Al-'Aĥbāri Wa Ar-Ruhbāni Laya'kulūna 'Amwāla An-Nāsi Bil-Bāţili Wa Yaşuddūna `An Sabīli Allāhi Wa ۗ Al-Ladhīna Yaknizūna Adh-Dhahaba Wa Al-Fiđđata Wa Lā Yunfiqūnahā Fī Sabīli Allāhi Fabashshirhum Bi`adhābin 'Alīmin 009-034 ای اهل ایمان، بسیاری از علماء و راهبان (یهود و نصاری) اموال مردم را به باطل طعمه خود می‌کنند و (خلق را) از راه خدا منع می‌کنند و کسانی که طلا و نقره را گنجینه و ذخیره می‌کنند و در راه خدا انفاق نمی‌کنند آنها را به عذابی دردناک بشارت ده. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنَّ كَثِي‍‍ر‌ا‌ ً‌ مِنَ ‌الأَحْب‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌ال‍‍رُّهْب‍‍َ‍انِ لَيَأْكُل‍‍ُ‍ونَ ‌أَمْو‍َ‍‌الَ ‌ال‍‍نّ‍‍َ‍اسِ بِ‍الْبَاطِ‍‍لِ ‌وَيَ‍‍صُ‍‍دّ‍ُ‍‌ونَ عَ‍‌‍نْ سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَكْنِز‍ُ‍‌ونَ ‌ال‍‍ذَّهَبَ ‌وَ‌الْفِ‍‍ضَّ‍‍ةَ ‌وَلاَ‌ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَهَا‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ فَبَشِّ‍‍رْهُمْ بِعَذ‍َ‍‌ابٍ ‌أَلِيمٍ
Yawma Yuĥmá `Alayhā Fī Nāri Jahannama Fatukwá Bihā Jibāhuhum Wa Junūbuhum Wa Žuhūruhum ۖdhā Mā Kanaztum Li'nfusikum Fadhūqū Mā Kuntum Taknizūna 009-035 روزی که آن طلا و نقره ذخائرشان در آتش دوزخ گداخته شود و پیشانی و پشت و پهلوی آنها را به آن داغ کنند (و فرشتگان عذاب به آنها گویند) این است نتیجه آنچه بر خود ذخیره کردید، اکنون بچشید (آتش حسرت و عذاب) همان سیم و زری که اندوخته می‌کردید. يَ‍‍وْمَ يُحْمَى‌ عَلَيْهَا‌ فِي ن‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ فَتُكْوَ‌ى‌ بِهَا‌ جِبَاهُهُمْ ‌وَجُنُوبُهُمْ ‌وَ‍ظُ‍‍هُو‌رُهُمْ ۖ هَذَ‌ا‌ مَا‌ كَنَزْتُمْ لِأ‌ن‍‍فُسِكُمْ فَذُ‌وقُ‍‍و‌ا‌ مَا‌ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ تَكْنِزُ‌ونَ
'Inna `Iddata Ash-Shuhūri `Inda Allāhi Athnā `Ashara Shahan Fī Kitābi Allāhi Yawma Khalaqa As-Samāwāti Wa Al-'Arđa Minhā 'Arba`atun Ĥurumun ۚ Dhālika Ad-Dīnu Al-Qayyimu ۚ Falā Tažlimū Fīhinna 'Anfusakum ۚ Wa Qātilū Al-Mushrikīna Kāffatan Kamā Yuqātilūnakum Kāffatan ۚ Wa A`lamū 'Anna Allāha Ma`a Al-Muttaqīna 009-036 همانا عدد ماههای سال نزد خدا در کتاب (تکوین و تشریع) خدا دوازده ماه است از آن روزی که خدا آسمان و زمین را بیافرید و از آن دوازده ماه چهار ماه ماههای حرام است (نزد اکثر مفسرین آن چهار ماه ذیقعده و ذیحجه و محرم و رجب است) این است دین استوار و محکم، پس در آن ماهها ظلم و ستم (به جنگ و خونریزی) در حق خود و یکدیگر مکنید و متفقا همه با مشرکان قتال و کارزار کنید چنانکه مشرکان نیز همه متّفقا با شما به جنگ و خصومت برمی‌خیزند و بدانید که خدا با اهل تقواست. إِنَّ عِدَّةَ ‌ال‍‍شُّه‍‍ُ‍و‌ر‍ِ‍‌ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌اثْنَا‌ عَشَ‍رَ‌ شَهْر‌ا‌‌ ً‌ فِي كِت‍‍َ‍ابِ ‌اللَّ‍‍هِ يَ‍‍وْمَ خَ‍‍لَ‍‍قَ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضَ مِ‍‌‍نْ‍‍هَ‍‍ا‌ ‌أَ‌رْبَعَةٌ حُرُم‌‍ٌۚ ‌ذَلِكَ ‌ال‍‍دّ‍ِ‍ي‍‍نُ ‌الْ‍‍قَ‍‍يِّمُ ۚ فَلاَ‌ تَ‍‍ظْ‍‍لِمُو‌ا‌ فِيهِ‍‍نَّ ‌أَ‌نْ‍‍فُسَكُمْ ۚ ‌وَ‍قَ‍‍اتِلُو‌ا‌الْمُشْ‍‍رِك‍‍ِ‍ي‍‍نَ كَافَّة‌ ً‌ كَمَا‌ يُ‍‍قَ‍‍اتِلُونَكُمْ كَافَّة ًۚ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ مَعَ ‌الْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
'Innamā An-Nasī'u Ziyādatun Al-Kufri ۖ Yuđallu Bihi Al-Ladhīna Kafarū Yuĥillūnahu `Āmāan Wa Yuĥarrimūnahu `Āmāan Liyuwāţi'ū `Iddata Mā Ĥarrama Allāhu Fayuĥillū Mā Ĥarrama Allāhu ۚ Zuyyina Lahum Sū'u 'A`mālihim Wa ۗ Allāhu Lā Yahdī Al-Qawma Al-Kāfirīna 009-037 نسی‌ء (یعنی ماهی را تغییر و تبدیل کردن به ماهی دیگر و حکم ماه حرامی را در هر سه سال، سالی ده روز به ماهی متأخر انداختن که بدعت زمان جاهلیت بود) افزایش در کفر است که کافران را بدان به جهل و گمراهی کشند، سالی ماه حرام را حلال می‌شمرند و سالی دیگر حرام تا بدین وسیله با عده ماههایی که خدا حرام کرده سازگاری و برابری داشته باشند و حرام خدا را حلال گردانند. اعمال زشت آنها در نظرشان زیبا نمود، و خدا هرگز کافران را هدایت نخواهد کرد. إِنَّ‍‍مَا‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍س‍‍ِ‍يءُ‌ ‌زِيَا‌دَة‌‍ٌ‌ فِي ‌الْكُفْ‍‍ر‍ِ‍‌ ۖ يُ‍‍ضَ‍‍لُّ بِهِ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ يُحِلُّونَ‍‍هُ عَاما‌ ً‌ ‌وَيُحَرِّمُونَ‍‍هُ عَاما‌ ً‌ لِيُوَ‌اطِ‍‍ئ‍‍ُ‍‍و‌ا‌ عِدَّةَ مَا‌ حَ‍رَّمَ ‌اللَّ‍‍هُ فَيُحِلُّو‌ا‌ مَا‌ حَ‍رَّمَ ‌اللَّ‍‍هُ ۚ ‌زُيِّنَ لَهُمْ س‍‍ُ‍و‌ءُ‌ ‌أَعْمَالِهِمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يَهْدِي ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمَ ‌الْكَافِ‍‍رِينَ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Mā Lakum 'Idhā Qīla Lakum Anfirū Fī Sabīli Allāhi Aththāqaltum 'Ilá Al-'Arđi ۚ 'Arađītum Bil-Ĥayāati Ad-Dunyā Mina Al-'Ākhirati ۚ Famā Matā`u Al-Ĥayāati Ad-Dunyā Fī Al-'Ākhirati 'Illā Qalīlun 009-038 ای کسانی که ایمان آورده‌اید، جهت چیست که چون به شما امر شود که برای جهاد در راه خدا بی‌درنگ خارج شوید (چون بار گران) به خاک زمین سخت دل بسته‌اید؟ آیا راضی به زندگانی دنیا عوض آخرت شده‌اید؟ در صورتی که متاع دنیا در پیش عالم آخرت اندکی بیش نیست. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ مَا‌ لَكُمْ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ قِ‍‍ي‍‍لَ لَكُمْ ‌ان‍‍فِرُ‌و‌ا‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌اثَّاقَ‍‍لْتُمْ ‌إِلَى‌ ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۚ ‌أَ‌‍رَضِ‍‍يتُمْ بِ‍الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ مِنَ ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ۚ فَمَا‌ مَت‍‍َ‍اعُ ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ فِي ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ‌إِلاَّ‌ قَ‍‍لِيلٌ
'Illā Tanfirū Yu`adhdhibkum `Adhābāan 'Alīmāan Wa Yastabdil Qawmāan Ghayrakum Wa Lā Tađurrūhu Shay'āan Wa ۗ Allāhu `Alá Kulli Shay'in Qadīrun 009-039 اگر بیرون نشوید خدا شما را به عذابی دردناک معذب خواهد کرد و قومی دیگر به جای شما برمی‌گمارد و شما به خدا زیانی نمی‌رسانید، و خدا بر هر چیز تواناست. إِلاَّ‌ تَ‍‌‍ن‍‍فِرُ‌و‌ا‌ يُعَذِّبْ‍‍كُمْ عَذَ‌اباً‌ ‌أَلِيما‌ ً‌ ‌وَيَسْتَ‍‍بْ‍‍دِلْ قَ‍‍وْماً‌ غَ‍‍يْ‍رَكُمْ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍ضُ‍‍رّ‍ُ‍‌وهُ شَ‍‍يْ‍‍ئا‌ ًۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَلَى‌ كُلِّ شَ‍‍يْء‌‌ٍقَ‍‍دِيرٌ
'Illā Tanşurūhu Faqad Naşarahu Allāhu 'Idh 'Akhrajahu Al-Ladhīna Kafarū Thāniya Athnayni 'Idh Humā Fī Al-Ghāri 'Idh Yaqūlu Lişāĥibihi Lā Taĥzan 'Inna Allāha Ma`anā ۖ Fa'anzala Allāhu Sakīnatahu `Alayhi Wa 'Ayyadahu Bijunūdin Lam Tarawhā Wa Ja`ala Kalimata Al-Ladhīna Kafarū As-Suflá ۗ Wa Kalimatu Allāhi Hiya Al-`Ulyā Wa ۗ Allāhu `Azīzun Ĥakīmun 009-040 اگر شما او را (یعنی رسول خدا را) یاری نکنید البته خداوند او را یاری کرد هنگامی که کافران او را که یکی از دو تن بود (از مکه) بیرون کردند، آن‌گاه که در غار بودند (و خدا بر در غار کوه پرده عنکبوتان و آشیانه کبوتران گماشت تا دشمنان که به عزم کشتنش آمده بودند او را نیافتند) و آن‌گاه که او به رفیق و همسفر خود (ابو بکر که پریشان و مضطرب بود) می‌گفت: مترس که خدا با ماست. آن زمان خدا وقار و آرامش خاطر خود را بر او فرستاد و او را به سپاه و لشکرهای غیبی خود که شما آنان را ندیدید مدد فرمود و ندای کافران را پست گردانید و ندای خداست که مقام بلند دارد، و خدا را کمال قدرت و دانایی است. إِلاَّ‌ تَ‍‌‍ن‍‍صُ‍‍ر‍ُ‍‌وهُ فَ‍‍قَ‍‍دْ‌ نَ‍‍صَ‍رَهُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌إِ‌ذْ‌ ‌أَ‍خْ‍رَجَهُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ ثَانِيَ ‌اثْنَ‍‍يْ‍‍نِ ‌إِ‌ذْ‌ هُمَا‌ فِي ‌الْ‍‍غَ‍‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌إِ‌ذْ‌ يَ‍‍قُ‍‍ولُ لِ‍‍صَ‍‍احِبِ‍‍هِ لاَ‌ تَحْزَ‌نْ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ مَعَنَا‌ ۖ فَأَ‌ن‍‍زَلَ ‌اللَّ‍‍هُ سَكِينَتَ‍‍هُ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ ‌وَ‌أَيَّدَهُ بِجُن‍‍ُ‍و‌د‌ٍ‌ لَمْ تَ‍رَ‌وْهَا‌ ‌وَجَعَلَ كَلِمَةَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ال‍‍سُّفْلَى‌ ۗ ‌وَكَلِمَةُ ‌اللَّ‍‍هِ هِيَ ‌الْعُلْيَا‌ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَز‍ِ‍ي‍‍زٌ‌ حَكِيمٌ
Anfirū Khifāfāan Wa Thiqālāan Wa Jāhidū Bi'amwālikum Wa 'Anfusikum Fī Sabīli Allāhi ۚ Dhālikum Khayrun Lakum 'In Kuntum Ta`lamūna 009-041 برای جنگ با کافران، سبکبار و مجهز بیرون شوید و در راه خدا به مال و جان جهاد کنید، این کار شما را بسی بهتر خواهد بود اگر مردمی با فکر و دانش باشید. ان‍‍فِرُ‌و‌اخِ‍‍فَافا‌ ً‌ ‌وَثِ‍‍قَ‍‍الا‌ ً‌ ‌وَجَاهِدُ‌و‌ا‌ بِأَمْوَ‌الِكُمْ ‌وَ‌أَ‌ن‍‍فُسِكُمْ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ ‌ذَلِكُمْ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٌ‌ لَكُمْ ‌إِ‌نْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ تَعْلَمُونَ
Law Kāna `Arađāan Qarībāan Wa Safaan Qāşidāan Lāttaba`ūka Wa Lakin Ba`udat `Alayhimu Ash-Shuqqatu ۚ Wa Sayaĥlifūna Billāhi Law Astaţa`nā Lakharajnā Ma`akum Yuhlikūna 'Anfusahum Wa Allāhu Ya`lamu 'Innahum Lakādhibūna 009-042 - (ای رسول) اگر این مردم را برای منفعت آنی و فوری و سفر کوتاه (تفریحی) دعوت کنی البته تو را پیروی خواهند کرد و لیکن این سفر (به تبوک برای جنگ با روم) بر آنان دراز و دشوار آمد، و مؤکد به خدا سوگند می‌خورند که اگر توانایی داشتیم همانا با شما بیرون می‌آمدیم، اینان خود را به دست هلاکت می‌سپارند و خدا می‌داند که آنها به حقیقت دروغ می‌گویند. لَوْ‌ ك‍‍َ‍انَ عَ‍رَض‍‍ا‌‌ ًقَ‍‍رِيبا‌ ً‌ ‌وَسَفَر‌ا‌‌ ًقَ‍‍اصِ‍‍د‌ا‌ ً‌ لاَتَّبَع‍‍ُ‍وكَ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ ‌ال‍‍شُّ‍‍قَّ‍‍ةُ ۚ ‌وَسَيَحْلِف‍‍ُ‍ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ لَوْ‌ ‌اسْتَ‍‍طَ‍‍عْنَا‌ لَ‍‍خَ‍رَجْ‍‍نَا‌ مَعَكُمْ يُهْلِك‍‍ُ‍ونَ ‌أَ‌ن‍‍فُسَهُمْ ‌وَ‌اللَّهُ يَعْلَمُ ‌إِنَّ‍‍هُمْ لَكَا‌ذِبُونَ
`Afā Al-Lahu `Anka Lima 'Adhinta Lahum Ĥattá Yatabayyana Laka Al-Ladhīna Şadaqū Wa Ta`lama Al-Kādhibīna 009-043 - (ای رسول) خدا تو را ببخشاید چرا پیش از آنکه دروغگویان از راستگویان بر تو معلوم شوند به آنها اجازه دادی؟ (بهتر آن بود که رخصت در ترک جهاد ندهی تا آن را که به راستی ایمان آورده از آن که دروغ می‌گوید امتحان کنی). عَفَا‌ ‌اللَّهُ عَ‍‌‍نْ‍‍كَ لِمَ ‌أَ‌ذِ‌ن‍‍تَ لَهُمْ حَتَّى‌ يَتَبَيَّنَ لَكَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ صَ‍‍دَ‍قُ‍‍و‌ا‌ ‌وَتَعْلَمَ ‌الْكَا‌ذِبِينَ
Lā Yasta'dhinuka Al-Ladhīna Yu'uminūna Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri 'An Yujāhidū Bi'amwālihim Wa 'Anfusihim Wa ۗ Allāhu `Alīmun Bil-Muttaqīna 009-044 -مسلمانانی که به حقیقت به خدا و روز قیامت ایمان دارند از تو رخصت ترک جهاد نخواهند تا به مال و جان خود در راه خدا جهاد کنند، و خدا به احوال متقیان آگاه است. لاَ‌ يَسْتَأْ‌ذِنُكَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ‌أَ‌نْ يُجَاهِدُ‌و‌ا‌ بِأَمْوَ‌الِهِمْ ‌وَ‌أَ‌ن‍‍فُسِهِمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَل‍‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ‌ بِ‍الْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
'Innamā Yasta'dhinuka Al-Ladhīna Lā Yu'uminūna Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri Wa Artābat Qulūbuhum FahumRaybihim Yataraddadūna 009-045 -تنها آنهایی که ایمان به خدا و روز قیامت نیاورده و دلهاشان در شک و ریب است از تو اجازه معافی از جهاد می‌خواهند، و آن منافقان پیوسته در شک و تردید مانده و سرگردانند. إِنَّ‍‍مَا‌ يَسْتَأْ‌ذِنُكَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ‌وَ‌ا‌رْتَابَتْ قُ‍‍لُوبُهُمْ فَهُمْ فِي ‌‍رَيْبِهِمْ يَتَ‍رَ‌دَّ‌دُ‌ونَ
Wa Law 'A Al-Khurūja La'a`addū Lahu `Uddatan Wa Lakin Kariha Allāhu Anbi`āthahum Fathabbaţahum Wa Qīla Aq`udū Ma`a Al-Qā`idīna 009-046 -و اگر آنان قصد سفر جهاد داشتند درست مهیای آن می‌شدند لیکن خدا هم از برانگیختن آنها کراهت داشت پس آنها را باز داشت و حکم شد (که ای منافقان نالایق) شما هم با معذوران (کور عاجز در خانه خود) بنشینید. وَلَوْ‌ ‌أَ‌‍رَ‌ا‌دُ‌و‌ا‌الْ‍‍خُ‍‍ر‍ُ‍‌وجَ لَأَعَدُّ‌و‌ا‌ لَ‍‍هُ عُدَّة ً‌ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ كَ‍‍رِهَ ‌اللَّ‍‍هُ ‌انْ‍‍بِعَاثَهُمْ فَثَبَّ‍‍طَ‍‍هُمْ ‌وَ‍قِ‍‍ي‍‍لَ ‌ا‍قْ‍‍عُدُ‌و‌ا‌ مَعَ ‌الْ‍‍قَ‍‍اعِدِينَ
Law Kharajū Fīkum Mā Zādūkum 'Illā Khabālāan Wa La'awđa`ū Khilālakum Yabghūnakumu Al-Fitnata Wa Fīkum Sammā`ūna Lahum Wa ۗ Allāhu `Alīmun Biž-Žālimīna 009-047 -اگر این منافق مردم هم در میان شما مؤمنان بیرون می‌آمدند جز خیانت و مکر در سپاه شما چیزی نمی‌افزودند و هر چه می‌توانستند در کار شما اخلال و خرابی می‌کردند، برای شما از هر سو در جستجوی فتنه برمی‌آمدند، و هم در میان لشکر شما از آنان جاسوسهایی وجود دارد، و خدا به احوال ظالمان داناست. لَوْ‌ خَ‍رَجُو‌ا‌ فِيكُمْ مَا‌ ‌زَ‌ا‌دُ‌وكُمْ ‌إِلاَّ‌ خَ‍‍بَالا‌ ً‌ ‌وَلَأَ‌وْ‍ضَ‍‍عُو‌اخِ‍‍لاَلَكُمْ يَ‍‍بْ‍‍‍‍غُ‍‍ونَكُمُ ‌الْفِتْنَةَ ‌وَفِيكُمْ سَ‍‍مَّ‍‍اع‍‍ُ‍ونَ لَهُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَل‍‍ِ‍ي‍‍م‌‍ٌ‌ بِ‍ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Laqadi Abtaghaw Al-Fitnata Min Qablu Wa Qallabū Laka Al-'Umūra Ĥattá Jā'a Al-Ĥaqqu Wa Žahara 'Amru Allāhi Wa Humrihūna 009-048 از این پیش (در جنگ خندق و احد) هم آنان در صدد فتنه‌گری بودند و کارها را به تو برعکس می‌نمودند تا آن گاه که حق روی آورد و امر خدا آشکار گردید (یعنی اسلام را فتح نصیب کرد) در صورتی که آنها کمال کراهت را داشتند. لَ‍قَ‍‍دِ‌ ‌ابْ‍‍تَ‍‍غَ‍‍وُ‌ا‌ ‌الْفِتْنَةَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ ‌وَ‍قَ‍‍لَّبُو‌ا‌ لَكَ ‌الأُم‍‍ُ‍و‌‍رَ‌ حَتَّى‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌الْحَ‍‍قُّ ‌وَ‍ظَ‍‍هَ‍رَ‌ ‌أَمْرُ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَهُمْ كَا‌رِهُونَ
Wa Minhum Man Yaqūlu A'dhan Lī Wa Lā Taftinnī ۚ 'Alā Fī Al-Fitnati Saqaţū ۗ Wa 'Inna Jahannama Lamuĥīţatun Bil-Kāfirīna 009-049 و برخی از آن مردم منافق با تو گویند که به ما در جهاد اجازه معافی ده و ما را در آتش فتنه (و گناه نافرمانی) میفکن، آگاه باش که آنها خود به فتنه و امتحان در افتادند و همانا دوزخ به آن کافران احاطه دارد. وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌ائْذَ‌نْ لِي ‌وَلاَ‌ تَفْتِ‍‍نِّ‍‍ي ۚ ‌أَلاَ‌ فِي ‌الْفِتْنَةِ سَ‍‍قَ‍‍طُ‍‍و‌اۗ ‌وَ‌إِنَّ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ لَمُحِي‍‍طَ‍‍ة‌‍ٌ‌ بِ‍الْكَافِ‍‍رِينَ
'In Tuşibka Ĥasanatun Tasu'uhum ۖ Wa 'In Tuşibka Muşībatun Yaqūlū Qad 'Akhadhnā 'Amranā Min Qablu Wa Yatawallaw Wa Hum Farūna 009-050 اگر تو را حادثه‌ای خوش نصیب شود سخت بر آنها ناگوار آید و اگر تو را زحمتی و رنجی پیش آید (خوشحال شده و) گویند: ما در کار خود پیش‌بینی کردیم (که به جنگ نرفتیم)، و آنها باز می‌گردند در حالی که شادند. إِ‌نْ تُ‍‍صِ‍‍بْ‍‍كَ حَسَنَة‌‍ٌ‌ تَسُؤْهُمْ ۖ ‌وَ‌إِ‌نْ تُ‍‍صِ‍‍بْ‍‍كَ مُ‍‍صِ‍‍يبَةٌ‌ يَ‍‍قُ‍‍ولُو‌اقَ‍‍دْ‌ ‌أَ‍خَ‍‍ذْنَ‍‍ا‌ ‌أَمْ‍رَنَا‌ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ ‌وَيَتَوَلَّو‌ا‌ ‌وَهُمْ فَ‍‍رِحُونَ
Qul Lan Yuşībanā 'Illā Mā Kataba Allāhu Lanā Huwa Mawlānā ۚ Wa `Alá Allāhi Falyatawakkali Al-Mu'uminūna 009-051 بگو: هرگز جز آنچه خدا برای ما خواسته به ما نخواهد رسید، اوست مولای ما، و البته اهل ایمان در هر حال باید بر خدا توکل کنند. قُ‍‍لْ لَ‍‌‍نْ يُ‍‍صِ‍‍يبَنَ‍‍ا‌ ‌إِلاَّ‌ مَا‌ كَتَبَ ‌اللَّ‍‍هُ لَنَا‌ هُوَ‌ مَوْلاَنَا‌ ۚ ‌وَعَلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ فَلْيَتَوَكَّلِ ‌الْمُؤْمِنُونَ
Qul Hal Tarabbaşūna Binā 'Illā 'Iĥdá Al-Ĥusnayayni ۖ Wa Naĥnu Natarabbaşu Bikum 'An Yuşībakumu Allāhu Bi`adhābin Min `Indihi~ 'Aw Bi'aydīnā ۖ Fatarabbaşū 'Innā Ma`akum Mutarabbişūna 009-052 بگو که آیا شما منافقان جز یکی از دو نیکویی (بهشت و یا فتح) چیزی می‌توانید بر ما انتظار برید؟ ولی ما درباره شما منتظریم که از جانب خدا به عذابی سخت گرفتار شوید یا به دست ما هلاک شوید، بنابراین شما در انتظار باشید که ما هم مترصد و منتظر هستیم. قُ‍‍لْ هَلْ تَ‍رَبَّ‍‍صُ‍‍ونَ بِنَ‍‍ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌إِحْدَ‌ى‌ ‌الْحُسْنَيَ‍‍يْ‍‍نِ ۖ ‌وَنَحْنُ نَتَ‍رَبَّ‍‍صُ بِكُمْ ‌أَ‌نْ يُ‍‍صِ‍‍يبَكُمُ ‌اللَّ‍‍هُ بِعَذ‍َ‍‌ابٍ‌ مِ‍‌‍نْ عِ‍‌‍نْ‍‍دِهِ ‌أَ‌وْ‌ بِأَيْدِينَا‌ ۖ فَتَ‍رَبَّ‍‍صُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنَّ‍‍ا‌ مَعَكُمْ مُتَ‍رَبِّ‍‍صُ‍‍ونَ
Qul 'Anfiqū Ţaw`āan 'Aw Karhāan Lan Yutaqabbala Minkum ۖ 'Innakum Kuntum Qawmāan Fāsiqīna 009-053 بگو که شما (هر چه خواهید) انفاق کنید (صرف مخارج جنگ و تبلیغات مزوّرانه کنید) چه از روی میل و چه کراهت، هرگز از شما پذیرفته نخواهد شد، زیرا (کار شما خودنمائی است و) شما مردمی بوده که سخت به فسق خو گرفته‌اید. قُ‍‍لْ ‌أَ‌ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍و‌اطَ‍‍وْعاً‌ ‌أَ‌وْ‌ كَرْها‌ ً‌ لَ‍‌‍نْ يُتَ‍‍قَ‍‍بَّلَ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ۖ ‌إِنَّ‍‍كُمْ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ قَ‍‍وْما‌‌ ً‌ فَاسِ‍‍قِ‍‍ينَ
Wa Mā Mana`ahum 'An Tuqbala Minhum Nafaqātuhum 'Illā 'Annahum Kafarū Billāhi Wa Birasūlihi Wa Lā Ya'tūna Aş-Şalāata 'Illā Wa Hum Kusālá Wa Lā Yunfiqūna 'Illā Wa Humrihūna 009-054 و هیچ مانعی از قبول نفقات آنها نبود جز آنکه آنها به خدا و رسول او (باطنا) کافرند و نماز نگزارند جز به حال کسالت و انفاق نکنند جز آنکه سخت کراهت دارند. وَمَا‌ مَنَعَهُمْ ‌أَ‌نْ تُ‍‍قْ‍‍بَلَ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ نَفَ‍‍قَ‍‍اتُهُمْ ‌إِلاَّ‌ ‌أَنَّ‍‍هُمْ كَفَرُ‌و‌ا‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَبِ‍رَسُولِ‍‍هِ ‌وَلاَ‌ يَأْت‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ‌إِلاَّ‌ ‌وَهُمْ كُسَالَى‌ ‌وَلاَ‌ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ ‌إِلاَّ‌ ‌وَهُمْ كَا‌رِهُونَ
Falā Tu`jibka 'Amwāluhum Wa Lā 'Awlāduhum ۚ 'Innamā Yurīdu Allāhu Liyu`adhdhibahum Bihā Fī Al-Ĥayāati Ad-Dunyā Wa Tazhaqa 'Anfusuhum Wa Hum Kāfirūna 009-055 مبادا تو از کثرت اموال و اولاد آنها در شگفت آیی! خدا می‌خواهد آنها را به همان مال و فرزند در زندگانی دنیا به عذاب افکند و ساعت مرگ جان آنها به درآید در حالتی که کافر باشند. فَلاَ‌ تُعْجِ‍‍بْ‍‍كَ ‌أَمْوَ‌الُهُمْ ‌وَلاَ‌ ‌أَ‌وْلاَ‌دُهُمْ ۚ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌اللَّ‍‍هُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِهَا‌ فِي ‌الْحَي‍‍َ‍اةِ ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَتَزْهَ‍‍قَ ‌أَ‌ن‍‍فُسُهُمْ ‌وَهُمْ كَافِرُ‌ونَ
Wa Yaĥlifūna Billāhi~ 'Innahum Laminkum Wa Mā Hum Minkum Wa Lakinnahum Qawmun Yafraqūna 009-056 و آنها (برای آنکه نفاق خود را پنهان کنند) دائم به خدا قسم یاد می‌کنند که ما هم به راستی از شما مؤمنانیم و حال آنکه از شما و هم عقیده شما نیستند و لیکن این قوم (از قدرت اسلام) می‌ترسند. وَيَحْلِف‍‍ُ‍ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌إِنَّ‍‍هُمْ لَمِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ‌وَمَا‌ هُمْ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ‌وَلَكِ‍‍نَّ‍‍هُمْ قَ‍‍وْمٌ‌ يَفْ‍رَقُ‍‍ونَ
Law Yajidūna Malja'an 'Aw Maghārātin 'Aw Muddakhalāan Lawallaw 'Ilayhi Wa Hum Yajmaĥūna 009-057 اگر پناهگاهی یا سنگری در مغار کوهها یا هر گریزگاهی دیگر بیابند (که از تسلط مسلمانان ایمن باشند) البته بدان جا با کمال تعجیل می‌گریزند. لَوْ‌ يَجِد‍ُ‍‌ونَ مَلْجَأً‌ ‌أَ‌وْ‌ مَ‍‍غَ‍‍ا‌رَ‍‌اتٍ ‌أَ‌وْ‌ مُدَّ‍‍خَ‍‍لا‌ ً‌ لَوَلَّوْ‌ا‌ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ ‌وَهُمْ يَ‍‍جْ‍‍مَحُونَ
Wa Minhum Man Yalmizuka Fī Aş-Şadaqāti Fa'in 'U`ţū Minhā Rađū Wa 'In Lam Yu`ţaw Minhā 'Idhā Hum Yaskhaţūna 009-058 و بعضی از آن مردم منافق در (تقسیم) صدقات بر تو اعتراض و خرده‌گیری کنند، اگر به آنها از آن عطا شود رضایت داشته و اگر از آن چیزی به آنها داده نشود سخت خشمگین شوند. وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ يَلْمِزُكَ فِي ‌ال‍‍صَّ‍‍دَ‍قَ‍‍اتِ فَإِ‌نْ ‌أُعْ‍‍طُ‍‍و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هَا‌ ‌‍رَضُ‍‍و‌ا‌ ‌وَ‌إِ‌نْ لَمْ يُعْ‍‍طَ‍‍وْ‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هَ‍‍ا‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ هُمْ يَسْ‍‍خَ‍‍طُ‍‍ونَ
Wa Law 'Annahum Rađū Mā 'Ātāhumu Allāhu Wa Rasūluhu Wa Qālū Ĥasbunā Al-Lahu Sayu'utīnā Al-Lahu Min Fađlihi Wa Rasūluhu~ 'Innā 'Ilá Allāhi ghibūna 009-059 و چقدر بهتر بود اگر آنها به آنچه خدا و رسول به آنها عطا کردند راضی بودند و می‌گفتند که خدا ما را کفایت است، او و هم رسولش از لطف عمیم به ما عطا خواهند کرد، ما تنها به خدا مشتاقیم. وَلَوْ‌ ‌أَنَّ‍‍هُمْ ‌‍رَضُ‍‍و‌ا‌ مَ‍‍ا‌ ‌آتَاهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌وَ‌‍رَسُولُ‍‍هُ ‌وَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌ حَسْبُنَا‌ ‌اللَّهُ سَيُؤْتِينَا‌ ‌اللَّهُ مِ‍‌‍نْ فَ‍‍ضْ‍‍لِ‍‍هِ ‌وَ‌‍رَسُولُهُ~ُ ‌إِنَّ‍‍ا‌ ‌إِلَى‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌‍رَ‌اغِ‍‍بُونَ
'Innamā Aş-Şadaqātu Lilfuqarā'i Wa Al-Masākīni Wa Al-`Āmilīna `Alayhā Wa Al-Mu'uallafati Qulūbuhum Wa Fī Ar-Riqābi Wa Al-Ghārimīna Wa Fī Sabīli Allāhi Wa Aibni As-Sabīli ۖ Farīđatan Mina Allāhi Wa ۗ Allāhu `Alīmun Ĥakīmun 009-060 (مصرف) صدقات منحصرا مختص است به (این هشت طایفه): فقیران و عاجزان و متصدیان اداره صدقات و کسانی که باید تألیف قلوب آنها کرد (یعنی برای متمایل کردن بیگانگان به دین اسلام) و آزادی بندگان و قرض‌داران و در راه خدا (یعنی در راه تبلیغ و رواج دین خدا) و به راه درماندگان. این مصارف هشتگانه فرض و حکم خداست، که خدا دانا و بر تمام مصالح خلق آگاه است. إِنَّ‍‍مَا‌ ‌ال‍‍صَّ‍‍دَ‍قَ‍‍اتُ لِلْفُ‍‍قَ‍‍ر‍َ‍‌ا‌ءِ‌ ‌وَ‌الْمَسَاك‍‍ِ‍ي‍‍نِ ‌وَ‌الْعَامِل‍‍ِ‍ي‍‍نَ عَلَيْهَا‌ ‌وَ‌الْمُؤَلَّفَةِ قُ‍‍لُوبُهُمْ ‌وَفِي ‌ال‍‍رِّ‍‍قَ‍‍ابِ ‌وَ‌الْ‍‍غَ‍‍ا‌رِم‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَفِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌ا‍ِ‍بْ‍‍نِ ‌ال‍‍سَّب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ۖ فَ‍‍رِي‍‍ضَ‍‍ة ً‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَل‍‍ِ‍ي‍‍مٌ حَكِيمٌ
Wa Minhumu Al-Ladhīna Yu'udhūna An-Nabīya Wa Yaqūlūna Huwa 'Udhunun ۚ Qul 'Udhunu Khayrin Lakum Yu'uminu Billāhi Wa Yu'uminu Lilmu'uminīna Wa Raĥmatun Lilladhīna 'Āmanū Minkum Wa ۚ Al-Ladhīna Yu'udhūna Rasūla Allāhi Lahum `Adhābun 'Alīmun 009-061 و بعضی (از منافقان) هستند که دائم پیغمبر را می‌آزارند و (چون عذر دروغ آنها به حلم خود می‌پذیرد) می‌گویند: او شخص ساده و زودباوری است. بگو زودباوری او لطفی به نفع شماست، که به خدا ایمان آورده و به مؤمنان هم اطمینان دارد و برای مؤمنان (حقیقی) شما وجودش رحمت است، و برای آنها که رسول را آزار دهند عذابی دردناک مهیّاست. وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُؤْ‌ذ‍ُ‍‌ونَ ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيَّ ‌وَيَ‍‍قُ‍‍ول‍‍ُ‍ونَ هُوَ‌ ‌أُ‌ذُن‌‍ٌۚ قُ‍‍لْ ‌أُ‌ذُنُ خَ‍‍يْ‍‍ر‌ٍ‌ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌‍رَحْمَة ٌ‌ لِلَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ ۚ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يُؤْ‌ذ‍ُ‍‌ونَ ‌‍رَس‍‍ُ‍ولَ ‌اللَّ‍‍هِ لَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَلِيمٌ
Yaĥlifūna Billāhi Lakum Liyurđūkum Wa Allāhu Wa Rasūluhu~ 'Aĥaqqu 'An Yurđūhu 'In Kānū Mu'uminīna 009-062 (منافقان) برای اغفال و خشنود کردن شما مؤمنان به نام خدا سوگند می‌خورند در صورتی که اگر ایمان داشتند سزاوارتر این بود که خدا و رسول را از خود خشنود کنند. يَحْلِف‍‍ُ‍ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ لَكُمْ لِيُرْ‍ضُ‍‍وكُمْ ‌وَ‌اللَّهُ ‌وَ‌‍رَسُولُهُ~ُ ‌أَحَ‍‍قُّ ‌أَ‌نْ يُرْ‍ضُ‍‍وهُ ‌إِ‌نْ كَانُو‌ا‌ مُؤْمِنِينَ
'Alam Ya`lamū 'Annahu Man Yuĥādidi Allāha Wa Rasūlahu Fa'anna Lahu Nāra Jahannama Khālidāan Fīhā ۚ Dhālika Al-Khizyu Al-`Ažīmu 009-063 آیا ندانسته‌اند که هر کس با خدا و رسولش به عداوت برخیزد آتش دوزخ کیفر دائمی اوست؟ و این به حقیقت ذلت و خواری بزرگ است. أَلَمْ يَعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ‍‍هُ مَ‍‌‍نْ يُحَا‌دِ‌دِ‌ ‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌‍رَسُولَ‍‍هُ فَأَنَّ لَ‍‍هُ ن‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ خَ‍‍الِد‌ا‌‌ ً‌ فِيهَا‌ ۚ ‌ذَلِكَ ‌الْ‍‍خِ‍‍زْيُ ‌الْعَ‍‍ظِ‍‍يمُ
Yaĥdharu Al-Munāfiqūna 'An Tunazzala `Alayhimratun Tunabbi'uhum Bimā Fī Qulūbihim ۚ Quli Astahzi'ū 'Inna Allāha Mukhrijun Mā Taĥdharūna 009-064 منافقان از آن روزی می‌ترسند که خدا سوره‌ای بفرستد که آنها را از آنچه در درون آنهاست آگاه کند. بگو: اکنون تمسخر کنید، خدا آنچه را که از آن می‌ترسید آشکار خواهد ساخت. يَحْذَ‌رُ‌ ‌الْمُنَافِ‍‍قُ‍‍ونَ ‌أَ‌نْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُو‌‍رَة‌‍ٌ‌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا‌ فِي قُ‍‍لُوبِهِمْ ۚ قُ‍‍لِ ‌اسْتَهْزِئُ‍‍و‌ا‌ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ مُ‍‍خْ‍‍رِجٌ‌ مَا‌ تَحْذَ‌رُ‌ونَ
Wa La'in Sa'altahum Layaqūlunna 'Innamā Kunnā Nakhūđu Wa Nal`abu ۚ Qul 'Abiālllahi Wa 'Āyātihi Wa Rasūlihi Kuntum Tastahzi'ūna 009-065 و اگر از آنها بپرسی (که چرا سخریه و استهزاء می‌کنید؟) پاسخ دهند که ما به مزاح و مطایبه سخن می‌راندیم. بگو: آیا با خدا و آیات و رسول او تمسخر می‌کردید؟! وَلَئِ‍‌‍نْ سَأَلْتَهُمْ لَيَ‍‍قُ‍‍ولُ‍‍نَّ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ كُ‍‍نَّ‍‍ا‌ نَ‍‍خُ‍‍و‍ضُ ‌وَنَلْعَبُ ۚ قُ‍‍لْ ‌أَبِاللَّهِ ‌وَ‌آيَاتِ‍‍هِ ‌وَ‌‍رَسُولِ‍‍هِ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ تَسْتَهْزِئ‍‍ُ‍‍ونَ
Lā Ta`tadhirū Qad Kafartum Ba`da 'Īmānikum ۚ 'In Na`fu `An Ţā'ifatin Minkum Nu`adhdhib Ţā'ifatan Bi'annahum Kānū Mujrimīna 009-066 عذر نیاورید، که شما بعد از ایمان کافر شدید، اگر از برخی (نادانان و ساده لوحان) شما درگذریم گروهی (فتنه‌گر) را نیز عذاب خواهیم کرد که مردمی بسیار زشتکار بوده‌اند. لاَ‌ تَعْتَذِ‌رُ‌و‌اقَ‍‍دْ‌ كَفَرْتُمْ بَعْدَ‌ ‌إِيمَانِكُمْ ۚ ‌إِ‌نْ نَعْفُ عَ‍‌‍نْ طَ‍‍ائِفَةٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ نُعَذِّبْ طَ‍‍ائِفَة ً‌ بِأَنَّ‍‍هُمْ كَانُو‌ا‌ مُ‍‍جْ‍‍رِمِينَ
Al-Munāfiqūna Wa Al-Munāfiqātu Ba`đuhum Min Ba`đin ۚ Ya'murūna Bil-Munkari Wa Yanhawna `Ani Al-Ma`rūfi Wa Yaqbiđūna 'Aydiyahum ۚ Nasū Allaha Fanasiyahum ۗ 'Inna Al-Munāfiqīna Humu Al-Fāsiqūna 009-067 مردان و زنان منافق، متّفق با همدیگر و طرفدار یکدیگرند، مردم را به کار بد وا می‌دارند و از کار نیکو منع می‌کنند و دست خود را (از انفاق در راه خدا) می‌بندند، و چون خدا را فراموش کردند خدا نیز آنها را فراموش کرد (یعنی به خود واگذاشت تا از هر سعادت محروم شوند)، در حقیقت منافقان بدترین زشتکاران عالمند. الْمُنَافِ‍‍قُ‍‍ونَ ‌وَ‌الْمُنَافِ‍‍قَ‍‍اتُ بَعْ‍‍ضُ‍‍هُمْ مِ‍‌‍نْ بَعْ‍‍ضٍۚ يَأْمُر‍ُ‍‌ونَ بِ‍الْمُ‍‌‍نْ‍‍كَ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَيَ‍‌‍نْ‍‍هَ‍‍وْنَ عَنِ ‌الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ‌وَيَ‍‍قْ‍‍بِ‍‍ضُ‍‍ونَ ‌أَيْدِيَهُمْ ۚ نَسُو‌ا‌اللَّ‍‍هَ فَنَسِيَهُمْ ۗ ‌إِنَّ ‌الْمُنَافِ‍‍قِ‍‍ي‍‍نَ هُمُ ‌الْفَاسِ‍‍قُ‍‍ونَ
Wa`ada Allāhu Al-Munāfiqīna Wa Al-Munāfiqāti Wa Al-Kuffāra Nāra Jahannama Khālidīna Fīhā ۚ Hiya Ĥasbuhum ۚ Wa La`anahumu Allāhu ۖ Wa Lahum `Adhābun Muqīmun 009-068 خدا مرد و زن از منافقان و کافران را وعده آتش دوزخ و خلود در آن داده، همان دوزخ برای (کیفر) آنها کافی است و خدا آنها را لعن کرده و عذابی ابدی دارند. وَعَدَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الْمُنَافِ‍‍قِ‍‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الْمُنَافِ‍‍قَ‍‍اتِ ‌وَ‌الْكُفّ‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ ن‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَا‌ ۚ هِيَ حَسْبُهُمْ ۚ ‌وَلَعَنَهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ۖ ‌وَلَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ‌ مُ‍‍قِ‍‍يمٌ
Kālladhīna Min Qablikum Kānū 'Ashadda Minkum Qūwatan Wa 'Akthara 'Amwālāan Wa 'Awlādāan Fāstamta`ū Bikhalāqihim Fāstamta`tum Bikhalāqikum Kamā Astamta`a Al-Ladhīna Min Qablikum Bikhalāqihim Wa Khuđtum Kālladhī Khāđū ۚ 'Ūlā'ika Ĥabiţat 'A`māluhum Ad-Dunyā Wa Al-'Ākhirati ۖ Wa 'Ūlā'ika Humu Al-Khāsirūna 009-069 (شما هم دنیا پرستید) به مانند آنهایی که پیش از شما بودند در صورتی که پیشینیان از شما قوی‌تر بودند و مال و اولادشان بیشتر بود، پس به سهم خود (از متاع فانی دنیا دو روزی) متمتّع بودند، اکنون هم که نوبت به شما رسید به تمتّع دنیا به سهم خود مانند آنها سرگرم شدید و هم (در شهوات دنیا) به مانند آنها فرو رفتید! آنان مردمی هستند که اعمالشان در دنیا و آخرت نابود و باطل گشت و هم آنان به حقیقت زیانکاران عالمند. كَالَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِكُمْ كَانُ‍‍و‌ا‌ ‌أَشَدَّ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍كُمْ قُ‍‍وَّة ً‌ ‌وَ‌أَكْثَ‍رَ‌ ‌أَمْوَ‌الا‌ ً‌ ‌وَ‌أَ‌وْلاَ‌د‌ا‌‌ ً‌ فَاسْتَمْتَعُو‌ا‌ بِ‍‍خَ‍‍لاَ‍قِ‍‍هِمْ فَاسْتَمْتَعْتُمْ بِ‍‍خَ‍‍لاَ‍قِ‍‍كُمْ كَمَا‌ ‌اسْتَمْتَعَ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِكُمْ بِ‍‍خَ‍‍لاَ‍قِ‍‍هِمْ ‌وَ‍خُ‍‍ضْ‍‍تُمْ كَالَّذِي خَ‍‍اضُ‍‍و‌اۚ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ حَبِ‍‍طَ‍‍تْ ‌أَعْمَالُهُمْ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ۖ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌الْ‍‍خَ‍‍اسِرُ‌ونَ
'Alam Ya'tihim Naba'u Al-Ladhīna Min Qablihim Qawmi Nūĥin Wa `Ādin Wa Thamūda Wa Qawmi 'Ibhīma Wa 'Aşĥābi Madyana Wa Al-Mu'utafikāti ۚ 'Atat/hum Rusuluhum Bil-Bayyināti ۖ Famā Kāna Allāhu Liyažlimahum Wa Lakin Kānū 'Anfusahum Yažlimūna 009-070 آیا اخبار پیشینیانشان مانند قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهیم و اهل مَدْیَن و مُؤْتَفِکات (یعنی شهرهای ویران شده قوم لوط) به آنها نرسید که رسولان الهی آیات و معجزات آشکار بر آنها آوردند (ولی آنها نپذیرفتند و هلاک شدند؟ آری) خدا هیچ ستمی بر آنها نکرد بلکه آنها خود در حق خویش ستم می‌کردند. أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لِهِمْ قَ‍‍وْمِ ن‍‍ُ‍وحٍ‌ ‌وَع‍‍َ‍ا‌د‌ٍ‌ ‌وَثَم‍‍ُ‍و‌دَ‌ ‌وَ‍قَ‍‍وْمِ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ ‌وَ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابِ مَ‍‍دْيَنَ ‌وَ‌الْمُؤْتَفِك‍‍َ‍اتِ ۚ ‌أَتَتْهُمْ ‌رُسُلُهُمْ بِ‍البَيِّن‍‍َ‍اتِ ۖ فَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ ‌اللَّ‍‍هُ لِيَ‍‍ظْ‍‍لِمَهُمْ ‌وَلَكِ‍‌‍نْ كَانُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌ن‍‍فُسَهُمْ يَ‍‍ظْ‍‍لِمُونَ
Wa Al-Mu'uminūna Wa Al-Mu'uminātu Ba`đuhum 'Awliyā'u Ba`đin ۚ Ya'murūna Bil-Ma`rūfi Wa Yanhawna `Ani Al-Munkari Wa Yuqīmūna Aş-Şalāata Wa Yu'utūna Az-Zakāata Wa Yuţī`ūna Allāha Wa Rasūlahu~ ۚ 'Ūlā'ika Sayarĥamuhumu Allāhu ۗ 'Inna Allāha `Azīzun Ĥakīmun 009-071 و مردان و زنان مؤمن همه یاور و دوستدار یکدیگرند، خلق را به کار نیکو وادار و از کار زشت منع می‌کنند و نماز به پا می‌دارند و زکات می‌دهند و حکم خدا و رسول او را اطاعت می‌کنند، آنان را البته خدا مشمول رحمت خود خواهد گردانید، که خدا صاحب اقتدار و درست کردار است. وَ‌الْمُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ ‌وَ‌الْمُؤْمِن‍‍َ‍اتُ بَعْ‍‍ضُ‍‍هُمْ ‌أَ‌وْلِي‍‍َ‍ا‌ءُ‌ بَعْ‍‍ضٍۚ يَأْمُر‍ُ‍‌ونَ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ‌وَيَ‍‌‍نْ‍‍هَ‍‍وْنَ عَنِ ‌الْمُ‍‌‍ن‍‍كَ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَيُ‍‍قِ‍‍يم‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍صَّ‍‍لاَةَ ‌وَيُؤْت‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍زَّك‍‍َ‍اةَ ‌وَيُ‍‍طِ‍‍يع‍‍ُ‍ونَ ‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌‍رَسُولَهُ~ُ ۚ ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ سَيَرْحَمُهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ۗ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَز‍ِ‍ي‍‍زٌ‌ حَكِيمٌ
Wa`ada Allāhu Al-Mu'uminīna Wa Al-Mu'umināti Jannātin Tajrī Min Taĥtihā Al-'Anhāru Khālidīna Fīhā Wa Masākina Ţayyibatan Fī Jannāti `Adnin ۚ Wa Riđwānun Mina Allāhi 'Akbaru ۚ Dhālika Huwa Al-Fawzu Al-`Ažīmu 009-072 خدا اهل ایمان را از مرد و زن وعده فرموده که در بهشت خلد ابدی که زیر درختانش نهرها جاری است درآورد و در عمارات نیکو و پاکیزه بهشت عدن منزل دهد و برتر و بزرگتر از هر نعمت، مقام رضا و خشنودی خداست و آن به حقیقت فیروزی بزرگ است. وَعَدَ‌ ‌اللَّ‍‍هُ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الْمُؤْمِن‍‍َ‍اتِ جَ‍‍نّ‍‍َ‍ات‌‍ٍ‌ تَ‍‍جْ‍‍رِي مِ‍‌‍نْ تَحْتِهَا‌ ‌الأَ‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌رُ‌ خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَا‌ ‌وَمَسَاكِنَ طَ‍‍يِّبَة‌ ً‌ فِي جَ‍‍نّ‍‍َ‍اتِ عَ‍‍دْنٍۚ ‌وَ‌رِ‍‍ضْ‍‍و‍َ‍‌انٌ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌أَكْبَرُ‌ ۚ ‌ذَلِكَ هُوَ‌ ‌الْفَ‍‍وْ‌زُ‌ ‌الْعَ‍‍ظِ‍‍يمُ
Yā 'Ayyuhā An-Nabīyu Jāhidi Al-Kuffāra Wa Al-Munāfiqīna Wa Aghluž `Alayhim ۚ Wa Ma'wāhum Jahannamu ۖ Wa Bi'sa Al-Maşīru 009-073 ای پیغمبر با کافران و منافقان جهاد و مبارزه کن و بر آنها بسیار سخت‌گیر، و مسکن و مأوای آنها دوزخ است که بسیار بد بازگشتگاه و منزلگاهی است. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيُّ جَاهِدِ‌ ‌الْكُفّ‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ ‌وَ‌الْمُنَافِ‍‍قِ‍‍ي‍‍نَ ‌وَ‌اغْ‍‍لُ‍‍ظْ عَلَيْهِمْ ۚ ‌وَمَأْ‌وَ‌اهُمْ جَهَ‍‍نَّ‍‍مُ ۖ ‌وَبِئْسَ ‌الْمَ‍‍صِ‍‍يرُ
Yaĥlifūna BillāhiQālū Wa Laqad Qālū Kalimata Al-Kufri Wa Kafarū Ba`da 'Islāmihim Wa Hammū Bimā Lam Yanālū ۚ Wa Mā Naqamū 'Illā 'An 'Aghnāhumu Allāhu Wa Rasūluhu Min Fađlihi ۚ Fa'in Yatūbū Yaku Khayan Lahum ۖ Wa 'In Yatawallaw Yu`adhdhibhumu Allāhu `Adhābāan 'Alīmāan Ad-Dunyā Wa Al-'Ākhirati ۚ Wa Mā Lahum Al-'Arđi Min Wa Līyin Wa Lā Naşīrin 009-074 (منافقان) قسم به خدا یاد می‌کنند که (حرف کفر) بر زبان نیاورده‌اند، و (چنین نیست) البته سخن کفر گفته و پس از اظهار اسلام کافر شدند و همت بر آنچه موفق بر آن نشدند گماشتند (یعنی همت بر قتل رسول و اخراج او و هر گونه فساد در دین او گماشتند ولی موفق نشدند) آنها به جای آنکه از آن بی‌نیازی که به فضل خدا و رسول نصیب آنها شد شکر گویند در مقام انتقام و دشمنی برآمدند، اکنون هم اگر باز توبه کنند برای آنها بهتر است و اگر روی بگردانند آنها را خدا در دنیا و آخرت به عذابی دردناک معذب خواهد فرمود و دیگر در همه روی زمین یک نفر دوستدار و یاوری برای آنها نخواهد بود. يَحْلِف‍‍ُ‍ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ مَا‌ قَ‍‍الُو‌ا‌ ‌وَلَ‍‍قَ‍‍دْ‌ قَ‍‍الُو‌ا‌ كَلِمَةَ ‌الْكُفْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَكَفَرُ‌و‌ا‌ بَعْدَ‌ ‌إِسْلاَمِهِمْ ‌وَهَ‍‍مُّ‍‍و‌ا‌ بِمَا‌ لَمْ يَنَالُو‌اۚ ‌وَمَا‌ نَ‍‍قَ‍‍مُ‍‍و‌ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ ‌أَ‍‍غْ‍‍نَاهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌وَ‌‍رَسُولُ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ فَ‍‍ضْ‍‍لِ‍‍هِ ۚ فَإِ‌نْ يَتُوبُو‌ا‌ يَكُ خَ‍‍يْر‌ا‌ ً‌ لَهُمْ ۖ ‌وَ‌إِ‌نْ يَتَوَلَّوْ‌ا‌ يُعَذِّبْ‍‍هُمُ ‌اللَّ‍‍هُ عَذَ‌اباً‌ ‌أَلِيما‌‌ ً‌ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَ‌الآ‍‍خِ‍رَةِ ۚ ‌وَمَا‌ لَهُمْ فِي ‌الأَ‌رْ‍ضِ مِ‍‌‍نْ ‌وَلِيٍّ‌ ‌وَلاَ‌ نَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‍ٍ‍
Wa Minhum Man `Āhada Allāha La'in 'Ātānā Min Fađlihi Lanaşşaddaqanna Wa Lanakūnanna Mina Aş-Şāliĥīna 009-075 و بعضی از آنها این گونه با خدا عهد بستند که اگر نعمت و رحمتی نصیب ما کند البته صدقه (یعنی زکات) پردازیم و از نیکان می‌شویم. وَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ عَاهَدَ‌ ‌اللَّ‍‍هَ لَئِ‍‌‍نْ ‌آتَانَا‌ مِ‍‌‍نْ فَ‍‍ضْ‍‍لِ‍‍هِ لَنَ‍‍صَّ‍‍دَّ‍‍قَ‍‍نَّ ‌وَلَنَكُونَ‍‍نَّ مِنَ ‌ال‍‍صَّ‍‍الِحِينَ
Falammā 'Ātāhum Min Fađlihi Bakhilū Bihi Wa Tawallaw Wa Hum Mu`rūna 009-076 و (با این عهد) باز چون خدا از فضل و نعمت خود نصیب آنها کرد بر آن بخل ورزیدند و (از آن عهد) روی گردانیده و (از حق) اعراض کردند. فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ ‌آتَاهُمْ مِ‍‌‍نْ فَ‍‍ضْ‍‍لِ‍‍هِ بَ‍‍خِ‍‍لُو‌ا‌ بِ‍‍هِ ‌وَتَوَلَّو‌ا‌ ‌وَهُمْ مُعْ‍‍رِ‍‍ضُ‍‍ونَ
Fa'a`qabahum NifāqāanQulūbihim 'Ilá Yawmi Yalqawnahu Bimā 'Akhlafū Allaha Mā Wa`adūhu Wa Bimā Kānū Yakdhibūna 009-077 در نتیجه (این تکذیب و نقض عهد) خدا هم دل آنها را ظلمتکده نفاق گردانید تا روزی که به کیفر بخل و اعمال زشت خود برسند، زیرا با خدا خلف وعده کرده و دروغ می‌گفتند. فَأَعْ‍‍قَ‍‍بَهُمْ نِفَاق‍‍ا‌‌ ً‌ فِي قُ‍‍لُوبِهِمْ ‌إِلَى‌ يَ‍‍وْمِ يَلْ‍‍قَ‍‍وْنَ‍‍هُ بِمَ‍‍ا‌ ‌أَ‍خْ‍‍لَفُو‌ا‌اللَّ‍‍هَ مَا‌ ‌وَعَد‍ُ‍‌وهُ ‌وَبِمَا‌ كَانُو‌ا‌ يَكْذِبُونَ
'Alam Ya`lamū 'Anna Allāha Ya`lamu Sirrahum Wa Najwāhum Wa 'Anna Allāha `Allāmu Al-Ghuyūbi 009-078 آیا ندانستند که خدا از باطن آنها و سخنان سرّی ایشان آگاه است و خدا دانای غیب و عالم به اسرار پنهانی است؟! أَلَمْ يَعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ يَعْلَمُ سِ‍‍ر‍ّ‍َهُمْ ‌وَنَ‍‍جْ‍‍وَ‌اهُمْ ‌وَ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ عَلاَّمُ ‌الْ‍‍غُ‍‍يُوبِ
Al-Ladhīna Yalmizūna Al-Muţţawwi`īna Mina Al-Mu'uminīna Fī Aş-Şadaqāti Wa Al-Ladhīna Lā Yajidūna 'Illā Juhdahum Fayaskharūna Minhum ۙ Sakhira Allāhu Minhum Wa Lahum `Adhābun 'Alīmun 009-079 آن کسانی که عیب‌جویی می‌کنند بر آن مؤمنانی که به صدقات مستحب فقیران را دستگیری می‌کنند و همچنین مسخره می‌کنند مؤمنانی را که از اندک چیزی که مقدور آنهاست هم (در راه خدا) مضایقه نمی‌کنند، خدا هم آنها را البته مسخره و مجازات می‌کند و به آنها عذابی دردناک خواهد رسید. الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَلْمِز‍ُ‍‌ونَ ‌الْمُ‍‍طَّ‍‍وِّع‍‍ِ‍ي‍‍نَ مِنَ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ فِي ‌ال‍‍صَّ‍‍دَ‍قَ‍‍اتِ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يَجِد‍ُ‍‌ونَ ‌إِلاَّ‌ جُهْدَهُمْ فَيَسْ‍‍خَ‍‍ر‍ُ‍‌ونَ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ۙ سَ‍‍خِ‍‍ر‍َ‍‌ ‌اللَّ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌وَلَهُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَلِيمٌ
Astaghfir Lahum 'Aw Lā Tastaghfir Lahum 'In Tastaghfir Lahum Sab`īna Marratan Falan Yaghfira Allāhu Lahum ۚ Dhālika Bi'annahum Kafarū Billāhi Wa Rasūlihi Wa ۗ Allāhu Lā Yahdī Al-Qawma Al-Fāsiqīna 009-080 (ای پیغمبر) تو بر آن مردم منافق خواهی طلب مغفرت بکن یا نکن، اگر هفتاد مرتبه هم بر آنها (از خدا) آمرزش طلبی خدا هرگز آنان را نخواهد بخشید، زیرا آنها (از راه فسق و سرکشی) به خدا و رسول او کافر شدند و خدا فاسقان را هرگز هدایت نخواهد کرد. اسْتَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍رْ‌ لَهُمْ ‌أَ‌وْ‌ لاَ‌ تَسْتَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍رْ‌ لَهُمْ ‌إِ‌نْ تَسْتَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍رْ‌ لَهُمْ سَ‍‍بْ‍‍ع‍‍ِ‍ي‍‍نَ مَ‍رَّة‌ ً‌ فَلَ‍‌‍نْ يَ‍‍غْ‍‍فِ‍‍ر‍َ‍‌ ‌اللَّ‍‍هُ لَهُمْ ۚ ‌ذَلِكَ بِأَنَّ‍‍هُمْ كَفَرُ‌و‌ا‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌‍رَسُولِ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يَهْدِي ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمَ ‌الْفَاسِ‍‍قِ‍‍ينَ
Fariĥa Al-Mukhallafūna Bimaq`adihim Khilāfa Rasūli Allāhi Wa Karihū 'An Yujāhidū Bi'amwālihim Wa 'Anfusihim Fī Sabīli Allāhi Wa Qālū Lā Tanfirū Fī Al-Ĥarri ۗ Qul Nāru Jahannama 'Ashaddu Ĥaran ۚ Law Kānū Yafqahūna 009-081 آنهایی که از جهاد در رکاب رسول خدا باز نهاده شدند از این بازماندنشان خوشحالند و مجاهده به مال و جانشان در راه خدا را خوش نداشتند و (مؤمنان را هم از جهاد منع کرده و به آنها) گفتند: شما در این هوای سوزان از وطن خود بیرون نروید! آنان را بگو: آتش دوزخ بسیار سوزان‌تر است، اگر می‌فهمیدند. فَ‍‍رِحَ ‌الْمُ‍‍خَ‍‍لَّف‍‍ُ‍ونَ بِمَ‍‍قْ‍‍عَدِهِمْ خِ‍‍لاَفَ ‌‍رَس‍‍ُ‍ولِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَكَ‍‍رِهُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌نْ يُجَاهِدُ‌و‌ا‌ بِأَمْوَ‌الِهِمْ ‌وَ‌أَ‌ن‍‍فُسِهِمْ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌ لاَ‌ تَ‍‌‍ن‍‍فِرُ‌و‌ا‌ فِي ‌الْحَرِّ‌ ۗ قُ‍‍لْ ن‍‍َ‍ا‌رُ‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ ‌أَشَدُّ‌ حَرّ‌ا‌ ًۚ لَوْ‌ كَانُو‌ا‌ يَفْ‍‍قَ‍‍هُونَ
Falyađĥakū Qalīlāan Wa Līabkū Kathīrāan Jazā'an Bimā Kānū Yaksibūna 009-082 اکنون آنها باید خنده کم و گریه بسیار کنند به کیفر اعمالی که می‌کردند. فَلْيَ‍‍ضْ‍‍حَكُو‌اقَ‍‍لِيلا‌ ً‌ ‌وَلْيَ‍‍بْ‍‍كُو‌ا‌ كَثِي‍‍ر‌ا‌‌ ً‌ جَز‍َ‍‌ا‌ء‌ ً‌ بِمَا‌ كَانُو‌ا‌ يَكْسِبُونَ
Fa'in Raja`aka Allāhu 'Ilá Ţā'ifatin Minhum Fāsta'dhanūka Lilkhurūji Faqul Lan Takhrujū Ma`iya 'Abadāan Wa Lan Tuqātilū Ma`iya `Adūwāan ۖ 'Innakum Rađītum Bil-Qu`ūdi 'Awwala Marratinq`udū Ma`a Al-Khālifīna 009-083 پس اگر خدا تو را به سوی گروهی از آن بازماندگان (به مدینه) برگرداند و آنها (به ملاقات تو آمده و) اجازه جهاد خواهند، به آنها بگو: ابدا شما با من به جنگ نخواهید آمد و با هیچ کس از دشمنان من جهاد نخواهید کرد، شما هستید که اول بار برای تخلفتان از سفر جهاد اظهار مسرّت می‌کردید، اکنون هم با بازماندگان به جای خود بنشینید. فَإِ‌نْ ‌‍رَجَعَكَ ‌اللَّ‍‍هُ ‌إِلَى‌ طَ‍‍ائِفَةٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ فَاسْتَأْ‌ذَن‍‍ُ‍وكَ لِلْ‍‍خُ‍‍ر‍ُ‍‌وجِ فَ‍‍قُ‍‍لْ لَ‍‌‍نْ تَ‍‍خْ‍‍رُجُو‌ا‌ مَعِيَ ‌أَبَد‌ا‌ ً‌ ‌وَلَ‍‌‍نْ تُ‍‍قَ‍‍اتِلُو‌ا‌ مَعِيَ عَدُ‌وّ‌ا‌‌ ًۖ ‌إِنَّ‍‍كُمْ ‌‍رَضِ‍‍يتُمْ بِ‍الْ‍‍قُ‍‍ع‍‍ُ‍و‌دِ‌ ‌أَ‌وَّلَ مَ‍رَّة‌‍ٍ‌ فَا‍قْ‍‍عُدُ‌و‌ا‌ مَعَ ‌الْ‍‍خَ‍‍الِفِينَ
Wa Lā Tuşalli `Alá 'Aĥadin Minhum Māta 'Abadāan Wa Lā Taqum `Alá Qabrihi~ ۖ 'Innahum Kafarū Billāhi Wa Rasūlihi Wa Mātū Wa Hum Fāsiqūna 009-084 و هیچ گاه به نماز میت آن منافقان حاضر مشو و بر (جنازه و) قبر آنها (به دعا) مایست، که آنها به خدا و رسولش کافر شدند و در حال فسق و بدکاری مردند. وَلاَ‌ تُ‍‍صَ‍‍لِّ عَلَ‍‍ى‌ ‌أَحَد‌ٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ م‍‍َ‍اتَ ‌أَبَد‌ا‌ ً‌ ‌وَلاَ‌ تَ‍‍قُ‍‍مْ عَلَى‌ قَ‍‍بْ‍‍رِهِ ۖ ‌إِنَّ‍‍هُمْ كَفَرُ‌و‌ا‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌‍رَسُولِ‍‍هِ ‌وَمَاتُو‌ا‌ ‌وَهُمْ فَاسِ‍‍قُ‍‍ونَ
Wa Lā Tu`jibka 'Amwāluhum Wa 'Awlāduhum ۚ 'Innamā Yurīdu Allāhu 'An Yu`adhdhibahum Bihā Fī Ad-Dunyā Wa Tazhaqa 'Anfusuhum Wa Hum Kāfirūna 009-085 و بسیاری اموال و اولاد آن منافقان تو را به شگفت نیارد، که خدا خواهد آنها را به آن مال و اولاد در دنیا معذب گرداند و جانشان به حال کفر به درآید. وَلاَ‌ تُعْجِ‍‍بْ‍‍كَ ‌أَمْوَ‌الُهُمْ ‌وَ‌أَ‌وْلاَ‌دُهُمْ ۚ ‌إِنَّ‍‍مَا‌ يُ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍دُ‌ ‌اللَّ‍‍هُ ‌أَ‌نْ يُعَذِّبَهُمْ بِهَا‌ فِي ‌ال‍‍دُّ‌نْ‍‍يَا‌ ‌وَتَزْهَ‍‍قَ ‌أَ‌ن‍‍فُسُهُمْ ‌وَهُمْ كَافِرُ‌ونَ
Wa 'Idhā 'Unzilat Sūratun 'An 'Āminū Billāhi Wa Jāhidū Ma`a Rasūlihi Asta'dhanaka 'Ūlū Aţ-Ţawli Minhum Wa Qālū Dharnā Nakun Ma`a Al-Qā`idīna 009-086 و هرگاه سوره‌ای نازل شود که امر به ایمان به خدا و جهاد با رسول (در راه دین خدا) کند ثروتمندان آن منافقان از حضور تو تقاضای معافی از جهاد کرده و گویند: ما را از معاف‌شدگان محسوب دار. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌أُ‌ن‍‍زِلَتْ سُو‌‍رَةٌ ‌أَ‌نْ ‌آمِنُو‌ا‌ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَجَاهِدُ‌و‌ا‌ مَعَ ‌‍رَسُولِهِ ‌اسْتَأْ‌ذَنَكَ ‌أ‍ُ‍‌وْلُو‌ا‌ال‍‍طَّ‍‍وْلِ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌وَ‍قَ‍‍الُو‌ا‌ ‌ذَ‌رْنَا‌ نَكُ‍‌‍نْ مَعَ ‌الْ‍‍قَ‍‍اعِدِينَ
Rađū Bi'an Yakūnū Ma`a Al-Khawālifi Wa Ţubi`a `Alá Qulūbihim Fahum Lā Yafqahūna 009-087 بدان راضی بودند که با زنان و کودکان و عجزه در خانه بنشینند (و به جهاد حاضر نشوند)، و دلهای آنها نقش کفر و ظلمت گرفته و دیگر هیچ درک حقایق نکنند. رَضُ‍‍و‌ا‌ بِأَ‌نْ يَكُونُو‌ا‌ مَعَ ‌الْ‍‍خَ‍‍وَ‌الِفِ ‌وَ‍طُ‍‍بِعَ عَلَى‌ قُ‍‍لُوبِهِمْ فَهُمْ لاَ‌ يَفْ‍‍قَ‍‍هُونَ
Lakini Ar-Rasūlu Wa Al-Ladhīna 'Āmanū Ma`ahu Jāhadū Bi'amwālihim Wa 'Anfusihim ۚ Wa 'Ūlā'ika Lahumu Al-Khayrātu ۖ Wa 'Ūlā'ika Humu Al-Mufliĥūna 009-088 اما رسول و مؤمنان اصحابش به مال و جانشان در راه خدا جهاد کردند و آنهایند که همه خیرات و نیکوییها (ی دو عالم) مخصوص آنهاست و هم آنان سعادتمندان عالمند. لَكِنِ ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولُ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ مَعَ‍‍هُ جَاهَدُ‌و‌ا‌ بِأَمْوَ‌الِهِمْ ‌وَ‌أَ‌ن‍‍فُسِهِمْ ۚ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ لَهُمُ ‌الْ‍‍خَ‍‍يْ‍رَ‍‌اتُ ۖ ‌وَ‌أ‍ُ‍‌وْل‍‍َ‍ائِكَ هُمُ ‌الْمُفْلِحُونَ
'A`adda Allāhu Lahum Jannātin Tajrī Min Taĥtihā Al-'Anhāru Khālidīna Fīhā ۚ Dhālika Al-Fawzu Al-`Ažīmu 009-089 خدا بر آنها باغهایی که به زیر درختانش نهرها جاری است مهیا فرموده که در آن تا ابد متنعّم باشند و این به حقیقت سعادت و فیروزی بزرگ است. أَعَدَّ‌ ‌اللَّ‍‍هُ لَهُمْ جَ‍‍نّ‍‍َ‍ات‌‍ٍ‌ تَ‍‍جْ‍‍رِي مِ‍‌‍نْ تَحْتِهَا‌ ‌الأَ‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌رُ‌ خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَا‌ ۚ ‌ذَلِكَ ‌الْفَ‍‍وْ‌زُ‌ ‌الْعَ‍‍ظِ‍‍يمُ
Wa Jā'a Al-Mu`adhdhirūna Mina Al-'A`rābi Liyu'udhana Lahum Wa Qa`ada Al-Ladhīna Kadhabū Allaha Wa Rasūlahu ۚ Sayuşību Al-Ladhīna Kafarū Minhum `Adhābun 'Alīmun 009-090 و گروهی از اعراب بادیه (نزد تو) آمده و عذر می‌آورند که اجازه معافی از جهاد یابند و نیز گروهی که تکذیب خدا و رسول را کرده (بدون هیچ عذری) از جهاد بازنشستند، به زودی کافران از این دو طایفه را عذابی دردناک خواهد رسید. وَج‍‍َ‍ا‌ءَ‌ ‌الْمُعَذِّ‌ر‍ُ‍‌ونَ مِنَ ‌الأَعْ‍رَ‍‌ابِ لِيُؤْ‌ذَنَ لَهُمْ ‌وَ‍قَ‍‍عَدَ‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَذَبُو‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌‍رَسُولَ‍‍هُ ۚ سَيُ‍‍صِ‍‍ي‍‍بُ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ كَفَرُ‌و‌ا‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ عَذ‍َ‍‌ابٌ ‌أَلِيمٌ
Laysa `Alá Ađ-Đu`afā'i Wa Lā `Alá Al-Marđá Wa Lā `Alá Al-Ladhīna Lā Yajidūna Mā Yunfiqūna Ĥarajun 'Idhā Naşaĥū Lillāh Wa Rasūlihi ۚ Mā `Alá Al-Muĥsinīna Min Sabīlin Wa ۚ Allāhu Ghafūrun Raĥīmun 009-091 بر ناتوانان و بیماران و فقیران که خرج سفر (و نفقه عیال خود را) ندارند گناهی بر ترک جهاد نیست هرگاه که با خدا و رسول او خیرخواهی و اخلاص ورزند (که این کار نیکوست و) بر نیکوکاران عالم از هیچ راه حرج و زحمتی نیست و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. لَ‍‍يْ‍‍سَ عَلَى‌ ‌ال‍‍ضُّ‍‍عَف‍‍َ‍ا‌ءِ‌ ‌وَلاَ‌ عَلَى‌ ‌الْمَرْ‍ضَ‍‍ى‌ ‌وَلاَ‌ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ لاَ‌ يَجِد‍ُ‍‌ونَ مَا‌ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ حَ‍رَج‌‍ٌ‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ نَ‍‍صَ‍‍حُو‌الِلَّهِ ‌وَ‌‍رَسُولِ‍‍هِ ۚ مَا‌ عَلَى‌ ‌الْمُحْسِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ مِ‍‌‍نْ سَب‍‍ِ‍ي‍‍لٍۚ ‌وَ‌اللَّهُ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Wa Lā `Alá Al-Ladhīna 'Idhā Mā 'Atawka Litaĥmilahum Qulta Lā 'Ajidu Mā 'Aĥmilukum `Alayhi Tawallaw Wa 'A`yunuhum Tafīđu Mina Ad-Dam`i Ĥazanāan 'Allā Yajidū Mā Yunfiqūna 009-092 و همچنین بر آن مؤمنانی که چون مهیای جهاد شده و نزد تو آیند که زاد و لوازم سفر آنها را مهیا سازی و تو پاسخ دهی که من مالی که به شما مساعدت کنم ندارم برمی‌گردند در حالی که از شدت حزن اشک از چشمانشان جاری است که چرا نمی‌توانند مخارج سفر خود فراهم سازند (بر آنها هم حرج و گناهی بر ترک جهاد نیست). وَلاَ‌ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَتَ‍‍وْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُ‍‍لْتَ لاَ‌ ‌أَجِدُ‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَحْمِلُكُمْ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ تَوَلَّو‌ا‌ ‌وَ‌أَعْيُنُهُمْ تَف‍‍ِ‍ي‍‍ضُ مِنَ ‌ال‍‍دَّمْعِ حَزَناً‌ ‌أَلاَّ‌ يَجِدُ‌و‌ا‌ مَا‌ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ
'Innamā As-Sabīlu `Alá Al-Ladhīna Yasta'dhinūnaka Wa Hum 'Aghniyā'u ۚ Rađū Bi'an Yakūnū Ma`a Al-Khawālifi Wa Ţaba`a Allāhu `Alá Qulūbihim Fahum Lā Ya`lamūna 009-093 منحصرا گناه و عقوبت آنها راست که با وجود تمکن و دارایی از تو رخصت معافیت از جنگ می‌طلبند و خوش دارند که با بازماندگان (یعنی زنان و کودکان) در خانه بنشینند (و به جهاد حاضر نشوند) و خدا بر دل آنها نقش کفر و ظلمت زده به طوری که هیچ درک نکنند. إِنَّ‍‍مَا‌ ‌ال‍‍سَّب‍‍ِ‍ي‍‍لُ عَلَى‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَسْتَأْ‌ذِنُونَكَ ‌وَهُمْ ‌أَ‍‍غْ‍‍نِي‍‍َ‍ا‌ءُ‌ ۚ ‌‍رَضُ‍‍و‌ا‌ بِأَ‌نْ يَكُونُو‌ا‌ مَعَ ‌الْ‍‍خَ‍‍وَ‌الِفِ ‌وَ‍طَ‍‍بَعَ ‌اللَّ‍‍هُ عَلَى‌ قُ‍‍لُوبِهِمْ فَهُمْ لاَ‌ يَعْلَمُونَ
Ya`tadhirūna 'Ilaykum 'Idhā Raja`tum 'Ilayhim ۚ Qul Lā Ta`tadhirū Lan Nu'umina Lakum Qad Nabba'anā Al-Lahu Min 'Akhrikum ۚ Wa Sayará Allāhu `Amalakum Wa Rasūluhu Thumma Turaddūna 'Ilá `Ālimi Al-Ghaybi Wa Ash-Shahādati Fayunabbi'ukum Bimā Kuntum Ta`malūna 009-094 وقتی که شما (از جنگ سالم و فاتح) به سوی آنها بر می‌گردید آنها به عذرهای بی‌جا می‌پردازند، به آنها پاسخ ده که ما هرگز به این عذر تراشی‌ها تصدیق شما نکنیم، بی‌شک خدا حقیقت حال شما را بر ما روشن گردانید، و به زودی خدا و رسولش کردار شما را دیده، آن گاه به سوی خدایی که دانای غیبت و شهود است بازتان گردانند پس شما را به کردارتان واقف کند. يَعْتَذِ‌ر‍ُ‍‌ونَ ‌إِلَيْكُمْ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌‍رَجَعْتُمْ ‌إِلَيْهِمْ ۚ قُ‍‍لْ لاَ‌ تَعْتَذِ‌رُ‌و‌ا‌ لَ‍‌‍نْ نُؤْمِنَ لَكُمْ قَ‍‍دْ‌ نَبَّأَنَا‌ ‌اللَّهُ مِ‍‌‍نْ ‌أَ‍خْ‍‍بَا‌رِكُمْ ۚ ‌وَسَيَ‍رَ‌ى‌ ‌اللَّ‍‍هُ عَمَلَكُمْ ‌وَ‌‍رَسُولُ‍‍هُ ثُ‍‍مَّ تُ‍رَ‌دّ‍ُ‍‌ونَ ‌إِلَى‌ عَالِمِ ‌الْ‍‍غَ‍‍يْ‍‍بِ ‌وَ‌ال‍‍شَّهَا‌دَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا‌ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ تَعْمَلُونَ
Sayaĥlifūna Billāhi Lakum 'Idhā Anqalabtum 'Ilayhim Litu`riđū `Anhum ۖ Fa'a`riđū `Anhum ۖ 'Innahum Rijsun ۖ Wa Ma'wāhum Jahannamu Jazā'an Bimā Kānū Yaksibūna 009-095 چون شما به سوی آنها بازگردید قسم‌های مؤکّد به خدا برای شما یاد کنند که از آنها چشم‌پوشی کنید. از آنها اعراض کنید که مردمی پلیدند و به کیفر کردار خود به آتش دوزخ مأوی خواهند یافت. سَيَحْلِف‍‍ُ‍ونَ بِ‍اللَّ‍‍هِ لَكُمْ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌ان‍‍قَ‍‍لَ‍‍بْ‍‍تُمْ ‌إِلَيْهِمْ لِتُعْ‍‍رِ‍‍ضُ‍‍و‌ا‌ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ۖ فَأَعْ‍‍رِ‍‍ضُ‍‍و‌ا‌ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ۖ ‌إِنَّ‍‍هُمْ ‌رِجْ‍‍سٌۖ ‌وَمَأْ‌وَ‌اهُمْ جَهَ‍‍نَّ‍‍مُ جَز‍َ‍‌ا‌ء‌ ً‌ بِمَا‌ كَانُو‌ا‌ يَكْسِبُونَ
Yaĥlifūna Lakum Litarđaw `Anhum ۖ Fa'in Tarđaw `Anhum Fa'inna Allāha Lā Yarđá `Ani Al-Qawmi Al-Fāsiqīna 009-096 (آن مردم منافق) برای اینکه شما از آنها راضی شوید قسمها یاد می‌کنند، پس اگر شما مؤمنان هم از آنها راضی شوید خدا هرگز از آن گروه فاسق راضی نخواهد شد. يَحْلِف‍‍ُ‍ونَ لَكُمْ لِتَرْ‍ضَ‍‍وْ‌ا‌ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ۖ فَإِ‌نْ تَرْ‍ضَ‍‍وْ‌ا‌ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ فَإِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لاَ‌ يَرْ‍ضَ‍‍ى‌ عَنِ ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمِ ‌الْفَاسِ‍‍قِ‍‍ينَ
Al-'A`rābu 'Ashaddu Kufan Wa Nifāqāan Wa 'Ajdaru 'Allā Ya`lamū Ĥudūda Mā 'Anzala Allāhu `Alá Rasūlihi Wa ۗ Allāhu `Alīmun Ĥakīmun 009-097 اعراب بادیه‌نشین در کفر و نفاق از دیگران سخت‌تر و به جهل و نادانی احکام خدا که بر رسولش فرستاده سزاوارترند، و خدا دانا و حکیم است. الأَعْ‍رَ‍‌ابُ ‌أَشَدُّ‌ كُفْر‌ا‌ ً‌ ‌وَنِفَاق‍‍ا‌ ً‌ ‌وَ‌أَجْ‍‍دَ‌رُ‌ ‌أَلاَّ‌ يَعْلَمُو‌ا‌ حُد‍ُ‍‌و‌دَ‌ مَ‍‍ا‌ ‌أَ‌ن‍‍زَلَ ‌اللَّ‍‍هُ عَلَى‌ ‌‍رَسُولِ‍‍هِ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَل‍‍ِ‍ي‍‍مٌ حَكِيمٌ
Wa Mina Al-'A`rābi Man Yattakhidhu Mā Yunfiqu Maghramāan Wa Yatarabbaşu Bikumu Ad-Dawā'ira ۚ `Alayhim Dā'iratu As-Saw'i Wa ۗ Allāhu Samī`un `Alīmun 009-098 و برخی از اعراب بادیه‌نشین مخارجی را که (در راه جهاد دین) می‌کنند بر خود ضرر و زیانی می‌پندارند و برای شما مسلمین مترصد حوادث و عواقب ناگوارند و حال آنکه عواقب و حوادث بد بر خود آنها خواهد بود و خدا شنوا و داناست. وَمِنَ ‌الأَعْ‍رَ‍‌ابِ مَ‍‌‍نْ يَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌ مَا‌ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ مَ‍‍غْ‍رَما‌ ً‌ ‌وَيَتَ‍رَبَّ‍‍صُ بِكُمُ ‌ال‍‍دَّ‌و‍َ‍‌ائِ‍‍ر‍َ‍‌ ۚ عَلَيْهِمْ ‌د‍َ‍‌ائِ‍رَةُ ‌ال‍‍سَّ‍‍وْ‌ءِ‌ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ سَم‍‍ِ‍ي‍‍عٌ عَلِيمٌ
Wa Mina Al-'A`rābi Man Yu'uminu Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri Wa Yattakhidhu Mā Yunfiqu Qurubātin `Inda Allāhi Wa Şalawāti Ar-Rasūli ۚ 'Alā 'Innahā Qurbatun Lahum ۚ Sayudkhiluhumu Allāhu Fī Raĥmatihi~ ۗ 'Inna Allāha Ghafūrun Raĥīmun 009-099 و برخی دیگر از همان اعراب بادیه‌نشین ایمان واقعی به خدا و قیامت آورده و آنچه را در راه خدا انفاق می‌کنند موجب تقرب نزد خدا و دعای خیر رسول دانند، آری آگاه شوید که انفاق آنها موجب قربشان به خداست، و البته خدا آنان را در (سرای) رحمت خود داخل می‌گرداند، که خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. وَمِنَ ‌الأَعْ‍رَ‍‌ابِ مَ‍‌‍نْ يُؤْمِنُ بِ‍اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌الْيَ‍‍وْمِ ‌الآ‍‍خِ‍‍رِ‌ ‌وَيَتَّ‍‍خِ‍‍ذُ‌ مَا‌ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ قُ‍‍رُب‍‍َ‍اتٍ عِ‍‌‍نْ‍‍دَ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‍صَ‍‍لَو‍َ‍‌اتِ ‌ال‍رَّس‍‍ُ‍ولِ ۚ ‌أَلاَ‌ ‌إِنَّ‍‍هَا‌ قُ‍‍رْبَة ٌ‌ لَهُمْ ۚ سَيُ‍‍دْ‍‍خِ‍‍لُهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ فِي ‌‍رَحْمَتِهِ ۗ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Wa As-Sābiqūna Al-'Awwalūna Mina Al-Muhājirīna Wa Al-'Anşāri Wa Al-Ladhīna Attaba`ūhum Bi'iĥsānin Rađiya Allāhu `Anhum Wa Rađū `Anhu Wa 'A`adda Lahum Jannātin Tajrī Taĥtahā Al-'Anhāru Khālidīna Fīhā 'Abadāan ۚ Dhālika Al-Fawzu Al-`Ažīmu 009-100 و آنان که سبقت به ایمان گرفتند از مهاجر و انصار (و در دین ثابت ماندند) و آنان که به نیکی پیروی آنان کردند، خدا از آنها خشنود است و آنها از خدا خشنودند، و خدا برای همه آنها بهشت‌هایی که از زیر درختان آنها نهرها جاری است مهیا ساخته که در آن بهشت تا ابد متنعّم باشند، این به حقیقت سعادت بزرگ است. وَ‌السَّابِ‍‍قُ‍‍ونَ ‌الأَ‌وَّل‍‍ُ‍ونَ مِنَ ‌الْمُهَاجِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الأَ‌ن‍‍صَ‍‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْس‍‍َ‍ان‍ٍ‌ ‌‍رَضِ‍‍يَ ‌اللَّ‍‍هُ عَ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ‌وَ‌‍رَضُ‍‍و‌ا‌ عَ‍‌‍نْ‍‍هُ ‌وَ‌أَعَدَّ‌ لَهُمْ جَ‍‍نّ‍‍َ‍ات‌‍ٍ‌ تَ‍‍جْ‍‍رِي تَحْتَهَا‌ ‌الأَ‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌رُ‌ خَ‍‍الِد‍ِ‍ي‍‍نَ فِيهَ‍‍ا‌ ‌أَبَد‌ا‌‌ ًۚ ‌ذَلِكَ ‌الْفَ‍‍وْ‌زُ‌ ‌الْعَ‍‍ظِ‍‍يمُ
Wa Mimman Ĥawlakum Mina Al-'A`rābi Munāfiqūna ۖ Wa Min 'Ahli Al-Madīnati ۖ Maradū `Alá An-Nifāqi Lā Ta`lamuhum ۖ Naĥnu Na`lamuhum ۚ Sanu`adhdhibuhum Marratayni Thumma Yuraddūna 'Ilá `Adhābin `Ažīmin 009-101 و بعضی از اعراب بادیه‌نشین اطراف شما (اطراف مدینه) منافقند و بعضی اهل شهر مدینه هم منافق و بر نفاق ماهر و ثابتند که تو از آنها آگاه نیستی، ما از آنها آگاهیم، آنان را دو بار عذاب خواهیم کرد (در دنیا قبل از مرگ و در برزخ بعد از مرگ) و عاقبت هم به عذاب سخت ابدی دوزخ بازگردانیده می‌شوند. وَمِ‍‍مَّ‍‍‌‍نْ حَوْلَكُمْ مِنَ ‌الأَعْ‍رَ‍‌ابِ مُنَافِ‍‍قُ‍‍ونَ ۖ ‌وَمِ‍‌‍نْ ‌أَهْلِ ‌الْمَدِينَةِ ۖ مَ‍رَ‌دُ‌و‌ا‌ عَلَى‌ ‌ال‍‍نِّ‍‍ف‍‍َ‍اقِ لاَ‌ تَعْلَمُهُمْ ۖ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ ۚ سَنُعَذِّبُهُمْ مَ‍رَّتَ‍‍يْ‍‍نِ ثُ‍‍مَّ يُ‍رَ‌دّ‍ُ‍‌ونَ ‌إِلَى‌ عَذ‍َ‍‌ابٍ عَ‍‍ظِ‍‍يمٍ
Wa 'Ākharūna A`tarafū Bidhunūbihim Khalaţū `Amalāan Şāliĥāan Wa 'Ākhara Sayyi'āan `Asá Allāhu 'An Yatūba `Alayhim ۚ 'Inna Allāha Ghafūrun Raĥīmun 009-102 و بعضی دیگر از آنها به گناهان خود اعتراف کردند که عمل صالح و فعل قبیح هر دو به جای آوردند، امید باشد که خداوند توبه آنان بپذیرد که البته خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. وَ‌آ‍‍خَ‍‍ر‍ُ‍‌ونَ ‌اعْتَ‍رَفُو‌ا‌ بِذُنُوبِهِمْ خَ‍‍لَ‍‍طُ‍‍و‌ا‌ عَمَلا‌‌ ًصَ‍‍الِحا‌ ً‌ ‌وَ‌آ‍‍خَ‍رَ‌ سَيِّئاً‌ عَسَى‌ ‌اللَّ‍‍هُ ‌أَ‌نْ يَت‍‍ُ‍وبَ عَلَيْهِمْ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ غَ‍‍ف‍‍ُ‍و‌ر‌ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Khudh Min 'Amwālihim Şadaqatan Tuţahhiruhum Wa Tuzakkīhim Bihā Wa Şalli `Alayhim ۖ 'Inna Şalātaka Sakanun Lahum Wa ۗ Allāhu Samī`un `Alīmun 009-103 تو از اموال مؤمنان صدقات را دریافت دار که بدان صدقات نفوس آنها را پاک و پاکیزه می‌سازی و رشد و برکت می‌دهی، و آنها را به دعای خیر یاد کن که دعای تو در حق آنان موجب تسلّی خاطر آنها شود و خدا شنوا و داناست. خُ‍‍ذْ‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَمْوَ‌الِهِمْ صَ‍‍دَ‍قَ‍‍ة‌ ً‌ تُ‍‍طَ‍‍هِّرُهُمْ ‌وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا‌ ‌وَ‍صَ‍‍لِّ عَلَيْهِمْ ۖ ‌إِنَّ صَ‍‍لاَتَكَ سَكَن ٌ‌ لَهُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ سَم‍‍ِ‍ي‍‍عٌ عَلِيمٌ
'Alam Ya`lamū 'Anna Allāha Huwa Yaqbalu At-Tawbata `An `Ibādihi Wa Ya'khudhu Aş-Şadaqāti Wa 'Anna Allāha Huwa At-Tawwābu Ar-Raĥīmu 009-104 آیا مؤمنان هنوز ندانسته‌اند که محققا خداست که توبه بندگان را می‌پذیرد و صدقه آنها را قبول می‌فرماید و خداست که بسیار توبه پذیر و بر خلق مهربان است؟ أَلَمْ يَعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ هُوَ‌ يَ‍‍قْ‍‍بَلُ ‌ال‍‍تَّوبَةَ عَ‍‌‍نْ عِبَا‌دِهِ ‌وَيَأْ‍خُ‍‍ذُ‌ ‌ال‍‍صَّ‍‍دَ‍قَ‍‍اتِ ‌وَ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ هُوَ‌ ‌ال‍‍تَّوّ‍َ‍‌ابُ ‌ال‍رَّحِيمُ
Wa Quli A`malū Fasayará Allāhu `Amalakum Wa Rasūluhu Wa Al-Mu'uminūna ۖ Wa Saturaddūna 'Ilá `Ālimi Al-Ghaybi Wa Ash-Shahādati Fayunabbi'ukum Bimā Kuntum Ta`malūna 009-105 و بگو که هر عمل کنید خدا آن عمل را می‌بیند و هم رسول و مؤمنان بر آن آگاه می‌شوند، آن گاه به سوی خدایی که دانای عوالم غیب و شهود است بازگردانیده شوید و او شما را به کردارتان واقف سازد. وَ‍قُ‍‍لِ ‌اعْمَلُو‌ا‌ فَسَيَ‍رَ‌ى‌ ‌اللَّ‍‍هُ عَمَلَكُمْ ‌وَ‌‍رَسُولُ‍‍هُ ‌وَ‌الْمُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ ۖ ‌وَسَتُ‍رَ‌دّ‍ُ‍‌ونَ ‌إِلَى‌ عَالِمِ ‌الْ‍‍غَ‍‍يْ‍‍بِ ‌وَ‌ال‍‍شَّهَا‌دَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا‌ كُ‍‌‍ن‍‍تُمْ تَعْمَلُونَ
Wa 'Ākharūna Murjawna Li'amri Allāhi 'Immā Yu`adhdhibuhum Wa 'Immā Yatūbu `Alayhim Wa ۗ Allāhu `Alīmun Ĥakīmun 009-106 و برخی دیگر (از گناهکاران) آنهایی هستند که کارشان بر مشیّت خدا موقوف است یا آنان را عذاب کنید و یا از گناهشان درگذرد، و خدا دانا و حکیم است. وَ‌آ‍‍خَ‍‍ر‍ُ‍‌ونَ مُرْجَ‍‍وْنَ لِأَمْ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌اللَّ‍‍هِ ‌إِمَّ‍‍ا‌ يُعَذِّبُهُمْ ‌وَ‌إِمَّ‍‍ا‌ يَت‍‍ُ‍وبُ عَلَيْهِمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَل‍‍ِ‍ي‍‍مٌ حَكِيمٌ
Wa Al-Ladhīna Attakhadhū Masjidāan Đirāan Wa Kufan Wa Tafrīqāan Bayna Al-Mu'uminīna Wa 'Irşādāan Liman Ĥāraba Allāha Wa Rasūlahu Min Qablu ۚ Wa Layaĥlifunna 'In 'Aradnā 'Illā Al-Ĥusná Wa ۖ Allāhu Yash/hadu 'Innahum Lakādhibūna 009-107 و (گروهی دیگر از منافقانند) آنان که مسجدی برای زیان به اسلام برپا کردند و مقصودشان کفر و عناد و تفرقه کلمه بین مسلمین و ساختن کمینگاهی برای دشمنان دیرینه خدا و رسول بود، و با این همه قسم‌های مؤکّد یاد می‌کنند که ما جز قصد خیر غرضی نداریم، و خدا گواهی می‌دهد که محققا دروغ می‌گویند. وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اتَّ‍‍خَ‍‍ذُ‌و‌ا‌ مَسْجِد‌ا‌‌ ًضِ‍رَ‌ا‌ر‌ا‌ ً‌ ‌وَكُفْر‌ا‌ ً‌ ‌وَتَفْ‍‍رِي‍‍ق‍‍ا‌ ً‌ بَ‍‍يْ‍‍نَ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌إِ‌ر‍ْ‍‍صَ‍‍ا‌د‌ا‌ ً‌ لِمَ‍‌‍نْ حَا‌‍رَبَ ‌اللَّ‍‍هَ ‌وَ‌‍رَسُولَ‍‍هُ مِ‍‌‍نْ قَ‍‍بْ‍‍لُ ۚ ‌وَلَيَحْلِفُ‍‍نَّ ‌إِ‌نْ ‌أَ‌‍رَ‌دْنَ‍‍ا‌ ‌إِلاَّ‌ ‌الْحُسْنَى‌ ۖ ‌وَ‌اللَّهُ يَشْهَدُ‌ ‌إِنَّ‍‍هُمْ لَكَا‌ذِبُونَ
Lā Taqum Fīhi 'Abadāan ۚ Lamasjidun 'Ussisa `Alá At-Taqwá Min 'Awwali Yawmin 'Aĥaqqu 'An Taqūma Fīhi ۚ Fīhi Rijālun Yuĥibbūna 'An Yataţahharū Wa ۚ Allāhu Yuĥibbu Al-Muţţahhirīna 009-108 تو (ای رسول ما) هرگز در مسجد آنها (به نماز) مایست که همان مسجد (قبا) که بنیانش از اول بر پایه تقوای محکم بنا گردیده سزاوارتر است به اینکه در آن اقامه نماز کنی، که در آن مسجد مردان پاکی که مشتاق تهذیب نفوس خودند درآیند، و خدا مردان پاک مهذّب را دوست می‌دارد. لاَ‌ تَ‍‍قُ‍‍مْ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌أَبَد‌ا‌ ًۚ لَمَسْجِدٌ‌ ‌أُسِّسَ عَلَى‌ ‌ال‍‍تَّ‍‍قْ‍‍وَ‌ى‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَ‌وَّلِ يَ‍‍وْمٍ ‌أَحَ‍‍قُّ ‌أَ‌نْ تَ‍‍قُ‍‍ومَ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ۚ ف‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌رِج‍‍َ‍الٌ‌ يُحِبّ‍‍ُ‍ونَ ‌أَ‌نْ يَتَ‍‍طَ‍‍هَّرُ‌و‌اۚ ‌وَ‌اللَّهُ يُحِبُّ ‌الْمُ‍‍طَّ‍‍هِّ‍‍رِينَ
'Afaman 'Assasa Bunyānahu `Alá Taqwá Mina Allāhi Wa Riđwānin Khayrun 'Am Man 'Assasa Bunyānahu `Alá Shafā Jurufin Hārin Fānhāra Bihi Fī Nāri Jahannama Wa ۗ Allāhu Lā Yahdī Al-Qawma Až-Žālimīna 009-109 آیا کسی که مسجدی به نیت تقوا تأسیس کرده و رضای حق را طالب است مانند کسی است که بنایی سازد بر پایه سستی در کنار مسیل (لبه پرتگاه دوزخ) که زود به ویرانی کشد و عاقبت او را به آتش دوزخ درافکند؟! و خدا هرگز ستمکاران را هدایت نخواهد فرمود. أَفَمَ‍‌‍نْ ‌أَسَّسَ بُ‍‌‍نْ‍‍يَانَ‍‍هُ عَلَى‌ تَ‍‍قْ‍‍وَ‌ى‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَ‌رِ‍‍ضْ‍‍و‍َ‍‌انٍ خَ‍‍يْ‍‍رٌ‌ ‌أَمْ مَ‍‌‍نْ ‌أَسَّسَ بُ‍‌‍نْ‍‍يَانَ‍‍هُ عَلَى‌ شَفَا‌ جُرُفٍ ه‍‍َ‍ا‌ر‌‌ٍ‌ فَا‌نْ‍‍ه‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ بِ‍‍هِ فِي ن‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ جَهَ‍‍نَّ‍‍مَ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ لاَ‌ يَهْدِي ‌الْ‍‍قَ‍‍وْمَ ‌ال‍‍ظَّ‍‍الِمِينَ
Lā Yazālu Bunyānuhumu Al-Ladhī Banaw RībatanQulūbihim 'Illā 'An Taqaţţa`a Qulūbuhum Wa ۗ Allāhu `Alīmun Ĥakīmun 009-110 بنیانی که آنها بنا کردند دلهای ایشان را همیشه به حیرت و شک و ریب افکند تا آنکه از آن دل برکنند، و خدا دانا و حکیم است. لاَ‌ يَز‍َ‍‌الُ بُ‍‌‍نْ‍‍يَانُهُمُ ‌الَّذِي بَنَوْ‌ا‌ ‌رِيبَة‌ ً‌ فِي قُ‍‍لُوبِهِمْ ‌إِلاَّ‌ ‌أَ‌نْ تَ‍‍قَ‍‍طَّ‍‍عَ قُ‍‍لُوبُهُمْ ۗ ‌وَ‌اللَّهُ عَل‍‍ِ‍ي‍‍مٌ حَكِيمٌ
'Inna Allāha Ashtará Mina Al-Mu'uminīna 'Anfusahum Wa 'Amwālahum Bi'anna Lahumu Al-Jannata ۚ Yuqātilūna Fī Sabīli Allāhi Fayaqtulūna Wa Yuqtalūna ۖ Wa`dāan `Alayhi Ĥaqqāan At-Tawati Wa Al-'Injīli Wa Al-Qur'āni ۚ Wa Man 'Awfá Bi`ahdihi Mina Allāhi ۚ Fāstabshirū Bibay`ikumu Al-Ladhī Bāya`tum Bihi ۚ Wa Dhalika Huwa Al-Fawzu Al-`Ažīmu 009-111 همانا خدا جان و مال اهل ایمان را به بهای بهشت خریداری کرده، آنها در راه خدا جهاد می‌کنند پس (دشمنان دین را) به قتل می‌رسانند و (یا خود) کشته می‌شوند، این وعده قطعی است بر خدا و عهدی است که در تورات و انجیل و قرآن یاد فرموده، و از خدا با وفاتر به عهد کیست؟ پس از این معامله‌ای که کردید بسی شاد باشید که این به حقیقت سعادت و فیروزی بزرگ است. إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ ‌اشْتَ‍رَ‌ى‌ مِنَ ‌الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌أَ‌ن‍‍فُسَهُمْ ‌وَ‌أَمْوَ‌الَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ ‌الْجَ‍‍نَّ‍‍ةَ ۚ يُ‍‍قَ‍‍اتِل‍‍ُ‍ونَ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ فَيَ‍‍قْ‍‍تُل‍‍ُ‍ونَ ‌وَيُ‍‍قْ‍‍تَل‍‍ُ‍ونَ ۖ ‌وَعْد‌اً‌ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ حَ‍‍قّ‍‍ا‌‌ ً‌ فِي ‌ال‍‍تَّوْ‌رَ‍‌اةِ ‌وَ‌الإِ‌ن‍‍ج‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌وَ‌الْ‍‍قُ‍‍رْ‌آنِ ۚ ‌وَمَ‍‌‍نْ ‌أَ‌وْفَى‌ بِعَهْدِهِ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ۚ فَاسْتَ‍‍بْ‍‍شِرُ‌و‌ا‌ بِبَيْعِكُمُ ‌الَّذِي بَايَعْتُمْ بِ‍‍هِ ۚ ‌وَ‌ذَلِكَ هُوَ‌ ‌الْفَ‍‍وْ‌زُ‌ ‌الْعَ‍‍ظِ‍‍يمُ
At-Tā'ibūna Al-`Ābidūna Al-Ĥāmidūna As-Sā'iĥūna Ar-ki`ūna As-Sājidūna Al-'Āmirūna Bil-Ma`rūfi Wa An-Nāhūna `Ani Al-Munkari Wa Al-Ĥāfižūna Liĥudūdi Allāhi ۗ Wa Bashshiri Al-Mu'uminīna 009-112 اینان همان از گناه پشیمانان، خداپرستان، حمد و شکر نعمت‌گزاران، روزه‌داران، نماز با خضوع گزاران، امر به معروف و نهی از منکر کنندگان، و نگهبانان حدود الهی‌اند، و مؤمنان را بشارت ده. ال‍‍تّ‍‍َ‍ائِب‍‍ُ‍ونَ ‌الْعَابِد‍ُ‍‌ونَ ‌الْحَامِد‍ُ‍‌ونَ ‌ال‍‍سّ‍‍َ‍ائِح‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍رَّ‌اكِع‍‍ُ‍ونَ ‌ال‍‍سَّاجِد‍ُ‍‌ونَ ‌الآمِر‍ُ‍‌ونَ بِ‍الْمَعْر‍ُ‍‌وفِ ‌وَ‌ال‍‍نَّ‍‍اه‍‍ُ‍ونَ عَنِ ‌الْمُ‍‌‍ن‍‍كَ‍‍ر‍ِ‍‌ ‌وَ‌الْحَافِ‍‍ظُ‍‍ونَ لِحُد‍ُ‍‌و‌دِ‌ ‌اللَّ‍‍هِ ۗ ‌وَبَشِّرِ‌ ‌الْمُؤْمِنِينَ
Mā Kāna Lilnnabīyi Wa Al-Ladhīna 'Āmanū 'An Yastaghfirū Lilmushrikīna Wa Law Kānū 'Ūlī Qurbá Min Ba`di Mā Tabayyana Lahum 'Annahum 'Aşĥābu Al-Jaĥīmi 009-113 پیغمبر و گرویدگان به او نباید برای مشرکان هر چند خویشان آنها باشند از خدا آمرزش طلبند بعد از آنکه آنها را اهل دوزخ شناختند. مَا‌ ك‍‍َ‍انَ لِل‍‍نَّ‍‍بِيِّ ‌وَ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌نْ يَسْتَ‍‍غْ‍‍فِرُ‌و‌ا‌ لِلْمُشْ‍‍رِك‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَلَوْ‌ كَانُ‍‍و‌ا‌ ‌أ‍ُ‍‌وْلِي قُ‍‍رْبَى‌ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ تَبَيَّنَ لَهُمْ ‌أَنَّ‍‍هُمْ ‌أَ‍صْ‍‍ح‍‍َ‍ابُ ‌الْجَحِيمِ
Wa Mā Kāna Astighfāru 'Ibhīma Li'abīhi 'Illā `An Maw`idatin Wa`adahā 'Īyāhu Falammā Tabayyana Lahu~ 'Annahu `Adūwun Lillāh Tabarra'a Minhu ۚ 'Inna 'Ibhīma La'awwāhun Ĥalīmun 009-114 و ابراهیم [چون در آیه قبل فرمود که مؤمن نباید بر خویشانش هم اگر مشرک و کافرند ترحم و شفقت کند ممکن است کسی از جهل اعتراض کند که پس ابراهیم خلیل چرا بر عمویش آزر طلب آمرزش از خدا کرد با آنکه مشرک و کافر بود و در این آیه جواب این اشکال داده شده که دعا و استغفار ابراهیم برای عموی کافرش طبق عهدی بود که با او کرد که اگر ایمان آورد در حقش از خدا طلب رحمت و مغفرت کند و چون بر کفر و شرک باقی ماند ابراهیم هم بر او طلب رحمت و آمرزش نکرد.] هم که برای پدرش (یعنی عمویش) از خدا آمرزش خواست این نبود مگر به موجب عهدی که با او کرده بود (که ایمان آورد) و چون بر او محقق شد که وی دشمن خداست از او بیزاری جست، که ابراهیم شخصی بسیار خداترس و بردبار بود. وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ ‌اسْتِ‍‍غْ‍‍ف‍‍َ‍ا‌رُ‌ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ لِأَب‍‍ِ‍ي‍‍هِ ‌إِلاَّ‌ عَ‍‌‍نْ مَوْعِدَةٍ‌ ‌وَعَدَهَ‍‍ا‌ ‌إِيّ‍‍َ‍اهُ فَلَ‍‍مَّ‍‍ا‌ تَبَيَّنَ لَهُ~ُ ‌أَنَّ‍‍هُ عَدُ‌وّ‌ٌلِلَّهِ تَبَ‍رَّ‌أَ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُ ۚ ‌إِنَّ ‌إِبْ‍‍‍رَ‌اه‍‍ِ‍ي‍‍مَ لَأَ‌وّ‍َ‍‌اهٌ حَلِيمٌ
Wa Mā Kāna Allāhu Liyuđilla Qawmāan Ba`da 'Idh Hadāhum Ĥattá Yubayyina Lahum Mā Yattaqūna ۚ 'Inna Allāha Bikulli Shay'in `Alīmun 009-115 و خدا بعد از آنکه قومی را هدایت کرد دیگر گمراه نکند تا بر آنها آنچه را باید از آن بپرهیزند معین و روشن بیان کند، که خدا محققا به همه چیز داناست. وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ ‌اللَّ‍‍هُ لِيُ‍‍ضِ‍‍لَّ قَ‍‍وْما‌ ً‌ بَعْدَ‌ ‌إِ‌ذْ‌ هَدَ‌اهُمْ حَتَّى‌ يُبَيِّنَ لَهُمْ مَا‌ يَتَّ‍‍قُ‍‍ونَ ۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ بِكُلِّ شَ‍‍يْءٍ‌ عَلِيمٌ
'Inna Allāha Lahu Mulku As-Samāwāti Wa Al-'Arđi ۖ Yuĥyī Wa Yumītu ۚ Wa Mā Lakum Min Dūni Allāhi Min Wa Līyin Wa Lā Naşīrin 009-116 محققا و منحصرا ملک و پادشاهی آسمانها و زمین از آن خداست که خلق را زنده کند و بمیراند، و شما را جز خدا سرپرست و یاوری نیست. إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لَ‍‍هُ مُلْكُ ‌ال‍‍سَّمَا‌و‍َ‍‌اتِ ‌وَ‌الأَ‌رْ‍ضِ ۖ يُحْيِي ‌وَيُم‍‍ِ‍ي‍‍تُ ۚ ‌وَمَا‌ لَكُمْ مِ‍‌‍نْ ‌د‍ُ‍‌ونِ ‌اللَّ‍‍هِ مِ‍‌‍نْ ‌وَلِيٍّ‌ ‌وَلاَ‌ نَ‍‍صِ‍‍ي‍‍ر‍ٍ‍
Laqad Tāba Allāhu `Alá An-Nabīyi Wa Al-Muhājirīna Wa Al-'Anşāri Al-Ladhīna Attaba`ūhu Fī Sā`ati Al-`Usrati Min Ba`di Mā Kāda Yazīghu Qulūbu Farīqin Minhum Thumma Tāba `Alayhim ۚ 'Innahu Bihim Ra'ūfun Raĥīmun 009-117 همانا خدا بر پیغمبر و اصحابش از مهاجر و انصار که در ساعت سختی-که نزدیک بود دلهای فرقه‌ای از آنها (از رنج و تعب در سختیهای جنگ تبوک و غیره) بلغزد-پیروی از رسولش کردند باز لطف فرمود و از لغزشهاشان درگذشت، که او درباره رسول و مؤمنان به یقین مشفق و مهربان است. لَ‍قَ‍‍دْ‌ ت‍‍َ‍ابَ ‌اللَّ‍‍هُ عَلَى‌ ‌ال‍‍نَّ‍‍بِيِّ ‌وَ‌الْمُهَاجِ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍نَ ‌وَ‌الأَ‌ن‍‍صَ‍‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌اتَّبَع‍‍ُ‍وهُ فِي سَاعَةِ ‌الْعُسْ‍رَةِ مِ‍‌‍نْ بَعْدِ‌ مَا‌ ك‍‍َ‍ا‌دَ‌ يَز‍ِ‍ي‍‍غُ قُ‍‍ل‍‍ُ‍وبُ فَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍قٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ ثُ‍‍مَّ ت‍‍َ‍ابَ عَلَيْهِمْ ۚ ‌إِنَّ‍‍هُ بِهِمْ ‌‍رَ‌ء‍ُ‍‌وف ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Wa `Alá Ath-Thalāthati Al-Ladhīna Khullifū Ĥattá 'Idhā Đāqat `Alayhimu Al-'Arđu Bimā Raĥubat Wa Đāqat `Alayhim 'Anfusuhum Wa Žannū 'An Lā Malja'a Mina Allāhi 'Illā 'Ilayhi Thumma Tāba `Alayhim Liyatūbū ۚ 'Inna Allāha Huwa At-Tawwābu Ar-Raĥīmu 009-118 و بر آن سه تن [آن سه نفر مرارة بن ربیع و هلال بن امیه و کعب بن مالک بودند که از زحمت جنگ و سختی حال و رنج و تعب و گرما از رفتن به جنگ در تبوک خودداری کردند و بعد در حضور پیغمبر آمدند و عذرخواهی کردند و توبه آنها پذیرفته شد.] که (از جنگ تبوک) باز نهاده شدند (و مردم به دستور پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم از آنان بریدند) تا آنکه زمین با همه پهناوری بر آنها تنگ شد و بلکه از خود دلتنگ شدند و دانستند که از (غضب) خدا جز به (لطف) او ملجأ و پناهی نیست، پس خدا بر آنها باز لطف فرمود تا توبه کنند، که خداوند بسیار توبه‌پذیر و مشفق و مهربان است. وَعَلَى‌ ‌ال‍‍ثَّلاَثَةِ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ خُ‍‍لِّفُو‌ا‌ حَتَّ‍‍ى‌ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ضَ‍‍اقَ‍‍تْ عَلَيْهِمُ ‌الأَ‌رْ‍ضُ بِمَا‌ ‌‍رَحُبَتْ ‌وَ‍ضَ‍‍اقَ‍‍تْ عَلَيْهِمْ ‌أَ‌ن‍‍فُسُهُمْ ‌وَ‍ظَ‍‍نُّ‍‍و‌ا‌ ‌أَ‌نْ لاَ‌ مَلْجَأَ‌ مِنَ ‌اللَّ‍‍هِ ‌إِلاَّ‌ ‌إِلَ‍‍يْ‍‍هِ ثُ‍‍مَّ ت‍‍َ‍ابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُ‍‍و‌اۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ هُوَ‌ ‌ال‍‍تَّوّ‍َ‍‌ابُ ‌ال‍رَّحِيمُ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Attaqū Allaha Wa Kūnū Ma`a Aş-Şādiqīna 009-119 ای اهل ایمان، خداترس باشید و با مردان راستگوی با ایمان بپیوندید. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌اتَّ‍‍قُ‍‍و‌ا‌اللَّ‍‍هَ ‌وَكُونُو‌ا‌ مَعَ ‌ال‍‍صَّ‍‍ا‌دِقِ‍‍ينَ
Mā Kāna Li'hli Al-Madīnati Wa Man Ĥawlahum Mina Al-'A`rābi 'An Yatakhallafū `An Rasūli Allāhi Wa Lā Yarghabū Bi'anfusihim `An Nafsihi ۚ Dhālika Bi'annahum Lā Yuşībuhum Žama'un Wa Lā Naşabun Wa Lā Makhmaşatun Fī Sabīli Allāhi Wa Lā Yaţa'ūna Mawţi'āan Yaghīžu Al-Kuffāra Wa Lā Yanālūna Min `Adūwin Naylāan 'Illā Kutiba Lahum Bihi `Amalun Şāliĥun ۚ 'Inna Allāha Lā Yuđī`u 'Ajra Al-Muĥsinīna 009-120 اهل مدینه و بادیه‌نشینان اطرافشان نباید هرگز از (همراهی) پیغمبر تخلف کنند و نه هرگز جان خود را از جان او عزیزتر شمارند، زیرا هیچ رنج تشنگی و خستگی و گرسنگی در راه خدا نکشند و هیچ قدمی در جایی که کفار را خشمگین کند ننهند و هیچ دستبردی به دشمنان نرسانند جز آنکه در مقابل هر یک از این رنج و آلام عمل صالحی در نامه اعمالشان نوشته شود که خدا هرگز اجر نیکوکاران را ضایع نخواهد گذاشت. مَا‌ ك‍‍َ‍انَ لِأهْلِ ‌الْمَدِينَةِ ‌وَمَ‍‌‍نْ حَوْلَهُمْ مِنَ ‌الأَعْ‍رَ‍‌ابِ ‌أَ‌نْ يَتَ‍‍خَ‍‍لَّفُو‌ا‌ عَ‍‌‍نْ ‌‍رَس‍‍ُ‍ولِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَلاَ‌ يَرْ‍غَ‍‍بُو‌ا‌ بِأَ‌ن‍‍فُسِهِمْ عَ‍‌‍نْ نَفْسِ‍‍هِ ۚ ‌ذَلِكَ بِأَنَّ‍‍هُمْ لاَ‌ يُ‍‍صِ‍‍يبُهُمْ ظَ‍‍مَأ‌ٌ‌ ‌وَلاَ‌ نَ‍‍صَ‍‍بٌ‌ ‌وَلاَ‌ مَ‍‍خْ‍‍مَ‍‍صَ‍‍ة‌‍ٌ‌ فِي سَب‍‍ِ‍ي‍‍لِ ‌اللَّ‍‍هِ ‌وَلاَ‌ يَ‍‍طَ‍‍ئ‍‍ُ‍ونَ مَوْ‍طِ‍‍ئا‌ ً‌ يَ‍‍غِ‍‍ي‍‍ظُ ‌الْكُفّ‍‍َ‍ا‌‍رَ‌ ‌وَلاَ‌ يَنَال‍‍ُ‍ونَ مِ‍‌‍نْ عَدُ‌وّ‌ٍ‌ نَيْلا‌‌ ً‌ ‌إِلاَّ‌ كُتِبَ لَهُمْ بِ‍‍هِ عَمَل‌‍ٌصَ‍‍الِح‌‍ٌۚ ‌إِنَّ ‌اللَّ‍‍هَ لاَ‌ يُ‍‍ضِ‍‍ي‍‍عُ ‌أَجْ‍‍‍رَ‌الْمُحْسِنِينَ
Wa Lā Yunfiqūna Nafaqatan Şaghīratan Wa Lā Kabīratan Wa Lā Yaqţa`ūna Wa Adīāan 'Illā Kutiba Lahum Liyajziyahumu Allāhu 'Aĥsana Mā Kānū Ya`malūna 009-121 و هیچ مالی کم یا زیاد (در راه خدا) انفاق نکنند و هیچ وادیی نپیمایند جز آنکه در نامه عمل آنها نوشته شود تا خداوند بسیار بهتر از آنچه کردند اجر به آنها عطا فرماید. وَلاَ‌ يُ‍‌‍ن‍‍فِ‍‍قُ‍‍ونَ نَفَ‍‍قَ‍‍ة‌ ًصَ‍‍غِ‍‍ي‍رَة ً‌ ‌وَلاَ‌ كَبِي‍رَة ً‌ ‌وَلاَ‌ يَ‍‍قْ‍‍‍‍طَ‍‍ع‍‍ُ‍ونَ ‌وَ‌ا‌د‍ِ‍ي‍‍ا‌‌ ً‌ ‌إِلاَّ‌ كُتِبَ لَهُمْ لِيَ‍‍جْ‍‍زِيَهُمُ ‌اللَّ‍‍هُ ‌أَحْسَنَ مَا‌ كَانُو‌ا‌ يَعْمَلُونَ
Wa Mā Kāna Al-Mu'uminūna Liyanfirū Kāffatan ۚ Falawlā Nafara Min Kulli Firqatin Minhum Ţā'ifatun Liyatafaqqahū Fī Ad-Dīni Wa Liyundhirū Qawmahum 'Idhā Raja`ū 'Ilayhim La`allahum Yaĥdharūna 009-122 و (هنگامی که رسول فرمان خروج برای جنگ دهد) نباید مؤمنان همگی بیرون روند (و رسول را تنها گذارند) پس چرا از هر طایفه‌ای جمعی برای جنگ و گروهی نزد رسول برای آموختن علم دین مهیا نباشند تا قوم خود را چون به نزدشان بازگشتند بیم رسانند، باشد که (از نافرمانی خدا) حذر کنند. وَمَا‌ ك‍‍َ‍انَ ‌الْمُؤْمِن‍‍ُ‍ونَ لِيَ‍‌‍ن‍‍فِرُ‌و‌ا‌ كَافَّة‌ ًۚ فَلَوْلاَ‌ نَفَ‍رَ‌ مِ‍‌‍نْ كُلِّ فِ‍‍رْ‍‍قَ‍‍ةٍ‌ مِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ طَ‍‍ائِفَة ٌ‌ لِيَتَفَ‍‍قَّ‍‍هُو‌ا‌ فِي ‌ال‍‍دّ‍ِ‍ي‍‍نِ ‌وَلِيُ‍‌‍ن‍‍ذِ‌رُ‌و‌اقَ‍‍وْمَهُمْ ‌إِ‌ذَ‌ا‌ ‌‍رَجَعُ‍‍و‌ا‌ ‌إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَ‌رُ‌ونَ
Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Qātilū Al-Ladhīna Yalūnakum Mina Al-Kuffāri Wa Līajidū Fīkum Ghilžatan ۚ Wa A`lamū 'Anna Allāha Ma`a Al-Muttaqīna 009-123 ای اهل ایمان، با کافران از آنان که با شما نزدیکترند شروع به جهاد کنید و باید کفار در شما درشتی و نیرومندی و قوت و پایداری حس کنند، و بدانید که خدا همیشه با پرهیزکاران است. يَ‍‍ا‌ ‌أَيُّهَا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌اقَ‍‍اتِلُو‌ا‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ يَلُونَكُمْ مِنَ ‌الْكُفّ‍‍َ‍ا‌ر‍ِ‍‌ ‌وَلْيَجِدُ‌و‌ا‌ فِيكُمْ غِ‍‍لْ‍‍ظَ‍‍ة ًۚ ‌وَ‌اعْلَمُ‍‍و‌ا‌ ‌أَنَّ ‌اللَّ‍‍هَ مَعَ ‌الْمُتَّ‍‍قِ‍‍ينَ
Wa 'Idhā Mā 'Unzilat Sūratun Faminhum Man Yaqūlu 'Ayyukum Zādat/hu Hadhihi~ 'Īmānāan ۚ Fa'ammā Al-Ladhīna 'Āmanū Fazādat/hum 'Īmānāan Wa Hum Yastabshirūna 009-124 و هرگاه سوره‌ای نازل شود برخی (از همین منافقان) هستند که به دیگران می‌گویند: این سوره بر ایمان کدام یک از شما افزود؟ آنان که به حقیقت اهل ایمانند همه را بر ایمان بیفزود و شادمان و مسرور شدند. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ مَ‍‍ا‌ ‌أُ‌ن‍‍زِلَتْ سُو‌‍رَة‌‍ٌ‌ فَمِ‍‌‍نْ‍‍هُمْ مَ‍‌‍نْ يَ‍‍قُ‍‍ولُ ‌أَيُّكُمْ ‌زَ‌ا‌دَتْهُ هَذِهِ ‌إِيمَانا‌‌ ًۚ فَأَمَّ‍‍ا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ ‌آمَنُو‌ا‌ فَزَ‌ا‌دَتْهُمْ ‌إِيمَانا‌ ً‌ ‌وَهُمْ يَسْتَ‍‍بْ‍‍شِرُ‌ونَ
Wa 'Ammā Al-Ladhīna Fī Qulūbihim Marađun Fazādat/hum Rijsāan 'Ilá Rijsihim Wa Mātū Wa Hum Kāfirūna 009-125 و اما آنان که دلهاشان به مرض (شک و نفاق) مبتلاست هم بر خبث ذاتی آنها خباثتی افزود تا به حال کفر جان دادند. وَ‌أَمَّ‍‍ا‌ ‌الَّذ‍ِ‍ي‍‍نَ فِي قُ‍‍لُوبِهِمْ مَ‍رَض‌‍ٌ‌ فَزَ‌ا‌دَتْهُمْ ‌رِجْ‍‍سا‌‌ ً‌ ‌إِلَى‌ ‌رِجْ‍‍سِهِمْ ‌وَمَاتُو‌ا‌ ‌وَهُمْ كَافِرُ‌ونَ
'Awalā Yarawna 'Annahum Yuftanūna Fī Kulli `Āmin Marratan 'Aw Marratayni Thumma Lā Yatūbūna Wa Lā Hum Yadhdhakkarūna 009-126 آیا (منافقان) نمی‌بینند که آنها در هر سالی یک بار یا دو بار البته امتحان می‌شوند؟ باز هم پشیمان نشده و (خدا را) یاد نمی‌کنند. أَ‌وَلاَ‌ يَ‍رَ‌وْنَ ‌أَنَّ‍‍هُمْ يُفْتَن‍‍ُ‍ونَ فِي كُلِّ ع‍‍َ‍امٍ‌ مَ‍رَّةً ‌أَ‌وْ‌ مَ‍رَّتَ‍‍يْ‍‍نِ ثُ‍‍مَّ لاَ‌ يَتُوب‍‍ُ‍ونَ ‌وَلاَ‌ هُمْ يَذَّكَّرُ‌ونَ
Wa 'Idhā Mā 'Unzilat Sūratun Nažara Ba`đuhum 'Ilá Ba`đin Hal Yakum Min 'Aĥadin Thumma Anşaraۚ Şarafa Allāhu Qulūbahum Bi'annahum Qawmun Lā Yafqahūna 009-127 و هرگاه سوره‌ای نازل شود بعضی از آنها به بعضی دیگر نگاه و اشاره کرده، گویند: آیا شما را کسی (از مؤمنان در محضر پیغمبر) دیده و شناخته (یا نه)؟ آن گاه همه بر می‌گردند. خدا دلهاشان را برگرداند، که مردمی بسیار بی‌شعور و نادانند. وَ‌إِ‌ذَ‌ا‌ مَ‍‍ا‌ ‌أُ‌ن‍‍زِلَتْ سُو‌‍رَةٌ‌ نَ‍‍ظَ‍رَ‌ بَعْ‍‍ضُ‍‍هُمْ ‌إِلَى‌ بَعْ‍‍ضٍ هَلْ يَ‍رَ‌اكُمْ مِ‍‌‍نْ ‌أَحَد‌‌ٍ‌ ثُ‍‍مَّ ‌ان‍‍صَ‍رَفُو‌اۚ صَ‍رَفَ ‌اللَّ‍‍هُ قُ‍‍لُوبَهُمْ بِأَنَّ‍‍هُمْ قَ‍‍وْم ٌ‌ لاَ‌ يَفْ‍‍قَ‍‍هُونَ
Laqad Jā'akum Rasūlun Min 'Anfusikum `Azīzun `Alayhi Mā `Anittum Ĥarīşun `Alaykum Bil-Mu'uminīna Ra'ūfun Raĥīmun 009-128 همانا رسولی از جنس شما برای (هدایت) شما آمد که فقر و پریشانی و جهل و فلاکت شما بر او سخت می‌آید و بر (آسایش و نجات) شما بسیار حریص و به مؤمنان رئوف و مهربان است. لَ‍قَ‍‍دْ‌ ج‍‍َ‍ا‌ءَكُمْ ‌‍رَس‍‍ُ‍ولٌ‌ مِ‍‌‍نْ ‌أَ‌ن‍‍فُسِكُمْ عَز‍ِ‍ي‍‍زٌ‌ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ مَا‌ عَنِتُّمْ حَ‍‍ر‍ِ‍ي‍‍صٌ عَلَيْكُمْ بِ‍الْمُؤْمِن‍‍ِ‍ي‍‍نَ ‌‍رَ‌ء‍ُ‍‌وف ٌ‌ ‌‍رَحِيمٌ
Fa'in Tawallaw Faqul Ĥasbī Al-Lahu Lā 'Ilāha 'Illā Huwa ۖ `Alayhi Tawakkaltu ۖ Wa Huwa Rabbu Al-`Arshi Al-`Ažīmi 009-129 پس (ای رسول) هرگاه مردم روگردانیدند بگو: خدا مرا کفایت است که جز او خدایی نیست، من بر او توکل کرده‌ام و او رب عرش بزرگ است. فَإِ‌نْ تَوَلَّوْ‌ا‌ فَ‍‍قُ‍‍لْ حَسْبِي ‌اللَّهُ لاَ‌ ‌إِلَهَ ‌إِلاَّ‌ هُوَ‌ ۖ عَلَ‍‍يْ‍‍هِ تَوَكَّلْتُ ۖ ‌وَهُوَ‌ ‌‍رَبُّ ‌الْعَرْشِ ‌الْعَ‍‍ظِ‍‍يمِ
Toggle thick letters. Most people make the mistake of thickening thin letters in the words that have other (highlighted) thick letter Toggle to highlight thick letters خصضغطقظ رَ
Next Sūrah